Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΞΕΛΙΣΣΟΤΑΝ ΣΕ ΕΠΙΣΤΗΜΗ γ΄μέρος

Θα φανταζόσαστε ποτέ ότι ένα νεκρό ποντίκι θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιηθεί για θεραπευτικούς σκοπούς;

Και όμως νεκρά ποντίκια χρησιμοποιήθηκαν για ιατρικούς σκοπούς στην Αρχαία Αίγυπτο, όπου πολτοποιημένα μαζί  με άλλες ουσίες το χρησιμοποιούσαν για να θεραπεύσουν τον πονόδοντο! Αλλά και  οι Άγγλοι στην εποχή της Ελισάβετ Ι χρησιμοποιούσαν για θεραπεία  των  κονδυλωμάτων τους επίθεμα από  ποντίκι που το είχαν κόψει στην μέση! Τα κομμάτια των νεκρών ποντικών χρησιμοποιήθηκαν επίσης για τη θεραπεία του κοκίτη, της ιλαράς, της ευλογιάς και της νυκτερινής ενούρησης!

Μια εξίσου αηδιαστική χρήση, ακόμα και τον 19^ο αιώνα  σε τραυματισμούς και θεραπείες, ήταν η χρήση κοπράνων ζώων!

Η θεραπευτική χρήση για πολλούς ιατρικούς σκοπούς αποξηραμένης κοπριάς από γαϊδούρια, αγελάδες, σκύλους, γαζέλες ακόμα και από μύγες γινόταν ήδη από τους αρχαίους Αιγυπτίους αλλά και στην Βικτωριανή εποχή ήταν ένα από το «σπιτικό φάρμακο» για να μαλακώσουν τον πονόλαιμο!

Εξυπακούεται ότι αρκετές φορές η «θεραπεία» κατάληγε σε τέτανο.

Ένα άλλο «σπιτικό φάρμακο» ήσαν τα ανθρώπινα ούρα  που χρησιμοποιήθηκαν για διάφορους θεραπευτικούς και αντισηπτικούς σκοπούς. Οι Ρωμαίοι λέγεται ότι τα χρησιμοποιούσαν επίσης για να λευκαίνουν τα δόντια τους, ο δε χειρούργος του βασιλιά Ερρίκου του VIII είχε συστήσει όλες οι πληγές στις μάχες να πλυθούν με ούρα. Τα ούρα  χρησιμοποιήθηκαν επίσης  για τη θεραπεία των πληγών του «Μαύρου  θανάτου» , δηλαδή της πανώλης.

Τελικά, χωρίς να το γνωρίζουν τότε, επειδή τα ούρα είναι στείρα μικροβίων, ήταν σαφώς καλύτερη η χρήση τους για καθαρισμό τραυμάτων, από το αμφιβόλου ποιότητας νερό που μπορεί να χρησιμοποιούσαν.

Μην ξεχνάμε δε ότι η ουροσκοπία ήταν από τους αρχαίους χρόνους απαραίτητη στους γιατρούς μέχρι τους πρόσφατους αιώνες..

Είναι γνωστό το ανέκδοτο με τον καθηγητή που κρατώντας ένα δοχείο με ούρα δίδασκε στους φοιτητές του ότι εκτός της παρατήρησης της συστάσεως, του χρώματος και της πυκνότητας των ούρων, πρέπει να δοκιμάζουν και την γεύση τους!

Προς παραδειγματισμό μάλιστα έχωσε τον δείκτη του χεριού του στα ούρα και τα δοκίμασε βάζοντας στην συνέχεια και τους φοιτητές να κάνουν το ίδιο.

Την ανάγκη φιλοτιμία ποιούντες τον ακολούθησαν οπότε αφού τελείωσαν του έδωσε το τελειωτικό κτύπημα:

-Ο γιατρός πρέπει πρώτα απ΄όλα να έχει παρατηρητικότητα.. Έβαλα τον δείκτη του χεριού μου στα ούρα αλλά στο στόμα μου έβαλα το μεσαίο δάκτυλο!

Από τον 16ο αιώνα υπήρχε ο μύθος ότι όσοι πάσχουν από  σύφιλη και  γονόρροια μπορούν να απαλλαγούν από την νόσο μεταφέροντας την   με το σεξ σε μια παρθένο. Δυστυχώς, αυτή η γελοία δεισιδαιμονία συνεχίζει να διατηρείται στην Αφρική σήμερα σε ασθενείς με AIDS και έχει οδηγήσει σε αρκετούς βιασμούς ακόμη και παιδιών.

Το 1847 ο Ingnaz Semmelweis είχε παρατηρήσει  ότι στο ίδιο νοσοκομείο της Βιέννης, υπήρχε μεγαλύτερο ποσοστό θανάτων από  επιλόχειο πυρετό στην μια από τις  δύο μαιευτικές κλινικές του.

Η μόνη διαφορά που είχαν οι δύο κλινικές μεταξύ τους ήταν ότι σε αυτήν με τους περισσότερους θανάτους πήγαιναν για εκπαίδευση γιατροί και φοιτητές μετά το ανατομείο. Ο Semmelweis θεώρησε ότι η διαφορά οφείλεται  σε «δηλητηριώδεις πτωματικούς παράγοντες» και συνέστησε να πλένουν τα χέρια τους μετά το ανατομείο.

Δυστυχώς αγνοήθηκε από τους συναδέλφους του , η ανακάλυψη του απορρίφθηκε  και τον γελοιοποίησαν με αποτέλεσμα να καταλήξει  σε άσυλο φρενοβλαβών όπου και πέθανε το 1865.

Λίγο μετά τον θάνατο του ο Παστέρ απέδειξε την αιτία των επιλόχειων μολύνσεων  με την ανακάλυψη των μικροβίων

To 1969  η ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου της Βουδαπέστης ονομάστηκε προς τιμήν του Semmelweis University of Medicine.

Οι ανώτερες κοινωνικά τάξεις τον 18^ο αιώνα  γεννούσαν στο σπίτι τους με σαφώς μικρότερους κινδύνους για επιλόχειο πυρετό χωρίς αυτό να σημαίνει ότι γλύτωναν από άλλες δοξασίες που επικρατούσαν τότε.

 Έτσι το  1861 σε βιβλίο για την προετοιμασία της εγκύου για τον τοκετό υπάρχει η σύσταση να διευκολύνεται η  έξοδος του παιδιού βάζοντας  λάδι ή και λαρδί !

Οι πόνοι του τοκετού  θεωρούσαν ότι αποτελούν μέρος της γέννησης και η προσπάθεια να τους αποφύγει κανείς ήταν σαν να προσπαθεί να ξεγελάσει κανείς τον θεό! Το 1591 στο Εδιμβούργο έκαψαν στην πυρά μια φτωχή γυναίκα που προσπάθησε με διάφορα μέσα να ελαττώσει τους πόνους του τοκετού.

Το 1853 ο  διάσημος τότε μαιευτήρας  Sir James Y. Simpson χορήγησε χλωροφόρμιο στην βασίλισσα Βικτώρια στον τοκετό του πρίγκιπα Λεοπόλδου. Στο σκίτσο είναι ο Simpson  με δύο φίλους του που έχουν δοκιμάσει το χλωροφόρμιο!

 Ο σκωτσέζικος κλήρος κατηγόρησε τον  Simpson  ότι παρέβη την θεία κατάρα -  Εν λύπαις τέξη τέκνα!

Ο Simpson τους γελοιοποίησε απαντώντας ότι η πρώτη εγχείρηση  εκτελέστηκε υπό αναισθησία, αφού όταν ο Θεός δημιούργησε την Εύα, από ένα από τα πλευρά του Αδάμ, όταν αυτός κοιμήθηκε!

Αλλά το 1907   προτείνεται και ένας μεγαλοφυής χειρισμός  για να ελαττωθούν οι ωδίνες και να προχωρήσει μάλιστα και ο τοκετός χωρίς την βοήθεια φαρμάκων, απλά πιέζοντας με τα δάκτυλα την κλειτορίδα και την γύρω περιοχή!

Μπορεί σήμερα να έχουμε φτάσει στην κατάχρηση των καισαρικών τομών αλλά μέχρι τον β΄ παγκόσμιο πόλεμο και την ανακάλυψη των αντιβιοτικών με τον φόβο των επιλόχειων λοιμώξεων, η καισαρική τομή  ήταν η τελευταία επιλογή για την γέννηση ενός παιδιού  και κάθε προσπάθεια γινόταν ο τοκετός να γίνει από την φυσιολογική οδό.

Σε ορισμένες δε περιπτώσεις που υπήρχε δυσαναλογία μεταξύ της κεφαλής του εμβρύου και της λεκάνης της γυναίκας ή υπήρχε ενδομήτριος θάνατος, με το εργαλείο της φωτογραφίας γινόταν βασεοθρυψία, δηλαδή αφού τρυπούσε η μεσαία λόγχη το κεφάλι του εμβρύου με την πίεση του  εμβρυουλκού μειωνόταν ο όγκος του και έτσι μπορούσε να ολοκληρωθεί ο τοκετός.

Η ανακάλυψη των μικροβίων οδήγησε στην χρήση απολυμαντικών ουσιών όπως το πολύ ισχυρό και τοξικό καρβολικό οξύ, για να αποστειρώνουν τα χειρουργικά εργαλεία και να καθαρίζουν τα τραύματα. Το πρόβλημα με αυτό όμως ήταν το γεγονός ότι το καρβολικό οξύ προκαλεί εγκαύματα τρίτου βαθμού όταν εφαρμόζεται απευθείας στο δέρμα και είναι επίσης θανατηφόρο κατά την κατάποση.

Η χρήση τέτοιων απολυμαντικών και η ερεθιστική επίδραση τους, οδήγησε στην κατασκευή των χειρουργικών γαντιών όπως γράφω στο ποστ ΤΑ ΓΑΝΤΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ 

 Η ηλιοθεραπεία ήταν μια  θεραπεία για τη φυματίωση, και ήταν η έκθεση των ασθενών εκτός από τον ήλιο  σε ένα ισχυρό λαμπτήρα  ή ισχυρή πηγής φωτός. Η θεωρία ήταν ότι ο λαμπτήρας προσομοιάζει με τον Ήλιο και έτσι θα ενισχυόταν η παραγωγή βιταμίνης D, η οποία με τη σειρά του θα καταπολεμούσε τη μόλυνση.

Αν και μετά την ανακάλυψη το 1921 του εμβολίου BCG  σταμάτησε η ηλιοθεραπεία ως θεραπεία για την  φυματίωση, ο δημιουργός της ο Δανός Νιλς Φίλσεν είχε κέρδισει γι΄αυτήν  το βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας το 1903.

ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ

Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΞΕΛΙΣΣΟΤΑΝ ΣΕ ΕΠΙΣΤΗΜΗ α΄μέρος ,  β΄μέρος, 

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ

Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΞΕΛΙΣΣΟΤΑΝ ΣΕ ΕΠΙΣΤΗΜΗ δ΄μέρος (τελευταίο)