Έτσι σήμερα δημοσιεύω τον σχετικό φάκελο που έχει τίτλο Ελληνίδα Μάνα και σε αυτόν υπάρχουν 25+1 πράγματα από αυτά που μαθαίνουν και λένε στα παιδιά τους οι περισσότερες Ελληνίδες μητέρες.
Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2024
ΚΛΑΣΣΙΚΕΣ ΑΤΑΚΕΣ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΜΑΝΕΣ.
Έτσι σήμερα δημοσιεύω τον σχετικό φάκελο που έχει τίτλο Ελληνίδα Μάνα και σε αυτόν υπάρχουν 25+1 πράγματα από αυτά που μαθαίνουν και λένε στα παιδιά τους οι περισσότερες Ελληνίδες μητέρες.
Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2024
ΜΙΑ ΕΞΗΓΗΣΗ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ WOKE CULTURE
Η ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ (α΄μέρος)
Η ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ (β΄ μέρος)
ΙΣΩΣ ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΜΗ ΟΡΘΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ
γράφω, σε ανύποπτο χρόνο, για τις διάφορες ανοησίες που προσπαθούν τα τελευταία χρόνια να μας επιβάλλουν στα πλαίσια μιας κακώς εννοούμενης πολιτικής ορθότητας. Και μπορεί οι περισσότεροι από εμάς εδώ να κάνουμε την πλάκα μας και να γελάμε με όλα αυτά, στις ΗΠΑ όμως τα πράγματα έχουν πάρει πολύ σοβαρότερη τροπή και υπάρχουν άτομα που έχουν συνέπειες στην ζωή τους από την μη αποδοχή όλων αυτών των κανόνων.
Η εκλογική επιτυχία του Τράμπ λοιπόν ίσως σε ένα βαθμό να οφείλεται στην τελείως αντισυμβατική του στάση και το κείμενο της Σώτης Τριανταφύλλου O Nτόναλντ και οι άλλοι δίνει απαντήσεις στο ερώτημα που οφείλεται η τόσο μεγάλη εκλογική του επιτυχία.
Οι υπογραμμίσεις στο κείμενο με έντονα γράμματα είναι δικές μου.
Στην πραγματικότητα, η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ είναι μια άρνηση, μια ήττα των πεποιθήσεων και της πρακτικής του Δημοκρατικού Κόμματος όπως έχει εξελιχθεί τα τελευταία τριάντα χρόνια. Κατά κάποιον τρόπο, οι Δημοκρατικοί με τις ιδεολογικές, γλωσσικές και θεσμικές τους ιδιοτροπίες —την πολιτική ορθότητα, την woke κουλτούρα, την κριτική θεωρία του φύλου και της φυλής, την πολιτική του εθελοτυφλία— ευνόησαν μια συντηρητική εξέγερση· συντηρητική υπό την έννοια των οικογενειακών και χριστιανικών αξιών. Είναι δύσκολο να ρίξει κανείς το φταίξιμο για την οπισθοδρόμηση σ’ αυτή τη «συντηρητική» πλειοψηφία, που παρέμεινε σιωπηλή μέχρις ότου βρήκε το κατάλληλο πρόσωπο για να της δώσει φωνή. Έτσι, πολλά από τα δικαιώματα και τα βήματα προόδου που κατακτήθηκαν από τη δεκαετία του 1960 φαίνονται σήμερα εύθραυστα: καθώς η σιωπηλή πλειοψηφία τα είχε αποδεχθεί δυσανασχετώντας, τώρα εξεγείρεται εναντίον τους και εναντίον όσων τα προώθησαν. Και απαιτεί την επιστροφή σε ένα παλιότερο status quo: υπεροχή των λευκών, σαφή διαχωρισμό των δύο φύλων, οικονομική και κοινωνική επιτυχία μέσω σκληρής δουλειάς χωρίς βοήθεια από το σύστημα. Oι Ρεπουμπλικανοί ανασύρουν πολλές ιδέες από την αμερικανική παράδοση που έχουν γίνει κατά καιρούς αντικείμενο δημόσιας διαμάχης: 1) την απαίτηση για «μικρή και μακρινή» κεντρική κυβέρνηση που δεν θα αφαιρεί την εξουσία από τις πολιτείες 2) την απόλυτη επιχειρηματική ελευθερία χωρίς ρυθμίσεις (αποτέλεσμα της «μικρής» ομοσπονδιακής κυβέρνησης) 3) την απομάκρυνση των Ηνωμένων Πολιτειών από όλες τις εστίες ανάφλεξης στον κόσμο 4) τον οικονομικό προστατευτισμό 5) το κλείσιμο των συνόρων 6) την εφαρμογή των χρηστών ηθών (ομαδική προσευχή στο σχολείο, απαγόρευση των αμβλώσεων, κάθαρση σχολικών βιβλιοθηκών από βιβλία που προκαλούν «έκλυση των ηθών» 7) την ακύρωση όλων των περιορισμών για την προστασία του περιβάλλοντος 8) τον τερματισμό κάθε διαλόγου σχετικά με την οπλοκατοχή. Είναι πολλές οι αντιφάσεις των Ρεπουμπλικανών: για παράδειγμα, καταφέρνουν να συνδυάζουν την ιδέα της «μικρής και μακρινής» κεντρικής κυβέρνησης με την επιβολή χριστιανικών αξιών στον ιδιωτικό χώρο των πολιτών, καθώς και την πλήρη επιχειρηματική ελευθερία με την κατάργηση του ελεύθερου εμπορίου. Αλλά, είναι δύσκολο να συνεννοηθεί κανείς με τους Ρεπουμπλικανούς, ιδιαίτερα αν είναι οπαδοί του Ντόναλντ Τραμπ —δεν υπονοώ ότι είναι εύκολο να συνεννοηθεί κανείς με τους Δημοκρατικούς· δεν είναι. Πάντως, στο πέρασμα του χρόνου, οι τραμπικοί έχουν σφυρηλατήσει ένα είδος συλλογικού χαρακτήρα που προσιδιάζει στην καρικατούρα του Ugly American: οι περισσότεροι είναι αστοιχείωτοι, πιστεύουν σε απλοϊκές εθνικιστικές και νατιβιστικές ιδέες (λευκή υπεροχή, δικαίωμα του εδάφους, αμερικανικό εξαιρετισμό, αμερικανική πρωτοκαθεδρία και ανωτερότητα) και είναι πολύ θυμωμένοι περισσότερο για καταστάσεις που φαντάζονται ή που φοβούνται παρά για καταστάσεις που υπάρχουν πραγματικά. Οπωσδήποτε, ο θυμός οφείλεται στη δημογραφική αλλοίωση υπέρ των «εγχρώμων», στις μαζικές εισαγωγές κινεζικών προϊόντων και σε μια σειρά θέσεων της αριστεράς που έχουν εντείνει τον πολιτιστικό πόλεμο στις ΗΠΑ: αυτά υπάρχουν πραγματικά.
Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει μόνο ένα χάρισμα: εκείνο που κάνει μερικούς ηγέτες —αριστερούς και δεξιούς— να συνάπτουν στενή σχέση με τους οπαδούς τους και να συνδιαλέγονται με έναν όχλο που ζητωκραυγάζει. Όμως, δεν μπορεί να συγκριθεί με κανέναν προηγούμενο πρόεδρο: ο Ρόναλντ Ρέιγκαν ήταν ηθοποιός σε B movies, αλλά τα B movies απέχουν από τα reality shows· και παρότι οι εχθροί του Χάρι Τρούμαν τον χαρακτήριζαν «αποτυχημένο ψιλικατζή», ο Χάρι έγραψε ιστορία. Όλοι οι πρόεδροι είχαν εμπειρία δημόσιας υπηρεσίας ή πολιτικού αξιώματος· και παρότι, όπως είπα, δεν έλειπαν ποτέ οι «γραφικοί», ο αμερικανικός λαός είχε πάντοτε προτίμηση σε πολιτικούς που έμοιαζαν είτε με κληρικούς είτε με νεκροθάφτες. Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι μια απόκλιση από τα ιδανικά των ιδρυτών της δημοκρατικής απλότητας: οι Πατέρες του Έθνους ήταν ενήλικοι, λιτοδίαιτοι, «πνευματικοί»· ο Ντόναλντ είναι παραδόπιστος, επιδειξιομανής και δεν έχει καμία σχέση με το «πνεύμα»· είναι χυδαίος υλιστής χωρίς θρησκευτική πίστη. Πολλές από τις στάσεις και τις ενέργειές του είναι αφόρητα συμβατικές: η αμερικανική εξαιρετικότητα που προβάλλει (Make America Great Again) είναι παλιά ιδέα όπως και το ότι οι ΗΠΑ πρέπει να κυβερνώνται σαν επιχείρηση. Σαν τον Κάλβιν Κούλιτζ πριν από αυτόν, ο Ντόναλντ πιστεύει ότι μια υγιής οικονομία της αγοράς είναι εγγυητής της ευημερίας· θεωρεί «σοσιαλιστικό» οποιονδήποτε περιορισμό του κέρδους, είτε με ρυθμίσεις, είτε με φορολόγηση —ακριβώς όπως στη δεκαετία του 1930 οι Ρεπουμπλικανοί και πολλοί Δημοκρατικοί (ο Al Smith λόγου χάρη) θεωρούσαν «μπολσεβικισμό» το New Deal.
Η ταραχώδης προσωπικότητα του κ. Τραμπ είναι πρωτοφανής, αλλά ο Θίοντορ Ρούσβελτ και ο Άντρου Τζάκσον —με τον οποίον, με τις λιγοστές γνώσεις που έχει, ταυτίζεται ο Ντόναλντ— δεν ήσαν λιγότερο παρορμητικοί. Πράγματι, έχει κάποιες ομοιότητες με τον Τζάκσον —αν μπορεί να συγκριθεί ένας άνθρωπος του 21ου αιώνα με έναν άνθρωπο του 19ου: ο Τζάκσον ήταν αυταρχικός δημαγωγός που εξύμνησε τον common man απορρίπτοντας τις ελίτ, συνέτριψε την αντιπολίτευση, απομάκρυνε βιαίως τους Ινδιάνους με σκοπό τον διαχωρισμό των ιθαγενών από τους λευκούς. Ωστόσο, νομίζω ότι αυτό που ενέπνευσε τον Τραμπ ήταν η απόφαση της κυβέρνησης Ομπάμα να αφαιρέσει το πορτρέτο του Τζάκσον από το χαρτονόμισμα των 20 δολαρίων και να το αντικαταστήσει με εκείνο της μαύρης αγωνίστριας Χάριετ Τάμπμαν. Υπερβολικά συμβολική χειρονομία που ερμηνεύτηκε, όχι αδίκως, «Φύγε εσύ, έλα εσύ».
Μένει να δούμε πώς θα εξελιχθεί ο Ντόναλντ Τραμπ στη δεύτερη προεδρία του: η αγάπη του για τα φώτα της δημοσιότητας και για τη μουσική της δικής του φωνής, το φτωχικό του λεξιλόγιο και η όλη παρουσία του, απεχθής για πολλούς, είναι η μια πλευρά της τετραετίας που θα ακολουθήσει. Η άλλη πλευρά είναι η πολιτική αυτή καθαυτή, οι αποφάσεις που θα λάβει για τις ΗΠΑ και για τις σχέσεις τους με τον υπόλοιπο κόσμο.
Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2024
ΜΠΟΡΕΙ Η ΧΥΔΑΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΝΑ ΕΚΛΕΞΟΥΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ;
Δεν θυμάμαι στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις σε αυτή την χώρα να έχουν ακουστεί τόσες χυδαιότητες σαν και αυτές που κατ΄επανάληψη λέει ο Τράμπ.
Έτσι έχει «στολίσει» την Χάρις ως τρελή, ατημέλητη(!), ως αποτυχία που έχει λιγότερη ενέργεια από ένα κουνέλι, πραγματικό απόβρασμα, σκατένια αντιπρόεδρο, χειρότερη αντιπρόεδρο, τεμπέλα όσο δεν πάει (“crazy as hell”), πιο αριστερή από την Ποκαχόντας, έχει χαμηλό IQ, για να καταλήξει συχνά στην αγαπημένη του ατάκα που του έχει μείνει από την εποχή που έπαιζε στο ριάλιτι «The Apprentice» , Κάμαλα, απολύεσαι, πάρε δρόμο, φύγε από ’δω!
Για 12 λεπτά, προς κατάπληξη όλων, μίλαγε με θαυμασμό για τo πέος του πεθαμένου Αρνολντ Πάλμερ που ήταν πασίγνωστος αθλητής του αμερικανικού γκόλφ.
Αλλά εκτός από αυτή του την ικανότητα, στο Μίσιγκαν μίλησέ και για την «υπέροχη λευκή του επιδερμίδα» και είχε προηγουμένως αμφισβητήσει εάν η Καμάλα Χάρις ήταν πραγματικά μαύρη τον Ιούλιο, λέγοντας ότι «έγινε μαύρη πρόσφατα».
Επίσης, πρόσφατα είπε μια ακροδεξιά ηλιθιότητα στο ντιμπέιτ ότι οι μετανάστες τρώνε κατοικίδια!
Στην Αριζόνα, δήλωσε πως οι ΗΠΑ είναι ένας «σκουπιδοτενεκές για τον κόσμο», καταφερόμενος εναντίον των ανθρώπων που εισέρχονται παράνομα στη χώρα αλλά και των Δημοκρατικών, τους οποίους ο Τραμπ αποκάλεσε ανίκανους και ηλίθιους.
Δίπλα
του υπήρχε ένας συρφετός από ομοϊδεάτες
υποστηρικτές του όπως ο πρώην δήμαρχος της Νέας Υόρκης Ρούντι Τζουλιάνι,
που ισχυρίστηκε ψευδώς ότι η Χάρις «βρίσκεται
στο πλευρό των τρομοκρατών» στον πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, ή άλλος
που χαρακτήρισε τη Χάρις «αντίχριστο» και
κράτησε έναν σταυρό μπροστά στο πλήθος που χειροκροτούσε, ή ο παλαιστής Χαλκ Χόγκαν που έσκισε την μπλούζα του υπέρ του Τραμπ(!),
για να φτάσει στην αποκορύφωση η συγκέντρωση με τον κωμικό Τόνι Χίντσκλιφ,
ο οποίος είπε ότι στους ισπανόφωνους «αρέσει να
κάνουν μωρά» και «δεν τραβιούνται...»
και που αποκάλεσε το Πουέρτο Ρίκο, αμερικανικό έδαφος στην Καραϊβική, ως «νησί σκουπιδιών που επιπλέει στη μέση του ωκεανού».
Το νούμερο αυτό έχει χαρακτηρίσει τα εμβόλια κατά της COVID-19 τα «πιο θανάσιμα που κατασκευάστηκαν ποτέ» κι έχει υποστηρίξει τη θεωρία πως ο ιός ήταν γενετικά «σχεδιασμένος» ώστε να στοχοποιήσει... εθνικές και φυλετικές ομάδες, ιδίως τους μαύρους και τους λευκούς, και να μην μολύνει «τους (εβραίους) Ασκενάζι και τους Κινέζους».
Τελικά παραφράζοντας τον εθνικό ύμνο της Αγγλίας God save USA!
Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2024
ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ ΤΩΝ ΣΚΕΥΩΡΩΝ ΤΗΣ ΝΟΒΑΡΤΙΣ!
Πράγματι τελικά, έστω και με καθυστέρηση 6 ετών και μετά την άρση της προστασίας των κουκουλοφόρων μαρτύρων της Νοβάρτις, «το μάτι της δικαιοσύνης που βλέπει τα πάντα» θα αποκαλύψει ποιοι και με ποια ανταλλάγματα επινόησαν ανεκδιήγητες κατηγορίες για τους 10 πολιτικούς αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ, κατασκευάζοντας το σκάνδαλο Νοβάρτις που ο υπουργός του Παπαγγελόπουλος είχε χαρακτηρίσει ως το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως κράτους!
Και είχε δίκιο!
Μόνο που το πραγματικό σκάνδαλο ήταν η σκευωρία που δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ, με την γνωστή τσαπατσουλιά που τον χαρακτήριζε, βάζοντας τους μάρτυρες να μιλούν για χρηματισμό πχ του υπηρεσιακού πρωθυπουργού Πικραμένου ο οποίος μέσα σε ένα μήνα που διετέλεσε πρωθυπουργός, πρόλαβε, πριν δηλαδή να μάθει καλά καλά τα άτομα στο προσωπικό του γραφείου , να δικτυωθεί και να χρηματιστεί από την Νοβάρτις!
Όπως γράφω δε στο ποστ μου ΣΤΟΝ ΑΠΟΗΧΟ ΤΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ :Την πρόταση δε για να αναλάβει την υπηρεσιακή κυβέρνηση ο Πικραμμένος την είχε ο Καμμένος ο οποίος εκθείαζε την πορεία, το κύρος, την πολιτική ουδετερότητα και την επιστημονική του επάρκεια ενώ τώρα ψήφισε την παραπομπή του! O tempora, o mores!
O οποίος γράφει μεταξύ άλλων ότι: Από την εμπλοκή των προσώπων είναι πλέον δεδομένο ότι τη σχεδίαση και εκτέλεση της συνωμοσίας ανέλαβε η «καραμανλική συνιστώσα» του ΣΥΡΙΖΑ.
Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη είχε εκπληρώσει όλες τις δικές του «υποχρεώσεις» απέναντι στον Κώστα Καραμανλή.
Αφού είχε επιχειρήσει τη μεγαλύτερη ατιμία της ιστορίας μας: την απόπειρα να φυλακίσει τα στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ, επειδή είχαν την εντιμότητα να καταγράψουν το θηριώδες έλλειμμα της χώρας που άφησε η κυβέρνηση Καραμανλή.
Μάλιστα, σε μια πρωτοφανή αναισχυντία, ενώ χρησιμοποιούσαν τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ στη σύνταξη του προϋπολογισμού επειδή ήταν απολύτως ακριβή, ταυτόχρονα, μέσω της Αυγής (4/8/2016), έστελναν μήνυμα στην Δικαιοσύνη ότι τα στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ που τα κατέγραψαν, «Εξαπάτησαν τη χώρα και τους Έλληνες με ψεύτικα στοιχεία, συμπράττοντας με ξένα συμφέροντα…».
Χαρακτηριζουμε τρεις προστατευομενους μαρτυρες …όχι γιατι κινδυνευει η ζωη τους από τον Πικραμενο τον Σπυραδωνη η τον Λοβερδο [αυτά είναι μπαρμουτσαλα αναξια και για χαμηλης νοημοσυνης Συριζαιους]… αλλα απλα για να είναι αφαντοι αορατοι και να μην μπορει να τους βρει κανενας!!
Τους βαζουμε να καταθετουν σημεια και τερατα και ιστοριες για αγριους …που να μην μπορουν να σταθουν σε κανενα δικαστηριο… όχι τυχαιως αλλα εκ προθεσεως διοτι ο στοχος δεν είναι να κλεισουμε φυλακη τους αντιπαλους μας… αλλα απλα οι εντυπωσεις!!
Μετα στησουμε καλπες …επιστρατευουμε όλα τα μπουμπουκια της Δημοσιογραφιας που διαθετουμε.. και να το ΦΒΙ και να τα κελια και να οι Κορυδαλλοι ..και τους παμε σε εκλογες με διλημμα ..από την μια οι τιμιοι και από την άλλη οι κλεφτες και απατεωνες ….οποτε φυσιολογικα τις κερδιζουμε τις εκλογες!!!
Κατοπιν στελνουμε την υποθεση στην δικαιοσυνη ….και αυτή βασει των γελοιων κατηγοριων… βαζει τις υποθεσεις στο αρχειο!!
Το τελειο εγκλημα εχει συντελεστει!!
Δεν υπαρχει υποθεση…. δεν υπαρχουν μαρτυρες δεν υπαρχει τιποτε..ειμαστε κυβερνηση και σε τυχον σκουξιματα των κατηγορηθεντων να εξεταστη η υποθεση..απανταμε «ποια υποθεση δεν υπαρχει υποθεση»!!!
Αλλα λογω ανικανοτητος και αλαζονιας …δεν μας βγηκε και αυτό το απλο και σχεδον τελειο εγκλημα… και τωρα τρεχατε ποδαρακια μου!!
Είναι εμφανής ο πανικός του ΣΥΡΙΖΑ στην ανακοίνωση του για την άρση προστασίας των ψευδομαρτύρων που σίγουρα θα έχει ως αποτέλεσμα την αποκάλυψη των ηθικών αυτουργών της σκευωρίας.
Λέει, παραπλανώντας η ανακοίνωση, ότι η απόφαση είναι: «Ταφόπλακα στον σημαντικό θεσμό της προστασίας μαρτύρων», μόνο που ο θεσμός βέβαια παραμένει αλώβητος και το μόνο που αλλάζει είναι ότι όταν αυτά που καταθέτουν οι μάρτυρες διαπιστώνονται ότι είναι ψευδή με δικαστικές αποφάσεις, αν παρέμεναν σε προστασία οι μάρτυρες τότε ο νόμος θα ήταν για προστασία ψευδομαρτύρων και όχι μαρτύρων!
Στην ίδια δε ανακοίνωση διαβάζουμε επίσης ότι: οι προστατευόμενοι μάρτυρες της υπόθεσης Novartis βραβεύτηκαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 2020, με το ετήσιο βραβείο για «Δημοσιογράφους, μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος και υπερασπιστές του δικαιώματος στην πληροφόρηση» χωρίς βέβαια να επεξηγεί ότι η βράβευση δεν έγινε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αλλά έγινε από την Ομάδα της Ευρωαριστεράς σε αυτό, στην οποία ανήκει και ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή Γιάννης κερνά Γιάννης πίνει!
Μερικά ακόμα άρθρα μου σχετικά με την σκευωρία Νοβάρτις.
Β΄ΜΕΡΟΣ-
ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ NOVARTIS ΚΑΙ ΟΙ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΟΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΡΩΗΝ ΚΑΙ ΝΥΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΙ
Γ΄ΜΕΡΟΣ-
ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΗΣ NOVARTIS ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΚΕΣ ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ
Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2024
ΓΙΑΤΙ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΣΤΙΣ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΑΝΤΙ ΣΤΙΣ 12.
Σε ένα ιδιαίτερα σημαντικό για μένα ποστ με τίτλο ΑΣΜΑ ΗΡΩΙΚΟ ΚΑΙ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΙΖΗΣΑΝΤΑ ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ γράφω για τον πατέρα μου, που ως έφεδρος αξιωματικός πολέμησε ως εθελοντής στην Αλβανία. Ο τίτλος ήταν εμπνευσμένος από το γνωστό εκτεταμένο ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη ΑΣΜΑ ΗΡΩΙΚΟ ΚΑΙ ΠΕΝΘΙΜΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ. Όπως δε γράφω σε άλλο ποστ ο Ο ΕΛΥΤΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΕΠΟΥΣ.
Εν μέσω κρίσης το 2011 ο Γιάννης Ξανθούλης στοΗ 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ γράφει για την πιο εκπτωτική εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου που θυμάται...
Υπάρχει τέλος, με πολύ χιούμορ και ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Όμως για να κατανοήσει κανείς καλύτερα το σημερινό άρθρο που έχει ως θέμα την ξεχασμένη επέτειο της απελευθέρωσης της χώρας από τους Γερμανούς την οποία γιορτάζουν οι άλλες χώρες της Ευρώπης θα είναι χρήσιμο να διαβάσει για ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Όπως γράφει λοιπόν ο Κώστας Μπουρούσης στο Απελευθέρωση: Γιατί γιορτάζουμε τον πόλεμο και όχι την ειρήνη – Η ξεχασμένη επέτειος
για την 12η Οκτωβρίου, την μέρα που οι Γερμανοί κατέβασαν την σημαία τους από την Ακρόπολη και έφυγαν, πως η μέρα αυτή ήταν:
«Ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου είχε ξεκινήσει στην Αθήνα ήδη από τον πρώτο χρόνο του πολέμου» εξηγεί ο ομότιμος καθηγητής Νεότερης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Αντώνης Λιάκος. «Οι εκδηλώσεις μνήμης και τιμής για την απώθηση των Ιταλών που ήταν μαζικές είχαν καθιερωθεί από το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και τις αντιστασιακές οργανώσεις, οι οποίες, όπως μπορεί κανείς να αντιληφθεί, καταδιώκονταν γι’ αυτές τους τις κινήσεις από τους Γερμανούς».
Η πρόθεση για την αποδόμηση της κοινής αναφοράς της επετείου έγινε σαφής από τον Οκτώβριο του 1945, όταν το ΕΑΜ αποκλείστηκε από τον επίσημο εορτασμό και οι εκδηλώσεις που οργάνωσε σε συνοικίες των Αθηνών και του Πειραιά κρίθηκαν παράνομες. Έκτοτε ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου ξεκίνησε να ταυτίζεται ολοένα και περισσότερο και τελικά αποκλειστικά με τον νικηφόρο πόλεμο των Ελλήνων κατά των Ιταλών. Προφανής αιτία ήταν τα Δεκεμβριανά.
Την ίδια γνώμη συμμερίζεται και ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης, ιστορικός, μελετητής της περιόδου της Κατοχής και συγγραφέας μεταξύ άλλων του βιβλίου «Οι δωσίλογοι», το οποίο αισίως έχει υπερβεί σε πωλήσεις τα 35.000 αντίτυπα – ένας αριθμός αποκαλυπτικός του ενδιαφέροντος που εξακολουθεί να υπάρχει εκεί έξω για την περίοδο της Κατοχής. Βέβαια ο κ. Χαραλαμπίδης επισημαίνει ότι πριν από την επανατοποθέτησή μας απέναντι σε μια ιστορική επέτειο θα πρέπει προηγουμένως να αποκτήσουμε γνώση της.
Πράγμα από το οποίο μάλλον απέχουμε ακόμη σημαντικά, αν λάβει κανείς υπόψη την εύστοχη παρατήρηση του συγγραφέα πως σε ολόκληρη την πόλη των Αθηνών δεν υπάρχει ούτε ένας δρόμος ούτε ένα στενό ούτε καν ένα αδιέξοδο το οποίο να σκέφτηκε κανείς να ονοματίσει σε ανάμνηση της 12ης Οκτωβρίου, αλλά ούτε και οι ανάλογες αναφορές στα σχολικά βιβλία.
Και όπως επισημαίνει ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης: «Οι νικητές του εμφυλίου πολέμου είχαν χειροπιαστό κίνητρο να περιβάλλουν την απελευθέρωση της Αθήνας αλλά και ευρύτερα την περίοδο της Κατοχής με ένα πέπλο λήθης» λέει. Ποιο ήταν αυτό; Πολλοί από εκείνους που συμμετείχαν στις μεταπολεμικές κυβερνήσεις ήθελαν να σβήσουν τα δικά τους ίχνη από την περίοδο της Κατοχής και τις σχέσεις που είχαν αναπτύξει με το ναζιστικό καθεστώς. «Δεν ήθελαν η συγκεκριμένη ιστορική περίοδος να συζητιέται» εξηγεί. Οπότε η ανάμνηση της περιόδου 1940-1944 με εστίαση μόνο στην αρχή του πολέμου, δηλαδή στο αλβανικό έπος, ήταν μια βολική – αλλά όχι ιστορικά δίκαιη – μέση οδός.
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2024
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΕΗ ΜΕ ΟΣΤΟ !
ΠΕΟΥΣ ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΣ
Β΄ ΤΟ ΠΕΟΣ ΣΤΗΝ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΛΥΠΤΙΚΗ και
Γ-(τελευταίο)-Η ΣΥΝΘΙΑ ΠΛΑΣΤΕΡ ΚΑΣΤΕΡ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΗ ΤΗΣ ΡΟΚ ΜΟΥΣΙΚΗΣ αλλά μέχρι σήμερα δεν είχα διαβάσει ότι υπάρχουν πέη με οστό!
Στην φωτογραφία είναι διάφορα βάκλον (baculum) τα οποία είναι οστά που υπάρχουν στο πέος σε διάφορα ζώα, αλλά δυστυχώς (;) είναι ένα οστό που δεν υπάρχει πλέον στον άνθρωπο.
Το βάκλον όπως διαβάζουμε εδώ, είναι περισσότερο γνωστό ως οστό του πέους ή πεϊκό οστό, ένα κόκαλο που κάποτε στεκόταν αρωγός στη στύση των αντρών.
Το βάκλον, όμως, υπάρχει ακόμα σε πολλά άλλα είδη, με πιο χαρακτηριστικό τον σκύλο. Έτσι, είναι γνωστότερο στους κτηνιάτρους απ’ ό,τι στους ανδρολόγους.
Όπως εξηγεί ο κ. Διονύσιος Γιουλάτος, καθηγητής στον Τομέα Ζωολογίας του Τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ. :Το βάκλον είναι ένα εν γένει ραβδωτό οστό. Βρίσκεται μέσα στο πέος των αρσενικών θηλαστικών. Κανονικά αυτό το οστό φαίνεται να προέρχεται ίσως από οστεοποίηση συνδετικού ιστού και βρίσκεται πάνω από την ουρήθρα, μάλλον για να την προστατεύει. Είναι ένα οστό συνήθως επίμηκες, αλλά σε κάποιες ομάδες μπορεί να είναι οδοντωτό στην άκρη του. Μπορεί όμως να είναι και πλατύ ή τριαινοειδές, σαν τρίαινα δηλαδή. Εμφανίζει πολύ μεγάλη ποικιλομορφία. Μπορεί να είναι ευθύ ή κεκαμμένο (να έχει καμφθεί), παχύ ή λεπτό, μακρύ ή κοντό.
Αυτή η ποικιλομορφία καθορίζεται και φυλογενετικά. Ας πούμε, στα σαρκοφάγα είναι εν γένει επίμηκες και σχετικά απλό στη μορφή. Σε κάποιες ομάδες τρωκτικών μπορεί να είναι οδοντωτό ή τριαινοειδές. Επίσης, η μορφολογία του πεϊκού οστού, π.χ. στους σκίουρους ή σε κάποια είδη ποντικών, έχει και ταξινομικό χαρακτήρα, δηλαδή διαχωρίζει τα είδη.
Τα θηλαστικά, ως ομάδα στην οποία έχει βρεθεί το οστό αυτό, αριθμεί πάρα πολλά είδη, σχεδόν εξίμισι χιλιάδες σύμφωνα με τις τελευταίες καταγραφές, αλλά είναι φύσει αδύνατο να έχουν εξεταστεί ανατομικά όλα, ώστε να καταγραφεί η απουσία ή η παρουσία του συγκεκριμένου οστού σε αυτά. Οι περισσότερες μελέτες αφορούν ένα σχετικά μικρό ποσοστό, το πολύ ένα 60%.
Πρώτ' από όλα, λοιπόν, έχει καταγραφεί στα πλακουντοφόρα θηλαστικά.
Δεν έχει βρεθεί σε αυτά που ονομάζουμε μονοτρήματα, δηλαδή στον ορνιθόρυγχο και στις έχιδνες, τα πρωτόγονα αυτά θηλαστικά που ακόμη γεννούν αυγά. Δεν έχει καταγραφεί ούτε στα μαρσιποφόρα.
Στα πλακουντοφόρα υπάρχει πολύ μεγάλη ποικιλομορφία. Έχει βρεθεί σε μια ομάδα αφρικανικών μυγαλόμορφων θηλαστικών, τα οποία ονομάζονται αφροσορίσιδα, στα ευρασιατικά μυγαλόμορφα, μια τάξη θηλαστικών την οποία ονομάζουμε σορικόμορφα. Αλλά και εκεί πάλι έχει βρεθεί μόνο στους ασπάλακες, όχι στις μυγαλές.
Στα σαρκοφάγα επίσης υπάρχει οστό. Η πλειονότητα των σαρκοφάγων, πλην των υαινών, φέρει πεϊκό οστό. Επίσης υπάρχει στην πλειονότητα των νυχτερίδων, εκτός από κάποιες ομάδες, τροπικές και υποτροπικές, στις οποίες έχει καταγραφεί η απουσία του. Το συγκεκριμένο οστό βρίσκεται σε όλα τα τρωκτικά, εμφανίζοντας πολύ μεγάλη ποικιλομορφία. Έχει βρεθεί επίσης σε κάποιες ομάδες λαγόμορφων, μια τάξη θηλαστικών, της Βόρειας Αμερικής. Όχι στους λαγούς ή στα κουνέλια, αλλά στην άλλη κατηγορία των λαγόμορφων που είναι τα πίκα (φωτογραφία) και μοιάζουν περισσότερο με τρωκτικά παρά με λαγούς.
Απ’ τη στιγμή που υπάρχει στον χιμπατζή, στον γορίλλα, στον ουρακοτάγκο, στους γίββωνες και στους κερκοπίθηκους, σημαίνει ότι το οστό υπήρχε σε αυτή την εξελικτική γραμμή. Αν σκεφτούμε τώρα ότι οι χιμπατζήδες και οι άνθρωποι ως ομάδες διαχωρίστηκαν πριν από περίπου έξι εκατομμύρια χρόνια, με βάση το αρχείο των απολιθωμάτων αλλά κυρίως με βάση μοριακές και γενετικές μελέτες, το πιο πιθανό είναι στον άνθρωπο να χάθηκε κάπου μετά τον διαχωρισμό.
Στην ερώτηση που χρησιμεύει και γιατί χάθηκε, η απάντηση είναι ότι δεν έχει ακόμη αποσαφηνιστεί ο ακριβής ρόλος αυτού του οστού.
Άλλοι λένε ότι συνδέεται με τη μηχανική υποστήριξη του πέους.
Κάποιοι το συνδέουν με την υπερνίκηση της αντίστασης του κόλπου, την αποφυγή της συμπίεσης της ουρήθρας ή επίσης με τη διέγερση των θηλυκών γενετικών οργάνων κατά τη διαδικασία της διείσδυσης του πέους στον κόλπο.
Κάποιοι άλλοι σχετίζουν την παρουσία του με την καλύτερη μεταφορά του σπέρματος.
Οι περισσότερες μελέτες συνδέουν την ύπαρξη και την ευρωστότητα αυτού του οστού με τη διευκόλυνση της παρατεταμένης διείσδυσης. Βέβαια, όλα αυτά είναι αλληλοσυνδεόμενα.
Οι μελέτες έχουν δείξει ότι κυρίως στα πρωτεύοντα και στα σαρκοφάγα, όπου έχουν γίνει πιθανότατα και οι βασικές μελέτες, η παρουσία του πεϊκού οστού συνδέεται με τον έντονο σεξουαλικό ανταγωνισμό και ιδίως με τη συζευκτική και τη μετασυζευκτική σεξουαλική επιλογή. Έχει βρεθεί, κυρίως στα πρωτεύοντα, ότι η παρουσία και η ευρωστότητά του συνδέεται με την παρατεταμένη διάρκεια της διείσδυσης, η οποία αυξάνει την αναπαραγωγική επιτυχία γιατί καθυστερεί ουσιαστικά τα θηλυκά από νέα ζευγαρώματα.
Άρα παρουσιάζεται κυρίως σε ομάδες πρωτευόντων, οι οποίες εμφανίζουν πολυγαμικά ή εποχικά αναπαραγωγικά συστήματα και χαρακτηρίζονται από έντονο ανταγωνισμό. Ενώ, αντίθετα, σε άλλες ομάδες πρωτευόντων που δεν λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο, άρα δεν υπάρχει πίεση ή ανταγωνισμός, το οστό μοιάζει να είναι λιγάκι πιο υποπλασμένο.
Με βάση αυτές τις παρατηρήσεις, έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες που προσπαθούν να αιτιολογήσουν την απώλειά του στον άνθρωπο.
Πρωτ’ από όλα, ο άνθρωπος, με βάση τη σωματική του μάζα και σε σχέση με το μέγεθός του αλλά και με τα αντίστοιχα πρωτεύοντα έχει ένα πέος αρκετά μεγάλο.
Η απώλεια συνδέεται καταρχάς με τη σεξουαλική επιλογή. Είναι ένα χαρακτηριστικό που καθορίζεται από αυτήν.
Κάποιοι λοιπόν εικάζουν ότι επιλέχθηκαν αρσενικά τα οποία μπορούσαν να έχουν ισχυρή και παρατεταμένη στύση, χωρίς την παρουσία κάποιου εσωτερικού οστού. Αυτά τα αρσενικά θα ήταν θεωρητικά πιο υγιή και πιο δυνατά στα μάτια των θηλυκών. Αυτή είναι η εικασία του Richard Dawkins.
Μια άλλη θεωρία λέει ότι επιλέγονταν τα αρσενικά που θα είχαν θεωρητικά ένα μαλακότερο, πιο ευέλικτο πέος, το οποίο θα επέτρεπε μεγαλύτερο εύρος ερωτικών στάσεων και κινήσεων, άρα θα προκαλούσε μεγαλύτερη σωματική διέγερση στα θηλυκά. Η ύπαρξη ενός τέτοιου οστού πιθανότατα δεν θα διευκόλυνε τις ακροβατικές ερωτοτροπίες ή θα ήταν επιρρεπές σε τραυματισμούς.
Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία, όταν άλλαξαν τα κοινωνικά ή αναπαραγωγικά συστήματα και περάσαμε σε μονογαμικά ή πολυγυνικά (δηλαδή τα χαρέμια), τα αρσενικά είχαν μεγαλύτερο έλεγχο πάνω στα θηλυκά κι αυτό οδήγησε σταδιακά στην επιλογή ενός μη ευμεγέθους βάκλου και ενός αντίστοιχου πεϊκού οστού. Σε αντίθετη περίπτωση το πέος ενδεχομένως να ήταν πολύ ενοχλητικό ή ιδιαίτερα ευάλωτο.
Έτσι όπως διαβάζουμε εδώ άρχισε να εξαφανίζεται στην εποχή του Homo Erectus, (του Όρθιου Ανθρώπου). Είναι η εποχή που η μονογαμία αναδύθηκε ως βασική αναπαραγωγική στρατηγική στους προγόνους του σύγχρονου ανθρώπου. Η μείωση του ανταγωνισμού στην αναζήτηση συντρόφου λοιπόν σταδιακά εξάλειψε την ανάγκη ύπαρξης του συγκεκριμένου οστού.
Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι το χρονικό όριο για τη διάρκεια της διείσδυσης του αρσενικού οργάνου, πέρα από το οποίο το οστό κρίνεται αναγκαίο, είναι τα τρία λεπτά. Κάτω από τα τρία λεπτά συνουσίας, το οστό αρχίζει να γίνεται περιττό. Έτσι, όταν ο χρόνος της ερωτικής συνεύρεσης του ανθρώπου μειώθηκε, το συγκεκριμένο οστό δεν είχε καμία χρησιμότητα και σταδιακά εξαφανίστηκε..
Υπάρχει βέβαια, και το κλειτοριδικό οστό, το baubellum, το οποίο φαίνεται να απουσιάζει από μεγαλύτερη μερίδα πρωτευόντων σε σχέση με το πεϊκό οστό. Πάντως, είναι αρκετά μικρό, πολύ μικρότερο από το πεϊκό οστό. Εξαίρεση αποτελούν ορισμένες ομάδες, όπως οι θηλυκοί λεμούριοι, οι οποίοι έχουν ένα αρκετά ευμέγεθες κλειτοριδικό οστό που είναι σχεδόν το μισό από το πεϊκό οστό των αρσενικών.
Οι φωτογραφίες και το κείμενο με συντμήσεις, περικοπές και συνενώσεις είναι από το Γιατί χάθηκε το οστό του πέους από τον άνθρωπο;
Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2024
ΟΔΗΓΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΣ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΩΝ ΑΝΔΡΩΝ
Στο e-mail που μου ήρθε υπάρχουν οι κατάλληλες απαντήσεις για αυτές .
Γυναίκα: Βασικά θα προτιμούσα να μου δώσεις τα λεφτά.
Άντρας: Είμαι φωτογράφος. Ψάχνω για ένα πρόσωπο σαν και το δικό σου!
Γυναίκα: Είμαι πλαστική χειρουργός. Ψάχνω για ένα πρόσωπο σαν και το δικό σου .
Άντρας: Καλησπέρα. Δεν είχαμε βγει ραντεβού μια φορά; Ή μήπως δύο;
Γυναίκα: Μάλλον μία φορά. Δεν κάνω ποτέ το ίδιο λάθος δύο φορές.
Άντρας: Μα πώς γίνεται να είσαι τόσο πολύ όμορφη;
Γυναίκα: Μάλλον ο Θεός μου έδωσε και το δικό σου μερίδιο ομορφιάς.
Άντρας: Θα ήθελες να βρεθούμε αυτό το Σάββατο;
Γυναίκα: Λυπάμαι. Θα έχω πονοκέφαλο αυτό το Σαββατοκύριακο.
Άντρας: Βλέποντας το πρόσωπό σου, πρέπει να γυρίζουν πολλά κεφάλια!!
Γυναίκα: Και βλέποντας το δικό σου, πρέπει να γυρίζουν αρκετά στομάχια!
Άντρας: Έλα, μην είσαι ντροπαλή, ζήτα μου να βγούμε!
Γυναίκα: Βεβαίως, βγες έξω.
Άντρας: Πιστεύω ότι θα μπορούσα να σε κάνω πολύ ευτυχισμένη...
Γυναίκα: Γιατί; Φεύγεις;
Άντρας: Τι θα απαντούσες αν σου ζητούσα να με παντρευτείς;
Γυναίκα: Τίποτα. Δεν μπορώ να μιλάω και να γελάω ταυτόχρονα.
Άντρας: Μπορώ να έχω το ονοματάκι σου;
Γυναίκα: Γιατί, δεν έχεις δικό σου;
Άντρας: Θέλεις να πάμε να δούμε μια ταινία;
Γυναίκα: Όχι, την έχω δει
Άντρας: Κούκλα μου που ήσουν όλη τη ζωή μου;
Γυναίκα: Κρυβόμουν από εσένα...
Άντρας: Νομίζω ότι κάπου σε έχω ξαναδεί!
Άντρας: Η θέση δίπλα σου είναι άδεια;
Γυναίκα: Ναι, και θα είναι και η δικιά μου αν καθίσεις.
Άντρας: Λοιπόν, τι δουλειά κάνεις;
Γυναίκα: Μιμούμαι γυναίκες...
Άντρας: Το κορμί σου είναι σαν ναός!
Γυναίκα: Λυπάμαι, δεν έχω λειτουργία σήμερα.
Άντρας: Αν μπορούσα να σε δω γυμνή, θα μπορούσα να πεθάνω ευτυχισμένος.
Γυναίκα: Αν σε έβλεπα γυμνό, πιθανώς θα πέθαινα από τα γέλια!
Άντρας: Που κρυβόσουν όλη τη ζωή μου;
Γυναίκα: Εκεί που θα είμαι και στην υπόλοιπη ζωή σου - στα πιο τρελά όνειρά σου.
Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2024
Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΙΣΛΑΜΙΣΤΩΝ
Το σημερινό κείμενο ανήκει στην πάντα σωστά ενημερωμένη συγγραφέα Σώτη Τριανταφύλλου Tο love story αριστεράς-Παλαιστινίων.
Με σημαίες και κάτι αυτοσχέδια πλακάτ στα χέρια φωνάζουν το σύνθημα «Palestine free, from the river to the sea». Σε ελληνική απόδοση: Ελεύθερη Παλαιστίνη, από το ποτάμι έως τη θάλασσα.
Ευτυχώς όμως τα πράγματα μπορεί να μην είναι τελικά τόσο άσχημα.
Ένας δημοσιογράφος πλησιάζει τους διαδηλωτές και τους ρωτάει ποιο είναι το ποτάμι για το οποίο φωνάζουν.
Σιωπή. Αμήχανα βλέμματα, ματιές, απορημένα πρόσωπα, αλλά κανείς διαδηλωτής δεν ξέρει να πει για ποιο ποτάμι διαδηλώνουν.
– Και η θάλασσα ποια είναι; επιμένει ο δημοσιογράφος.
Ίδιο σενάριο. Κοιτάζονται πάλι μεταξύ τους, αλλά κανείς δεν ξέρει τη θάλασσα έως την οποία θα πρέπει να απελευθερωθεί η Παλαιστίνη.
Μεταξύ μας, δεν είμαι καν βέβαιος ότι ξέρουν πού βρίσκεται η Παλαιστίνη, ελεύθερη ή κατεχόμενη. Ούτε αν είναι ελεύθερη ή κατεχόμενη
Tο love story αριστεράς-Παλαιστινίων
Καθώς ο ισλαμικός εξτρεμισμός έχει επικρατήσει στη Μέση Ανατολή, τείνουμε να ξεχνάμε ότι κάποτε τα πολιτικά κινήματα με τη ευρύτερη επιρροή στην περιοχή ήταν κοσμικά. Ο μαρξισμός είχε επηρεάσει τον Νάσερ στην Αίγυπτο, το Μπάαθ στη Συρία και στο Ιράκ, και το πολιτικό σύστημα στην Υεμένη. Αυτές οι χώρες ήταν αποδέκτες σοβιετικής βοήθειας και συνεργασίας. Αλλά μετά την αποτυχία τους στον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967, τα κοσμικά αραβικά επαναστατικά κινήματα στράφηκαν στο Ισλάμ και χρησιμοποίησαν τη θρησκεία για να ξεσηκώσουν τον πληθυσμό, απαλλάσσοντάς τον από κάθε ηθικό ενδοιασμό.
Με λίγα λόγια, το Ισραήλ και οι Εβραίοι γίνονται hostis humani generis, οι εχθροί της ανθρωπότητας, όπως φαίνεται να πιστεύουν, μεταξύ πολλών άλλων, ο καθηγητής ιστορίας Russel Rickford στο Cornell και ο καθηγητής Joseph Massad (ιορδανικής καταγωγής) του Columbia που δήλωσαν «ενθουσιασμένοι» από την περυσινή επίθεση της Χαμάς.
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.