Το εξωφρενικό σχόλιο του Μαξίμου για τη Δικαιοσύνη και το επικείμενο τέλος εποχής.

Μεταφέρω χωρίς σχόλια, μιας και δεν είμαι Μαξίμου, ένα επίκαιρο άρθρο του Πάνου Παπαδόπουλου  από το Protagon. (οι υπογραμμίσεις με έντονα γράμματα είναι δικές μου)

Οταν έχεις δει την Ολγα Γεροβασίλη να βγαίνει βαριανασαίνοντας στην τηλεόραση μέσα στη νύχτα για να καταγγείλει την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για τις τηλεοπτικές άδειες, πρέπει να είσαι κάπως προετοιμασμένος. Αυτή την κυβέρνηση δεν την νοιάζει και πολύ το δημοκρατικό εθιμικό που μας επιβάλλει να μην σχολιάζουμε τις δικαστικές αποφάσεις· τέτοιες τυπικότητες είναι σαν τις γραβάτες των πλουσίων και ως γνωστόν στην κυβέρνηση δεν φορούν γραβάτες παρά μόνο για να μπουν σε πάρτι στην Ουάσιγκτον.

Αλλά θα πίστευε κανείς ότι η ιστορική απόφαση του Αρείου Πάγου για τη μη έκδοση των οκτώ τούρκων αξιωματικών δεν θα έμπαινε στο μικροσκόπιο του σχολιασμού από τα κυβερνητικά στελέχη. Θα περίμενε κανείς ότι το Μαξίμου θα επεδείκνυε το στοιχειώδες πολιτικό τακτ και, απέναντι σε μια κρίση του ανώτατου δικαστηρίου της χώρας, θα αρκούνταν στο καταφύγιο του «δεν σχολιάζουμε τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης».

Αμ, δε! Το επίσημο δελτίο Τύπου που έφυγε από το Μαξίμου το απόγευμα της Παρασκευής δεν μπορούσε να είναι λιγότερο ξεκάθαρο: «Σχόλιο του Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού για την απόφαση του Αρείου Πάγου». Σχόλιο. Του Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού. Για την απόφαση του Αρείου Πάγου.

Και τι αναφέρει σε αυτό; Κατ’ αρχάς διαβεβαιώνει ότι από την πρώτη στιγμή «η ελληνική κυβέρνηση καταδίκασε απερίφραστα την απόπειρα πραξικοπήματος και στήριξε τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, καθώς και την τήρηση της συνταγματικής νομιμότητας στη γείτονα μας».

Για χάρη της συζήτησης ας προσπεράσουμε το γεγονός ότι ο συντάκτης του πρωθυπουργικού σχολίου δεν τολμά καν να αναφέρει τη λέξη «Τουρκία»· αναφέρεται γενικά σε ένα πραξικόπημα κατά μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης. Δηλαδή, αν δεν γνωρίζεις λεπτομέρειες της υπόθεσης δεν καταλαβαίνεις σε ποιους και σε τι αναφέρεται. Λεπτομέρειες. Ας διαβάσουμε παρακάτω:

«Υπογραμμίζουμε σήμερα, όπως και τότε, ότι οι υπαίτιοι του πραξικοπήματος δεν είναι ευπρόσδεκτοι στην χώρα μας».

Συγγνώμη, αλλά πώς η κυβέρνηση γνωρίζει αν πρόκειται για πραξικοπηματίες ή όχι; Οι ίδιοι το αρνούνται. Υιοθετεί το Μαξίμου τους ισχυρισμούς της Αγκυρας; Με αυτό το timing της δημοσιοποίησης του πρωθυπουργικού σχολίου, η κυβέρνηση δείχνει να αναφέρεται στους Οκτώ και αυτοί να έχουν δικαστεί ήδη! Και είτε α) βγήκαν πραξικοπηματίες και επομένως ισχύει το ότι δεν είναι ευπρόσδεκτοι στη χώρα μας -αλλιώς: μια έμμεση «εντολή» να μην τους χορηγηθεί άσυλο-, είτε β) δεν είναι «υπαίτιοι του πραξικοπήματος» άρα δεν ισχύει ο αφορισμός. Το πρόβλημα όμως δεν είναι αυτό, δεν είναι τα αμφίσημα και οι ακροβασίες του επίμαχου σχολίου για την απόφαση του Αρείου Πάγου.

Είναι εμφανής και ως έναν βαθμό συγκινητική η προσπάθεια του Μαξίμου να κατευνάσει τον Ταγίπ Ερντογάν. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο: το σχόλιο εκδόθηκε με μία ημέρα καθυστέρηση και αφού ο Ερντογάν βγήκε και κατήγγειλε ότι το καλοκαίρι ο Αλέξης Τσίπρας του είχε υποσχεθεί να του στείλει πακέτο τους Οκτώ σε αμπαλάζ δώρου και με φιόγκο.

Αλλά αν ο Ερντογάν λέει αλήθεια, τότε ο Πρωθυπουργός έχει προκαταλάβει την απόφαση των δικαστηρίων. Το έχει ξανακάνει βέβαια αυτό όταν προέβλεψε ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν πρόκειται να κρίνει αντισυνταγματικό τον νόμο Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες… Από την άλλη, αν όντως έγινε έτσι, είναι να απορείς με τον Ερντογάν, που πήρε ως δεδομένη μια υπόσχεση του Τσίπρα, του ανθρώπου που έχει εγγυηθεί ότι θα σκίσει τα μνημόνια, ότι δεν θα ξαναπληρώσουμε ΕΝΦΙΑ και ότι θα μας παρακαλούν να μας δανείσουν. Τέλος πάντων.

Το θέμα, ο πυρήνας του προβλήματος, είναι το σχόλιο αυτό καθεαυτό. Για μια απόφαση της ανώτατης μορφής της Δικαιοσύνης στη χώρα μας. Για ένα ζήτημα που άπτεται βασικών αρχών ανθρωπισμού όπως η προστασία ενός ικέτη που -ασχέτως αν είναι ή όχι «υπαίτιος του πραξικοπήματος»- κινδυνεύει με βασανιστήρια και πιθανότατα με την εκτέλεση από την κρεατομηχανή ενός απολυταρχικού καθεστώτος. Το Μαξίμου βγαίνει και σχολιάζει με τέτοιο τρόπο, με υπονοούμενα, ασάφειες και αφορισμούς, μια τέτοια σημαντική δικαστική απόφαση.

Θα μου πείτε, τι να έκανε και το Μαξίμου; Να έβγαινε και να έλεγε ότι φταίνε οι δυνάμεις της διαπλοκής και τώρα που δεν εκδόθηκαν οι Οκτώ θα μείνουν κι άλλα 15.000 παιδάκια εκτός παιδικών σταθμών;

 Τέλος Εποχής

Εάν αληθεύει η ειδησεογραφία, αυτό το Σαββατοκύριακο θα είναι το  τέλος εποχής για το συγκρότημα του ΔΟΛ  με αποτέλεσμα  το αναπόφευκτο κλείσιμο των δύο ιστορικών εφημερίδων του, ΝΕΑ και ΒΗΜΑ.

Στο μπλόγκ μου έχω πολλές φορές μεταφέρει αξιόλογα κείμενα που έχουν δημοσιεύσει συνεργάτες τους, οι οποίοι ανήκουν στην αφρόκρεμα της ελληνικής δημοσιογραφίας.

Προσωπικά μετά το κλείσιμο της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ και τώρα του ΒΗΜΑΤΟΣ και των ΝΕΩΝ φοβάμαι πως δεν θα αργήσει να μπει η ταφόπλακα στον με φθίνουσα πορεία σοβαρό Ελληνικό τύπο.