Σάββατο 30 Ιουνίου 2018

ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΡΑΓΕ Η ΑΝΕΡΓΙΑ;




Πρόσφατα που βρισκόμουν στην Κρήτη άκουσα πως μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες  στην Γεωργιούπολη  ζητούσαν άτομα να εργαστούν σε αυτές και δεν εύρισκαν.
Θυμήθηκα πως κάτι αντίστοιχο είχα διαβάσει σε κύριο άρθρο του ΒΗΜΑΤΟΣ και έψαξα και το βρήκα. Σε αυτό, με τίτλο Επιδοματούχοι ή δημιουργοί αναγράφονται τα εξής:


Τις προηγούμενες εβδομάδες ο κερκυραϊκός Τύπος φιλοξενούσε μικρές αγγελίες αναζήτησης περίπου 600 εργαζομένων για μεγάλη ξενοδοχειακή αλυσίδα, η οποία στα μέσα Μαΐου πρόκειται να εγκαινιάσει δύο μεγάλες τουριστικές μονάδες.
Προς μεγάλη έκπληξη των υπευθύνων της αλυσίδας η ανταπόκριση ήταν περιορισμένη. Μόλις 120 από τις 600 διαθέσιμες θέσεις εργασίας  καλύφθηκαν, με αποτέλεσμα να αναγκασθούν οι αρμόδιοι να απευθυνθούν σε άλλες χώρες και ήδη προχωρούν σε ταχύρρυθμη εκπαίδευση τσέχων και ρουμάνων εργαζομένων για την κάλυψη των αναγκών τους. Αντιστοίχως παραγωγική μονάδα ζυμαρικών αναζητούσε ματαίως όλο το προηγούμενο διάστημα μικρό αριθμό εργαζομένων για απασχόληση στη βιομηχανική ζώνη του Κιλκίς.
Πολλοί υποθέτουν ότι σε κάθε τοπική αγορά εργασίας υπάρχουν ιδιαιτερότητες.
Πιθανώς η Κέρκυρα να αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση καθώς υπάρχει πλήθος αυτοαπασχολουμένων στον τουριστικό τομέα και το τοπικό εργατικό δυναμικό όντως να μην επαρκεί. Για το Κιλκίς ωστόσο δεν μπορεί να πει κανείς το ίδιο.


Το παράδοξο είναι ότι δεν πρόκειται για μοναδικά παραδείγματα. Όπως και να έχει πάντως, τίποτε δεν δικαιολογεί αδυναμία κάλυψης κενών θέσεων εργασίας σε μια χώρα με ανεργία υψηλότερη του 20%!
Ορισμένοι αποδίδουν την παρατηρούμενη απροθυμία κάλυψης κενών θέσεων εργασίας στη διαμορφούμενη κουλτούρα αεργίας εξαιτίας της πολιτικής των επιδομάτων που εισήχθη συστηματικά τα τελευταία χρόνια.
Με άλλα λόγια, είναι αρκετοί αυτοί που «βολεύονται» και προτιμούν την ιδιότητα του άεργου επιδοματούχου από εκείνη του μισθωτού.
Αυτή τη στιγμή οι καλυπτόμενοι στην Ελλάδα από πολιτικές επιδομάτων υπολογίζονται σε περίπου 800.000. Αριθμός ικανός να διαμορφώσει συγκεκριμένη κουλτούρα και συμπεριφορά. 
Τρία χαρακτηριστικά παραδείγματα προς επιβεβαίωση των ανωτέρω υπάρχουν εδώ.


Μια όμως άλλη αιτία για τον υψηλό αριθμό ανέργων στην χώρα μας, ενώ είναι προφανής η έλλειψη εξειδικευμένων τεχνιτών, είναι και αυτή που αναγράφει ο Νίκος Δήμου στο άρθρο του  Προοπτική: Μεσαίωνας!
Σε μια εκδήλωση γνώρισα έναν κύριο ο οποίος διαμαρτυρόταν έντονα για την ανεργία των νέων. «Ο γιος μου», έλεγε, «πήρε το πτυχίο του πριν από τρία χρόνια και είναι αδύνατον να βρει δουλειά! Τι κράτος είναι αυτό!».
«Τι σπούδασε ο γιος σας;» τον ρώτησα.
«Νομικά».
«Εμ, τότε δεν φταίει το κράτος - φταίει ο ίδιος» απάντησα προκαλώντας την έκρηξή του.


Είναι τραγικό: έχουμε ταυτόχρονα ένα εκατομμύριο ανέργους και εκατοντάδες χιλιάδες κενές θέσεις εργασίας (1 στις 3: έρευνα McKinsey)! Παράγουμε μαζικά γιατρούς, δικηγόρους, μηχανικούς (κάναμε και νέα Σχολή Αρχιτεκτόνων στα Γιάννενα για να αυξήσουμε την ανεργία) αλλά δεν παράγουμε τις ειδικότητες που χρειάζεται η αγορά μας. Λείπουν κυρίως οι τεχνολογικές δεξιότητες - αλλά πού να βρεθούν αυτές τώρα που όλα τα ΤΕΙ αναβαθμίζονται σε πανεπιστήμια;
Όμως φταίει και το κράτος. Γιατί όλη η παιδεία μας είναι όχι μόνο παρελθοντολάγνα και αρχαιολατρική, αλλά και σαφώς αντιτεχνολογική.
Θέλετε μια τρανταχτή απόδειξη;
Βρήκα στο Διαδίκτυο έναν κατάλογο (με την υπογραφή του φυσικομαθηματικού blogger Leo Kastanas) ο οποίος ξεκινάει με τον εξής πρόλογο:
«Για να μην έχετε απορίες περί της κυρίαρχης ιδεολογίας του έθνους μετά τη Μεταπολίτευση, σας παρουσιάζω τις κεντρικές ιδέες των θεμάτων της Έκθεσης στις εισαγωγικές εξετάσεις του Γενικού Λυκείου στο διάστημα 2000-2017. Ένα διάστημα με όλες τις πολιτικές παρατάξεις να έχουν παρελάσει από την εξουσία».


Δανείζομαι λοιπόν από αυτόν τον κατάλογο (με ευχαριστίες) και σχολιάζω. Από τα 17 θέματα που τέθηκαν στις εξετάσεις, τα δέκα περιέχουν είτε δαιμονοποίηση της τεχνολογίας είτε νοσταλγική ματιά προς το παρελθόν:
2001: Ο ρόλος του διανοουμένου στη σύγχρονη εποχή της εξειδίκευσης και της κατανάλωσης. (Κακό πράγμα και η εξειδίκευση και η κατανάλωση…)
2002: Η μοριακή βιολογία και η γενετική ως ανθρώπινη ματαιοδοξία προς αποφυγήν. (Αυτό αποτελεί σκέτη συκοφαντική δυσφήμηση της επιστήμης.)
2003: Οικολογική κρίση, ανισότητα κατανομής πόρων, κατανάλωση, αληθινή δημοκρατία κ.λπ. (Σαφής ο ιδεολογικός προσανατολισμός.)
2008: Η αξία της παράδοσης. (Ουδέν σχόλιον.)
2009: Το βιβλίο ως μέσο άμυνας κατά των ΜΜΕνημέρωσης. (Μέσο άμυνας - όχι μόρφωσης, καλλιέργειας, ή απόλαυσης.)
2010: Ο φόβος να χάσεις τη δουλειά σου λόγω τεχνολογικών εξελίξεων και η ανάγκη της αυτομόρφωσης.
2011: Η βόμβα της πληροφορίας.
2012: Η αρχαία τέχνη ως πρωτοπόρα και ζωντανή... (Ενώ η σύγχρονη… πα πα πα!)
2013: Η αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων λόγω της τεχνολογίας. (Το κακό είναι ότι το πιστεύουν αυτό που γράφουν και έχουν πείσει και το κοινό. Ολα τα μέσα που μας φέρνουν πιο κοντά, από το τηλέφωνο ως το Διαδίκτυο, μας… αποξενώνουν.)
Και η κορύφωση:
2017: Τα ευγενή ιδεώδη του ανθρωπισμού που διασύρονται στις μέρες μας και η ευθύνη της επιστήμης και της τεχνολογίας. (Διασύρονται! Καταλάβατε; Η επιστήμη και η τεχνολογία ΔΙΑΣΥΡΟΥΝ τα ευγενή ιδεώδη…)


Με αυτόν το σανό ταΐζονται οι νέοι μας. Αλίμονο δε σε αυτόν που θα γράψει διαφορετικά και θα ισχυριστεί π.χ. πως η ενασχόληση με τη μοριακή βιολογία είναι χρήσιμη και ευεργετική για τον άνθρωπο - και όχι σκέτη… ματαιοδοξία.
(Όλοι αυτοί οι τύποι, σαν τους συντάκτες των θεμάτων, είναι πάντα φανατικοί εχθροί της τεχνολογίας μέχρι να αρρωστήσουν - οπότε καταφεύγουν στην ιατρική τεχνολογία και τη βρίσκουν σωτήρια.)
Έτσι έχουν ενσταλάξει την τεχνοφοβία και την απαξίωση της επιστήμης μέσα στη σκέψη των νέων. Βάλτε και το πρόγραμμα των σχολείων από το οποίο απουσιάζουν - ή υποβαθμίζονται - όλα τα τεχνολογικά επιτεύγματα, καταλαβαίνετε γιατί όλοι ακολουθούμε την προτροπή του μακαριστού Χριστόδουλου: «Οπισθεν ολοταχώς!».



Το παρακάτω είναι ένα ενδιαφέρον βίντεο για την Ανεργία των Νέων και τις Διαγενεακές Σχέσεις στην ΕΕ



Τρίτη 26 Ιουνίου 2018

Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΠΙΣΤΗΣ




Είχε απόλυτο δίκιο ο Νικολό Μακιαβέλι όταν έλεγε :  Οι άνθρωποι είναι τόσο αφελείς και τόσο έτοιμοι να υπακούσουν, ώστε ποτέ δεν θα λείψουν τα θύματα σε έναν αχρείο για να κάνει τις απάτες του.
Και επειδή κανένας δεν θέλει να πιστέψει πως τον έχουν πιάσει κορόιδο, πολύ σωστά ο Μαρκ Τουαίην θεωρεί πως :Είναι πιο εύκολο να εξαπατήσεις τους ανθρώπους παρά να τους πείσεις ότι έχουν εξαπατηθεί.
Για τους λόγους αυτούς, ιδίως δε τον τελευταίο καιρό με την εξάπλωση του διαδικτύου, ένα πλήθος απατεώνων θεραπεύουν τα πάντα με διάφορα μαντζούνια οδηγώντας πολλές φορές στον θάνατο ασθενείς, γιατί καθώς πιστεύουν αυτές τις αηδίες σταματούν τις θεραπείες που τους έχουν δοθεί από γιατρούς.    
Δυστυχώς δεν είναι πολλοί από αυτούς τους τσαρλατάνους που οδηγούνται τελικά στην δικαιοσύνη και καταδικάζονται.
Στο απυρόβλητο όμως βρίσκονται όλοι αυτοί που όσα επαγγέλλονται βασίζονται στην θρησκευτική πίστη των ανθρώπων και στην ελπίδα τους ότι κάποιο θαύμα θα δώσει λύση στο πρόβλημα τους.



Βρέθηκε επιτέλους η νέα επαναστατική μέθοδος που θεραπεύει πάσαν νόσον γενικώς και τον καρκίνο ειδικότερα. Είναι θαυματουργή, είναι δωρεάν, είναι ανώδυνη, είναι ταχύτατη: πας, προσκυνάς, θεραπεύεσαι. Σεμνά, ταπεινά και νοικοκυρεμένα. Ούτε ντιμπέιτ για το CERN, ούτε πειραματικές μέθοδοι, ούτε εξωφρενικά κονδύλια. Ασε που δεν χρειάζεται να ταλαιπωρείσαι στο αντικαρκινικό του Αγίου Σάββα. Οι Αγιοι Ισίδωροι τον νικάνε τον Αγιο Σάββα - ίσως γιατί είναι περισσότεροι.
Στο λόφο του Λυκαβηττού στο γραφικό εκκλησάκι των Αγίων Ισιδώρων ο υπερρεαλισμός κατατροπώνει όλα τα υπόλοιπα καλλιτεχνικά ρεύματα.


Γιατί εδώ υπάρχει ο σταυρός ο θαυματουργός. Ο σταυρός που θεραπεύει τα πάντα εκτός από τη θρησκοληψία. Ουρές, σου λέει, απέξω. Με τις ώρες περιμένουν να προσκυνήσουν για να γίνουν καλά. Και γίνονται. Εξού και θαυματουργός. Ο σταυρός πάντα.
Αλλά δεν είναι μόνον ο σταυρός, είναι και το χέρι που το κρατά. Στον π. Δημήτριο που λειτουργεί εκεί ο Θεός έδωσε, μαθαίνουμε, ορισμένα ιδιαίτερα χαρίσματα, οπότε λειτουργεί συνδυαστικά όλο αυτό. Στην ιστοσελίδα Βήμα της Ορθοδοξίας υπάρχει μαρτυρία ασθενούς με τίτλο  «Ο Θαυματουργός Σταυρός μου θεράπευσε το ανεύρυσμα στο κεφάλι». Αφού είχε γυρίσει όλα τα νοσοκομεία, ο π. Δημήτριος του/ης είπε να βάλει κάτω από το μαξιλάρι λάδι από το ευχέλαιο της Μ. Τετάρτης. Ο/η ασθενής, μόλις το έκανε, έγινε καλά.


Σε άλλα νέα, θαυματουργό αίμα τρέχει από δέντρο στη Λάρισα. Μια φορά το χρόνο γίνεται αυτό και ο ιερέας το τραβάει με σωληνάκι και το δίνει στους πιστούς να θεραπευτούν. Το αίμα πάντα. Το οποίο αναβλύζει την ημερομηνία που τιμάται η μνήμη του Αγίου Νικόλαου του Νέου. Και συρρέουν οι άνθρωποι για μια θεραπεία - εξπρές.
Δέντρα που ματώνουν, σταυροί που γιατρεύουν, κάρες, άμφια, αγιασμένα νερά, ευλογημένες παντόφλες.


 Η επίσημη Εκκλησία αντί να προστατέψει - όπως είναι χρέος, καθήκον κι αποστολή της - τους πιστούς, επιβραβεύει τους τσαρλατανισμούς. Ή τους επικυρώνει με τη σιωπή της αντί να βγει να καταδικάσει τέτοιες αθλιότητες. Γιατί αθλιότητα είναι να μοιράζεις ψεύτικες ελπίδες σε άρρωστους, πονεμένους, βασανισμένους ανθρώπους που συχνά βρίσκονται στο κατώφλι του θανάτου. Όσο για το ουσιαστικό αθλιότητα, η λέξη δεν είναι βαριά. Η πράξη είναι. Και την πράξη οφείλει να καταδικάσει η επίσημη Εκκλησία. Ανοιχτά, καθαρά και ξάστερα. Να καταγγείλει παρόμοια φαινόμενα.
Αιθεροβάμων βέβαια η Έλενα Ακρίτα!
Δεν υπάρχει καμία περίπτωση η εκκλησία να καταδικάσει αυτές τις αθλιότητες γιατί αυτές είναι που προσφέρουν άφθονο χρήμα στο παγκάρι των ναών.
Αλλά η εκκλησιαστική κοροϊδία δεν εξαντλείται μόνο στους ασθενείς, που πολλές φορές καθώς είναι απελπισμένοι είναι ικανοί να δοκιμάσουν τα πάντα, αλλά έχει επεκταθεί και στην νεολαία ,ώστε να υπάρχει συνεχής αναπλήρωση πιστών με νέο αίμα.




Τώρα με τις Πανελλαδικές εμφανίστηκαν πάλι τα εποχικά είδη τύπου αγιασμένα στιλό: αυτά που μόλις σ' τα ευλογήσει παπάς, γράφεις άριστα στις εξετάσεις. Μια πολύ εξυπηρετική ευρεσιτεχνία, μια εύκολη κι εύχρηστη εφαρμογή που σε γλιτώνει από μελέτες, διαβάσματα, ξενύχτια κι αγωνίες. Πάει ο 18χρονος στην εκκλησία, προσκυνάει, παίρνει το στιλό κι αριστεύει.
Νέα παιδιά τώρα αυτό. Όχι η γριούλα με το σκαμνάκι στον όρθρο. Όχι ο φανατικός, όχι ο ψευδόθρησκος. Νέα παιδιά. Κάνουν ουρές στις εκκλησίες για ένα στιλό που αν το αφήσεις ελεύθερο μέχρι και μυθιστόρημα θα σου γράψει.


Αυτοί οι νέοι άνθρωποι ζουν ανάμεσά μας. Κατοικούν στη διπλανή μας πόρτα - αν χτυπήσεις το κουδούνι, τους βλέπεις ολοζώντανους μπροστά σου. Δεν είναι καρτούν, δεν είναι anime, δεν είναι ήρωες παραμυθιών. Ζουν στον 21ο αιώνα και πιστεύουν ειλικρινά πως το κλειδί για την επιτυχία είναι ένα αγιασμένο στιλό.  Πιστεύουν ειλικρινά πως ο συμμαθητής που μελετάει θα πατώσει, ενώ αυτοί με το στιλό θα μαζεύουν τα μόρια σαν στραγάλια. Κι όλα αυτά εμείς καλούμαστε να τα συζητήσουμε με σοβαρό πρόσωπο. Χωρίς να βάζουμε τα γέλια - ή τα κλάματα.
Ειλικρινά, κανένας δεν γνωρίζει πού τελειώνει η φάρσα και πού αρχίζει η τραγωδία. Οποιος διαθέτει IQ από +5 και άνω, δεν διανοείται ποτέ πως το αγιασμένο στιλό είναι το σκονάκι που εξασφαλίζει την αριστεία. Και καλά τα παιδιά.



 Εδώ υπάρχουν γονείς που τα μεγαλώνουν έτσι και που τις περισσότερες φορές οι ίδιοι τα σπρώχνουν προς τα εκεί. Και ψηφίζουν κιόλας. Και οι γονείς, και τα παιδιά.
Εσείς οι «στιλούχοι» λοιπόν δεν το μάθατε από μένα, αλλά πουθενά στον κόσμο δεν μοιράζουν αγιασμένα στιλό. Με σπάνιες εξαιρέσεις, η Εκκλησία ασχολείται με τα του οίκου της και η Πολιτεία με τα του δικού της. Και δεν φταίει και για τα στιλό ο Διαφωτισμός που δεν τον ζήσαμε στην Ελλάδα. Αρκετά πια με αυτή την καραμέλα - και στην Αλάσκα δεν ζήσανε Διαφωτισμό, αλλά αγιασμένα στιλό δεν έχουν.

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2018

ΠΡΙΝ 80 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΕΙΧΕ ΠΑΤΗΣΕΙ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗ ΤΗΣ ΔΕΗ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΦΑΣΙΣΤΑΣ




Θα θυμάστε τον σάλο που είχε προκαλέσει πριν 2 μήνες η εικόνα άνδρα, πιθανότατα συνδικαλιστή, ο οποίος πατά με το πόδι του, με περίσσιο θράσος, παίζοντας αμέριμνος μάλιστα με το κομπολόι του, πάνω στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη στην διαμαρτυρία της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ έξω από τη Βουλή, για την πώληση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ
Το γεγονός μάλιστα είχε οδηγήσει και τον πρόσφατα διαγραφέντα από τους ΑΝΕΛ, Δημήτρη Καμμένο με επιστολή του στον υπουργό Εσωτερικών να του ζητά να εντοπιστεί ποιος είναι
Βέβαια η ΕΤΕ/ΔΕΗ επισημαίνει ότι αυτή η αισχρή φωτογραφία, δεν έχει καμία σχέση με υπάλληλο του Ομίλου ΔΕΗ, ούτε με κάποιο συνδικαλιστικό στέλεχος της.
Βέβαια σήμερα που μια κάμερα βρίσκεται παντού, στο παρακάτω βίντεο είναι προφανές ότι ο συνδικαλιστής όχι μόνο μετέχει στην πορεία προς τη Βουλή, αλλά είναι και στην κορυφή της διαδήλωσης, ακριβώς πίσω από το κεντρικό πανό της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και δίπλα ακριβώς από τον Παναγιώτη Λαφαζάνη.


Εδώ φαίνεται και σε άλλο βίντεο.

Εκτός όμως από τον συνδικαλιστή της ΔΕΗ και στο παρελθόν το μνημείο το είχε πατήσει την εποχή της δικτατορίας του Μεταξά και άλλος ένας, αυτός με γνωστή ταυτότητα γιατί ήταν ο Κυβερνητικός Επίτροπος της Εθνικής Οργανώσεως Νεολαίας (ΕΟΝ) του Μεταξά.

                         (Η φωτογραφία από το λεύκωμα «4η Αυγούστου 1936-1938»)

Ο Κυβερνητικός Επίτροπος ήταν ο τρίτος στην ιεραρχία μετά τον Γενικό Αρχηγό και τον Γενικό Επιθεωρητή.
Κυβερνητικός Επίτροπος ήταν ο Αλέξανδρος   Κανελλόπουλος ακροδεξιός νομικός και πολιτικός επιστήμων, βιομήχανος Χημικών προϊόντων, Γεννήθηκε το 1913 και πέθανε το 1983 στην Αθήνα.



Αντιγράφω μερικά στοιχεία από εδώ:
Στη διάρκεια της Κατοχής της Ελλάδος από τις δυνάμεις του Άξονα, δραστηριοποιήθηκε επιχειρηματικά και ήταν μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο της «Ανωνύμου Διεθνούς Εταιρίας Μεταλλείων και Εμπορίας Μεταλλευμάτων». Ο Κανελλόπουλος στις 18 Φεβρουαρίου 1949, αφού συνελήφθη στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, «αφιχθείς εξ Ελβετίας» δύο ημέρες πριν, καταδικάστηκε σε φυλάκιση τριών ετών, πρόστιμο 5 δις δραχμές και 1 χρόνο εκτόπιση, όμως εξαγόρασε την ποινή του. Η καταδίκη του αφορούσε συμμετοχή σε κύκλωμα λαθρεμπόρων συναλλάγματος. Στις 11 Νοεμβρίου 1949 η εφημερίδα «Ελευθερία», αποκάλυψε πως «...ο [γνωστός βιομήχανος] Αλέκος Κανελλόπουλος μετέσχε του λαθρεμπορίου», την εποχή που ο Κανελλόπουλος δραστηριοποιείται ως μέτοχος της «Ανωνύμου Εταιρίας Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων».
Μεταπολεμικά διατέλεσε γραμματέας στην «Ελληνική Λέσχη Περιηγήσεων και Αυτοκινήτου» [«Ε.Λ.Π.Α.»] και συμμετείχε συχνά σε αγώνες ταχύτητος αυτοκινήτων.


ΠΡΟΣΘΗΚΗ 23-6-2018
Λεπτομερή στοιχεία για την υπόθεση της λαθρεμπορίας εδώ.
Σε έπαυλη της οικογενείας του Κανελλόπουλου  δύο χιλιόμετρα από την παραλία της Βάρκιζας και λίγο έξω από τη Βάρη (κτήμα «Πέτρου Κανελλόπουλου»), υπεγράφη και η συμφωνία της Βάρκιζας.

Τρίτη 19 Ιουνίου 2018

Η ΚΑΠΗΛΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΩΝ




Η ελληνική πολιτική ζωή έχει αναδείξει μερικούς πολιτικούς που δυστυχώς δεν διστάζουν να εκμεταλλευτούν με μέσο την πατριδοκαπηλία, ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα.
Έτσι το 1996 ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, ως δήμαρχος Αθηναίων επισκέφτηκε τη Σπάρτη και ανακάλυψε τότε εκεί, πως  δεν έχει συναφθεί ειρήνη με την λακωνική πρωτεύουσα από την εποχή του Πελοποννησιακού πολέμου!


Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το παρακάτω κείμενο που μόνο θυμηδία μπορεί να προκαλέσει:
«Σήμερα, 10 Μαρτίου 1996, στὴν πρωτεύουσα τῆς Λακεδαίμονος, ὁ δήμαρχος Ἀθηναίων καὶ ὁ δήμαρχος Σπαρτιατῶν ἐκφράζουν τὴ βαθύτατη θλίψη τους γιὰ τὴν πολυαίμακτη σύρραξη τῶν δύο κορυφαίων πόλεων τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος καὶ διακηρύττουν τὴν λήξη μὲ ὅρους ἰσοτιμίας ἀναδρομικὰ τοῦ καταστροφικοῦ ἐκείνου πολέμου «Ἀθηναίων καὶ Πελοποννησίων» καὶ τὴν ἐμπέδωση ἀρρήκτων μεταξὺ τῶν δύο πόλεων δεσμῶν φιλίας καὶ συνεργασίας, μὲ ἠθικὸ ἔρεισμα καὶ τὴν ἀρχαία ἱστορικὴ μεγαλουργία τους.
Ὁ Δήμαρχος Σπαρτιατῶν Δημοσθένης Ματάλας
Ὁ Δήμαρχος Ἀθηναίων Δημήτρης Ἀβραμόπουλος»
Μετά από αυτή την μεγαλειώδη συνθήκη ειρήνης, μετά 2427 χρόνια, πως μπορούσε ο νυν υπουργός Άμυνας να μην τιμήσει και αυτός την ναυμαχία της Σαλαμίνας;



Μεγαλοπρεπής λοιπόν, αφού περπάτησε επάνω σε μία κόκκινη μοκέτα που ήταν στρωμένη σε... παλέτες, φτάνοντας στην παραλία υποκλίθηκε στη θάλασσα και πέταξε  ένα στεφάνι, ενώ παραπλεύρως νεανίδες με τοπικές ενδυμασίες κρατούσαν διάφορες σημαίες μεταξύ των οποίων και την Αμερικανική, κι ας μην είχε ακόμη ανακαλυφθεί η Αμερική την εποχή της ναυμαχίας!


Μετά την επιτυχή αυτή τελετή, το σπινθηροβόλο πνεύμα του υπουργού Άμυνας σκέφτηκε ότι υπάρχουν πολλοί ήρωες  από την Ελληνική Επανάσταση, οι οποίοι δεν είχαν τιμηθεί δεόντως από την Ελληνική Πολιτεία όσο ζούσαν.
Οπότε αμ΄ έπος αμ΄ έργον!


Έτσι λοιπόν, όπως βλέπετε στο σχετικό έγγραφο, 193 χρόνια μετά τον θάνατο της η Μπουμπουλίνα έγινε Υποναύαρχος!
Όμως και οι ζωντανοί δεν πρέπει να μένουν παραπονεμένοι.
Έτσι με εντολή πάλι του ρηξικέλευθου Υπουργού «απονέμεται σύμφωνα με τη διάταξη του εδαφίου τρίτου της παραγράφου 1 του άρθρου 39 του ν.3883/2010, η ιδιότητα του Εφέδρου Αξιωματικού βαθμού Υποστρατήγου επί τιμή στον Χατζηνικολάου Νικόλαο του Σωτηρίου (ΣΑ: 130/091140/75), που γεννήθηκε το έτος 1954 στη Θεσσαλονίκη».


Δεν είναι  άλλος από τον Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής με τα γραφόμενα του οποίου  έχω ασχοληθεί ιδιαιτέρως στο παρελθόν. Ενδεικτικά:
Ας δούμε όμως δύο ενδιαφέροντα σημεία από τον σχετικό νόμο 3883/2010 με τον οποίο έγινε υποστράτηγος..
Σύμφωνα λοιπόν με το άρθρο 39 δύναται να απονέμεται ιδιότητα Εφέδρου Αξιωματικού και βαθμός Ταξιάρχου ή Υποστρατήγου επίτιμη σε πρόσωπα υψηλού κύρους, Έλληνες πολίτες, άνδρες και γυναίκες, σε αναγνώριση υπηρεσιών τους προς τις Ένοπλες Δυνάμεις.
 Ποιες είναι άραγε αυτές οι υπηρεσίες που προσέφερε ο Μεσογαίας στις Ένοπλες Δυνάμεις και τις οποίες δεν αναφέρονται για να τις μάθουμε και  μείς;
Σύμφωνα δε με την §3β του άρθρου 39 . Έχουν τα ίδια υπηρεσιακά και οικονομικά δικαιώματα και τις ίδιες αντιστοίχως υποχρεώσεις με τους μονίμους συναδέλφους τους, δεν έχουν υποχρέωση ελάχιστης παραμονής στο στράτευμα…
Δηλαδή εκτός από τα έσοδα που έχει ως μητροπολίτης προφανώς θα εισπράττει και μισθό από το στράτευμα βάσει του σχετικού εγγράφου του υπουργείου Άμυνας.


Στο παραπάνω βίντεο πάντως  σε μια αποθέωση λαϊκισμού εξιστορεί το δράμα του πως δεν μπορούν, όπως διακαώς επιθυμεί, να του κόψουν τον μισθό του μητροπολίτη!
Συμπάσχουμε βεβαίως μαζί του όταν θα υποστεί πιθανώς το μαρτύριο του να πάρει και δεύτερο μισθό ως υποστράτηγος!
Ο προηγούμενος μητροπολίτης που έγινε υποστράτηγος ήταν επί χούντας.( Όταν η Χούντα διόριζε υποστράτηγο μητροπολίτη Ενόπλων Δυνάμεων»)



ΥΓ.Απλά για να μην ξεχνάμε τι είχε πει στην ενθρόνιση του:
«Πώς…να ταυτιστώ με την πολυτελή αμφίεση, που παραπέμπει στη ζωή των βυζαντινών αυτοκρατόρων;…Η αρχιεροσύνη,…ήταν κάτι που .. καθόλου δεν επιθυμούσα….Λέξεις όπως μισθός, .. τιμητικές διακρίσεις κλπ … θα ήθελα να παραμείνουν ξένες προς το λεξιλόγιο της προσωπικής μου πολιτείας…ο ιερέας πρέπει να είναι ο φτωχότερος από τους πιστούς και ο επίσκοπος ο φτωχότερος από τους ιερείς. ….το δεύτερο όμως, αποτελεί για μένα αδιαπραγμάτευτο όρο και απαράβατο στόχο ζωής. Δεν θα ήθελα να πληρώνομαι»



Παρασκευή 15 Ιουνίου 2018

ΤΑ ΑΝΑΠΑΨOΛΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΙΟΛΑΣ





Στο παραπάνω επεισόδιο του 50/50 άκουσα για πρώτη φορά για τα Αναπαψόλια ή αναπαυσόλια της καριόλας.
Στο βιβλίο “ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΖΑΚΥΝΘΟ” του Ντίνου Θεοδόση διαβάζουμε πως:
 Στην παλιά Ζάκυνθο όταν "δενότανε" ο γάμος οι γονέοι του γαμπρού με δυο από τους κοντινούς συγγενείς του πηγαίνανε στο σπίτι της νύφης με γλυκίσματα και φιόρα για να γράψουνε το Σκαρτσοφόλι ή την "Αρέσκεια", όπως λέγανε.
Παρόντες καλεσμένοι ήτανε ο παπάς της ενορίας ή ο Νοδάρος ή Νοτάριος (Συμβολαιογράφος) που θάγραφε το σκαρτσοφόλι, όταν ο πατέρας θα υπαγόρευε τα προικιά που θάδινε στη θυγατέρα του και δυο άτομα γνωστά για μάρτυρες. Μετά την υπογραφή τση "αρέσκειας" ένας κοντινός συγγενής της νύφης την πήγαινε στο σπίτι του γαμπρού για να λάβει γνώση του περιεχομένου όπου επισημοποιείτο με σπαροκόπια και κεράσματα.
Σε αυτά λοιπόν τα Σκαρτσοφόλια (προικοσύμφωνα) στα Επτάνησα αναγράφονταν μεταξύ των άλλων και τα Αναπαψόλια ή αναπαυσόλια της καριόλας που χάριζε στο ζεύγος ο πατέρας της νύφης.
Ο Χυτήρης στο Κερκυραϊκό Γλωσσάρι του επεξηγεί πως:
«αναπαψόλια, τα = βαμβακερό ή μάλλινο πλεχτό σκοινί, που τα άκρα του κατέληγαν σε θηλειές. Κρεμόταν από το δοκάρι της οροφής πάνω από το συζυγικό κρεβάτι και στις θηλειές τοποθετούσε τα πόδια της η σύζυγος, κατά τη γεννετήσια πράξη (ανα-παύω>ανάπαψη).»



Στο Λαογραφικό Μουσείο Παξών στον Γάιο, μπορούμε να δούμε τα αναπαψόλια σε μια καριόλα, όπως ονόμαζαν συνήθως το σιδερένια κρεβάτι που στα πιο εύπορα σπίτια είχε και ουρανό.
Και για να μην πληγώνονται οι αστράγαλοι της γυναίκας στο αναπαψόλιο ήταν ντυμένο με  ύφασμα.




Η χρησιμότητα των αναπαψολίων ήταν διττή.
Αφ΄ενός οι πιο παχύσαρκες βάζοντας σε αυτά τα πόδια τους κατά την διάρκεια της σεξουαλικής επαφής την απολάμβαναν ποιο αναπαυτικά!
Ο δεύτερος λόγος και ο σημαντικότερος,  ήταν ότι σε αυτή την στάση στην οποία παρέμεναν μετά την συνουσία για σύντομο διάστημα θα ήταν πιο εύκολο να συλλάβουν παιδί καθώς το σπέρμα θα παρέμενε μεγαλύτερο διάστημα στον κόλπο.   
Βέβαια σε σύγχρονη πολυετή έρευνα που έχει ανακοινωθεί στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Αναπαραγωγής και Εμβρυολογίας που διεξήχθη στο Ελσίνκι της Φινλανδίας διαπιστώθηκε ότι τα σπερματοζωάρια κινούνται ταχύτατα και μπορούν να φθάσουν στη σάλπιγγα, όπου βρίσκεται το ωάριο  μέσα σε 5 λεπτά της ώρας και επίσης ότι μπορούν να επιζήσουν για μερικές ημέρες στη μήτρα  έτσι ώστε η μόνη χρήση που παραμένει για τα αναπαψόλια να είναι αυτή που με ευθυμία εμφανίζουν ευτυχείς ιδιοκτήτες τους!



Ίσως το μόνο διαχρονικά χρήσιμο όργανο από τα παραδοσιακά της Επτανήσου, να παραμένει η τόσο χρήσιμη μεν αλλά σε αχρηστία πλέον κλανιόρα!



Δευτέρα 11 Ιουνίου 2018

ΟΤΑΝ Η ΤΡΕΛΛΑ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΑΛΛΑ ΣΤΟΥΣ ΣΤΥΛΟΥΣ!






Οι σπάνιες αυτές φωτογραφίες είναι από το αρχείο του συλλέκτη Johan Adolf Andersohns  που είχε επισκεφτεί την Ελλάδα το 1868  και φυλάσσονται στο μουσείο Vänersborgs στη νότια Σουηδία που ίδρυσε ο ίδιος.
Σε αυτές βλέπουμε με έκπληξη ότι επάνω στο επιστύλιο των δυτικότερων κιόνων της νοτιοδυτικής γωνίας υπάρχουν τα ερείπια από το κελί ενός μοναχού γνωστού ως Στυλίτη που είχε εγκατασταθεί εκεί από τους τελευταίους χρόνους της Τουρκοκρατίας.




Ακόμα νωρίτερα το κτίσμα του Στυλίτη φαίνεται και σε πίνακα του 1836 του  Ludwig Kolinberger. 




ΠΡΟΣΘΗΚΗ 5-6-2020
Αυτή είναι  η παλαιότερη φωτογραφική αποτύπωση, δαγκεροτυπία, του Ναού του Ολυμπίου Διός.από τον Joseph - Philibert Girault de Prangey, 1842.
Βρίσκεται στη συλλογή της βασιλικής οικογένειας του Κατάρ.
Είναι μια απ’ τις ακριβότερες φωτογραφίες του κόσμου, καθώς πουλήθηκε το 2003 σε δημοπρασία του Οίκου Kρίστις στον Σεΐχη του Kατάρ, έναντι 789.000 ευρώ.
Σε σχόλιο αναφέρεται πως τα περί σκήτης και στυλίτη είναι ένας λαϊκός μύθος, και πως  το πρόσθετο κατασκεύασμα ήταν ένα στρατιωτικό παρατηρητήριο μέρος του τείχους Χασεκή που περιστοίχιζε την τότε Αθήνα. Από εδώ.

  





Αλλά και σε γκραβούρα του Πάσχα του 1884 το κελί αυτό έχει παραμείνει στην θέση του.
Πίστευα πως όλοι αυτοί οι πολυπληθείς παρανοϊκοί, που τους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού, ξεκινώντας από την Συρία,  πίστευαν πως με την καταπόνηση του σώματος τους ζώντας επάνω σε ένα στύλο,θα διασφάλιζαν την σωτηρία της ψυχής τους, εξαφανίστηκαν κάπου τον 12ο αιώνα με εμφάνιση μόνο σποραδικών  περιπτώσεων στην Ρωσία μέχρι το 1461 και στους Ρουθενιανούς ακόμα και αργότερα.
Στην Δύση εκτός από μια ή δύο περιπτώσεις δεν αναφέρονται στυλίτες.


Ένας σύγχρονος που θεωρείται στυλίτης, αλλά είναι  μάλλον πιο κοντά στους μοναχούς των Μετεώρων,  υπάρχει σήμερα στην Γεωργία και ζει στην Katskhi Pillar εδώ και 20 χρόνια, έχοντας αναστηλώσει με την βοήθεια των ντόπιων και της πολιτείας  ένα μοναστήρι του 1200.
Πριν όμως αρχίσουν να ανεβαίνουν σε στύλους υπήρχε η μόδα των «ορθίων»


Ο Όσιος Ιάκωβος Επίσκοπος Νισίβεως (εορτάζει 13 Ιανουαρίου) σύμφωνα με την χριστιανική μυθολογία ήταν τόσο απορροφημένος στην ορθοστασία του ώστε μια φορά τον σκέπασε το χιόνι χωρίς να το πάρει χαμπάρι! Ο δε Ιωάννης των Σάρδεων για να παραμένει όρθιος και στον ύπνο του είχε βρει την πατέντα να περνάει ένα σκοινί από τις μασχάλες του και να κρεμιέται από αυτό!


Πρωτοπόρος στον θρησκευτικό παραλογισμό του σκαρφαλώματος στις κολώνες είναι ο όσιος Στυλίτης Συμεών, ο Σύρος. (τιμάται την 1η Σεπτεμβρίου) Αυτός ακολούθησε αντίστροφα το «απ΄τα ψηλά στα χαμηλά» γιατί αρχικά δοξολόγησε τον θεό για 5 μέρες σε ένα ξεροπήγαδο! Μετά  βάζει να τον εγκλείσουν συνολικά 28 φορές στην περίοδο της νηστείας, χωρίς οποιαδήποτε τροφή. Όλα αυτά προσελκύουν την προσοχή του θρησκόληπτου και αμόρφωτου πλήθους αλλά και ατόμων της εξουσίας, οι οποίοι συρρέουν σε πλήθη για να τον παρακαλέσουν να μεσιτεύσει στον θεό ώστε παράλυτοι να περπατήσουν, καμπούρηδες να ισιώσουν, στείρες να αποκτήσουν παιδιά κτλ
Έτσι αναγκάζεται να ανέβει στον στύλο για να υψωθεί πνευματικά αλλά και για να γλυτώσει από τους πιστούς του που προσπαθούν να πάρουν τρίχες από το μαλλί της προβιάς του, φακές από το γεύμα του ή και χώμα γύρω από τον στύλο, καθαγιασμένο προφανώς  από τα σωματικά του απόβλητα!
 Αρχικά ανεβαίνει σε χαμηλότερους στύλους  αλλά αργότερα σε στύλο 20-25 μέτρων όπου και εγκαθίσταται για 30 χρόνια.
Στεκόταν όρθιος ή έσκυβε μέχρι τα δάκτυλα των ποδιών του για προσευχηθεί και καθώς έτρωγε μια φορά την εβδομάδα, όντας αποστεωμένος, δεν είχε πρόβλημα με τις επικύψεις που ένας από τους πιστούς του είχε μετρήσει  σε μια μέρα τουλάχιστον 1244,γιατί μετά τελικά και αυτός βαρέθηκε να τις μετράει  !
Ο πολυπράγμων όμως στυλίτης είχε και την μεγαλοφυή ιδέα να περάσει
τη ζωή του στέκοντας μόνο στο ένα πόδι. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα  να πάθει ακαμψία, τα μέλη του να γεμίσουν  πληγές και οιδήματα, τα οποία γρήγορα σάπισαν με αποτέλεσμα, ένα χειμώνα ο μηρός του σάπισε τόσο, «ώστε βγήκαν από μέσα πολλά σκουλήκια. Έπεφταν από το σώμα του στις πατούσες του, από τις πατούσες του στον στύλο, από το στύλο στο χώμα. Τότε ο Συμεών διέταξε ένα νεαρό άντρα, ονόματι Αντώνιο, ο οποίος τον υπηρετούσε και είδε και κατέγραψε όλα αυτά, να μαζέψει τα σκουλήκια και να του τα φέρει επάνω. Ύστερα τα έβαλε πάλι στην πληγή του και είπε: "Φάτε λοιπόν αυτά, που σας έδωσε ο Θεός"».
Αναπόφευκτα πέριξ του Συμεών και του πλήθους των συρρεόντων προσκυνητών, αναπτύχτηκε και το αντίστοιχο εμπόριο και λέγεται πως ακόμα και στην  Ιταλία,  ό Συμεών ήταν τόσο γνωστός, ώστε κρε­μούσαν μικρές εικόνες του στις εισόδους όλων των εργα­στηρίων, για να παίρνουν απ' αυτές προστασία και ασφάλεια


Στην εικόνα ο Συμεών με πάνω από το κεφάλι του την πνευματική καθαρότητα που τον ευλογεί και από κάτω το φίδι που παριστά τους δαιμονικούς πειρασμούς.(6ος αιών)
Εκτός όμως από το χώμα που το μετέφεραν σε μικρές κάψουλες, όχι μόνο ως φάρμακο αλλά και ως φυλακτό, έπαιρναν και σκόνη και κομμάτια από τον στύλο του με αποτέλεσμα τον Μεσαίωνα αυτός να έχει φθαρεί ολόκληρος.



Στην φωτογραφία το υπόλειμμα από την κολώνα, γύρω από την οποία μετά τον θάνατο του κτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός που είχε 4 βασιλικές σε σχήμα σταυρού. (Είναι 30 χιλ από το Χαλέπι)  
Βέβαια οι γυναίκες δεν επιτρέπονταν να πλησιάσουν πολύ κοντά τον Συμεών βάσει της προς Κορινθίους Α' 7:1 (Είναι καλό ο άνθρωπος να μην αγγίζει γυναίκα) και ο ίδιος δεν επέτρεψε ούτε στην μάνα του να πλησιάσει. Ο Άγιος Αυγουστίνος είχε ήδη πει για τις γυναίκες πως: πραγματικά πρέπει να απομονώνονται γιατί είναι η αιτία των μισητών και ακουσίων στύσεων στους αγίους άνδρες! 


Όταν λοιπόν η μητέρα του  πέθανε, ζήτησε και έφεραν το πτώμα της κάτω από τον στύλο του όπως φαίνεται και στην αγιογραφία του 16ου αιώνα από την Πολωνία.
Η ιστορία του Συμεών είχε εντυπωσιάσει προφανώς τον Καβάφη και γι΄αυτό έχει γράψει ποίημα με τον ομώνυμο τίτλο.
Το παράδειγμα του Συμεών ακολούθησαν πολλοί άλλοι και έτσι βλέπουμε την  παρακάτω εικόνα με δύο Συμεών. Ο άλλος Συμεών είναι  ο νεώτερος ή ο Θαυμαστορίτης όνομα που πήρε από τον λόφο που ήταν ο στύλος του  ανάμεσα στην Αντιόχεια και τη Σελεύκεια, γνωστό ως Θαυμαστόν Όρος. Αυτός  σκαρφάλωσε σε ένα στύλο «τόσο μικρός ακόμη, ώστε άλλαξε τα πρώτα του δόντια, όταν ανέβηκε».



Τέλος ο  Ιωάννης Μόσχος, ένας Ανατολίτης μοναχός, ο οποίος πέθανε το 619 στη Ρώμη περιγράφει μια κωμικοτραγική ιστορία δύο στυλιτών ο ένας  μονοφυσίτης και ο άλλος καθολικός  που βριζόντουσαν από τις κολόνες τους λόγω των διαφορετικών θεολογικών τους απόψεων!
Όλοι αυτοί οι «δια Χριστόν σαλοί» απλά επιβεβαιώνουν ότι πράγματι η Η ΔΙΑΒΡΩΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ οδηγεί σε παράλογες συμπεριφορές που απέχουν από την κοινή λογική και την ορθολογική σκέψη.