Πριν ένα μήνα περίπου είχε δημοσιευθεί στα ΝΕΑ το παρακάτω αποκαλυπτικό άρθρο με τίτλο κρυμμένες αλήθειες και μπόλικα fake news.
«Απεργούν οι
δημοσιογράφοι σήμερα. Ευκαιρία να ξεκουραστεί και ο Λακαφώσης» έγραφε κάποιος
στα social media και πλήθος χρηστών έβαζε γελαστά emoticons. Δεν έχει
ξανασυμβεί στα παγκόσμια χρονικά, η διερεύνηση ενός σιδηροδρομικού δυστυχήματος
με 57 νεκρούς να έχει μετατραπεί σε φαρσοκωμωδία, χωρίς ίχνος σεβασμού στα
θύματα. Τεχνικοί σύμβουλοι που δεν είναι εγγεγραμμένοι στο ΤΕΕ, ο ένας ήταν
διαιτητής βόλεϊ, ο άλλος δημοσιογράφος εγγεγραμμένος στον ΕΔΟΕΑΠ. Ο άνθρωπος
που έχασε τις δίδυμες κόρες και την ανιψιά του στο τραγικό δυστύχημα ζητά από
τη Δικαιοσύνη να ασκηθεί στον εμφανιζόμενο ως τεχνικό σύμβουλο δίωξη για
αντιποίηση επαγγέλματος. Ταυτόχρονα, ο εφέτης ανακριτής ζητά να διερευνηθούν τα
επαγγελματικά προσόντα των εμφανιζόμενων ως πραγματογνωμόνων που έχουν
καταθέσει εκθέσεις στη δικογραφία. Δικηγόρος θυμάτων δηλώνει πως «παραιτήθηκα
από την υπόθεση των Τεμπών για να μπορώ να μιλήσω. Έβλεπα ότι έκαναν
επιλεκτικές διαρροές και στην ουσία διαμόρφωναν μια τελείως ανακριβή
εικόνα στην κοινή γνώμη. Φοβήθηκα ότι αυτό θα οδηγήσει σε κοινωνική έκρηξη.
Διότι οδηγούσε στην πλήρη απαξίωση της δικαιοσύνης. Δεν ήταν δυνατόν να βλέπω
μέσα στη δικογραφία βαριά χαρτιά, τα οποία εξηγούν τα πραγματικά περιστατικά
και στη δημόσια σφαίρα να αναπτύσσονται μύθοι και ο κόσμος να πιστεύει ότι αυτό
είναι. Υπήρχε ο κίνδυνος όποια απόφαση και να έβγαζε η Δικαιοσύνη να έχουμε
εμφύλιο».
Ηταν εποχή ανόδου της Αριστεράς. Εύλογη για πολλούς. Ξεκίνησε από τα πανεπιστήμια και επεκτάθηκε στα έντυπα, το βασικό εργαλείο παιδείας και επικοινωνίας εκείνη την εποχή. Βασικοί παραλήπτες των καινούργιων ιδεών ήταν οι νέοι, οι πιο ευεπίφοροι στις ριζοσπαστικότερες ιδέες, τους οποίους τα κόμματα φρόντιζαν να χειραγωγούν στο πλαίσιο της κομματικά οργανωμένης ζωής.
Δεν χρειάστηκε πολύς καιρός, πάντως, για να φτιαχτούν τα αριστερά στερεότυπα της μεταπολίτευσης, τα οποία κυριάρχησαν στη δημόσια ζωή και ως ανταπόδοση τω μετεμφυλιακών διωγμών, όταν το κράτος αντιμετώπισε την Αριστερά ως υπόλειμμα της εμφυλιακής ανταρσίας. Ανάμεσα στα στερεότυπα αυτά που βρήκαν μαζική διάδοση, δυστυχώς, ήταν η δημοσιοϋπαλληλική αντίληψη της ζωής και της παραγωγής, η υποβάθμιση της παιδείας και η αποδέσμευση του πανεπιστημίου από την παραγωγή. Το βασικό σύνθημα που διαδόθηκε μετά το 1979 στην εκπαίδευση έλεγε «Όχι στην εντατικοποίηση». Με τέτοιες νοοτροπίες, στις μέρες μας, το σχολείο έφτασε να είναι φυτώριο λειτουργικού αναλφαβητισμού και τα δημόσια πανεπιστήμια (αφού ο ανταγωνισμός από την ιδιωτική πρωτοβουλία είναι απαγορευμένος) να είναι, κυρίως, ο χώρος αναπαραγωγής αριστερών στελεχών – και του προοδευτισμού του «λεφτόδεντρου».
Στο πλαίσιο αυτό, η Δεξιά έμεινε πίσω. Αν και αντέγραψε οργανωτικά αριστερές πρακτικές, έμεινε εγκλωβισμένη σε στερεότυπα πατριωτισμού/εθνικισμού και στην παραδοσιοκρατία του πελατειασμού. Και θα έμενε εκεί αν δεν υιοθετούσε, πολιτικά και ιδεολογικά, την υπόσχεση για ήττα του λαϊκισμού και για επιστροφή στην κανονικότητα.
Η βασική αντίδραση στη μεταπολιτευτική κοινοτοπία, ωστόσο, ήταν αριστερή και είχε εκδηλωθεί πολύ πρώιμα. Από μια Αριστερά πρωτόγνωρη, ανένταχτη και κριτική. Πριν το 1989, εστίαζε στον ανελεύθερο χαρακτήρα των κομμουνιστικών καθεστώτων, κατόπιν συγκρούστηκε συχνά με τα κυρίαρχα στερεότυπα. Η κριτική Αριστερά οδήγησε πολίτες σε έξοδο από τις οργανώσεις και τα κόμματα, χωρίς όμως να πάψουν να είναι παρεμβατικοί. Ιδίως σε εποχές όπου έκριναν ότι διακυβεύονται η ομαλότητα, οι κατακτήσεις της γενιάς μας, οι αξίες μας και οι ζωές μας.
Τα τελευταία χρόνια, τέτοιοι αριστεροί βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή κατά του λαϊκισμού των Αγανακτισμένων, έφτιαξαν την κίνηση «Μένουμε Ευρώπη» και υποστήριξαν το Ναι στο δημοψήφισμα, πολέμησαν τον καθεστωτισμό και τις μεθοδεύσεις των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ διεκδικώντας την έξοδο στην κανονικότητα.
Το ιδεολογικό αυτό πολιτικό ρεύμα συχνά παράγει ειδήσεις. Μια τέτοια είδηση παραθέτω παρακάτω: Μια ομάδα αριστερών, με καταγωγή από όλους τους κομματικούς χώρους και με σημαντική επαγγελματική επιφάνεια, έχει ήδη προχωρήσει σε διεπιστημονική συνεργασία με στόχο τη σύνταξη κατηγορητηρίου και την κατάθεση μηνύσεων εναντίον όσων, με συνειδητά ψέματα για την υπόθεση των Τεμπών, επιχειρούν τα τελευταία δύο χρόνια να δημιουργήσουν κλίμα πολιτικής αποσταθεροποίησης. Μαθαίνω ότι η πρωτοβουλία αυτή θα ανακοινωθεί σύντομα – και θα είναι έκφραση της απαίτησης που έχει η κοινωνία των πολιτών για σεβασμό του κράτους δικαίου και των δημοκρατικών κανόνων.
Η κριτική Αριστερά είναι εδώ και παραμένει ενεργή.
Τα
σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.