ΟΤΑΝ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΜΠΛΕΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ

Το να πεθαίνει ένα 3χρονο παιδάκι σε ένα νοσοκομείο, είναι από μόνο του τραγικό γεγονός όχι μόνο για τους γονείς, αλλά και για όλο το ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό.

Ποτέ βέβαια δεν μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα ο θάνατος αυτός να οφείλεται σε ιατρικό λάθος κάποιου γιατρού.

Οι γιατροί δεν είναι θεοί ώστε να είναι παντογνώστες και γι΄αυτό και ο ορισμός του καλού γιατρού είναι αυτός που κάνει τα λιγότερα λάθη.

Δυστυχώς όμως  υπάρχουν  και περιπτώσεις που  από τα συμπτώματα του ασθενούς δεν μπορεί να τεθεί,ότι έλεγχο και να του κάνεις, σαφής διάγνωση από το τι πάσχει και αν υπάρχει γι΄αυτόν  και η ανάλογη θεραπεία.

Στην Δανία πχ έχουν διαπιστώσει πως ένας στους 4 ασθενείς που εισάγονται στο Νοσοκομείο με οξεία συμπτωματολογία, φεύγουν από αυτό χωρίς να έχει τεθεί διάγνωση.

Ακόμα και μετά από νεκροτομή ενός τέτοιου ασθενούς, υπάρχει η πιθανότητα να μην μπορεί να τεθεί διάγνωση σε τι  οφειλόταν ο θάνατος του,
Κατά τον Gregory Davis, ιατροδικαστή στο πανεπιστήμιο της Alabama στο Birmingham και την  Jefferson County της Alabama περίπου 3% από όλες τις νεκροτομές στις ΗΠΑ ταξινομούνται στην κατηγορία «ακαθόριστη αιτία θανάτου» Κατ΄ άλλους το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 5%.

Όλα τα παραπάνω τα γράφω γιατί στο Ρέθυμνο υπήρξε μεγάλη αναστάτωση στον ιατρικό κόσμο και την τοπική κοινωνία, μετά την καταδίκη μιας παιδιάτρου σε ποινή φυλάκισης 12 μηνών με τριετή αναστολή, ενώ της αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου, για τον θάνατο ενός 3χρονου παιδιού στο Νοσοκομείο. Τρείς άλλοι παιδίατροι, 2 του Νοσοκομείου και μια ιδιώτης, αθωώθηκαν της κατηγορίας «ανθρωποκτονία από αμέλεια»

Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες του τραγικού αυτού γεγονότος πλην του ότι το παιδί παρουσίασε συμπτώματα πυρετού, όπως αναφέρεται στην ειδησεογραφία (και εδώ ) Οι γονείς πολύ ανήσυχοι, ζήτησαν τη βοήθεια συνολικά εννέα γιατρών. Εφτά από το Νοσοκομείο Ρεθύμνου και από  δύο ιδιώτες. Γνωμάτευσαν γαστρεντερίτιδα και αμυγδαλίτιδα δηλαδή συχνές και συνήθεις καταστάσεις σε αυτές τις ηλικίες!

Όμως ο μικρός Διονύσης έχασε τη ζωή του και οι γιατροί παρά τις προσπάθειες τους, δεν κατάφεραν να τον επαναφέρουν.

Το γεγονός λοιπόν ότι εννέα γιατροί, τόσο ιδιώτες όσο και νοσοκομειακοί, εξέτασαν κάποια στιγμή το παιδί μειώνει σημαντικά, χωρίς ποτέ βέβαια να την εξαλείφει παντελώς, την πιθανότητα όλοι να έχουν κάνει λάθος στην διάγνωση αλλά και στην θεραπεία.

Ο μόνος όμως τρόπος για να διαπιστωθεί εκ των υστέρων αν έχει γίνει κάποιο λάθος στην διάγνωση ή και στην θεραπεία παραμένει δυστυχώς η νεκροτομή.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως ούτε η ιατροδικαστική εξέταση μπόρεσε  να καθορίσει την αιτία θανάτου του άτυχου παιδιού.

Έτσι λοιπόν έρχεται τελικά το δικαστήριο να αποφανθεί ποιος ευθύνεται για τον θάνατο του παιδιού!

Οι δικαστές μετά από την πολύωρη διάσκεψή τους συντάχθηκαν με την πρόταση της εισαγγελέως σε ό,τι αφορά την τέταρτη κατηγορούμενη, τη γιατρό που αντιμετώπισε τελευταία το περιστατικό του άτυχου Διονύση. Η εισαγγελέας είχε αναφέρει στην πρότασή της ότι το παιδί είχε εμφανίσει συμπτώματα αφυδάτωσης και πως δεν έγιναν οι ενδεδειγμένες ενέργειες ενυδάτωσής του, με αποτέλεσμα να καταλήξει από ισχυρό σοκ του οργανισμού.
Από την πλευρά της παιδιάτρου όμως αναφέρθηκε ότι στο παιδί είχαν χορηγηθεί υγρά παραπάνω από 1250ml, συγκεκριμένα 1800 ml, εξ ου και το πανό της φωτογραφίας έξω από το Νοσοκομείο.

Όπως γράφει σε ένα κείμενο γεμάτο πόνο η παιδίατρος του Ρεθύμνου Ιωάννα Δακανάλη:
Θέσαμε στην διάθεση του δικαστηρίου με απόλυτη σαφήνεια και ακρίβεια όλη την σύγχρονη ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία που αποδεικνύει, πέρα από κάθε αμφιβολία την Lege Artis αντιμετώπιση του περιστατικού. Κατέθεσαν με τρόπο καταλυτικό καθηγητές παιδιατρικής, διευθυντές παιδιατρικών κλινικών που με μία φωνή απάντησαν, και κανείς εξ υμών δεν θα έπραττε διαφορετικά στο συγκεκριμένο περιστατικό. Και αφού συμπυκνώσαμε γνώσεις και κλινική εμπειρία ετών, καταφέραμε να αποδείξουμε ότι καμία από τις μηνυτήριες κατηγορίες δεν είχαν την παραμικρή ιατρική ή λογική υπόσταση. Δεν υπήρχε κανείς μέσα στην αίθουσα που διατηρούσε αμφιβολίες ότι ο ασθενής δεν κατέληξε από την όποια μικροβιακή λοίμωξη ή επιπλοκή αυτής και ότι στην αντιμετώπιση των ιώσεων δεν χορηγούμε αντιβιωτικά

Και απευθυνόμενη στην εισαγγελέα:

Στην απορία που εκφράσατε επαλειμμένα με φαινομενικά ειλικρινές ενδιαφέρον  «Δεν μπορώ να καταλάβω πως……;;;;;»: Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να καταρρεύσει μέσα σε λίγη ώρα, Πώς δεν μπορεί να κάνει ο γιατρός αιτιολογική θεραπεία για τις ιώσεις, Πώς διακρίνεις ιογενή από μικροβιακή λοίμωξη. Πώς; Πώς; Πώς; Σας απαντάμε ότι αυτό είναι το δικό μας σύμπαν, που για να το κατακτήσουμε έχουμε δώσει πολλά χρόνια από την ζωή μας, πολύ κόπο, πολλά ξενύχτια, πολύ διάβασμα, πολύ καρδιοχτύπι.

Γι’ αυτό καλά θα κάνατε να μένατε μέχρι εκεί που φτάνει η δική σας επιστήμη και να μην επιχειρούσατε να δώσετε απάντηση για την αιτία θανάτου του ασθενούς, πράγμα που δεν αποτόλμησαν καταξιωμένοι Καθηγητές Παιδιατρικής.

Όπως γράφει επίσης  μεταξύ άλλων ο Επιμελητής Α΄της  Καρδιολογικής Κλινικής του ΓΝΡεθύμνου  Ζάκας Φώτιος :

Μάθαμε ότι στις περιπτώσεις ανεξιχνίαστου θανάτου ακόμα και μετά από νεκροτομή (σε περίπτωση βρε αδελφέ που ο εισαγγελέας δεν πρόλαβε να βγάλει τη διάγνωση εν ζωή), τότε την αιτία θανάτου μπορεί να τη βγάλει ο εισαγγελέας χάρη στις δικές του ικανότητες (Πάλι κληρονομικό χάρισμα;).

Η Διευθύντρια Παιδιατρικής, Κ.Υ. Σπηλίου  Όλγα Γραφάκου, απευθυνόμενη στην καταδικασθείσα συνάδελφο της με μια συγκλονιστική επιστολή της γράφει μεταξύ άλλων:
Ευτυχώς ήρθαν μια εισαγγελέας κι τρεις δικαστές να μου εξηγήσουν την πλάνη μου και τον άτοπο θαυμασμό μου και να διδάξουν και σε αυτή και σε μένα και σε όλους τους παιδιάτρους τι σημαίνει σωστή ιατρική:

…………….

.Μετά μου διευκρίνισαν ότι όλα είναι θέμα υγρών. Με έμαθαν να τα υπολογίζω και να τα χορηγώ και μου έδειξαν ότι ένα παιδί μπορεί να πεθάνει σε λίγες ώρες από αφυδάτωση μέσα στο νοσοκομείο ακόμα κι αν παίρνει ενδοφλέβια υγρά, ακομα κι αν εχει μονο μια ελαφρα αυξημενη ουρια, ακομα κι οταν κρεατινινη καλιο νατριο ειναι απολυτως φυσιολογικα, ακομα κι οταν το παιδι εχει ουρησει μεσα στην ημερα και εχει ουρα στην κυστη του. Μπερδευτηκα λιγο γιατι τα υγρα που υπολογισαν ηταν λιγο λιγοτερα απο οσα πηρε το παιδι που πεθανε, πως εξηγειται αυτο; Ισως εννοουσαν οτι επρεπε να δοθουν ολα μαζι κι οχι στη διαρκεια του εικοσιτεταωρου, αλλα πάλι αυτο δεν θα προκαλουσε θάνατο απο υπερφορτωση; Μπα, αυτοί ξέρουν. 

Το ίδιο καταγγελτικό είναι και το κείμενο του Ιατρείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ρεθύμνου με τίτλο Η Πελαγία είναι εμείς. Σήμερα καταδικαστήκαμε, στο οποίο η καταδικασθείσα προσέφερε εθελοντικά τις υπηρεσίες της.

Την αντίδραση τους τέλος στην δικαστική απόφαση εξέφρασαν με πορεία τους οι γιατροί του Νοσοκομείου Ρεθύμνου προς το Δικαστικό Μέγαρο.

Σε μια άλλη υπόθεση στην οποία είχε παραπεμφθεί σε δίκη γιατρός, που πασιφανώς δεν είχε  καμία ευθύνη για το περιστατικό που τον παρέπεμψαν, και βέβαια μετά ταλαιπωρία του και οικονομική του αιμορραγία τον αθώωσαν, είχα ρωτήσει δικαστικό:

-Μα καλά δεν έβλεπαν  πως ήταν ολοφάνερο πως ήταν αθώος;

Μου απάντησε:

-Το βλέπουν αλλά το έκαναν γιατί ο κόσμος πιστεύει πως αθωώνουμε τους γιατρούς. Όταν θα αθωωθεί η υπόθεση θα έχει ξεχαστεί.

Οι φωτογραφίες είναι από τις σχετικές δημοσιεύσεις που αναφέρονται στο κείμενο.