ΤΙ ΚΑΝΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΗΔΗΞΕΙ

Σε μια συγκέντρωση παλαιών συμφοιτητών ένας συνάδελφος μου είπε κάτι που δεν μπορούσα ποτέ να το φανταστώ.
-Στα πρώτα έτη που είχα έρθει στην Αθήνα θεωρούσα ότι εσείς οι Αθηναίοι μας σνομπάρατε και δεν χωνεύατε γενικά εμάς τους επαρχιώτες !
Είχε παρεξηγήσει ότι όσοι είμαστε από την Αθήνα αρκετοί είμαστε γνωστοί από πριν από το σχολείο η και από τα φροντιστήρια και ήταν φυσικό να κάνουμε παρέα μεταξύ μας στα πρώτα έτη.
Με πιάσαν τα γέλια και του απάντησα ότι είχε δίκιο και γι΄ αυτό το λόγο για να εκδικηθώ την επαρχία πήγα και παντρεύτηκα την γυναίκα μου που ήταν από χωριό !
Δεν μπορούσα βέβαια να του πω ,ότι αντίθετα εμείς οι Αθηναίοι φοιτητές ζηλεύαμε όσους ήταν από επαρχία για ένα απλό λόγο.
Έμεναν μόνοι τους, χωρίς γονείς οπότε είχαν στην διάθεση τους μια γκαρσονιέρα ότι ώρα την ήθελαν!
Όσοι μέναμε με τους γονείς μας εναγωνίως περιμέναμε μπας και φύγουν καμιά ώρα ,για να καταφέρουμε να πηδήξουμε σαν άνθρωποι σε κρεβάτι και όχι σε όλες τις άβολες εξοχές και τα πάρκα του λεκανοπεδίου και με τον φόβο από πάνω των μπανιστιρτζήδων.
Θυμάμαι με μεγάλη χαρά ένα καλοκαίρι που οι δικοί μου θα έλλειπαν για 15 μέρες από το σπίτι.
Σήμανε γενικός συναγερμός.
Ειδοποιήθηκε η νυν σύζυγος και τότε σταθερό αίσθημα, να επιστρέψει επειγόντως στην Αθήνα για ένα σημαντικό έκτακτο φροντιστήριο με θέμα- Σεξουαλική αγωγή :από την θεωρεία στην πράξη. Εμπέδωση των νέων τάσεων και στάσεων.
Συγχρόνως ειδοποιήθηκε η στενή τότε παρέα και νυν κουμπάροι ,για την φιλοξενία που θα τους παρείχα γιατί πάντα με διέκριναν αισθήματα συμπαράστασης προς ομοιοπαθείς.
Απέκτησε ο καθένας το δωμάτιο του και τέθηκαν αυστηροί κανόνες σε κολλημένες στο τοίχο πινακίδες με συστάσεις όπως :
όποιος πίνει νερό πλένει ποτήρι ! ή
δεν περπατάμε ξυπόλυτοι στο παρκέ ! ή
δεν πετάμε τα προφυλακτικά όπου βρούμε! ή
πλένουμε την τουαλέτα και τραβάμε καζανάκι ΠΑΝΤΑ ΚΑΦΡΟΙ !
Η τελευταία υπενθύμιση ήταν σε αυστηρό τόνο λόγω συχνής υποτροπής από μέρους τους.
Οι 15 όμως αυτές μέρες μας δημιούργησαν την επιθυμία να αποκτήσουμε ένα μονιμότερο στέκι .
Έτσι μετά ενδελεχή μελέτη των οικονομικών μας περισσευμάτων εκ του χαρτζιλικιού και περιορισμού των άλλων αναγκών μας έναντι των επιτακτικότερων γενετησίων ορμών ,βρήκαμε μια φθηνή γκαρσονιέρα συνεταιρικώς που την νοίκιαζαν επιπλωμένη με τον μήνα.
Ο καθένας είχε τις μέρες του και το Σάββατο γινόταν το εντευκτήριο της παρέας.
Το πρόβλημα με αυτήν ήταν ότι την νοικιάσαμε μέσα στην καρδιά ενός παγωμένου χειμώνα.
Βέβαια δεν θα υπήρξε πρόβλημα αν αυτή είχε θέρμανση.
Όμως ο ρέκτης ιδιοκτήτης την είχε φτιάξει στην ταράτσα μιας πολυκατοικίας στην οδό Μαυρομιχάλη και ήταν επέκταση με τζαμαρία ενός πλυσταριού που και αυτό το νοίκιαζε σε μία φοιτήτρια σαν δωμάτιο!
Όταν είδε ότι δεν τον κατήγγειλαν έντυσε από μέσα την τζαμαρία με γυψοσανίδες και έτσι το γυάλινο κατασκεύασμα με την γυάλινη οροφή έγινε δωμάτιο.!
Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι με μία ηλεκτρική σόμπα για θέρμανση, μπορεί να ζεσταινόσουνα από μπρος ενώ από πίσω τον κώλο σου, ιδίως όταν ήταν γυμνός, να μην τον αισθάνεσαι από το κρύο.
Όταν στην γκαρσονιέρα δεν υπήρχαν σεξουαλικές πανδαισίες η παρέα έπαιζε την πόκα της εν μέσω ανταλλαγής κραυγών, πενταδάκτυλων επιβραβεύσεων στον νικητή και των συνηθισμένων ευγενικών φιλοφρονήσεων και χαρακτηρισμών σε αυτές τις ηλικίες , με μάρκες φασόλια τα οποία ταχέως αντικαταστάθηκαν με ένα κουτί κουμπιά που κάποιος βρήκε στο ντουλάπι της μάνας του .
Η ενοικίαση αυτή δεν κράτησε πάνω από 3-4 μήνες γιατί το ενοίκιο απορροφούσε σημαντικό μέρος από το χαρτζηλίκι αλλά και για έναν άλλο σημαντικότερο λόγο.
Απέκτησα δίπλωμα οδήγησης.!
Όταν όμως το παρουσίασα στο σπίτι υπερήφανος για την απόκτηση του με 10 μόνο μαθήματα, η απάντηση του πατρός στο αίτημα παραχώρησης του αυτοκινήτου ήταν ότι αυτός άλλο δίπλωμα περιμένει να του φέρω!
Ο κακομοίρης φοβόταν ότι αν έδινε το αυτοκίνητο του στον μονογενή και μονάκριβο υιό του ο θρόνος της οικογενείας θα έμενε χωρίς διάδοχο.
Ο αθεόφοβος όμως ήταν από τα νιάτα του αθεόφοβος!
Για ένα μήνα κυκλοφορούσα στο σπίτι και οι μόνες κουβέντες που έλεγα στους γονείς ήταν –καλημέρα ,καλησπέρα και καληνύχτα!
Μετά τον μήνα, συνεπικουρούσης και της μητρικής γκρίνιας υπέρ του αιτήματος του υιού, η πατρική αδιαλλαξία υπεχώρησε και έτσι απέκτησα πλέον μία κινητή γκαρσονιέρα .
Είχε δε το βασικό πλεονέκτημα να έχει τον λεβιέ με τις ταχύτητες στο χέρι και τα μπροστινά καθίσματα να πέφτουν και να γίνονται με τα πίσω ένα άνετο διπλό κρεβάτι.
Με αυτή την κινητή γκαρσονιέρα γνώρισα όλες τις τότε ερημιές της Αττικής που σήμερα όταν ξαναπερνώ θυμάμαι με νοσταλγία εκείνα τα χρόνια ,άλλα σήμερα είναι όλες χτισμένες και έχουν γίνει αγνώριστες .
Το ηθικόν λοιπόν δίδαγμα της σημερινής ιστορίας είναι ότι αν έχετε μεγάλα παιδιά, μένετε μαζί και έχετε διπλό κρεβάτι στο υπνοδωμάτιο σας και λείπετε διάστημα από το σπίτι γυρνώντας πίσω κάντε τουλάχιστον μια απλή ερώτηση-
Αλλάξατε τουλάχιστον σεντόνια στο κρεβάτι μας;