ΑΘΗΝΑ- 20 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974-ΤΟ ΧΑΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΔΙΑΛΥΜΕΝΟ ΣΤΡΑΤΟ

Στην Ελλάδα οι λογοκρινόμενες εφημερίδες της 20-7-1974 δεν γράφουν τίποτα για την εισβολή όταν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου την ίδια μέρα η ειδησεογραφία είναι πλήρης !

Επρεπε να περάσει μια μέρα για να γράψουν τις ειδήσεις και οι ελληνικές εφημερίδες .

Ήταν πρωί της 20 Ιουλίου 1974.
Μόλις είχα γυρίσει από την Κρήτη όπου είχαμε πάει με την γυναίκα μου για διακοπές στο πατρικό της. Εκείνη είχε μείνει με το μωρό εκεί για μια βδομάδα ακόμα.
Ήταν από τις χειρότερες διακοπές της ζωής μου γιατί αντί να βρίσκομαι ξαπλωμένος στην παραλία τις είχα περάσει τις περισσότερες ώρες κολλημένος σε ένα ραδιόφωνο με βραχέα προσπαθώντας να μαθαίνω από την Deutsche Welle και το BBC τι γίνεται στην Κύπρο με το πραξικόπημα εναντίον του Μακάριου και την προεδροποίηση του Σαμψών στην θέση του.
Ακόμα θυμάμαι την αλγεινή εντύπωση που μου είχε κάνει η φάτσα του όταν τον είχα δει πριν την δικτατορία να στέκεται καμαρωτός με τα χέρια στην μέση στα σκαλάκια της Νομικής περιστοιχισμένος από κάτι τύπους σαν τους μπράβους νυκτερινών κέντρων.
Από τα παιδικά μου χρόνια οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ ,ιδίως όπως ο Καραολής και ο Δημητρίου και οι άλλοι αδικοχαμένοι ήρωες είχαν αποκτήσει μυθικές διαστάσεις στο μυαλό μου.
Μπορείτε λοιπόν να φανταστείτε την ανήμπορη λύσσα που με έπιασε όταν όχι μόνο έγινε το δολοφονικό πραξικόπημα στην Κύπρο ,που μόνο ηλίθιοι δεν μπορούσαν να προβλέψουν που θα οδηγούσε , αλλά έβαλαν και πρόεδρο αυτόν που οι Τούρκοι τον έλεγαν «ο χασάπης της Ομορφίτας» από τους φόνους Τουρκοκυπρίων που είχαν γίνει το 1963 από τους πολιτοφύλακες του σε αυτό το προάστιο της Λευκωσίας .
Το πρωί λοιπόν της 20 Ιουλίου γυρίζω κατά τις 71/2 το πρωί στο σπίτι μετά από ολονύκτια βάρδια και αντί να πέσω για ύπνο προσπαθώ να ακούσω κανένα ξένο σταθμό για να μάθω τι έχει γίνει.

Έχω χάσει την Ελληνική εκπομπή του BBC που αν θυμάμαι καλά ήταν κατά τις 7 και τέταρτο .Ψάχνοντας συνεχώς στα βραχέα πέφτω ξαφνικά σε ένα σταθμό και τότε παγώνει το αίμα μου. Μια γυναικεία φωνή μιλώντας ελληνικά, με σαφώς ξένη προφορά, έλεγε: Τα στρατεύματα έχουν αποβιβαστεί στην Κύπρο και ελευθερώνουν τον Κυπριακό λαό από τους πραξικοπηματίες ! Ήταν, από ότι θυμάμαι, ένας τουρκοκυπριακός σταθμός που λεγόταν Μπαιράκ.
Αυτό ήταν !
Ήταν γραφτό η γενιά μου να ζήσει την μεγαλύτερη καταστροφή του Ελληνισμού ,μετά την μικρασιατική, χάρις στους ανεγκέφαλους εγκληματίες που μας είχαν κάτσει στο σβέρκο και τώρα κατέστρεφαν και την Κύπρο!
Προσπαθώ να πάρω την γυναίκα μου τηλέφωνο αλλά είναι αδύνατο. Κάπου κατά τις 8 και τέταρτο κτυπάει το τηλέφωνο ακούω την φωνή της να προλαβαίνει να πει το όνομα μου και αμέσως πέφτει η γραμμή.
Στο ραδιόφωνο εν τω μεταξύ έχει αρχίσει να μεταδίδουν μια ανακοίνωση για επιστράτευση χωρίς όμως να καθορίζουν ποιες κλάσεις και από ποια σώματα επιστρατεύονται.
Κτυπάει το κουδούνι της πόρτας και είναι ένας φιλόλογος φίλος που έμενε στο διπλανό διαμέρισμα. Προσπαθούσε και αυτός να καταλάβει αν τον επιστρατεύουν.
Τότε έμενα στα Ιλίσια οπότε αποφασίζουμε και οι δύο να πάμε στο κέντρο πρώτα στο Αρχηγείο του Ναυτικού να δούμε αν έχω επιστρατευθεί μιας και εγώ έχοντας πρόσφατα τελειώσει την θητεία μου ήμουνα σίγουρος υποψήφιος .
Το Αρχηγείο όλο το εκπροσωπεί ένας κελευστής φρουρός ο οποίος δεν έχει ιδέα για το αν γίνεται επιστράτευση στο Ναυτικό! Μας προτείνει να ρωτήσουμε στο Πασαλιμάνι.
Με το αυτοκίνητο κατεβαίνουμε στο Πασαλιμάνι όπου και εκεί υπάρχει η ίδια κατάσταση.
Κατά το μεσημέρι καταφέρνουμε και οι δύο να μάθουμε τελικά ότι επιστρατεύεται ο γείτονας και εγώ όχι.
Στην Αθήνα τα πρόσωπα είναι ανήσυχα και κατηφή. Δεν υπάρχει καμία σχέση με τον ενθουσιασμό που είχε επικρατήσει στην επιστράτευση του 40 και σχετικά σας έχω γράψει στο παρελθόν.
Βάζοντας κάτι πρόχειρα στο στόμα μου επιστρέφω στην δουλειά μου όπου με τις επιστρατεύσεις έχουν αποδιοργανωθεί όλες οι βάρδιες και αναγκαστικά κάθομαι μέχρι την επομένη οπότε αποκαμωμένος μετά από δύο μέρες γεμάτες στρες και αϋπνία πέφτω και κοιμάμαι μονορούφι 12 ώρες!
Μέσα από την καταστροφή που γινόταν όμως ένα αγέρι ελπίδας αρχίζει να πνέει.
Πολλά στόματα όπου και να πήγαινες , που είχαν κλείσει μετά το Πολυτεχνείο και την δικτατορία του Ιωαννίδη ,ξανάνοιξαν και εξέφραζαν πια ανοικτά την αγανάκτηση τους για την κατάντια της χώρας.
Όσοι δε επιστρατεύθηκαν που δεν ήσαν πλέον νεοσύλλεκτοι φαντάροι 20 χρονών βλέποντας την πλήρη αποδιοργάνωση του στρατού, το φιάσκο της επιστράτευσης που τους έκανε να χάσουν την δουλειά τους χωρίς να προσφέρουν τίποτα και στην πατρίδα και την ανυπαρξία υπεύθυνης κυβέρνησης είχαν αρχίσει να κατηγορούν ευθέως τους χουντικούς αξιωματικούς οι οποίοι βρέθηκαν να μην μπορούν να ποδηγετήσουν όλους αυτούς τους αγανακτισμένους πολίτες.
Η αυτοδιάλυση της χούντας και των ανδρεικέλων του Ιωαννίδη δεν ήταν μακριά και ή επάνοδος του κοινοβουλευτισμού δεν θα αργούσε.
Άλλα αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

΄Επρεπε να φτάσει το μεσημέρι της 20-7 για να βγεί η ανακοίνωση ποιοί επιστρατεύονται από κάθε σώμα.

30 χρόνια μετά την εισβολή η ουσιαστικότερη εξέλιξη στο Κυπριακό ήταν η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η απόρριψη του Σχεδίου Ανάν .
Ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ σχετικά με την πολιτική διαχείριση του Κυπριακού από τον Τάσσο Παπαδόπουλο, από την εκλογή του στο αξίωμα του προέδρου τον Φεβρουάριο του 2003, μέχρι το δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004 ,υπάρχει εδώ.

.