Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΤΙΜΗ Η ΗΛΙΚΙΑ !

Οι περισσότερες γυναίκες όταν είναι πολύ νέες δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πουν την ηλικία τους.
Όσο περνούν όμως τα χρόνια αρκετές αποφεύγουν να θίξουν σε συζητήσεις αυτό το θέμα, και όταν τελειώνουν τα άντα και αρχίζουν τα ήντα τότε μερικές αρχίζουν και εξωραΐζουν την πραγματικότητα επιλέγοντας σαν ημερομηνία γεννήσεως αυτήν που θα προτιμούσαν να έχουν γεννηθεί.
Έτσι μια φορά όταν ο πατέρας μου σε μια κουβέντα είπε ότι ήταν συμμαθητής στο σχολείο με μια παρευρισκομένη κυρία, αυτή τον διόρθωσε με αυστηρότητα λέγοντας ότι δεν θυμάται καλά, πως όταν αυτός πήγαινε στην 6η τάξη τότε αυτή πήγε στην 1η οπότε και τον γνώρισε !
Στις εκλογές του 1956 ψήφισαν για πρώτη φορά καθολικά σε όλη την Ελλάδα οι γυναίκες .
Όπως είναι ευνόητο έπρεπε για να ψηφίσουν να αποκτήσουν εκλογικό βιβλιάριο και να έχουν εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους .
Έλα όμως που σε αρκετές δεν άρεσε να γράφει την ημερομηνία γέννησης τους το βιβλιάριο και έτσι να βλέπει η επιτροπή στο εκλογικό τμήμα, ιδίως στα μικρά μέρη που γνωρίζονται μεταξύ τους, πότε έχει γεννηθεί η καθεμία !
Οι προτάσεις λοιπόν για να αποκτήσουν οι γυναίκες εκλογικό βιβλιάριο ήταν να αναγράφεται στην θέση της ηλικίας -η νόμιμη ή να μην αναγράφεται καθόλου η ηλικία!
Μπορεί σήμερα αυτές οι αντιλήψεις να φαίνονται, και να είναι πράγματι ξεπερασμένες, όμως εκείνη την εποχή ήσαν αρκετά εδραιωμένες .
Η μάνα μου, ένα άτομο με πολύ προωθημένες ιδέες για την εποχή της, ήταν ανοικτή σε όλα τα σύγχρονα ρεύματα και τις νέες ιδέες αλλά παρ' όλα αυτά η ημερομηνία γέννησης της αποτελούσε ένα επτασφράγιστο μυστικό και τεχνηέντως απέφευγε πάντα να αναφερθεί σε αυτήν !
Είχε δε καταφέρει, με την βοήθεια του θείου μου που ήταν δικαστικός, αυτή και η αδελφή της να αποκτήσουν ταυτότητες με την επιθυμητή σε αυτές ηλικία γεννήσεως, οπότε ούτε λίγο ούτε πολύ βάσει της ταυτότητας είχε πάρει πτυχίο ιατρικής στα 18!
Όταν πέθανε ο πατέρας μου επειδή ήμουνα σίγουρος ,χωρίς όμως να το έχουμε συζητήσει ποτέ, ότι θα ήθελε μια κηδεία που να την θυμούνται οι φίλοι και γνωστοί του, διάλεξα ένα φέρετρο από μαόνι που είχε την ίδια τιμή που κάνει ένα σκρίνιο, φρόντισα για τάφο στο Α' Νεκροταφείο, και να τον ψάλει μετά τους επικήδειους λόγους ένας μεγαλοπρεπής, λόγω κοιλιάς από την πολλή νηστεία, μητροπολίτης, τη συνοδεία χορωδίας από ψαλτάδες.
Η μάνα μου αντίθετα επιθυμούσε ,όταν πεθάνει ,το πτώμα της να πάει στο ανατομείο και με μεγάλη απογοήτευση της είπαν από εκεί ,όταν τους πήρε τηλέφωνο για να μάθει την διαδικασία, ότι δεν θέλουν πτώματα ηλικίας άνω των 80 ετών.
Έτσι λοιπόν όταν πέθανε φρόντισα για μια απλή κηδεία και ένα απλό τάφο.
Όταν πήγα στον μαρμαρά για την πλάκα με ρώτησε τι να γράφει επάνω και του είπα:
-Το ονοματεπώνυμο της μόνο και από κάτω ιατρός.
-Να μην βάλουμε από κάτω ημερομηνία γέννησης και θανάτου;
-Όχι. (Πώς να του πω πως αν έβαζε την ημερομηνία γέννησης θα ήταν ικανή να σηκωθεί σαν ζόμπι να την ξηλώσει και στην συνέχεια να τρίζουν στον τάφο τα κόκαλα της στην αιωνιότητα;)
-Να βάλω τότε ένα σταυρό;
-Όχι.
-Μα μόνο 3 χιλιάδες θα κοστίσει!
-Όχι, δεν θέλω. (Άντε τώρα να του εξηγείς ότι δεν είχε σε όλη της την ζωή καμία σχέση με θρησκείες και παπάδες!)
Μου έριξε ένα πλήρως επιτιμητικό βλέμμα απόλυτα σίγουρος πλέον ότι έχει μπροστά του ένα τελείως τσιφούτη γιό που τσιγκουνεύεται να πληρώσει ένα σταυρό για τον τάφο της μάνας του!
Από νέα η μάνα μου, πάντα πρόσεχε την εμφάνιση της και όταν βρισκόταν χειρουργημένη στο νοσοκομείο δύο χρόνια πριν να πεθάνει, όταν ήταν ήδη 84,είχε θιγεί βαθύτατα όταν μια αδελφή την είπε ,γιαγιά αντί για κυρία!
Το μόνο λοιπόν που φρόντισα και τόνισα στον δενθαπεθάνουμεποτέκουφάλα, νεκροθάφτη ήταν ότι θέλω να την μακιγιάρει σωστά κάποιος καλός τεχνίτης και ας ζητήσει όσα θέλει.
Έτσι είχα την ικανοποίηση, που πιστεύω ότι και αυτή την ίδια θα είχε, να αναφωνήσουν όλες κωλόγριες που έσκυψαν με περιέργεια να την δουν όταν άνοιξαν το φέρετρο:
-Καλέ σαν ζωντανή είναι!
Όλα αυτά τα σχετικά με την μητέρα μου και την ηλικία, που πίστευα ότι πλέον έχουν ξεπεραστεί, μου ξαναήρθαν στο μυαλό όταν διάβασα ότι υπήρξαν προσφυγές των ιατρικών συλλόγων στην Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, γιατί πλέον στις συνταγές είναι υποχρεωτική η αναγραφή του ΑΜΚΑ τόσο του γιατρού όσο και του ασθενούς και του φαρμακοποιού.
Το πρόβλημα λοιπόν είναι ότι τα πρώτα νούμερα του ΑΜΚΑ είναι η επακριβής ημερομηνία γέννησης του καθενός μας!
Έτσι λοιπόν μόλις βλέπεις ένα ΑΜΚΑ βλέπεις και το πότε γεννήθηκε ο καθένας με ημερομηνία, μήνα και έτος!
Φαίνεται λοιπόν πως εκτός του γυναικείου πληθυσμού και πολλοί άνδρες που νεάζουν δεν είναι και πολύ ευτυχείς να μοστράρεται κατ΄ αυτόν τον τρόπο η ηλικία τους.
Πολλοί δε από τους νεάζοντες είναι αυτοί που επιμελώς βάφουν και τα μαλλάκια τους σε διάφορα χρώματα από το κορακί μέχρι το κομοδινί ,οι λεγόμενοι και βαψομαλλιάδες, που προκάλεσαν και την δημιουργία του ομώνυμου μπλογκ στο οποίο μπορείτε να απολαύσετε τον ευφυή και σατιρικό τρόπο που περιγράφονται διάφορα γνωστά πρόσωπα.
Βέβαια τελικά η Αρχή αποφάνθηκε πως δεν θίγεται η προσωπικότητα κανενός με την αναγραφή του ΑΜΚΑ και έτσι αυτή παραμένει υποχρεωτική.
Ελπίζω πάντως ότι με αυτό τον τρόπο θα μειωθεί και η πολυφαρμακία γιατί πολλοί γιατροί που για ψύλλου πήδημα γράφουν μια συνταγή τώρα θα είναι πιο μετρημένοι.
Πάντως η μάνα μου μάλλον θα προτιμούσε να βγει στην σύνταξη παρά να μοστράρει καθημερινά την ημερομηνία γέννησης της!
Η μάνα μου, το καλοκαίρι πριν να την χάσουμε, με το αγαπημένο της τζόκεϊ καπελάκι που το φόραγε πάντα όταν ήταν αχτένιστη!