ΠΟΙΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΡΑΓΕ Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ;

Όσοι διαβάζουν αυτό το μπλόγκ θα έχουν ήδη διαπιστώσει ότι δεν διακατέχεται από ιδιαιτέρως φιλικά αισθήματα τόσο για την κυβέρνηση της ΝΔ όσο και για την πολιτική της .
Έχει σαφώς μια αντιδεξιά αντίληψη των πραγμάτων, αλλά το πρόβλημα που υπάρχει σήμερα είναι ότι έχει καταστεί απολύτως αναγκαίο να ξαναπροσδιοριστεί τι θεωρούμε γενικότερα δεξιά ή αριστερή πολιτική.
Πέραν της ΝΔ το αλληλοσπαρασσόμενο αυτές τις μέρες ΠΑΣΟΚ , αν δεν ξεκαθαρίσει το πρόβλημα της ηγεσίας του δεν πρόκειται να δώσει στίγματα της μέλλουσας πολιτικής του πορείας.
Η μελλοντική δε πορεία του κόμματος αυτού ,άσχετα από το αν το συμπαθεί η όχι κανένας ,επειδή είναι κόμμα εξουσίας είναι καθοριστική για το αύριο αυτής της χώρας. Είναι δε σημαντικό ότι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στον χώρο του θεωρεί ότι για την ανάκαμψη του, πρέπει να στραφεί προς τα αριστερά αν θέλει να κερδίσει τους απολεσθέντες ψηφοφόρους του.

Από τα μικρότερα κόμματα της αριστεράς το ΚΚΕ έχει μια συνέπεια στην πολιτική του γραμμή, το μοντέλο όμως της οποίας έχει αποτύχει παταγωδώς διεθνώς, σβήνοντας μαζί τις ελπίδες εκατομμυρίων ανθρώπων που πίστευαν σε αυτό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελώντας ένα συνοθύλευμα αριστερών τάσεων, πλέει σήμερα σε πελάγη ευτυχίας με την ευκαιριακή αύξηση του ποσοστού του, διαθέτει πάντως μια πιο σύγχρονη και ευέλικτη πολιτική γραμμή , χωρίς όμως να μπορεί να απαλλαγεί από τις αγκυλώσεις ενός κόμματος διαμαρτυρίας.
Το ΛΑΟΣ τέλος παρά την ακροδεξιά του πολιτική οπτική είναι ένα κόμμα που λόγω της αρχηγικής του δομής δεν διαθέτει σαφή πολιτική, αλλά απλά έχει τις πολιτικές θέσεις που στην δεδομένη στιγμή συμφέρουν τον αρχηγό του.
Μέσα σε αυτό λοιπόν το δεδομένο πολιτικό σκηνικό και στην πραγματικότητα της υφιστάμενης πλέον παγκοσμιοποίησης, ας προσπαθήσουμε να ξεκαθαρίσουμε ποια μπορεί να είναι σήμερα μια σύγχρονη και αποτελεσματική αριστερή πολιτική.
Το λέω αυτό γιατί δυστυχώς τελικά η κυβέρνηση είναι η μόνη που παράγει πολιτική ,αρκετές φορές χοντροκομμένα και αντιλαϊκά και στις περισσότερες περιπτώσεις μετά από την πίεση των πραγμάτων που έχουν φτάσει στο απροχώρητο οπότε αναγκαστικά κάτι πρέπει να κάνει.
Η αντιπολίτευση απλά θεωρεί ότι ο ρόλος της είναι να αρνείται κάθε αλλαγή χωρίς να προτείνει επώδυνες εναλλακτικές λύσεις προφανώς για να μην χάσει ψήφους.
Στο ρόλο αυτό έχει διαπρέψει ιδίως το ΠΑΣΟΚ που πολλές φορές έχει αντιδράσει σε αλλαγές που το ίδιο σαν κυβέρνηση είχε προγραμματίσει να κάνει !
Αυτό όμως δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν αριστερή πολιτική.
Όταν λοιπόν πολλοί προτείνουν ότι αν θέλει να επανέλθει στην εξουσία πρέπει να κάνει στροφή προς τα αριστερά θα πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσουμε τι θεωρούμε γενικότερα αριστερή πολιτική.
Αρχικά βασική προϋπόθεση είναι το ΠΑΣΟΚ και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις (όπως λέγαμε παλιότερα!) να αποφασίσουν να πάρουν ξεκάθαρη θέση στα άμεσα προβλήματα του τόπου που πρόκειται να αντιμετωπιστούν από την κυβέρνηση.
Δεν είναι της στιγμής να συζητήσουμε σήμερα εδώ πως και από ποίους δημιουργήθηκαν πολλά από αυτά τα προβλήματα, που αδιαμφισβήτητα εμφανίστηκαν πολλές φορές λόγω και της δικής μας ανοχής, συμμετοχής ή και συγκατάβασης .
Δεν συζητάμε βέβαια τις βασικές και προαιώνιες αρχές της αριστεράς, όπως την ελευθερία του λόγου και του ατόμου, την κοινωνική προστασία των ευπαθών ομάδων ή την εξασφάλιση της υγείας και της παιδείας των πολιτών.
Αλλά ποια είναι σήμερα πχ η αριστερή πολιτική για το ασφαλιστικό;
Να υπάρχουν συνταξιούχοι 40 ή 50 ετών;
Να υπάρχουν 500 θνησιγενή ταμεία με την αντίστοιχη υπαλληλική γραφειοκρατία και το άμεσο πρόβλημα να μην μπορούν αύριο να δώσουν συντάξεις;
Θέλουμε εξίσωση των δύο φύλων με αντίστοιχο περιορισμό των προνομίων συνταξιοδότησης των γυναικών με ταυτόχρονη προστασία της μητρότητας η παραμονή της σημερινής κατάστασης;
Τι μέτρα προτείνονται για την μαύρη ανασφάλιστη εργασία των μεταναστών που όλοι μας λίγο πολύ εκμεταλλευόμαστε;
Πριν να αρχίσει η ακροδεξιά να καλλιεργεί τις φοβίες από την καθημερινή αύξηση των λαθρομεταναστών, ποια είναι η αριστερή πρόταση για το συνεχιζόμενο και επιδεινούμενο αυτό πρόβλημα;
Ποια μπορεί να είναι σήμερα η ισορροπία για την αμοιβή και τα δικαιώματα του εργαζόμενου στον ιδιωτικό τομέα χωρίς αντίστοιχα να προκαλέσουμε το κλείσιμο της επιχείρησης και την μεταφορά της στις χώρες με τα φτηνά εργατικά χέρια όπως πχ η GOODYEAR;
Πως μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η τόσο εκτεταμένη και εφαρμοζόμενη από όσους έχουν την δυνατότητα φοροδιαφυγή;
Εκτός από τα ευχολόγια, πως μειώνουμε την ανεργία ιδίως στις νέες ηλικίες;
Ποιες είναι οι προτάσεις της αριστεράς για την βελτίωση της παραγωγικότητας στον δημόσιο τομέα και πως μπορεί να επιτευχθεί αυτό με την σημερινή μονιμότητα των υπαλλήλων;
Τι προτείνουν για να αλλάξει ή απαράδεκτη κατάσταση της υπαλληλοποίησης των Πανεπιστημιακών ,του τρόπου αξιολόγησης των υπηρετούντων σε αυτό, της κομματικοποίησης του Πανεπιστημίου ή της κατάλυσης του πραγματικού ασύλου των Πανεπιστημίων από τον κάθε γνωστό-άγνωστο;
Σε ένα άλλο «καυτό θέμα» όπως η Ολυμπιακή ποια είναι η αριστερή πολιτική;
Η διατήρηση της με αιμορραγία του κοινού κορβανά για να μην χάσουν την δουλεία τους οι εργαζόμενοι σε αυτήν, ή η πώληση της και σε ποία τιμή;
Και τις άγονες γραμμές ποίος θα τις καλύψει;
Πως προτείνεται να γίνει ο χωρισμός Πολιτείας- Εκκλησίας και τι πρέπει να γίνει με την εκκλησιαστική περιουσία χωρίς να βρεθούμε ,όπως στην περίπτωση του Κωνσταντίνου, να πληρώνουμε τον κούκο-αηδόνι;
Θέλουμε να διατηρηθεί η σημερινή κατάσταση που υφίσταται στον συνδικαλισμό;
Που θα πρέπει να χωριοθετηθούν οι ΧΥΤΑ στην Αττική;
Στην εξωτερική μας πολιτική ποια πρέπει να είναι η σαφής θέση μας για τον αυτοπροσδιορισμό της εθνικότητας ενός ανθρώπου;
Ποια είναι η αριστερή πρόταση για την ονομασία των Σκοπίων;
Ποια είναι η πρόταση για να ξεφύγει από το σημερινό τέλμα το Κυπριακό μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν ;
Αυτά είναι μερικά θέματα ατάκτως ερριμμένα και χωρίς καμία αξιολόγηση, όπως μου ήρθαν στο μυαλό αλλά που πρέπει να αντιμετωπιστούν στο άμεσο μέλλον. Είναι αναγκαίο λοιπόν να υπάρχει μια αριστερή πολιτική που μπορεί να θίγει μερικούς αλλά αντίστοιχα είναι σίγουρο ότι θα ωφελεί τους περισσότερους .
Τα κομματικά προγράμματα μπορεί να δίνουν διάφορες θεωρητικές απαντήσεις σε ορισμένες από αυτές τις ερωτήσεις αλλά όταν έρχεται η στιγμή που πρόκειται κάτι να γίνει όλα αυτά ξεχνιούνται και επικρατεί η λογική -και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ.
Η κατάσταση θυμίζει μερικές ανεπανάληπτες σκηνές που βλέπουμε στην τηλεόραση.
Μετά από σειρά διαμαρτυριών φθάνει η σπάνια στιγμή που επιτέλους αποφασίζεται η κατεδάφιση ενός αυθαιρέτου.
Οι μέχρι τότε καταγγέλλοντες περίοικοι συμπαρίστανται στον ταμπουρωμένο μέσα σε αυτό ιδιοκτήτη η στην μαυροφορεμένη που έχει ξαπλώσει μπροστά στην μπουλντόζα και όλοι μαζί φωνάζουν να ξεκινήσει η κατεδάφιση πρώτα από τα σπίτια των πλουσίων (οι οποίοι τις περισσότερες φορές με την οικονομική άνεση που έχουν κτίζουν νόμιμα!)
Κάποτε λοιπόν θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι ΒΑΣΙΚΉ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΊΝΑΙ ΝΑ ΛΕΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ όσο και αν αυτή μπορεί να θίγει τα πρόσκαιρα η και ατομικά μικροσυμφέροντα του.