Σάββατο 28 Απριλίου 2018

ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕΡΙΚΟΙ ΤΑ ΠΡΟΛΑΒΑΝ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ ΤΟΥΣ!




Οι μεγαλύτερης ηλικίας αναγνώστες, ιδίως αν έχουν μεγαλώσει σε μικρά χωριά, θα θυμούνται πως το φανάρι αποτελούσε βασικό και αναγκαίο εξάρτημα της κουζίνας του σπιτιού, καθώς εκεί μπορούσε να φυλαχτούν για λίγες ώρες  φαγητά, χωρίς να κινδυνεύουν να κάτσουν επάνω τους μύγες αλλά επίσης,επειδή ήταν και κρεμασμένο από το ταβάνι, να μην κινδυνεύουν αυτά από τα ποντίκια ή τις γάτες.
Μην ξεχνάμε ότι το 1950 ο ηλεκτροδοτούμενος πληθυσμός της χώρας ήταν μόνο το 55% του συνόλου, ενώ το 1955 έφτασε μετά βίας το 59,1 %.


Ακόμα και στις πόλεις και τις κωμοπόλεις που διέθεταν ηλεκτρικό τα ψυγεία πάγου ήσαν αυτά που χρησιμοποιούσαν οι περισσότεροι.
Το ηλεκτρικό ρεύμα ήταν αρκετά ακριβό για πολλούς και οι 385 εταιρείες που το παρήγαν το πουλούσαν σε διαφορετικές τιμές που ξεκινούσαν με την κιλοβατώρα στην περιοχή Αθηνών-Πειραιώς στις 1,417 δρχ., στον Πύργο στις 5,83 δρχ., στην Κύμη 7,98 δρχ., και στην Ανδρίτσαινα στις 11,30 δρχ.


Καθημερινά λοιπόν ο παγοπώλης έφερνε τον πάγο στην εξώπορτα και τον ακούμπαγε σε μια στρωμένη εκεί λινάτσα.
Ο πάγος έμπαινε στο επάνω μέρος της παγωνιέρας και μπροστά του είχε δοχείο που το γέμιζαν με πόσιμο νερό έτσι ώστε αυτό να κρυώνει. Το  νερό από τον πάγο που έλιωνε κατέληγε με ειδική απορροή στο κάτω μέρος του ψυγείου και το άδειαζαν από το βρυσάκι που είχε εκεί. 



Εκτός από τον παγοπώλη ερχόταν στο σπίτι καθημερινά και ο γαλατάς που έφερνε σε γυάλινο μπουκάλι φρέσκο γάλα και έπαιρνε το άδειο. Στα πιο μικρά μέρη ο ίδιος ο κτηνοτρόφος έφερνε το γάλα σε μεγάλα δοχεία και το πουλούσε στις γειτονιές.


Ακόμα θυμάμαι τον ενθουσιασμό που είχαμε στο σπίτι όταν αποκτήσαμε το πρώτο ηλεκτρικό ψυγείο και απαλλαχτήκαμε από την καθημερινή ταλαιπωρία και το χαμαλίκι της παγοκολώνας και το άδειασμα του νερού από τον λιωμένο πάγο.
Ήταν μάλιστα σαν αυτό της φωτογραφίας, με υποτυπώδη χώρο στην κατάψυξη, ενδιάμεσο πορτάκι  και συχνά έπρεπε να του κάνει κανείς απόψυξη αφού προηγουμένως το είχε αδειάσει. 



Στις πόλεις ο φωτισμός γινόταν με ηλεκτρικές λάμπες, αλλά σε αρκετά χωριά ακόμα και το 1970, δεν είχε φτάσει το ηλεκτρικό ρεύμα και το βράδυ φώτιζαν είτε με απλές λάμπες πετρελαίου είτε με τις ακριβότερες ΛΟΥΞ που φώτιζαν όμως σαφώς καλύτερα.


Κουζίνα με φούρνο σαν της φωτογραφίας ελάχιστα σπίτια διέθεταν. Στην πολυκατοικία που γεννήθηκα στην οδό Πειραιώς , κατασκευής 1936, υπήρχε αντίστοιχη κουζίνα με αυτήν, που δούλευε με κάρβουνα, μόνο που  ήταν κτισμένη. Παρά το ότι στην περιοχή υπήρχε παροχή φωταερίου, επειδή από διαρροές του είχαν υπάρξει αρκετοί θάνατοι, ο πατέρας δεν το είχε συνδέσει και έτσι το μαγείρεμα γινόταν σε ηλεκτρικά μάτια τοποθετημένα επάνω στην κτισμένη κουζίνα.



Ευρεία χρήση  είχαν και τα καμινέτα.
Εξυπακούεται βέβαια πως ότι χρειαζόταν φούρνο,όλοι τότε το έστελναν με ταψί στον κοντινότερο τους φούρνο όπως έχω περιγράψει εδώ.
Βέβαια στα χωριά όπου υπήρχε πυροστιά την χρησιμοποιούσαν και σαν φούρνο, αν δεν είχαν κτιστό.


Η εικόνα της φωτογραφίας, δηλαδή πλύσιμο των ρούχων στην σκάφη , συνήθως με αλυσίβα ήταν κοινός τόπος . Η αλυσίβα είναι ένα αλκαλικό διάλυμα που παρασκευάζεται με το βράσιμο του νερού μαζί με στάχτη από καμένα ξύλα. Στο πλυσταριό της πολυκατοικίας μας στην ταράτσα η σκάφη ήταν από μάρμαρο.


Όταν στο σπίτι αποκτήσαμε ηλεκτρικό πλυντήριο ο ενθουσιασμός της μάνας μου ήταν μεγάλος ! Διέθετε δε και ηλεκτρικό στυφτήριο, όπως της δεύτερης φωτογραφίας, δηλαδή  πέρναγες τα ρούχα μεταξύ δύο λαστιχένιων κυλίνδρων με αποτέλεσμα να βγαίνουν από την άλλη μεριά πλακέ και βέβαια συχνά μερικά πουκάμισα με σπασμένα κουμπιά!
Δεν είχαν βέβαια προγράμματα αλλά απλά ένας αναδευτήρας στον πάτο του κάδου γύρναγε τα ρούχα δεξιά και αριστερά με την ίδια ταχύτητα.


Όπου δεν υπήρχε ακόμα ηλεκτρισμός, για το σιδέρωμα των ρούχων ήταν σε χρήση τα σίδερα με κάρβουνο. Στις πόλεις υπήρχαν πλέον ηλεκτρικά σίδερα χωρίς βέβαια τις ευκολίες και τις ρυθμίσεις που διαθέτουν τα σύγχρονα.


Το πλύσιμο αποτελούσε μια ακόμα πονεμένη ιστορία. 
Στις περιοχές που δεν υπήρχε δίκτυο νερού, ένα δοχείο με βρυσάκι, που σε ορισμένες περιοχές το λένε μουσλούκι και με μια λεκάνη αποκάτω, τοποθετημένα συνήθως στην αυλή, εξυπηρετούσε το πρωινό νίψιμο του προσώπου.
Για ολόσωμο μπάνιο έπρεπε να ζεστάνει κανείς μια κατσαρόλα με νερό και με ένα κατσαρολάκι να το ρίχνει στο σώμα του τους κρύους μήνες του χρόνου.Το καλοκαίρι εξυπακούεται ότι το μπάνιο γινόταν με κρύο νεράκι.
Οι ηλεκτρικοί θερμοσίφωνες μπήκαν στην ζωή μας κατά τα τέλη της 10ετιας του 50.
Στο κέντρο της Αθήνας και σε περιοχές που υπήρχε παροχή φωταερίου, στις πολυκατοικίες του μεσοπολέμου και μετά, υπήρχαν θερμοσίφωνες φωταερίου.




 Στο διαμέρισμα που γεννήθηκα υπήρχε στο μπάνιο ένας τέτοιος για παροχή ζεστού νερού στην μπαταρία που ήταν επάνω στην μπανιέρα και τον νιπτήρα. Ήταν ένα τετράγωνο μεταλλικό δοχείο για το νερό χωρητικότητας περίπου μιας μεγάλης κατσαρόλας, και από κάτω είχε ένα μετακινούμενο συρταράκι. Αυτό το τράβαγες έξω και έβαζες φωτιά στα  πολλά μπεκ του φωταερίου  που είχε, οπότε επαναφέροντας το στη θέση του ζέσταινε το νερό στο δοχείο. Επειδή το δοχείο ήταν κλειστό δεν αποκλείω να είχε μέσα κάποιο σύστημα αντίστοιχο με της φωτογραφίας.
Δυστυχώς όπως ανέφερα προηγουμένως δεν είχαμε συνδεθεί με το φωταέριο και έτσι το μπάνιο γινόταν με μια κατσαρόλα  με ζεστό νερό τοποθετημένη επάνω στο πλυντήριο που ήταν δίπλα στην μπανιέρα.
Όλη αυτή η κατάσταση, όταν ήμουνα παιδί. δεν ήταν και πολύ ευχάριστη και η μάνα μου έλεγε στον πατέρα μου με παράπονο:
-Δεν αρέσει στο παιδί να πλένεται!
Αυτός όμως ψύχραιμος της απαντούσε με θυμοσοφία :
-Άμα του μυρίσει γυναίκα θα αρχίσει να πλένεται!
Και είχε δίκιο!

Τρίτη 24 Απριλίου 2018

ΟΤΑΝ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΜΠΛΕΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ




Το να πεθαίνει ένα 3χρονο παιδάκι σε ένα νοσοκομείο, είναι από μόνο του τραγικό γεγονός όχι μόνο για τους γονείς, αλλά και για όλο το ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό.
Ποτέ βέβαια δεν μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα ο θάνατος αυτός να οφείλεται σε ιατρικό λάθος κάποιου γιατρού.
Οι γιατροί δεν είναι θεοί ώστε να είναι παντογνώστες και γι΄αυτό και ο ορισμός του καλού γιατρού είναι αυτός που κάνει τα λιγότερα λάθη.
Δυστυχώς όμως  υπάρχουν  και περιπτώσεις που  από τα συμπτώματα του ασθενούς δεν μπορεί να τεθεί,ότι έλεγχο και να του κάνεις, σαφής διάγνωση από το τι πάσχει και αν υπάρχει γι΄αυτόν  και η ανάλογη θεραπεία.
Στην Δανία πχ έχουν διαπιστώσει πως ένας στους 4 ασθενείς που εισάγονται στο Νοσοκομείο με οξεία συμπτωματολογία, φεύγουν από αυτό χωρίς να έχει τεθεί διάγνωση.
Ακόμα και μετά από νεκροτομή ενός τέτοιου ασθενούς, υπάρχει η πιθανότητα να μην μπορεί να τεθεί διάγνωση σε τι  οφειλόταν ο θάνατος του,
Κατά τον Gregory Davis, ιατροδικαστή στο πανεπιστήμιο της Alabama στο Birmingham και την  Jefferson County της Alabama περίπου 3% από όλες τις νεκροτομές στις ΗΠΑ ταξινομούνται στην κατηγορία «ακαθόριστη αιτία θανάτου» Κατ΄ άλλους το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 5%.


Όλα τα παραπάνω τα γράφω γιατί στο Ρέθυμνο υπήρξε μεγάλη αναστάτωση στον ιατρικό κόσμο και την τοπική κοινωνία, μετά την καταδίκη μιας παιδιάτρου σε ποινή φυλάκισης 12 μηνών με τριετή αναστολή, ενώ της αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου, για τον θάνατο ενός 3χρονου παιδιού στο Νοσοκομείο. Τρείς άλλοι παιδίατροι, 2 του Νοσοκομείου και μια ιδιώτης, αθωώθηκαν της κατηγορίας «ανθρωποκτονία από αμέλεια»
Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες του τραγικού αυτού γεγονότος πλην του ότι το παιδί παρουσίασε συμπτώματα πυρετού, όπως αναφέρεται στην ειδησεογραφία (και εδώ ) Οι γονείς πολύ ανήσυχοι, ζήτησαν τη βοήθεια συνολικά εννέα γιατρών. Εφτά από το Νοσοκομείο Ρεθύμνου και από  δύο ιδιώτες. Γνωμάτευσαν γαστρεντερίτιδα και αμυγδαλίτιδα δηλαδή συχνές και συνήθεις καταστάσεις σε αυτές τις ηλικίες!
Όμως ο μικρός Διονύσης έχασε τη ζωή του και οι γιατροί παρά τις προσπάθειες τους, δεν κατάφεραν να τον επαναφέρουν.
Το γεγονός λοιπόν ότι εννέα γιατροί, τόσο ιδιώτες όσο και νοσοκομειακοί, εξέτασαν κάποια στιγμή το παιδί μειώνει σημαντικά, χωρίς ποτέ βέβαια να την εξαλείφει παντελώς, την πιθανότητα όλοι να έχουν κάνει λάθος στην διάγνωση αλλά και στην θεραπεία.
Ο μόνος όμως τρόπος για να διαπιστωθεί εκ των υστέρων αν έχει γίνει κάποιο λάθος στην διάγνωση ή και στην θεραπεία παραμένει δυστυχώς η νεκροτομή.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως ούτε η ιατροδικαστική εξέταση μπόρεσε  να καθορίσει την αιτία θανάτου του άτυχου παιδιού.


Έτσι λοιπόν έρχεται τελικά το δικαστήριο να αποφανθεί ποιος ευθύνεται για τον θάνατο του παιδιού!
Οι δικαστές μετά από την πολύωρη διάσκεψή τους συντάχθηκαν με την πρόταση της εισαγγελέως σε ό,τι αφορά την τέταρτη κατηγορούμενη, τη γιατρό που αντιμετώπισε τελευταία το περιστατικό του άτυχου Διονύση. Η εισαγγελέας είχε αναφέρει στην πρότασή της ότι το παιδί είχε εμφανίσει συμπτώματα αφυδάτωσης και πως δεν έγιναν οι ενδεδειγμένες ενέργειες ενυδάτωσής του, με αποτέλεσμα να καταλήξει από ισχυρό σοκ του οργανισμού.
Από την πλευρά της παιδιάτρου όμως αναφέρθηκε ότι στο παιδί είχαν χορηγηθεί υγρά παραπάνω από 1250ml, συγκεκριμένα 1800 ml, εξ ου και το πανό της φωτογραφίας έξω από το Νοσοκομείο.


Όπως γράφει σε ένα κείμενο γεμάτο πόνο η παιδίατρος του Ρεθύμνου Ιωάννα Δακανάλη:
Θέσαμε στην διάθεση του δικαστηρίου με απόλυτη σαφήνεια και ακρίβεια όλη την σύγχρονη ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία που αποδεικνύει, πέρα από κάθε αμφιβολία την Lege Artis αντιμετώπιση του περιστατικού. Κατέθεσαν με τρόπο καταλυτικό καθηγητές παιδιατρικής, διευθυντές παιδιατρικών κλινικών που με μία φωνή απάντησαν, και κανείς εξ υμών δεν θα έπραττε διαφορετικά στο συγκεκριμένο περιστατικό. Και αφού συμπυκνώσαμε γνώσεις και κλινική εμπειρία ετών, καταφέραμε να αποδείξουμε ότι καμία από τις μηνυτήριες κατηγορίες δεν είχαν την παραμικρή ιατρική ή λογική υπόσταση. Δεν υπήρχε κανείς μέσα στην αίθουσα που διατηρούσε αμφιβολίες ότι ο ασθενής δεν κατέληξε από την όποια μικροβιακή λοίμωξη ή επιπλοκή αυτής και ότι στην αντιμετώπιση των ιώσεων δεν χορηγούμε αντιβιωτικά
Και απευθυνόμενη στην εισαγγελέα:
Στην απορία που εκφράσατε επαλειμμένα με φαινομενικά ειλικρινές ενδιαφέρον  «Δεν μπορώ να καταλάβω πως……;;;;;»: Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να καταρρεύσει μέσα σε λίγη ώρα, Πώς δεν μπορεί να κάνει ο γιατρός αιτιολογική θεραπεία για τις ιώσεις, Πώς διακρίνεις ιογενή από μικροβιακή λοίμωξη. Πώς; Πώς; Πώς; Σας απαντάμε ότι αυτό είναι το δικό μας σύμπαν, που για να το κατακτήσουμε έχουμε δώσει πολλά χρόνια από την ζωή μας, πολύ κόπο, πολλά ξενύχτια, πολύ διάβασμα, πολύ καρδιοχτύπι.
Γι’ αυτό καλά θα κάνατε να μένατε μέχρι εκεί που φτάνει η δική σας επιστήμη και να μην επιχειρούσατε να δώσετε απάντηση για την αιτία θανάτου του ασθενούς, πράγμα που δεν αποτόλμησαν καταξιωμένοι Καθηγητές Παιδιατρικής.
Όπως γράφει επίσης  μεταξύ άλλων ο Επιμελητής Α΄της  Καρδιολογικής Κλινικής του ΓΝΡεθύμνου  Ζάκας Φώτιος :
Μάθαμε ότι στις περιπτώσεις ανεξιχνίαστου θανάτου ακόμα και μετά από νεκροτομή (σε περίπτωση βρε αδελφέ που ο εισαγγελέας δεν πρόλαβε να βγάλει τη διάγνωση εν ζωή), τότε την αιτία θανάτου μπορεί να τη βγάλει ο εισαγγελέας χάρη στις δικές του ικανότητες (Πάλι κληρονομικό χάρισμα;).
Η Διευθύντρια Παιδιατρικής, Κ.Υ. Σπηλίου  Όλγα Γραφάκου, απευθυνόμενη στην καταδικασθείσα συνάδελφο της με μια συγκλονιστική επιστολή της γράφει μεταξύ άλλων:
Ευτυχώς ήρθαν μια εισαγγελέας κι τρεις δικαστές να μου εξηγήσουν την πλάνη μου και τον άτοπο θαυμασμό μου και να διδάξουν και σε αυτή και σε μένα και σε όλους τους παιδιάτρους τι σημαίνει σωστή ιατρική:
…………….
.Μετά μου διευκρίνισαν ότι όλα είναι θέμα υγρών. Με έμαθαν να τα υπολογίζω και να τα χορηγώ και μου έδειξαν ότι ένα παιδί μπορεί να πεθάνει σε λίγες ώρες από αφυδάτωση μέσα στο νοσοκομείο ακόμα κι αν παίρνει ενδοφλέβια υγρά, ακομα κι αν εχει μονο μια ελαφρα αυξημενη ουρια, ακομα κι οταν κρεατινινη καλιο νατριο ειναι απολυτως φυσιολογικα, ακομα κι οταν το παιδι εχει ουρησει μεσα στην ημερα και εχει ουρα στην κυστη του. Μπερδευτηκα λιγο γιατι τα υγρα που υπολογισαν ηταν λιγο λιγοτερα απο οσα πηρε το παιδι που πεθανε, πως εξηγειται αυτο; Ισως εννοουσαν οτι επρεπε να δοθουν ολα μαζι κι οχι στη διαρκεια του εικοσιτεταωρου, αλλα πάλι αυτο δεν θα προκαλουσε θάνατο απο υπερφορτωση; Μπα, αυτοί ξέρουν. 
Το ίδιο καταγγελτικό είναι και το κείμενο του Ιατρείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ρεθύμνου με τίτλο Η Πελαγία είναι εμείς. Σήμερα καταδικαστήκαμε, στο οποίο η καταδικασθείσα προσέφερε εθελοντικά τις υπηρεσίες της.





Την αντίδραση τους τέλος στην δικαστική απόφαση εξέφρασαν με πορεία τους οι γιατροί του Νοσοκομείου Ρεθύμνου προς το Δικαστικό Μέγαρο.
Σε μια άλλη υπόθεση στην οποία είχε παραπεμφθεί σε δίκη γιατρός, που πασιφανώς δεν είχε  καμία ευθύνη για το περιστατικό που τον παρέπεμψαν, και βέβαια μετά ταλαιπωρία του και οικονομική του αιμορραγία τον αθώωσαν, είχα ρωτήσει δικαστικό:
-Μα καλά δεν έβλεπαν  πως ήταν ολοφάνερο πως ήταν αθώος;
Μου απάντησε:
-Το βλέπουν αλλά το έκαναν γιατί ο κόσμος πιστεύει πως αθωώνουμε τους γιατρούς. Όταν θα αθωωθεί η υπόθεση θα έχει ξεχαστεί.

Οι φωτογραφίες είναι από τις σχετικές δημοσιεύσεις που αναφέρονται στο κείμενο.



Παρασκευή 20 Απριλίου 2018

ΟΙ ΒΙΛΑΡΕΣ ΤΟΥ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ




Όσοι έζησαν τα χρόνια της χούντας αρχίζουν και φεύγουν από την ζωή, και έτσι  έχουν αρχίσει και εμφανίζονται διάφοροι ηλίθιοι που πιστεύουν οι χουντικοί είχαν δημιουργήσει ένα καθεστώς χρηστής διοίκησης και  σωστής διαχείρισης του δημοσίου χρήματος, αγνοώντας  πως το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.
Η δικτατορία μας είχε κάτσει στον σβέρκο πάνω από ένα χρόνο.
 Με την πρώτη έξοδο μου μετά τις 40 μέρες εκπαίδευσης στου ΠΑΛΑΣΚΑ (σχετικά έχω γράψει εδώ), με μαλλιά στον 1 ½ πόντο μετά την αποψίλωση της κεφαλής μου την πρώτη μέρα της κατάταξης, φορώντας τα πολιτικά μου ρούχα πήρα την μέλλουσα τότε και νυν σύζυγο και πήγαμε να  φάμε ένα γλυκό στην Σαγιονάρα ένα από τα πιο γνωστά ζαχαροπλαστεία της εποχής στο Ψυχικό, επί της Κηφισίας.
Πάρκαρα σε ένα πλαϊνό δρόμο και βγαίνοντας από το αυτοκίνητο μου κόπηκε η χολή, καθώς ξεφύτρωσαν από το πουθενά 4 μαντράχαλοι με αυτόματα στο χέρι στραμμένα κατά πάνω μου.
-Που πάτε μου είπαν επιτακτικά.
-Στην Σαγιονάρα είπα με δισταγμό.
Τα αυτόματα στράφηκαν προς  το έδαφος, κάποιος μου είπε καλή διασκέδαση και μείναμε και οι δύο μας  με την απορία τι ήτανε αυτοί και τι φύλαγαν.
Αργότερα έμαθα ότι σε μια βίλα στην οδό Αδριανού έμενε ο Παπαδόπουλος και όπως έγραφε η Βραδυνή της 1-12-1973"Η κατοικία της προτιμήσεώς του οπωσδήποτε βρισκόταν στο Ψυχικό, ακριβώς πίσω από το γνωστό κέντρο 'Σαγιονάρα' στην οδό Αδριανού. Εκεί τα μέτρα ασφαλείας ήσαν πρωτοφανή. Ολόκληρο το οικοδομικό τετράγωνο είχεν αποκλεισθή. Πολλά σπίτια είχαν εκκενωθεί και είχαν ενοικιασθή σε άνδρες της προεδρικής ασφαλείας. (...)
Βέβαια με τον μισθό ενός αξιωματικού δεν νομίζω πως μπορούσε να νοικιάζει βίλα στο Ψυχικό αλλά όπως διαβάζω επίσης εδώ επί της οδού Αδριανού, κατοικούσε ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος σε βίλα που είχε παραχωρηθεί από γνωστή οικογένεια εφοπλιστών.


Προφανώς εκεί διέμενε με την Δέσποινα, με την οποία διατηρούσε παράνομο δεσμό επί μια 10ετια, μιας και στην ιδιόκτητη κατοικία του στην οδό Ιωνίας 43 στη Νέα Σμύρνη Αττικής, διέμενε η προηγούμενη σύζυγος του  Νίκη Βασιλειάδη με τα παιδιά τους, μετά τη διάρρηξη της εγγάμου σχέσεως μαζί του το 1962.
Από τον κουμπάρο μου,είχα γνωρίσει πριν την δικτατορία τον γιό του Χρήστο, συμμαθητή του στην Ευαγγελική της Νέας Σμύρνης και στο φροντιστήριο για το Πολυτεχνείο,ένα απλό και συμπαθητικό παιδί με κεντρώες μάλλον απόψεις, που υποψιάζομαι πως δεν θα διατηρούσε και πολύ καλές σχέσεις με τον πατέρα του από τότε που είχε εγκαταλείψει την μάνα του.
Ίσως και γι΄ αυτό έφυγε για την Αμερική, εγκαταστάθηκε εκεί στο Σικάγο και δεν δέχτηκε όταν του προτάθηκε το 2012 να γίνει υποψήφιος βουλευτής με την Χρυσή Αυγή.
Το γεγονός  είναι πως όλοι οι χουντικοί αξιωματικοί μόλις βρέθηκαν πραξικοπηματικά στην εξουσία δεν δίστασαν με την πρώτη ευκαιρία να επωφεληθούν από τις προσφορές που τους παρείχαν οι διάφοροι κεφαλαιοκράτες προφανώς παρέχοντας τους αντίστοιχα ανταλλάγματα.
Έτσι μετά την βίλα του Ψυχικού ο Παπαδόπουλος μετά της Δέσποινας βρέθηκε να φιλοξενείται σε βίλα  του Ωνάση στο Λαγονήσι, φυσικά δίχως ενοίκιο ή με κάποιο συμβολικό.



Η βίλα ήταν η αγαπημένη κατοικία του Αριστοτέλη Ωνάση, την οποία εξαιτίας της ερημικής τοποθεσίας και της μοναδικής θέας της επισκεπτόταν κάθε φορά που βρισκόταν στην Ελλάδα και ήθελε να πάρει σημαντικές αποφάσεις. Χτισμένη σε επίπεδα και με πολλά μικρά κτίσματα, στα πρότυπα του Σκορπιού, ήταν το «δώρο» του Αρίστου, λίγες ημέρες μετά τον γάμο του με την Τζάκι, στον Γιώργο και στη Δέσποινα Παπαδοπούλου, καθώς εκείνη την εποχή ο Ωνάσης διαπραγματευόταν με τον δικτάτορα τη δημιουργία διυλιστηρίου
 Ένα υπέροχο, αρχιτεκτονικά φτιαγμένο από πέτρα σπίτι κοντά στην θάλασσα. Ο δικτάτορας αμέσως τοποθέτησε συρματοπλέγματα περιμετρικά του οικοπέδου για την προστασία του και επίταξε το διπλανό οικόπεδο όπου εγκατέστησε την έμπιστη φρουρά του. Κατασκεύασε ένα λιμανάκι για να δένει το φουσκωτό του λιμενικού ώστε να υπάρχει εκτός από τον δρόμο μεταξύ των οικοπέδων και δεύτερος δρόμος διαφυγής - αν τον χρειαζόταν ποτέ. Ο δικτάτορας έζησε στο σπίτι του Ωνάση για κάποια χρόνια ώσπου τον συνέλαβε, νύχτα, ο σκληρός Ιωαννίδης. Η εξέλιξη της ιστορίας των δύο δικτατόρων είναι σε όλους μας γνωστή.
Πριν όμως να τον συλλάβει το πρωτοπαλίκαρο του, ο δικτάτορας ήθελε να συνδυάσει την ήπια ομορφιά του θαλασσινού τοπίου με την άγρια ομορφιά του ορεινού τοπίου. Προφανώς είχε ζηλέψει την  Φωλιά του Αετού (Kehlsteinhaus, στα γερμανικά) το ορεινό καταφύγιο  του Χίτλερ κοντά στην πόλη Berchtesgaden στις Βαυαρικές Άλπεις .




Σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Βραδυνής», που δημοσιεύτηκε την 1η Δεκέμβρη 1973, το ορεινό καταφύγιο είχε δύο ορόφους, έκταση 400 τετραγωνικά μέτρα και ξοδεύτηκαν περίπου 100 εκατομμύρια δραχμές για την ανοικοδόμησή του, ποσό ρεκόρ για τα δεδομένα της εποχής.
Το κτίσμα βρίσκεται στην καρδιά του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας όπου απαγορεύεται κάθε είδους οικοδομική δραστηριότητα. Ο δικτάτορας που ανέτρεψε τη δημοκρατία για να επαναφέρει τη χώρα στο σωστό δρόμο, φρόντισε να δώσει πρόσβαση στις μπουλντόζες και να πέσουν τα μπετά στην «αετοφωλιά» του. Μάλιστα το ρεπορτάζ της εποχής αναφέρει ότι η βίλα εξοπλίστηκε με έπιπλα γνωστού οίκου. Τα χρόνια της παντοδυναμίας του δικτάτορα, η τοποθεσία του εξοχικού στο βουνό παρέμεινε κρυφή και προστατευόταν από στρατιωτική φρουρά που κατοικούσε σε ξεχωριστό χώρο και διπλή περίφραξη. Για λόγους ασφαλείας υπήρχαν υπόγειες σήραγγες και σύστημα ραντάρ που μπορούσε να καταγράφει τα πάντα με εμβέλεια μέχρι και 300 μέτρα. Σε κοντινή απόσταση από την «αετοφωλιά» υπήρχε ελικοδρόμιο που δεν ήταν ορατό.
Τις επόμενες δεκαετίες, το κάποτε πολυτελές κτίριο λεηλατήθηκε και ήρθε αντιμέτωπο με τη φθορά του χρόνου. Η παρατημένη  «αετοφωλιά», ο στρατώνας και το ελικοδρόμιο στέκουν ανάμεσα στα υπολείμματα βλάστησης που  άφησε η καταστροφική πυρκαγιά του 2007. 
Η σημερινή εικόνα της βίλας και των εγκαταστάσεων φαίνονται καλά στο παρακάτω βίντεο από drones ενώ εδώ  μπορείτε να δείτε την εικόνα του εσωτερικού του.


Απ΄ότι φαίνεται όμως αυτή την βίλα δεν πρόλαβε να την χαρεί  γιατί όπως διαβάζουμε στο ίδιο ρεπορτάζ, που δημοσιεύτηκε 5 μέρες μετά την σύλληψη του από τον Ιωαννίδη: Οσο για την κατοικία της Πάρνηθος που βρίσκεται στο ύψωμα μιας πλαγιάς με πανοραμική θέα, μόλις έχει ολοκληρωθεί.
Μετά τον Νοέμβριο 1975, διαπιστώθηκε ότι ο Γ. Παπαδόπουλος είχε αγοράσει τρία ακίνητα: ένα πολυτελές διαμέρισμα 5 κυρίων δωματίων στη Νέα Σμύρνη, μία πολυτελή μονοκατοικία 5 κυρίων δωματίων, στην Αθήνα στην οδό Τζουμέρκων, με την οποία προικοδότησε τον γαμβρό του Β. Ζάπα, και ένα διαμέρισμα 5 κυρίων δωματίων, στην Αθήνα, το τελευταίο αντί 1.300.000 δρχ. Η Δέσποινα Παπαδοπούλου είχε αγοράσει επίσης ένα διαμέρισμα 6 κυρίων δωματίων επί της οδού Σορβόλου στην Αθήνα, αντί ποσού 1.700.000 δρχ  Για όλα τα παραπάνω που δόθηκαν προικώα των παιδιών τους, τίποτε μεμπτό δεν βρέθηκε και κανένα δεν δημεύτηκε.
Τα παραπάνω αποδεικνύουν πως ένα ζευγάρι  που έχει κάνει βίωμα το τρίπτυχο Πατρίς (μπάχαλο)-Θρησκεία ( παράνομη σχέση δύο παντρεμένων) τουλάχιστον στο Οικογένεια μπορεί με την σωστή οικονομική διαχείριση των μισθών τους να προικίσει πλουσιοπάροχα τα παιδιά του! 
Ο Παπαδόπουλος είχε φροντίσει βέβαια έγκαιρα με την επιβολή της δικτατορίας γι΄αυτό. Σχεδόν διπλασίασε  τον πρωθυπουργικό μισθό και από   23.600 τον ανέβασε στις 45.000 δρχ, προς μεγάλη χαρά του πρώτου χουντικού πρωθυπουργού, του Κωνσταντίνου Κόλλια. Ο ίδιος ο Γιώργος Παπαδόπουλος ανέλαβε πρωθυπουργικά καθήκοντα αργότερα, το Δεκέμβριο του 1967. (Πηγή: «Λαμόγια» ... στο χακί - Τα απίστευτα σκάνδαλα της χούντας | iefimerida.gr

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 23-4-2018


Εκτός από τις παραπάνω βίλες είχε κατασκευάσει και ξύλινο σαλέ στην κορυφή του Μπέλες, λίγα μόλις μέτρα από τη συνοριακή γραμμή με τη Βουλγαρία.
Το οίκημα κατασκευάστηκε το 1969, από μαστόρους του Νέου Πετριτσίου, προκειμένου να φιλοξενεί τον πρωταίτιο της χούντας των συνταγματαρχών, όταν αυτός επισκεπτόταν το βουνό, για το αγαπημένο του σπoρ, το κυνήγι αγριογούρουνου.
Περισσότερες φωτογραφίες εδώ.




ΠΑΛΙΟΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ  ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ ΤΗΣ 21-4-1067





Τρίτη 17 Απριλίου 2018

ΕΓΩ ΚΑΙ ΟΙ ΛΑΛΙΣΤΑΤΕΣ ΠΙΣΙΝΕΣ ΜΟΥ!




Σε ένα ολιγοήμερο ταξίδι στην Ελλάδα με πούλμαν, είχα την ατυχία  να έχω στο πίσω από μένα κάθισμα δύο κυρίες που με μια καταπλήσσουσα συνέπεια δεν έβαλαν σε όλη την διαδρομή γλώσσα μέσα στο στόμα τους.
Δυστυχώς σκέφτηκα πως έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί η εποχή που είχαν βρει τον παραπάνω αποτελεσματικό τρόπο για να επιλύουν ριζικά αυτό το πρόβλημα.
Από την άλλη μεριά είχα έτσι την ευκαιρία να πάρω μια γεύση από τις απόψεις και τα θέματα που απασχολούν ένα πλήθος ατόμων που δεν ανήκουν στον συνήθη κύκλο των ανθρώπων που συναναστρέφομαι.
Και οι δύο είχαν μεταλάβει για το Πάσχα σε διαφορετικές εκκλησίες της ίδιας συνοικίας  και ανέλυσαν το θέμα με λεπτομέρειες αλλά και με εκτενή σχολιασμό για τους νέους παπάδες που είχαν πάει σε αυτές, με ιδιαίτερη αναφορά στην οικογενειακή τους κατάσταση και τα παιδιά που έχουν.
Συμφώνησαν επίσης πως ο Χριστόδουλος τα έλεγε πολύ ωραία και γι΄ αυτό  τελικά τον έφαγαν! 
Όμως εκτός από θρήσκες ήσαν και θεατρόφιλες και τουλάχιστον για 3 φορές η μία υπενθύμιζε στην άλλη για το πότε θα πάνε στο θέατρο γιατί αυτή το ξέχναγε συνεχώς. Την 4η φορά δεν άντεξα και όταν την ξαναρώτησε αν θυμάται πότε θα πάνε στο θέατρο γύρισα πίσω και είπα:
-Στις 26 του μηνός!
Από την εκκλησία και το θέατρο η συνέχεια της συζήτησης έφτασε στην τηλεόραση όπου έμαθα με λεπτομέρειες ποιος παρουσιαστής χώρισε ποια, ποιοι τα ξανάφτιαξαν ενώ συμφώνησαν και οι δύο με μια φωνή πως η Μενεγάκη είναι σπουδαία γυναίκα. (είπα μέσα μου πως έπρεπε αντί για μένα να σας ακούει ο Καρανίκας  να ανοίξει η ψυχή του)


Βέβαια  και οι δύο με ειλικρινή μετριοφροσύνη παραδέχτηκαν πως δεν βλέπουν πολλή τηλεόραση, αλλά από τον διάλογο και τα σχόλια τους διαπίστωσα πως ήσαν πλήρως ενήμερες για τα σήριαλ που παίζει κάθε βράδυ, μάλιστα δε ομοφώνως παραδέχτηκαν πως, δεν ξέρω σε ποιο, ο δολοφόνος έχει φοβερά μάτια.
Η μία ήταν γιαγιά οπότε είχε αρκετό υλικό να αναπτύξει για την ευφυΐα των εγγονιών της και το πόσο την αγαπάνε, ιδίως το μικρότερο που πριν να φύγει την αγκάλιασε και της είπε :γιαγιά η μαμά δεν μου δίνει σοκολάτα, θα μου δώσεις εσύ;
Στο σημείο αυτό η άλλη ανύπανδρη και χωρίς παιδιά, έμπειρη όμως στην αντιμετώπιση των παιδιών από τις οδηγίες των ψυχολόγων της Μενεγάκη,  της είπε πως δεν πρέπει να τους κάνει τα χατίρια και πως τελικά είναι ευτυχής που δεν έχει παιδιά, γιατί τελικά οι γονείς τα κάνουν και τα φορτώνουν στις γιαγιάδες.
Για να ξεπεράσουν την στιγμιαία αμηχανία που προέκυψε μεταξύ τους κατέφυγαν σε ένα καταιγισμό από κοινοτυπίες, στις οποίες είχαν ομοφωνία, βλέποντας έξω από τα παράθυρα του πούλμαν:
Τι ωραία θάλασσα, δέντρα, βουνά κτλ και μετά στο βαρύ πυροβολικό:
-Ζούμε στη ωραιότερη χώρα!


Στην συνέχεια έκαναν μια λεπτομερή αναφορά στο ποια προβλήματα υγείας έχει η καθεμία και αναπόφευκτα στο  τι φάρμακα παίρνει και πότε έχει κανονίσει η μία να κάνει μέτρηση οστικής πυκνότητας, άλλη του σακχάρου της  κτλ 
Επακολούθησε μια λεπτομερής επεξήγηση ποιες τροφές είναι υγιεινές, πόσα αυγά μπορούνε να φάνε, τι πίνει η μια το πρωί και τι ή άλλη το βράδυ πριν κοιμηθεί, ποια μαντζούνια ρίχνουν το ουρικό και ποια την χοληστερίνη κτλ
Υπήρξε μια μικρή διαφωνία μεταξύ τους σχετικά με τα καρότα.
Η μία υποστήριξε πως τα καρότα που παίρνει στον Σκλαβενίτη είναι πολύ καλά ενώ η άλλη επέμενε πως σαν τα καρότα της λαϊκής δεν υπάρχουν άλλα!
Άμεσα από την διατροφή η λογόρροια πέρασε στις κρέμες που είχε πάρει η μια από προσφορά της τηλεόρασης  για να δείχνει φρέσκο το πρόσωπο της, ενώ η άλλη είχε ενδοιασμούς για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα του Botox.



Αναπόφευκτα στο σημείο αυτό άρχισε ο σχολιασμός των διάφορων γνωστών και φιλενάδων τους, για τις οποίες είχαν επιφυλάξει  κάποιο φιλικά δηλητηριώδες σχόλιο,τόσο για την φάτσα τους όσο βέβαια και για την ηλικία τους.
Για ένα λεπτό μετά από τον καταιγισμό της πολυλογίας επεκράτησε μια ελπιδοφόρος σιγή οπότε υπέθεσα πως εξαντλήθηκαν τα προς συζήτηση θέματα και ένας αναστεναγμός  ανακούφισης  βγήκε από μέσα μου.
Φευ!
Αντί να συνεχίσουν την πολυλογία άρχισαν να τραγουδάνε ντουέτο έξω καρδιά.
Στην επιστροφή στην Αθήνα μια καλλίφωνος  πήρε το μικρόφωνο και άρχισε να τραγουδάει από κει όλες τις τελευταίες επιτυχίες του Αττίκ.


Το γεγονός αυτό ενθουσίασε την μία από τις πισινές μου και έτρεξε να την ενισχύσει από τα μπροστινά καθίσματα.
Και ω του θαύματος!
 Η εναπομείνασα πίσω μου, προφανώς θιγείσα από την αιφνίδια εγκατάλειψη της από την φίλη της και την προσκόλληση της στην καινοφανή αοιδό, δεν καταδέχτηκε ούτε σε ένα τραγούδι να τις σιγοντάρει, συμβάλλοντας έτσι στην μουσική ευωχία που μετέδιδαν τα μεγάφωνα του πούλμαν.
Ίσως  επειδή της αρκούσε η γαστρονομική ευωχία που είχαμε σε μια παραθαλάσσια ψαροταβέρνα πριν να ξεκινήσουμε για την επιστροφή.
Μόλις χορτάτοι μπήκαμε στο πούλμαν το πισινό μου δίπτυχο άρχισε να κάνει το ξεκαθάρισμα του λογαριασμού που πλήρωσαν.
Εκεί διαπίστωσα ότι προ της πληρώσεως του στομάχου τους με κάτι εύγεστο, υγιεινό και σε ικανοποιητική ποσότητα  δεν είχαν πρόβλημα στο τι θα πληρώσουν μιας και η μοιρασιά του λογαριασμού θα γινόταν ακριβοδίκαια.
-Το ψάρι σου έκανε 22,5, ευρώ υπολόγισε εκείνη που έκανε τους υπολογισμούς. (δηλαδή ήταν πάνω ½ κιλό!)
Το πούλμαν το οδηγούσε ο ιδιοκτήτης του, συνοδός ήταν η γυναίκα του ένα συμπαθέστατο, ευγενικό και εξυπηρετικό ζευγάρι και μαζί τους είχαν και το τρισχαριτωμένο 18μηνο παιδάκι τους που το φρόντιζε η γιαγιά του.
Πρότειναν μερικοί να μαζέψουμε μερικά ευρώ για να κάνουμε ένα δωράκι στο παιδάκι και οι περισσότεροι συμφώνησαν με χαρά.
Όποτε άκουσα αυτήν που είχε καταβροχθίσει την ψαρούκλα των 22,5 ευρώ να λέει αγανακτισμένη:
-Είπαμε να βάλουμε από 1 ευρώ για να του πάρουμε κανένα μπλουζάκι και μερικοί λένε τώρα να δώσουμε από 5!
-Ε δε θα του πάρουμε και διαμέρισμα!   


Σάββατο 14 Απριλίου 2018

Η ΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΩΝ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ




Υπάρχει δυστυχώς ένα ιστορικά, δυστυχώς επανειλημμένα επαληθευμένο αξίωμα, Η εξουσία διαφθείρει.
Η σημερινή κυβέρνηση έχει πλήρως επιβεβαιώσει αυτόν το αξίωμα.
Κατέλαβε την εξουσία προβάλλοντας το ηθικό πλεονέκτημα  της αριστεράς και αντί να το αναδείξει πέτυχε το ακριβώς αντίθετο. Να το καταρρίψει πλήρως με τα έργα της,
Ο Μένανδρος ήδη από τον 4ο αιώνα π.Χ. το έχει προβλέψει με ενάργεια: Άπαξ γαρ εξουσία, ισχύν λαβούσα, ουδέν του οικείου συμφέροντος κρίνει λυσιτελέστερον.


Όλες οι πολιτικές παρατάξεις προεκλογικά υπόσχονται πως θα βελτιώσουν την δημόσια διοίκηση, θα περιστείλουν τις δαπάνες της, θα προβούν σε αξιοκρατικούς διορισμούς μέσω ΑΣΕΠ κτλ
Μετεκλογικά όλες με διάφορους τρόπους προσπαθούν να βολέψουν τα ¨δικά τους παιδιά¨ σε βάθος χρόνου, αλλά οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προβλέποντας τον εκλογικό τους καταποντισμό στις επόμενες εκλογές, με ένα παροξυσμό διορισμών  φροντίζουν να βολέψουν εν τάχει όσους περισσότερους μπορούν από τους δικούς τους, σε όσες κενές θέσεις υπάρχουν, δημιουργώντας ταυτόχρονα άχρηστους φορείς για να τοποθετήσουν κομματικά τους στελέχη, τις περισσότερες φορές με ανύπαρκτα προσόντα.
Οι πράξεις τους επιβεβαιώνουν τον Τζών Στάινμπεκ που έχει πει προσφυώς συμπληρώνοντας  τον Μένανδρο: Η εξουσία δεν διαφθείρει. Ο φόβος διαφθείρει. Ίσως ο φόβος απώλειας της εξουσίας.


Διαβάζω εδώ:
Τα στοιχεία για την κατάσταση της δημόσιας διοίκησης είναι αποκαλυπτικά. Επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αυξήθηκαν κατά περίπου 21.000 οι προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, κυρίως Υποχρεωτικής και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, εκ των οποίων το 20% εκτός του κανόνα προσλήψεων - αποχωρήσεων, και κατά 15.000 οι συμβασιούχοι. Το κόστος ξεπερνά τα 600 εκατ. ευρώ. Στον προϋπολογισμό του 2018 το κόστος μισθοδοσίας της γενικής κυβέρνησης είναι αυξημένο κατά 443 εκατ. ευρώ. Από αυτό το 1/3 αφορά αυξήσεις μισθών και το άλλο αποδοχές νεοπροσληφθέντων.   
Στους παρακάτω πίνακες, που προέρχονται από τις ειδήσεις του Ε, βλέπουμε την μισθολογική επιβάρυνση όλων αυτών των θέσεων ,









Παράλληλα με τους εργαζομένους αυξήθηκαν και οι δομές του κράτους. Οι Γενικές και Ειδικές Γραμματείες αυξήθηκαν κατά 40%, οι μετακλητοί υπάλληλοι κατά 36% σε σχέση με το 2014. Συστάθηκαν 47 νέοι φορείς (ΔΕΚΟ, ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ, δημόσιων φορέων κ.λπ.) χωρίς να υπολογίζεται ο φορέας Διαστήματος του Νίκου Παππά. Επίσης, δημιουργήθηκαν 2.160 υπηρεσιακές δομές και 9.000 οργανικές θέσεις, με κόστος, αν καλυφθούν όλες και δοθούν τα επιδόματα ευθύνης, 167 εκατ. ευρώ. Οι συμβασιούχοι, ανάλογα με την εποχή, αυξάνονται από 8% έως 22% (κόστος από 72 ως 250 εκατ. ευρώ).


Από τα παραπάνω μπορεί να διαπιστώσει κανείς ποια σχέση έχει η Συριζανελική επιδρομή κατά του κράτους με τα όσα έλεγε ο Τσίπρας προεκλογικά.



Ότι ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να φτιάξει το δικό του πελατειακό κράτος σχολιάζεται συχνά ακόμα και από διεθνή ΜΜΕ. Ομως το πρωθυπουργικό αφτί δεν ιδρώνει. Μέχρι και τη δομημένη συνέντευξη, μια αντιγραφή της μεθόδου που θέσπισε ο Προκόπης Παυλόπουλος το 2006, επανέφερε η κυβέρνησή του, ώστε να «νερώσει» το μείγμα των επιτυχόντων του ΑΣΕΠ με τα «δικά» τους παιδιά. Η επιλογή των πρώτων δώδεκα οικονομικών διευθυντών τα λέει όλα: μόνο τέσσερις θέσεις καλύφθηκαν από τους πρώτους σε βαθμολογία.


Τα προσόντα για τις θέσεις φτιάχνονται στα μέτρα των υποψηφίων.
Στις 2 Μαρτίου, 37 βουλευτές της ΝΔ κατέθεσαν επίκαιρη ερώτηση στην υπουργό Διοικητικής Ανασυγκρότησης Ολγα Γεροβασίλη, σημειώνοντας ότι οι προκηρύξεις επιτελικών στελεχών του Δημοσίου «μοιάζουν με φωτογραφικό άλμπουμ των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ». Η ερώτηση αφορούσε την πλήρωση θέσεων διοικητικών γραμματέων, ειδικών τομεακών γραμματέων και γενικών διευθυντών υπουργείων. Ειδικότερα, εκφραζόταν η απορία πώς γίνεται για παρόμοιες θέσεις να υπάρχουν διαφορετικά περιγράμματα. Από υπουργείο σε υπουργείο ζητούνται διαφορετικά τυπικά προσόντα. Αλλά ακόμα και στο ίδιο υπουργείο, όταν είναι πολλές οι θέσεις, ζητούνται διαφορετικά κάθε φορά προσόντα. «Οι διαφοροποίησεις αυτές είναι αδικαιολόγητες και είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για “φωτογραφικές διατάξεις” στα μέτρα προεπιλεγμένων υποψηφίων» επισημαίνει ο αρμόδιος τομεάρχης Γιώργος Γεωργαντάς.


Σε κάποιες θέσεις το πανεπιστημιακό πτυχίο είναι απαραίτητο, ενώ αλλού είναι απλώς επιθυμητό. Το ίδιο συμβαίνει και με τους μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς τίτλους. Σε ό,τι αφορά την εργασιακή εμπειρία, διαπιστώνεται ότι για κάποιες θέσεις απαιτείται 5ετής εμπειρία (υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης), σε άλλες 10ετής (υπουργείο Εσωτερικών), στις περισσότερες 12ετής, αλλά και 15ετής και 20ετής. Η εμπειρία αυτή πότε ζητείται να έχει συνάφεια με το αντικείμενο και πότε όχι.


Τα ίδια συμβαίνουν και με τη γνώση ξένης γλώσσας. Αλλού απαιτείται άριστη γνώση και αλλού γνώση τουλάχιστον σε καλό επίπεδο. Για τη θέση του διοικητικού γραμματέα στο υπουργείο Τουρισμού απαιτείται απλή γνώση αγγλικών, αλλά υπάρχει υποχρεωτικός όρος για πενταετή άσκηση δικηγορίας με εμπειρία σε θέματα διοικητικού δικαίου – και όπως καταγγέλλεται, η προκήρυξη φωτογραφίζει την ήδη υπηρετούσα γενική γραμματέα Ευρυδίκη Κουρνέτα. Στο υπουργείο Οικονομίας και Ανάπυξης όλες οι θέσεις απαιτούν πτυχίο μηχανικού· και ενώ τα καθήκοντα όλων των γραμματέων είναι πάνω-κάτω τα ίδια, για τη Γενική Γραμματεία Οικονομικής Πολιτικής τα προσόντα είναι διαφορετικά. Ισως επειδή αφορούν την Ελένη Παπαδοπούλου, κόρη του βουλευτή Τρικάλων του ΣΥΡΙΖΑ Αθανάσιου Παπαδόπουλου.
Και γιατί όχι; Εδώ από τον Αλέξη Τσίπρα, τη Σία Αναγνωστοπούλου, τον Νίκο Κοτζιά και τον Νίκο Τόσκα μέχρι τη Ράνια Σβίγγου, όποιος προφταίνει διορίζει συζύγους, τέκνα, ανίψια, γαμπρούς, συντρόφους και φίλους στο Δημόσιο ή σε νέους αχρείαστους οργανισμούς. Τα ονόματα είναι γνωστά. Και αυτό παρά τον νόμο 4079/2012, ο οποίος απαγορεύει σε όλους τους κρατικούς λειτουργούς να προσλαμβάνουν συζύγους και συγγενείς μέχρι δεύτερου βαθμού.



Εδώ και εδώ τα ονόματα πολλών συγγενών και φίλων που διορίστηκαν σε περίοπτες θέσεις και με τους μισθούς που μπορεί να διαβάσει κανείς στους προηγούμενους πίνακες.