Παρασκευή 10 Απριλίου 2009

ΜΠΟΡΟΥΜΕ Ν΄ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;



Μερικές φορές υπάρχουν μέσα στο μυαλό σου κάποιες απόψεις οι οποίες παραμένουν διάχυτες στην σκέψη σου και δεν έχουν τύχει να πάρουν την λεκτική τους διατύπωση και έκφραση σε κάποια κουβέντα.
Και μια μέρα ξαφνικά διαβάζεις την σκέψη σου, διατυπωμένη από κάποιον άλλο, όπως ακριβώς τελικά θα την εξέφραζες και συ, και μένεις κατάπληκτος από την ταυτότητα με τις απόψεις σου, από κάποιον που σου είναι τελείως άγνωστος.
Αυτό ακριβώς έπαθα διαβάζοντας μια συνέντευξη του Ολλανδού αρχιτέκτονα Rem Koolhaas ,τον οποίο, άσχετος με την αρχιτεκτονική, δεν γνώριζα ,παρά το ότι το 2008 το Time τον κατέταξε στους 100 ανθρώπους με την μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο.
Αυτή η διάκριση στον ανατρεπτικό αυτόν αρχιτέκτονα, δημοσιογράφο και κινηματογραφιστή, έγινε γιατί το 1998 άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της αρχιτεκτονικής επινοώντας την ελεύθερη τομή.
Αν η ελεύθερη κάτοψη σημαίνει απόλυτη ελευθερία για την κίνηση στο οριζόντιο επίπεδο ενός κτιρίου, ­ τα διαμερίσματα ­, η ελεύθερη τομή υποδηλεί τη μαγεία του να ζει κανείς σε χώρους των οποίων το ύψος αλλάζει.
Για τον λόγο αυτό το 2000 κέρδισε το Pritzker Prize το σημαντικότερο βραβείο στον τομέα του.

Δύο από τα χαρακτηριστικά έργα του Rem Koolhaas
Επάνω-Seattle Το εξωτερικό της Κεντρικής Βιβλιοθήκης όπως φαίνεται από την 5η Λεωφόρο.
Κάτω- Porto, Portugal.Casa da Música Αίθουσα Μουσικής



Αυτά απλώς για να έχει κανείς μια αμυδρή εντύπωση για το ποιος είναι ο Koolhaas γιατί δεν έχω σκοπό να γράψω σχετικά με την πρωτοποριακή αρχιτεκτονική του αλλά για μια άποψη που εξέφρασε στην συνέντευξη του.
«Νομίζω ότι η νέα γενιά των ανθρώπων εκτέθηκε σε άπειρες εμπειρίες για να νιώσει ότι δεν θα έπρεπε να έχει όνειρα για το μέλλον της. Πιστεύω ότι η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή, όμως υπάρχουν πολλές περιπτώσεις νέων που φιλοδοξούν να δημιουργήσουν ένα μέλλον. Όταν κοιτάζω τα παιδιά μου, μάλλον δεν έχουν στο μυαλό τους αυτό που η γενιά του ΄60 είχε ως όνειρο, να αλλάξει δηλαδή τον κόσμο».
Πράγματι η ίδια σκέψη ακριβώς είχε περάσει από το μυαλό μου αλλά αυτό που δεν είχα και δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμα μέσα μου είναι αν αυτό είναι θετικό ή αρνητικό.
Σαν άτομο της προηγούμενης γενιάς πράγματι μπαίνοντας στην ζωή ήμουνα σίγουρος ότι θα τον αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο!
Ανοίξαμε τα φτερά μας σε ένα κόσμο που είχε πια σταθεί στα πόδια του μετά από ένα καταστρεπτικό πόλεμο και σε μια Ελλάδα που είχε καταφέρει πια να ξεπεράσει τα τραύματα μια αδελφοκτονίας και βρισκόταν σε συνεχή εξέλιξη και άνοδο τόσο πολιτική όσο και πολιτιστική, παρά την αιμορραγία της μετανάστευσης.
Μια νέα επαναστατική ζωντανή μουσική το ρόκ ,αποκτούσε ένα ορμητικό, νεανικό παγκόσμιο κοινό ενώ ταυτόχρονα στην Ελλάδα Θεοδωράκης, Χατζηδάκις ,Ξαρχάκος ,Λοϊζος, Μαρκόπουλος και πολλοί άλλοι όχι μόνο χάραζαν μια ανεπανάληπτη και μέχρι σήμερα αξεπέραστη πορεία στην μουσική, αλλά καθιστούσαν ταυτόχρονα και την ποίηση κτήμα και του τελευταίου πολίτη
. Μαζί με αυτούς Σεφέρης ,Ελύτης, Κουν, Κακογιάννης, Μελίνα, για να αναφέρω μερικά χαρακτηριστικά ονόματα, έβγαζαν τον τόπο αυτό από την μιζέρια της Ψωροκώσταινας.
Υπήρχε διάχυτο στην ατμόσφαιρα ένα αίσθημα ότι τα πάντα μπορούμε να τα πετύχουμε φτάνει να θέλουμε, να προσπαθούμε και να αγωνιζόμαστε.
Με την ορμή της νιότης όμως δεν δίναμε τότε την σημασία που θα έπρεπε στην ρεαλιστική άποψη που είχε εκφράσει ο Γκράμσι:
Πρέπει να έχουμε την απαισιοδοξία της νοημοσύνης και την αισιοδοξία της βούλησης. Προχωράω μ΄ αυτή την σκέψη.
Μας ήταν πιο συμπαθής η άποψη του Μ. Βέμπερ:
Ο άνθρωπος δεν θα πετύχαινε το εφικτό αν δεν πάσχιζε να πραγματοποιήσει το ανέφικτο
Το πρώτο αναπάντεχο και καίριο κτύπημα στην αισιοδοξία και τις ελπίδες μας για ένα καλύτερο μέλλον, μας ήρθε με την χούντα.
Τα επτά χρόνια σκλαβιάς μας ωρίμασαν απότομα και μόνο οι ελπιδοφόρες ειδήσεις από το εξωτερικό όπως ο Μάης του 68, η ήττα της Αμερικής στο Βιετνάμ, η κατάρρευση των πολύχρονων δικτατοριών στην Πορτογαλία και την Ισπανία μας διατηρούσαν το όνειρο ότι ο κόσμος αυτός μπορεί να αλλάξει.
Η πτώση της χούντας και η μεταπολίτευση με την απαλλαγή της βασιλείας, με το βαρύ τίμημα όμως της εισβολής στη Κύπρο μας ξανάδωσε πιο προσγειωμένες ελπίδες για αλλαγή αυτής της χώρας που ή ίδια η Αλλαγή όμως μας τις διέψευσε αργότερα προσγειώνοντας μας πια στην αμείλικτη πραγματικότητα και τις υποχρεώσεις της ενήλικης ζωής.
Το τελειωτικό κτύπημα ήρθε με την ουσιαστική κατάρρευση των ιδεολογιών και την αναγόρευση σαν κυρίαρχης ιδεολογίας την απόκτηση του χρήματος μέχρι και αυτή τελικά να υποστεί την τραγική καταβαράθρωση της στις μέρες μας.
Ο Γ.Αλλεν στην ταινία του Συμφωνίες και ασυμφωνίες( Sweet and lowdown 1999) με μια μόνο του φράση δυστυχώς τα είπε όλα:Όλα τα όνειρα κάποτε γίνονται στάχτες
Δεν ξέρω αν είναι προτιμότερο να έχεις ζήσει με τις ψευδαισθήσεις και τα όνειρα της γενιάς μου ή να είσαι προσγειωμένος, όπως θεωρεί ο Koolhaas την νέα γενιά, για την οποία πιστεύει ότι νιώθει η ίδια πως δεν έχει όνειρα για το μέλλον της.
Η δικιά μου πάντως άποψη παρ΄ όλες τις διαψεύσεις πολλών προσδοκιών μου, ταυτίζεται με αυτό που έχει πει ο Κάρλ Πόπερ:
Στην ζωή υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων:οι αισιόδοξοι και οι απαισιόδοξοι.
Οι απαισιόδοξοι έχουν συνήθως δίκιο.
Αν όμως η ανθρωπότητα έφτασε εδώ που έχει φτάσει, αυτό το χρωστάει στους αισιόδοξους.
Όπως και να έχουν όμως τα πράγματα είτε αισιόδοξος είτε απαισιόδοξος και να είσαι, η συμβουλή του Καβάφη παραμένει διαχρονική, αξεπέραστη και αδιαπραγμάτευτη
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις ,τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς, μην την εξευτελίζεις…

18 σχόλια:

  1. Τα τελευταία χρόνια άρχισα να ψιλοπιστεύω ότι κουραστήκαμε τόσο πολύ από τον Ντα Βίντσι μέχρι το φεγγάρι, που ετοιμαζόμαστε γιά ένα υπνάκο, κυκλικό κοινωνιολογικά, σαν αυτόν του 1200-800 πχ, και αυτόν μεταξύ της πυρπόλησης της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδριας και της άλλωσης της Πόλης, τούς (ξενόγλωσσα) λεγόμενους «σκωτινούς αιώνες». Έτσι να ξεκουραστούμε λιγάκι απ’όλη αυτή την ανάβαση. Και με ανησυχεί αυτό γιατί τόσο θάθελα πάλι νά’ναι 1968, ή 1789, ή 1776, ή 1492... Όπως έγραψε ο Κάρλ Σέηγκαν στο «Κόσμος», αν οι Πυθαγόριοι είχαν επικρατήσει, τώρα θα είμασταν χίλια χρόνια μπροστα και τα διαστρικά διαστημόπλοιά μας θά’χαν ονόματα γραμμένα στα Ελληνικά. Πάντως, είτε φτάσεις στή συμβουλή του Καβάφη μέσα από το τόσο καθαρό, νοσταλγικό και δυνατό γράψιμο του αθεόφοβου είτε απ’όπουδήποτε αλλού, το να προσπαθήσει κανείς να μην εξευτελίζει τη ζωή του, σε οποιαδήποτε εποχή ή κατάσταση, είναι το μόνο σίγουρο που ο κάθε κόκκος αμμουδιάς μπορεί να κάνει γιά νά’χει η παραλία την ελπίδα νά μήν την πάρει η άμποτις. Μπράβο σου αθεόφοβε γι’αυτό το παραπάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο κόσμος αλλάζει λίγο-λίγο και σιγά-σιγά.
    Και όχι πάντοτε προς το καλύτερο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολλοί από μας, στην εφηβεία μας τουλάχιστον, πιστεύαμε ότι μπορεί και να αλλάξουμε τον κόσμο. Μέχρι να προσγειωθούμε ανώμαλα ή και ομαλά. Ας μη σταματήσουμε όμως να προσπαθούμε, ο καθένας χωριστά, να αλλάξουμε τον κόσμο. Χωρίς πια να έχουμε μεγαλεπήβολα σχέδια, αλλά απλά καθημερινά. Π.χ. ας προσπαθήσουμε να κάνουμε ανακύκλωση, να οδηγούμε καλύτερα στο δρόμο, να σεβόμαστε το διπλανό κλπ κλπ

    Ας έρθουμε τώρα στο Rem Koolhaas . Αυτός τα κατάφερε, κατά ένα ποσοστό να αλλάξει κάτι στον κόσμο. Πολύ ενδιαφέροντα τα πονήματα του. Δεν θα έλεγα όμως ότι μου ταιριάζουν αισθητικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εγώ ανήκω στην επόμενη γενιά από τη δική σου και αισθάνομαι να παραπαίω ανάμεσα σε όλες αυτές τις απόψεις. Κάποιες με εκφράζουν και άλλες τις βρίσκω παρήγορες. Μήπως αυτό είναι δείγμα της παραφροσύνης που επικρατεί? Μήπως πάλι ως αισιόδοξη κατά Πόπερ έχω άδικο? Πάντως είναι αβάσταχτο να αισθάνεσαι ο βλάκας της υπόθεσης σε καθημερινή βάση γιατί ακολουθείς κάποια ηθική ή γιατί προσπαθείς να κάνεις το σωστό.
    Βιλλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΚΙ ΟΜΩΣ Ο ΕΦΗΒΟΣ ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

    ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ, ΕΧΕΙ ΠΛΗΡΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΚΟΤΕΙΝΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΠΟΥ ΔΙΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ (ΤΟΥΣ, ΜΑΛΛΟΝ) ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΛΛΑΞΕΙ.

    ΘΑ ΔΙΑΦΩΝΗΣΩ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΛΙΓΟ ΛΙΓΟ, ΑΛΛΑΖΕΙ ΞΑΦΝΙΚΑ, ΣΕ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΓΕΝΙΑΣ, ΣΕ ΜΙΑ ΓΕΝΙΑ ΣΥΝΕΤΕΛΕΣΘΗ Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΜΕ ΜΑΚΡΙΑ ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΠΟΣΟ ΑΛΛΑΞΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΝ 20ο ΑΙΩΝΑ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είθε οι ό,ποιες μελλοντικές αλλαγές πέρα από την οικονομικο-τεχνική πλευρά να φέρουν τις κοινωνίες πιο κοντά, ούτως ώστε τους ανθρώπους να μην τους χωρίζουν τα ντουβάρια αλλά να τους ενώνουν οι αυλές και οι κήποι, πράγμα που δε διαγράφεται στον ορίζοντα ούτε ως σκέψη....

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. thinks-
    ..ο κάθε κόκκος αμμουδιάς μπορεί να κάνει γιά νά’χει η παραλία την ελπίδα νά μήν την πάρει η άμποτις.
    Με ενθουσίασε αυτή η πρόταση !

    βαρδάκας-
    Μπορεί να υπάρχουν πισογυρίσματα αλλά θα συμφωνήσω με την ATHENA ότι ο κόσμος τελικά πάει προς το καλύτερο.

    meropi-
    Δεν θα μπορούσα ποτέ να διαφωνήσω με αυτό που γράφεις.
    Όσο για την τέχνη του Koolhaas οι πρωτοπόροι πάντα είναι μπροστά από την εποχή τους και από την αισθητική που οι περισσότεροι αποδέχονται.
    Τον πύργο του Αιφελ τέρας τον ανέβαζαν τέρας τον κατέβαζαν στην εποχή του. Άσε τον Γκαουντί στην Βαρκελώνη τι του έσουρναν.
    Ή ο Βαν Γκόγκ που δεν έιχε πουλήσει πίνακα εν ζωή ή, ή...

    Βίλλη-
    Το σημαντικότερο είναι να βρίσκεσαι σε ισορροπία με τον εαυτό σου και βέβαια κανένας δεν ζημίωσε επειδή είναι αισιόδοξος.

    ATHENA-
    Ο γιός σου είναι από τα παιδιά που μας κάνουν να μην χάνουμε τις ελπίδες μας για ένα καλύτερο κόσμο.

    Φύρδην μίγδην-
    Για αυλές και κήπους δεν το βλέπω πιθανόν άλλά τους ανθρώπους μπορεί να τους ενώνουν τα πάρκα,φτάνει να μην έχει σκοπό ο Κακλαμάνης να τα αξιοποιήσει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Η απογοήτευση της γενιά σου οφείλεται, λέω εγώ τώρα.., στούς ανέφικτους στόχους που έθεσε, έπασχαν από μεγαλοϊδεατισμό, φυσικό ήταν να ακολουθήσει η απογοήτευση.
    Η σημερινή ίσως έχει μπερδευτεί λιγάκι, αλλά εμένα μου φαίνεται, ότι εστιάζει περισσότερο στον "μικρόκοσμο" και γι αυτό θα έχει καλύτερα αποτελέσματα.
    Πχ: Ανάπτυξη εθελοντισμού, ΜΚΟ κ.α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΄Εδωσε μιαν αρκούντως λογική εξήγηση, που αφορά τους ανύπαρκτους χώρους στάθμευσης και επαναφορά του χώρου εις την προτέραν κατάστασιν....
    Περιμένω να δω ...εκτελεσμένη.

    Πάντως, να μην ξεχνάμε πως όλοι οι τωρινοί πολιτικοί καλούνται να επιλύσουν εγκλήματα που διέπραξε επί σειρά δεκαετιών ο σπουδαίος ...Εθνοπα-τέρας, ο οποίος έγραψε στα παλαιά του υποδήματα τις προτάσεις-λύσεις (που αφορούσαν όλο το Λεκανοπέδιο) του αείμνηστου Κων/νου Δοξιάδη και κορυφαίου πολεοδόμου.
    Και μη μου πείτε οι τεθνεώτες δεδικαίωνται, γιατί θα βγάλω....αφροί....

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. glam-
    Θα έλεγα ότι η γενιά μου είχε ξεπεράσει πια κάθε ιδέα μεγαλοϊδεατισμού.Τα παθήματα της προηγούμενης γενιάς μας έιχαν γίνει μαθήματα.

    φύρδην μίγδην-
    Πεύκα σαν και αυτά που κόπηκαν αποκλείεται να δούμε εμείς σε αυτή την ζωή.
    Το πιο πιθανό είναι να δούμε τα θυμαράκια εκ των κάτω πως μεγαλώνουν!
    Ο Εθνάρχης,ασχετα από το γεγονός ότι ήταν απο τους πολιτικούς που δεν ποτέ δεν με ενέπνευσαν,δεν τον θεωρώ παρά την γενική αντίληψη που υπάρχει, ότι είναι υπεύθυνος για την καταστροφή της Αθήνας.
    Εκείνα τα χρόνια η αντιπαροχή ήταν βασικό αίτημα όλων γιατί και οι ανάγκες για σπίτια με ανέσεις ήσαν επιτακτικές.
    Οποιοσδήποτε και να ήταν στην εξουσία το ίδιο θα έκανε με την λαϊκή πίεση που υπήρχε.
    Το ίδιο δεν θεωρήθηκε τότε το ξήλωμα των τραμ σαν προοδευτική κίνηση για να κινούνται άνετα τα αυτοκίνητα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. δεν ξέρω.Μπορούμε;
    Αν επιζήσουμε ίσως.

    glam
    εντάξει,δεν το λες και μεγαλοϊδεατισμό να πολεμάς γιά την ισότητα και την ελευθερία στον κόσμο.
    Το ό,τι είναι ανέφικτο ,τι να πούμε τώρα, είναι.
    Το καταλάβαμε επιτέλους.
    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Απαισιόδοξη δεν είμαι σίγουρα. Αναρωτιέμαι όμως αν η σημερινή γενιά έχει όραμα για το πώς θα είναι ο κόσμος καλύτερος. Νομίζω ότι τα βρήκε/βρήκαμε όλα έτοιμα και μάλιστα σε αφθονία.

    Οι περσσότεροι σημερινοί 30-40άρηδες, ως μόνο όνειρο έχουν το τελευταίο μοντέλο τζιπ, τις διακοπές σε κάποιο εξωτικό νησί ή την απόκτηση κάποιου κουτιού ως εξοχικού σε χάι προορισμό.

    Ελπίζω η επόμενη γενιά να τα καταφέρει καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. demetrat-
    Δεν ξέρω ακόμα και αν επιζήσουμε όπως λές.
    Πιθανώς δε πολλοί άπο μας να μην θέλουν πια να τον αλλάξουν γιατί τους βολέυει έτσι όπως είναι.

    Χρυσό πιπί-
    Κάθε μια γενιά βάζει και αυτή το λιθαράκι της στον αγώνα για το καλύτερο.
    Από το να πολεμάς γιά την ισότητα και την ελευθερία όπως λέει η demetrat για τους αγώνες της προηγούμενης γενιάς,που η σημερινή τα θεωρεί πια σαν δεδομένα, βρίσκω προτιμότερο το να αγωνίζεται για καλύτερα αυτοκίνητο ή εξοχικό !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ATHENA
    Αντισχολιάζω (!!)με κάποια καθυστέρηση.
    Η Αναγέννηση άνθισε σε μία ή δύο γενιές.
    Όμως για να ανθίσει το λουλούδι αυτό χρειάστηκαν 2-3 αιώνες!
    Υπενθυμίζω: Τις σταυροφορίες που έφεραν σε επαφή τους Δυτικούς με το Βυζάντιο και την Ελληνική γνώση (όσο λίγη και αν υπήρχε τότε!).
    Τις πανούκλες που λιγόστεψαν τον πληθυσμό των πόλεων με αποτέλεσμα να εγκαταλείπουν την ύπαιθρο οι υπό καθεστώς φεουδαρχίας και σε ημικαθεστώς ελευθερίας ζώντες χωρικοί και να συρρέουν στις πόλεις. Να δημιουργείται εκ τούτου περίσσευμα τροφής στην ύπαιθρο και κατόπιν τούτου ανάπτυξη εμπορίου μεταξύ πόλεων και υπαίθρου, την λόγω της δημιουργίας του εμπορίου την φιλελευθεροποίηση των συνειδήσεων, την δημιουργία των πρώτων τραπεζών, του θεσμού της συναλλαγματικής, της ανάπτυξης των ταξειδιών κλπ κλπ.
    Αλλά και η σημερινή τεχνολογική εξέλιξη είναι αποτέλεσμα ενός μόνον συντελεστού. Της ανακαλύψεως της χρήσεως του ηλεκτρισμού και μόνον!!
    Υπάρχει όμως σημαντική εξέλιξη στην ηθική της ανθρωπότητος τους τελευταίους 20 αιώνες;
    Τα φαινόμενα στον 20 αιώνα του Χίτλερ, του Στάλιν, του Μάο Τσε Τσούγκ, του Λοτ-Ποτ, η σφαγή των Αρμενίων, το ολοκαύτωμα των Εβραίων κλπ είναι μικρότερα σε ηθική απαξία από τις σφαγές του Αττίλα, του Τσίγκις Χάν κλπ;
    Στα καθ΄ημάς. Μπορεί μια Κυβέρνηση σε διάστημα 4 ή/και 8 ετών να διορθώσει στην χώρα μας την Παιδεία, την Διοίκηση, να αναπτύξει την παραγωγικότητα, να συντρίψει την διαφθορά κλπ κλπ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Άσχετο:

    Στο Blog μου ανέβασα πρόταση για ένα παιχνίδι που ίσως σας ενδιαφέρει. Ανοιχτό για συμμετοχή σε όλους κι όλες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αγαπητέ αθεόφοβε, όταν μια γενιά έχει “κεντρικό” σύνθημα – στόχο το “να αλλάξουμε τον κόσμο” χωρίς κανένα σχέδιο για το τι θέλει και το πως θα το πετύχει ........
    Είναι σαν να λέμε : Υγεία και ευτυχία για όλους.
    Μια απέραντη γενικότητα καταδικασμένη να μην υλοποιηθεί ποτέ......
    Εσείς , είμαι βέβαιος, χωρίς να σας γνωρίζω προσωπικά, θα ανήκετε στις εξαιρέσεις της, κρίνοντας από τα υπέροχα κείμενα σας που μας αλλάζουν την διάθεση , πράγμα καθόλου ασήμαντο, τουλάχιστον για μας.

    ΥΓ: Θα συμφωνήσω απόλυτα με την άποψή σας για τις “αντιπαροχές”, παλιότσιμέντα μεν, αλλά σε κάθε σεισμό δεν γεμίζουν φέρετρα οι πλατείες!!

    demetrat : Πως αλλιώς να το πεις;
    Δεν είναι μια μεγάλη ιδέα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. glam-
    Η αλλαγή του κόσμου δεν είναι σύνθημα είναι μια διαχύτη αίσθηση όταν είσαι νέος ότι εσύ μπορείς να πετύχεις την ουτοπία για ένα καλύτερο κόσμο,ε, μετά προσγειώνεσαι ή σε προσγειώνουν!
    Το άισθημα αυτό είναι και ωραίο και μεθυστικό και ακόμα δεν ξέρω ποιός είναι πιο τυχερός αυτός που το έχει ή αυτός που είναι προσγειωμένος από την αρχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή