Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

Είχε απόλυτο δίκιο ο Νικολό Μακιαβέλι όταν έλεγε :  Οι άνθρωποι είναι τόσο αφελείς και τόσο έτοιμοι να υπακούσουν, ώστε ποτέ δεν θα λείψουν τα θύματα σε έναν αχρείο για να κάνει τις απάτες του.

Και επειδή κανένας δεν θέλει να πιστέψει πως τον έχουν πιάσει κορόιδο, πολύ σωστά ο Μαρκ Τουαίην θεωρεί πως :Είναι πιο εύκολο να εξαπατήσεις τους ανθρώπους παρά να τους πείσεις ότι έχουν εξαπατηθεί.

Για τους λόγους αυτούς, ιδίως δε τον τελευταίο καιρό με την εξάπλωση του διαδικτύου, ένα πλήθος απατεώνων θεραπεύουν τα πάντα με διάφορα μαντζούνια οδηγώντας πολλές φορές στον θάνατο ασθενείς, γιατί καθώς πιστεύουν αυτές τις αηδίες σταματούν τις θεραπείες που τους έχουν δοθεί από γιατρούς.    

Δυστυχώς δεν είναι πολλοί από αυτούς τους τσαρλατάνους που οδηγούνται τελικά στην δικαιοσύνη και καταδικάζονται.

Στο απυρόβλητο όμως βρίσκονται όλοι αυτοί που όσα επαγγέλλονται βασίζονται στην θρησκευτική πίστη των ανθρώπων και στην ελπίδα τους ότι κάποιο θαύμα θα δώσει λύση στο πρόβλημα τους.

Έτσι διαβάζω πως:

Βρέθηκε επιτέλους η νέα επαναστατική μέθοδος που θεραπεύει πάσαν νόσον γενικώς και τον καρκίνο ειδικότερα. Είναι θαυματουργή, είναι δωρεάν, είναι ανώδυνη, είναι ταχύτατη: πας, προσκυνάς, θεραπεύεσαι. Σεμνά, ταπεινά και νοικοκυρεμένα. Ούτε ντιμπέιτ για το CERN, ούτε πειραματικές μέθοδοι, ούτε εξωφρενικά κονδύλια. Ασε που δεν χρειάζεται να ταλαιπωρείσαι στο αντικαρκινικό του Αγίου Σάββα. Οι Αγιοι Ισίδωροι τον νικάνε τον Αγιο Σάββα - ίσως γιατί είναι περισσότεροι.

Στο λόφο του Λυκαβηττού στο γραφικό εκκλησάκι των Αγίων Ισιδώρων ο υπερρεαλισμός κατατροπώνει όλα τα υπόλοιπα καλλιτεχνικά ρεύματα.

Γιατί εδώ υπάρχει ο σταυρός ο θαυματουργός. Ο σταυρός που θεραπεύει τα πάντα εκτός από τη θρησκοληψία. Ουρές, σου λέει, απέξω. Με τις ώρες περιμένουν να προσκυνήσουν για να γίνουν καλά. Και γίνονται. Εξού και θαυματουργός. Ο σταυρός πάντα.

Αλλά δεν είναι μόνον ο σταυρός, είναι και το χέρι που το κρατά. Στον π. Δημήτριο που λειτουργεί εκεί ο Θεός έδωσε, μαθαίνουμε, ορισμένα ιδιαίτερα χαρίσματα, οπότε λειτουργεί συνδυαστικά όλο αυτό. Στην ιστοσελίδα Βήμα της Ορθοδοξίας υπάρχει μαρτυρία ασθενούς με τίτλο  «Ο Θαυματουργός Σταυρός μου θεράπευσε το ανεύρυσμα στο κεφάλι». Αφού είχε γυρίσει όλα τα νοσοκομεία, ο π. Δημήτριος του/ης είπε να βάλει κάτω από το μαξιλάρι λάδι από το ευχέλαιο της Μ. Τετάρτης. Ο/η ασθενής, μόλις το έκανε, έγινε καλά.

Σε άλλα νέα, θαυματουργό αίμα τρέχει από δέντρο στη Λάρισα. Μια φορά το χρόνο γίνεται αυτό και ο ιερέας το τραβάει με σωληνάκι και το δίνει στους πιστούς να θεραπευτούν. Το αίμα πάντα. Το οποίο αναβλύζει την ημερομηνία που τιμάται η μνήμη του Αγίου Νικόλαου του Νέου. Και συρρέουν οι άνθρωποι για μια θεραπεία - εξπρές.

Δέντρα που ματώνουν, σταυροί που γιατρεύουν, κάρες, άμφια, αγιασμένα νερά, ευλογημένες παντόφλες.

 Η επίσημη Εκκλησία αντί να προστατέψει - όπως είναι χρέος, καθήκον κι αποστολή της - τους πιστούς, επιβραβεύει τους τσαρλατανισμούς. Ή τους επικυρώνει με τη σιωπή της αντί να βγει να καταδικάσει τέτοιες αθλιότητες. Γιατί αθλιότητα είναι να μοιράζεις ψεύτικες ελπίδες σε άρρωστους, πονεμένους, βασανισμένους ανθρώπους που συχνά βρίσκονται στο κατώφλι του θανάτου. Όσο για το ουσιαστικό αθλιότητα, η λέξη δεν είναι βαριά. Η πράξη είναι. Και την πράξη οφείλει να καταδικάσει η επίσημη Εκκλησία. Ανοιχτά, καθαρά και ξάστερα. Να καταγγείλει παρόμοια φαινόμενα.

Αιθεροβάμων βέβαια η Έλενα Ακρίτα!

Δεν υπάρχει καμία περίπτωση η εκκλησία να καταδικάσει αυτές τις αθλιότητες γιατί αυτές είναι που προσφέρουν άφθονο χρήμα στο παγκάρι των ναών.

Αλλά η εκκλησιαστική κοροϊδία δεν εξαντλείται μόνο στους ασθενείς, που πολλές φορές καθώς είναι απελπισμένοι είναι ικανοί να δοκιμάσουν τα πάντα, αλλά έχει επεκταθεί και στην νεολαία ,ώστε να υπάρχει συνεχής αναπλήρωση πιστών με νέο αίμα.

Τώρα με τις Πανελλαδικές εμφανίστηκαν πάλι τα εποχικά είδη τύπου αγιασμένα στιλό: αυτά που μόλις σ' τα ευλογήσει παπάς, γράφεις άριστα στις εξετάσεις. Μια πολύ εξυπηρετική ευρεσιτεχνία, μια εύκολη κι εύχρηστη εφαρμογή που σε γλιτώνει από μελέτες, διαβάσματα, ξενύχτια κι αγωνίες. Πάει ο 18χρονος στην εκκλησία, προσκυνάει, παίρνει το στιλό κι αριστεύει.

Νέα παιδιά τώρα αυτό. Όχι η γριούλα με το σκαμνάκι στον όρθρο. Όχι ο φανατικός, όχι ο ψευδόθρησκος. Νέα παιδιά. Κάνουν ουρές στις εκκλησίες για ένα στιλό που αν το αφήσεις ελεύθερο μέχρι και μυθιστόρημα θα σου γράψει.

Αυτοί οι νέοι άνθρωποι ζουν ανάμεσά μας. Κατοικούν στη διπλανή μας πόρτα - αν χτυπήσεις το κουδούνι, τους βλέπεις ολοζώντανους μπροστά σου. Δεν είναι καρτούν, δεν είναι anime, δεν είναι ήρωες παραμυθιών. Ζουν στον 21ο αιώνα και πιστεύουν ειλικρινά πως το κλειδί για την επιτυχία είναι ένα αγιασμένο στιλό.  Πιστεύουν ειλικρινά πως ο συμμαθητής που μελετάει θα πατώσει, ενώ αυτοί με το στιλό θα μαζεύουν τα μόρια σαν στραγάλια. Κι όλα αυτά εμείς καλούμαστε να τα συζητήσουμε με σοβαρό πρόσωπο. Χωρίς να βάζουμε τα γέλια - ή τα κλάματα.

Ειλικρινά, κανένας δεν γνωρίζει πού τελειώνει η φάρσα και πού αρχίζει η τραγωδία. Οποιος διαθέτει IQ από +5 και άνω, δεν διανοείται ποτέ πως το αγιασμένο στιλό είναι το σκονάκι που εξασφαλίζει την αριστεία. Και καλά τα παιδιά.

 Εδώ υπάρχουν γονείς που τα μεγαλώνουν έτσι και που τις περισσότερες φορές οι ίδιοι τα σπρώχνουν προς τα εκεί. Και ψηφίζουν κιόλας. Και οι γονείς, και τα παιδιά.

Εσείς οι «στιλούχοι» λοιπόν δεν το μάθατε από μένα, αλλά πουθενά στον κόσμο δεν μοιράζουν αγιασμένα στιλό. Με σπάνιες εξαιρέσεις, η Εκκλησία ασχολείται με τα του οίκου της και η Πολιτεία με τα του δικού της. Και δεν φταίει και για τα στιλό ο Διαφωτισμός που δεν τον ζήσαμε στην Ελλάδα. Αρκετά πια με αυτή την καραμέλα - και στην Αλάσκα δεν ζήσανε Διαφωτισμό, αλλά αγιασμένα στιλό δεν έχουν.