Δευτέρα 19 Μαρτίου 2007

ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ 3 ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗ ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗ








Οι δύο πρώτες φωτογραφίες είναι από το μνημείο της Ελευθερίας όπως είναι σήμερα.
Η τρίτη φωτογραφία είναι από το μνημείο της Ελευθερίας όπως την φωτογράφησα τότε.
Την φυλάει στη βάση ένας Ρώσος στρατιώτης.
Όταν κατέρρευσε το καθεστώς ο Ρώσος στρατιώτης εξαφανίστηκε
.


Πριν την διάλυση του ανατολικού μπλοκ και την μετέπειτα διάλυση της Γιουγκοσλαβίας είχα πάει για πρώτη φορά στη Βουδαπέστη.
Ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα στη Ευρώπη από την Ελλάδα με αυτοκίνητο .
Η ιδέα του να διασχίσεις την τότε Γιουγκοσλαβία με αυτοκίνητο δεν με ενθουσίαζε αλλά θα ταξιδεύαμε με το αυτοκίνητο ενός συναδέλφου που ζώντας 6 χρόνια στην Αγγλία είχε έρθει πολλές φορές οδικώς από εκεί στην Ελλάδα.
Ξεκινήσαμε λοιπόν 3 συνάδελφοι ,η τρίτη ήταν η γυναίκα μου, Νοέμβριο μήνα, για την Βουδαπέστη με την ευκαιρία ενός συνεδρίου που γινόταν εκεί ,αλλά ουσιαστικά για να την δούμε.
Η γυναίκα μου πάντα όταν ταξιδεύουμε στο εξωτερικό προτιμά τις οργανωμένες καταστάσεις και με μόνιμη φοβία να μην χαθεί σε όλα τα ταξίδια έχει δύο σημεία αναφοράς πάντα στο οπτικό της πεδίο. Η εμένα ή τον ξεναγό. Αφήνει τα τηλέφωνα των ξενοδοχείων στην υπόλοιπη οικογένεια και όπως ήταν επόμενο και εδώ πριν να φύγουμε μας ρώτησε αν έχουμε κλείσει ξενοδοχείο πριν να φύγουμε. Την διαβεβαίωσα ,ψευδώς βέβαια για να την καθησυχάσω, ότι όλα τα έχει κανονίσει ο συνάδελφος και ηρέμησε. Σιγά τώρα να μην βρίσκαμε ξενοδοχείο στην Βουδαπέστη ,Νοέμβρη μήνα, όταν στον οδηγό της πόλης είχαμε δει με τον συνάδελφο ότι έχει ένα σωρό .
Ξεκινήσαμε λοιπόν και την πρώτη μέρα φτάσαμε στα Σκόπια όπου και μείναμε το βράδυ.
Το πρωί ανεβήκαμε στο κάστρο όπου είχα και μια ενδιαφέρουσα συνάντηση. Με πλησίασε ένας νεαρός και με ρώτησε με άπταιστα Ελληνικά ,Έλληνες είσαστε; Απαντώντας του ναι τον ρώτησα και εγώ ,και εσύ Έλληνας είσαι; Η απάντηση ήταν ,όχι Μακεδόνας. Αφελώς τότε του ξαναλέω ,δηλαδή Έλληνας, όχι μου απαντά Μακεδόνας. Εκεί σταμάτησε και η κουβέντα γιατί πλέον κατάλαβα τι εννοούσε.
Από τότε και από άλλον ένα που μου είπε τα ίδια στο Παρίσι μετά ένα χρόνο, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι είτε μας αρέσει είτε όχι υπάρχουν άτομα που έχουν αυτή την εθνική συνείδηση.
Μετά από αυτή την σύντομη βόλτα στα Σκόπια φτάσαμε στο Βελιγράδι όπου είχα την περιέργεια να μπω σε ένα πολυκατάστημα για να δω αν έχουν σιδερώστρες.
Ναι καλά καταλάβατε πτυσσόμενες σιδερώστρες που σιδερώνουμε τα ρούχα!
Η απορία για το αν έχουν σιδερώστρες στην Γιουγκοσλαβία μου δημιουργήθηκε στα σύνορα όπου είχαμε δεί το εξής μοναδικό θέαμα. Ένας ταλαίπωρος Γιουγκοσλάβος με ένα ύφος επικείμενου κακού και 3 γυναίκες σε ένα βαρυφορτωμένο από τα ψώνια στην Ελλάδα Zastava , γύρναγε στη χώρα του.
Οι τελωνιακοί της Γιουγκοσλαβίας τους είχαν βγάλει όλους έξω και έβγαζαν διάφορα γουναρικά που είχαν ψωνίσει οι κυρίες που κουβαλούσε με το αμάξι κάτω από τα καθίσματα και μέσα από τα παλτά τους! Το ωραιότερο όμως ήταν ότι εκτός από τα γουναρικά που είχαν αγοράσει οι κυρίες είχαν δεμένες πάνω στο πορτ μπαγκάζ και 3 σιδερώστρες που όπως διαπίστωσα και στο Βελιγράδι ήταν ίδιες με αυτές που υπήρχαν και στην πατρίδα τους!
Βέβαια ο ταλαίπωρος και αξιολύπητος Γιουγκοσλάβος πήγαινε γυρεύοντας γιατί δεν του έφτανε που ήρθε για ψώνια στην Ελλάδα με την σύζυγο προφανώς είχε πάρει μαζί του και την πεθερά και την κουνιάδα η την αδελφή του. Άξιος της τύχης του.
Αλλά ας γυρίσουμε στο κυρίως θέμα.
Φεύγοντας από το Βελιγράδι φθάσαμε τελικά στην Βουδαπέστη βράδυ.
Οργανωμένοι με τον οδηγό και τον χάρτη της πόλης πήγαμε σε ένα ξενοδοχείο που είχαμε δει ότι συνδύαζε δύο βασικές ιδιότητες ,ήταν κοντά στο συνέδριο και ήταν και κοντά στα οικονομικά μας.
Δυστυχώς όμως δεν είχε δωμάτια και ξανανοίγοντας τον οδηγό πήγαμε στη δεύτερη επιλογή μας με μία σύζυγο να αρχίζει ένα μικρό εξάψαλμο γιατί τότε πλέον κατάλαβε ότι βέβαια δεν είχαμε κλείσει από πριν δωμάτιο.
Τελικά για να μην πολυλογώ φτάσαμε στο Intercontinental που ήταν και το πιο ακριβό της πόλης.
Δυστυχώς και εκεί η απάντηση ήταν η ίδια.
Η ώρα είχε φτάσει 11 και μισή και η μόνη λύση ήταν να καταφύγουμε σε ένα γραφείο τουρισμού που είχε στο κέντρο της πόλης.
Εκεί μας πληροφόρησαν ότι δεν υπάρχει άδειο δωμάτιο στην Βουδαπέστη σε ξενοδοχείο.
Η λύση ήταν να μας βολέψουν και τους 3 σε ένα ενοικιαζόμενο δωμάτιο σε σπίτι.
Ρίγη φρίκης με διαπέρασαν για το τι θα είναι , γιατί τον προηγούμενο χρόνο είχα δει διαμέρισμα 3μελούς οικογένειας σε πολυκατοικία στην Μόσχα και για να ανοίξεις τον μπουφέ έπρεπε να τραβήξεις από μπροστά το τραπέζι!
Βρεθήκαμε λοιπόν με μία διεύθυνση ανά χείρας για ένα διαμέρισμα σε κάποιο από εκείνα τα συγκροτήματα πολυκατοικιών λίγο έξω από την πόλη και μία σύζυγο με την παντελή έλλειψη χιούμορ που την διακρίνει, που αντί να το διασκεδάζει να βγάζει ατμούς από τα αυτιά.
Σφυρίζοντας αδιάφορα εγώ και ο συνάδελφος και χωρίς να απαντάμε στα δηκτικά και δηλητηριώδη σχόλια του τρίτου μέλους της παρέας βρήκαμε ένα ταξί και με τον ταξιτζή μπροστά, φτάσαμε τελικά κατά τις 1 τη νύχτα στο διαμέρισμα που θα μας φιλοξενούσε ,ξυπνώντας τον ευγενέστατο Ούγγρο ιδιοκτήτη.
Το ενοικιαζόμενο δωμάτιο ήταν το σαλόνι του σπιτιού μιας 3μελους οικογένειας επιπλωμένο με Δανέζικα έπιπλα που γινόντουσαν και κρεβάτια. Το καλό με αυτά τα προκατασκευασμένα διαμερίσματα ήταν ότι είχε χωριστά το WC από το μπάνιο και έτσι μπορούσαν το πρωί να εξυπηρετηθούν δύο άτομα. Σε σχέση με το αντίστοιχο της Μόσχας ήταν η μέρα με την νύχτα.
Ευτυχώς την επόμενη μέρα το γραφείο τουρισμού μας βρήκε για 3 μέρες ένα ωραιότατο ξενοδοχείο στην Βούδα και έτσι ησυχάσαμε από την γκρίνια της μαινάδας που είχαμε μαζί μας. Δυστυχώς all the good things came to an end και μετά το ευτυχές τριήμερο πάλι βρεθήκαμε χωρίς ξενοδοχείο, οπότε και εμείς πήγαμε για άλλες δύο μέρες στη λίμνη Μπάλατον που είναι θερινό θέρετρο και διαλέγεις τον χειμώνα και το δωμάτιο στο ξενοδοχείο.
Περιττόν να σας πω ότι θυμήθηκα τον ταλαίπωρο Γιουγκοσλάβο γυρνώντας πίσω στην Ελλάδα, στην σκέψη ότι μπορούσαν οι Έλληνες τελωνειακοί να μας ανοίξουν το πόρτ μπαγκάζ όποτε πιθανόν θα μας είχαν συλλάβει ως λαθρέμπορους υαλικών και πορσελάνων τα οποία αγοράστηκαν για να εξευμενιστεί το βρυχώμενο θηρίο που είχαμε στο αμάξι.
Είχαμε βέβαια φροντίσει να φτάσουμε στα σύνορα κατά τις 4 την νύχτα οπότε ψάχναμε να βρούμε ξύπνιο τελωνιακό για να τα περάσουμε , οπότε κανείς δεν είχε όρεξη για οποιοδήποτε έλεγχο.
Ηθικόν δίδαγμα: η κλείνετε ξενοδοχείο στο εξωτερικό από πριν η δεν παίρνετε μαζί την σύζυγο!

15 σχόλια:

  1. Otan hmastan sthn Mosxa, mia nyxta sta mesa augustu tu 91, dekades pirotexnimata fotisan ton ourano... A! giorth eixame pei... pu na kserame oti ginotan praksikopima ke pos hmaste martires ths ptoshs ths sovietikhs enoseos (domatio ksenodoxeiou eixame pantos).

    Kalhmera!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν έχω παέι ποτέ και θέλω πολύ να πάω......!!!
    Αχχχχχ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Aυτό με την εθνική συνείδηση των Σκοπιανών..Το έχω συναντήσει πολλές φορές..και μεταξύ μας ούτε φταίνε, ούτε έχουν 100/% άδικο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τα λάθη πληρώνονται να το ξέρεις.
    Την πήγες να δει τον ρώσο στρατιώτη. Αν την πήγαινες να δει το μουσείο του τρόμου, θα έβλεπες για πότε θα σταμάτα γε η γκρίνια... ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν την έβαζες να πιάσει κουβέντα με τον Ρώσο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. mhxeirotera-
    Οταν ήμουν στη Μόσχα είχε -22 !
    Σκέψου τότε να ψάχναμε για ξενοδοχείο!

    liodara-
    Είναι μετά την Πράγα ή ωραιότερη ,για μενα, πόλη της κεντρικής Ευρώπης.
    Σήμερα είναι από τα ευκολώτερα ταξείδια,να πας με την πρώτη ευκαιρία.

    patsiouri-
    Εχεις δίκιο,αλλά τότε ούτε είχαμε
    μυριστεί το πρόβλημα.

    chris-
    Το λες γιατί δεν ξέρεις τι θα πεί υπομονή και επιμονή!

    o kairos-
    Εκ των υστέρων το γλεντάει κανείς και το περιγράφει με άνεση.Εκείνη την ώρα είναι τα ζόρικα!

    advocatus diavoli-
    Δεν μπορούσε, φύλαγε την Ελευθερία των Ούγγρων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλά να πάθετε. Πάς στην αγαπημένη τουριστική πόλη Ρώσων και Κεντρωευρωπαίων χωρίς να κλείσεις; Εδώ εμείς πάμε έτοιμοι σαν ξεναγοί σε γκρουπ και έχουμε πρόβλημα. Είναι όμως ωραία πόλη, ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Οι αναγνώστες σας γελάσαμε- η κυρία σας το ανέγνωσε; και αν ναι, εγέλασε; ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. δείμος του πολίτη-
    Δεν είναι μόνο ωραία αλλά έχει κατά περίεργο τρόπο και ένα κλίμα σαν της Αθήνας.
    Δεν μπορεί να είναι σύμπτωση και τις 4 φορές που έχω πάει να αισθάνομαι ότι σαν να είμαι στην Αθήνα.

    dodos-
    Η γυναίκα μου δεν τα διαβάζει γιατί έχει τόση σχέση με το ιντερνέτ όση εγώ με την κινεζική φιλολογία.
    Της τα διαβάζω όμως και εισπράττω πάντα ένα ενθαρυντικό σχόλιο του τύπου-πάλι σαχλαμάρες γράφεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. νομίζω βγαίνουν κι άλλα συμπεράσματα.... έχει και το Βελιγράδι σιδερώστρες....Νοέμβριο δε βρίσκεις ξενοδοχείο στη Βουδαπέστη .... άμα λες ψέματα στη σύζυγο σου βγαίνει ξινό....
    σιγά μην την ηρέμησε που το WC ήταν ξεχωριστά απ το μπάνιο...ελπίζω τα γυαλικά να μην τα πήρε για να στα ρίχνει όταν της κάνεις τέτοια....
    και τέλος σε λίγο τα Σκόπια θα τα λένε όλοι Μακεδονία....
    Μου έτυχε κι εμένα εδώ στο Ντύσελντορφ να μου πει Σκοπιανός πως είναι Μακεδόνας και κατάπια τη γλώσσα μου ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σε μια αγορά του Πεκίνου, πριν καμιά δεκαετία, η ελληνοπαρέα βρίσκει κάτι ευρωπαίους, πιάνει κουβεντούλα και -μαντέψτε από πού ήταν! Πάντως με τα μακεδονόπουλα, που είχαν πάει για σπουδές, συνεννοηθήκαμε μια χαρά και νιώσαμε σαν χαμένοι γείτονες. Έτσι απόκοσμο που ήταν το Πεκίνο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. maika-
    ο σκύλος της βαλια κάλντα-
    Η εθνική αυτή συνείδηση καλλιεργήθηκε από την εποχή του Τίτο που η περιοχή ονομάστηκε Μακεδονία αλλά και από την σωρεία των δικών μας λαθών.
    Ένα μεγάλο μέρος των πιό φανατικών είναι αυτοί που έφυγαν από την Ελλάδα με τον εμφύλιο και τα παιδιά τους.Για τον λόγο αυτό και υπάρχουν ισχυρές κοινότητες μεταναστών στην Αυστραλία και τον Καναδά.
    Μην ξεχνάμε ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν άτομα μεγάλης ηλικίας γεννημένοι εδώ που δεν τους επιτρέπεται η είσοδος στην Ελλάδα.
    Στην συνέχεια ήρθε η ιστορία με το όνομα και έδεσε το πράγμα.
    Οπως έλεγε πρόσφατα στην εκπομπή του Τσίμα ένας Σκοπιανός πρίν την ιστορία με το όνομα, στα σχολικά τους βιβλία δεν ανέφεραν ότι κατάγονται από τον Μέγα Αλέξανδρο.
    Με την ολοσχερή άρνηση από μας να έχουν στο όνομα του κράτους τους το όνομα Μακεδονία τους εξωθήσαμε στην υιοθέτηση ιστορίας που δεν τους ανήκει.
    Έτσι φτάσαμε σήμερα να την λένε όλοι Μακεδονία εκτός από μας και η νέα γενιά τους να γαλουχείται με αυτές τις πεποιθήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. εμ, αν θες περιπέτειες μην κουβαλάς μαζί και τη σύζυγο. Αν θες τη σύζυγο μην αναζητάς περιπέτειες ! Λες και δεν το ήξερες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Η λύση θα ήταν μιά περιπετειώδης σύζυγος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή