ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΥΗΜΕΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΜΟΣΧΑ ΕΠΙ ΥΠΑΡΚΤΟΥ

Δεν ξέρω αν πίσω από τα αρχικά Δ.Κ. κρύβεται ο νέος γραμματέας του Κ.Κ.Ε. Δημήτρης Κουτσούμπας αλλά για να δημοσιευτεί στον Ριζοσπάστη το άρθρο   Τα «Νέα» και τα «μαθήματα» ... ιστορίας προφανώς τα γραφόμενα σε αυτό αντιπροσωπεύουν και τις δικές του απόψεις.

Αφού βέβαια ο αρθρογράφος δικαιολογήσει την εισβολή στην Πράγα και την Ουγγαρία ,(σχετικό με την Ουγγαρία ποστ μου είναι Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΗΝ ΟΥΓΓΑΡΙΑ ΤΟ 1956 ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΥΣ ) αντικρούοντας τα γραφόμενα του Γιώργου Σιακαντάρη στο άρθρο του στα ΝΕΑ, Τα τανκς και η δημοκρατία, 45 χρόνια μετά την κατάπνιξη της Ανοιξης της Πράγας από τους Σοβιετικούς, φτάνει να γράψει το εξής καταπληκτικό κείμενο:

Ο εκχυδαϊσμός της κοσμοθεωρίας του Μαρξισμού - Λενινισμού είναι ένα βολικό εργαλείο για να παρουσιάσει ο αρθρογράφος ως ολοκληρωτικό, άρα ανελεύθερο και καταπιεστικό για τους λαούς το σοσιαλισμό, προκειμένου να στηρίξει το σύστημα της εκμετάλλευσης, τη δικτατορία του κεφαλαίου και με τον αστικοκοινοβουλευτικό της μανδύα, από την οποία είχαν απαλλαγεί οι εργαζόμενοι στις σοσιαλιστικές χώρες ζώντας σε συνθήκες ευημερίας και την πιο πλέρια δημοκρατία, αφού οι ίδιοι καθόριζαν τις τύχες τους !!! (Τα θαυμαστικά και τα bold δικά μου)

Όταν διαβάζω τέτοια κείμενα αρχίζω να υποψιάζομαι πως έχουν δίκιο όσοι πιστεύουν πως μας ψεκάζουν!

Επί υπαρκτού είχα βρεθεί στην Μόσχα και το Λένινγκραντ επί Μπρέζνιεφ σε δύο διαφορετικά ταξίδια.

Στην Μόσχα είχαμε πάει σε ένα συνέδριο που είχε οργανωθεί από τον Ελληνοσοβιετικό Σύνδεσμο,ιδίοις βέβαια εξόδοις, και μείναμε σε ένα από τα κεντρικότερα ξενοδοχεία της πόλης στην Κόκκινη πλατεία το τεράστιο ξενοδοχείο Μόσκβα το οποίο γκρεμίστηκε το 2004 και κτίστηκε στην συνέχεια ένα νέο στην θέση του.(στην φωτογραφία το παλιό ξενοδοχείο).

Για τότε θα έλεγα ότι ήταν αντίστοιχο στην Ελλάδα με τη Μεγάλη Βρετανία. 

Κατά την διαμονή μας εκεί συνέβησαν διάφορα κωμικοτραγικά από τα οποία μπορούσες να διαπιστώσεις πλήρως τις συνθήκες ευημερίας που επικρατούσαν, σύμφωνα με τον ΔΚ.

Στην πολυτελή τραπεζαρία του ξενοδοχείου μας προκάλεσε εντύπωση ένα γκαρσόνι που κρατώντας ένα πιατάκι με μια διπλωμένη πετσέτα μέσα,πήγαινε από τραπέζι σε τραπέζι χωρίς όμως να σερβίρει ή να παίρνει τίποτα από αυτά.

Η απορία μας λύθηκε ταχύτατα από τον πιο πονηρό της παρέας με την οποία καθόμαστε. Το γκαρσόνι πηγαινοερχόταν στα τραπέζια και μέσα στην πετσέτα έβαζες τα δολάρια που ήθελες να σου τα κάνει ρούβλια στην μαύρη αγορά!

Δεν άλλαξα όμως με αυτόν λεφτά γιατί μια συνάδελφος μπορούσε να μου εξασφαλίσει καλύτερη τιμή.

Η συνάδελφος που είχε έρθει μαζί μας, είναι ένα αξιαγάπητο  άτομο που όντας παιδί πολιτικών προσφύγων  είχε τελειώσει το πανεπιστήμιο της Μόσχας.
 Έτσι έχοντας γνωστούς εκεί επήγαμε μαζί στο σπίτι μιας φίλης της από το πανεπιστήμιο που ήθελε, όπως όλοι άλλωστε οι Ρώσοι τότε, να αποκτήσει δολάρια.

Έτσι είδα από μέσα το πως ζούσαν δύο επιστήμονες με ένα μεγάλο παιδί σε ένα διαμέρισμα σε αυτά τα  καταθλιπτικά κτηριακά συγκροτήματα που έβλεπες παντού.

Το διαμέρισμα ήταν ένα δυάρι με ένα υπνοδωμάτιο για τους γονείς, κουζίνα και αποχωρητήριο και ένα σαλονάκι  στο οποίο κοιμόταν ο 16χρονος γιος .Το κρεβάτι του ήταν μπροστά σε ένα μπουφέ που για να ανοίξεις τα κάτω ντουλάπια έπρεπε να τραβήξεις το κρεβάτι.

Μια αντίστοιχη εμπειρία από την Βουδαπέστη επί υπαρκτού έχω περιγράψει στο ποστ μου ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ 3 ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗ ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ

Ένα βράδυ στο ξενοδοχείο ένας συνάδελφος κατέβασε από το δωμάτιο ένα μπουκάλι λικέρ Grand Marnier που είχε αγοράσει φεύγοντας από το Ελληνικό. Μόλις το άνοιξε πρίν να προλάβει να μας σερβίρει, ήρθε τρέχοντας ένας σερβιτόρος και αφού ρώτησε αν έχουμε ρίξει νερό μέσα στο μπουκάλι  και του είπαμε όχι,  μας πρότεινε την άμεση ανταλλαγή  του   με 3 ρωσικές σαμπάνιες !

Τις ήπιαμε στην υγεία του και μπορώ να σας πληροφορήσω ότι ήσαν εξαιρετικές!

Τα εισαγόμενα είδη ήσαν απλησίαστα για τον κόσμο και έτσι και ευτελή προϊόντα από το εξωτερικό αποκτούσαν για τους Ρώσους την αίγλη του είδους πολυτελείας.

Στο ξενοδοχείο γινόντουσαν συνεχώς δεξιώσεις γάμων.

Στην Μόσχα βρισκόμασταν χειμώνα, η θερμοκρασία ήταν -20 º C και στην πόλη χιόνιζε.

Οι προσκεκλημένες λοιπόν στις δεξιώσεις ερχόντουσαν με παλτά και μπότες. Αφού  έβγαζαν τα παλτά , από μέσα φορούσαν συνήθως ένα άσπρο μακρύ φόρεμα και βέβαια έβγαζαν τις μπότες και ,από μέσα από μια σακούλα που κράταγαν, έβγαζαν τα παπούτσια πολυτελείας για την δεξίωση σε ασορτί λευκό χρώμα.

Δεν ήσαν τίποτα άλλο από άσπρα σαμπό με ξύλινη σόλα σαν αυτά που φοράνε στα χειρουργεία ή στις πλάζ!

΄Ενα βράδυ δύο συνάδελφοι, φίλοι του πατέρα μου, την ώρα που ετοιμάζονταν να πέσουν να κοιμηθούν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου χτύπησε διακριτικά η πόρτα τους.

Όταν άνοιξαν, αντίκρισαν δύο όμορφες χαμογελαστές Ρωσίδες οι οποίες  προθύμως θα τους προσέφεραν τις υπηρεσίες τους έναντι βέβαια του ανάλογου αντιτίμου σε δολάρια.

Προφανώς τις είχε στείλει  η υπεύθυνη του ορόφου που υπήρχε στο βάθος κάθε διαδρόμου γιατί βέβαια η είσοδος στο ξενοδοχείο δεν επιτρεπόταν στους Ρώσους πολίτες χωρίς έλεγχο που πάνε.  

Στα πλαίσια του συνεδρίου επισκεφτήκαμε και το Ογκολογικό Νοσοκομείο της Μόσχας.

Όπως μου είπε η συνάδελφος που είχε σπουδάσει εκεί, αυτό φτιάχτηκε με "εθελοντική" εργασία τις Κυριακές από τους εργαζόμενους σε συνθήκες ευημερίας στην πιο πλέρια δημοκρατία, όπως γράφει ο ΔΚ.

Το πιο ωραίο είναι ότι εκείνα τα χρόνια πολλοί Έλληνες πεπεισμένοι για την υπεροχή της σοβιετικής ιατρικής κατέφευγαν εκεί για θεραπεία του καρκίνου τους. Το ογκολογικό της Μόσχας δεν διέθετε  ακόμα στο ακτινοθεραπευτικό του  τμήμα συσκευή betatron, όταν ήδη στην Ελλάδα ο Άγιος Σάββας το χρησιμοποιούσε από καιρό, προσφορά  του μακαρίτη Π. Αγγελόπουλου ο οποίος, παρεμπιπτόντως όταν μετά καμιά 20τια το μηχάνημα “εξεμέτρησε  το ζην”  το αντικατέστησε αμέσως με ένα νέο τελευταίας τεχνολογίας.

Για μερικούς κομουνιστές συνάδελφους αυτό το ταξίδι αποτέλεσε μια τραυματική αποκάλυψη της πραγματικότητας που αλλιώς την είχαν στο μυαλό τους  από την κομματική προπαγάνδα και αλλιώς την έβλεπαν εκεί.

Στην επιστροφή σε ένα συνάδελφο, ιδιαίτερα αγαπητό από όλους, άνθρωπο με εξαιρετικό ήθος και ιδεολόγο,το ταξίδι αυτό κατέρριψε όλα τα πιστεύω του ,και έτσι τον μεταφέραμε σχεδόν οριζόντιο πίσω από αυτά που είχε πιει το προηγούμενο βράδυ  για να πνίξει την απογοήτευση του.

Τέλος εκεί που η κατάσταση ήταν κωμικοτραγική ήταν σε ένα ζευγάρι στο οποίο ο σύζυγος ανήκε στο τότε Εξ και η σύζυγος στο Ες.

Το τι άκουγε ο ταλαίπωρος από την γυναίκα του δεν λέγεται, γιατί αυτή σε κάθε στραβό που έβλεπε  έπαιρνε το αίμα της πίσω λέγοντας του συνεχώς: Τα βλέπεις , στα έλεγα, και δεν με πίστευες!

Για να μην θεωρηθεί όμως πως έβλεπα μόνο τα αρνητικά στην Μόσχα είχαμε και δύο μοναδικές εμπειρίες σε θεάματα.

Στην αίθουσα των συνεδρίων μέσα στο Κρεμλίνο είδα την όπερα Πόλεμος και Ειρήνη και έκτοτε δεν έχω ξαναδεί καμία  ποιο  μεγαλόπρεπη παράσταση. Χωρίς να είμαι φίλος της όπερας δεν μπορούσες να μην γοητευθείς από αυτό το καταπληκτικό θέαμα και ακρόαμα που μας προσέφεραν  κοντά 100 άτομα πάνω στην περιστρεφόμενη σκηνή με ένα τεράστιο σκηνικό με 4 όψεις .

Θέλοντας επίσης να δούμε μπαλέτο στο Μπολσόι   επήγαμε απ΄έξω και ψάχναμε να βρούμε αυτούς που πουλάγανε εισιτήρια μαύρη αγορά.

Η κ. Αθεόφοβου μόλις εντόπισε έναν του βούτηξε γερά το μπράτσο και άρχισε να φωνάζει με την στεντόρεια φωνή που διαθέτει: Ελάτε βρήκα έναν!

Ο φουκαράς ο μαυραγορίτης είχε κατατρομάξει γιατί καθώς δεν καταλάβαινε τι φώναζε αυτή η γυναίκα που τον είχε αρπάξει και δεν άφηνε να φύγει θεώρησε πως αυτή φωνάζει την αστυνομία!

Τελικά όλη η παρέα που είμαστε κατάφερε να μπει σε διάσπαρτες θέσεις και έτσι απολαύσαμε μια φανταστική παράσταση  μαζί με ένα κοινό που αισθανόσουνα πως είχε και την κατάλληλη και ανάλογη παιδεία για να εκτιμήσει το μοναδικό αυτό θέαμα.