Ο JOKER ΚΑΙ ΤΑ ΚΩΜΙΚΟΤΡΑΓΙΚΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΑ ΤΗΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΤΟΥ

Η μοναδική φορά που έχω δει προσωπικά να κάνει έλεγχο η αστυνομία σε κινηματογράφο, ήταν όταν ως μαθητής Γυμνασίου, έχοντας κάνει κοπάνα είχα βρεθεί σε μια κατάμεστη  πρωινή προβολή στον κινηματογράφο  ΑΛΑΣΚΑ. Το κοινό το αποτελούσαν εν μέρει κοπανατζήδες αντίστοιχης ηλικίας με μένα, αλλά και ένα άλλο ετερόκλητο συνονθύλευμα αργόσχολων, λούστρων και επαρχιωτών που είχαν έρθει στην Αθήνα και είχαν μπει στον κινηματογράφο, αφού είχαν τελειώσει τις δουλειές τους και είχαν βρεθεί εκεί για να προφυλαχτούν από το κρύο, μέχρι να πάρουν το λεωφορείο για την πατρίδα τους.

Την ταινία την βλέπαμε μέσα από ένα θολό σύννεφο από τα τσιγάρα των θεατών μέχρι την στιγμή που ακούστηκε μια φωνή να λέει: Σβήστε τα τσιγάρα γιατί έρχονται οι μπάτσοι!

Πράγματι σε λίγα λεπτά, μπήκαν 1-2 αστυνομικοί έκαναν μια βόλτα και έφυγαν μιας και δεν βρήκαν κανένα να καπνίζει.

Όλα αυτά μου θύμισε το τζέρτζελο που έγινε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στους 2 κινηματογράφους που έπαιζαν τον  JOKER.

Δύο λόγια αρχικά για την ταινία.
 Ήδη μετά τις 20 μέρες προβολής έχει κατακτήσει πλέον μια περίβλεπτη θέση στην ιστορία του κινηματογράφου καθώς πέτυχε, την όχι συχνή, ομοφωνία κοινού και κριτικών. Αυτό είναι προφανές γιατί σε 20 μέρες προβολής της απέκτησε βαθμολογία στο IMDb  8,9/10 από 362.000 θεατές όταν αντίστοιχα  στην προ 10ετιας  λίστα με ΤΑ 100 ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ LES CAHIERS DU CINEMA ο Πολίτης Καίην, του 1941, που  βρίσκεται στο νο 1 της λίστας, συγκεντρώνει μόνο  8,3/10 από 369.000 θεατές.

Είναι χαρακτηριστικό δε ότι, στον γεμάτο από νεανικό κοινό κινηματογράφο που είδα την ταινία, δεν ακουγόταν, όπως συνήθως με τέτοιο κοινό, ούτε κιχ καθώς την παρακολουθούσαν όλοι άφωνοι.

Η φασαρία  αυτή με τον JOKER απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο ότι έχουμε μια πολιτεία και πολιτικούς που με το παραμικρό πρόβλημα τα χάνουν και κάνουν σπασμωδικές κινήσεις με αλληλοκατηγορίες αντί να εξετάσουν το ίδιο το πρόβλημα.

Το αρχικό πρόβλημα εδώ είναι ότι μια, σύμφωνα με τον νόμο 3905/2010 κατηρτισμένη επιτροπή έκρινε μια ταινία ακατάλληλη για κάτω των 18 ετών. Στην §3 του άρθρου 37 του ίδιου νόμου προβλέπεται πως :απαγορεύεται η παρακολούθηση ακατάλληλων ταινιών σε ανηλίκους που δεν έχουν συμπληρώσει την απαιτούμενη από την κατάταξη της ταινίας ηλικία.

Έγιναν πολλές καταγγελίες στο ΥΠΠΟ ότι στους κινηματογράφους που παίζεται η ταινία υπάρχουν ανήλικοι. Ορθώς λοιπόν οι δύο κυρίες του υπουργείου έκαναν τον έλεγχο. Στο πίσω μέρος της υπηρεσιακής ταυτότητας τους γράφει: Με την επίδειξη της παρούσας ο κάτοχος εισέρχεται σε χώρους δημοσίων θεαμάτων και ακροαμάτων για άσκηση ελέγχου, αποκλειστικώς στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του. Παρακαλούνται οι αστυνομικές αρχές να παρέχουν κάθε δυνατή και νόμιμη διευκόλυνση στον κάτοχο του παρόντος για την απρόσκοπτη άσκηση των καθηκόντων του.  

Μετά τις καταγγελίες, όπως καταθέτει η υπάλληλος, το Τμήμα στο οποίο ανήκει ήρθε σε επικοινωνία με τον αρμόδιο εισαγγελέα, ο οποίος έδωσε το «πράσινο φως» για να γίνουν έλεγχοι. Μάλιστα, όλα έγιναν σε συνεννόηση με την προϊσταμένη της.

Ορθώς λοιπόν επενέβη η αστυνομία, άσχετα αν θα έπρεπε να είναι πολύ πιο διακριτική η παρουσία της.

Από δω και πέρα αρχίζει η κλωτσοπατινάδα των πολιτικών μετά τον θόρυβο που έγινε.

Ποιος  έφτιαξε τον παραπάνω νόμο; Ο Ραγκούσης ως υπουργός των Εσωτερικών του ΠΑΣΟΚ. Τι λέει σήμερα; Ότι αυτά είναι αδιανόητες εξελίξεις που γυρίζουν την Ελλάδα και την Ελληνική αστυνομία σε σκοτεινές εποχές!

Τι λέει ο υπουργός  προστασίας του πολίτη Χρυσοχοΐδης : ότι θα πάει με τον 15χρονο γιό του να δει την ταινία, δηλαδή θα παραβιάσει τον νόμο!

Τι λέει η υπουργός Μενδώνη για τις υπαλλήλους της: ότι κινήθηκαν αυτοβούλως και πως :καταδικάζουμε απερίφραστα τον χειρισμό της κατάστασης.

Αλλά στο όλο μπάχαλο δεν θα μπορούσε να μην συμμετέχει και ο Τσίπρας ο οποίος έχοντας δει την ταινία είπε μεταξύ άλλων κατηγορώντας τον Μητσοτάκη και τον Χρυσοχοΐδη : Πού να φανταστώ ότι μια εβδομάδα αργότερα η νέα «προοδευτική» κυβέρνηση της ΝΔ, με εντολή μάλιστα λειτουργών του Υπουργείου Πολιτισμού, θα έβαζε την ΕΛ.ΑΣ να αποκαταστήσει την τάξη; Και να μας επιστρέψει αισίως στη δεκαετία του '60, ίσως και ακόμη πιο πίσω... Ξεχνώντας βέβαια πως στα 5 χρόνια που κυβέρνησε δεν φρόντισε να αλλάξει ή να καταργήσει τους σχετικούς νόμους.

Φρόντισε όμως να βάλει και μια ανεκδιήγητη φωτογραφική σύνθεση για να τρολάρει τον Χρυσοχοΐδη!

Ποιο γραφικός από όλους ήταν ο ευρωβουλευτής Κούλογλου που ρώτησε γεμάτος αγωνία την Κομισιόν εάν ανησυχεί για τα φαινόμενα σκοταδισμού στην Ελλάδα και τι μέτρα σκοπεύει να πάρει!

Αντίστοιχα τα social media ξεσάλωσαν γράφοντας πως στους κινηματόγραφους πήγαν τα ΕΚΑΜ! με προτεταμένα τα όπλα, πως η κυβέρνηση εφάρμοσε τον μεταξικό νόμο 445/1937,ο οποίος όμως υφίσταται και ισχύει, πως η ιστορία είναι προβοκάτσια του ΣΥΡΙΖΑ γιατί οι δύο κυρίες του ΥΠΠΟ είχαν ενημερώσει την προϊσταμένη τους που έχει οικογενειακή σχέση με τον τέως υφυπουργό Κώστα Στρατή, οι καταγγελίες έγιναν από ανταγωνίστριες κινηματογραφικές εταιρείες και πλήθος από άλλες ανοησίες και κακοήθειες.

Αυτά όλα, αντί με το θέμα που προέκυψε να γίνει μια σωστή συζήτηση εάν χρειάζεται να έχουμε σήμερα ένα τέτοιο νόμο, όταν σήμερα τα παιδιά έχουν δικαίωμα ψήφου από 17 ετών και όταν σήμερα πολύ μικρότερα παιδιά έχουν ήδη εθισθεί σε πολύ βιαιότερα βιντεοπαιχνίδια ή και ακόμα βιαιότερες ταινίες που μπορούν να δουν στο ιντερνέτ!

Έχοντας ζήσει την εποχή που δεν σε έβαζαν στον κινηματογράφο σε ακατάλληλη ταινία αν δεν ήσουν 14 ετών, όπως γράφω στο ποστ μου ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ! θα έλεγα πως το καλύτερο θα ήταν να αποφασίζουν οι γονείς για το ποιο θέαμα τα παιδιά τους έχουν την πνευματική ανάπτυξη να παρακολουθήσουν. Αυτό είχα εφαρμόσει όταν η κόρη μου ήταν ανήλικη, αλλά ως κινηματογραφόφιλος ήξερα πάντα πριν την δούμε τι πάνω κάτω περιέχει η ταινία.

Επειδή όμως αυτό είναι ανέφικτο για πολλούς γονείς, είναι απαραίτητη η κατηγοριοποίηση της καταλληλότητας των ταινιών από ειδική επιτροπή, όπως άλλωστε γίνεται σε όλο τον κόσμο, βάσει της κοινής λογικής του τι μπορούν να δουν σήμερα οι ανήλικοι, με την επανατοποθέτηση στις φωτογραφίες έξω από τον κινηματογράφο της καταλληλότητας ή όχι μιας ταινίας για να ξέρουν και οι ανενημέρωτοι γονείς σε ποιους απευθύνεται.

Για τον έλεγχο υπεύθυνοι πρέπει να είναι οι αιθουσάρχες στην είσοδο του κινηματογράφου.

Τέλος, άσχετα από τα παραπάνω, πιστεύω πως σε λιγότερα από 20χρόνια ο JOKER θα είναι μια ταινία που θα προβάλλεται στα σχολεία για να διδάσκονται τα παιδιά που μπορεί να οδηγήσει το  bullying μια ψυχοπαθητική προσωπικότητα!

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΣΠΙΤΙΟΥ ΠΟΥ ΣΤΕΓΑΣΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΑ!

 Το 1911 ο εβραϊκής καταγωγής βιομήχανος της Θεσσαλονίκης,  Ντίνο Φερνάντεζ-Ντιάζ, γιός του τραπεζίτη Νταβίντ Φερνάντεζ, ανέθεσε στον γνωστό τότε  Ιταλό αρχιτέκτονα Πιεντρο Αριγκόνι (φωτογραφία), που είχε βρεθεί στην Θεσσαλονίκη για να κατασκευάσει την πρώτη γραμμή τραμ της πόλης,την κατασκευή μιας εξοχικής βίλας που της έδωσε το όνομα της γυναίκας του Μπιάνκας.

 Στον Φερνάντεζ ανήκε μερίδιο από την ιστορική ζυθοποιία «Όλυμπος» η οποία αργότερα συγχωνεύτηκε με την ζυθοποιία «Νάουσα», πριν από την εξαγορά της από τον Φίξ.

Η βίλα ολοκληρώθηκε μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης τον Οκτώβριο του 1912, το 1913 από τον Ντεμπρελή Τζώρτζη Σιαγά, γιατί λόγω του ιταλοτουρκικού πολέμου ο Αριγκόνι είχε αναγκαστεί να φύγει και επέστρεψε μετά την ενσωμάτωση της πόλης στην Ελλάδα. Στη Θεσσαλονίκη, ο Αριγκόνι  μετά το θάνατο της πρώτης γυναίκας του, ξαναπαντρεύτηκε με Ελληνίδα από την Ανδριανούπολη με την οποία απόκτησαν έντεκα παιδιά. Το τελευταίο ήταν η Αμίνα, μητέρα του αείμνηστου διανοητή και συγγραφέα  Κωστή Μοσκώφ.

Η Βίλα Μπιάνκα είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα εκλεκτικιστικής  αρχιτεκτονικής στην Θεσσαλονίκη. Κυριαρχείται από Μπαρόκ, Αρτ Νουβώ και Αναγεννησιακά στοιχεία ενώ η έλλειψη συμμετρίας στην κάτοψη της προσδίδει μια πολύ ιδιαίτερη, ξεχωριστή εμφάνιση. Ξεχωρίζει επίσης για τους υπέροχους εξώστες και ανοιχτούς χώρους της.

Στην φωτογραφία το ανάγλυφο της Μπιάνκα στην βίλα.

Την χαρά όμως του ιδιοκτήτη της βίλας για την ολοκλήρωση της, την κατέστρεψε η κόρη του Αλίνε. Ήταν η  μεγαλύτερη από τις 3 κόρες του.

Η κόρη του λιποθύμησε μέσα σε ένα τραμ και έσπευσε να την βοηθήσει ένας νεαρός, ο Σπύρος  Αλιμπέρτης ο οποίος ήταν έφεδρος ανθυπολοχαγός της 7ης μεραρχίας του Ελληνικού στρατού και υπασπιστής του συνταγματάρχη Κλεομένη Κλεομένους, φρούραρχου της πόλης τους πρώτους μήνες της ένταξής της στο ελληνικό κράτος.

Το γεγονός αυτό οδήγησε σε ένα φλογερό ειδύλλιο τους δύο νέους, αλλά για να μπορέσουν να παντρευτούν υπήρχε η προϋπόθεση η Αλίνε να βαπτιστεί χριστιανή, γεγονός που δεν δεχόταν με τίποτα ο πατέρας της, ο οποίος και την αποκλήρωσε . Επίσης ο ραβίνος της Θεσσαλονίκης την αφόρισε.  Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι η μητέρα της Μπιάνκα, ήταν καθολική και προκειμένου να παντρευτεί από έρωτα τον εβραίο πατέρα της, απαρνήθηκε τον καθολικισμό. 

Τελικά το ζευγάρι κατέβηκε στην Αθήνα  και παντρεύτηκαν. Το 1916, στα χρόνια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου, με την εγκατάσταση της κυβέρνησης Εθνικής Άμυνας στη Θεσσαλονίκη, αμβλύνθηκαν και οι ψυχρότητες της οικογένειας Φερνάντεζ, με αποτέλεσμα τα απόβλητα παιδιά τους να επιστρέψουν στο πλούσιο αρχοντικό.  

 Ο πατέρας της που είχε και ιταλική υπηκοότητα στην κατοχή πήγε με την γυναίκα του, τον γιό του  την νύφη του Λιλιάν και τα 3 παιδιά τους  στην λίμνη Κόμο της Ιταλίας. Εκεί έμεναν σε ένα ξενοδοχείο αλλά τους πήρε χαμπάρι ένας Γερμανός ο οποίος άρχισε να τους εκβιάζει. Αρχικά του έδωσαν ότι είχαν, ακόμα και τα κοσμήματα τους οι γυναίκες και τελικά έμειναν άφραγκοι μη έχοντας πλέον ούτε να φάνε. Από την πείνα η νύφη του Λιλιάν λιποθύμησε. Όταν την είδε ο ξενοδόχος κατάλαβε γιατί λιποθύμησε και τους κάλεσε στο ξενοδοχείο να τους βάλει να φάνε.

Δυστυχώς  την ώρα που τρώγανε  μπήκε στο ξενοδοχείο ο Γερμανός και θεώρησε πως έχουν και άλλα κρυμμένα λεφτά. Τους είπε σε λίγο να τον συναντήσουν στην λίμνη και όταν πήγαν εκεί δολοφόνησε και τους 7! 

Ο ξενοδόχος αργότερα τους αναζήτησε και όταν βρήκε τα πτώματα τους αναφώνησε αγανακτισμένος: Κοίτα ποιους έχουμε συμμάχους! (από την αφήγηση της Εκπαιδευτικού Αθανασίας Μελέκου ξεναγού με ειδίκευση στα μνημεία της Θεσσαλονίκης στο παρακάτω βίντεο)

  

Το ζευγάρι παρέμεινε στην Θεσσαλονίκη και έμειναν στη Βίλα Μπιάνκα έως και το 1965 όπου απεβίωσαν με μικρή διαφορά ο ένας από τον άλλον. Στην φωτογραφία το σπίτι όταν το κατοικούσε το ζευγάρι.

Το 1941 το κτίριο επιτάχθηκε από τους Ιταλούς και ένα τμήμα του χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία του Ιταλού Πρέσβη στην Θεσσαλονίκη. Αργότερα πέρασε στα χέρια των Γερμανών κατακτητών.

Μετά τον θάνατο του ζευγαριού συγκληρονόμος του σπιτιού ήταν η αδερφή της Αλίνε, Νίνα Ντερβιέ ντε Βαρές, που είχε παντρευτεί Γάλλο και ζούσε στο Παρίσι. Η τελευταία αυτή απόγονος των Φερνάντεζ πούλησε το παλιό αρχοντικό το 1965 σε ιδιώτες, οι οποίοι αγόρασαν την έπαυλη με σκοπό να χτίσουν, μετά την κατεδάφιση του κτηρίου, σύγχρονο οικοδομικό συγκρότημα.

Κατά τα έτη 1964 – 1967 στον όροφο του κτιρίου λειτούργησε ιδιωτικό δημοτικό σχολείο.
Το 1976 ευτυχώς το κτίριο χαρακτηρίστηκε διατηρητέο, ενώ είχαν γίνει πολλές προσπάθειες για τον αποχαρακτηρισμό και την κατεδάφιση του.

Στη φωτογραφία η εικόνα του πριν την αποκατάσταση του χωρίς στέγη.

 Το 1990 ύστερα από πολλές περιπέτειες η Casa Bianca περιήλθε στον Δήμο Θεσσαλονίκης ο οποίος και προχώρησε σε υποδειγματικές προσπάθειες αναστύλωσης και εκτεταμένες επεμβάσεις.
Σήμερα στεγάζει την Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης και  στην αυλή της Κάζα Μπιάνκα, πολλά ζευγάρια της Θεσσαλονίκης, που τους προσελκύει και τους συγκινεί η ρομαντική ιστορία των ενοίκων του ιστορικού αρχοντικού, από το 2011 τελούν εκεί τον πολιτικό τους γάμο.

500 ΧΡΟΝΙΑ ΕΜΕΝΕ ΑΓΝΩΣΤΟ ΤΙ ΕΚΡΥΒΑΝ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΔΑΜ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ, ΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΑΓΓΕΛΟΥ, ΣΤΗΝ ΚΑΠΠΕΛΑ ΣΙΣΤΙΝΑ!

Πριν από 4 χρόνια είχα γράψει για ένα πίνακα με τίτλο ΟΙ ΠΡΕΣΒΕΥΤΕΣ, ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΣ ΕΡΓΟ ΤΟΥ HOLBEIN στον οποίο υπάρχουν αρκετοί κρυφοί συμβολισμοί.

Ένα έργο που μέχρι πρόσφατα δεν είχε διαπιστωθεί ότι κρύβει κάποιο κρυφό συμβολισμό βρίσκεται στο ταβάνι της Καππέλλα Σιστίνα και είναι η γνωστή Δημιουργία του Αδάμ του Μιχαήλ Αγγέλου.

Ο Μιχαήλ Άγγελος είναι γνωστό πως ήταν βαθειά θρησκευόμενο άτομο, αλλά επίσης και πολύ καλός ανατόμος. Την εικονογράφηση της Καππέλλα Σιστίνα την ολοκλήρωσε από το 1508 έως το 1512.

Έκτοτε όλοι θαύμαζαν το περίφημο αυτό έργο χωρίς να παρατηρήσουν αυτό που πρόσεξε  ένας παρατηρητικός ιατρός, ο γυναικολόγος  Frank Lynn Meshberger από το Anderson της Indiana. Αυτός το 1990  δημοσίευσε στο έγκυρο ιατρικό περιοδικό  JAMA την παρατήρηση  του με τίτλο An Interpretation of Michelangelo's Creation of Adam Based on Neuroanatomy. Σε αυτήν υποστήριξε πως εκτός από την ζωή που δίνει ο Θεός στον Αδάμ αγγίζοντας τον με το δάκτυλο, υπάρχει και κάποιο άλλο κρυφό μήνυμα στην ζωγραφική αυτή.

Σε ένα από τα 300 ποιήματα και σονέτα που είχε γράψει ο Μιχαήλ Άγγελος περιγράφει πως το «θεϊκό μέρος» που δεχτήκαμε από τον Θεό είναι η διανόηση.

Έτσι λοιπόν αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά το έργο θα δει ότι ο σκοτεινότερος χώρος που βρίσκεται ο Θεός και οι άγγελοι έχουν το σχήμα της διατομής ενός εγκεφάλου!

Έχω ενοποιήσει σε ένα τα σχήματα και τις εικόνες που δημοσίευσε στην παραπάνω εργασία του ο Meshberger.

Αριστερά είναι οι εικόνες του εγκεφάλου από άτλαντα Ανατομίας και δίπλα τους η σκιαγράφηση του περιγράμματος του και των βασικών μερών του. Αντίστοιχα δεξιά είναι η σκιαγράφηση του περιγράμματος του σκιερού τμήματος της τοιχογραφίας και η διακριτή διαφορά των μορφών από το σκοτεινό μέρος.

Έτσι μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι στο εκπληκτικό αυτό έργο ο Μιχαήλ Άγγελος κατάφερε να συνδυάσει τις ανατομικές του γνώσεις για τον εγκέφαλο, σε ένα έργο που ήθελε να τονίσει πως ο Θεός δεν έδωσε στον άνθρωπο μόνο την ζωή, αγγίζοντας τον με το δάκτυλο του, αλλά και την διανόηση που εδράζεται στον εγκέφαλο!

Στην παρακάτω εικόνα έχει γίνει σύνθεση των παραπάνω στοιχείων από τον Ian Suk, BSc, BMC,  και τον Rafael Tamargo, MD, από το  The Johns Hopkins School of Medicine,της Βαλτιμόρης.

Central sulcus= κεντρική αύλαξ

cingulate sulcus= αύλακα προσαγωγίου ή Υπερµεσολόβια αύλακα

Sylvian fissure= Η σιλβική σχισμή ή αύλαξ του Sylvian είναι μια μεγάλη αύλαξ που χωρίζει τον κροταφικό λοβό από τους μετωπικούς και βρεγματικούς λοβούς.

Opric chiasm= Οπτικό χίασμα

Pituitary stalk=Στέλεχος της υπόφυσης

Vertebral a= Σπονδυλική αρτηρία

Medylla= νωτιαίος μυελός

Αναλυτικότερα, το οπτικό χίασμα απεικονίζονται από το δεξιό μηρό και το πόδι του πρώτου αγγέλου κάτω από τον Θεό, ο μίσχος της υπόφυσης και ο αδένας από το αριστερό πόδι και το πόδι του ίδιου αγγέλου, το στέλεχος της παρεγκεφαλίδας  από τον κορμό του δεύτερου αγγέλου κάτω από τον Θεό, και ο  νωτιαίος μυελός από τον μηρό και το πόδι αυτού του δεύτερου αγγέλου, και οι βασικές και σπονδυλικές αρτηρίες από ένα πράσινο με πτυχές ύφασμα  κάτω από αυτόν τον άγγελο.

H αύλακα του προσαγωγίου σχηματίζεται από τα περιγράμματα, του ισχίου του αγγέλου μπροστά από τον Θεό, τους ώμους του Θεού και τον τεντωμένο αριστερό βραχίονα του Θεού και η σιλβική σχισμή από μια πτυχή στον μανδύα του Θεού στην μέση του και το χέρι του αγγέλου.

Μετά από την ανακάλυψη του Meshberger, το 2010 οι προαναφερθέντες Ιan Suk,  ιατρικός εικονογράφος και ο  Rafael Tamargo, νευροχειρουργός βασιζόμενοι στην δεδομένη γνώση του Μιχαήλ Αγγέλου στην ανατομία του νευρικού συστήματος, θεωρούν ότι  στην απεικόνιση του Θεού στο"Διαχωρισμό του Φωτός από το Σκοτάδι", έχει  ζωγραφίσει συγκεκαλυμμένες εικόνες ενός εγκεφάλου  και νωτιαίου μυελού.

Η  συντριπτική πλειοψηφία των μορφών  του Μιχαήλ Άγγελο στις τοιχογραφίες της Καππέλλα Σιστίνα είναι ανατομικά σωστές αλλά ο λαιμός του Θεού σε αυτή τη συγκεκριμένη ζωγραφική φαίνεται ογκώδης και περίεργος, με τη γενειάδα του να στρέφεται αχνά προς τα πάνω γύρω από το σαγόνι του.

Cerebral peduncle=εγκεφαλικά σκέλη

Pons=στέλεχος

Pyramids of medulla oblongata=πυραμιδικές οδοί προμήκη μυελού

Anterior median sulcus=Προσθία μέση αυλαξ

Temporal lobe of brain=κροταφικός λοβός

Cerebellar hemisphere= ημισφαίριο εγκεφάλου

Cerebellar flocculus= κροκυδοειδής λοβός ή αρχιπαρεγκεφαλίδα

Έτσι κατέληξαν ότι τα ασυνήθιστα χαρακτηριστικά στο λαιμό θυμίζουν έντονα την εικόνα του κάτω μέρους ενός εγκεφάλου, όπως τον βλέπουμε   στη βάση του, εκεί που συνδέεται με το νωτιαίο μυελό.

Η εξήγηση που δίνουν μερικοί ότι η εικόνα του λαιμού μοιάζει με βρογχοκήλη δεν φαίνεται πιθανή, γιατί ο θρησκευόμενος Μιχαήλ Άγγελος δεν θα απεικόνιζε τον Θεό με κάποια ατέλεια.  

Στην ίδια εικόνα ο Θεός απεικονίζεται με κόκκινη ρόμπα με περίεργη σωληνοειδή δομή στο στήθος. Αν και ο Θεός φοράει την ίδια κόκκινη ρόμπα σε τρεις άλλες τοιχογραφίες της Γένεσης στην Καππέλλα Σιστίνα, αυτή η σωληνοειδής δομή απουσιάζει στις άλλες Η δομή έχει τη σωστή τοποθέτηση, σχήμα και μέγεθος και για αυτό πιθανολογούν να απεικονίζεται ο νωτιαίος μυελός.

ΠΟΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΡΥΒΟΥΝ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΑΡΟΙΜΙΩΔΕΙΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ; Γ΄ΜΕΡΟΣ

Στην ίδια δημοσίευση εκτός από τα κείμενα των συγγραφέων και καλλιτεχνών που δημοσίευσα  στο Α΄και Β΄ΜΕΡΟΣ είχαν  δημοσιευθεί και μερικά επίσης αξιόλογα κειμενάκια με το ίδιο θέμα από δέκα μαθητές δημιουργικής γραφής.

Η συγγραφέας Αμάντα Μιχαλοπούλου είχε ζητήσει από αυτούς τους νέους συγγραφείς, μαθητές της στη δημιουργική γραφή, μαζί με άλλους ακόμα 7, να γράψουν ιστορίες γύρω από κάποιο μυστικό που αποκαλύφθηκε ή έμεινε για πάντα κρυμμένο.

Έτσι προέκυψε το βιβλίο Το Μυστικό (Καστανιώτης 2018) και  από το ενημερωτικό σημείωμα του εκδότη, έχω πάρει τις φωτογραφίες των συγγραφέων. Στο ίδιο ενημερωτικό σημείωμα μπορεί να διαβάσει κανείς και την σύντομη βιογραφία των νέων αυτών και αξιόλογων συγγραφέων.

 Αλεξάνδρα Κωνσταντιδέλλη, απόφοιτη του τμήματος Δημόσιας Διοίκησης του Παντείου Πανεπιστημίου.

Ο,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό

Είναι γεγονός πως ο κανονιοβολισμός δεν σκότωσε τον Πιερ. Είχε φροντίσει άλλωστε να φορέσει κράνος πριν μπει στο μεγάλο κανόνι. Ηταν ζωντανός όταν η τοπική εφημερίδα έγραψε: «Ο Πιερ Ντερουά έγινε το πρώτο ανθρώπινο βλήμα στον νομό μας!». Βέβαια δεν μπόρεσε να κρατήσει την εφημερίδα στα χέρια του διότι ήταν και τα δύο σπασμένα. Ούτε και να χαμογελάσει που το όνομά του ήταν στο πρωτοσέλιδο μπόρεσε, καθώς τα μισά του δόντια είχαν σπάσει. Και τον τίτλο δεν τον διάβασε· τα μάτια του ήταν τόσο πρησμένα που είχαν κλείσει. Το σημαντικό ήταν πως η εφημερίδα έγραφε το όνομά του. Και αν συνερχόταν από το κώμα, θα χαιρόταν πολύ γι' αυτό.

 Χριστίνα Ντούση,  δικηγόρος

Οταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις

«Οταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις» μου είπε η Λίλα φτύνοντας ένα κουκούτσι κερασιού. Καθόμασταν στην κουπαστή της σκάλας και τα πόδια μας κουνιούνταν πέρα δώθε. Θέμα συζήτησης οι ερωτικοί μας καημοί. Ημασταν είκοσι πέντε, παντελώς ανίδεες περί τη ζωή, αλλά νομίζαμε ότι ήμασταν ήδη σοφές. «Λες;» τη ρώτησα με ελπίδα. Πράγματι, το σύμπαν συνωμότησε και μία εβδομάδα μετά έπεσα πάνω στον Πέτρο, που έψαχνε κάτι σημειώσεις. Λόγω της περίφημης συμπαντικής συνωμοσίας τις είχα εγώ. Από τη μια κοσμική μηχανορραφία στην άλλη, βρέθηκα παντρεμένη με τρία κουτσούβελα ήδη στα είκοσι οκτώ μου. Στα τριάντα μου το σύμπαν είχε κάνει με κακεντρέχεια μια στροφή ως προς το είδος της συνωμοσίας του και εγώ είχα ένα κέρατο σε μέγεθος χαυλιόδοντα και ένα φρέσκο διαζύγιο. Η δεκαετία του '90 έχει περάσει προ πολλού και ο Κοέλιο δεν είναι πια της μόδας, αλλά εγώ πάντα προσέχω τι εύχομαι.

Γιολάντα Γραμματικάκη, μεταπτυχιακό στην Επιχειρησιακή Έρευνα και στις Διοικητικές Επιστήμες.

Η ζωή είναι μικρή

Από μικρή προβληματιζόμουν με δύο μεγέθη. Το δικό μου και της ζωής. Οταν ήμουν μικρή, η ζωή μού φαινόταν πολύ μεγάλη, δεν περνούσαν οι μέρες μέχρι το Σαββατοκύριακο, δεν περνούσαν οι μήνες μέχρι το καλοκαίρι, δεν περνούσαν τα χρόνια μέχρι να τελειώσει το σχολείο. Η ζωή ήταν αιώνια. Δυστυχώς.

Μεγάλωνα όμως, και ο χρόνος λιγόστευε. Επρεπε να τελειώσω το πανεπιστήμιο στην ώρα του για ν' αρχίσω να δουλεύω, να προλάβω να κάνω καριέρα πριν παντρευτώ, αλλά και να μην πολυαργήσω να παντρευτώ για να κάνω παιδιά νέα, ώστε να έχω αντοχές να τα μεγαλώσω. Για να προλάβω να τα καμαρώσω να σπουδάζουν και να παντρεύονται και να βοηθήσω στο μεγάλωμα των εγγονιών μου, να μην είμαι χούφταλο. Οσο μεγάλωνα, η ζωή γινόταν όλο και μικρότερη. Δυστυχώς. Και καθώς προχωρούσε η ζωή, τα παιδιά μου μεγάλωναν και σπούδαζαν και έφευγαν από το σπίτι. Εκαναν οικογένειες και παιδιά και τα παιδιά τους μεγάλωναν κι αυτά. Εγώ γέρασα, έχασα τον άντρα μου και οι φίλες μου γέρασαν κι αυτές και δεν βγαίναμε πλέον.

Η ζωή άρχισε πάλι να μου φαίνεται μεγάλη, ατελείωτη. Και για πρώτη φορά το μέγεθός της συμβάδιζε με το δικό μου. Δυστυχώς.

Μυρτώ Σεϊζάνη νηπιαγωγός

Μέχρι να παντρευτείς θα γιάνει

Επεσε από την κούνια που είχε βάλει ο παππούς στην αυλή για τα γεννέθλιά της, όταν έκλεισε τα τέσσερα. Της άρεσε να παίρνει φόρα και να ορμάει μπροστά, σαν να πετούσε πάνω από τις στέγες του χωριού. Το χτύπημα δεν φάνηκε σοβαρό, αλλά της άφησε ένα σημάδι σαν αυλάκι στο μάγουλο. «Μέχρι να παντρευτείς θα γιάνει» τής είπε η γιαγιά. Δεν έγιανε όμως ούτε στα δώδεκα που άρχισε να την ενδιαφέρει, ούτε στα είκοσι που ο χειρουργός στην Αθήνα τής είπε ότι άργησε και τώρα πια δεν διορθώνεται. Δεν παντρεύτηκε κι έτσι δεν έμαθε αν η ουλή θα έφευγε ποτέ.

 Δήμητρα Λουκά, φιλόλογος.

Η περιέργεια σκότωσε τη γάτα

«Από παιδί ήμουν φιλοπερίεργος, μητέρα. Μόνο που εσύ δεν έμπαινες στον κόπο να μου απαντάς. Καμιά φορά από κούραση, άλλοτε από αμηχανία. Οπως τότε που σε ρώτησα γεμάτος απορία: "Τι έχει μέσα αυτό το σακουλάκι που κρέμεται κάτω από το πουλί μου, μαμά;". Εσύ κοκκίνισες, μου πέταξες ένα "η περιέργεια σκότωσε τη γάτα" κι εγώ φοβήθηκα ότι αν συνεχίσω τις ερωτήσεις μπορεί να σκοτωθεί ο γάτος μας ο Τόμπι. Ετσι εσύ ξεμπέρδεψες μια για πάντα από τις ερωτήσεις μου κι εγώ το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να διοχετεύσω όλη μου την περιέργεια στη φαντασία.

Σε ευχαριστώ μητέρα».
(Απόσπασμα από άγνωστη επιστολή του Αλμπερτ Αϊνστάιν στη μητέρα του).

Εύη Μυλωνάκη, δικηγόρος.

Τον αράπη κι αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς

Σε διαφήμιση του σαπουνιού Pears από τον 19ο αιώνα, ένα μαύρο παιδάκι πλένεται με Pears και γίνεται λευκό. Αυτό μπορεί ν' ακούγεται ξεπερασμένο αλλά το 2017 η Dove παρήγαγε μια παρόμοια διαφήμιση: μια μαύρη γυναίκα πλένεται με Dove και γίνεται νέα και λευκή. Η εταιρεία ζήτησε συγγνώμη, αλλά το μήνυμα παραμένει το ίδιο.

Με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες να κατακλύζουν τη χώρα μας και τους ανεγκέφαλους να μιλούν ακόμη για ανωτερότητα της λευκής φυλής σε Ευρώπη και Αμερική, δεν είναι ν' απορεί κανείς με τη διαφήμιση της Dove. Στόχος του 2019: να γράψω με σπρέι έξω απ' τα γραφεία της Χρυσής Αυγής: God is Black!

 Γιάννης Γορανίτης, δημοσιογράφος και μεταφραστής.

Οποιος χάνει στα χαρτιά, κερδίζει στην αγάπη

Παίζουμε κούκο μονό. Ασος, οκτώ στο χέρι. Οκτώ, εφτά, άσος κάτω. Η καρδιά μου επιταχύνει, το πρόσωπο ανέκφραστο. Poker face που λένε. Κι άλλος άσος. Φουλ. Γίναμε. Τόσους μήνες χάνω, τώρα θα ρεφάρω. Πάσο ο Θοδωρής κι ο Γιώργος, «μέσα» ο ψηλός. Τελευταίο φύλλο, εφτά. Τσεκούρι που λένε. «Ρέστα» ο ψηλός. Μπλοφάρει. Σπρώχνω όλες τις μάρκες μου απολαμβάνοντας τη ζεστή αίσθηση της τσόχας. Ο ψηλός ατάραχος πετάει άλλα δύο τσεκούρια στο τραπέζι. Καρέ. Δεν μπλόφαρε. Ο Θοδωρής πασχίζει να αποφορτίσει την ατμόσφαιρα: «Οποιος χάνει στα χαρτιά, κερδίζει...». Αρκεί ένα βλέμμα για να εγκαταλείψει την προσπάθεια. Φτάνω στο σπίτι ξημερώματα. Η Τζένη έχει το κλειδί από μέσα. Χτυπάω κουδούνι. «Πάλι έχασες;». «Οχι», ψελλίζω. Κοιτάει απ' το ματάκι. Poker face. «Βάλε ένα πενηντάρικο κάτω απ' την πόρτα». Κάνω ότι ψάχνω στο πορτοφόλι. «Εικοσάρικο, έστω;».
Κοιμήθηκα στο αυτοκίνητο.Το απόγευμα βρήκα κάτω από τον υαλοκαθαριστήρα την αίτηση διαζυγίου. Από τότε είμαι μόνος. Κούκος, που λένε. Και συνεχίζω να χάνω στα χαρτιά.

 Ηλιάνα Κωτσίλα, πολιτικός μηχανικός.

Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω

Αίσια έκβαση είχε η περιπέτεια του επτάχρονου Μιχάλη από την Καστοριά που καταλήφθηκε από την ιδέα πως μπορεί να γίνει σκύλος και μάλιστα ιπτάμενος.

Ολα ξεκίνησαν όταν οικείο πρόσωπο ανέφερε τη φράση «Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω», παροτρύνοντάς τον να βελτιώσει τις σχολικές του επιδόσεις. Το αγόρι - που αρχικά εμφάνισε ήπια συμπτώματα όπως γαβγίσματα και αναίτιο χοροπηδητό - έφτασε στο σημείο να δαγκώσει την τετράχρονη αδερφή του. Η κατάσταση κλιμακώθηκε όταν επιχείρησε να πηδήξει από το παράθυρο με πρόθεση να απογειωθεί.

Κατόπιν παρέμβασης των ειδικών και με τη συμπαράσταση του οικογενειακού περιβάλλοντος, το παιδί έχει πια αφήσει πίσω του τις «σκυλίσιες μέρες». Σύμφωνα με πηγές, κλειδί για τη θεραπεία αποτέλεσε η ίδια γνωστή φράση. Για την ακρίβεια η συνεχής επανάληψή της, ώστε να ευθυγραμμιστούν τα «θέλω» του αγοριού με ευεργετικές δραστηριότητες, όπως η άοκνη μελέτη και ο πρωταθλητισμός.
Ο Μιχάλης απολαμβάνει πλέον τις χαρές της παιδικής ηλικίας, κατακτώντας μάλιστα πρόσφατα την τέταρτη θέση σε Πανελλήνιο Μαθηματικό Διαγωνισμό.

Ολγα Κοζάκου – Τσιάρα, φιλόλογος.

Το ράσο δεν κάνει τον παπά

Δεν ήταν ράσο, αλλά μια μαύρη ιμιτασιόν γούνα, σαν αληθινή που έκανε δέκα ευρώ. Την αγόρασε από τον πάγκο της λαϊκής, στα μεταχειρισμένα.
Χώθηκε στη γούνα, χτένισε τα μαλλιά της, έβαλε κραγιόν και πήγε στο Hondοs ν' αγοράσει μια φθηνή κολόνια. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και δεν ήταν πια η μεσόκοπη ψιλικατζού, όπως έλεγε ο άντρας της. Η πωλήτρια της χαμογέλασε πλατιά και την οδήγησε στο τμήμα της Νina Ricci. «Αυτή θα ταίριαζε στο στυλ σας, κυρία μου», της είπε.

Ολοι γύρισαν και την κοίταξαν: είχε αρχίσει ξαφνικά κι αλλόκοτα να ψηλώνει, να ομορφαίνει και να μεταμορφώνεται σε σταρ του Χόλιγουντ.

Ευδοκία Κατσουρού, ψυχολόγος.

Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια

Μετά το κατηχητικό της Κυριακής, περίσσευε πάντα χρόνος για την «ώρα της αλήθειας», την ανάκριση, δηλαδή, στην οποία μας υπέβαλε ο ιερέας για να μας εξαγνίσει από τα ψεύδη της εβδομάδας. Εμείς τα αγόρια είχαμε φτάσει στο σημείο να εφευρίσκουμε ψέματα για να τον εντυπωσιάζουμε. Εκείνος έλεγε πάντα «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια» και μας άφηνε ελεύθερους.

Το μόνο ουσιαστικό ψέμα που δεν είχε αποκαλύψει κανένα αγόρι στον ιερέα ήταν ότι είχαμε βρει τρόπο να κρυφακούμε τις εξομολογήσεις των μεγάλων. Οταν ο Στάθης Πιτσίκουλας, διοικητής του αστυνομικού τμήματος της γειτονιάς μας, μπήκε στο εξομολογητήριο εκείνο το πρωί, ήμασταν στον κρυφό φωταγωγό. Στα πρώτα δέκα λεπτά της ακρόασης είχαμε χλωμιάσει. Ευχόμασταν κρυφά να ισχύει αυτό για τα κοντά ποδάρια της αλήθειας και να αποκαλυφθεί το πόσο κάθαρμα ήταν ο Πιτσίκουλας. Μάταια. Οταν όμως επέστρεψα, μετά τις σπουδές μου, τον βρήκα πιο κοντό: κομμένα και τα δύο του πόδια, από το γόνατο και κάτω.

Σηψαιμία λόγω διαβήτη ήταν η επίσημη διάγνωση.

ΠΟΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΡΥΒΟΥΝ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΑΡΟΙΜΙΩΔΕΙΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ; Β΄ΜΕΡΟΣ

Το Α΄ΜΕΡΟΣ εδώ.

Αντώνης Νικολής, συγγραφέας

Οι άντρες και τα... παντελόνια τους

Οι άντρες που τιμούν τα παντελόνια τους, μ' άλλα λόγια ο αντρισμός υπονοούμενος ως αρετή. Πρόκειται για μετωνυμία: το περιέχον «τα παντελόνια» αντί του περιεχόμενου «ο αντρισμός». Γιατί δεν αμφισβητεί κανείς τον αντρισμό των αρχαίων που φόραγαν χιτώνες ίσαμε ψηλά στους μηρούς ούτε των συμπολεμιστών του Κολοκοτρώνη με τις πλισέ φουστανέλες - υπάρχει άλλωστε και η χαριτωμένη διαφήμιση με τους Σκωτσέζους που σηκώνουν απειλητικά κι αποκαλυπτικά τα κιλτ τους. Το πράγμα δεν σηκώνει πολλή σοβαρότητα. Είναι αρετή ο αντρισμός; Προφανώς, όταν οι άντρες έχουν να επιτελέσουν ένα καθαρά αντρικό χρέος. Να πολεμήσουν, ας πούμε, όσο ο πόλεμος προϋπέθετε τους δυνάμει πιο αναπτυγμένους αντρικούς μυς. Ακόμη και τότε, ωστόσο, στους «Θεών Διαλόγους» του Λουκιανού, ο Δίας υπερασπίζεται τον γιο του τον Διόνυσο, ο οποίος, καίτοι «θηλυμίτρης» και«αβρότερος των γυναικών» (παρόλο που ντύνεται γυναικεία και είναι μαλακότερος απ' τις γυναίκες), προέλασε νικηφόρα ώς την Ινδία. Ή να θυμηθούμε εκείνον τον στρατάρχη του Χίτλερ που είχε μόνιμα βαμμένα κόκκινα τα νύχια των ποδιών του μέσα στ' άρβυλα; Ο αντρισμός συγκαταλέγεται στις έννοιες που καθημερινά φυραίνουν σε περιεχόμενο.Ξέρω τρανς γυναίκες, ντόμπρες, με απαράμιλλη γενναιότητα κι όποια άλλη στερεότυπη αντρική αρετή, και που άκουσον άκουσον καν δεν συζητούν να στερηθούν το πέος τους!

Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης, συγγραφέας

Όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το καταφέρεις 

Κάθε συγγραφέας, άρα και ο τρανός Paolo Coehlo, έχει δικαίωμα να εκφέρει οποιαδήποτε κοσμοθεωρία τον εκφράζει, ώς και τη μεγαλύτερη μπαρούφα, αλλά ας έχουν οι αναγνώστες τη σύνεση να μην τα παίρνουν όλα τοις μετρητοίς. Κανένας Θεός, κανένα σύμπαν δεν είναι υποχρεωμένο να κάνει τα χατίρια στον κακομαθημένο θνητό που χτυπάει το πόδι του και φωνάζει: ΘΕΛΩ, ΘΕΛΩ, ΘΕΛΩ! Φυσικά και είναι ωραίο να έχουμε επιθυμίες. Γιατί κάνουν τη ζωή μας πιο διασκεδαστική και ενδεχομένως να γινόμαστε και καλύτεροι άνθρωποι μοχθώντας να τις πραγματώσουμε.

Ομως το σύμπαν δεν έχει καμιά σχέση με τούτο. Ή, ακόμα κι αν έχει, θα συμβαίνει με έναν τρόπο εντελώς ακατανόητο για την πεπερασμένη μας νόηση. Καλύτερα λοιπόν να κάνουμε εμείς όσα πρέπει. Εδώ, στη Γη. Και από μεταφυσική σκοπιά να το δεις, δεν καταλαβαίνω σε τι βοηθά να γραπώνεις τη μοίρα σου από τον λαιμό και στραγγαλίζοντάς τη να απαιτείς, ντε και καλά, να εκπληρώσει τα όνειρά σου. Σάμπως θα συγκινηθεί; Για να μιλήσω προσωπικά. Τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή μου ήρθαν όταν ουδόλως το περίμενα ή φανταζόμουν. Αντιθέτως, όσα κυνήγησα με λύσσα πέρασαν από δίπλα μου και δεν μου ρίξαν βλέφαρο. Οταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το καταφέρεις.

Γιώργος Χατζηπαύλου, stand up κωµικός

Απλά μην το σκέφτεσαι, μια ιδέα είναι όλα 

Ολοι έχουμε έναν φίλο που στη δύσκολη στιγμή μάς έχει δώσει την απόλυτη λύση σε όλα. Οποιο κι αν είναι το πρόβλημα απλά μην το σκέφτεσαι! Μάλλον έτσι το πρόβλημα θα παρεξηγηθεί και θα φύγει να πάει σε κάποιον που θα το εκτιμά και θα το σκέφτεται. Οσοι επαναλαμβάνουν τη φράση «μια ιδέα είναι όλα» απλά δεν έχουν ιδέα.

Διότι οι ιδέες βρίσκονται στο μυαλό και δύσκολα βγαίνουν από εκεί. Ειδικά αν είναι στο μυαλό άλλων αλλά αφορούν εσένα. Αν για παράδειγμα σταματήσω να πληρώνω την Εφορία γιατί έδιωξα την ιδέα αυτή, η Εφορία θα έχει μια άλλη ιδέα που λέγεται πρόστιμο. Την οποία επίσης μπορώ να μη σκέφτομαι αλλά η επόμενη ιδέα της είναι η ποινική δίωξη κι εκείνοι που τη σκέφτηκαν τη θεωρούν εξαιρετική. Μπορείς πάντα βέβαια να φωνάξεις τον φίλο σου την ώρα της κατάσχεσης για να εξηγήσει ότι «μια ιδέα είναι όλα», αλλά θα αναρωτιέσαι αν το λέει σ' εκείνους ή σ' εσένα.

Θεόφιλος Τραμπούλης, επιμελητής τέχνης

Η Μακεδονία είναι ελληνική

Ο Λεόν Μπλουά, ο σπουδαίος γάλλος στυλίστας που την υστεροφημία του έβλαψε ανεπανόρθωτα η απύλωτη ελευθεροστομία του και η στράτευσή του στον καθολικισμό, εξέδωσε το 1902 την «Εξήγηση των κοινών τόπων», ένα λεξικό που φιλοδοξούσε να «καταφέρει, τι όνειρο!, να κάνει τον Αστό να βουβαθεί για πάντα». Κομψότερη από το συγγενές «Λεξικό των κοινών τόπων» του Φλομπέρ, που καταδείκνυε τη ρηχότητα και την υποκρισία πίσω από τις στερεότυπες εκφράσεις των μικρόνοων ανθρώπων, η «Εξήγηση» του Μπλουά αναρωτιόταν αντίθετα: «Τι θα συνέβαινε αν μπορούσαμε να αποδείξουμε πως το ένα ή το άλλο προαιώνιο κλισέ που χρησιμοποιεί ο Αστός αντιστοιχεί σε μια θεϊκή Αλήθεια, έχει τη δύναμη να συνθλίψει κόσμους και να πυροδοτήσει ανηλεείς καταστροφές;». Ο πραγματικός Αστός, «δηλαδή ο άνθρωπος που δεν κάνει καμία χρήση της ικανότητας της σκέψης και ζει ή μοιάζει να ζει χωρίς ούτε μια μέρα να του έκρουσε την πόρτα η ανάγκη να κατανοήσει οτιδήποτε, ο αυθεντικός Αστός είναι περιορισμένος σε μια γλώσσα που αποτελείται από ελάχιστες προτάσεις (…) Τι τρόμος θα κυρίευε τον ταβερνιάρη ή τον κοσμηματοπώλη, τον φαρμακοποιό ή τον εργολάβο αν αίφνης αντιλαμβάνονταν πως, δίχως να το γνωρίζουν, αρθρώνουν λόγια από τα οποία αναβλύζουν σύμπαντα; (…) Aκόμη κι οι πιο κούφιοι αστοί είναι, εν αγνοία τους, δεινοί προφήτες και δεν μπορούν να ανοίξουν το στόμα τους χωρίς να δονηθούν τ' αστέρια και να διαφανεί η Αβυσσος των Φώτων μέσα από τις καταβόθρες της Βλακείας τους». Τι φως Αληθείας καταυγάζει λοιπόν εκατόν είκοσι χρόνια μετά από τους ίδιους κοινούς τόπους για τους οποίους έγραψε ο Μπλουά, η σιωπή είναι χρυσός και προστατεύω την τιμή της οικογένειάς μου, δεν υπάρχει χαρά δίχως πόνο και ζούμε μονάχα μία φορά, σκοτώνω την ώρα μου και δυστυχώς δεν έχω ψιλά, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και σας μιλώ σαν φίλος, δες και την άλλη πλευρά: αυτή την αντιθεολογική παρότρυνση που απευθύνουν στον συνομιλητή τους οι δογματικοί και ανέντιμοι άνθρωποι για να τον εγκλωβίσουν και να ασκήσει ο ίδιος στον εαυτό του τη βία της μεταστροφής του, οι ίδιοι που κάθε φορά στηλιτεύουν την κατάρρευση της ηπιότητας και της σύνεσης μόνο και μόνο για να συδαυλίσουν τα πάθη και να δουν τους άλλους να σπαράζονται από τη διχόνοια που προκάλεσαν. Ή για να πάμε σε κάτι επίκαιρο, ναι, η Μακεδονία είναι ελληνική, αυτή η ζοφερή κοιλάδα βίας και φθόνου, διάσπαρτη από πνιγηρές πόλεις και μισαλλόδοξους λεβέντες, δεν θα μπορούσε παρά να είναι σάρκα από τη σάρκα της Ελλάδας, του σαρκοβόρου και φοβισμένου αδηφάγου φαντάσματος που λάμπει στα γκροτέσκα πρόσωπα όσων με κάθε δίκιο επαναλαμβάνουν αυτή την τρομερή ταυτολογία: η Μακεδονία είναι πράγματι ελληνική.

Παυλίνα Βουλγαράκη, ερμηνεύτρια

Κι ο άγιος φοβέρα θέλει

Αυτή η παροιμία μου φαίνεται εκ φύσεως παράλογη και κάπως ειρωνική. Ο «άγιος» ως έννοια υποδηλώνει κάτι υπερβατικό, ενώ η πρώτη υπέρβαση για τον άνθρωπο είναι η υπέρβαση του φόβου που αποτελεί την πιο απλοϊκή αδυναμία της ανθρώπινης φύσης. Την πιο κοινωνικά αποδεκτή μορφής παράνοιας. Φοβόμαστε κάτι που υποθέτουμε ότι θα συμβεί αλλά δεν το ξέρουμε. Φοβίζουμε κάποιον ως προς τι; Ο σεβασμός δεν εκβιάζεται... εμπνέεται. Ετσι κι αλλιώς, ο φόβος λειτουργεί κατασταλτικά σε κάθε είδους έμπνευση κι ελεύθερη έκφραση, στην καλύτερη περίπτωση ωθεί τους ανθρώπους να δρουν απλώς και μόνο διεκπεραιωτικά. Οπότε δεν αξίζει καν να μπει κανείς στη διαδικασία της «φοβέρας». Οσο καταχωρείται αυτή η φράση μέσα μας μαθαίνουμε να υποτιμούμε την έμπνευση και το κίνητρο που δίνει στους γύρω μας το αντίθετο του φόβου, δηλαδή η θετική παρότρυνση. Αν μπορούσα θα καταργούσα αυτή την παροιμία και θα την αντικαθιστούσα με κάποια που να έκανε σαφές ότι ο σεβασμός κερδίζεται. Κι ότι σε σχέση με τη δημιουργικότητα και τις ικανότητές μας η φαντασία είναι το κλειδί, πιο σημαντική από τη γνώση, που είναι πάντα περιορισμένη. Η φαντασία περικυκλώνει τον κόσμο.

ΠΟΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΡΥΒΟΥΝ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΑΡΟΙΜΙΩΔΕΙΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ; Α΄ΜΕΡΟΣ

Όταν διαβάσω κάτι ενδιαφέρον σε εφημερίδες, είτε στο ιντερνετ το φυλάω στο αρχείο μου και όπως συμβαίνει συνήθως, με τον καταιγισμό των νέων πληροφοριών, το ξεχνάω.

Έτσι όταν κατά καιρούς κάνω κάποια αναψηλάφηση σε αυτά που έχω φυλάξει, ξαναανακαλύπτω με ενθουσιασμό, κείμενα που αξίζουν να δημοσιευτούν.

Ένα από αυτά τα διαμάντια, είναι και τα παρακάτω κειμενάκια που λόγω της έκτασης της συνολικής δημοσίευσης θα τα δημοσιεύσω όλα, αναγκαστικά σε συνέχειες, γιατί ήταν τελικά, λόγω της υψηλής τους ποιότητας, ιδιαίτερα δύσκολη η επιλεκτική επιλογή μερικών από αυτά.

Τον Ιανουάριο 2019 είχε δημοσιευτεί στα ΝΕΑ αυτή η ανθολογία κειμένων από διάφορους συγγραφείς και καλλιτέχνες με τίτλο Όταν τα κλισέ (δεν) λένε αλήθεια. Την συλλογή αυτή είχαν κάνει οι Αδαμοπούλου Μαίρη, Λιάκα Ζωή Μαρίνου Διονυσία και Φαλίδα Εφη.

Η μόνη προσθήκη που έκανα στην αρχική δημοσίευση είναι οι φωτογραφίες των συγγραφέων και καλλιτεχνών.

Γιώργος Καπουτζίδης, ηθοποιός, σεναριογράφος

Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο

Ενα κλισέ που θεωρώ ότι δεν μπορεί να λέει την αλήθεια είναι το «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο». Οχι, ο πελάτης δεν έχει σχεδόν ποτέ δίκιο. Δεν μπορεί να έχει δίκιο γιατί δεν ξέρει τη δουλειά που κάνεις. Απλώς δεν του το λες γιατί δεν θέλεις να τον χάσεις από πελάτη. Εγώ το κατάλαβα το μακρινό 2001 που δούλευα ως σερβιτόρος σε καφετέρια. Εκτοτε το έχω ενστερνιστεί και είμαι βέβαιος πως ο πελάτης δεν μπορεί να έχει δίκιο πάντα.

Χρήστος Χρυσόπουλος, συγγραφέας

Χρόνια πολλά, να ζήσεις, να σε χαιρόμαστε

Ακούγοντας ολημερίς την εν λόγω ευχή στις δεκατέσσερις κάθε Δεκέμβρη, επιθυμώ να επισημάνω ότι σε βάθος χρόνου, όπως επικαλείται η κοινότοπος ρήση, κανείς μας δεν θα ζήσει - αυτό είναι μάλλον σίγουρο. Καθώς, μάλιστα, τα χρόνια επισωρεύονται, η ευχετήριος συνάρτηση ισχύει αντιστρόφως: η ζωή μειώνεται. Πέραν τούτου, αναρωτιέμαι: και γιατί να μην καταργήσουμε ολότελα τα γενέθλια; Εν πρώτοις, θα σταματήσουμε να μεγαλώνουμε, εν συνεχεία, εκείνη την ημέρα θα τρώμε λιγότερο, θα πέφτουμε για ύπνο νωρίτερα, θα γλιτώσουμε ένα σωρό έξοδα, θα ξεχάσουμε όλους εκείνους που θέλουμε να ξεχάσουμε και μας τηλεφωνούν ακατάλληλες ώρες με τυπικές ευχές, και θα μας ξεχάσουν και εκείνοι. Επίσης, όχι άλλο ατέλειωτο πλύσιμο πιάτων... Λοιπόν, ας καταργηθεί η γενέθλιος επέτειος, και - επιτέλους - ας καταργηθεί και αυτή η απαίσια εφαρμογή υπενθύμισης στο Facebook. #no_more_birthdays.

Σοφία Φιλιππίδου, ηθοποιός, σκηνοθέτρια

Οποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε

Εμένα με καθόρισαν δύο κλισέ- παροιμίες: το δημώδες «αγάλι-αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι» και το βιβλικό «όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε», επειδή ως παιδί φτωχών γονιών με προσφυγικές καταβολές έμαθα - και λόγω κλασικής παιδείας - πως η άγουρη νεότητα οφείλει με υπομονή και επιμονή να ωριμάσει για να γεμίσει με γλυκούς χυμούς κι ενώ ωρίμαζα αγάλι- αγάλι με έτρωγε το σκουλήκι να βλέπω από μακριά τον Κύριο με τα «δώρα»: θέσεις, αναθέσεις, επιχορηγήσεις, βραβεία, επαίνους, και να σκοτώνονται στα υπουργεία, στις δημόσιες υπηρεσίες και στις εφημερίδες ποιος θα βγει φωτογραφία με τον Κύριο! Και ρωτώ: Μπορεί ένας ορμητικός και ταλαντούχος νέος να αναλώνεται στη συνάφεια με τους σπουδαίους της αγοράς - χωρίς να τρελαθεί - για να πετύχει τους στόχους του; Και μπορεί ο ίδιος νέος να αναλώνει το ταλέντο, την καλλιέργεια και την ευγένειά του για να αποδείξει την αξία  του χωρίς να πέσει σε μελαγχολία; Την απάντηση την ξέρει το σκουλήκι!

Κατερίνα Βρανά, stand up κωµικός

Εφαγες τον γάιδαρο και σου 'μεινε η ουρά

Ενα ρητό που με εκνευρίζει είναι το «Εφαγες τον γάιδαρο και σου 'μεινε η ουρά». Γιατί να θες να φας την ουρά όταν έχεις φάει όλον τον υπόλοιπο γάιδαρο; Εχω σκάσει. Δεν αντέχω να φάω και την ουρά. Και πόσο μεγάλη είναι αυτή η ουρά; Πόσο φουντωτή είναι στο τέλος; Και πού ξέρεις εσύ από πού άρχισα να τρώω τον γάιδαρο; Σπάνια τρώει κανείς την ουρά. Από όλα τα μέρη του ζώου αυτό που τρως το λιγότερο είναι η ουρά. Ακόμα και στα λουκάνικα που μπαίνει ό,τι μέρος του ζώου φαντάζεσαι, δεν μπαίνει η ουρά. Πιστεύω ότι είναι καλύτερα να λέμε «έφαγες τη χωριάτικη και σου 'μεινε η παπάρα». Μμμ, παπάρα. Μιαμ, μιαμ, μιαμ.

Το άλλο που με βγάζει από τα ρούχα μου είναι το «Θες και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο». Ποιος ταΐζει πίτα το σκυλί του; Και τι πίτα; Αμα έχει κρεμμύδι, θα το σκοτώσεις το καημένο. Δώσ' του σκυλοτροφή κι έτσι έχεις και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Ευελιξία θέλει. Αυτό το ρητό δεν ισχύει. Επίσης, πιστεύω ότι είναι ένα πολύ αρνητικό ρητό. Δοκίμασε εσύ να έχεις και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο κι αν πετύχεις θα σε ακολουθήσουμε όλοι. Ποιοι είμαστε εμείς να σταθούμε εμπόδιο στα όνειρά σου;

Δημήτρης Αντωνίτσης, εικαστικός

Απ' όλα τα μυρωδικά, κάλλιο μυρίζει η μάνα

Μια από τις πιο λοξές παροιμίες των σχολικών μου χρόνων ήταν το «Απ' όλα τα μυρωδικά, κάλλιο μυρίζει η μάνα». Πολύ αργότερα, ξεπερνώντας το οιδιπόδειο της παραπάνω φράσης έμαθα ότι οι οσμές αντιστέκονται στην εκλογικευμένη κατηγοριοποίησή τους, αντίθετα με τις εικόνες ή τους ήχους. Η φυσικο-χημική προσέγγιση των οσμών το επιτρέπει, αν και οι πληροφορίες που δίνει για τη φύση του κόσμου είναι θεωρητικές. Η αίσθηση της όσφρησης πραγματοποιεί άμεσα βιοχημική ανάλυση και αξιολόγηση του οσφραινόμενου αντικειμένου (έμβιου ή πράγματος). Προσφέρει άμεση στιγμιαία κατανόηση αυτού.

Αλλωστε «Smell it First!» παρότρυναν τα προχό μπλουζάκια για κλάμπινγκ στην μπουτίκ της Pat Fields στη Νέα Υόρκη. Από την αρχαιότητα οι φιλόσοφοι συμφωνούσαν με την ιδέα ότι η αίσθηση της όσφρησης συνδέει τον άνθρωπο με το ζωικό βασίλειο, αν και λιγότερο προικισμένος από τα ζώα σε αυτό το σημείο. Η όσφρηση παρουσιάζεται ως αρχαϊκό κατάλοιπο του ζώου στον άνθρωπο. Ισως αυτό ακριβώς κέντρισε το ενδιαφέρον του Nietsche. Η «μύτη» γίνεται όργανο της γνώσης. Το μόνο που επιτρέπει να ξεπεράσουμε τις φιλοσοφικές και ηθικές προλήψεις και να κατανοήσουμε τον κόσμο ως είναι. Στο «Ιδού ο άνθρωπος» δηλώνει: «Η ιδιοφυΐα μου βρίσκεται στα ρουθούνια μου», φράση που χρησιμοποίησα στον πρόλογο έκθεσης του Hydra School Projects μαζί μ' ένα αρωματικό μανδηλάκι μιας χρήσης.

Αλέξης Κυριτσόπουλος, ζωγράφος

Tω πάθει μάθος

Κατά σύμπτωση είχα αρχίσει να διαβάζω την «Ορέστεια» του Αισχύλου επειδή αναφέρθηκε σε αυτό το έργο ο φίλος Στέλιος Ράμφος σε μια από τη σειρά διαλέξεων με θέμα την Ιστορία της Φιλοσοφίας (που δίνει στο Ιδρυμα Θεοχαράκη), όταν μου τηλεφώνησε η Μαίρη Αδαμοπούλου από «ΤΑ ΝΕΑ». Οπότε ήμουν σχεδόν έτοιμος να απαντήσω. «Τω πάθει μάθος» του Αισχύλου, παθός - μαθός που λέμε τη σήμερον. Να λοιπόν μια αρχαία παροιμία - κλισέ που λέτε - που διαψεύδεται δυστυχώς μονίμως. Δεν θέλω να σας αραδιάσω παραδείγματα. Στα προσωπικά ή στα κοινωνικά, ο καθένας ας σκεφτεί· ο νοών νοείτω. Να άλλη μία διαψευσμένη αλήθεια. Κανένας νοών δεν... νοείτω που θα έλεγε και ο συγχωρεμένος ο Ρασούλης. Πιάσ' τ' αβγό και κούρευ'το που λέμε στα δύσκολα. Αυτό αντιθέτως ο καθένας μπορεί να το κάνει διότι παθός ξεπαθός το κουρεύουμε καθημερινώς.