ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΚΑΣΣΕΛΑΚΗ

Κοίταζα προ ημερών ένα μεγάλο ράφι με τους δεμένους τόμους του ΑΝΤΙ, ενός περιοδικού που διάβαζα για χρόνια, μέχρι κάπου το 2005. Το διάβαζα από το πρώτο και μοναδικό τεύχος του που κυκλοφόρησε το 1972 και αμέσως το απαγόρευσε η χούντα, αλλά και μετά την επανέκδοση του το 1974. Σε αυτό δημοσίευαν άρθρα όλες οι σοβαρές προσωπικότητες της αριστεράς, αλλά όχι μόνο, και χαιρόσουν να διαβάζεις τις διάφορες απόψεις και τις ιδεολογικές διαφορές που υπήρχαν και τις αντιπαραθέσεις μεταξύ τους.

Μέχρι την εμφάνιση του Τσίπρα στο προσκήνιο, οι ιδεολογικές διαφορές στην ευρύτερη αριστερά σχετίζονταν με την ιδεατή στο μέλλον άνοδο στην εξουσία και τους τρόπους εφαρμογής, σε αυτή την περίπτωση, μιας αριστερής πολιτικής, βάσει των διαφορετικών απόψεων του καθενός. 
Ο Τσίπρας κατάφερε να αποσπάσει την αριστερά από την ιδεολογική καθαρότητα που την απασχολούσε μέχρι τότε και να την οδηγήσει στον επιστρωμένο με αριστεροσύνη λαϊκισμό, που εύρισκε ευήκοο ους σε όσους είχαν πλέον αρχίσει να αντιμετωπίζουν προβλήματα από την επερχόμενη οικονομική κρίση. Έτσι αγκάλιασε ότι ακραίο και λαϊκίστικο κίνημα υπήρχε, όπως πχ το Δεν πληρώνω, μέχρι να φτάσει στην  κορυφαία μπαρούφα της κατάργησης με ένα νόμο και ένα άρθρο των μνημονίων, που του εξασφάλισε όμως και την άνοδο στην εξουσία με την σύμπραξη του με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ.
Έτσι οι για χρόνια αποκλεισμένες μάζες από την εξουσία της αριστεράς, μαζί με τις αντίστοιχα αποκλεισμένες από τον Σημίτη μάζες των αυριανιστών, χόρευαν ενθουσιασμένες στο Σύνταγμα μετά ακόμα και από την κολοτούμπα, καθώς η ιδεολογία που τους ένωνε ήταν μόνο η παραμονή στην εξουσία. Η γλύκα της εξουσίας είχε εκτοπίσει κάθε ιδεολογική αξία της αριστεράς καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πλέον δεχτεί στις αγκάλες του και υπουργοποιήσει ακόμα και γνωστά δεξιά πρόσωπα όπως η Μακρή ή η Κουντουρά. 
Αντίστοιχα δε δεν είχε κανένα πρόβλημα, προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία , να υπουργοποιήσει σχεδόν όλους τους βουλευτές των ΑΝΕΛ, μέχρι ακόμα τον σήμερα ασχολούμενο με την αστρολογία Χαϊκάλη! 

Η εξαθλίωση όμως της ιδεολογίας της αριστεράς, αλλά και της πολιτικής, τελικά απέμακρυνε μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, με αποτέλεσμα την σημερινή εκλογική του κατάρρευση και την παραίτηση του Τσίπρα.
Εκτός όμως από την καταστροφική πορεία που οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ  ο Τσίπρας, ίσως η χειρότερη κληρονομιά του είναι ότι εμφύσησε στον κόσμο του ότι αυτό που έχει αξία δεν είναι η ιδεολογική του συνέπεια αλλά η με κάθε τρόπο επανακατάληψη της εξουσίας.
Έτσι προσγειώθηκε ως κομήτης εξ ΗΠΑ ένας 35χρονος που φόρεσε γραβάτα και πρόταξε ως προσόντα όλα όσα δαιμονολογούσε ο ΣΥΡΙΖΑ επί  τόσα χρόνια: αριστεία, επιχειρείν, καλές σπουδές στο εξωτερικό κοκ.

 Το ενδιαφέρον είναι ότι, όπως γράφει ο καθηγητής Γιάννης Βούλγαρης το «γεγονός Κασσελάκη»  δεν θα μπορούσε να συμβεί ούτε στη ΝΔ ούτε στο ΠΑΣΟΚ. «Συνέβη στον ΣΥΡΙΖΑ γιατί σχετιζόταν με τη φύση και τις διαδοχικές μεταλλάξεις αυτού του κόμματος»
«Το «γεγονός Κασσελάκη» είναι η κατάληξη μιας διαδρομής κατά την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ βαθμιαία άδειαζε από προγραμματικό περιεχόμενο, απλοποιούσε την κοινωνική πραγματικότητα, αντικαθιστούσε την αριστερή ιδεολογία  με τη λαϊκιστική εχθροπάθεια και συγκέντρωνε την κομματική εξουσία στα χέρια του Αρχηγού»
Στα ξαφνικά λοιπόν, χάρις και στην παιδική ασθένεια της αριστεράς, αναπτύχτηκε τάχιστα μια έντονη προσωπολατρία γι αυτόν !  

Και όπως γράφει ο Παντελής Καψής: Απλώς όταν η πολιτική σου είναι κενή αναδεικνύεις και ένα κενό πρόσωπο… Με όλα τα εμφανή ελλείμματα του, ο Κασσελάκης έχει δύο σημαντικά πλεονεκτήματα. Το πρώτο είναι ότι δεν συμμερίζεται τον δογματισμό της «κομματικής καμαρίλας». Και το δεύτερο, ότι είναι αθώος του αίματος, δεν συμμετείχε στην τοξική φάση του Σύριζα κι ο ίδιος έχει έναν πολύ διαφορετικό πολιτικό λόγο, απελπιστικά ρηχό αλλά πάντως ενωτικό. 

Και ο Χρήστος Χωμενίδης σχολιάζει δηκτικά:
 Στο τμήμα της κοινωνίας που προστρέχει σε εναλλακτικές θεραπείες, θεωρεί φεμινισμό ό,τι λέγεται στα μεσημεριανάδικα, αποθεώνει όποιον σταδιοδρομεί παριστάνοντας το θύμα, ο Στέφανος Κασσελάκης ως πολιτικός ηγέτης ταιριάζει γάντι. Ασχέτως ποιοί τον προέτρεψαν να διεκδικήσει τον Σύριζα, για ποιά δικά τους συμφέροντα.
Δικαίωμα των πολιτών να είναι ακόμα και απολίτικοι. Να παλεύουν όχι για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, όχι για τα εργασιακά και ασφαλιστικά τους συμφέροντα, για την παιδεία, για την υγεία … αλλά για να έρθει από το πουθενά ένας ντελικανής και να ξεδοντιάσει τη δικαιοσύνη και τον τύπο. Ο λαϊκισμός, με λούστρο ή χωρίς, είναι σύμφυτος με τη δημοκρατία. Όσο μεγαλώνω, τόσο δυσκολότερα χαλάω τη ζαχαρένια μου. Τόσο συχνότερα θυμάμαι το παλιό ανέκδοτο. "Δυό φίλοι περπατούν στον δρόμο. "Μιά μπανανόφλουδα μπροστά μας!” λέει ο ένας. "Αμάν! Πάλι θα πέσουμε!" απαντάει ο άλλος."

Σαν κατακλείδα θα έλεγα ότι η εκλογή του είναι προφανές ότι προκάλεσε απογοήτευση σε χιλιάδες μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και παρά την δημοσιότητα που είχε η εκλογή του, αυτοί που πήγαν και ψήφισαν ήταν λιγότεροι από 135 χιλιάδες, όταν την προηγούμενη φορά ήταν 148 χιλιάδες.  

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

 

Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΤΕΤΡΑΕΤΙΑ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ. Σχόλια και προτάσεις. Β΄μέρος.

 

Συνέχεια από εδώ.

Τα προβλήματα που διαπιστώθηκαν στην αντιμετώπιση των  καταστροφικών  φετινών  πυρκαγιών του δάσους της Δαδιάς δεν ξέρω αν θα ήταν λιγότερα και η πυρόσβεση  θα ήταν καλύτερη, αν αυτή των δασών επέστρεφε στην Δασική Υπηρεσία, γιατί ειπώθηκε ότι η Πυροσβεστική ενδιαφέρεται πρωτίστως η φωτιά να μην καταστρέψει τα σπίτια.

Μια άλλη σημαντική απόφαση που νομίζω πως θα πρέπει να γίνει άμεσα, πριν να ξαναζήσουμε τις ίδιες πλημμύρες, είναι να διατηρήσουμε την λίμνη Κάρλα στις παλιές και αρχικές της διαστάσεις, όπως δηλαδή αποφάσισε από μόνη της τώρα η φύση, πλημμυρίζοντας τις αποξηραμένες εκτάσεις. 

Η σωστική λειτουργία του 112, τόσο στις πυρκαγιές όσο και στις πλημμύρες, φοβάμαι πως δεν θα μπορέσει να είναι το ίδιο αποτελεσματική αν κάποιο νέο φαινόμενο σαν τον Ντάνιελ ή και τον Ιανό εμφανιστεί σε πλήρως τσιμεντοποιημένη μεγάλη αστική περιοχή, όπως η Αθήνα ή η Θεσσαλονίκη.

Είναι άμεσης και επείγουσας προτεραιότητας τα  αντιπλημμυρικά έργα και ο καθαρισμός των δύο ποταμών της Αθήνας, του Κηφισού και του Ιλισού, που φυσιολογικά θα δεχτούν τον κύριο όγκο του νερού σε μια τέτοια περίπτωση, γιατί ήδη μελέτες που έχουν γίνει, προβλέπουν με μαθηματική ακρίβεια ότι ολόκληρες συνοικίες από τον Πειραιά μέχρι και το Φάληρο θα πλημυρίσουν. 

Μπορεί να καταλάβει κανείς το τεράστιο πρόβλημα που θα υπάρξει με τις καταστροφικές συνέπειες σε ανθρώπινες ζωές και περιουσίες, εκατονταπλάσιες από τις  πλημύρες της Θεσσαλίας. 

Επίσης η αποκατάσταση των ζημιών από τις καταστροφές πρέπει να επιστρέψει στο κράτος, που μπορεί να την κάνει ταχύτερα με fast tract διαδικασίες, αντί για τις κατά τόπους αυτοδιοικήσεις που όπως φάνηκε απέτυχαν να την κάνουν μετά τις καταστροφές του Ιανού.

Και όπως γράφει ο Παύλος Τσίμας για τους λόγους της αποτυχίας τους : Μια Περιφέρεια που παραγγέλνει μελέτες προστασίας και δεν υλοποιεί ούτε μια από τις υποδείξεις τους. Και ένα σύστημα διοίκησης όπου η αντιπλημμυρική αρμοδιότητα είναι του Δασαρχείου πάνω από τα 200 μέτρα από το ποτάμι της Περιφέρειας, κάτω από το όριο αυτό, της αποκεντρωμένης διοίκησης, αν το ποτάμι διασχίζει πολλούς νομούς.

Από τις διάφορες και ποικίλες εξαγγελίες του πρωθυπουργού στην ΔΕΘ αυτές που θεωρώ σημαντικότερες και αυτές που μπορεί να αλλάξουν μερικές από τις κακοδαιμονίες που μαστίζουν την χώρα μας, είναι οι παρακάτω:

-Ανήγγειλε 10.000 προσλήψεις στο ΕΣΥ και αναδιοργάνωση του ΕΚΑΒ. Είναι πράγματι αναγκαία μέτρα, για να μπορέσει να λειτουργήσει το από χρόνια ετοιμοθάνατο ΕΣΥ, αν και άλλες φορές έχουμε ακούσει τέτοιες εξαγγελίες που δεν πραγματοποιήθηκαν. 

Είναι σημαντικό να γίνει αντιληπτό ότι η γήρανση του πληθυσμού έχει ανάγκη ένα πλήρως λειτουργικό ΕΣΥ. Οι μισοί των Ελλήνων, ηλικίας άνω των 50 ετών, πάσχουν από τουλάχιστον ένα χρόνιο νόσημα. Στα 60 και στα 70 ένα άτομο μπορεί να βαρύνεται από δύο και τρία χρόνια νοσήματα και είναι γεγονός ότι περίπου 1.200.000 Έλληνες πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη, νόσο που απαιτεί τόσο ιατρική όσο και μερικές φορές νοσοκομειακή φροντίδα.

-Πιστεύω πως έχοντας κατανοήσει το μεγάλο πρόβλημα φοροδιαφυγής που υπάρχει, θα ολοκληρωθεί πράγματι η διασύνδεση των POS με τις ταμειακές μηχανές στις αρχές του 2024

-Έχοντας πλέον φτάσει ο κόμπος στο χτένι και επειδή στο Υπουργείο Δικαιοσύνης είναι ο αξιόπιστος Γιώργος Φλωρίδης, πιστεύω πως θα γίνει ουσιαστική προσπάθεια να βελτιωθεί το απαράδεκτο σήμερα σύστημα απονομής δικαιοσύνης, γιατί  στην ουσία αυτή δεν απονέμεται.

Έτσι η εξαγγελθείσα  καθιέρωση μιας και μόνης αναβολής στις δίκες θα σημάνει το τέλος της απαράδεκτης σήμερα κατάστασης με τις συνεχείς για χρόνια αναβολές στην εκδίκαση χιλιάδων υποθέσεων.

Επίσης το απαράδεκτο γεγονός να βλέπουμε καταδικασμένους σε φυλάκιση να κυκλοφορούν ελεύθεροι και να διαπράττουν συνεχώς νέα αδικήματα θα τελειώσει, αν εφαρμοστεί το μέτρο που εξήγγειλε, για φυλάκιση δίχως αναστολή από πρωτόδικα δικαστήρια για συγκεκριμένα αδικήματα όπως συμμορίες διαρρηκτών, εξ αμέλειας εμπρηστές και τραμπούκους σε ΑΕΙ – γήπεδα. 

-Η καταστροφή της Λιβύης από τον Ντάνιελ, αλλά και ο καταστροφικός σεισμός από το Μαρόκο, ήδη έχουν προκαλέσει ένα μεταναστευτικό τσουνάμι στην Λαμπεντούζα της Ιταλίας. Είναι βέβαιο ότι αυτό, σε ένα σημαντικό βαθμό θα προσπαθήσει μέσω Τουρκίας να έρθει και στην χώρα μας.
Γι΄αυτό και είμαι σίγουρος ότι η εξαγγελία του για επέκταση του φράκτη στον Έβρο είναι από αυτές που σίγουρα θα πραγματοποιηθούν.
Το ίδιο πιστεύω και για την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων αλλά δεν είμαι τόσο σίγουρος για την αναγκαία μεν αλλά αντιμέτωπη με πολλές αντιδράσεις αξιολόγηση των καθηγητών.
Τέλος πιστεύω ότι ο Μητσοτάκης θα πρέπει να έχει συνειδητοποιήσει ότι 3^η τετραετία είναι μάλλον αδύνατο να εκλεγεί, όπως έχει αποδείξει η σύγχρονη πολιτική μας ιστορία και έχω ήδη αναφέρει.
Για τον λόγο αυτό θα πρέπει να εκπληρώσει τις μεταρρυθμιστικές εξαγγελίες του και αν θέλει να μείνει στην ιστορία, καθώς σήμερα έχει αλλάξει το κλίμα με την Τουρκία να προσπαθήσει να επιλύσει μέσω Χάγης τα γνωστά θέματα του Αιγαίου παραβλέποντας τις διάφορες πολεμοκάπηλες και εθνοκάπηλες  κραυγές την διάφορων υπερπατριωτών  αλλά και των ηλιθίων που πιστεύουν στις προφητείες του Παϊσιου ότι οι Ρώσοι θα μας δώσουν την Πόλη!
 
Το προηγούμενο:
Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΤΕΤΡΑΕΤΙΑ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ. Σχόλια και προτάσεις. Α΄μέρος.
https://atheofobos2.blogspot.com/2023/09/blog-post_19.html
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΤΕΤΡΑΕΤΙΑ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ. Σχόλια και προτάσεις. Α΄μέρος.

Στην πρώτη τετραετία της διακυβέρνησης από τον Μητσοτάκη, παρά τις επί μέρους αντιρρήσεις που υπήρξαν, η κυβερνητική αντιμετώπιση της πανδημίας καταγράφηκε στους περισσότερους ως αποτελεσματική και σε ένα βαθμό η εικόνα αυτή ενισχύθηκε και από την αντιπολίτευση που, στην προσπάθεια της να αντιμετωπίσει την κυβέρνηση, πολιτεύτηκε αλλοπρόσαλλα από τις άκαιρες και άσκοπες διαδηλώσεις σε εποχή αποφυγής δημόσιων συναθροίσεων μέχρι τον, από μερικά μέλη της, εναγκαλισμό αντιεμβολιαστικών απόψεων.
Ταυτόχρονα η σαφής βελτίωση του οικονομικού κλίματος βοήθησε τον Μητσοτάκη να αποκτήσει σαφή υπεροχή έναντι του Τσίπρα, ενώ ταυτόχρονα το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων  των τηλεφώνων, μέχρι του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, δεν είχε όπως αποδείχτηκε ιδιαίτερη επίδραση στον κόσμο, καθώς οι περισσότεροι είναι βέβαιοι από χρόνια ότι παρακολουθήσεις πάντα γίνονται και θα γίνονται. Το ίδιο έγινε και μετά την αρχική αγανάκτηση που υπήρξε μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών καθώς οι ευθύνες ήταν όχι μόνο της κυβέρνησης αλλά διαχρονικές.
Η εκ των πραγμάτων αναποτελεσματική υιοθέτηση από τον ΣΥΡΙΖΑ της απλής αναλογικής, οδήγησε σε δεύτερες εκλογές με αποτέλεσμα τον καταποντισμό του και την σαφή επικράτηση του Μητσοτάκη με 41%
Ταυτόχρονα έφερε στην Βουλή, εκτός της Κωνσταντοπούλου και άλλα δύο ακροδεξιά κομματικά μορφώματα που κινούνται  στον χώρο των γενικότερα ψεκασμένων μέχρι των ναζιστών.
Ο σχηματισμός της νέας κυβέρνησης όμως δεν προκάλεσε κανένα ενθουσιασμό , γιατί αντί ο Μητσοτάκης να χρησιμοποιήσει νέα και ικανά πρόσωπα, στην απαράδεκτα πολυπληθή κυβέρνηση του, επέλεξε να μετακινήσει  τους ήδη υπουργούς του από το ένα υπουργείο στο άλλο, το περίφημο πλέον rotation  .
Είχα ξαναγράψει στο παρελθόν ότι  το ποιο ικανό πρόσωπο να βάλεις σε μια θέση θέλει, ένα, ανάλογα και με την θέση, σημαντικό διάστημα να προσαρμοστεί σε αυτήν για να μπορέσει να αποδώσει, καθώς μόνο τότε μπορεί να αξιολογήσει τις ικανότητες αλλά και τις σκοπιμότητες που έχουν οι διάφοροι μόνιμοι υπάλληλοι που τον περιβάλλουν.
Ήδη με δύο ποστ μου,(ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΜΗΝΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.και ΤΟ ΑΥΤΟΓΚΟΛ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ) έχω επισημάνει τα πρώτα λάθη της κυβέρνησης.
Ο Μητσοτάκης πρέπει να αντιληφθεί ότι η δεύτερη τετραετία μιας κυβέρνησης είναι το σύνηθες όριο που ένα κόμμα μπορεί να παραμείνει στην εξουσία και δεν ήταν ποτέ ανέφελη για κανένα πρωθυπουργό στην χώρα μας, όπως έχει έμπρακτα αποδείξει η σύγχρονη ιστορία μας.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μετά το αξεπέραστο 54% του 1974 δοκιμάστηκε ιδιαίτερα από το 1977 και μετά. Το ίδιο και ο Ανδρέας Παπανδρέου μετά το 48% του 1981 συνάντησε έντονα προβλήματα στην 4ετια 1985-89. Η εκσυγχρονιστική ορμή του Κώστα Σημίτη εξατμίστηκε στην δεύτερη τετραετία του.
Για να μην αναφέρω τον Ακάματο Κώστα Καραμανλή που στην ουσία παρέδωσε την εξουσία μετά την δεύτερη εκλογή του για να μην σκάσει στα χέρια του η οικονομική κρίση.
Κανένας όμως από τους προαναφερθέντες δεν είχε μέσα στους πρώτους μήνες της δεύτερης εκλογής τους την κακοτυχία να αντιμετωπίσει μια τεραστίων διαστάσεων πυρκαγιά και μια μοναδικής έντασης βροχόπτωση, με αποτέλεσμα καταστροφικές πλημμύρες στην καρδία μιας ιδιαίτερα παραγωγικής περιοχής της χώρας μας, που την έκοψε στα δύο οδικώς και σιδηροδρομικώς .
Οι δύο αυτές θεομηνίες ,που εκ των πραγμάτων καταρράκωσαν το κύρος και την αξιοπιστία της κυβέρνησης, φανερώνοντας τις διαχειριστικές αδυναμίες και τα ελλείμματα της Πολιτικής Προστασίας, στην αρχή μάλιστα της δεύτερης θητείας της ,ελπίζω να αποτελέσουν το έναυσμα να αντιληφθεί ο Μητσοτάκης ότι, αν δεν θέλει να μείνει στην ιστορία απαξιωμένος όπως ο Καραμανλής ο Μικρός, θα πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα πρωθυπουργών της χώρας, όπως ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος ή ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που απέκτησαν την υστεροφημία τους , χάρις στην αποφασιστικότητα τους, χωρίς να προσμετρούν το πρόσκαιρο πολιτικό κόστος, γιατί ήρθαν σε ρήξη με κατεστημένες χρόνιες παθογένειες στην Ελλάδα.
Θα πρέπει αρχικά, αντί για rotation, το οποίο υποστήριξε και στην ομιλία του στην Θεσσαλονίκη, να απαλλαγεί από πολλά ανίκανα κομματικά βαρίδια της κυβέρνησης του και στην θέση τους να τοποθετήσει ικανά άτομα που ευτυχώς υπάρχουν στην χώρα μας ανεξάρτητα από το που ανήκαν πολιτικά.
Ήδη όπου το έκανε στο παρελθόν τα πρόσωπα αυτά δικαίωσαν την επιλογή του.
Η επιτυχής αντιμετώπιση των συνεχώς και σίγουρα αυξανόμενων έντονων φαινομένων λόγω της κλιματικής αλλαγής απαιτεί και την διάθεση πολύ σημαντικών οικονομικών πόρων που για να διατεθούν θα πρέπει πρώτα να αποκτηθούν.
Αυτό σημαίνει την αντιδημοφιλή μεν, αλλά αναγκαστική πλέον πάταξη της φοροδιαφυγής που σήμερα με την ψηφιοποίηση μπορεί να γίνει σε σημαντικό βαθμό εφικτή.
Δεν μπορεί οι τέσσερις στους δέκα φορολογούμενους να εμφανίζονται ότι  ζουν με 416 ευρώ τον μήνα. Ούτε επίσης δύο στους τρεις ελεύθερους επαγγελματίες να εμφανίζονται ότι ζουν με εισοδήματα κάτω των 10.000 ευρώ και αντίστοιχα έξι στα δέκα νοικοκυριά να μην  ξεπερνούν το όριο των 10.000 ευρώ.
Ελπίζω πως ο Μητσοτάκης έχει αντιληφθεί το πρόβλημα και πως πιστεύει ειλικρινά αυτό που είπε στην Θεσσαλονίκη για την φοροδιαφυγή πως είναι :μια κατάρα διπλή : είναι αντικοινωνική, είναι αντιεπιχειρηματική. Οι λέξεις «φιλελευθερισμός» και «φοροδιαφυγή» είναι πάντα λέξεις αντίθετες.
Και όπως επισημαίνει  ο Αντώνης Καρακούσης: Θα έλεγε κανείς ότι αναδεικνυόμενος ο κλιματικός παράγοντας διαμορφώνει συνολικά μια πιο απαιτητική αλυσίδα για τους ασκούντες την οικονομική πολιτική. Και όλα αυτά σε περιβάλλον πληθωριστικών πιέσεων και υψηλών επιτοκίων. Ήδη οι εγκυρότεροι των διεθνών επενδυτών προσπερνούν τα τρέχοντα επιτεύγματα της ελληνικής οικονομίας και ρωτούν επιτακτικά για τις υπεσχημένες μεταρρυθμίσεις και τις μακροπρόθεσμες προοπτικές της χώρας. Ιδιαιτέρως ενδιαφέρονται για την πιθανή πίεση που μπορεί να μεταφέρει η κλιματική κρίση στον τουρισμό, σε συνδυασμό με την επερχόμενη δημογραφική κρίση, τη γήρανση του πληθυσμού και την εμφανή έλλειψη τεχνικά καταρτισμένου νεανικού εργατικού δυναμικού που υπονομεύει σε μεσοπρόθεσμη βάση την πρόοδο της οικονομίας και της χώρας.
(Συνεχίζεται)
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση
 
 
 

Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΗ ΤΕΤΡΑΕΤΙΑ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ. Σχόλια και προτάσεις. Β΄μέρος.

 

Η ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ (β΄ μέρος)

 

Συνέχεια από εδώ.

Β΄ ΔΙΑΦΥΛΕΤΙΚΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ

Στο παρελθόν οι διαφυλετικοί γάμοι απαγορεύονταν στην ναζιστική Γερμανία, την εποχή του απαρτχάιντ στην Νότιο Αφρική και στις ΗΠΑ. Το 1960 απαγορεύονταν με νόμο σε 31 πολιτείες της. Έπρεπε να εκδοθεί το 1967 απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου που έκρινε τον νόμο αντισυνταγματικό για να σταματήσει αυτή η απαράδεκτη κατάσταση.
Έτσι οι διαφυλετικοί γάμοι από το 2% που ήταν το 1970, ανήλθαν στο 7% το 2005 και στο 8,4% το 2010 και στο 12% το 2013.
Το 2012 το 43% ήταν θετικό για αυτούς τους γάμους, το 11% αρνητικό και το 11% αδιάφορο.
Το 2021 αυτοί που τους αποδέχονται έχουν ανέλθει στο 94% παρά το ότι μερικές έρευνες έχουν διαπιστώσει αυξημένο ποσοστό διαζυγίων σε αυτούς του γάμους.
 Το ¼ των μαύρων ανδρών που παντρεύτηκαν το 2013, παντρεύτηκαν γυναίκα που δεν ανήκε στην μαύρη φυλή σε αντίθεση με τις μαύρες γυναίκες που μόνο 12% παντρεύτηκαν άνδρες από άλλη φυλή.
Οι γυναίκες όμως ασιατικής καταγωγής κατά 37% παντρεύτηκαν άνδρες άλλης φυλής, αντίθετα από τους άνδρες που μόνο στο 16% επέλεξαν γυναίκες άλλης φυλής.
Στον κινηματογράφο από το ξεκίνημα του υπήρξαν ελάχιστες ταινίες που εμφανιζόταν ζευγάρι με άτομα διαφορετικής φυλής.

Το 1957 για πρώτη φορά στην  ταινία Island in the Sun του Robert Rossen με τους James Mason, Joan Fontaine, Joan Collins και Dorothy Dandridge βλέπουμε για πρώτη φορά να φιλιούνται άτομα από διαφορετικές φυλές.

Τα επόμενα χρόνια παίζονται μερικές ταινίες, όπως η Σαγιονάρα, Χιροσίμα αγάπη μου, Ο κόσμος της Σούζι Βόνγκ, West Side Story  στις οποίες οι διαφυλετικές σχέσεις είναι μεταξύ λευκών και ασιατών ή λατίνων.

Το 1959 ο Τζων Κασσαβέτης στην ταινία του Shadows μας δείχνει την ερωτική ιστορία μιας ανοικτόχρωμης μαύρης κοπέλας με ένα λευκό αγόρι που δεν γνωρίζει όμως ποια είναι η φυλή της.
Έκτοτε 2 ή 3 μόνο ταινίες υπάρχουν με ερωτική σχέση μεταξύ ατόμων της λευκής και της μαύρης φυλής.
Το 1967 ο βραβευμένος με 2 Όσκαρ Στάνλεϊ Κράμερ κάνει την επανάσταση με την ρομαντική του κωμωδία  Μάντεψε ποιος θα έρθει το βράδυ, στην οποία παίζουν κορυφαίοι ηθοποιοί του Χόλυγουντ όπως ο Σπένσερ Τρέισι, η Κάθριν Χέπμπορν και ο Σίντεϊ Πουατιέ στον ρόλο του υποψήφιου γαμπρού της κόρης τους.

 Έκτοτε γυρίστηκαν πολλές ταινίες με διαφυλετικά ζευγάρια μέχρι που σήμερα δυστυχώς φτάσαμε στο άλλο άκρο!
Δεν υπάρχει πλέον σχεδόν καμία ταινία ή τηλεοπτικό σήριαλ στα οποία το πρωταγωνιστικό ζευγάρι να μην είναι άτομα από διαφορετικές φυλές δίνοντας την αίσθηση στον θεατή ότι στις ΗΠΑ δεν υπάρχουν πλέον ζευγάρια που ανήκουν στην ίδια φυλή!
Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι  Το πολύ το «Κύριε ελέησον» το βαριέται κι ο παπάς.
 
Γ΄ RACEBENDING

Ο αμερικανικός κινηματογράφος για πολλά χρόνια ήταν στην ουσία ρατσιστικός από την εποχή του βωβού και είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ντέιβιντ Γκρίφιθ, που θεωρείται ως ο πατέρας της σκηνοθεσίας στο σινεμά, στην κλασσική του ταινία Η Γέννηση ενός έθνους εκθείαζε την Κου Κλουξ Κλαν για τον ρόλο της στον εμφύλιο.
Αντί να προσλάβει μαύρους ηθοποιούς έβαφε μαύρους τους λευκούς ηθοποιούς του και οι αφροαμερικανοί εμφανίζονταν σαν άγριοι που βίαζαν τις λευκές γυναίκες.
Έκτοτε και μέχρι τα τελευταία χρόνια οι έγχρωμοι ηθοποιοί όταν έπαιζαν σε ταινίες ήταν μόνο σε ρόλους  υπηρετικού προσωπικού, εργατών κτλ       
Έπρεπε να φτάσουμε το 1939 για να βραβευθεί με Όσκαρ μαύρος ηθοποιός και αυτή ήταν η Hattie McDaniel  για τον ρόλο της στο Όσα παίρνει ο Άνεμος.
Ο Sidney Poitier μετά 24 χρόνια το 1963 ήταν ο δεύτερος  στην ιστορία του Χόλυγουντ που βραβεύτηκε με Όσκαρ.
Έκτοτε άρχισαν να αυξάνουν οι ταινίες με μαύρους ηθοποιούς σε πρωταγωνιστικούς ρόλους με αποτέλεσμα στον αιώνα μας 39 να έχουν πάρει Όσκαρ.
Σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας το 2016, η ποικιλομορφία στην διασκέδαση (ιστορίες, ταινίες, ραδιοφωνικές, και τηλεοπτικές σειρές) ήταν 71,7% (63,3%) με Λευκούς, 12,2%(16,2%) με Μαύρους, 5,8%(16,2%) Ισπανούς / Λατίνους, 5,1%(4,9%) Ασιάτες, 2,3% από Μέση Ανατολή και 3,1%(1%) άλλους. Στις παρενθέσεις η αντίστοιχη αναλογία στον πληθυσμό.

Πριν περίπου μια 10ετία ο Ridley Scott μετά την κυκλοφορία της ταινίας του Exodus: Gods and Kings, αντιμετώπισε την κατηγορία του whitewashing λόγω των λευκών ηθοποιών Christian Bale, Joel Edgerton και άλλων που επιλέχθηκαν να παίξουν τους ρόλους των Αιγυπτίων, ενώ οι μαύροι ηθοποιοί είχαν μόνο ρόλους σκλάβων και κλεφτών. Εξήγησε ότι: «Δεν μπορώ να φτιάξω μια ταινία αυτού του προϋπολογισμού, όπου πρέπει να βασιστώ σε φορολογικές εκπτώσεις στην Ισπανία και να πω ότι ο πρωταγωνιστής μου είναι ο Μωχάμετ τάδε. Απλώς δεν πρόκειται να την χρηματοδοτήσουν.»
Η σχετική αυτή αναντιστοιχία μεταξύ της αναλογίας λευκών και εγχρώμων ηθοποιών σήμερα τείνει σχεδόν να αναστραφεί, φτάνοντας στο άλλο άκρο στο racebending, δηλαδή ηθοποιοί από διάφορες φυλές να εμφανίζονται σε ρόλους που ιστορικά ήταν λευκοί.
Έτσι στο μιούζικαλ Hamilton ηθοποιοί διαφορετικών φυλών εμφανίζονται σε ρόλους ηγετών της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας!
Κάτι αντίστοιχο έχει γίνει και στο ιστορικό σήριαλ  Bridgerton και στην πρόσφατη (2022) ταινία εποχής Mr. Malcolm's List.

Θυμηδία μου προκάλεσε η σκέψη να γυριστεί Ιαπωνική ταινία και στον ρόλο του Χιροχίτο να είναι ο Μόργκαν Φρήμαν, ή σε ελληνική τον ρόλο του Κολοκοτρώνη να παίζει ο Τσάκι Τσάν!
Ακόμη και μαύροι σχολιαστές, όπως η  Candace Owens, έχουν αρχίσει να αντιδρούν σε αυτούς τους ιστορικούς παραλογισμούς.

Έτσι όταν έμαθε πως η μαύρη Τζόντι Τέρνερ  πρόκειται να υποδυθεί την Αν Μπολέιν  έγραψε πως: «Πραγματικά είμαι πολύ καλά με την Τζόντι Τέρνερ που παίζει το ρόλο της Αν Μπολέιν, εφόσον η ριζοσπαστική αριστερά υπόσχεται να κρατήσει το στόμα της κλειστό αν στο μέλλον επιλεγεί ο Χένρι Κάβιλ για να παίξει τον Μπαράκ Ομπάμα και η Ρέιτσελ ΜακΆνταμς μπορεί να παίξει τη Μισέλ. " Όχι δύο μέτρα και δύο σταθμά»
 
Το πρώτο μέρος εδώ
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

Η ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ (α΄μέρος)

 

Α΄ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΙ

Να ξεκαθαρίσω αρχικά ότι δεν έχω τίποτα με τους ομοφυλόφιλους, είτε άνδρες είτε γυναίκες. Δεν έχω επίσης καμιά αντίρρηση στο να παντρεύονται μιας και έτσι κατοχυρώνεται και τα κληρονομικά δικαιώματα σε άτομα που για χρόνια ζουν μαζί. Τέλος δεν έχω επίσης αντίρρηση για το μεγάλωμα παιδιών είτε δικών τους από λεσβίες, είτε από δύο άνδρες, παιδιών που μπορεί να βρουν περισσότερη αγάπη από ένα τέτοιο ζευγάρι απ΄ότι πολλά παιδιά από ζευγάρια ετερόφυλων.
Δεν είχε τύχει  μέχρι τώρα στην ζωή μου να έχω στενή φιλία με ομοφυλόφιλα άτομα αλλά έτυχε να έχω συμφοιτητή ένα έξυπνο και αξιαγάπητο παιδί που ήταν από τα πρώτα άτομα στην Ελλάδα που έκανε αλλαγή φύλου. Στην δουλειά μου, που υπηρετούσαν πάνω από 500-600 άτομα, υπήρχε ένας εμφανώς ομοφυλόφιλος που συγκέντρωνε την γενική συμπάθεια και ανεχότανε με χιούμορ και ανταπέδιδε με έξυπνες ατάκες τα πειράγματα που του γίνονταν. Υπήρχε επίσης άλλος ένας, που όλοι γνώριζαν ότι ήταν ομοφυλόφιλος ο οποίος όμως ήταν κύριος και εξαιρετικός στην δουλειά του και δεν έδινε σε κανένα το δικαίωμα να του πει οτιδήποτε. Ταυτόχρονα με την αξιοπρέπεια που τον διέκρινε, όσοι δεν τον ήξεραν δεν μπορούσαν να καταλάβουν τον διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό του.
Τέλος υπήρχαν 2 ακόμα άνδρες και 1 γυναίκα που κυκλοφορούσαν ανεπιβεβαίωτες φήμες για την ιδιαιτερότητα τους.

Στον κινηματογράφο υπήρχαν μερικές ταινίες που είχαν θέμα την ομοφυλοφιλία όπως οι δύο ταινίες του πρόσφατα χαμένου Γουίλιαμ Φρίντκιν το The boys in the band μια ματιά στην γκέι κοινότητα της Νέας Υόρκης στα τέλη της δεκαετίας του 60 και το Ψωνιστήρι  (Cruising) ταινίες όμως που συγκέντρωσαν την μήνι των ομοφυλόφιλων που τον κατηγόρησαν για ομοφοβία και  ρατσισμό απέναντι τους.
Πιο περιθωριακή ήταν η ταινία Sebastiane (1976) του Ντέρεκ Τζάρμαν για την οποία γράφω στο ποστ μου ΑΓΙΟΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ-Ο ΑΓΙΟΣ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ ,  όπως και οι ταινίες του  Τζον Γουότερς με την Divine.

Στο ευρύτερο κοινό πέρασαν ταινίες όπως Θάνατος στη Βενετία (Death in Venice, 1971) του Λουκίνο Βισκόντι, H Χρονιά με τα 13 Φεγγάρια (In Einem Jahr Mit 13 Monden, 1978) του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ το Ωραίο μου Πλυντήριο (My Beautiful Laundrette, 1985) του Στίβεν Φρίαρς, το Maurice (1987) του Τζέιμς Αϊβορι

Μετά, η επιδημία του AIDS έδωσε ένα καίριο πλήγμα στις ταινίες με θέμα την ομοφυλοφιλία που συνδυάστηκε με τον νόσο και έδωσε την Φιλαδέλφεια (1993) με τον Τομ Χάνκς σε ένα συγκλονιστικό ρόλο και τον έκανε διάσημο.

Όμως η συγκλονιστικότερη ταινία που είχα δει εκείνα τα χρόνια ήταν το ουσιαστικά αυτοβιογραφικό  Αγριες Νύχτες (Les Nuits Fauves, 1992) του Σιρίλ Κολάρ με τον ίδιο, ένα πανέμορφο αγόρι, πρώην ροκ σταρ, να το γράφει και να πρωταγωνιστεί αλλά και να πεθαίνει από AIDS, λίγες μέρες πριν το φιλμ κερδίσει το βραβείο Σεζάρ καλύτερης ταινίας.
Μετά λόγω της νόσου σταμάτησε για χρόνια να γυρίζονται σχετικές ταινίες. 

Όταν λοιπόν το 2005 είδαμε στις οθόνες το Brokeback Mountain είχα πει ότι επιτέλους γυρίστηκε μια ταινία που μας δείχνει με πολύ τρυφερό τρόπο μια υπαρκτή πραγματικότητα, που τα τελευταία χρόνια  ο κινηματογράφος απέφευγε να μας την δείξει!
Τι ήταν να το πω!
Δεν υπάρχει σήμερα σχεδόν καμία ταινία, ή σήριαλ  που να μην έχει τουλάχιστον ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι μεταξύ των ηρώων της!
Έφτασε δε να γυρίζονται μέχρι ρομαντικές κομεντί με γκέι, με αρκετά τολμηρές σκηνές όπως το φετινό RED WHITE AND ROYAL BLUE (2023) στο οποίο ο γιός της προέδρου των ΗΠΑ ερωτεύεται τον πρίγκιπα αδελφό του βασιλιά της Αγγλίας!

Έβλεπα δε επίσης αυτές τις μέρες το βρετανικό σήριαλ The Full Monty  που αποτελεί ουσιαστικά της συνέχεια της ομώνυμης ταινίας (Άνδρες με τα όλα τους του 1997)
Στο σήριαλ δύο εκ των πρωταγωνιστών της παλιάς ιστορίας είναι παντρεμένοι, οπότε για να μην μένουν παραπονεμένες οι γυναίκες υπάρχει και λεσβιακή σχέση στην νεότερη γενιά!
Τελικά η προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτή η υπερπροβολή  μιας μειονότητας με τον προφανή  σκοπό αυτή να γίνει αποδεκτή σε ένα κοινό που διακατέχεται δυστυχώς σε σημαντικό ποσοστό από ομοφοβία, οδηγεί σε ένα αντίθετο αποτέλεσμα από το επιδιωκόμενο.
Οι Ρομά είναι για μένα μια ιδιαίτερα συμπαθής μειονότητα. Θα με ενοχλούσε όμως αν σε κάθε ταινία που έβλεπα υπήρχαν για λόγους της υποτιθέμενης πολιτικής ορθότητας και  2-3 Ρομά γιατί κάτι τέτοιο δεν υφίσταται στην πραγματική ζωή.
 
Συνεχίζεται.(εδώ http://atheofobos2.blogspot.com/2023/09/blog-post_16.html)
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
 

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΟΛΥΕΞΟΔΟ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΚΥΝΗΓΙ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ

Δυο μήνες πριν την χούντα των συνταγματαρχών ο Κωνσταντίνος, μη έχοντας στοιχειώδη συνείδηση σε ποια κατάσταση βρισκόταν η χώρα του, οργάνωσε ένα μεγάλο 5μερο κυνήγι στον Έβρο έχοντας καλέσει 22 βασιλείς, πρίγκιπες, λόρδους και άλλους γαλαζοαίματους με σημαντικότερους τον βασιλικό σύζυγο Φίλιππο και τον βασιλιά του Βελγίου Μπωντουέν.
Σχετικά μπορεί να διαβάσει κανείς στην ειδησεογραφία της εποχής.

Η δεύτερη μέρα του κυνηγιού φαίνεται πως δεν πήγε πολύ καλά λόγω του κρύου στην περιοχή οπότε την τρίτη μέρα χρειάστηκε να χρησιμοποιηθούν και ελικόπτερα! 

Τελικά φαίνεται ότι το κυνήγι που αποκόμισαν από αυτή την κυνηγητική  εκστρατεία οι γαλαζοαίματοι αργόσχολοι της Ευρώπης ήταν άφθονο και δεν αποκλείεται ο Φίλιππος επιστρέφοντας να πήρε μερικές πάπιες από αυτές που σκότωσε για να τις πάει στην γυναίκα του και για να της αποδείξει έτσι πόσο χρήσιμος και αποτελεσματικός είναι στην προσφορά εκλεκτών εδεσμάτων στην οικογένεια του!
Την ίδια μέρα η εφημερίδα ενημέρωνε τους αναγνώστες της για το μέρος που έγινε το βασιλικό κυνήγι.

Μετά το τέλος του βασιλικού πανηγυριού ο Θρασύβουλος Σταύρου δημοσίευσε ένα σατυρικό κείμενο, όλο σε έμμετρο λόγο, στην ΑΥΓΗ της 19-2-1967.
 Ο Γεράσιμος Σταύρου (Πειραιάς, 1920 – Αθήνα, 1976) ήταν θεατρικός συγγραφέας, κριτικός και δημοσιογράφος (πραγμ. επών. Σταυρολέμης). Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με το γράψιμο ως δημοσιογράφος, χρονογράφος, ευθυμογράφος και κριτικός θεάτρου. Κινήθηκε πάντα στο χώρο της αριστεράς και στα έντυπά της.

Το κείμενο του με τίτλο Στο Γκιαούρ Αντα-Το ντουφέκι βροντά...Μπαμ!Ηκούσθη στον αέρα και οι πάπιες πήγαν πέρα το εμπνεύστηκε από το παιδικό ποιηματάκι που λέει:

Νύχτα ο λαγός εβγήκε
λαχανόκηπον ευρήκε.
Μπαίνει μέσα και αρχίζει,
την κοιλιά του να γεμίζει.
Δυστυχία του παρέκει
κυνηγός με το τουφέκι,
τον πτωχόν παραμονεύει,
πλησιάζει και σκοπεύει.
Μπάμ ηκούσθη στον αέρα
και τα βόλια πήγαν πέρα.
Τρέχει ο λαγός ακόμα
με ένα λάχανο στο στόμα,
Και εδιδάχθη να προσέχει
Που εμβαίνει και που τρέχει!

Παραθέτω το κείμενο του ολόκληρο για να το απολαύσετε!

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΠΩΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ ΝΑ ΚΑΙΝΕ ΤΙΣ ΧΗΡΕΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ ΤΟΥΣ

Ο Τσαρλς Τζέιμς Νάπιερ (1782-1853) ήταν αξιωματικός του βρετανικού στρατού που συμμετείχε στον πόλεμο της Ιβηρικής Χερσονήσου εναντίον της Γαλλίας του Ναπολέοντα και στον πόλεμο του 1812 εναντίον την Ηνωμένων Πολιτειών.
Στο σημερινό άρθρο το ενδιαφέρον για τον Νάπιερ αρχίζει μετά τη συμμετοχή του σε αυτούς τους πολέμους,  αρχικά για την σχέση που είχε με την χώρα μας.
Επισκέφτηκε την Κέρκυρα το 1819 ως απεσταλμένος των βρετανικών αρχών. Το 1820 βρισκόταν σε μυστική αποστολή στα Γιάννινα, όταν εκεί κυβερνούσε ο Αλή Πασάς, και το 1821 έγινε ένθερμος υποστηρικτής του Ελληνικού Αγώνα για την Ανεξαρτησία.
Το 1822, ο Νάπιερ στάλθηκε από την Κέρκυρα στην Κεφαλονιά, όπου υπηρέτησε ως κυβερνήτης για οκτώ χρόνια, κυβερνώντας ως απόλυτος μονάρχης. Ωστόσο, φρόντισε για την κατασκευή δρόμων στο νησί και τη βελτίωση διαφόρων θεσμών. Εκεί συνάντησε τον Λόρδο Βύρωνα, όταν ήταν καθ' οδόν για την εξεγερμένη Ελλάδα.

Έγραψε ένα ενδιαφέρον βιβλίο για την Κεφαλλονιά στο οποίο γράφει για  το οδικό σύστημα της Κεφαλλονιάς και περιέχει τις προτάσεις του για τη βελτίωσή του. Το κείμενο περιγράφει επίσης τις αρχαιότητες του νησιού, με παραπομπές από Λατίνους συγγραφείς. Ο Νάπιερ κάνει επίσης διάφορες προτάσεις, συμπεριλαμβανομένου του προϋπολογισμού, για την ενίσχυση των οχυρώσεων του Αργοστολίου, την αποξήρανση των ελών και την κατασκευή φυλακών και στρατιωτικών καταλυμάτων. Στο τέλος του κειμένου, παρέχει αναλυτικά θερμοκρασιακά διαγράμματα για κάθε τρίμηνο, καθώς και δημογραφικούς πίνακες σε είκοσι χωριά της Κεφαλονιάς, με στοιχεία για τον πληθυσμό, τα επαγγέλματα, τα κτίρια και τον εξοπλισμό, τις πηγές και τους χείμαρρους, τα τοπικά προϊόντα, την πανίδα και τους αλιευτικούς στόλους. . Ο Νάπιερ ήταν επίσης συγγραφέας των «Ο πόλεμος στην Ελλάδα» (1821), «Η Ελλάδα το 1824 και οι αποικίες… των Ιονίων νήσων ιδιαίτερα…» (1833).(Πληροφορίες από εδώ)
Είκοσι χρόνια αργότερα το 1841 ο Νάπιερ στάλθηκε στην Ινδία και το Πακιστάν  που ανήκε τότε σε αυτήν και εκεί  διορίστηκε κυβερνήτης της Β. Ινδίας.
Και συνεχίζω από το άρθρο του Δημήτρη Δημητράκου με τίτλο Πολυπολιτισμικότητα και ανοχή για την ευφυή πολιτική που εφάρμοσε στην Ινδία για να σταματήσει το βάρβαρο έθιμο να καίνε τις συζύγους μαζί με τον άντρα τους όταν αυτός πέθαινε. 

 Έμαθε για το ινδουιστικό έθιμο «σατί»^⁎ που επικρατούσε εκεί, δηλαδή να καίγονται ζωντανές οι χήρες μαζί με τους νεκρούς συζύγους τους, και αποφάσισε την απαγόρευσή του. Πολλοί εναντιώθηκαν στην απαγόρευση εφόσον το «σατί» ήταν παμπάλαιο έθιμο και θα έπρεπε να το σεβαστεί ο νέος κυβερνήτης.
Ο πολυπολιτισμικός Napier τους έδωσε δίκιο. Απέσυρε την απαγόρευση. Τους είπε, μάλιστα, ότι έπρεπε ο καθένας να σέβεται τα έθιμα του άλλου. «Εσείς έχετε το έθιμο να καίγονται οι χήρες. Σεβαστό. Κι εμείς έχουμε ένα έθιμο: κρεμάμε τους άντρες που καίνε γυναίκες. Λοιπόν, θα στήνετε την πυρά, κι εμείς δίπλα θα στήνουμε μερικές κρεμάλες. Και θα ακολουθεί απαγχονισμός όσων συμμετείχαν στην καύση. Ο καθένας το έθιμό του». Το έθιμο αυτό εξαφανίστηκε σε σχετικά μικρό διάστημα.
Το άγαλμα του Νάπιερ βρίσκεται στην πλατεία Τραφάλγκαρ στο Λονδίνο.

^⁎Η Sati ή suttee είναι η αρχαία Ινδική και στο Νεπάλ, πρακτική της καύσης μιας χήρας στην νεκρική πυρά της συζύγου της ή η ταφή της ζωντανή στον τάφο του. Αυτή η πρακτική συνδέεται με τις ινδουϊκές παραδόσεις. Το όνομα προέρχεται από τη θεά Σάτι, σύζυγο του Σίβα, που έκαψε τον εαυτό της για να διαμαρτυρηθεί για την κακομεταχείριση του πατέρα της για τον σύζυγό της.
Σύμφωνα με το έθιμο, η ινδική σατί έπρεπε να είναι εθελοντική και συχνά θεωρήθηκε ως το σωστό τέλος σε έναν γάμο.
Πολλές φορές όμως γυναίκες αναγκάστηκαν σε σατί είτε ναρκωμένες είτε δεμένες πριν τοποθετηθούν στην πυρά ή στον τάφο.
 Οι Μουσουλμάνοι αυτοκράτορες  Mughal, απαγορεύσαν την σατί  πολλές φορές. Ο Ακμπάρ ο Μέγας πρώτος την απαγόρευσε γύρω στο έτος 1500.O Αurangzeb    προσπάθησε να την σταματήσει  πάλι το 1663, μετά από ένα ταξίδι στο Κασμίρ όπου την είδε.
Το 1861, η Βασίλισσα Βικτώρια εξέδωσε μια διακήρυξη απαγόρευσης της σατί σε όλη την Ινδία. Το Νεπάλ το απαγόρευσε επισήμως το 1920.
Ο Νόμος της Ινδίας για την Πρόληψη της Ζωής (1987) καθιστά παράνομη τον εξαναγκασμό ή την παρότρυνση σε οποιονδήποτε να διαπράξει σάτι αλλά παρ΄όλα αυτά  τουλάχιστον τέσσερις περιπτώσεις έχουν καταγραφεί μεταξύ του έτους 2000 και του 2015.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.