ΜΙΑ ΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΓΔΜ ΣΕ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΤΟΥ ΙΛΙΝΤΕΝ.

Αχός μεγάλος και αντάρα ξεσηκώθηκε όταν ακούστηκε η πρόταση του Ζάεφ για την Μακεδονία του Ίλιντεν. Οι περισσότεροι βέβαια στην Ελλάδα αγνοούσαν και το Ίλιντεν και την εξέγερση που έγινε εκεί το 1903.

Πρόσφατα στο ποστ μου ΓΙΑΤΙ ΑΝΤΙ FUROM ΣΥΝΘΕΤΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΜΕ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ; έχω γράψει για την κατάσταση που επικρατούσε εκεί πριν τους βαλκανικούς πολέμους και την πληθυσμιακή κατανομή της περιοχής στην  Οθωμανική απογραφή του 1905-6:

Μουσουλμάνοι  861.758

Πατριαρχικοί     580.563 (προσκείμενοι προς την Ελλάδα)

Εξαρχικοί          497.343 (προσκείμενοι προς την Βουλγαρία)

Εβραίοι               59.052

Σύνολο           2.014.916

Γενικότερα η περιοχή των Βαλκανίων στέναζε υπό τον Τουρκικό ζυγό και ήταν ακόμα πρόσφατη η επίδραση του Θούριου του Ρήγα Φεραίου, που μιλούσε για την απελευθέρωση αδιακρίτως όλων των λαών εκεί από τις αυθαιρεσίες της Οθωμανικής αυτοκρατορίας  με τα λόγια:

«Βουλγάροι κι Αρβανίτες, Αρμένοι και Ρωμιοί, 45

 αράπηδες και άσπροι, με μιά κοινή ορμή,

 για την Ελευθερίαν να ζώσωμεν σπαθί,

 πως είμασθ’ αντρειωμένοι, παντού να ξακουσθή».

 Συγχρόνως διακήρυσσε  τις ιδέες του για ανεξιθρησκία στον στίχ. 43, «Στην πίστιν του καθένας ελεύθερος να ζή» καθώς δεν ξεχώριζε ούτε τους καταπιεσμένους Τούρκους λέγοντας:

«Να σφάξωμεν τους λύκους, που τον ζυγόν βαστούν   121

και Χριστιανούς και Τούρκους σκληρά τους τυραννούν».

Στον Θούριό του μνημονεύει τους Μακεδόνες, τους κατοίκους του Μαυροβουνίου, τους οποίους αποκαλεί καπλάνια, δηλ. τίγρεις, τους κατοίκους των περιοχών όπου είναι ο Σάββας και ο Δούναβης ποταμός, δηλ. της Σερβίας, της Βλαχίας και της Βουλγαρίας, που τους αποκαλεί και «αδέλφια χριστιανοί».

Μετά απευθύνεται στους κατοικούντες στη Μαύρη Θάλασσα, τους Μαυροθαλασσινούς, οι οποίοι κατοικούν στα παράλια, από τις εκβολές του Δουνάβεως έως το Βόσπορο, και στη συνέχεια απευθύνεται στους κατοίκους της άλλης πλευρά του Ευξείνου Πόντου, τους Λαζούς.

Η προϊούσα κατάρρευση της οθωμανικής αυτοκρατορίας είχε ήδη οδηγήσει στην δημιουργία εκτός από την Σερβία, δύο ακόμη εθνικών κρατών της Ελλάδας και της Βουλγαρίας, που ανταγωνίζονταν μεταξύ τους στην προσάρτηση τμημάτων της Μακεδονίας από την υπό διάλυση αυτοκρατορία.

Ο Θούριος του Ρήγα που γράφτηκε το 1797, στην ουσία περιγράφει το επαναστατικό πνεύμα που επικρατούσε τότε στην Μακεδονία τα 100 επόμενα χρόνια, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της Βαλκανικής .

Η εξέγερση λοιπόν του Ίλιντεν ξεκίνησε από το βιλαέτι του Μοναστηρίου και έγινε κυρίως από τους Σλαβομακεδόνες βουλγαρόφιλους  της περιοχής.

Η εξέγερση των καταπιεσμένων χωρικών οπλισμένων με αγροτικά εργαλεία στράφηκε σε πύργους και κατοικίες Μουσουλμάνων, αλλά και Χριστιανών μεγαλοτσιφλικάδων, με  καταστροφές και λεηλασίες και ωμότητες και δολοφονίες σε κάποιες περιπτώσεις. Ύστερα από λίγες μέρες επακολούθησε  η εξέγερση Βουλγάρων αγροτών στο βιλαέτι της Αδριανούπολης.

Υποκινητής της εξέγερσης του Ίλιντεν ήταν το Εσωτερικό Μακεδονο-Αδριανουπολίτικο Επαναστατικό Κομιτάτο ή αργότερα Εσωτερική Μακεδονική Αδριανουπολιτική Επαναστατική Οργάνωση (ΕΜΑΟ), που υποστήριζε την ιδέα της αυτόνομης Μακεδονίας, αλλά και των περιοχών της Αδριανούπολης με την Θράκη, που ανήκαν στην Οθωμανική αυτοκρατορία και την προστασία της Βουλγαρικής εθνικής ταυτότητας. Η οργάνωση είχε ως σύνθημα το «Η Μακεδονία για τους Μακεδόνες» αποβλέποντας στους χριστιανικούς πληθυσμούς της περιοχής.

Σύμφωνα με πληροφόρηση του Ίωνα Δραγούμη προς τον πατέρα του "πάντες οί σλαυόφωνοι πληθυσμοί ήκολούθησαν τό Κομιτάτον, ορθόδοξοι καί  σχισματικοί καί οί πλείστοι εκουσίως"

Η εξέγερση κατεστάλη βιαίως μέσα σε λίγους μήνες από τους Οθωμανούς.

Ερχόμαστε λοιπόν στο σήμερα,  115 χρόνια μετά από αυτά τα γεγονότα στην Μακεδονία μας, που είναι ένας άλλος τόπος και τα όσα έγραφε στον Θούριο του ο Ρήγας ανήκουν πλέον στην ιστορία και δεν έχουν σχέση με την υπάρχουσα πραγματικότητα.

 Στην Μακεδονία μας σήμερα κατοικούν 2.408.530 Έλληνες, δεν υπάρχουν Τούρκοι μετά από την ανταλλαγή των πληθυσμών,αλλά Έλληνες από τις ανταλλαγές, οι Εβραίοι μετά το ολοκαύτωμα είναι πλέον μόνο 1000, δεν υπάρχουν Βούλγαροι και οι εναπομείναντες σλαβόφωνοι είναι 1195 γιατί τόσοι  υποστήριξαν  το Ουράνιο τόξο στις Ευρωεκλογές του 2009.

Αντίστοιχα η ΠΓΔΜ έχει 2.000.000 κατοίκους εκ των οποίων οι 1,300,000 (64%) περίπου είναι οι Σλαβομακεδόνες και το 25% Αλβανοί.

Με αυτά τα απλά δεδομένα μπορεί να καταλάβει κανείς πόσο αστειότητα αποτελεί το να μιλάμε για επικίνδυνο αλυτρωτισμό αυτής της χώρας και για βλέψεις της απέναντι στην Ελλάδα.

Βεβαίως και εκεί υπάρχουν φανατικοί που  πιστεύουν πως μπορεί να πραγματοποιηθούν τα όσα πριν 115 χρόνια βαυκαλιζόταν το  ΕΜΑΟ.

Το ίδιο υπάρχουν στην Αλβανία και Τσάμηδες που ευελπιστούν πως κάποτε θα επιστρέψουν στην Θεσπρωτία. Όνειρα θερινής νυκτός.

Μήπως και σε μας όμως δεν υπάρχουν, επιεικώς ανόητοι, που πιστεύουν στην προφητεία του Παϊσιου πως ο Πούτιν θα πάρει την Πόλη και θα μας την δώσει; (!!) Βέβαια όταν τους πεις τι θα κάνουμε όταν την πάρουμε τα 14.500.000 Τούρκους κατοίκους της, ξύνουν αμήχανα το κεφάλι τους.

Πολύ σωστά γράφει η Ρούλα Γεωργακοπούλου:

Δεν κατάφερα να διακρίνω πού ακριβώς ελλόχευε ο σλάβικος εθνικισμός του προπερασμένου αιώνα και πώς είναι δυνατόν να νεκραναστηθεί αυτό το χούφταλο και να με χάψει, δεδομένου ότι τα πρώτα που του πέφτουν στον άνθρωπο είναι τα δόντια του. Όχι πως δεν έχουμε κι εμείς έναν φαφούτη εθνικισμό που τα τελευταία χρόνια χράτσα χρούτσα με τις μασελίτσες του, αλλά τέλος πάντων…  

Ας δούμε λοιπόν γιατί, αν δεν γίνει αποδεκτό κάποιο από τα προταθέντα ονόματα με γεωγραφικό προσδιορισμό, γιατί  το Μακεδονία του Ίλιντεν για όλες τις χρήσεις, δεν είναι απορριπτέα πρόταση.

1-Έχει ήδη προταθεί από αυτούς και είναι μάλλον αποδεκτό και από την αντιπολίτευση τους, γιατί το Ίλιντεν είναι η εθνική τους εορτή. Με αυτό τον τρόπο ακόμα και οι αλλαγές στο Σύνταγμα τους  στις αλυτρωτικές αναφορές σε αυτές που ενοχλούν εμάς, μάλλον μπορούν να περάσουν ευκολότερα γιατί για οποιαδήποτε αλλαγή απαιτούνται τα 2/3 των βουλευτών και 50% ανά εθνοτική ομάδα (Σλαβομακεδόνες-Αλβανοί)

2-Με αυτή την ονομασία τίθενται και οι πραγματικές ιστορικές βάσεις υπόστασης αυτού του κράτους. Έτσι ταυτόχρονα διακόπτονται και όλες οι προηγούμενες ανιστόρητες προσπάθειες σύνδεσης και καπήλευσης της αρχαίας Ελληνικής ιστορίας της Μακεδονίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, με τις οποίες εκεί έχουν ήδη γαλουχηθεί πάνω από δύο γενιές.

3-Με την απόκτηση ενός διεθνώς, και από την Ελλάδα αποδεκτού ονόματος, μπορούν πλέον να γίνουν δεκτοί στους διεθνείς οργανισμούς πράγμα που επιθυμούν διακαώς και να σταματήσει έτσι, η όχι μόνο άνευ κέρδους αλλά ουσιαστικά με εμπορική ζημία αντιπαλότητα με την χώρα μας.

4-Οι μόνοι ίσως που θα δυσαρεστηθούν θα είναι αφ΄ ενός οι Βούλγαροι, γιατί θεωρούν το Ίλιντεν δικό τους, αφ΄ετέρου δε οι επαγγελματίες πατριδοκάπηλοι στην χώρα μας αλλά και οι αντίστοιχοι εκεί, γιατί δεν χωρούν αμφισβητήσεις των συνόρων μεταξύ χωρών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Πιστεύω πως ήρθε πλέον ο καιρός να δοθεί μια λύση σε αυτό το θέμα  και όπως επισημαίνει εύστοχα ο Γιώργος Καρελιάς, γράφοντας για τους τραμπούκους που επιτέθηκαν στον Μπουτάρη:

Αυτός ο τραμπουκισμός, ο εθνικοπατριωτικός, είναι ο πιο επικίνδυνος τώρα που το Μακεδονικό είναι ξανά στο τραπέζι. Και αυτός ο τραμπουκισμός αντιμετωπίζεται μόνο αν οι υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις συναποφασίσουν να λύσουν το πρόβλημα, με λύση που έχει προταθεί από το 2008. Είναι η πρώτη φορά που υπάρχουν οι προϋποθέσεις για επωφελή εθνικά λύση, η οποία θα απαλλάξει την πολιτική ζωή από ένα καρκίνωμα και θα στείλει στην αεργία πολλούς επαγγελματίες εθνικοπατριώτες. Και αυτό θα συμβεί σχεδόν αμέσως μετά από μια τέτοια λύση, όταν θα αποδειχθεί ότι η Ελλάδα δεν κινδυνεύει από τη βόρεια… υπερδύναμη και θα επιτρέψει στις πολιτικές δυνάμεις να κονταροχτυπηθούν σε άλλα, πραγματικά επικίνδυνα, προβλήματα.

Αντίθετα, αν αυτό δεν συμβεί και η προσπάθεια ναυαγήσει, δεν θα πληγεί ο σημερινός εθνικός «προδότης» Τσίπρας. Το πρόβλημα θα το κληρονομήσει ο επόμενος, ο οποίος θα στιγματισθεί, επίσης, από την ίδια «προδοσία», όπως στιγματίστηκε και η κυβέρνηση (του πατρός) Μητσοτάκη στη δεκαετία του ’90 από τους υπερπατριώτες της εποχής.