Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2018

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ





Έχει καταστεί σχεδόν έθιμο τέτοια εποχή να γίνονται καταλήψεις στα σχολεία ευρίσκοντας κάθε φορά και μια διαφορετική αιτία.
Άλλωστε από αυτές τις καταλήψεις,  έγινε γνωστός και ο σημερινός πρωθυπουργός, μιας και από τότε δεν διακρίθηκε  σε κανένα άλλο τομέα πλην του κομματικού στελέχους.


Συνεπακόλουθο αυτού του παρελθόντος ήταν ότι τόσο αυτός, όσο και η ευρύτερη αριστερά, επικροτούσαν αδιακρίτως όλες τις καταλήψεις άσχετα από την αιτία που προβαλλόταν ως λόγος της κινητοποίησης.
Η τακτική αυτή ήταν ευφυής, γιατί έτσι μπορείς να προσεταιριστείς νεαρά άτομα που ακόμα, λόγω ηλικίας δεν έχουν αναπτύξει κριτική σκέψη, ώστε να έχουν σχηματίσει μόνοι τους προσωπική γνώμη για πολλά πράγματα  και δύσκολα μπορούν να αντισταθούν και να αντιταχθούν σε κάποια ισχυρή ομάδα που καθοδηγεί τους συμμαθητές τους, συν το γεγονός πως όλοι μας σε αυτή την ηλικία δεν χάναμε  ευκαιρία για κοπάνα.
Η τακτική όμως αυτή αναπόφευκτα κάποτε καταλήγει μπούμεραγκ σε αυτούς που την κατέστησαν έθιμο, με αποτέλεσμα σήμερα να την ενστερνίζεται το άλλο άκρο του πολιτικού φάσματος από αυτούς που την καθιέρωσαν και να την χρησιμοποιεί αποτελεσματικά με πρόσχημα την Μακεδονία.
Οι κίνδυνοι όμως από αυτήν μαθητική κινητοποίηση είναι δύο.
Ο πρώτος και πιθανώς προ των πυλών, είναι να γίνουν συγκρούσεις μεταξύ καταληψιών και αντιτιθέμενων σε αυτές μαθητών.
Ο δεύτερος είναι να μας προκύψει κάποιος, αντίστοιχος του Τσίπρα, λαϊκιστής μεν αλλά με ευχέρεια λόγου ακροδεξιός, που να μπορεί να προσελκύσει ευρύτερες λαϊκές μάζες. 
Το κωμικοτραγικό στην προκείμενη περίπτωση είναι ότι όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, πλην Χρυσής Αυγής τάχτηκαν κατά των καταλήψεων, άσχετα από την πολιτική τους θέση σχετικά με τις συμφωνίες των Πρεσπών.
Και είναι κωμικοτραγικό γιατί χωρίς ντροπή μιλάει για την Μακεδονία ένα κόμμα, που ο υπόδικος αρχηγός του θεωρεί ότι αποτελούν την σπορά των ηττημένων του 1945!!!, δηλαδή των Γερμανών!

   

Των κατακτητών δηλαδή της Ελλάδας που, όπως βλέπετε στον χάρτη της αρχής, είχαν καταλάβει την  Μακεδονία και είχαν διαμοιράσει εδάφη της και στους συναγωνιστές τους Ιταλούς και Βούλγαρους!
Μόνο που τότε οι Χρυσαυγίτες της εποχής και οι δοσίλογοι συνεργάτες τους δεν τους ενοχλούσε το γεγονός ότι η Μακεδονία ΔΕΝ ΗΤΑΝ Ελληνική αλλά Γερμανική.
Όπως πολύ σωστά γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης:
Τα παιδιά είναι ικανά να κινητοποιηθούν για οτιδήποτε, αρκεί να ικανοποιούνται δύο προϋποθέσεις: πρώτον, το αίτημα να δείχνει σοβαρό και δεύτερον να κοστίζει σε ώρες μαθήματος. Και η Χρυσή Αυγή; Αυτό που έκανε κάποτε η Αριστερά στα σχολεία, τώρα το πουλάνε κοντοκουρεμένα αγόρια με μπράτσα .
Και όπως τονίζει παρακάτω:
Από τους καθηγητές ξεκινούν όλα. Οταν ο πιτσιρικάς σου λέει ότι ανησυχεί για το Μακεδονικό, του δίνεις πέντε λεπτά να σκεφτεί ότι δεν πρόκειται για ένα θέμα που τον αφορά οργανικά. Μπορεί να διαμαρτυρηθεί για τον αμίαντο στη στέγη, τις τιμές του κυλικείου και τις δύσκολες ασκήσεις στα μαθηματικά. Εκεί να το συζητήσουμε. Οχι όμως και για θέματα εξωτερικής πολιτικής. Σε λίγο θα εμφανιστεί σχολείο που θα ζητεί να επιστρέψει ο Τέρενς Κουίκ από την Αφρική. Σε μία στοιχειωδώς σοβαρή σχολική κοινότητα, με καθηγητές και γονείς που συνεργάζονται και ομονοούν πάνω στην κοινή λογική, αυτά τα πράγματα τελειώνουν γρήγορα και αθόρυβα.

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018

Η ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΑ, ΟΙ ΚΑΤΑΧΡΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ, ΟΙ ΠΑΡΑΛΟΓΕΣ ΠΟΙΝΕΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ!




Τις τελευταίες μέρες η κοινή γνώμη ασχολείται στην τηλεόραση, τον τύπο και το ιντερνέτ με την απαράδεκτη φυλάκιση για 10 χρόνια της καθαρίστριας για την πλαστογραφία  που έκανε στο χαρτί του Δημοτικού σχολείου  που κατέθεσε για να διοριστεί.
Δυστυχώς η Δικαιοσύνη αρκετές φορές δεν είναι μόνο τυφλή αλλά είναι και παράλογη ιδίως όταν δεν ασχολείται με την ουσία μιας υπόθεσης , όπως αυτή, ή σε άλλες περιπτώσεις όταν παρακάμπτοντας την κοινή λογική εκδίδει παράλογες αποφάσεις.


 Σε πρόσφατη δικαστική απόφαση που αφορά συγγενικό μου πρόσωπο, δεν αναγνώρισε στην οικία του του 1910 σε χωριό, ότι της ανήκουν πίσω της 80τμ χώρος, στον οποίο μάλιστα υπήρχε και  ο βόθρος της οικίας! Ακόμα και στην Πανεπιστημίου την ίδια εποχή τα κτίσματα είχαν πίσω τους ελεύθερους χώρους!
Η καταδίκη της καθαρίστριας πάντως βασίστηκε στον  νόμο 1608/1950, περί καταχραστών του δημοσίου που προέβλεπε αρχικά για πλείστα αδικήματα μόνο την ποινή του θανάτου, σήμερα βέβαια ισόβια κάθειρξη.
Η αυστηρότητα του νόμου αυτού στην εποχή του ήταν δικαιολογημένη, γιατί είχαν έρθει πολλά χρήματα στην χώρα για την ανασυγκρότηση της μετά τον πόλεμο και αντίστοιχα υπήρχαν και πολλά λαμόγια που τα εποφθαλμιούσαν.
Μόλις 25 χρόνια είχαν περάσει από την εποχή που, παρά τις αντιδράσεις, είχαν οδηγήσει στην κρεμάλα δύο στρατιωτικούς ως καταχραστές του δημοσίου. (Σχετικά στο ποστ μου ΟΙ ΔΥΟ ΚΑΤΑΧΡΑΣΤΕΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΚΡΕΜΑΛΑ)
Δεν είναι όμως μόνο αυτός ο νόμος που επιβάλλει παράλογες ποινές.
Το ίδιο παράλογες ποινές προέβλεπε και ο N.4229/24 Ιουλίου 1929  του Βενιζέλου, το περίφημο ιδιώνυμο, που καθιέρωνε την δίωξη κομμουνιστών, αναρχικών και την καταστολή συνδικαλιστικών κινήσεων, ο οποίος ίσχυε μάλιστα  μέχρι το  1974.


Ο λογοτέχνης, ποιητής, πεζογράφος και πολιτικός Ασημάκης Πανσέληνος ήταν δικηγόρος. Ήταν κατά τον μεσοπόλεμο  δικηγόρος της Εργατικής Βοήθειας, οργάνωσης που βοηθούσε τους διωκόμενους με το ιδιώνυμο και έτρεχε κάθε μέρα στα δικαστήρια για να υπερασπιστεί απεργούς εργάτες, που «τους πιάνανε κατοσταριές κατοσταριές», όπως έλεγε, και τους καθίζανε στο σκαμνί για παραβίαση του νόμου αυτού, καταδικάζοντας  τους συνήθως σε  δυο χρόνια φυλακή και δυο εξορία.
Από την εμπειρία του αυτή και την αναλγησία των δικαστών, όπως στην πρόσφατη καταδίκη της καθαρίστριας εμπνεύστηκε το παρακάτω σαρκαστικό του ποίημα.


Τριμελές Πλημμελειοδικείον

Πάνω στην ξύλινη έδρα καθισμένοι,
μια γνώμη, μια καρδιά ευχαριστημένη,-
τρεις ομοιόμορφοι, ήσυχοι ανθρωπάκοι
κι ο εισαγγελέας, με Φαίρμπανξ* μουστακάκι!

'Ενας εργάτης κάθεται στον μπάγκο,
από ένα σπάγγο κρέμεται ο Χριστός
κι απ' το Χριστό κρεμιέται, δίχως σπάγγο,
το Καθεστώς!

"Εσύ είσουν αρχηγός στην απεργία;"
"Αυτό για μένα θα είτανε τιμή".
"Και τι σας φταίει το Κράτος κι η Θρησκεία";
"Βοηθούν όσους μας κλέβουν το ψωμί"!

Ο πρόεδρος είναι μάνα στη δουλειά του
κι είναι αυστηρός στα ήθη και στους τρόπους,
κοιτάει το νόμο μέσα απ' τα γιαλιά του
και μέσα από το νόμο τους ανθρώπους.

"Δυο χρόνια φυλακή και δυο εξορία"!
Και τον ακούει ο εργάτης καθιστός,
κλαίει μια γριούλα με ήμερη πικρία,
μειδιά κάτου απ' τη σκόνη του ο Χριστός,

Πάνω στην ξύλινη έδρα καθισμένοι,
μια γνώμη, μια καρδιά ευχαριστημένη,
δικάζουνε τον κλέφτη, τον αλήτη
κι απέ παίρνουν το τραμ και πάνε σπίτι.


Τρων και μιλάν για το 'Αδικο με πάθος,
διδάσκουν τα παιδιά τους ηθική,
βέβαιοι αυτοί πως είναι κατά βάθος,
πιο τίμιοι απ' όσους κλειούν στη φυλακή.



*Φαίρμπανξ μουστακάκι = μουστάκι σαν αυτό που είχε ο πασίγνωστος τότε ηθοποιός   Douglas Fairbanks.


Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2018

ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ,ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ Ο ΣΟΥΡΗΣ ΣΑΤΙΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΠΑΔΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ «ΛΑΔΩΣΕΙ» ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ




Τα εκκλησιαστικά αξιώματα από παλιά είχαν  πολύ συχνά σχέση με τον χρηματισμό. Φαίνεται πως τον καιρό της Τουρκοκρατίας η σιμωνία ήταν καθεστώς στον κλήρο. Σιμωνία είναι η εξαγορά εκκλησιαστικών αξιωμάτων και ο όρος προέρχεται από τον Σίμωνα το μάγο που ζήτησε να εξαγοράσει από τους αποστόλους με χρήματα τη χάρη της επίκλησης του Αγίου Πνεύματος!
Στην Ελληνική Νομαρχία του Ανωνύμου του Έλληνος το 1806, ο συγγραφέας της διεκτραγωδεί την τότε επικρατούσα άθλια κατάσταση: Πρὸς τούτοις ὁ ἀρχιεπίσκοπος πωλεῖ τὰς ἐνορίας τῆς πόλεως οὗτινος ἱερέως θελήσῃ, καὶ ἔπειτα κάμνει ἀργὸν ἢ ἐξορεῖ ὅποιον θέλῃ ἀπὸ αὐτούς, καὶ ξαναπωλεῖ τὴν ἐνορίαν ἄλλου, διὰ νὰ τοῦ κάμῃ τὸ ἴδιον ὕστερα ἀπ᾿ ὀλίγον.
………..

 Ὁ θάνατος κανενὸς ἀρχιεπισκόπου ἀποδεικνύει φανερώτατα τὸν βρωμερὸν χαρακτῆρα τῆς Συνόδου. Ἐπειδὴ τότε γεννᾶται ἓν μῖσος ἀναμεταξύ των, μεταχειριζόμενος καθεὶς κάθε οὐτιδανώτερον μέσον, ὁποὺ δυνηθῇ, διὰ νὰ ἀποκτήσῃ ἐκείνην τὴν ἐπαρχίαν, τὸ ὁποῖον ἀκολουθεῖ εἰς ὅποιον δώσῃ περισσότερα χρήματα.


Φαίνεται όμως ότι και μετά την επανάσταση και την δημιουργία του Ελληνικού κράτους οι καλές παραδόσεις την εκκλησίας στον χρηματισμό για κατάκτηση μητροπόλεως διατηρήθηκαν και έτσι  στα τέλη του 1875 και τις αρχές του 1876, έσκασε ένα τεράστιο σκάνδαλο, με δύο υπουργούς  της κυβέρνησης Βούλγαρη, που είχε παραιτηθεί τον Απρίλιο του 1875, οι οποίοι είχαν δωροδοκηθεί για να επηρεάσουν την Ιερά Σύνοδο στην εκλογή τριών επισκόπων. Το σκάνδαλο έμεινε γνωστό ως "Τα Σιμωνιακά". 


Ο Υδραίος Δημήτρης Βούλγαρης (1801 – 1877),γνωστός ως Τζουμπές από τον χαρακτηριστικό επενδύτη του, κυριάρχησε στην πολιτική ζωή της χώρας για μια 20ετία, από το 1855 ως το 1875. Σχημάτισε οχτώ φορές κυβέρνηση, σε μια περίοδο που χαρακτηρίστηκε από απολυταρχικές μεθόδους, δολοπλοκίες, εκδιώξεις πολιτικών φίλων και συμμάχων, οικονομικά και πολιτικά σκάνδαλα. 
Κατά την διακυβέρνηση του είχαν μείνει χωρίς μητροπολίτες  οι μητροπόλεις Μεσσηνίας, Κεφαλληνίας και Πατρών και Ηλείας και Αργολίδας.



Ο τότε Υπουργός Εκκλησιαστικών Ιωάννης Βαλασσόπουλος, μαζί με τον Υπουργό Δικαιοσύνης και γαμπρό του Βούλγαρη Βασίλειο Νικολόπουλο, δωροδοκήθηκαν με χρήματα, μετοχές και κοσμήματα, από υποψήφιους για αυτές τις θέσεις, για να πιέσουν την Ιερά Σύνοδο να τους εκλέξει στις χηρεύουσες Μητροπόλεις.
Όταν έσκασε το σκάνδαλο, προφανώς από καταγγελίες άλλων μνηστήρων των μητροπολιτικών θρόνων, η επόμενη κυβέρνηση του Τρικούπη ξεκίνησε ανακρίσεις με αποτέλεσμα η Βουλή να παραπέμψει στο ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο τους προφυλακισθέντες Βαλασσόπουλο και Νικολόπουλο, τους τέσσερεις  Μητροπολίτες, που είχε επίσης προφυλακίσει,  αλλά και όσους είχαν μεσολαβήσει για τον χρηματισμό όπως οι ιδιώτες Δ. Χαριτάκης, Ν. Πετρής και ο ειρηνοδίκης Π. Οικονομόπουλος
Η δίκη έγινε στην αίθουσα της Παλιάς Βουλής από τις 26 Ιανουαρίου 1876 μέχρι τις 31 Μαρτίου επί πρωθυπουργίας πλέον του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, με πρόεδρο του δικαστηρίου τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου Δ.Βάλβη και κατήγορους τους βουλευτές Κωνσταντίνο Λοβάρδο και Τιμολέοντα Φιλήμονα τον μετέπειτα Δήμαρχο Αθηναίων. 
Στο δικαστήριο εκτυλίχθησαν μοναδικές σκηνές με τον Βαλασόπουλο και τον Νικολόπουλο να αλληλοκατηγορούνται και να φτάσουν να παίξουν και ξύλο μέσα σε αυτό!


Αποκαλύφτηκε πως  οι κατηγορούμενοι μητροπολίτες  Κομποθέκλας (Κεφαλλήνιας), Λαμπίρης (Πατρών και Ηλείας) Τερζόπουλος (Αργολίδας) Αργυριάδης (Μεσσηνίας), πήραν τις μητροπόλεις γιατί είχαν πλειοδοτήσει! 
Ο Κομποθέκλας είχε δώσει στον Βαλασόπουλο 10.000 δραχμές για να πάρει την έδρα και άλλες 8.000 δραχμές για να υπογράψει το διάταγμα! 
Ο επίσκοπος Αργολίδας Τερζόπουλος, έδωσε στον Βαλασσόπουλο 42.000 δραχμές  για να διατηρήσει την έδρα του. 
Άλλος επίσκοπος είπε ότι έδωσε ένα ζευγάρι σκουλαρίκια! και μια χρυσή καρφίτσα! 
Ο διευθυντής της Ιερατικής Σχολής Χαλκίδας Βαρθολομαίος Γεωργιάδης, «ακούμπησε» 9.000 δραχμές σε μεσάζοντα για να "μιλήσει" στον υπουργό! 


Το δικαστήριο καταδίκασε όλους τους κατηγορούμενους εκτός από έναν.
Ο Ι. Βαλασσόπουλος καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης ενός έτους, τριετή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων και καταβολή του ποσού των 56.200 δραχμών (μεγάλο ποσό για την εποχή εκείνη), μαζί με ένα ζεύγος σκουλαρίκια και μία καρφίτσα(!) υπέρ του Πτωχοκομείου .
Ο συναυτουργός του Β. Νικολόπουλος, τιμωρήθηκε με φυλάκιση δέκα μηνών. 
Οι παπάδες τιμωρήθηκαν να πληρώσουν ο Μεσσηνίας 20.000δρχ , ο Κεφαλληνίας 50.000δρχ και ο Πατρών 22.400δρχ δηλαδή  τα διπλάσια του λαδώματος των υπουργών και μέχρι να τα πληρώσουν τους κράτησαν στην φυλακή.
Παρά την απόφαση του δικαστηρίου, η Ιερά Σύνοδος δεν θεώρησε σιμωνία την ιστορία και απλά τους τιμώρησε σε τριετή αργία από κάθε ιεροπραξία χωρίς την ποινή της έκπτωσης από το θρόνο!
 Ο Νικόλαος Δαμαλάς, Βασιλικός Επίτροπος (εκπρόσωπος του Βασιλιά στη Σύνοδο) και καθηγητής Θεολογίας, ντράπηκε και δεν υπέγραψε αυτή την απόφαση.
Το Υπουργείο Εκκλησιαστικών πίεσε για το θέμα αυτό την Ιερά Σύνοδο, αυτή με την σειρά της πίεσε τους τρεις μητροπολίτες να υποβάλουν τις παραιτήσεις  και τελικά αυτοί παραιτήθηκαν στις 18 Νοεμβρίου 1877.

Η ιστορία αυτή είχε προκαλέσει έντονο ενδιαφέρον στην κοινή γνώμη και βέβαια τα αντίστοιχα σατιρικά δημοσιεύματα.


Ο Εμμανουήλ Ροΐδης με την καυστική του πένα έγραψε: «Αν ουδέν άλλο προκύψει όφελος εκ της ανακρίσεως περί των επισκοπικών, η νεοελληνική γλώσσα θέλει τουλάχιστον πλουτισθή διά νέας λέξεως· εις τον μητροπολίτηνδηλαδή θέλει προστεθεί και ο μιτροπωλητής».
Τον Ιανουάριο 1882 ο Γεώργιος Σουρής έγραψε το σατιρικό του ποίημα, Δεσποτάδες

Ἡ μίτραις ἡ δεσποτικαῖς ἐβγῆκαν στὸ παζάρι,
λοιπὸν ἀμέσως λύσετε, Δεσπόταις, τὸ κεμέρι
*,
ὅποιος θὰ δώσῃ πιὸ πολλά, ἐκεῖνος καὶ θὰ πάρῃ
τοῦ Ἐπισκόπου τὸ ραβδὶ στὸ ἅγιό του χέρι.
Λοιπὸν ἐμπρός, Δεσπόταις μου, εἰς τὴν δημοπρασία,
πρέπει νὰ δίνῃ κἄτι τι θαρρῶ κι' ἡ Ἐκκλησία.

Ὅσον παρᾶ θὰ δώσετε γιὰ τὸ Δεσποτιλίκι,
ὁ παντοδύναμος Θεὸς διπλὸ θὰ σᾶς τὸν δώσῃ...
Ἐκεῖνο τὸ φαρδὺ φαρδὺ Δεσποτικὸ μανίκι
πόσα καὶ πόσα πράγματα δὲν εἰμπορεῖ νὰ χώσῃ!
Γιὰ σᾶς ἡ μίτραις ἡ βαριαῖς, γιὰ σᾶς τὰ πετραχήλια,
γιὰ σᾶς οἱ πολυέλαιοι καὶ τὰ χρυσᾶ καντήλια.

Πόσος παρᾶς, πόση τιμὴ καὶ δόξα σᾶς προσμένει!
Καὶ μὲ τὸν ὕψιστο Θεὸ ἀκόμα θὰ μιλᾶτε,
αὐτὸς θὰ σᾶς μυριπλουτῇ, αὐτὸς θὰ σὰς παχαίνῃ,
καὶ ἕνα βῷδι μόνοι σας θ' ἀντέχετε νὰ φᾶτε.
Ἡ μίτρα στὸ κεφάλι σας ἀκτῖνες θὰ σκορπίζῃ,
κι' ὁ διᾶκος μὲ τὸ θυμιατὸ θὲ νὰ σᾶς λιβανίζῃ.

- Πολλὰ τὰ ἔτη, Δέσποτα, θέλω παππᾶς νὰ γίνω...
- Πιστεύω πὼς δὲν ἔρχεσαι μὲ χέρια ἀδειανά,
- Ἂς χειροτονηθῶ παππᾶς, καὶ ὅσα θὲς σοῦ δίνω,
ὡς τόσο πάρε κάμποσα, Δεσπότη μου, λιανά.
Καὶ ὁ δεσπότης τὸν παππᾶ ἀπ' τὰ μαλλιὰ ἁρπάζει,
καὶ Ἄ ξ ι ο ς καὶ Ἄ ξ ι ο ς ὁ κόσμος τοῦ φωνάζει.

- Πολλὰ τὰ ἔτη, Δέσποτα... ἔλα στὸ τάδε σπίτι,
μιὰν ὤμορφη ἀρχόντισσα νὰ ἐξομολογήσῃς...
- Ἔλα νὰ θάψῃς, Δέσποτα, τὸν τάδε μακαρίτη,
- Ἔλα τοῦ δεῖνα ἄρχοντα τὸ Δράκο νὰ βαπτίσῃς.
- Ἔλα νὰ κάμῃς ἁγιασμὸ καὶ νὰ μᾶς μνημονέψῃς.
- Ἔλα καὶ μιᾶς Μαγδαληνῆς τὸν πόνο νὰ γιατρέψῃς.

- Πάρε αὐτὸ τὸ βούτυρο, πάρε κι' αὐτὸ τὸ μέλι,
πάρε κουρμάδες
**
, κάστανα καὶ λάδι δυὸ τουλούμια...
ὁ γέρο παππᾶ Γιακουμῆς γιὰ δῶρο σοῦ τὰ στέλλει,
σοῦ στέλλει κι' ὁ παππᾶ Φωκᾶς δέκα κουτιὰ λουκούμια.
- Ἔλα μαζί μας, Δέσποτα, νὰ φᾷς καὶ νὰ γλεντήσῃς,
καὶ σήκωσε τὸ χέρι σου γιὰ νὰ μᾶς εὐλογήσῃς.

Ὅπου πατήσῃς, Δέσποτα, ἐκεῖ κι' ἡ εὐτυχία,
Μαγδαληναῖς ἀπὸ μπροστὰ καὶ διᾶκοι ἀπὸ πίσω,
οἱ ἄγγελοι τριγύρω σου πετοῦνε μ' ἁρμονία,
καὶ ὅταν ψάλλῃς, σοῦ βαστοῦν τὰ Χερουβεὶμ τὸ ἴσο.
Κι' ἐδῶ ἡ καλοπέρασις, παρᾶς, τιμὴ μεγάλη,
καὶ βασιλεία οὐρανῶν εἰς τὴν ζωὴν τὴν ἄλλη.

Ἐμπρὸς λοιπὸν μὲ τοῦ Θεοῦ τὴν δύναμι, Δεσπόταις,
συλλογισθῆτε τῇς τιμαῖς καὶ τὰ καλὰ τὰ τόσα,
τὸν κύριον ἡμῶν Χριστόν, τῇς πάπιαις καὶ τῇς κότταις,
καὶ τὸ πουγγί σας λύσετε καὶ δῶστε ὅσα ὅσα.
Ἔ! ἀλὰ οὔνα, ἀλὰ τρέ, εἰς τὴν δημοπρασία,
γιὰ νὰ μὴ χάσετε καὶ σεῖς κι' ἐμεῖς κι' ἡ Ἐκκλησία.


*κεμέρι το: δερμάτινη ζώνη με ειδικές θήκες, στις οποίες φυλούσαν τα χρήματά τους σε παλαιότερες εποχές, πορτοφόλι, βαλάντιο, κομπόδεμα, 
 **Κουρμάδες  ή Θρούμπες ή Σταφιδολιές ή Χαμάδες

Το 1929 ξέσπασε νέο σκάνδαλο σιμωνίας.  Ένας λαϊκός ονόματι Κουσουρής  έδωσε στον ιερέα  Θεολογίτη 8000δρχ για να τις δώσει στον Μητροπολίτη Ναυπακτίας για να τον χειροτονήσει παπά.  Ο Θεολογίτης κράτησε τις 3000δρχ  και έδωσε τις 5000δρχ  στον Μητροπολίτη. Όταν το έμαθε ο Ναυπακτίας εξοργισμένος πήγε στην Αρχιεπισκοπή για να πιέσουν τον Θεολογίτη να του δώσει τις 3000δρχ
Κατά τα ειωθότα η Ιερά Σύνοδος τον αθώωσε!  


Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2018

ΤΣΙΠΡΑΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ-ΟΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΙΑΝΟΥ.






Ένα μοναδικής ευθυβολίας απόσπασμα από το άρθρο της Τζίνας Μοσχολιού με τίτλο Ενας Πρωθυπουργός για κάθε σας επιθυμία

Τελικά το πράγμα κατάντησε εξαιρετικά απλό: o Αλέξης Τσίπρας εσωτερικού εφαρμόζει μια δεξιά οικονομική πολιτική, την οποία αμπαλάρει με ένα αριστερίστικο αφήγημα ενός «κυβερνώντος ριζοσπαστισμού», πασπαλίζει με δόσεις δικαιωματικής ρητορικής, ενώ στοιβάζει πρόσφυγες στη Μόρια και περηφανεύεται για θετικά μέτρα που είναι ζυγισμένα ώστε να μην αποτελούν αλλαγή πολιτικής. Ταυτοχρόνως, διατηρεί την όποια συσπείρωση με παμπάλαιες μεθόδους του αυταρχισμού, π.χ. με ανακάτεμα ατζέντας, στοχοποίηση «εχθρών», ολίγη συνωμοσιολογία, ολίγη στρεψοδικία, ανακίνηση παθών (ακόμη κι αν χρειαστεί η κατασκευή μιας «έκτακτης» κατάστασης). Στον σκοπό αυτό κομβικό στρατηγικό ρόλο επιτελεί συνειδητά και ο εταίρος του, ο Πάνος Καμμένος, ο οποίος χειροκροτείται με άγρια χαρά από τους βουλευτές της Αριστεράς του ήθους και των δικαιωμάτων, ενώ ξύνει, με το γρέζι της φωνής του τους υψηλότερης στάθμης πολιτικούς τόνους και τα κατώτερης υποστάθμης πολιτικά ένστικτα.

Ο Αλέξης Τσίπρας στο εξωτερικό, από την άλλη, επιδεικνύει με καμάρι τις άλλες επιτυχίες του, αυτές που οι ψηφοφόροι του ξέχασαν να διαβάσουν στα μικρά γράμματα του συμβολαίου. Ο Τσίπρας έγινε αυτός που κατάφερε να περάσει μέτρα που ο δεξιός Σαμαράς και το κεντροαριστερό ΠΑΣΟΚ, δύο κόμματα με κοινωνική κι οργανωτική βάση κ.λπ., δεν κατάφεραν να αγγίξουν. Εμφανίζεται ως ισχυρός πόλος στους ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες (την ίδια ώρα που το κόμμα του δυσκολεύεται να βρει δυνατούς υποψηφίους σε μεγάλους δήμους). Είναι ο πρωταγωνιστής στις επενδύσεις τις οποίες πολεμούσε, ο πρωθυπουργός του χειρότερου μνημονιακού μέτρου απ" όλα, του υπερταμείου. Πλέον δε διαβεβαιώνει τους ξένους συνομιλητές του πως δεν έχει εναλλακτικό σχέδιο διάλυσης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και κατεστημένου, αλλά, αντιθέτως, εμφανίζεται στον πυρήνα των εγγυητών της διατήρησής του απέναντι στον λαϊκισμό και την Ακροδεξιά. Μετά επιστρέφει στην Αθήνα και βάζει τα γέλια με τον Πάνο Καμμένο.

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2018

Η ΑΝΟΧΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ




Αυτή την φορά αντί για 40 παλληκάρια να πάνε να πατήσουν την Τοπολιτσά, μόνο 8 παλληκάρια σαν τον Γιαβρόγλου, τον Φίλη και τον Σκουρλέτη πήγαν για να καταθέσουν στεφάνι στο Πολυτεχνείο. Εκεί όμως τους υποδέχθηκε ομάδα «αγανακτισμένων» η οποία τους έκανε καζούρα, χρησιμοποίησε βία και πέταξε γιαούρτια, με αποτέλεσμα να μην μπουν καν στο Πολυτεχνείο.
Προφανώς οι πούροι αγωνιστές που τους σταμάτησαν και τους πέταξαν γιαούρτια, έχουν ενστερνιστεί τα σοφά λόγια του Κατρούγκαλου που έλεγε στον Θεόδωρο Πάγκαλο:
Αν όμως όταν έρθετε σας γιουχαΐσουν καθώς θα έρχεστε είναι το ακριβώς ανάλογο της εποχής που ο κόσμος σας χειροκροτούσε στο δρόμο. Όποιος εκτίθεται στην πολιτική θα πρέπει να απολαμβάνει τον έπαινο , τον ψόγο αλλά ακόμα και την καζούρα όταν του χρειάζεται. 


Όσο για το γιαουρτάκι, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, το έχει αθωώσει λέγοντας στον Παπαδάκη ότι «δύο χρόνια η προπαγάνδα έχει οργιάσει για τη βία του ΣΥΡΙΖΑ. Ποια βία; Η βία είναι κάνα γιαουρτάκι; Μεγάλη βία»! ο δε Παπάς δήλωσε ότι ‘έφαγε ένα γιαούρτι ο Πάγκαλος σιγά το πολύ να μην κατέβει στις εκλογές γιατί δεν τον θέλει ο λαός»


Και βέβαια, όταν εκτός από το γιαούρτι λιθοβόλησαν και τα αυτοκίνητα της συντροφιάς του, τι δήλωσε η Νομαρχιακή Επιτροπή Ανατολικής Αττικής του τότε ΣΥΝ; «Οι εκατοντάδες κάτοικοι της περιοχής είναι ελεύθεροι πολίτες και διαμαρτύρονται εναντίον του, γιατί τον ταυτίζουν με αυτή την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που προσπαθεί με τη βία των ΜΑΤ να περάσει τις απαράδεκτες πολιτικές της. Αυτοί οι πολίτες διαμαρτυρήθηκαν εναντίον του, γιατί παλεύουν για ένα καλύτερο μέλλον για τον τόπο τους».
Ο κυβερνητικός του δε εταίρος δεν αρκούνταν σε γιαουρτάκια. Προτιμούσε πιο αποτελεσματικές δημοκρατικές μεθόδους, όταν προέτρεπε τους τοπικούς αγωνιστές με την φράση –Λυντσάρετε τον Πάχτα!



Η ανοχή της βίας από τον Τσίπρα είναι προφανής, ακόμα και όταν καταδίκασε την επίθεση στον Μπουτάρη, και έσπευσε να επισημάνει ότι η επίθεση δεν προερχόταν από αγανακτισμένους ή κάποιο συγκεκριμένο πλήθος. Δηλαδή από αυτούς θα ήταν αποδεκτή!
Όπως γράφει δε ο Ηλίας Κανέλλης:

Ποιος μπορεί άλλωστε να ξεχάσει τη, μόλις περσινή, συζήτηση στη Βουλή, όπου ο Πρωθυπουργός ρωτούσε τον νεοδημοκράτη βουλευτή Κώστα Τζαβάρα «τι κακό έχουν οι μολότοφ;» και αστειευόταν λέγοντας ότι «εξαρτάται σε ποια μεριά είσαι όταν πέφτουν οι μολότοφ! Εκεί όπου τις ρίχνουν ή εκεί όπου πέφτουν».


Η δε καθηγήτρια της Αρχιτεκτονικής, αλλά και ταλαντούχος μαγείρισσα γεμιστών, κ. Θεανώ Φωτίου  τι βρήκε να δηλώσει όταν έβαλαν γκαζάκια στο πολιτικό γραφείο του Άδωνη Γεωργιάδη:  «Είναι προφανές ότι και ο Άδωνις έχει προκαλέσει εξαιρετικά τον ελληνικό λαό»


Οπότε δεν μπορεί να προκαλεί εντύπωση όταν ο ογκόλιθος της δημοσιογραφίας Γιώργος Κυρίτσης θεωρεί ότι οι βανδαλισμοί του Ρουβίκωνα γίνονται από μια πολιτική ομάδα που κάνει ακτιβισμό!



Ο βουλευτής δε του ΣΥΡΙΖΑ Μπαλαούρας έχει ακόμα πιο προωθημένες απόψεις γιατί θεωρεί, όπως είπε σε ραδιοφωνική συνέντευξη  πως «Οι οργανώσεις αυτές όπως η 17Ν είχαν ένα λαθεμένο αλλά ένα ιδεώδες που ήταν υπέρ του ανθρώπου...» και όταν ο κατάπληκτος δημοσιογράφος του είπε: «Υπέρ του ανθρώπου σκοτώνοντας ανθρώπους;» απάντησε με ειλικρίνεια: «Γενικά σας λέω, είχαν ας πούμε αντίληψη μιας κοινωνίας εντελώς διαφορετικής, μιας καλής κοινωνίας εν πάσει περιπτώσει και οι κακοί έπρεπε να τιμωρηθούν» 


Δεν αποτελεί λοιπόν περίεργο ότι  δολοφόνοι της 17 Νοέμβρη είχαν ο μεν Γιωτόπουλος ως μάρτυρα υπεράσπισης το μέλος  της Διοικούσας Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ,  Βένιο Αγγελόπουλο που δήλωσε πως: Αυτό μου υπαγόρευσε η συνείδησή μου και το αίσθημά μου περί δικαιοσύνης. Δηλώνω ότι δεν έχω μετανιώσει στο παραμικρό για τη στάση μου αυτή»  ο δε καταδικασμένος για συμμετοχή στην δολοφονία του Μπακογιάννη Ηρακλής Κώσταρης τον Παναγιώτη Λάμπρου.



Όλες οι παραπάνω και πολλές άλλες παραπλήσιες δηλώσεις  βασίζονται σε  απόψεις που διακατέχουν ένα ευρύτατο ποσοστό των ακραιφνών Συριζαίων από την εποχή που ήσαν ένα γκρουπούσκουλο του 3%, διαποτισμένο από την μαρξιστική αντίληψη πως η βία είναι η μαμή της ιστορίας.
Με αυτήν λοιπόν οι μειοψηφίες μπορούν να διεκδικήσουν δικαιώματα εναντίον της νόμιμης εξουσίας του κράτους.  
Γι΄ αυτό και σε όσα περιστατικά βίας εναντίον πολιτικών τους αντιπάλων είχαν γίνει μέχρι να βρεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, πάντοτε εμπλέκονταν μέλη του και οπαδοί του, σε αντίθεση με του ΚΚΕ, που παρά τις γνωστές του απόψεις για την κατάληψη της εξουσίας ,ποτέ δεν συμμετείχαν μέλη του.
Το δυστύχημα δε της ανοχής στην βία που καλλιέργησε όλα αυτά τα χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε γόνιμο έδαφος και σε ένα μεγάλο μέρος αναρχοαυτόνομων, οι οποίοι την έχουν καταστήσει καθημερινή πρακτική.
 Μόνο μετά την κατάληψη της εξουσίας και την εφαρμογή βίας πλέον εναντίον των δικών του, άρχισε ο ΣΥΡΙΖΑ να αντιλαμβάνεται ότι, στα πλαίσια ενός ευνομούμενου κράτους που ανήκει στην ΕΕ, οι πολιτικές αντιθέσεις δεν πρέπει να οδηγούν σε βία εναντίον των αντιπάλων τους.
Το κράξιμο των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ στο Πολυτεχνείο ενέργεια που στο παρελθόν και αυτοί είχαν συμμετάσχει εναντίον των τότε υπουργών, μου θύμισε αυτό που έλεγε η γιαγιά μου:
Εκεί που είσαι ήμουνα και εκεί που είμαι θα ρθεις!


Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2018

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ








Το παρακάτω κείμενο το είχα δημοσιεύσει πριν 8 χρόνια.
Νομίζω ότι κάθε χρόνος που πέρασε από τότε το καθιστά όλο και πιο επίκαιρο.

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2018

Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΓΥΝΑΙΚΑ!




Ο ιατρός  James Miranda Steuart Barry ( 1795 – 1865) είχε γεννηθεί στην Ιρλανδία, σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου και εργάστηκε ως στρατιωτικός χειρουργός στον Βρετανικό στρατό και έφτασε στον βαθμό του Γενικού Επιθεωρητή των στρατιωτικών Νοσοκομείων, τον δεύτερο βαθμό στην ιατρική ιεραρχία του Βρετανικού στρατού.


                                    Πορτρέτο του ζωγραφισμένο μεταξύ 1813και 1816


Εισήλθε στον στρατό το 1813 και μετά την εκπαίδευση του στο Πλύμουθ το 1816 τον έστειλαν ως υπολοχαγό  στο Κέιπ Τάουν όπου μετά από θεαματική επιτυχή θεραπεία της κόρης του Κυβερνήτη Λόρδου  Charles Somerset, έγινε ο προσωπικός του ιατρός. Η στενή σχέση που απέκτησε με τον Κυβερνήτη είχε σαν αποτέλεσμα να τον ορίσει αποικιακό ιατρικό επιθεωρητή που αποτελούσε σημαντική προαγωγή.


Στα 10 χρόνια που έμεινε εκεί βελτίωσε την αποχέτευση και την υδροδότηση, αλλά και τις συνθήκες των σκλάβων, των φυλακισμένων και των λεπρών.
Εκτέλεσε δε την πρώτη επιτυχή καισαρική τομή στην Αφρική, στην οποία επέζησαν τόσο η μητέρα όσο και το παιδί στο οποίο για να τον τιμήσουν του έδωσαν και το όνομα του. Μετά από προαγωγή του στάλθηκε στον Μαυρίκιο, στην Τζαμάικα και την Αγία Ελένη.



Στην πρώτη φωτογραφία το 1840 και στην δεύτερη ο Barry (αριστ) με τον υπηρέτη του John και το σκυλάκι του, την Ψυχή. 

Στην συνέχεια στάλθηκε στα  Leeward  και Windward  Islands που είναι τα  βόρεια και νότια νησιά της αλυσίδας των Μικρών Αντιλλών στις Δυτικές Ινδίες, όπου και προήχθη ξανά αλλά το 1845 επέστρεψε στην Αγγλία λόγω του κίτρινου πυρετού που είχε νοσήσει. Μετά την αποθεραπεία του τον έστειλαν στην Μάλτα και το 1851 μετά από νέα προαγωγή του στην Κέρκυρα. 


Σε επίσκεψη του τότε στην Κριμαία συνάντησε στο Νοσοκομείο του Σκούταρι την Florence Nightingale, η οποία σε επιστολή της, μετά τον θάνατο του, χαρακτήρισε την συμπεριφορά του σε αυτή ως κτηνώδη και πως ήταν το πιο σκληρό πλάσμα που γνώρισε ποτέ.
Τελικά το 1857 στάλθηκε στον Καναδά και αποστρατεύθηκε το 1859.
Ο Barry ήταν χορτοφάγος και κατά του αλκοόλ, κρατούσε τους ανθρώπους σε απόσταση αλλά αγαπούσε τα ζώα ιδίως το κανίς του με το όνομα Ψυχή. Ο μαύρος υπηρέτης που είχε από την Νότιο Αφρική παρέμεινε κοντά του μέχρι τον θάνατο του από δυσεντερία το 1865.
Μετά τον θάνατο του η καθαρίστρια του που δεν είχε πληρωθεί από την σπιτονοικοκυρά του, επισκέφτηκε τον γιατρό που είχε υπογράψει το πιστοποιητικό θανάτου του  και του είπε πως βλέποντας το σώμα του Barry είδε πως αυτός ήταν γυναίκα, που είχε μάλιστα γεννήσει όταν ήταν νέα! Όταν ο γιατρός  αρνήθηκε να την πληρώσει αυτή κατάφυγε στις εφημερίδες και το θέμα απέκτησε δημοσιότητα.
Σε επιστολή του, απαντώντας σε σχετική ερώτηση που του υποβλήθηκε ο γιατρός απάντησε πως η εντύπωση του ήταν πως ο Barry ήταν ερμαφρόδιτος.
Ο Barry δεν γδυνόταν ποτέ μπροστά σε άλλους και είχε πει πως μετά τον θάνατο του δεν πρέπει να εξετάσει κανείς το σώμα του, το οποίο να το κάψουν μέσα στα σεντόνια του.
Μετά τον θάνατο του πολλοί ισχυρίστηκαν ότι το ήξεραν, αλλά τελικά  ο Βρετανικός στρατός για να αποφύγει την επέκταση του σκανδάλου, σφράγισε για 100 χρόνια όλα τα σχετικά με αυτόν έγγραφα.
Ο Barry γεννήθηκε ως Margaret Ann Bulkley και η μικρότερη αδελφή του Juliana πιθανολογείται πως στην πραγματικότητα ήταν δικό της παιδί μετά από βιασμό.


Ο αδελφός της μάνας της ήταν ο γνωστός ζωγράφος James Barry (η αυτοπροσωπογραφία του είναι 1803) οπότε για να γραφτεί στην ιατρική σχολή του Εδιμβούργου η Margaret δηλώθηκε ως ανιψιός  του με το όνομα James Barry.
Ο  αδελφός της μάνας του είχε επαφή με τον ριζοσπάστη στρατηγό της Βενεζουέλας Francisco De Miranda. Απ΄ότι φαίνεται τότε εκκολάφτηκε η ιδέα να εμφανιστεί  ως άνδρας, για να μπορέσει να σπουδάσει Ιατρική, με την προοπτική όταν ο στρατηγός ελευθερώσει την Βενεζουέλα να μπορέσει να εξασκήσει την ιατρική εκεί. Δυστυχώς ο στρατηγός δεν πέτυχε τους σκοπούς του και έτσι η Margaret πήγε στον στρατό.



Το μικρό του ανάστημα, η φωνή του, το απαλό του δέρμα και η ντελικάτη εμφάνιση του, (όπως φαίνεται και στο πορτραίτο του μεταξύ 1813-16)  
δημιουργούσαν σε πολλούς την υπόνοια πως δεν έχει περάσει την εφηβεία, με αποτέλεσμα η Πρυτανεία του Πανεπιστημίου να μην θέλει να του επιτρέψει να δώσει τις τελικές εξετάσεις. Τελικά μετά από πίεση ισχυρού παράγοντα η πρυτανεία υποχώρησε και έτσι πήρε το δίπλωμα του το 1812 και το 1813 πέρασε τις εξετάσεις του  Royal College of Surgeons of England.
Τον πείραζαν για την φωνή του,αλλά τα πειράγματα σταμάτησαν όταν κάλεσε σε μονομαχία κάποιον και τον σκότωσε πυροβολώντας τον στον πνεύμονα.
Σε ένα γράμμα προς τον αδελφό της όταν ήταν 19 ετών έγραφε: Δεν ήμουν κορίτσι ήμουν στρατιώτης!
Υπάρχει η υπόνοια πως ο Κυβερνήτης στο Κέιπ Τάουν είχε ανακαλύψει το μυστικό του Barry και πως η σχέση τους ήταν κάτι περισσότερο από φιλία. Μάλιστα το 1824 υπήρξε δικαστική έρευνα μετά από καταγγελία για ομοφυλοφιλία. Πάντως αν ο Κυβερνήτης γνώριζε το φύλο του του Barry, δεν το αποκάλυψε ποτέ.
Τον Απρίλιο 2018 ειπώθηκε πως είναι στα σκαριά μια ταινία με την ζωή του Barry με παραγωγό και πρωταγωνίστρια την Rachel Weisz.



Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2018

ΠΩΣ ΑΝΤΙ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ- ΚΡΑΤΟΥΣ ΑΥΞΑΝΕΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΔΕΣΠΟΤΑΔΩΝ!



 Το 1981, ο Ράλλης, ένας από τους αξιοπρεπέστερους πρωθυπουργούς που είχε η Ελλάδα, μοίραζε επιταγές στους αγρότες μπας και τον ψηφίσουν, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μην σαρώσει ο Ανδρέας στις επερχόμενες εκλογές.  
Την ανάλογη εικόνα παρουσιάζει σήμερα ο Τσίπρας, με το μοίρασμα των αναδρομικών και με τις σαφώς προεκλογικές εξαγγελίες της συμφωνίας με την ιεραρχία, η οποία στην ουσία έχει σκοπό να του ελευθερώσει 10.000 θέσεις στο Δημόσιο, για να μπορέσει να κάνει  ρουσφετολογικές προσλήψεις αδιαφορώντας για την αντίστοιχη αύξηση των κρατικών δαπανών.
Ο καθηγητής Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Μάριος Μπέγζος, ορθώς χαρακτήρισε σε ραδιοφωνική εκπομπή το θέμα λέγοντας : Είναι απλό, είναι θέμα παζαριού μεταξύ του παγκαριού και της κάλπης!
Αυτό όμως που δεν έχει λάβει υπ΄οψη του είναι ότι, όπως έλεγε ο Γεώργιος Παπανδρέου, η Εκκλησία είναι σαν το κάρβουνο, αν είναι αναμμένο θα σε κάψει, αν είναι σβυσμένο θα σε μουντζουρώσει!
Και σε αυτή την περίπτωση και θα τον κάψουν και θα τον μουτζουρώσουν οι 10000  αγανακτισμένοι παπάδες που η μισθοδοσία τους θα γίνεται από τους μητροπολίτες τους. 


Όπως γράφει χαρακτηριστικά ο Αναγνώστης Λασκαράτος  οι δεσποτάδες προέρχονται κατά κανόνα κι αυτοί από το κοινωνικό περιθώριο. Αγροτόπαιδα, φτωχόπαιδα, πολύτεκνων οικογενειών συνήθως, συχνά στρατολογημένα παιδιόθεν στα ιερά τάγματα (ιδιαίτερα η Ιεραρχία των Ιεροσολύμων), που για κάποιον λόγο που δεν είναι της παρούσης, προτίμησαν να παντρευτούν την Εκκλησία αντί για μια γυναίκα. Από εκεί και πέρα αυτοί οι «παρθένοι» άντρες ανεβαίνοντας στο γελοίο και βλάσφημο βυζαντινό τους θρόνο, φορώντας την αυτοκρατορική μίτρα με το δικέφαλο αρπακτικό ιπτάμενο τέρας και περιφρονώντας τη γυναικεία μήτρα, γίνονται ακόμη χειρότεροι, αν δεχθούμε πως υπάρχει κάτι το χειρότερο από την εξ απαλών ονύχων μαθητεία στο συμπλεγματικό Κακό. Εξελίσσονται σε τυραννίσκους των έγγαμων κληρικών, με όλο τον καλογερικό τους φθόνο.


Άλλωστε ο τίτλος τους, ΔΕΣΠΟΤΗΣ τα λέει όλα. Οι περισσότεροι όπως πχ ο Αμβρόσιος, ο Άνθιμος ή ο Σεραφείμ εκφράζουν χωρίς ενδοιασμούς  το γνήσια οπισθοδρομικό και απροκάλυπτα αντιδραστικό πρόσωπο της ιεραρχίας. Αντίστοιχα όμως και ο εμφανιζόμενος ως προοδευτικός προς τον έξω κόσμο μητροπολίτης Μεσογαίας  Νικόλαος σε εγκύκλιο του προς τους υφισταμένους του επιδεικνύει ένα γνήσια  ανάλγητο πρόσωπο απευθυνόμενος προς αυτούς σαν σε δουλοπάροικους, έχοντας εξηγήσει με σαφήνεια στὴν  Ἐκκλησία  ὅλοι  δίνουμε,  ποτὲ  δὲν  ζητοῦμε:
Τὸν ψάλτη δὲν τὸν καθιστᾶ ἱεροψάλτη τὸ πτυχίο του οὔτε τὸ διοριστήριό  του  ἀλλὰ   ἡ  ὑπὸ  τοῦ  ἀρχιερέως χορηγηθεῖσα σὲ αὐτὸν θεία χάρις.(!!!)
Αὐτὸ ἔχει ὡς συνέπεια νὰ ἔχει ἄμεση πνευματικὴ ἐξάρτηση, δηλαδὴ σχέση πνευματικῆς   ὑπακοῆς,  μὲ τὸν ἐπίσκοπο.
 Σημαίνει ἐπίσης ὅτι τὸ ἀναλόγιο τοῦ ἀνατίθεται ὑπὸ τοῦ ἐπισκόπου∙ δὲν  τὸ  διεκδικεῖ  οὔτε  μὲ  χρήματα  οὔτε  μὲ  ἄλλα  μέσα  οὔτε  μὲ  δικαστικὲς  ἀπειλὲς  καὶ  ἐκβιασμούς ὅπως δυστυχῶς  ἐνίοτε  συμβαίνει.
Ἡ διακριτικὴ δὲ ἀμοιβή τους προσφέρεται ὄχι ὡς μισθὸς ἀλλὰ ὡς εὐλογία.
Ἡ  ἀμοιβή  σας  δὲν  θέλουμε  νὰ  στηρίζεται  στὸν  νόμο,  στὰ  δικαιώματα  ἢ  τὶς  ὑποχρεώσεις  μας,(!!!!!)  ἀλλὰ  στὸ φιλότιμό  μας  καὶ  στὴν  αἴσθησή  σας  ὅτι  δὲν  ἐργάζεσθε  στὴν  Ἐκκλησία, ἀλλὰ τὴν διακονεῖτε,  ὅπως  κι  ἐμεῖς.


Μπορεί δε να καταλάβει κανείς τι πρόκειται να γίνει όταν η μισθοδοσία του  απλού παπά  θα εξαρτάται από τον μητροπολίτη του που θα έχει πλέον και την δυνατότητα στέρησης του  μισθού σε κάθε πιθανό ή απίθανο παράπτωμα του.
Ο θρησκευόμενος δε λαός με αυτόν που έρχεται σε επαφή, δεν είναι με τον μητροπολίτη αλλά με τον παπά της ενορίας του, ο οποίος αν εφαρμοστεί η εξαγγελθείσα  σύμβαση δεν νομίζω πως θα είναι διαπρύσιος κήρυξ του Τσίπρα στις επόμενες εκλογές!
Όπως είπε ο πρόεδρος του συνδικαλιστικού  σωματείου των παπάδων: «ο Αρχιεπίσκοπος και ο πρωθυπουργός συμφώνησαν χωρίς να ρωτήσουν κανέναν»
Αν δε αυξηθεί ο αριθμός των ιερέων, αφού η πολιτεία θα δίνει το ίδιο ποσό ετησίως, από πού πιστεύετε ότι θα εξοικονομηθούν τα χρήματα; Από την μείωση του μισθού των δεσποτάδων που είναι σήμερα 2210 ευρώ,  ή από τους μισθούς των απλών παπάδων;
Ήδη δε μιλούν για ανάγκη αύξησης του αριθμού των ιερέων!
Παρεμπιπτόντως έχουμε ως κράτος τους περισσότερους παπάδες (87,7  ανά 100.000) από όλη την Ευρώπη! Μας ακολουθεί ή Ιταλία με 82,8 και η Ρουμανία με 80,1 ενώ τελευταία στην λίστα είναι η Βουλγαρία με 12/100000.


Σε όλη αυτή την προεκλογική φιέστα Τσίπρα-Ιερώνυμου, που ετοιμαζόταν εν κρυπτώ από καιρό, δεν ειπώθηκε τίποτα για το τι θα γίνει με τους παπάδες που δεν ανήκουν στην ιεραρχία της Ελληνική εκκλησίας αλλά στον μη συμμετέχοντα σε αυτήν την συμφωνία Πατριάρχη.
  Όσο δε για το θέμα του 50-50 της εκκλησιαστικής περιουσίας στην ουσία το Δημόσιο παραχωρεί καθεστώς συνιδιοκτησίας σε ακίνητα που ως τώρα θεωρούσε ότι του ανήκουν («αμφισβητούμενα» δεν είναι από το ίδιο αλλά από την Εκκλησία), τη στιγμή μάλιστα που επίκειται σύντομα, με το Κτηματολόγιο, η περιέλευσή τους και τυπικά στην ιδιοκτησία του.
Κουβέντα δε δεν έγινε για να παύσει η εκκλησία να μην πληρώνει Φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, φόρους δωρεάς, φόρους για κληροδοτήματα, φόρο εισοδήματος και  φόρους μεταβίβασης.


Εάν πραγματικά η κυβέρνηση ήθελε να πραγματοποιήσει πραγματικό διαχωρισμό θα έπρεπε να συνεχίσει να πληρώνει τους μισθούς των σημερινών μισθοδοτούμενων παπάδων και λαϊκών, την ζωή των οποίων και των οικογενειών τους δεν θα πρέπει να διαταράξει η αλλαγή των σχέσεων μεταξύ κράτους και πολιτείας.
Κάθε νέος όμως διοριζόμενος παπάς θα πρέπει πλέον να πληρώνεται από την εκκλησία.  
Όπως δήλωσε και ο αρχιεπίσκοπος  Ιερώνυμος  η Εκκλησία της Ελλάδος είναι υπέρ του γερμανικού μοντέλου. «Θρησκευτικά ουδέτερο είναι το γερμανικό κράτος. Θα ήθελα να ζήσω στη Γερμανία και να είμαι θρησκευτικά ουδέτερος. Είναι θρησκευτικά ουδέτερο κράτος, συνεργάζονται, βοηθάει την Εκκλησία άριστα»


Προφανώς όμως παραγνωρίζει ποια είναι η πραγματικότητα εκεί γιατί όπως διαβάζω εδώ: Στο γερμανικό μοντέλο ουδετερότητας, πράγματι, το κράτος τροφοδοτεί τον λογαριασμό από τον οποίο η Εκκλησία αντλεί κεφάλαια για τη λειτουργία της. Μόνο που στη Γερμανία (και σε άλλες χώρες) το ποσό αυτό συγκεντρώνεται από την οικειοθελή συνεισφορά των θρησκευομένων φορολογουμένων. Ο φορολογούμενος έχει την επιλογή να δηλώσει εξαίρεση από τον φόρο υπέρ θρησκευτικών σκοπών. Η δήλωση συνεπάγεται και απώλεια του δικαιώματος για χρήση υπηρεσιών της Εκκλησίας, δηλαδή δεν μπορούν να τελέσουν θρησκευτικό γάμο ή να έχουν θρησκευτική κηδεία. Πόσο κοστίζει κάτι τέτοιο στον μέσο γερμανό φορολογούμενο; Υπολογίζεται περί τα 800 ευρώ ετησίως.
Ένα κράτος θρησκευτικά ουδέτερο καταργεί τον θρησκευτικό όρκο σε όλες τις λειτουργίες και τις εκφράσεις με θεσμικό, πολιτικό και πολιτειακό περιεχόμενο. Δεν κάνει αγιασμό στη Βουλή, ούτε στα εγκαίνια έργων. Δεν καθιστά υποχρεωτικό τον εκκλησιασμό των μαθητών, ούτε εντάσσει την προσευχή στη λειτουργία των σχολείων. Αφαιρεί τα θρησκευτικά σύμβολα από δημόσιες υπηρεσίες και τις αίθουσες των Δικαστηρίων. (Για τα σχολεία υπάρχει πλέον νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που αναγνώρισε ότι ο Εσταυρωμένος στα ιταλικά σχολεία αποτελεί στοιχείο εθνικής παράδοσης.) Καθιστά υποχρεωτική την πράξη τέλεσης πολιτικού γάμου. Η Εκκλησία δεν γνωμοδοτεί επί θεμάτων εκπαίδευσης, ούτε αρθρώνει λόγο για τη λειτουργία και τη λατρεία άλλων θρησκειών -κοινώς δεν ερωτάται αν θα γίνει τέμενος.


Σύμφωνα με την έρευνα του Pew Research Center, που δημοσίευσα στο ποστ  ΣΩΒΙΝΙΣΜΟΣ, ΘΡΗΣΚΟΛΗΨΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΧΡΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΕΠΙΚΡΑΤΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ το  55% των ενηλίκων  Ελλήνων  δήλωσαν  ότι η θρησκεία είναι πολύ σημαντική στη ζωή τους, το 38% ότι εκκλησιάζονται τουλάχιστον μια φορά τον μήνα και το 29% προσεύχονται ημερησίως.
Θα ήθελα λοιπόν να δω στην εφαρμογή του γερμανικού μοντέλου εδώ, ποιο ποσοστό από αυτούς θα δέχονταν να επιβαρύνονται τα αντίστοιχα 800 ευρώ για την λειτουργία της εκκλησίας. Έχω την υπόνοια ότι σε αυτή την περίπτωση η τσέπη τους στο δίλημμα που θέτει το κατά Λουκάν ευαγγέλιο  ΟΥ ΔΥΝΑΣΘΕ ΘΕΩ ΔΟΥΛΕΥΕΙΝ ΚΑΙ ΜΑΜΩΝΑ μάλλον τον δεύτερο θα διάλεγε!