Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2019

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΜΑΘΑΝ (;) ΣΤΟΥ ΚΑΣΙΔΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ!




Έπρεπε να περάσουν 5 χρόνια για να αρχίσει να εξετάζεται με σοβαρότητα από διάφορες πλευρές η καταστροφική για την Ελλάδα περίοδος των 6 μηνών κατά την οποία ο Βαρουφάκης έπαιζε με την οικονομία της χώρας.
Μια σοβαρή μελέτη για τότε, γραμμένη όμως σαν αστυνομικό μυθιστόρημα, είναι το βιβλίο η Τελευταία μπλόφα των Ελένης Βαρβιτσιώτη και Βικτώριας Δενδρινού.  Το βιβλίο αυτό, βασίζεται σε πάνω από 230 ώρες off the record συνεντεύξεις με 95 πρωταγωνιστές των γεγονότων που σημάδεψαν τη χώρα από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Ιούλιο του 2015.


Στην παρουσίαση του, ο Τόμας Βίζερ,( στην φωτογραφία με τις συγγραφείς) είπε πως «αν είχαν πάει διαφορετικά τα πράγματα στο τέλος του 2014, αρχές 2015, το ελληνικό ΑΕΠ αυτή την στιγμή θα ήταν 20-25% υψηλότερα από ότι είναι τώρα»
Στην ίδια εκδήλωση ο διοικητής της ΤτΕ Γιάννης Στουρνάρας υπολόγισε ότι το κόστος της «πρώτης φοράς αριστεράς» στην οικονομία είναι 86δις ευρώ, όσο και το τρίτο μνημόνιο που εκείνη υπέγραψε.


Άλλοι, όπως ο Γιώργος Προκοπάκης ,πρώην καθηγητής στο Κολούμπια, το υπολογίζει στα 47δις.
Η ζημιά στην ελληνική οικονομία από την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ υπολογίζεται από τον  Βίζερ στα 200δις, ενώ  ο Κλάους Ρέγκλινγκ το 2016, ως επικεφαλής του ESM κοστολόγησε την βαρουφακική θητεία στα 100δις.
Τελικά ίσως να έχουν δίκιο μερικοί να λένε πως αυτό είναι το κόστος της ψυχανάλυσης του ελληνικού λαού, γιατί  αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανυπομονούσε να κυβερνήσει η χώρα δεν θα είχε κερδίσει σε αυτογνωσία!
Μόλις τώρα και από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ αρχίζουν να ψελλίζουν  μερικές διαπιστώσεις με αυτοκριτική διάθεση.
Ακριβώς σε αυτές τις διστακτικές αυτοκριτικές, από κορυφαίους Συριζαίους, αναφέρεται το άρθρο του Σωκράτη Τσιχλιά στο ΒΗΜΑ της 20-10-2019 με τίτλο Ασυνάρτητη αυτοκριτική.


Αυτό που κυριαρχεί στο αυτοκριτικό κουβεντολόι που ξεκίνησαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι η χαλαρότητα. Χωρίς άγχος, μια ελίτ μοσχαναθρεμμένων με εξουσία και ουτοπίες αναφέρεται σε εκείνο το καταραμένο εξάμηνο του 2015, με ένα στυλ «τι να κάνουμε, συμβαίνουν αυτά…». Ο Δραγασάκης ανακάλυψε, τώρα που είναι ξεκούραστος, ότι ο άπειρος Βαρουφάκης διαπραγματευόταν «χωρίς κανένα σχέδιο, κόβοντας γέφυρες αντί να χτίζει». Πού ακριβώς ήταν ο έμπειρος Δραγασάκης τότε;


Αν η πολιτική Βαρουφάκη ήταν επικίνδυνη για τη χώρα, αν βύθιζε ακόμη περισσότερο του συμπολίτες του στη φτώχεια, γιατί ο κύριος αντιπρόεδρος δεν μίλησε στους ψηφοφόρους του τουλάχιστον; Και στο κάτω-κάτω της γραφής, για την πατρίδα επρόκειτο, γιατί δεν τα βρόντηξε, γιατί δεν παραιτήθηκε ώστε να δημιουργηθεί ρήγμα στην κυβερνητική παραφροσύνη; Είναι βολικό, βλέπετε, να καις τον καμένο. Ο Βαρουφάκης φταίει, που δεν ήταν και δικός τους, που τον διώξανε, μόνος του τα έκανε.



Ο Στ. Κούλογλου πήγε πιο βαθιά το μαχαίρι, στην εκκίνηση του συριζαϊκού θριάμβου, στην πτώση της κυβέρνησης Σαμαρά διά του εκβιασμού της καταψήφισης του Προέδρου της Δημοκρατίας. «Έπρεπε να αφήσουμε τον Σαμαρά να κάνει τη βρώμικη δουλειά» είπε. Τώρα τον βρίσκει βιαστικό τον αρχηγό, τότε που έκανε το ρεσάλτο στην εξουσία ο Τσίπρας, πήδηξε κι αυτός στο σκάφος και από τότε ταξιδεύει.


Ο Ν. Βούτσης είναι απόλυτος. Το είχε πει, εξομολογείται, να μη βιαστούν γιατί ήταν άπειροι. Διαχωρίζει τη θέση του τώρα! Αλλά δεν τον είδα και πολύ σκασμένο με το θέμα, απ’ ό,τι κατάλαβα, εντάξει, και που βιάστηκαν δεν έγινε και τίποτα, μια χαρά περάσανε, έδωσε το «παρών» του ως Πρόεδρος της Βουλής, το δίνει και τώρα που αποκαλύπτει ότι τα έλεγε… Ήθελα να ήξερα αν ο κ. Βούτσης που θυμοσοφεί στην αντιπολίτευση θυμάται τι ύβρεις άκουγαν όσοι δημοσίως εξέφραζαν την άποψη ότι ήταν τραγικό λάθος να μην αφήσουν την κυβέρνηση της χώρας να ολοκληρώσει το πρόγραμμα, να κλείσει το Μνημόνιο.
Με τι ντροπιαστικούς χαρακτηρισμούς έλουζαν όποιον δεν είχε συλλάβει την περίφημη ιδέα Βαρουφάκη που μας έριξε στα βράχια.



Ο Ευ. Τσακαλώτος πρωτοτύπησε με ζεύγη αντιθέτων! Ήταν και άπειροι, είχαν και στελέχη, ήταν ανέτοιμοι, αλλά τι να έλεγαν στον κόσμο που έτρωγε από τα σκουπίδια; Είχαν και πρόγραμμα και σχέδιο, είπε ακόμη, αλλά νόμιζαν ότι κάποια πράγματα θα ήταν πιο εύκολα. Πάντα συμβαίνει αυτό, κατέληξε.
Πριν χάσουν τις εκλογές, όποιος τολμούσε να πει κάτι από όλα αυτά τον κατακεραύνωναν με ατράνταχτο επιχείρημα ότι τα πάντα εγκρίθηκαν από τον ελληνικό λαό. Τώρα, ορφανοί από λαϊκή επιδοκιμασία, επιχειρούν με αδικαιολόγητη ελαφρότητα μια ασυνάρτητη αυτοκριτική. Για πράξεις και παραλείψεις που ταλαιπώρησαν αφόρητα εκατομμύρια πολίτες.
Αν τα κίνητρα δεν είναι ταπεινά, ας θέσουν την αυτοκριτική προς ψήφιση στο επερχόμενο συνέδριο, όπως απαιτεί η δημοκρατία.




Σχετικό με τα αναγραφόμενα στο παραπάνω άρθρο είναι και το κείμενο του Λάμπρου Σταυρόπουλου στην ίδια εφημερίδα με τίτλο  Ποιοι δεν βιάζονταν να ρίξουν τον Σαμαρά
Προσωπικά, πολλά από όσα παραδέχονται σήμερα έστω και με μισόλογα οι του ΣΥΡΙΖΑ, τα έχω γράψει σε ποστ μου μέχρι την διενέργεια του δημοψηφίσματος και την κωλοτούμπα.


Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2019

Ο JOKER ΚΑΙ ΤΑ ΚΩΜΙΚΟΤΡΑΓΙΚΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΑ ΤΗΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΟΥ




Η μοναδική φορά που έχω δει προσωπικά να κάνει έλεγχο η αστυνομία σε κινηματογράφο, ήταν όταν ως μαθητής Γυμνασίου, έχοντας κάνει κοπάνα είχα βρεθεί σε μια κατάμεστη  πρωινή προβολή στον κινηματογράφο  ΑΛΑΣΚΑ. Το κοινό το αποτελούσαν εν μέρει κοπανατζήδες αντίστοιχης ηλικίας με μένα, αλλά και ένα άλλο ετερόκλητο συνονθύλευμα αργόσχολων, λούστρων και επαρχιωτών που είχαν έρθει στην Αθήνα και είχαν μπει στον κινηματογράφο, αφού είχαν τελειώσει τις δουλειές τους και είχαν βρεθεί εκεί για να προφυλαχτούν από το κρύο, μέχρι να πάρουν το λεωφορείο για την πατρίδα τους.
Την ταινία την βλέπαμε μέσα από ένα θολό σύννεφο από τα τσιγάρα των θεατών μέχρι την στιγμή που ακούστηκε μια φωνή να λέει: Σβήστε τα τσιγάρα γιατί έρχονται οι μπάτσοι!
Πράγματι σε λίγα λεπτά, μπήκαν 1-2 αστυνομικοί έκαναν μια βόλτα και έφυγαν μιας και δεν βρήκαν κανένα να καπνίζει.


Όλα αυτά μου θύμισε το τζέρτζελο που έγινε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στους 2 κινηματογράφους που έπαιζαν τον  JOKER.
Δύο λόγια αρχικά για την ταινία.
 Ήδη μετά τις 20 μέρες προβολής έχει κατακτήσει πλέον μια περίβλεπτη θέση στην ιστορία του κινηματογράφου καθώς πέτυχε, την όχι συχνή, ομοφωνία κοινού και κριτικών. Αυτό είναι προφανές γιατί σε 20 μέρες προβολής της απέκτησε βαθμολογία στο IMDb  8,9/10 από 362.000 θεατές όταν αντίστοιχα  στην προ 10ετιας  λίστα με ΤΑ 100 ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ LES CAHIERS DU CINEMA ο Πολίτης Καίην, του 1941, που  βρίσκεται στο νο 1 της λίστας, συγκεντρώνει μόνο  8,3/10 από 369.000 θεατές.
Είναι χαρακτηριστικό δε ότι, στον γεμάτο από νεανικό κοινό κινηματογράφο που είδα την ταινία, δεν ακουγόταν, όπως συνήθως με τέτοιο κοινό, ούτε κιχ καθώς την παρακολουθούσαν όλοι άφωνοι.


Η φασαρία  αυτή με τον JOKER απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο ότι έχουμε μια πολιτεία και πολιτικούς που με το παραμικρό πρόβλημα τα χάνουν και κάνουν σπασμωδικές κινήσεις με αλληλοκατηγορίες αντί να εξετάσουν το ίδιο το πρόβλημα.
Το αρχικό πρόβλημα εδώ είναι ότι μια, σύμφωνα με τον νόμο 3905/2010 κατηρτισμένη επιτροπή έκρινε μια ταινία ακατάλληλη για κάτω των 18 ετών. Στην §3 του άρθρου 37 του ίδιου νόμου προβλέπεται πως :απαγορεύεται η παρακολούθηση ακατάλληλων ταινιών σε ανηλίκους που δεν έχουν συμπληρώσει την απαιτούμενη από την κατάταξη της ταινίας ηλικία.
Έγιναν πολλές καταγγελίες στο ΥΠΠΟ ότι στους κινηματογράφους που παίζεται η ταινία υπάρχουν ανήλικοι. Ορθώς λοιπόν οι δύο κυρίες του υπουργείου έκαναν τον έλεγχο. Στο πίσω μέρος της υπηρεσιακής ταυτότητας τους γράφει: Με την επίδειξη της παρούσας ο κάτοχος εισέρχεται σε χώρους δημοσίων θεαμάτων και ακροαμάτων για άσκηση ελέγχου, αποκλειστικώς στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του. Παρακαλούνται οι αστυνομικές αρχές να παρέχουν κάθε δυνατή και νόμιμη διευκόλυνση στον κάτοχο του παρόντος για την απρόσκοπτη άσκηση των καθηκόντων του.  
Μετά τις καταγγελίες, όπως καταθέτει η υπάλληλος, το Τμήμα στο οποίο ανήκει ήρθε σε επικοινωνία με τον αρμόδιο εισαγγελέα, ο οποίος έδωσε το «πράσινο φως» για να γίνουν έλεγχοι. Μάλιστα, όλα έγιναν σε συνεννόηση με την προϊσταμένη της.
Ορθώς λοιπόν επενέβη η αστυνομία, άσχετα αν θα έπρεπε να είναι πολύ πιο διακριτική η παρουσία της.


Από δω και πέρα αρχίζει η κλωτσοπατινάδα των πολιτικών μετά τον θόρυβο που έγινε.
Ποιος  έφτιαξε τον παραπάνω νόμο; Ο Ραγκούσης ως υπουργός των Εσωτερικών του ΠΑΣΟΚ. Τι λέει σήμερα; Ότι αυτά είναι αδιανόητες εξελίξεις που γυρίζουν την Ελλάδα και την Ελληνική αστυνομία σε σκοτεινές εποχές!

Προς υπεράσπιση του ο Ραγκούσης αρνείται πως το ντού έγινε βάσει του νόμου του, τον οποίο τον ονομάζει, παρά την υπογραφή του, νόμο Γερουλάνου-Μενδώνη και θυμάται πως ένα προεδρικό διάταγμα (141/91 άρθρο 97 1ε), εποχής δηλαδή πατρός Μητσοτάκη, προβλέπει το αυτονόητο, πως η αστυνομία φροντίζει για την απαγόρευση ανηλίκων σε ακατάλληλα θεάματα, λέσχες, κέντρα παιγνίων κακόφημους οίκους κτλ 
Τι λέει ο υπουργός  προστασίας του πολίτη Χρυσοχοΐδης : ότι θα πάει με τον 15χρονο γιό του να δει την ταινία, δηλαδή θα παραβιάσει τον νόμο!
Τι λέει η υπουργός Μενδώνη για τις υπαλλήλους της: ότι κινήθηκαν αυτοβούλως και πως :καταδικάζουμε απερίφραστα τον χειρισμό της κατάστασης.
Αλλά στο όλο μπάχαλο δεν θα μπορούσε να μην συμμετέχει και ο Τσίπρας ο οποίος έχοντας δει την ταινία είπε μεταξύ άλλων κατηγορώντας τον Μητσοτάκη και τον Χρυσοχοΐδη : Πού να φανταστώ ότι μια εβδομάδα αργότερα η νέα «προοδευτική» κυβέρνηση της ΝΔ, με εντολή μάλιστα λειτουργών του Υπουργείου Πολιτισμού, θα έβαζε την ΕΛ.ΑΣ να αποκαταστήσει την τάξη; Και να μας επιστρέψει αισίως στη δεκαετία του '60, ίσως και ακόμη πιο πίσω... Ξεχνώντας βέβαια πως στα 5 χρόνια που κυβέρνησε δεν φρόντισε να αλλάξει ή να καταργήσει τους σχετικούς νόμους.
Φρόντισε όμως να βάλει και μια ανεκδιήγητη φωτογραφική σύνθεση για να τρολάρει τον Χρυσοχοΐδη!


Ποιο γραφικός από όλους ήταν ο ευρωβουλευτής Κούλογλου που ρώτησε γεμάτος αγωνία την Κομισιόν εάν ανησυχεί για τα φαινόμενα σκοταδισμού στην Ελλάδα και τι μέτρα σκοπεύει να πάρει!
Αντίστοιχα τα social media ξεσάλωσαν γράφοντας πως στους κινηματόγραφους πήγαν τα ΕΚΑΜ! με προτεταμένα τα όπλα, πως η κυβέρνηση εφάρμοσε τον μεταξικό νόμο 445/1937,ο οποίος όμως υφίσταται και ισχύει, πως η ιστορία είναι προβοκάτσια του ΣΥΡΙΖΑ γιατί οι δύο κυρίες του ΥΠΠΟ είχαν ενημερώσει την προϊσταμένη τους που έχει οικογενειακή σχέση με τον τέως υφυπουργό Κώστα Στρατή, οι καταγγελίες έγιναν από ανταγωνίστριες κινηματογραφικές εταιρείες και πλήθος από άλλες ανοησίες και κακοήθειες.



Αυτά όλα, αντί με το θέμα που προέκυψε να γίνει μια σωστή συζήτηση εάν χρειάζεται να έχουμε σήμερα ένα τέτοιο νόμο, όταν σήμερα τα παιδιά έχουν δικαίωμα ψήφου από 17 ετών και όταν σήμερα πολύ μικρότερα παιδιά έχουν ήδη εθισθεί σε πολύ βιαιότερα βιντεοπαιχνίδια ή και ακόμα βιαιότερες ταινίες που μπορούν να δουν στο ιντερνέτ!
Έχοντας ζήσει την εποχή που δεν σε έβαζαν στον κινηματογράφο σε ακατάλληλη ταινία αν δεν ήσουν 14 ετών, όπως γράφω στο ποστ μου ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ! θα έλεγα πως το καλύτερο θα ήταν να αποφασίζουν οι γονείς για το ποιο θέαμα τα παιδιά τους έχουν την πνευματική ανάπτυξη να παρακολουθήσουν. Αυτό είχα εφαρμόσει όταν η κόρη μου ήταν ανήλικη, αλλά ως κινηματογραφόφιλος ήξερα πάντα πριν την δούμε τι πάνω κάτω περιέχει η ταινία.
Επειδή όμως αυτό είναι ανέφικτο για πολλούς γονείς, είναι απαραίτητη η κατηγοριοποίηση της καταλληλότητας των ταινιών από ειδική επιτροπή, όπως άλλωστε γίνεται σε όλο τον κόσμο, βάσει της κοινής λογικής του τι μπορούν να δουν σήμερα οι ανήλικοι, με την επανατοποθέτηση στις φωτογραφίες έξω από τον κινηματογράφο της καταλληλότητας ή όχι μιας ταινίας για να ξέρουν και οι ανενημέρωτοι γονείς σε ποιους απευθύνεται.
Για τον έλεγχο υπεύθυνοι πρέπει να είναι οι αιθουσάρχες στην είσοδο του κινηματογράφου.
Τέλος, άσχετα από τα παραπάνω, πιστεύω πως σε λιγότερα από 20χρόνια ο JOKER θα είναι μια ταινία που θα προβάλλεται στα σχολεία για να διδάσκονται τα παιδιά που μπορεί να οδηγήσει το  bullying μια ψυχοπαθητική προσωπικότητα!


Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2019

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΣΠΙΤΙΟΥ ΠΟΥ ΣΤΕΓΑΣΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΑ!




 Το 1911 ο εβραϊκής καταγωγής βιομήχανος της Θεσσαλονίκης,  Ντίνο Φερνάντεζ-Ντιάζ, γιός του τραπεζίτη Νταβίντ Φερνάντεζ, ανέθεσε στον γνωστό τότε  Ιταλό αρχιτέκτονα Πιεντρο Αριγκόνι (φωτογραφία), που είχε βρεθεί στην Θεσσαλονίκη για να κατασκευάσει την πρώτη γραμμή τραμ της πόλης,την κατασκευή μιας εξοχικής βίλας που της έδωσε το όνομα της γυναίκας του Μπιάνκας.


 Στον Φερνάντεζ ανήκε μερίδιο από την ιστορική ζυθοποιία «Όλυμπος» η οποία αργότερα συγχωνεύτηκε με την ζυθοποιία «Νάουσα», πριν από την εξαγορά της από τον Φίξ.
Η βίλα ολοκληρώθηκε μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης τον Οκτώβριο του 1912, το 1913 από τον Ντεμπρελή Τζώρτζη Σιαγά, γιατί λόγω του ιταλοτουρκικού πολέμου ο Αριγκόνι είχε αναγκαστεί να φύγει και επέστρεψε μετά την ενσωμάτωση της πόλης στην Ελλάδα. Στη Θεσσαλονίκη, ο Αριγκόνι  μετά το θάνατο της πρώτης γυναίκας του, ξαναπαντρεύτηκε με Ελληνίδα από την Ανδριανούπολη με την οποία απόκτησαν έντεκα παιδιά. Το τελευταίο ήταν η Αμίνα, μητέρα του αείμνηστου διανοητή και συγγραφέα  Κωστή Μοσκώφ.
Η Βίλα Μπιάνκα είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα εκλεκτικιστικής  αρχιτεκτονικής στην Θεσσαλονίκη. Κυριαρχείται από Μπαρόκ, Αρτ Νουβώ και Αναγεννησιακά στοιχεία ενώ η έλλειψη συμμετρίας στην κάτοψη της προσδίδει μια πολύ ιδιαίτερη, ξεχωριστή εμφάνιση. Ξεχωρίζει επίσης για τους υπέροχους εξώστες και ανοιχτούς χώρους της.


Στην φωτογραφία το ανάγλυφο της Μπιάνκα στην βίλα.

Την χαρά όμως του ιδιοκτήτη της βίλας για την ολοκλήρωση της, την κατέστρεψε η κόρη του Αλίνε. Ήταν η  μεγαλύτερη από τις 3 κόρες του.


Η κόρη του λιποθύμησε μέσα σε ένα τραμ και έσπευσε να την βοηθήσει ένας νεαρός, ο Σπύρος  Αλιμπέρτης ο οποίος ήταν έφεδρος ανθυπολοχαγός της 7ης μεραρχίας του Ελληνικού στρατού και υπασπιστής του συνταγματάρχη Κλεομένη Κλεομένους, φρούραρχου της πόλης τους πρώτους μήνες της ένταξής της στο ελληνικό κράτος.
Το γεγονός αυτό οδήγησε σε ένα φλογερό ειδύλλιο τους δύο νέους, αλλά για να μπορέσουν να παντρευτούν υπήρχε η προϋπόθεση η Αλίνε να βαπτιστεί χριστιανή, γεγονός που δεν δεχόταν με τίποτα ο πατέρας της, ο οποίος και την αποκλήρωσε . Επίσης ο ραβίνος της Θεσσαλονίκης την αφόρισε.  Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι η μητέρα της Μπιάνκα, ήταν καθολική και προκειμένου να παντρευτεί από έρωτα τον εβραίο πατέρα της, απαρνήθηκε τον καθολικισμό. 


Τελικά το ζευγάρι κατέβηκε στην Αθήνα  και παντρεύτηκαν. Το 1916, στα χρόνια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου, με την εγκατάσταση της κυβέρνησης Εθνικής Άμυνας στη Θεσσαλονίκη, αμβλύνθηκαν και οι ψυχρότητες της οικογένειας Φερνάντεζ, με αποτέλεσμα τα απόβλητα παιδιά τους να επιστρέψουν στο πλούσιο αρχοντικό.  
 Ο πατέρας της που είχε και ιταλική υπηκοότητα στην κατοχή πήγε με την γυναίκα του, τον γιό του  την νύφη του Λιλιάν και τα 3 παιδιά τους  στην λίμνη Κόμο της Ιταλίας. Εκεί έμεναν σε ένα ξενοδοχείο αλλά τους πήρε χαμπάρι ένας Γερμανός ο οποίος άρχισε να τους εκβιάζει. Αρχικά του έδωσαν ότι είχαν, ακόμα και τα κοσμήματα τους οι γυναίκες και τελικά έμειναν άφραγκοι μη έχοντας πλέον ούτε να φάνε. Από την πείνα η νύφη του Λιλιάν λιποθύμησε. Όταν την είδε ο ξενοδόχος κατάλαβε γιατί λιποθύμησε και τους κάλεσε στο ξενοδοχείο να τους βάλει να φάνε.
Δυστυχώς  την ώρα που τρώγανε  μπήκε στο ξενοδοχείο ο Γερμανός και θεώρησε πως έχουν και άλλα κρυμμένα λεφτά. Τους είπε σε λίγο να τον συναντήσουν στην λίμνη και όταν πήγαν εκεί δολοφόνησε και τους 7! 
Ο ξενοδόχος αργότερα τους αναζήτησε και όταν βρήκε τα πτώματα τους αναφώνησε αγανακτισμένος: Κοίτα ποιους έχουμε συμμάχους! (από την αφήγηση της Εκπαιδευτικού Αθανασίας Μελέκου ξεναγού με ειδίκευση στα μνημεία της Θεσσαλονίκης στο παρακάτω βίντεο)

  


Το ζευγάρι παρέμεινε στην Θεσσαλονίκη και έμειναν στη Βίλα Μπιάνκα έως και το 1965 όπου απεβίωσαν με μικρή διαφορά ο ένας από τον άλλον. Στην φωτογραφία το σπίτι όταν το κατοικούσε το ζευγάρι.


Το 1941 το κτίριο επιτάχθηκε από τους Ιταλούς και ένα τμήμα του χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία του Ιταλού Πρέσβη στην Θεσσαλονίκη. Αργότερα πέρασε στα χέρια των Γερμανών κατακτητών.
Μετά τον θάνατο του ζευγαριού συγκληρονόμος του σπιτιού ήταν η αδερφή της Αλίνε, Νίνα Ντερβιέ ντε Βαρές, που είχε παντρευτεί Γάλλο και ζούσε στο Παρίσι. Η τελευταία αυτή απόγονος των Φερνάντεζ πούλησε το παλιό αρχοντικό το 1965 σε ιδιώτες, οι οποίοι αγόρασαν την έπαυλη με σκοπό να χτίσουν, μετά την κατεδάφιση του κτηρίου, σύγχρονο οικοδομικό συγκρότημα.
Κατά τα έτη 1964 – 1967 στον όροφο του κτιρίου λειτούργησε ιδιωτικό δημοτικό σχολείο.
Το 1976 ευτυχώς το κτίριο χαρακτηρίστηκε διατηρητέο, ενώ είχαν γίνει πολλές προσπάθειες για τον αποχαρακτηρισμό και την κατεδάφιση του.

Στη φωτογραφία η εικόνα του πριν την αποκατάσταση του χωρίς στέγη.


 Το 1990 ύστερα από πολλές περιπέτειες η Casa Bianca περιήλθε στον Δήμο Θεσσαλονίκης ο οποίος και προχώρησε σε υποδειγματικές προσπάθειες αναστύλωσης και εκτεταμένες επεμβάσεις.
Σήμερα στεγάζει την Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης και  στην αυλή της Κάζα Μπιάνκα, πολλά ζευγάρια της Θεσσαλονίκης, που τους προσελκύει και τους συγκινεί η ρομαντική ιστορία των ενοίκων του ιστορικού αρχοντικού, από το 2011 τελούν εκεί τον πολιτικό τους γάμο.


Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2019

500 ΧΡΟΝΙΑ ΕΜΕΝΕ ΑΓΝΩΣΤΟ ΤΙ ΕΚΡΥΒΑΝ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΔΑΜ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ, ΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΑΓΓΕΛΟΥ, ΣΤΗΝ ΚΑΠΠΕΛΑ ΣΙΣΤΙΝΑ!






Πριν από 4 χρόνια είχα γράψει για ένα πίνακα με τίτλο ΟΙ ΠΡΕΣΒΕΥΤΕΣ, ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΣ ΕΡΓΟ ΤΟΥ HOLBEIN στον οποίο υπάρχουν αρκετοί κρυφοί συμβολισμοί.
Ένα έργο που μέχρι πρόσφατα δεν είχε διαπιστωθεί ότι κρύβει κάποιο κρυφό συμβολισμό βρίσκεται στο ταβάνι της Καππέλλα Σιστίνα και είναι η γνωστή Δημιουργία του Αδάμ του Μιχαήλ Αγγέλου.


Ο Μιχαήλ Άγγελος είναι γνωστό πως ήταν βαθειά θρησκευόμενο άτομο, αλλά επίσης και πολύ καλός ανατόμος. Την εικονογράφηση της Καππέλλα Σιστίνα την ολοκλήρωσε από το 1508 έως το 1512.
Έκτοτε όλοι θαύμαζαν το περίφημο αυτό έργο χωρίς να παρατηρήσουν αυτό που πρόσεξε  ένας παρατηρητικός ιατρός, ο γυναικολόγος  Frank Lynn Meshberger από το Anderson της Indiana. Αυτός το 1990  δημοσίευσε στο έγκυρο ιατρικό περιοδικό  JAMA την παρατήρηση  του με τίτλο An Interpretation of Michelangelo's Creation of Adam Based on Neuroanatomy. Σε αυτήν υποστήριξε πως εκτός από την ζωή που δίνει ο Θεός στον Αδάμ αγγίζοντας τον με το δάκτυλο, υπάρχει και κάποιο άλλο κρυφό μήνυμα στην ζωγραφική αυτή.
Σε ένα από τα 300 ποιήματα και σονέτα που είχε γράψει ο Μιχαήλ Άγγελος περιγράφει πως το «θεϊκό μέρος» που δεχτήκαμε από τον Θεό είναι η διανόηση.
Έτσι λοιπόν αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά το έργο θα δει ότι ο σκοτεινότερος χώρος που βρίσκεται ο Θεός και οι άγγελοι έχουν το σχήμα της διατομής ενός εγκεφάλου!
Έχω ενοποιήσει σε ένα τα σχήματα και τις εικόνες που δημοσίευσε στην παραπάνω εργασία του ο Meshberger.


Αριστερά είναι οι εικόνες του εγκεφάλου από άτλαντα Ανατομίας και δίπλα τους η σκιαγράφηση του περιγράμματος του και των βασικών μερών του. Αντίστοιχα δεξιά είναι η σκιαγράφηση του περιγράμματος του σκιερού τμήματος της τοιχογραφίας και η διακριτή διαφορά των μορφών από το σκοτεινό μέρος.
Έτσι μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι στο εκπληκτικό αυτό έργο ο Μιχαήλ Άγγελος κατάφερε να συνδυάσει τις ανατομικές του γνώσεις για τον εγκέφαλο, σε ένα έργο που ήθελε να τονίσει πως ο Θεός δεν έδωσε στον άνθρωπο μόνο την ζωή, αγγίζοντας τον με το δάκτυλο του, αλλά και την διανόηση που εδράζεται στον εγκέφαλο!
Στην παρακάτω εικόνα έχει γίνει σύνθεση των παραπάνω στοιχείων από τον Ian Suk, BSc, BMC,  και τον Rafael Tamargo, MD, από το  The Johns Hopkins School of Medicine,της Βαλτιμόρης.


Central sulcus= κεντρική αύλαξ
cingulate sulcus= αύλακα προσαγωγίου ή Υπερµεσολόβια αύλακα
Sylvian fissure= Η σιλβική σχισμή ή αύλαξ του Sylvian είναι μια μεγάλη αύλαξ που χωρίζει τον κροταφικό λοβό από τους μετωπικούς και βρεγματικούς λοβούς.
Opric chiasm= Οπτικό χίασμα
Pituitary stalk=Στέλεχος της υπόφυσης
Vertebral a= Σπονδυλική αρτηρία
Medylla= νωτιαίος μυελός

Αναλυτικότερα, το οπτικό χίασμα απεικονίζονται από το δεξιό μηρό και το πόδι του πρώτου αγγέλου κάτω από τον Θεό, ο μίσχος της υπόφυσης και ο αδένας από το αριστερό πόδι και το πόδι του ίδιου αγγέλου, το στέλεχος της παρεγκεφαλίδας  από τον κορμό του δεύτερου αγγέλου κάτω από τον Θεό, και ο  νωτιαίος μυελός από τον μηρό και το πόδι αυτού του δεύτερου αγγέλου, και οι βασικές και σπονδυλικές αρτηρίες από ένα πράσινο με πτυχές ύφασμα  κάτω από αυτόν τον άγγελο.
H αύλακα του προσαγωγίου σχηματίζεται από τα περιγράμματα, του ισχίου του αγγέλου μπροστά από τον Θεό, τους ώμους του Θεού και τον τεντωμένο αριστερό βραχίονα του Θεού και η σιλβική σχισμή από μια πτυχή στον μανδύα του Θεού στην μέση του και το χέρι του αγγέλου.


Μετά από την ανακάλυψη του Meshberger, το 2010 οι προαναφερθέντες Ιan Suk,  ιατρικός εικονογράφος και ο  Rafael Tamargo, νευροχειρουργός βασιζόμενοι στην δεδομένη γνώση του Μιχαήλ Αγγέλου στην ανατομία του νευρικού συστήματος, θεωρούν ότι  στην απεικόνιση του Θεού στο"Διαχωρισμό του Φωτός από το Σκοτάδι", έχει  ζωγραφίσει συγκεκαλυμμένες εικόνες ενός εγκεφάλου  και νωτιαίου μυελού.






Η  συντριπτική πλειοψηφία των μορφών  του Μιχαήλ Άγγελο στις τοιχογραφίες της Καππέλλα Σιστίνα είναι ανατομικά σωστές αλλά ο λαιμός του Θεού σε αυτή τη συγκεκριμένη ζωγραφική φαίνεται ογκώδης και περίεργος, με τη γενειάδα του να στρέφεται αχνά προς τα πάνω γύρω από το σαγόνι του.


Cerebral peduncle=εγκεφαλικά σκέλη
Pons=στέλεχος
Pyramids of medulla oblongata=πυραμιδικές οδοί προμήκη μυελού
Anterior median sulcus=Προσθία μέση αυλαξ
Temporal lobe of brain=κροταφικός λοβός
Cerebellar hemisphere= ημισφαίριο εγκεφάλου
Cerebellar flocculus= κροκυδοειδής λοβός ή αρχιπαρεγκεφαλίδα

Έτσι κατέληξαν ότι τα ασυνήθιστα χαρακτηριστικά στο λαιμό θυμίζουν έντονα την εικόνα του κάτω μέρους ενός εγκεφάλου, όπως τον βλέπουμε   στη βάση του, εκεί που συνδέεται με το νωτιαίο μυελό.
Η εξήγηση που δίνουν μερικοί ότι η εικόνα του λαιμού μοιάζει με βρογχοκήλη δεν φαίνεται πιθανή, γιατί ο θρησκευόμενος Μιχαήλ Άγγελος δεν θα απεικόνιζε τον Θεό με κάποια ατέλεια.  



Στην ίδια εικόνα ο Θεός απεικονίζεται με κόκκινη ρόμπα με περίεργη σωληνοειδή δομή στο στήθος. Αν και ο Θεός φοράει την ίδια κόκκινη ρόμπα σε τρεις άλλες τοιχογραφίες της Γένεσης στην Καππέλλα Σιστίνα, αυτή η σωληνοειδής δομή απουσιάζει στις άλλες Η δομή έχει τη σωστή τοποθέτηση, σχήμα και μέγεθος και για αυτό πιθανολογούν να απεικονίζεται ο νωτιαίος μυελός.


Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2019

ΠΟΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΡΥΒΟΥΝ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΑΡΟΙΜΙΩΔΕΙΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ; Γ΄ΜΕΡΟΣ




Στην ίδια δημοσίευση εκτός από τα κείμενα των συγγραφέων και καλλιτεχνών που δημοσίευσα  στο Α΄και Β΄ΜΕΡΟΣ είχαν  δημοσιευθεί και μερικά επίσης αξιόλογα κειμενάκια με το ίδιο θέμα από δέκα μαθητές δημιουργικής γραφής.
Η συγγραφέας Αμάντα Μιχαλοπούλου είχε ζητήσει από αυτούς τους νέους συγγραφείς, μαθητές της στη δημιουργική γραφή, μαζί με άλλους ακόμα 7, να γράψουν ιστορίες γύρω από κάποιο μυστικό που αποκαλύφθηκε ή έμεινε για πάντα κρυμμένο.
Έτσι προέκυψε το βιβλίο Το Μυστικό (Καστανιώτης 2018) και  από το ενημερωτικό σημείωμα του εκδότη, έχω πάρει τις φωτογραφίες των συγγραφέων. Στο ίδιο ενημερωτικό σημείωμα μπορεί να διαβάσει κανείς και την σύντομη βιογραφία των νέων αυτών και αξιόλογων συγγραφέων.


 Αλεξάνδρα Κωνσταντιδέλλη, απόφοιτη του τμήματος Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου.
Ο,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό

Είναι γεγονός πως ο κανονιοβολισμός δεν σκότωσε τον Πιερ. Είχε φροντίσει άλλωστε να φορέσει κράνος πριν μπει στο μεγάλο κανόνι. Ηταν ζωντανός όταν η τοπική εφημερίδα έγραψε: «Ο Πιερ Ντερουά έγινε το πρώτο ανθρώπινο βλήμα στον νομό μας!». Βέβαια δεν μπόρεσε να κρατήσει την εφημερίδα στα χέρια του διότι ήταν και τα δύο σπασμένα. Ούτε και να χαμογελάσει που το όνομά του ήταν στο πρωτοσέλιδο μπόρεσε, καθώς τα μισά του δόντια είχαν σπάσει. Και τον τίτλο δεν τον διάβασε· τα μάτια του ήταν τόσο πρησμένα που είχαν κλείσει. Το σημαντικό ήταν πως η εφημερίδα έγραφε το όνομά του. Και αν συνερχόταν από το κώμα, θα χαιρόταν πολύ γι' αυτό.


 Χριστίνα Ντούση,  δικηγόρος
Οταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις

«Οταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις» μου είπε η Λίλα φτύνοντας ένα κουκούτσι κερασιού. Καθόμασταν στην κουπαστή της σκάλας και τα πόδια μας κουνιούνταν πέρα δώθε. Θέμα συζήτησης οι ερωτικοί μας καημοί. Ημασταν είκοσι πέντε, παντελώς ανίδεες περί τη ζωή, αλλά νομίζαμε ότι ήμασταν ήδη σοφές. «Λες;» τη ρώτησα με ελπίδα. Πράγματι, το σύμπαν συνωμότησε και μία εβδομάδα μετά έπεσα πάνω στον Πέτρο, που έψαχνε κάτι σημειώσεις. Λόγω της περίφημης συμπαντικής συνωμοσίας τις είχα εγώ. Από τη μια κοσμική μηχανορραφία στην άλλη, βρέθηκα παντρεμένη με τρία κουτσούβελα ήδη στα είκοσι οκτώ μου. Στα τριάντα μου το σύμπαν είχε κάνει με κακεντρέχεια μια στροφή ως προς το είδος της συνωμοσίας του και εγώ είχα ένα κέρατο σε μέγεθος χαυλιόδοντα και ένα φρέσκο διαζύγιο. Η δεκαετία του '90 έχει περάσει προ πολλού και ο Κοέλιο δεν είναι πια της μόδας, αλλά εγώ πάντα προσέχω τι εύχομαι.


Γιολάντα Γραμματικάκη, μεταπτυχιακό στην Επιχειρησιακή Έρευνα και στις Διοικητικές Επιστήμες.
Η ζωή είναι μικρή

Από μικρή προβληματιζόμουν με δύο μεγέθη. Το δικό μου και της ζωής. Οταν ήμουν μικρή, η ζωή μού φαινόταν πολύ μεγάλη, δεν περνούσαν οι μέρες μέχρι το Σαββατοκύριακο, δεν περνούσαν οι μήνες μέχρι το καλοκαίρι, δεν περνούσαν τα χρόνια μέχρι να τελειώσει το σχολείο. Η ζωή ήταν αιώνια. Δυστυχώς.
Μεγάλωνα όμως, και ο χρόνος λιγόστευε. Επρεπε να τελειώσω το πανεπιστήμιο στην ώρα του για ν' αρχίσω να δουλεύω, να προλάβω να κάνω καριέρα πριν παντρευτώ, αλλά και να μην πολυαργήσω να παντρευτώ για να κάνω παιδιά νέα, ώστε να έχω αντοχές να τα μεγαλώσω. Για να προλάβω να τα καμαρώσω να σπουδάζουν και να παντρεύονται και να βοηθήσω στο μεγάλωμα των εγγονιών μου, να μην είμαι χούφταλο. Οσο μεγάλωνα, η ζωή γινόταν όλο και μικρότερη. Δυστυχώς. Και καθώς προχωρούσε η ζωή, τα παιδιά μου μεγάλωναν και σπούδαζαν και έφευγαν από το σπίτι. Εκαναν οικογένειες και παιδιά και τα παιδιά τους μεγάλωναν κι αυτά. Εγώ γέρασα, έχασα τον άντρα μου και οι φίλες μου γέρασαν κι αυτές και δεν βγαίναμε πλέον.
Η ζωή άρχισε πάλι να μου φαίνεται μεγάλη, ατελείωτη. Και για πρώτη φορά το μέγεθός της συμβάδιζε με το δικό μου. Δυστυχώς.


Μυρτώ Σεϊζάνη νηπιαγωγός
Μέχρι να παντρευτείς θα γιάνει

Επεσε από την κούνια που είχε βάλει ο παππούς στην αυλή για τα γεννέθλιά της, όταν έκλεισε τα τέσσερα. Της άρεσε να παίρνει φόρα και να ορμάει μπροστά, σαν να πετούσε πάνω από τις στέγες του χωριού. Το χτύπημα δεν φάνηκε σοβαρό, αλλά της άφησε ένα σημάδι σαν αυλάκι στο μάγουλο. «Μέχρι να παντρευτείς θα γιάνει» τής είπε η γιαγιά. Δεν έγιανε όμως ούτε στα δώδεκα που άρχισε να την ενδιαφέρει, ούτε στα είκοσι που ο χειρουργός στην Αθήνα τής είπε ότι άργησε και τώρα πια δεν διορθώνεται. Δεν παντρεύτηκε κι έτσι δεν έμαθε αν η ουλή θα έφευγε ποτέ.


 Δήμητρα Λουκά, φιλόλογος.
Η περιέργεια σκότωσε τη γάτα

«Από παιδί ήμουν φιλοπερίεργος, μητέρα. Μόνο που εσύ δεν έμπαινες στον κόπο να μου απαντάς. Καμιά φορά από κούραση, άλλοτε από αμηχανία. Οπως τότε που σε ρώτησα γεμάτος απορία: "Τι έχει μέσα αυτό το σακουλάκι που κρέμεται κάτω από το πουλί μου, μαμά;". Εσύ κοκκίνισες, μου πέταξες ένα "η περιέργεια σκότωσε τη γάτα" κι εγώ φοβήθηκα ότι αν συνεχίσω τις ερωτήσεις μπορεί να σκοτωθεί ο γάτος μας ο Τόμπι. Ετσι εσύ ξεμπέρδεψες μια για πάντα από τις ερωτήσεις μου κι εγώ το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να διοχετεύσω όλη μου την περιέργεια στη φαντασία.
Σε ευχαριστώ μητέρα».
(Απόσπασμα από άγνωστη επιστολή του Αλμπερτ Αϊνστάιν στη μητέρα του).


Εύη Μυλωνάκη, δικηγόρος.
Τον αράπη κι αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς

Σε διαφήμιση του σαπουνιού Pears από τον 19ο αιώνα, ένα μαύρο παιδάκι πλένεται με Pears και γίνεται λευκό. Αυτό μπορεί ν' ακούγεται ξεπερασμένο αλλά το 2017 η Dove παρήγαγε μια παρόμοια διαφήμιση: μια μαύρη γυναίκα πλένεται με Dove και γίνεται νέα και λευκή. Η εταιρεία ζήτησε συγγνώμη, αλλά το μήνυμα παραμένει το ίδιο.
Με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες να κατακλύζουν τη χώρα μας και τους ανεγκέφαλους να μιλούν ακόμη για ανωτερότητα της λευκής φυλής σε Ευρώπη και Αμερική, δεν είναι ν' απορεί κανείς με τη διαφήμιση της Dove. Στόχος του 2019: να γράψω με σπρέι έξω απ' τα γραφεία της Χρυσής Αυγής: God is Black!


 Γιάννης Γορανίτης, δημοσιογράφος και μεταφραστής.
Οποιος χάνει στα χαρτιά, κερδίζει στην αγάπη

Παίζουμε κούκο μονό. Ασος, οκτώ στο χέρι. Οκτώ, εφτά, άσος κάτω. Η καρδιά μου επιταχύνει, το πρόσωπο ανέκφραστο. Poker face που λένε. Κι άλλος άσος. Φουλ. Γίναμε. Τόσους μήνες χάνω, τώρα θα ρεφάρω. Πάσο ο Θοδωρής κι ο Γιώργος, «μέσα» ο ψηλός. Τελευταίο φύλλο, εφτά. Τσεκούρι που λένε. «Ρέστα» ο ψηλός. Μπλοφάρει. Σπρώχνω όλες τις μάρκες μου απολαμβάνοντας τη ζεστή αίσθηση της τσόχας. Ο ψηλός ατάραχος πετάει άλλα δύο τσεκούρια στο τραπέζι. Καρέ. Δεν μπλόφαρε. Ο Θοδωρής πασχίζει να αποφορτίσει την ατμόσφαιρα: «Οποιος χάνει στα χαρτιά, κερδίζει...». Αρκεί ένα βλέμμα για να εγκαταλείψει την προσπάθεια. Φτάνω στο σπίτι ξημερώματα. Η Τζένη έχει το κλειδί από μέσα. Χτυπάω κουδούνι. «Πάλι έχασες;». «Οχι», ψελλίζω. Κοιτάει απ' το ματάκι. Poker face. «Βάλε ένα πενηντάρικο κάτω απ' την πόρτα». Κάνω ότι ψάχνω στο πορτοφόλι. «Εικοσάρικο, έστω;».
Κοιμήθηκα στο αυτοκίνητο.Το απόγευμα βρήκα κάτω από τον υαλοκαθαριστήρα την αίτηση διαζυγίου. Από τότε είμαι μόνος. Κούκος, που λένε. Και συνεχίζω να χάνω στα χαρτιά.


 Ηλιάνα Κωτσίλα, πολιτικός μηχανικός.
Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω

Αίσια έκβαση είχε η περιπέτεια του επτάχρονου Μιχάλη από την Καστοριά που καταλήφθηκε από την ιδέα πως μπορεί να γίνει σκύλος και μάλιστα ιπτάμενος.
Ολα ξεκίνησαν όταν οικείο πρόσωπο ανέφερε τη φράση «Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω», παροτρύνοντάς τον να βελτιώσει τις σχολικές του επιδόσεις. Το αγόρι - που αρχικά εμφάνισε ήπια συμπτώματα όπως γαβγίσματα και αναίτιο χοροπηδητό - έφτασε στο σημείο να δαγκώσει την τετράχρονη αδερφή του. Η κατάσταση κλιμακώθηκε όταν επιχείρησε να πηδήξει από το παράθυρο με πρόθεση να απογειωθεί.
Κατόπιν παρέμβασης των ειδικών και με τη συμπαράσταση του οικογενειακού περιβάλλοντος, το παιδί έχει πια αφήσει πίσω του τις «σκυλίσιες μέρες». Σύμφωνα με πηγές, κλειδί για τη θεραπεία αποτέλεσε η ίδια γνωστή φράση. Για την ακρίβεια η συνεχής επανάληψή της, ώστε να ευθυγραμμιστούν τα «θέλω» του αγοριού με ευεργετικές δραστηριότητες, όπως η άοκνη μελέτη και ο πρωταθλητισμός.
Ο Μιχάλης απολαμβάνει πλέον τις χαρές της παιδικής ηλικίας, κατακτώντας μάλιστα πρόσφατα την τέταρτη θέση σε Πανελλήνιο Μαθηματικό Διαγωνισμό.



Ολγα Κοζάκου – Τσιάρα, φιλόλογος.
Το ράσο δεν κάνει τον παπά

Δεν ήταν ράσο, αλλά μια μαύρη ιμιτασιόν γούνα, σαν αληθινή που έκανε δέκα ευρώ. Την αγόρασε από τον πάγκο της λαϊκής, στα μεταχειρισμένα.
Χώθηκε στη γούνα, χτένισε τα μαλλιά της, έβαλε κραγιόν και πήγε στο Hondοs ν' αγοράσει μια φθηνή κολόνια. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και δεν ήταν πια η μεσόκοπη ψιλικατζού, όπως έλεγε ο άντρας της. Η πωλήτρια της χαμογέλασε πλατιά και την οδήγησε στο τμήμα της Νina Ricci. «Αυτή θα ταίριαζε στο στυλ σας, κυρία μου», της είπε.
Ολοι γύρισαν και την κοίταξαν: είχε αρχίσει ξαφνικά κι αλλόκοτα να ψηλώνει, να ομορφαίνει και να μεταμορφώνεται σε σταρ του Χόλιγουντ.


Ευδοκία Κατσουρού, ψυχολόγος.

Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια

Μετά το κατηχητικό της Κυριακής, περίσσευε πάντα χρόνος για την «ώρα της αλήθειας», την ανάκριση, δηλαδή, στην οποία μας υπέβαλε ο ιερέας για να μας εξαγνίσει από τα ψεύδη της εβδομάδας. Εμείς τα αγόρια είχαμε φτάσει στο σημείο να εφευρίσκουμε ψέματα για να τον εντυπωσιάζουμε. Εκείνος έλεγε πάντα «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια» και μας άφηνε ελεύθερους.
Το μόνο ουσιαστικό ψέμα που δεν είχε αποκαλύψει κανένα αγόρι στον ιερέα ήταν ότι είχαμε βρει τρόπο να κρυφακούμε τις εξομολογήσεις των μεγάλων. Οταν ο Στάθης Πιτσίκουλας, διοικητής του αστυνομικού τμήματος της γειτονιάς μας, μπήκε στο εξομολογητήριο εκείνο το πρωί, ήμασταν στον κρυφό φωταγωγό. Στα πρώτα δέκα λεπτά της ακρόασης είχαμε χλωμιάσει. Ευχόμασταν κρυφά να ισχύει αυτό για τα κοντά ποδάρια της αλήθειας και να αποκαλυφθεί το πόσο κάθαρμα ήταν ο Πιτσίκουλας. Μάταια. Οταν όμως επέστρεψα, μετά τις σπουδές μου, τον βρήκα πιο κοντό: κομμένα και τα δύο του πόδια, από το γόνατο και κάτω.
Σηψαιμία λόγω διαβήτη ήταν η επίσημη διάγνωση.