ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ- Α΄ ΒΡΟΧΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ

Μετά από αρκετούς μήνες καταφέραμε να ξαναέρθουμε στο σπίτι της Κρήτης που σας έχω παλιότερα περιγράψει, μαζί με τις τότε σχετικές αγροτικές εμπειρίες .
Αυτή την φορά η Κρήτη μας υποδέχτηκε σαν να είμαστε παξιμάδι σε ντάκο.

Μουλιάσαμε!
Έβρεχε ανηλεώς και έκανε και ψόφο!
Θα μου πει κανείς δεν πειράζει, θέρμανση έχεις, ανάβεις και το τζάκι σου για ατμόσφαιρα ,παίρνεις και το βιβλιαράκι σου και περιμένεις να ξαναβγεί ο ήλιος.
Αμ, δε !
Το σπίτι είναι δίπλα σε ποτάμι, δηλαδή στο χαμηλότερο σημείο του κάμπου .

Το ποτάμι το τροφοδοτούν συνεχώς τα Λευκά Όρη μέχρι να πάψουν να είναι λευκά, δηλαδή μέχρι να λιώσουν τα χιόνια, και αυτή την εποχή το νερό του φτάνει τουλάχιστον τα 5-6 μέτρα σε πλάτος (Στις φωτογραφίες τα Λευκά Όρη και το ποτάμι ).
Όταν βρέχει λοιπόν συνεχώς, το χώμα στο περιβόλι δεν καταφέρνει ύστερα από λίγες μέρες να απορροφήσει το νερό και για να το περπατήσεις πρέπει να φοράς γαλότσες.
Ωραία θα μου πείτε κάτσε στο σπίτι για να μην βρέχεσαι.

Μην θέλεις να παραστήσεις τον Τζίν Κέλι στο Τραγουδώντας στην βροχή !
Αμ δε!
Το σπίτι είναι πέτρινο ,του 1910 ,χτισμένο κατευθείαν στο έδαφος χωρίς ιδιαίτερα θεμέλια .

Ο δημόσιος δρόμος στον οποίο εφάπτεται το σπίτι, με τις επανειλημμένες επιχωματώσεις και ασφαλτοστρώσεις όλα αυτά τα χρόνια έφτασε να είναι το λιγότερο 40 και το περισσότερο 80 εκατοστά ψηλότερα από το εσωτερικό του σπιτιού και το περιβόλι.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να αναβλύζει απρόσκοπτα γάργαρο και δροσερό νεράκι μέσα στο σπίτι!
Βέβαια δεν πιστεύω να πιστεύετε ότι ένας πολυμήχανος αθεόφοβος δεν θα εύρισκε την λύση στο πρόβλημα;
Μετά την πρώτη φορά που αισθανθήκαμε σαν γνήσιοι κάτοικοι της Βενετίας τούς χειμωνιάτικους μήνες ,ανοίξαμε δύο λάκκους στα δύο δωμάτια που έχουν το πρόβλημα, βάλαμε και μια αντλία μέσα με φλοτέρ, και κοιμόμαστε πλέον ήσυχοι γιατί όταν ανέβαινε η στάθμη του νερού δούλευε η αντλία και έβγαζε το νερό έξω.
Αμ δε!
Σηκώνομαι ένα πρωί από το κρεβάτι ,ετοιμάζω το πολυτιμότερο όργανο που έχει ένας άνδρας για να επιτελέσει το δεύτερο στην ανδρική αξιολογική κλίμακα σημαντικό του έργο, δηλαδή μια άκρως ανακουφιστική πρωινή ούρηση, και πάω να βάλω τις παντούφλες μου.
Με φρίκη όμως διαπιστώνω ότι αυτές είχαν πλέον επιτύχει την αναβάθμιση τους σε γόνδολες και επέπλεαν με άνεση σαν να βρισκόντουσαν στην πλατεία Σαν Μάρκο το χειμώνα .
Τι είχε συμβεί;
Το γαμημένο το φλοτέρ είχε φρακάρει στο πλάι της αντλίας και έτσι αυτή δεν δούλεψε.
Θα έλεγα ότι εκείνο το πρωινό τσαλαβουτώντας ξυπόλυτος στα παγωμένα νερά, με μια κύστη γεμάτη που αδιαφορούσε για το πρόβλημα που προέκυψε ,με τα μπατζάκια από τις πυτζάμες μουσκεμένα, και τα μανίκια σηκωμένα αλλά και αυτά βρεγμένα με τα χέρια χωμένα μέσα στα νερά για να ελευθερώσω το φλοτέρ, ανέκραξα στεντορεία τη φωνή όλους τους αναθεματισμούς της Κυριακής της Ορθοδοξίας συν μερικά διαχρονικά καντήλια.
Ευτυχώς όμως τώρα που τα γράφω, με αποζημιώνει πλέον ένας θαυμάσιος ήλιος που ζητάει συγνώμη που κρύφτηκε τόσες μέρες και έτσι θα μπορέσω σήμερα, σαν την Κοκκινοσκουφίτσα με το καλαθάκι μου ανά χείρας, να πάω στο περιβόλι να μαζέψω και κανένα πορτοκάλι πριν να πέσουν όλα κάτω.
Είναι δε και πλήρως βιολογικά, γιατί μεγαλώνουν χωρίς λιπάσματα και φροντίδα , είναι δε αυτήν την εποχή πεντανόστιμα τα άτιμα!
Εκτός από μερικά ποτίσματα το καλοκαίρι, μόνα τους μεγαλώνουν και μόνα τους πέφτουν κάτω για να γίνουν λίπασμα για την νέα φουρνιά.

Φορτωμένος λοιπόν με μερικά ζουμερά πορτοκάλια επιστρέφω στην Αθήνα να αναπνεύσω λίγο από το ζωογόνο καυσαέριο της που τόσο καιρό μου έλειψε .
Φτάνει πια τόσος καθαρός αέρας ,μπούκωσαν τα πνευμόνια μου!

.