Η ΜΚΟ "ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ ΧΑΡΙΝ" ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΑΓΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ "ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ" ΤΟΥ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΥ

                                                                                         ΠΡΙΝ

ΣΗΜΕΡΑ

Μετά την δημοσίευση αρχικά του ποστ μου   ΦΟΒΟΥ ΤΑΣ ΜΚΟ ΚΑΙ ΑΝΑΠΛΑΣΕΙΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΣΑΣ ! όταν η ΜΚΟ "Παραδείγματος Χάριν" ξεκίνησε, παρά τις αντιδράσεις που υπήρχαν, την καταστροφή του πεζόδρομου Καλλησπέρη για να αναπλάσει την υπάρχουσα εκεί παιδική χαρά και την εν συνεχεία δημοσίευση του πρόσφατου ποστ μου ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΜΚΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ ΧΑΡΙΝ ΝΑ "ΑΝΑΠΛΑΣΕΙ" ΕΝΑ ΧΩΡΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΝΑΠΛΑΣΗ! με φωτογραφίες από το τελικό τερατούργημα που δημιούργησε, έλαβα ένα e-mail από ένα αγανακτισμένο κάτοικο της περιοχής στο οποίο περιγράφει με πικρό χιούμορ την σημερινή κατάσταση του άλλοτε καταπράσινου πεζόδρομου.

Το δημοσιεύω αυτούσιο.

“ τα έξι κατώφλια……… (πάνω στα οποία ασελγήσαμε) “

Όταν ενδεχομένως έχεις περάσει τα πρώτα τρυφερά και τα μετέπειτα χρόνια της ζωής σου σε ένα βουκολικό περιβάλλον με απέραντα πυκνά λιβάδια, πλούσια δάση και αγελάδες, που βόσκουν αμέριμνες και ευτυχισμένες , υπάρχει πιθανότητα αυτό να σου βγει και σε κακό, να σου γυρίσει ανάποδα, να μπουχτίσεις την φύση και να σου βγει το πράσινο από την μύτη.

Ειδικά αν σπουδάσεις αρχιτέκτων (ακόμα και στο Harvard), ενώ ενδόμυχα αντιλαμβάνεσαι ότι η φύση είναι ο μέγιστος αρχιτέκτων, σε πιάνει μια ξιπασιά και θες ο καημένος να αποδείξεις ότι με τα υλικούλια σου (το τσιμεντάκι, το Granulat / χαλικάκι και την ασφαλτούλα παραδείγματος χάριν) μπορείς και εσύ να μεγαλουργήσεις. Βλέποντας την φύση ανταγωνιστικά αποφεύγεις να την εντάξεις στο Design σου ή τέλος πάντων την περιορίζεις δραστικά και την αποφεύγεις όσο μπορείς, γιατί τελείως συμπλεγματικά επιθυμείς να δείξεις, ποιος έχει εδώ το πάνω χέρι.
 Βρίσκεις και μια χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα[i] … και ιδού η ανάπλαση του πεζοδρόμου Καλλισπέρη, που μέχρι τώρα στήριζε την ομορφιά του στην φύση, έχοντας την ομορφότερη και πλέον περίτεχνη κηποτεχνική διαμόρφωση άλσους, μέσα στην πολύπαθη Αθήνα, έργο του Δημητρίου Παπαδήμα, φημισμένου γεωπόνου και κηποτέχνη, τέως Διευθυντή της Διεύθυνσης Κηποτεχνίας και Περιβάλλοντος του Δήμου Αθηναίων.

“Τώρα θα σας μάθω εγώ τι εστί αρχιτέκτων” σκέφτεται και πράττει ο λεγάμενος μετά της συζύγου του.

Ο «ταλαντούχος» αρχιτέκτων, εμπνευστής του Design του συγκεκριμένου χώρου, μοιάζει να απεχθάνεται το χώμα (κατ’ εξοχήν υλικό της φύσης γαρ) και κάλυψε τις ελάχιστες επιφάνειες, που απέμειναν ως παρτέρια των λιγοστών δένδρων, με μαύρο χαλίκι πάνω σε γαιωύφασμα “περικαλώ”.
 Ξέρετε …, αυτό το πανί που μοιάζει με φίλτρο απορροφητήρα και δεν επιτρέπει σε τίποτε να περάσει.

 Αναρωτιέστε γιατί ?

Μα για σκεφθείτε.

Δεν ήθελε να τρυπώσει τυχόν μπάσταρδος σποράκος κάτω στο “θαμμένο” (τι ειρωνεία συνήθως θάβει, δεν θάβεται) χώμα. Φαντάζεσθε να αναδυθεί μια ταπεινή τσουκνίδα ή ένα μη αριστοκρατικής καταγωγής χαμομηλάκι μέσα από το “ευγενές” Granulat. Οποία ατίμωση Mon Dieu !!!

Δεν αρκέστηκε όμως μόνον σε αυτό ο έρμος.
 Θεώρησε ιδιαιτέρως τσαχπίνικο να δημιουργήσει περί τους κορμούς των δένδρων επικλινείς επιφάνειες (αρκετά επικλινείς), τις οποίες εν συνεχεία έρανε πλουσιοπάροχα με το αγαπημένο του υλικό, ξέρετε ποιο. Αυτό όμως, βρε ξύπνιε, σε κεκλιμένο επίπεδο κυλάει και χάνεται μέχρι και η Κυρά Μαρία της γειτονιάς το γνωρίζει, …. στ’ ορκίζομαι.

“Ήμαρτον” Κύριοι Καθηγητές (ακόμα και εσείς του Harvard), γούστο και φινέτσα ξέρουμε ότι δεν μπορούν να διδαχθούν, διδάξτε τους όμως τις βασικές αρχές τις στατικής και αν το κάνετε ήδη, αγνοείστε την προειδοποίηση όπως λένε και οι ληξιπρόθεσμοι λογαριασμοί μας edo sto Ellada, αλλά όμως αν δεν τα παίρνουν τα γράμματα, κόψτε τους τους beep…ηδες ώστε να μην σώσουν και βγουν ποτέ στην πιάτσα οι επικίνδυνοι !!!!. 

Και που λέτε : Το χαλίκι, άμα τη ενάρξει της λειτουργίας του χώρου, διεσκορπίσθη, ως ήτο αναμενόμενον από τους πάντες, πλην δυστυχώς των εμπνευστών, εις τα τέσσερα σημεία του ορίζοντος.

Θες κάτι η άτιμη συνιστώσα της βαρύτητας στα επικλινή παρτέρια κάτι τα παιδιά που με πόδια, πατίνια και ποδήλατα αλώνιζαν στον χώρο, το υλικούλι μετά από λίγο υπήρχε όλο παντού, εκεί που δε έπρεπε και καθόλου εκεί απ’ όπου ξεκίνησε.

Εδώ λοιπόν υπεισέρχεται ο πανικός του ανδρός, που αντί να κάνει τουμπεκί ψιλοκομμένο και να παραδεχθεί το λάθος του (το να μπορείς να ξεστομίσεις “ έσφαλα ” είναι ίδιον ανθρώπου τελείως διαφορετικής πάστας), παρέμεινε γαντζωμένος στο σχέδιό του και θεώρησε πρέπον να θυσιάσει και τα εναπομείναντα δένδρα στον βωμό της γοητείας του χαλικιού και στον σκοπό να πείσει “ το έργο μου στέκει, μην το βλέπετε έτσι ”. Έριξε λοιπόν ο “αθεόφοβος” (πραγματικός αυτός) σε όλα τα παρτέρια κόλλα, για να μην του τσουλάει και του δραπετεύει εκ της θέσεως του το χαλίκι, πράγμα που κατά το “ ταπεινό του γούστο” μείωνε δραματικά την αισθητική του χώρου και συνάμα τον ρεζίλευε ως μελετητή.

Έτσι σφράγισε όλα τα δένδρα αεροστεγώς.

 Το ελεύθερο και “ωραίο” granoulat κατέστη κάτι σαν μωσαϊκό άχαρο ψηφιδωτό. Αδύνατον πλέον να μετακινηθεί κάτι, ούτε με σκερπάνι δεν σπάζει.

 Αλλά εξ’ ίσου αδύνατον πλέον να λειτουργήσουν οι σωλήνες οξυγόνωσης και το αυτόματο πότισμα, τα θαμμένα μέσα στις ρίζες. Τα έστειλε στο διάολο η κόλλα.

Το ότι με τούτες και με άλλες (των ιδίων ανακαινιστών) προηγούμενες κακοποιήσεις όλα (μα όλα) τα εναπομείναντα δένδρα παρουσιάζουν έντονα σημεία μαρασμού με ξερά κλαριά,  που σπάνε με ένα απαίσιο κρακ, ποσώς ενδιαφέρει τους μελετητές. Ένα μάλιστα απεβίωσε κιόλας στα 35 χρόνια του – τσάκισε στο πρώτο λίγο έντονο αεράκι - και το αντικατέστησαν με ένα του ενός έτους (του γάλακτος δηλ., που αν τυχόν αντέξει θα περιμένουμε χρόνια και ζαμάνια για να το δούμε σαν το άλλο).

Όλα τα άλλα δένδρα της γειτονιάς θα βγάλουν φύλλα την άνοιξη, όπως συνηθίζουν από μωρά εδώ και 10ετίες τώρα.

 Τα δικά μας τα καημένα φοβόμαστε ότι δεν θα συμμετάσχουν. Μακάρι να βγούμε ψεύτες. Αν όμως όχι, τότε θα αποδειχθεί σε όλη του την έκταση το έγκλημά τους.

Ποιος ζει και ποιος πεθαίνει δηλ. Αλλά μπρος τα κάλλη τι ‘ναι ο πόνος, ο πόνος του άλλου, που επικαλείται και η γνωστή διαφήμιση της παστίλιας, ο πόνος των κατοίκων δηλ., που είδαν έξω από τα κατώφλια τους να περνάει ο λίβας, που καίει τα σπαρτά.

 Apropos κατώφλια, είχαν το θράσος να βαφτίσουν το έργο “εξι κατώφλια”, επειδή υπάρχουν τα έξι κατώφλια των σπιτιών στον δρόμο.

Μάλλον ως συντόμευση του “Τα έξι κατώφλια που ξεσκίσαμε / πηδήξαμε / γαμήσ…με” το εννοούν.

Θα μπορούσαν να δοθούν πολλοί, χιουμοριστικοί πάντα, τίτλοι στο παρόν κειμενάκι. 

Π.χ.

“Είμαι αρχιτέκτων και το άχτι μου θα βγάλω και θα κόψω κι’ ένα δένδρο παραπάνω”

ή

“Αρχιτέκτονες έτοιμοι (ικανοί) για όλα”

ή

“Όταν ο καθηγητής μου έβρεχε γνώση, εγώ κρατούσα ομπρέλα”

ή

“………………..…

Διάλεχτε εσείς ή δημιουργείστε έναν δικό σας τίτλο.

 Η μόνη ίσως αντίρρηση που έχω στο παραπάνω κείμενο είναι ότι το ζεύγος των αρχιτεκτόνων που σχεδίασε την ¨ανάπλαση" δεν πιστεύω ότι έχουν μπουχτίσει από βουκολικό περιβάλλον και φύση.

Θα έλεγα πως ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει.

Είναι παιδιά των πόλεων και θεωρούν πως το τσιμέντο και η άσφαλτος είναι το φυσικό περιβάλλον και γι΄ αυτό το λόγο αυτά τα υλικά χρησιμοποίησαν στην παιδική χαρά και σε αυτά τα υλικά ελπίζουν να συνηθίσουν και τα παιδάκια που παίζουν εκεί. 

Δυστυχώς οι αρχιτέκτονες της "Παράδειγμα προς αποφυγήν", όπως θα ήταν πιο σωστά  ο αντιπροσωπευτικότερος τίτλος της ΜΚΟ τους, φαίνεται πως δεν έχουν διδαχτεί τίποτα από μεγάλους Έλληνες αρχιτέκτονες όπως ο Κωνσταντινίδης και ο Πικιώνης.

Θα άξιζε ίσως να κάνουν πρώτα μια βόλτα προς την Ακρόπολη και του Φιλοπάππου και μετά να ξαναδούν το "έργο" τους και να καταλάβουν Παραδείγματος  Χάριν τι θα έπρεπε να έχουν αποφύγει. 

Βέβαια για να είμαι αντικειμενικός δεν θεωρώ αποκλειστικά υπεύθυνους μόνο τους απαρτίζοντες την ΜΚΟ.
 Αυτοί με τις προφανείς  διασυνδέσεις τους εξασφάλισαν τα χρήματα και είπαν βουρ να ¨αναπλάσουμε".

Ο Δήμος Αθηναίων όμως πως δέχτηκε την καταστροφή του έργου ενός δικού του ανθρώπου, Διευθυντή μάλιστα  της κατ΄εξοχήν αρμόδιας  Διεύθυνσης Κηποτεχνίας και Περιβάλλοντος ;

Δηλαδή επειδή δεν θα υπήρχε για τον Δήμο οικονομική επιβάρυνση, είναι αποδεκτό όποιος εμφανίζεται και έχει και τις "σωστές" διασυνδέσεις και προτείνει ένα έργο "για το καλό μας" που έλεγε και ο Μηλιώκας, να το εγκρίνει ο Δήμος στο άψε σβήσε χωρίς πολλές κουβέντες και χωρίς ιδιαίτερη μελέτη για το τι πρόκειται να γίνει;

Είμαι περίεργος αν ο νυν και κατά πάσα πιθανότητα  αυριανός,  ιδιαίτερα αξιόλογος  δήμαρχος, έχει δει αυτήν την "ανάπλαση" και τα σχέδια που έχουν και  για άλλες αναπλάσεις οι αρχιτέκτονες της ΜΚΟ Παραδείγματος Χάριν, προφανώς και αυτές με χρήση των αγαπημένων τους υλικών, τσιμέντο, άσφαλτο και ταρτάν.

Σε λίγο υπάρχει ο κίνδυνος αν μείνουν έτσι ανεξέλεγκτοι να τραγουδάμε Άσφαλτος , άσφαλτος παντού! αντί του άσματος του Πανούση Κάγκελα , κάγκελα παντού!(όπως επί Αβραμόπουλου!)

[i]   

Ειρωνική αναφορά σε παλαιότερη (19^ος αι.) στομφώδη και εξωπραγματική ωραιοποίηση της Ελλάδας.

Η φρ. προέρχεται από το ποίημα «Η γη της Ελλάδος» του ρομαντικού ποιητή, μεταφραστή και   λεξικογράφου Άγγ. Βλάχου (1838-1920) :

“Ξεύρεται την χώραν που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα

που κοκκινίζει η σταφυλή

και θάλλει η ελαία

Ω δεν την αγνοεί κανείς

είναι η γη η Ελληνίς”

Το ποίημα διακωμωδήθηκε στο περιοδικό «Ραμπαγάς»