Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ

Την Μαίρη Παπαγιαννίδου  είχα την τύχη να την γνωρίσω όταν βρεθήκαμε μαζί, πριν από χρόνια, στην παρουσίαση ενός βιβλίου στην Μύκονο. Αυτή είχε έρθει  εκεί σαν απεσταλμένη του ΒΗΜΑΤΟΣ για να γράψει για την εκδήλωση  αυτή. Μου είχε κάνει τότε εντύπωση αυτό το κλεισμένο στον εαυτό του κορίτσι που δεν ανοιγόταν εύκολα στους άλλους. Βέβαια τότε  δεν ήξερα   ότι έπασχε από AIDS.

Στις σύντομες συνομιλίες που είχαμε μαζί η συζήτηση περιστράφηκε σε γενικότητες άσχετες τελείως από  θέματα ασθενειών ή ιατρικής.

Η γενικότερη δε εικόνα που απεκόμισα ήταν ενός καλλιεργημένου και συγκροτημένου ανθρώπου με ορθολογική σκέψη. 

Όμως μετά από λίγο καιρό είδα να δημοσιοποιεί την ασθένεια της  και ταυτόχρονα να επιχειρηματολογεί  κατά της πλήρως και επιστημονικά αποδεδειγμένης ύπαρξης του ιού του AIDS γράφοντας στην ιστοσελίδα της :

Γειά σας, Είμαι η δημοσιογράφος Μαίρη Παπαγιαννίδου, πρώην ασθενής του AIDS, μια από τους πολλούς πλέον που έψαξαν, διάβασαν, αποχαιρέτησαν το σύνδρομο και τη θεωρία του και έγιναν ξανά ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΙ άνθρωποι. Ο ιός HIV, που υποτίθεται ότι προκαλεί το AIDS, δεν έχει εντοπιστεί ποτέ και πουθενά. 'H, σε μια πιο κομψή εκφορά του λόγου, ο ιός ΗΙV - αν υπάρχει (ακόμα αναζητείται) - δεν μπορεί να προκαλεί το AIDS.

Όπως γράφει το ΒΗΜΑ:

Το 2007 η Μαίρη σταμάτησε να παίρνει τα κλασικά κοκταίηλ κι άρχισε εναλλακτική θεραπεία. Η βελτίωσή της ήταν θεαματική, σε σημείο που ανακοίνωσε ότι νίκησε το AIDS. Πίστευε ότι τα αντιρετροϊκά φάρμακα την δηλητηρίαζαν σταδιακά και σταθερά. Μέχρι τελευταία στιγμή υποστήριζε ότι σ’αυτά οφείλονται τα εκφυλιστικά φαινόμενα του οργανισμού της.
Υποστήριξε με πάθος αυτή τη θέση, προκαλώντας δημόσιες αντιπαραθέσεις. Οι θέσεις της αποτυπώθηκαν σε τρία βιβλία της, που συζητήθηκαν πολύ διεθνώς. Είναι το «Πώς νίκησα το ΑIDS» που κυκλοφόρησε το 2006 με το ψευδώνυμο Μαίρη Κ., από τις εκδόσεις Καστανιώτη, «Το παιγνίδι του έρωτα στα χρόνια του AIDS» που κυκλοφόρησε την επόμενη χρονιά από τον ίδιο εκδότη, με το όνομά της, Μαίρη Παπαγιαννίδου-Σαιν Πιερ, γιατί στο μεταξύ παντρεύτηκε τον καναδό μη οροθετικό Ζιλ Σαιν-Πιερ. Και το τελευταίο «Αντίο AIDS», από τις εκδόσεις Οξύ το 2008.

Στην ίδια ειδησεογραφία όμως διαβάζουμε πως :

Σύμφωνα με το ιατρικό ανακοινωθέν ο θάνατός της οφείλεται σε πνευμονική εμβολή και θρόμβωση του δεξιού ποδιού, συνδεδεμένα και τα δύο με το ΑIDS. 

Όπως γράφει στα ΝΕΑ η Ρούλα Γεωργακοπούλου :

Η επιλογή της να καταχωρήσει το AIDS  στους μύθους της διεθνούς συνομωσίας και η απόφαση της να διακόψει την πανάκριβη και σωτήρια θεραπεία την οποία στερούνται Αφρικανοί και λοιποί απόκληροι του κόσμου ετούτου ,δείχνει από τι πάσχει ο δυτικός άνθρωπος.

Μετατρέπει τα προνόμια του σε εχθρό, κηρύσσει τις αξίες του έκπτωτες, υποψιάζεται τα επιτεύγματα του και διαλέγει την αυτοκαταστροφή βαφτίζοντας την ελευθερία.

Το μόνο προνόμιο που κρατάει  ο δυτικός άνθρωπος είναι το ιερό δικαίωμα της επιλογής, χωρίς όμως να το αντιστοιχίζει με την ευθύνη.

Όμως η Παπαγιαννίδου δεν αποτελεί δυστυχώς μια μεμονωμένη ιδιάζουσα και ξεχωριστή περίπτωση μορφωμένου και  έξυπνου ανθρώπου που αρνείται την πραγματικότητα και τις σημερινές δυνατότητες  της επιστήμης που  αντί να προσφεύγει στις πιο πρόσφατες ιατρικές κατακτήσεις ελκύεται από εναλλακτικές θεραπείες οι οποίες  κατακλύζουν τα διάφορα περιοδικά lifestyle και  το ιντερνέτ. 

 Κατά τον ίδιο τρόπο ο ευφυής κατά τα άλλα Steven Jobs όταν διαγνώστηκε πως πάσχει από καρκίνο του παγκρέατος αρνιότανε για 9 μήνες να υποβληθεί σε εγχείρηση και κατάφυγε σε εναλλακτικές θεραπείες τρώγοντας μόνο φυτικές τροφές, κάνοντας βελονισμό, ή πίνοντας διάφορα φυτικά φάρμακα, ή ακολουθώντας την θεραπεία ενός εναλλακτικού γιατρού, από τους πολλούς που υπάρχουν στην Αμερική, πίνοντας χυμούς και κάνοντας κλύσματα για καθαρισμό του εντέρου ή τέλος ακολουθώντας τις συμβουλές ενός μέντιουμ.

Το πρόβλημα βέβαια δεν αποτελούν αυτές οι ατομικές περιπτώσεις που ουσιαστικά αποφασίζουν να ακολουθήσουν για τον εαυτό τους  μια αυτοκτονική ,τις περισσότερες φορές πορεία, επηρεασμένοι από τις άπειρες θεωρίες συνομωσίας που κυκλοφορούν παγκοσμίως.

Το πρόβλημα είναι ότι κάθε αιρετική, αναπόδεικτη αλλά δημοσιογραφικά ελκυστική και αβανταδόρικη άποψη είτε για το AIDS, είτε για τα εμβόλια ,είτε για τα φάρμακα, είτε για τις διάφορες εναλλακτικές θεραπείες από την ομοιοπαθητική μέχρι την αρωματοθεραπεία είτε ακόμα για την αστρολογία,  βρίσκει εύκολη πρόσβαση  στον τύπο και την τηλεόραση χωρίς όμως αντίστοιχα να υπάρχει  και η αντίθετη και επιστημονική θέση που να την  καταρρίπτει .

Παρακολουθήστε πχ την 50λεπτη συνέντευξη της Παπαγιαννίδου, που έδωσε στην ΕΤ1 στην Εύη Κυριακοπούλου, στην οποία εκθέτει τις απόψεις της χωρίς να υπάρχει κανένας ουσιαστικός αντίλογος  από την δημοσιογράφο.

Ένα πλήθος κόσμου που δεν έχει τις γνώσεις, ούτε την κριτική σκέψη να αξιολογήσει τι ακούει, είτε ακόμα είναι εξ αρχής ευεπίφορο να αποδεχτεί αδιαμαρτύρητα κάθε άποψη που θεωρεί πως έρχεται σε αντίθεση με κάθε τύπου εξουσία, όπως φαντασιακά μπορεί να θεωρεί και την επίσημη  ιατρική, είναι πολύ εύκολο να αποδεχτεί σαν αλήθεια αυτές τις απόψεις και να τις ενστερνιστεί.

Όπως πολύ σωστά καταλήγει η Ρούλα Γεωργακοπούλου στο άρθρο της:

Θα ήθελα  να καταδικάσω σε ενός λεπτού σιγή τα χαρούμενα μίντια και τα λάιφ στάιλ έντυπα που με συνεντεύξεις και δημοσιεύματα της έδιναν βήμα και προπαγάνδιζαν τον στροβιλισμό της ίδιας και άλλων προς το θάνατο χωρίς να προβάλουν καμιά ουσιαστικά ένσταση στους ισχυρισμούς της.

Γι αυτήν  αλλά και για τους πολλούς που δεν πρόλαβαν την θεραπεία για τους λίγους που πείστηκαν από την Μαίρη και τώρα δεν προλαβαίνουν. Πλην Αφρικανών και αποκλεισμένων.