ΤΑ ΛΕΦΤΑ, ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ; ΜΕΡΟΣ ΙΙ

Ένα μόνιμο ερώτημα αυτές τις μέρες είναι που πήγαν τα λεφτά όπως αναρωτιόμουν ήδη από τον Ιανουάριο .

Σαν ουσιαστική απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι η διαπίστωση ότι ένα σημαντικό ποσό από τα λεφτά διατέθηκαν για τις μισθολογικές δαπάνες του δημοσίου.

Αυτές από το 2001 μέχρι το 2009 σχεδόν διπλασιάστηκαν γιατί από 7,2 δισ. ευρώ έφτασαν στα 13,7 δισ. ευρώ.

Αν υπολογίσει δε κανείς ότι από τον γενικότερο δημόσιο τομέα ζουν πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι που έχουν οικογένειες και άτομα εξηρτημένα οικονομικώς από αυτούς μπορεί να καταλάβει ότι αυτοί που τα πήραν, τα ξόδεψαν και τελικά τα εισέπραξαν οι υπόλοιποι που δεν έχουν εξάρτηση από το δημόσιο και έχουν καταστήματα, επιχειρήσεις κτλ.

Κατά τον ίδιο τρόπο ακόμα και αυτά που έφαγαν τα διάφορα λαμόγια ένα μέρος τους πήγε στην κατανάλωση δηλαδή επέστρεψε μέσω της παραοικονομίας στον κόσμο.

Το να τα γυρίσουν δε όσοι τα πήραν είναι ένα εύκολο και λαϊκίστικο σύνθημα που κυριαρχεί αυτές τις μέρες που αναγκαστικά θα σφίξουν τα ζωνάρια.

Και αυτό γιατί πολλά από αυτά τα λεφτά τελικά τα πήραμε όλοι εμείς οι οποίοι ζούσαμε στην ουσία όλα αυτά τα χρόνια, με δανεικά πολύ πάνω από τις δυνατότητες μας και καταναλώναμε περισσότερα απ' όσα παρήγαμε.

Αντιγράφω από εδώ:

Το εξωτερικό χρέος της Ελλάδας ανερχόταν σε 162 δισ. ευρώ ή 93,9% του ΑΕΠ στα τέλη του 2003. Όμως, αυξήθηκε δραματικά στα χρόνια που μεσολάβησαν με αποτέλεσμα να ανέλθει στο 120,2% του ΑΕΠ το 2006 και να εκσφενδονιστεί στο 169,1% του ΑΕΠ ή 406 δισ. ευρώ στα τέλη του γ' τριμήνου του 2009, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος.

Κοινώς, το εξωτερικό χρέος της χώρας αυξήθηκε κατά 244 δισ. ευρώ μέσα σε 6 χρόνια. (Λέγε με Καραμανλή και Αλογοσκούφη!)

«Η μεγάλη αύξηση του εξωτερικού χρέους αποτυπώνει τη μεγάλη απώλεια ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας», τονίζει ο Γκίκας Χαρδούβελης, επικεφαλής οικονομολόγος της Eurobank, διευκρινίζοντας ότι στην ουσία αποτελεί το άθροισμα των ελλειμμάτων του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της χώρας.

Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι «τα τελευταία χρόνια πουλήσαμε μια πόλη του μεγέθους της Θεσσαλονίκης για να διατηρήσουμε το βιοτικό μας επίπεδο με δανεικά».

Η μεγάλη αύξηση του εξωτερικού χρέους δείχνει ότι για πολλά χρόνια καταναλώναμε περισσότερα απ' όσα παρήγαμε, καλύπτοντας τη διαφορά είτε με δανεικά από το εξωτερικό, είτε με πώληση εγχώριων περιουσιακών στοιχείων.

Και ενώ είμαστε λοιπόν στα όρια της χρεοκοπίας διαπιστώνει κανείς ότι μερικοί εξακολουθούν απτόητοι να σπαταλούν λεφτά για να εξυπηρετηθούν καθαρά προσωπικές ανάγκες προβολής και μόνο.

Μπορεί τα ποσά που ξοδεύονται για αυτούς τους σκοπούς να είναι μικρά, αλλά τα πολλά μικρά ποσά κάνουν τελικά ένα μεγάλο έλλειμμα.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το παρακάτω φυλλάδιο που έλαβα ταχυδρομικώς χθες.

Πολύ θα ήθελα να μου εξηγήσει κανείς ποιά η σκοπιμότητα και η αναγκαιότητα της έκδοσης του και της ταχυδρομικής αποστολής του, σε άγνωστο σε μένα αριθμό ατόμων, πλην της προσωπικής προβολής των δύο υπομειδιώντων σε αυτό προσώπων.

Αλλά ας δούμε και την άλλη αιτία της δημιουργίας του ελλείμματος δηλαδή την φοροδιαφυγή.

Εδώ ,για να μην θεωρηθώ καπιταλιστής, θα χρησιμοποιήσω τα λεχθέντα από την Αλέκα από την εισηγητική της ομιλία στη συνέντευξη τύπου στη τελευταία ΔΕΘ

Κατ΄ αρχάς δεν μπορώ παρά να μην θαυμάσω το βάθος της πολιτικής της σκέψης όταν διαπιστώνει το αυτονόητο:

Οι επιχειρηματίες κάνουν επενδύσεις για κέρδη, δεν κάνουν για να λύσουν το πρόβλημα της ανεργίας.

Δηλαδή βρίσκεται σε πλήρη συμφωνία με τον Βγενόπουλο που είπε:

Δεν υπάρχουν κακοί κερδοσκόποι, όπως επίσης επειδή χρησιμοποιούμε τη λέξη κερδοσκόπος, έχετε ακούσει ποτέ να υπάρχει η λέξη χασοσκόπος;

Δικαίως δε με ατράνταχτη λογική εξηγεί η Αλέκα πάλι τα αυτονόητα:

Γιατί να φοροδιαφύγει ο Λάτσης και ο Βαρδινογιάννης; Αφού έχει αμύθητα κέρδη. Αφού έχει επιχειρήσεις παντού, σε όλο τον κόσμο. Ό,τι θέλει δηλώνει στην Ελλάδα ή θα δηλώνει ένα μέρος στην Ελλάδα.

Οπότε πως μπορούμε να τους κάνουμε να πληρώσουν;

Εδώ μένω έκθαμβος από την πρωτότυπη λύση που βρήκε η Αλέκα

Φορολογία 45%, 50% στις μεγάλες επιχειρήσεις.

Μα μόλις παραπάνω δεν μας είπε ότι οι επιχειρηματίες κάνουν επενδύσεις για κέρδη και έχουν επιχειρήσεις παντού, σε όλο τον κόσμο;

Δεν θα είναι λογικό τότε να πάρουν τις επιχειρήσεις τους σαν γνήσιοι κερδοσκόποι και να τις πάνε εκεί που δεν θα πληρώνουν 50% εφορία;

Τελικά λοιπόν ποιοί φοροδιαφεύγουν στην Ελλάδα;

Εδώ η Αλέκα κάνει μια ειλικρινέστατη παραδοχή.

Ναι, φοροδιαφεύγουν μεσαίοι και μικροί. Γιατί; Γιατί άμα πληρώσουν και τους φόρους τελειώσανε, κλείσανε τα μαγαζιά. Το ίδιο το σύστημα τους αναγκάζει. Δεν είναι λύση αυτή ούτε τους χειροκροτούμε. Ίσα-ίσα τους λέμε είναι αυταπάτη αυτό που έχουν. Και φοροδιαφεύγοντας δεν πρόκειται να διατηρήσουν τις επιχειρήσεις τους ή δεν πρόκειται να επιβιώσουν.

Αφού λοιπόν είτε κλέψουν την εφορία είτε δεν την κλέψουν αφού το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο, δηλαδή να κλείσουν, δεν δίνουν και κανένα φράγκο στην εφορία μπας και ελαφρώσουν τα μόνιμα και γνωστά θύματα των περικοπών ή θεωρούν ότι καλύτερα είναι σαν τον Σαμψών να αναφωνήσουν κλείνοντας :Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων

Τελικά λοιπόν αυτοί που δεν φοροδιαφεύγουν, γιατί δεν μπορούν, είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι και γι΄ αυτό, αυτούς βρήκε πρόσφορους η κυβέρνηση και τους έδωσε και κατάλαβαν.

Και που είστε ακόμη!