Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ ΣΤΗ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ, ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ

 Η πιθανότητα να συγκεντρώσει  η  Χρυσή Αυγή εκλόγιμο ποσοστό  με αποτέλεσμα να αποκτήσει η νέα Βουλή ακροδεξιούς βουλευτές, έχει προκαλέσει σωρεία άρθρων στις εφημερίδες και το διαδίκτυο.

Ο ντόρος που γίνεται για τα ποσοστά που δείχνουν ότι πρόκειται να πάρει η Χρυσή Αυγή στις επόμενες εκλογές, πιστεύω πως είναι άνευ ουσιαστικού περιεχομένου.

Πάντα υπήρχε στην Ελλάδα ένα τέτοιο ποσοστό ακραίων δεξιών, χουντικών και φασιστών το οποίο ανάλογα με την πολιτική συγκυρία, μετά τον εμφύλιο, συνήθως καλυπτόταν μέσα στο εκάστοτε κόμμα της δεξιάς  ενώ  μερικές φορές προσπαθούσε να κατέβει αυτόνομα οπότε τότε γινόταν εμφανές.  

Αν εξετάσουμε τα εκλογικά αποτελέσματα, ξεκινώντας από την εποχή της μεταπολίτευσης, θα δούμε πως αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας, που επήλθε ουσιαστικά σαν αποτέλεσμα της  Κυπριακής τραγωδίας, όταν έγινε το δημοψήφισμα για την βασιλεία (8-12-1974 ), σχεδόν  1 στους 3  Έλληνες ήθελε την επιστροφή του Κωνσταντίνου.

Και αυτό  παρά το γεγονός ότι αυτός ήταν ο βασικός υπεύθυνος για την επιβολή της δικτατορίας με τον εξευτελισμό του κοινοβουλευτικού συστήματος που είχε πετύχει με τους απαράδεκτους χειρισμούς του με τις κυβερνήσεις των αποστατών, αλλά και παρά το ότι είχε γίνει πλέον γνωστό πως ετοίμαζε δική του χούντα στρατηγών που την πρόλαβαν οι συνταγματάρχες .

Υπέρ της βασιλείας ψήφισε το 30,82%, σε 27 δε από τις 56 εκλογικές περιφέρειες της χώρας, το ποσοστό αυτό ήταν πάνω από  35%, με περιοχές όπως η Λακωνία, η Ροδόπη, η Μεσσηνία, η Ηλεία ή η Αργολίδα να ανέρχεται στο  59,52%, 50,54%, 49,24, 46,88  46,67% αντίστοιχα. 

Αυτοί οι αριθμοί  δείχνουν πόσο σημαντικό είναι το ποσοστό των δεξιών ψηφοφόρων που βρίσκονται πιο κοντά προς τις ακροδεξιές πολιτικές θέσεις.

Ας δούμε λοιπόν κάπως αναλυτικότερα τα αποτελέσματα των βουλευτικών και ευρωβουλευτικών εκλογών, από την αρχή της μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα, για να δούμε τι συμπεράσματα μπορεί να βγάλει κανείς.

 Η ακροδεξιά στις πρώτες εκλογές  μετά την χούντα(17-11-1974) κατέβηκε ως ΕΔΕ και εκπροσωπήθηκε από  τον Πέτρο Γαρουφαλιά (βασικό υπαίτιο της αποστασίας),  με αποτέλεσμα βέβαια να πάρει  μόνο 1,08% ,μετά  την σαρωτική νίκη της ΝΔ του Κ. Καραμανλή με το τεράστιο ποσοστό του 54,37%.

Στις επόμενες όμως εκλογές στις 20-11-1977, η ακροδεξιά, ως Εθνική Παράταξη,  με τον Στέφανο Στεφανόπουλο (πρωθυπουργό των αποστατών) έφτασε το 6,82% και έβγαλε 5 βουλευτές.

Η  άμεση συγγένεια  της ακροδεξιάς με την ΝΔ όπως τα συγκοινωνούντα δοχεία ,έγινε εμφανής όταν οι 4 από τους 5 βουλευτές της (Θεοτόκης, Αποστολάκος, Παπαευθυμίου, και Ιμάμογλου)  αφού ψήφισαν τον Κ. Καραμανλή για πρόεδρο, προσχώρησαν  μετά στην ΝΔ.

 Ο δε Θεοτόκης παρά το ότι ανέλαβε, μετά την παραίτηση Στεφανόπουλου, την αρχηγία στην Εθνική Παράταξη, το 1981 εκλέχτηκε βουλευτής επικρατείας με την ΝΔ !

Στις εκλογές της 18-10 1981 επανεμφανίζεται ο Σ. Μαρκεζίνης, που είχε αναλάβει πρωθυπουργός  του Παπαδόπουλου μέχρι το πραξικόπημα του Ιωαννίδη, και παίρνει στις βουλευτικές εκλογές μόνο 1,69% μη εκλέγοντας βουλευτή ,αλλά στις ταυτόχρονες πρώτες ευρωεκλογές το κόμμα του παίρνει 1,95% και εκλέγεται ως  ευρωβουλευτής του ο Απόστολος Παπαγεωργίου.

Στο ίδιο ιδεολογικό χώρο της ακροδεξιάς στις ευρωεκλογές το βραχύβιο ΚΕΜΕ έλαβε 0,89%.

Ο Μαρκεζίνης παρά τις ικανότητες που είχε σαν πολιτικός δεν κατάφερε παρ΄ όλα αυτά να  αποκτήσει κάποια σημαντική  λαϊκή βάση  στον δεξιό χώρο και στις εκλογές αυτές συγκέντρωσε μόνο τον σκληρό πυρήνα της ακροδεξιάς γεγονός που έγινε φανερό μετά την κεντρική συγκέντρωση του κόμματος του  στο Σύνταγμα, όταν οι συμμετέχοντες σε αυτήν έκαναν  πορεία στην Πανεπιστημίου, φωνάζοντας το σύνθημα  «Λευτεριά στον Ρούντολφ Ες». !!

Ο καταποντισμός του στις ευρωεκλογές του 1984 με το ασήμαντο ποσοστό 0,17% σήμανε και το τέλος της συμμετοχής όλων των παλιών, προ της δικτατορίας ακροδεξιών πολιτικών στις εκλογές και τις ευρωεκλογές.

Στις ευρωεκλογές του 1984 πρωτοεμφανίζεται η ΕΠΕΝ που ίδρυσε από τις φυλακές ο Παπαδόπουλος και με 2,3% εκλέγεται ευρωβουλευτής ο νόμιμος αρχηγός της Χρύσανθος Δημητριάδης. Το σύνθημα των οπαδών της ΕΠΕΝ ήταν το   «Λεπέν, Λεπέν, η ώρα της ΕΠΕΝ».

 Ο Δημητριάδης αντικαταστάθηκε από τον Αριστείδη Δημόπουλο τον Ιούλιο  του 1988, για να αντικατασταθεί με τη σειρά του από τον Σπύρο Ζουρνατζή που είχε διατελέσει υφυπουργός επί χούντας.

Ο ίδιος ο Παπαδόπουλος διόρισε αρχηγό της νεολαίας τον γνωστό  από την Χρυσή Αυγή ,Νίκο Μιχαλολιάκο και όταν παραιτήθηκε αυτός ανέλαβε ο ευρισκόμενος σήμερα ξανά στην ΝΔ, μετά από 27 χρόνια, Μάκης Βορίδης.  Το 1985 τον είχαν   διέγραψει  οι ΔΑΠίτες στην γενική συνέλευση των φοιτητών της Νομικής.

Η απλή αναλογική, που ισχύει στις ευρωεκλογές, όπως οδηγεί την άκρα αριστερά σε διασπάσεις σε γκρουπούσκουλα το ίδιο αποτέλεσμα έχει και στην ακροδεξιά.

Έτσι εκτός από την ΕΠΕΝ συμμετείχε, όπως προαναφέρθηκε, το Κόμμα των Προοδευτικών με 0,17% και το ΕΝΕΚ με 0,09%.

Στις εκλογές της 2-6-1985 και στις 18-6-1989 είναι εμφανής ο εκφυλισμός της ΕΠΕΝ που πήρε 0,6% και 0,3% αντίστοιχα.

Το ίδιο έγινε και στις ευρωεκλογές του 1989 που η ΕΠΕΝ πήρε 0,32% και η ΕΝΕΚ 0,23%.

Στις δεύτερες εκλογές του 1989 στις 5 Νοεμβρίου, η ΕΠΕΝ δεν συμμετέχει και μετονομάζεται σε Εθνικό Κόμμα-Εθνικιστική Συμπαράταξη για να συμμετάσχει στις εκλογές του 1990 όπου και καταποντίζεται στο 0,13%

Στις εκλογές της 10-10-1993 η ΕΠΕΝ λαμβάνει 0,14% και από ότι φαίνεται ένα μέρος των ακροδεξιών στηρίζει το μόρφωμα της ΠΟΛΑΝ του Σαμαρά που φτάνει το 4,88% των ψήφων και που με την στάση του στο Μακεδονικό βρίσκεται πολύ κοντά με τις απόψεις τους, εκλέγοντας 10 βουλευτές.

Στις ευρωεκλογές της 12-6-1994 η ΠΟΛΑΝ λαμβάνει 8,67% των ψήφων, και από  τους ακραιφνείς ακροδεξιούς το Εθνικό Κόμμα-ΕΠΕΝ 0,78%, η Εθνικιστική Παράταξη 0,06% και η πρωτοεμφανιζόμενη Χρυσή Αυγή, ως Λαϊκός Σύνδεσμος 0,11%.

Στις εκλογές της 22-9-1996  η ΠΟΛΑΝ λαμβάνει μόνο  2,94% και μένει εκτός βουλής, η ΕΠΕΝ 0,24%, το κόμμα Ελληνισμού 0,18% και η Χρυσή Αυγή 0,07%

Στις ευρωεκλογές της 18-6-1999 η ΠΟΛΑΝ με το απογοητευτικό  2,28% κάνει την τελευταία της εμφάνιση σε εκλογές.

Η ακροδεξιά συνεχίζει να είναι διασπασμένη, παρά την κάθοδο σε αυτές του φύρερ του φασιστικού κόμματος της 4ης Αυγούστου Κώστα Πλεύρη,  στελέχη του οποίου έχουν διατελέσει ακροδεξιοί όπως ο Μιχαλολιάκος και ο βουλευτής και τέως υφυπουργός της ΝΔ Κιλτίδης.

Η Πρώτη Γραμμή του  Πλεύρη  παίρνει 0,75%, το Ελληνικό Μέτωπο του Βορίδη 0,12% και το κόμμα Ελληνισμού 0,26%. Ο Κολλάτος με συγγενείς θέσεις παίρνει 0,66%.

Στις εκλογές της 9-4-2000  τα δύο μεγάλα κόμματα πετυχαίνουν να συγκεντρώσουν το 85% των ψήφων οπότε η  μεν Πρώτη Γραμμή του Πλεύρη  παίρνει μόνο 0,18%, η Εθνική Συμμαχία του Γρηγόρη Μιχαλόπουλου της Ελεύθερης Ώρας και καταδικασμένου σήμερα  σε 18 χρόνια φυλακή,  πήρε 0,21% παρά τα 282 εκατομμύρια δραχμές που διέθεσε στον προεκλογικό αγώνα .

Τέλος το Κόμμα Ελληνισμού πήρε το ασήμαντο 0,09%.

Στις εκλογές της 7-3-2004 λαμβάνει μέρος για πρώτη φορά το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη και παίρνει το 2,2% των ψήφων και δεν εκλέγει βουλευτή. Ο Πλεύρης είναι υποψήφιος του στην Α΄Αθηνών  και έρχεται πρώτος σε σταυρούς προτίμησης αλλά μετά από αυτές τις εκλογές αποσύρεται από το προσκήνιο παραδίδοντας την σκυτάλη στον γιό του .

Το Ελληνικό Μέτωπο του Βορίδη παίρνει μόνο το 0,09%.

Στις ευρωεκλογές της 12-6-2004 εκλέγεται ευρωβουλευτής του ΛΑΟΣ ο Καρατζαφέρης με 4,12%. Το Ελληνικό Μέτωπο λαμβάνει 0,25% οπότε και ο Βορίδης το διαλύει και προσχωρεί στο ΛΑΟΣ .

Η Πατριωτική Συμμαχία , το κόμμα που έχει ιδρύσει η Χρυσή Αυγή, στην πρώτη του εμφάνιση παίρνει  το 0,17%.

Στις εκλογές της 16-9-2007 το ΛΑΟΣ φτάνει στο 3,8% κερδίζοντας έτσι 10 έδρες.

Στις ευρωεκλογές της 7-6-2009 το ΛΑΟΣ φτάνει στο 7,9% εκλέγοντας δύο βουλευτές, την Νίκη Τζαβέλλα και τον Θανάση Πλεύρη.

Στις εκλογές της 4-10-2009 το ΛΑΟΣ παίρνει 5,63% και εκλέγει 15 βουλευτές ενώ η Χρυσή Αυγή περιορίζεται στο 0,29%.

 Αν λοιπόν συγκεντρώσουμε τα ποσοστά του δεξιού  χώρου στις βουλευτικές εκλογές μετά την μεταπολίτευση  αθροίζοντας τα ποσοστά της ΝΔ και των άλλων δεξιών παραφυάδων έχουμε τον παρακάτω πίνακα:

                                                                    1974   55,45

                                                                    1977  48,66

                                                                    1981  37,57

                                                                    1985  40,91

                                                                    1989  44,6

                                                                    1990  47,02

                                                                    1993  43,62

                                                                    1996  41,55

                                                                    2000  43,13

                                                                    2004  47,69

                                                                    2007  45,63

                                                                    2009  39,46

Από αυτόν τον πίνακα πρέπει  εξαιρέσουμε τα ποσοστά  των πρώτων μετά την πτώση της δικτατορίας εκλογών που έγιναν με την απειλή του  "Καραμανλής ή τανκς" οπότε το 55,45% δεν αποτελεί  πραγματικό ποσοστό του δεξιού χώρου.

Το πραγματικό ποσοστό κυμαίνεται από 37,7% έως 48,66%  με τα χαμηλότερα όρια το 1981 με την επέλαση του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και το 2009 με την πανικόβλητη φυγή του Καραμανλή μετά την καταστροφική του 5ετία.

Η διαφορά των 10 ποσοστιαίων μονάδων αποτελείται από  τους  μετακινούμενους ψηφοφόρους μεταξύ κεντρώου χώρου και δεξιάς που τελικά καθορίζουν και το εκάστοτε εκλογικό αποτέλεσμα.

 Ο χώρος αυτός των δύο μεγάλων κομμάτων και των εκάστοτε παραφυάδων τους  αποτελεί από το 1977 μέχρι το 2009  το 83-87% των ψηφοφόρων.

Έτσι λοιπόν μπορεί να διαπιστώσει κανείς πως ο μέσος όρος των ψηφοφόρων του δεξιού χώρου όλο αυτό το διάστημα από 1977-2009 είναι 43,6%

Αν εξετάσουμε λοιπόν τις 4 τελευταίες δημοσκοπήσεις που έχουν δημοσιευθεί, θα δούμε ότι και σε αυτές τις εκλογές το ποσοστό αυτό παραμένει αναλλοίωτο και κυμαίνεται από  41-46,2%  με μέσο όρο το ίδιο ακριβώς ποσοστό, 43,85% !     

                                        MARC     RASS  Kαπα Recearch     ΜRB

                                       ---------------------------------------------------------

ΝΔ:                                   21,9%    24,1             25,5                 23

ΠΑΣΟΚ:                           17,8%    17,1             19,1                 14,5

ΣΥΡΙΖΑ:                           11%       10,3              9,1                  11,9

Ανεξάρτητοι Έλληνες:     10,4%      9,4              7,7                    9,3

ΚΚΕ:                                  9,2%      8,7             10,6                   9,8

Δημοκρατική Αριστερά:    8,8%      8,4               5,4                   8,2

Χρυσή Αυγή:                     5,2%      4,3               5,2                   5,7

ΛΑΟΣ:                               4,2%      3,4               4                     3,1

Οικολόγοι Πράσινοι:          3,2%      3,8               3,6                  4

Δημοκρατική Συμμαχία:    3%         3,2               3,8                   3

Δράση:                               1,1%      2,2               1,7

ΑΝΤΑΡΣΥΑ                                     1,3

-----------------------------------------------------------------------------------

+Δεξιών κομμάτων             43,8       44,4             46,2                41     Μ.Ο. 43,85%

 Βάσει λοιπόν των παραπάνω, και εφ΄οσον οι δημοσκοπήσεις αποδειχτούν πραγματικές, δεν υπάρχει αύξηση των ψηφοφόρων του δεξιού χώρου οπότε τα ποσοστά που εμφανίζεται να πετυχαίνει η Χρυσή Αυγή προέρχονται από τον χώρο του ΛΑΟΣ και της ΝΔ.

Ήδη το ΛΑΟΣ και η ΝΔ εμφανίζουν σαφή πτώση οπότε δεν είναι περίεργο που η Χρυσή Αυγή εμφανίζεται σαν κάτι  νέο και πιο δυναμικό στο χώρο της δεξιάς.

Ταυτόχρονα έχει πετύχει να παρουσιάζει ένα προσωπείο υπερασπιστή των λαϊκών στρωμάτων  στις υποβαθμισμένες συνοικίες επηρεάζοντας έτσι θετικά άτομα που δεν έχουν  επίγνωση των ναζιστικών της πεποιθήσεων τις οποίες σήμερα επιμελώς αποκρύπτουν.

Όπως επίσης φροντίζουν πλέον να εμφανίζουν, παρά τις εκπεφρασμένες στο παρελθόν απόψεις τους περί  "Ιουδαιοχριστιανισμού",  και ένα προσωπείο ευσεβούς χριστιανού ώστε να λάβουν  τις ευλογίες τόσο του Μεσογαίας όσο και άλλων"προοδευτικών" ιεραρχών όπως του Πειραιώς.

Εάν η Χρυσή Αυγή εισέλθει στην Βουλή τότε θα επιβεβαιωθεί η παροιμία που λέει

- όσο πιο ψηλά ανεβαίνει η μαίμού τόσο πιο κόκκινος φαίνεται ο κώλος της-μάλλον εδώ θα έπρεπε να γράψω μαύρος!

Αυτό γιατί ούτε η Χρυσή Αυγή αλλά ούτε ο ευρύτερος ακροδεξιός χώρος δεν πέτυχε ποτέ να αναδείξει κάποια αξιόλογη προσωπικότητα, και από  τα άτομα που  ανέφερα παραπάνω που έχουν εκλεγεί στο παρελθόν μηδενική ήταν η παρουσία τους και  ούτε τα ονόματα τους δεν θυμάται  πλέον κανένας.

 Μόνο ο Βορίδης έχει καταφέρει να αποκτήσει κάποια υπόσταση επανερχόμενος βέβαια στο μητρικό κόμμα και έχοντας αφήσει πίσω του αρκετές από τις φασιστικές θέσεις της νεότητας του.  

   Αν ξαναδεί κανείς την ιστορική διαδρομή από την πορεία της δεξιάς στην μεταπολίτευση,  θα διαπιστώσει πως 3 φορές προέκυψαν κόμματα δεξιότερα της ΝΔ τα οποία τελικά  επιστρέφουν  στον κόρφο της ή μάλλον την πολυκατοικία που λέει και ο Καρατζαφέρης, ακολουθώντας σοφά την ιστορική ρήση του Αβέρωφ «Όποιος βγαίνει απ' το μαντρί τον τρώει ο λύκος»

Το 1977 η Εθνική Παράταξη,  φτάνει το 6,82%, βγάζει 5 βουλευτές και εξαφανίζεται από το προσκήνιο.

Το 1993 η ΠΟΛΑΝ του Σαμαρά παίρνει το 4,88% και εκλέγει 10 βουλευτές και μένει εκτός Βουλής στις επόμενες.

Το μακροβιότερο είναι το ΛΑΟΣ που το 2007 με 3,8% κερδίζει 10 έδρες και το 2009 με 5,63% τους ανεβάζει σε 15 εμφανίζοντας όμως πλέον σήμερα σαφή πτώση .

Παρόμοια προβλέπεται να είναι και η πορεία της Χρυσής Αυγής εάν τελικά πετύχει να μπει στην Βουλή.

Ήδη από την εκλογή του αρχηγού της στην Δημαρχία το μόνο που έχει πετύχει για να θυμάται κανείς είναι ο φασιστικός χαιρετισμός του όταν πρωτοπήγε.

Έτσι λοιπόν πιστεύω πως ακόμα και να εκλέξει βουλευτές η Χρυσή Αυγή στην νέα Βουλή σε σύντομο διάστημα θα φανεί η ανεπάρκεια τους και ο πρωτόγονος πολιτικός τους λόγος με αποτέλεσμα σύντομα να ξεφουσκώσει το φαινόμενο και οι ψηφοφόροι της να επιστρέψουν στο μαντρί της ΝΔ απ΄όπου και προέρχονται.