Θα μου πει κανείς κοντεύει να φτάσουμε στα μισά του Γενάρη
και συ θυμήθηκες τώρα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς;
Όμως σκέφτηκα ότι εδώ σύλλογοι, σωματεία, οργανώσεις κτλ
φτάνουνε να κόβουνε την βασιλόπιττα ακόμα και τον Φεβρουάριο, πειράζει που τώρα εγώ διάβασα κάτι σχετικό
που μου θύμισε μια αξέχαστη παραμονή
Πρωτοχρονιάς στην Puerta del Sol στην Μαδρίτη πριν 12 χρόνια, να γράψω δυό λόγια;
Τα Χριστούγεννα του 2003 είχαμε κάνει οικογενειακώς τον γύρο
της Ισπανίας, ένα από τα ωραιότερα μας ταξίδια, γιατί εκτός από τις ομορφιές
της Ισπανίας τις περισσότερες μέρες μας είχε φυλάξει ένα θαυμάσιο καιρό ενώ αντίστοιχα τότε στην
Ελλάδα είχε κακοκαιρία.
Την παραμονή λοιπόν της πρωτοχρονιάς επήγαμε στην περίφημη Puerta del Sol όπου οι Ισπανοί
γιορτάζουν εκεί την έλευση του νέου χρόνου.
Σας μεταφέρω λοιπόν ένα απόσπασμα από το κείμενο που μου
θύμισε αυτή την παραμονή.
Την έλευση του νέου χρόνου στην Ισπανία συνοδεύει το έθιμο
των δώδεκα σταφυλιών. Ο κόσμος συγκεντρώνεται το βράδυ της παραμονής στις
πλατείες των πόλεων και μόλις το ρολόι δείξει μεσάνυχτα, οι καμπάνες χτυπούν 12
φορές. Σε κάθε χτύπο, όλοι τρώνε μια ρώγα σταφύλι. «Οσοι φάνε εγκαίρως και τις
12 ρώγες θα έχουν καλοτυχία όλη τη χρονιά» εξήγησε την παραμονή της
Πρωτοχρονιάς ο 27χρονος κοινωνικός λειτουργός Μανουέλ Ντίας στους
περίπου 35 γέροντες που διαμένουν στον Οίκο Πρόνοιας της Ιεράς Μητροπόλεως
Λευκάδος και Ιθάκης.
«Ολοι οι γέροντες εδώ έχουν μια μεγάλη οικογένεια» εξηγεί
στο «Βήμα» σε άπταιστα ελληνικά. Αφού ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στη
Γεροντολογία, ενημερώθηκε μέσω Διαδικτύου για ένα πρόγραμμα εθελοντισμού. «Ηταν
η πιο δύσκολη, έως σήμερα, απόφαση της ζωής μου, επειδή πρέπει να είμαι μακριά
από την οικογένειά μου. Αποφάσισα να έρθω στην Ελλάδα για να αποκτήσω εμπειρία.
Ξεκίνησα από τη Λιβαδειά και τα δύο τελευταία χρόνια είμαι εδώ, δίπλα στον
πατέρα Παναγιώτη Ζαβιτσάνο. Εδώ έχω μάθει περισσότερα από ό,τι στο
μεταπτυχιακό μου» αναφέρει.
Έτσι λοιπόν και εμείς εφοδιασμένοι με ένα πλαστικό κυπελάκι
από το ξενοδοχείο πήραμε το μετρό και βρεθήκαμε μαζί με χιλιάδες Ισπανούς, που
πολλοί διατελούσαν σε ευθυμία από αυτά που είχαν πιει, φορώντας διάφορα παρδαλά
καπέλα να περιμένουμε να χτυπήσει το ρολόι του
Δημαρχείου για να φάμε τις ρόγες μας. Το
έθιμο αυτό ξεκίνησε από το 1895 και
καθιερώθηκε πλέον από το 1909.
Το όνομα της πλατείας , η πύλη του Ήλιου, προέρχεται από την
ανατολική πύλη που υπήρχε τον Μεσαίωνα εκεί όταν την πόλη την περιέβαλαν τείχη .
Στην είσοδο του ταχυδρομείου υπάρχει πινακίδα που επισημαίνει
ότι εκεί είναι το κέντρο της χώρας και γι΄ αυτό από εκεί ξεκινούν οι χιλιομετρικές
αποστάσεις .
Στην πλατεία υπάρχει το άγαλμα του Κάρολου ΙΙΙ και το άγαλμα
μιας αρκούδας που τρώει από ένα δέντρο που ονομάζεται μαντρόνα. Αυτό είναι και
το εραλδικό σήμα της Μαδρίτης.
Στην δική μου επάνω φωτογραφία, εικονίζεται στην θέση που ήταν μέχρι το 2009
στην αρχή της Calle del Carmen και στην
επομένη, από το διαδίκτυο, εκεί που βρίσκεται σήμερα.
Οι φωτογραφίες μου από την Ισπανία είναι οι πρώτες που έχω
τραβήξει με ψηφιακή μηχανή.
Ήταν η δεύτερη φορά που βρεθήκαμε πρωτοχρονιά μακριά από την Ελλάδα. Η
Προηγούμενη ήταν στην Τυνησία όπου βρεθήκαμε με την παρέα μας να χορεύουμε με
τους ντόπιους σε ένα κέντρο.
Όμως το δημοσίευμα εκτός από το έθιμο με τις ρόγες μου
θύμισε ότι σαν το Μανουέλ Ντίας έτσι και εμείς εκείνη την μέρα προσφέραμε και
κοινωνικό έργο!
Στο γκρούπ με το οποίο είχαμε πάει υπήρχαν και μερικές ηλικιωμένες
γυναίκες οι οποίες φοβόντουσαν να κινηθούν μόνες τους και να πάνε στην πλατεία νύχτα .
Μας παρακάλεσαν λοιπόν αν μπορούν να έρθουν μαζί μας.
Έτσι λοιπόν ο Αθεόφοβος μετά της κυρίας του μπροστά και η
κόρη μας από πίσω είχαμε την επίβλεψη των γηραιών κυριών στο πήγαινε έλα αλλά
και στην πλατεία για να μην χαθεί και καμία μέσα στο πλήθος.
Μετά την σώα επάνοδο στο ξενοδοχείο οι ευχαριστίες τους
συνεχίστηκαν μέχρι την επιστροφή μας
στην Αθήνα.
Οι επάνω φωτογραφία είναι από το διαδίκτυο και δείχνει την πλατεία στην σημερινή της εικόνα με τον σταθμό του μέτρο και οι επόμενες από την γιορτή της παραμονής πρόσφατα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου