ΟΤΑΝ ΤΑ ΦΥΚΙΑ ΑΞΙΖΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΜΕΤΑΞΩΤΕΣ ΚΟΡΔΕΛΕΣ!

Είναι γνωστή η φράση «Μας πούλησε φύκια για μεταξωτές κορδέλες»!
Λέγεται για μικροαπατεωνιές και ψιλοεξαπατήσεις, όταν κάποιος μας πλασάρει σαβούρα για καλό πράμα ή όταν κάποιος λέει μεγάλα λόγια για να φαίνεται σημαντικός χωρίς να είναι.
Και αυτό γιατί οι μεταξωτές κορδέλες είχαν σαφώς μεγαλύτερη αξία από τα φύκια που δεν είχαν καμία.
Η παραπάνω όμως φωτογραφία με έκανε να αναθεωρήσω αυτή την άποψη όταν την είδα και με περιέργεια έψαξα να δω τι παρουσιάζει.
Στην φωτογραφία βλέπουμε υποθαλάσσιες καλλιέργειες φυκιών!
Οι πιο εκτεταμένες υποθαλάσσιες φυτείες φυκιών βρίσκονται στην Κίνα, την Ινδονησία και τις Φιλιππίνες αλλά επίσης μεγάλες υπάρχουν στην Νότιο και Βόρειο Κορέα την Μαλαισία και την Τανζανία. 
Οι πρώτες φυτείες στις Φιλιππίνες ήταν με φύκια Laminaria και σε βάθος 1 μέτρου κατά την άμπωτη.
Στο πόστ μου Ο ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΚΟΛΠΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ γράφω που χρησιμοποιούταν η λαμινάρια.
Σήμερα με νέες μεθόδους μπορούν να καλλιεργούν φύκια και σε βάθος 7 μέτρων.

Τα φύκια  χρησιμοποιούνται σε πολλά διαφορετικά  προϊόντα στη φαρμακευτική βιομηχανία,  στη βιομηχανία καλλυντικών αλλά και  απευθείας ως τροφή, ως συστατικό στις ζωοτροφές και ως πρώτη ύλη για βιοκαύσιμα.
Δύο είναι τα κύρια παράγωγα προϊόντα που χρησιμοποιούνται για φαρμακευτική χρήση, η καραγενάνη και το άγαρ.
 Τα φύκια  Eucheuma, και Kappaphycus alvarezii, καλιεργούνται για την παραγωγή καραγενάνης.
Η καραγενάνη είναι  πολυσακχαρίτης, που χρησιμοποιείται ως προσθετικό τροφίμων. Η κύρια χρήση της είναι στα γαλακτοκομικά και στα προϊόντα κρέατος, εξαιτίας των ισχυρών δεσμών της με τις πρωτεΐνες των τροφίμων.  Στην Ευρώπη απαγορεύεται η χρήση της για οργανικά ή άλλα προϊόντα για βρέφη για προληπτικούς λόγους.
Το άγαρ βγαίνει από τα φύκια Gracilaria ενώ τα φύκια  Saccharina japonica, Undaria pinnatifida, Pyropia και  Sargassum fusiforme καλλιεργούνται για τροφή.
Βασικά η καλλιέργεια των φυκιών δεν δημιουργεί προβλήματα στο περιβάλλον σε αντίθεση με άλλες καλλιέργειες. Δημιουργούν επίσης οικότοπους που ενισχύουν την βιοποικιλότητα και την καταφυγή σε αυτά ψαριών  και ασπόνδυλων και τέλος συμβάλλουν στην διατήρηση των κοραλλιογενών υφάλων. 

Βέβαια θα μπορούσε να πει κανείς πως ουδέν καλόν αμιγές κακού. Για τις  καλλιέργειες αυτές κόβονται πολλά δέντρα Μαγγρόβια γιατί από αυτά κατασκευάζονται πάσσαλοι για να δεθούν τα σχοινιά για τις φυτείες. Επίσης από τις φυτείες ξεριζώνουν  το χελόχορτο που αποτελεί σημαντικό στοιχείο για την ισορροπία του υποθαλάσσιου οικοσυστήματος. 
Μια μελέτη που διεξήχθη στις Φιλιππίνες, έδειξε ότι αγροτεμάχια περίπου ενός εκταρίου θα μπορούσαν να έχουν καθαρό εισόδημα από την καλλιέργεια Eucheuma 5 έως 6 φορές μεγαλύτερο από τον κατώτατο μέσο μισθό ενός εργάτη στη γεωργία. Στην ίδια μελέτη, είδαν επίσης μια αύξηση στις εξαγωγές φυκιών από 675 μετρικούς τόνους (MT) το 1967 σε 13.191 τόνους το 1980, που διπλασιάστηκαν σε 28.000 τόνους έως το 1988.

Η παγκόσμια παραγωγή εκτρεφόμενων υδρόβιων φυτών, με συντριπτική πλειοψηφία τα φύκια, αυξήθηκε σε όγκο παραγωγής από 13,5×106 τόνους το 1995 σε λίγο περισσότερο από 30×106 τόνους. Από το 2014, τα φύκια ήταν το 27% του συνόλου των θαλάσσιων υδατοκαλλιεργειών.
Μόνο στην Ιαπωνία, η ετήσια αξία παραγωγής του nori (είναι ένα αποξηραμένο βρώσιμο φύκι που χρησιμοποιείται στην ιαπωνική κουζίνα) ανέρχεται σε 2 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ και είναι μια από τις πιο πολύτιμες καλλιέργειες στον κόσμο που παράγονται από την υδατοκαλλιέργεια. Η υψηλή ζήτηση για παραγωγή φυκιών παρέχει άφθονες ευκαιρίες και δουλειά στην τοπική κοινωνία.
Είδατε λοιπόν γιατί τα φύκια αξίζουν περισσότερο από τις μεταξωτές κορδέλες;
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
 

ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΑΝΑΡΧΟΦΑΣΙΣΤΕΣ

Οι παραπάνω εικόνες αθλιότητας από το ΕΜΠ, είναι ενδεικτικές της ηλιθιότητας μαζί με την έλλειψη στοιχειώδους αισθητικής που διακατέχουν ένα ευτυχώς μειοψηφικό τμήμα της νεότερης γενιάς στη χώρα μας.
Δυστυχώς η σημερινή κυβέρνηση παρά τις πομπώδεις διακηρύξεις της περί Πανεπιστημιακής αστυνομίας τελικά δεν έκανε τίποτα και οι ΟΠΠΙ είναι στην ουσία εξαφανισμένοι από τα Πανεπιστήμια, με αποτέλεσμα μικρές αλλά δυναμικές μειοψηφίες να προσπαθούν να επιβάλλουν τις απόψεις τους γράφοντας στα παλιά τους μποτάκια το αναφαίρετο δικαίωμα στην  ελευθερία του λόγου. 
Αλλά και έξω από τα Πανεπιστήμια ο ανεξέλεγκτος Ρουβικώνας προσπαθεί να επιβάλλει με διάφορους τρόπους την δική του άποψη, μιας και στην περιορισμένη διανοητική τους αντίληψη των πραγμάτων, μόνο αυτή μπορεί να είναι η σωστή.
Από το σταλινικής νοοτροπίας  μικρονοϊκό μυαλό τους, που συγγενεύει με των θρησκευόμενων που αποδέχονται ως εξ αποκαλύψεως αλήθεια μόνο ότι λέει το δόγμα τους,  δεν μπορεί να περάσει η σκέψη ότι μπορεί να υπάρχουν και άλλες απόψεις. Έτσι στοχοποιούνται από αυτούς όσοι δημοσιογράφοι δεν ταυτίζονται με τα πιστεύω του περιχαρακωμένου πνευματικού τους ορίζοντα.
Σχετικά με τα παραπάνω και τις πρόσφατες παρεμβάσεις των αριστερών αναρχοφασιστών σε διάφορες περιπτώσεις,  είναι το  εξαιρετικό άρθρο του Ηλία Κανέλλη  ΕΧΘΡΟΣ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ, το οποίο και παραθέτω ολόκληρο, έχοντας μόνο προσθέσει μερικές σχετικές φωτογραφίες σε αυτά που αναφέρει το κείμενο .
 

Η καθηγήτρια Βάνα Νικολαΐδου-Κυριανίδου είναι ένα πρόσωπο του ελληνικού Πανεπιστημίου που αξίζει το σεβασμό μας. Όχι μόνο για την επιστημονική της ταυτότητα που συνυφαίνεται επί πολύ καιρό με τη μελέτη του έργου της Χάνα Άρεντ, ο στοχασμός της οποίας για τον ολοκληρωτισμό, την εξουσία, την ισχύ, τη βία είναι ιδιαίτερα επίκαιρος στις ημέρες μας. Αλλά και επειδή η ίδια προσπαθεί να είναι συνεπής στις επιλογές της ζωής της με τη διδασκαλία της. Δεν είναι τυχαίο ότι μπήκε μπροστά και διεκδίκησε την αφαίρεση του τίτλου του επίτιμου δικτάτορα από τον Βλαντίμιρ Πούτιν από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Το γεγονός ότι η διεκδίκηση εκείνη είχε επιτυχία και ο τίτλος αφαιρέθηκε δημιούργησε εύλογες αντιπάθειες, αφού είμαστε μια χώρα με μεγάλο ποσοστό συμπαθούντων του ολοκληρωτικού ρώσου ηγέτη.
Τις προάλλες, η Βάνα Νικολαΐδου-Κυριανίδη έγραψε τη γνώμη της στο λογαριασμό της στα κοινωνικά δίκτυα για την πολιτική χρήση του δυστυχήματος στα Τέμπη. Ήταν ο λόγος για τον οποίο φοιτητές των ΕΑΑΚ απαίτησαν με παράσταση εναντίον της, έξω από την πόρτα του γραφείου της, να παραιτηθεί επειδή δεν πήρε τη «σωστή» θέση για το δυστύχημα!

Στην πολιορκία του γραφείου της ήταν μόνη της, ενώ η υποστήριξη που της δόθηκε και από τους συναδέλφους της ήταν μειοψηφική. Προφανώς, πολλοί απέφυγαν να μιλήσουν όχι μόνο επειδή συμφωνούν με τη σταλινικής εμπνεύσεως απειλή εναντίον της, αλλά επειδή είτε φοβούνται είτε δεν θέλουν να μπλέξουν. Και κάπως έτσι, στα πανεπιστήμια, εξακολουθεί να ασκείται μια τρομοκρατία οπαδών ενός αριστερού ολοκληρωτισμού.  

Ό,τι συνέβη στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με τη συγκεκριμένη καθηγήτρια, τις τελευταίες ημέρες κατά κόρον κυριαρχεί και στη δημόσια σφαίρα εναντίον συγκεκριμένων δημοσιογράφων. Προχτές, ο Σταύρος Θεοδωράκης έγινε στόχος επιθέσεων ακόμα και από συναδέλφους του, επειδή είχε ανακοινωθεί ότι πήρε συνέντευξη από τον πρωθυπουργό. Ό,τι οπουδήποτε αλλού θα θεωρούνταν επιτυχία, στην Ελλάδα είναι αφορμή για καθύβριση και απειλές. Μάλιστα, το κλίμα που φτιάχτηκε πριν μεταδοθεί η συνέντευξη, κατά τη διάρκεια της μετάδοσής της μεταφράστηκε σε «χαμηλή καταδρομική επιχείρηση» κατά της κατοικίας του δημοσιογράφου από τους γνωστούς Ρουβίκωνες, οι οποίοι έγραψαν στους τοίχους του σπιτιού του, όπως το συνηθίζουν, εκφράσεις του επαναστατικού λυρισμού τους.

Ο Θεοδωράκης δεν είναι ο μόνος που έχει γίνει στόχος.
Εδώ και μερικές ημέρες, στα Εξάρχεια, απέναντι από το βιβλιοπωλείο Πρωτοπορία (πιθανόν να υπάρχει κι αλλού), βρίσκεται ένα στένσιλ με τη μορφή του δημοσιογράφου Αρη Πορτοσάλτε στο πρόσωπο του οποίου έχει φιλοτεχνηθεί ένας στόχος. Το σύνθημα που συνοδεύει αυτή την εικόνα είναι τρομερό: «Βάλτε στόχο στη ζωή σας». Σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου, ένα τέτοιο σύνθημα θα κινητοποιούσε τη δημοκρατική διανόηση και τα σωματεία του Τύπου. Εδώ, μούγκα.
Γιατί; Επειδή οι ακραίοι της Αριστεράς θέτουν συνεχώς στο στόχαστρο δημοσιογράφους και δημόσιους διανοούμενους με διακριτή τη διαφωνία μαζί τους. Ουσιαστικά πολεμούν την ελεύθερη πληροφόρηση. Η υπόλοιπη Αριστερά, σιωπηλά, συμφωνεί μαζί τους. Η άκρα Δεξιά, επίσης. Οι απόψεις αυτές («αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι», δεν χρειαζόμαστε τα ΜΜΕ) διαδίδονται μέσω των κοινωνικών δικτύων. Έτσι διαμορφώνεται μια σιωπηλή πλειοψηφία κατά του Τύπου, ενώ τα σωματεία του Τύπου (όταν δεν εκφράζουν τον πουτινισμό, δίνοντάς τους χώρο) συνήθως δίνουν συμβουλές πώς και τι να γράφουμε.
Πουθενά, ποτέ σε δημοκρατία δεν έχει φτιαχτεί μια πλειοψηφία σταλινικής εμπνεύσεως που να διεκδικεί τη χειραγώγηση, τη μονοφωνία, την περιστολή της ελευθερίας της έκφρασης.

Στο παραπάνω άρθρο να προσθέσω σχετικά με την καθηγήτρια κ  Νικολαΐδου, ότι αυτό που έγραψε στο facebook ήταν ότι οι κινητοποιήσεις για το δυστύχημα στα Τέμπη δεν μπορεί να έχουν τοξικότητα ή βία, καθώς αυτά δεν συνάδουν με καμιά διαμαρτυρία, πόσω μάλλον με ένα συλλαλητήριο για μια εθνική τραγωδία.
Έτσι το γκρουπούσκουλο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς της Φιλοσοφικής,  έβγαλε το συμπέρασμα ότι χαρακτηρίζει  φασίστες τους φοιτητές που συμμετείχαν στη διαμαρτυρία, και την κατηγόρησαν ότι είναι εχθρός της κοινωνίας και πως «στοχοποιεί αρχικά τις ίδιες τις μαζικές λαϊκές διαδηλώσεις, τους συλλογικούς φορείς αλλά και τις ίδιες τις αποφάσεις των φοιτητικών συλλόγων.»
Της είπαν “άλλη φορά να προσέχετε τι γράφετε”. Και όπως είπε στην Καθημερινή: Δεν επιδιώκουν διάλογο, θέλουν συμμόρφωση στις υποδείξεις τους. Μου θυμίζουν τάγματα εφόδου» και πρόσθεσε ότι θα ήθελε να μπορεί να συζητήσει με τους φοιτητές, αλλά σε τέτοιες κινητοποιήσεις δεν μπορείς να συνομιλήσεις. «Κραυγάζουν, με οχλοβοή και απειλές σού επιτίθενται, ζητώντας να επιβάλουν τις απόψεις τους. Θέλουν συμμόρφωση με τις υποδείξεις τους».
Μόλις διάβασα την παραπάνω φράση αυτόματα μου ήρθε στο μυαλό η ομοιότητα τους με τους φασίστες της χούντας που ενέπνευσαν τον Θεοδωράκη να γράψει το Διότι δεν συνεμορφώθην εις τας υποδείξεις.

Είναι τέλος συγκλονιστική η ανάρτηση του καθηγητού Αχιλλέα Γραβάνη στο ΦΒ:  ΜΟΥΓΚΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΣΤΡΟΥΓΚΑ!
Οι φασίζουσες δυνάμεις του παν/μίου προπηλακίζουν την Καθηγήτρια Βάνα Νικολαΐδου, πρόεδρο του Τμήματος Φιλοσοφίας του Παν/μίου Αθηνών, επειδή διαφωνούν με ανάρτησή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η ελεύθερη έκφραση έχει πεθάνει στο ελληνικό παν/μιο προ πολλού. Τα τάγματα εφόδου τις αριστεράς την ελέγχουν πλήρως. Φοβισμένοι ή αδιάφοροι καθηγητές και φοιτητές έχουν παραδώσει το παν/μιο σε φασίζουσες μειοψηφίες. Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα αυτές θα είχαν εξοστρακιστεί από το παν/μιο αλλά στη χώρα του αριστερού αναχρονισμού κυριαρχούν. Αν η πλειοψηφία της πανεπιστημιακής κοινότητας αντιστέκονταν, ξεσηκώνονταν κατά του φασισμού στα παν/μια τα θρασύδειλα αυτά φασιστάκια θα ήταν ανίσχυρα. Το παν/μιο δεν θα είχε την ανάγκη αστυνόμευσης ούτε την παρέμβαση του όποιου κυβερνήτη και θα δικαίωνε το αυτοδιοίκητό του. Αλλά, μούγκα στην στρούγκα …
Με την θαρρετή και ελεύθερη κ. Νικολαΐδου!!
ΥΓ# Η συνάδελφος πρωτοστάτησε στην αφαίρεση του τίτλου του επίτιμου διδάκτορα του Παν/μίου Αθηνών από τον νεοναζί Πούτιν
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
 

ΤΟ 1821 ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ.

Είναι γνωστή η ρήση του Διονύσιου Σολομού ότι «Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές».  Όπως γράφει λοιπόν ο Νίκος Δήμου:
Μάθαμε την φράση, αλλά ποτέ δεν την σκεφθήκαμε ως το τέλος. Γιατί αν το κάναμε, θα είχαμε ανατρέψει τα μισά σχολικά μας βιβλία, που είναι γεμάτα εθνικιστικές υπερβολές. Με το ρητό του αυτό ο Διονύσιος Σολωμός, μέσα στην άνθιση του εθνικισμού, πραγματοποιεί την υπέρβασή του. Διαλύει αυτόματα τους εθνικούς μύθους επάνω στους οποίους βασίζεται κάθε υπέρ-πατριωτισμός. Η ιστορία γίνεται χώρος δικαίου.
Την θυμήθηκα, όταν ψάχνοντας για κάτι σχετικά με το 1821 έπεσα σε μια συνέντευξη του Πέτρου Τατσόπουλου πριν 12 χρόνια στην Κρυσταλία Πατούλη σχετικά με τις αντιδράσεις που υπήρχαν τότε από πολλούς που δεν ήθελαν να πιστέψουν στην ιστορική αλήθεια των γεγονότων που παρουσίαζε η τηλεοπτική σειρά 1821, αλλά προτιμούσαν να πιστεύουν τους μύθους  που έχουν δημιουργηθεί με τα χρόνια και εξυπηρετούν την εθνικιστική φαντασίωση τους.
Στην τελευταία λοιπόν ερώτηση που του γίνεται , Ποια ήταν, νομίζεις, η μεγαλύτερη αξία του 1821; η απάντηση είναι απόλυτα σύμφωνη με την παραπάνω ρήση του Σολομού:
Η μεγαλύτερη αξία ήταν η ίδια η επανάσταση. Και ενώ όλοι οι λόγιοι της εποχής, όλοι οι λογικοί (εντός εισαγωγικών) από τον Κοραή μέχρι τον Καποδίστρια, συνιστούσαν στους Έλληνες να κάτσουνε στ’ αυγά τους, οι Έλληνες επαναστάτησαν. Και μόνο το γεγονός της επανάστασης που έγινε κόντρα στις μεγάλες δυνάμεις της εποχής, με τους χειρότερους οιωνούς και όμως πέτυχε τελικά, το ίδιο αυτό το γεγονός ότι δεν το έβαλαν κάτω, δεν υποτάχτηκαν μοιρολατρικά, για μένα ήταν το σημαντικότερο.
Ως παρουσιαστής της σειράς και την στοχοποίηση που υπέστη από τους «κολλημένους» με τους εδραιωμένους μύθους για το 1821, είπε:
Είναι σίγουρα χαρακτηριστικό κοινωνιών που δεν έχουν αναπτύξει την κριτική σκέψη, που δεν δέχονται τον διάλογο π.χ. με την ιστορία τους, που τους φαίνεται αδιανόητη η ιστορική έρευνα. Θεωρούν ότι η ιστορία είναι ένα είδος πίστης, όπως η θρησκευτική πίστη. Θεωρούν το μάθημα της ιστορίας όπως το μάθημα των θρησκευτικών. Πολλές φορές στα μπλογκ έχω δει να λένε «Ποιοι είναι αυτοί που ήρθαν να μας αλλάξουνε αυτά που μάθαμε;». Θεωρούν δηλαδή ότι η ιστορία είναι εκεί αμετακίνητη! Και κανένας δεν θα μπορέσει «εμένα» λένε «να μου αλλάξει την πίστη μου»! Προφανώς εκεί δεν μπορούμε να έχουμε αντίλογο ούτε καν διάλογο
Είναι πράγματι γεγονός αυτό που είπε, πως: Οι περισσότεροι Έλληνες πορεύονταν με τα μαθήματα στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο και πολλά από αυτά έρχονται σε ρήξη με τις ιστορικές μελέτες.
Και βέβαια δεν είναι μόνο η Ελλάδα η μοναδική χώρα που σε εθνικά θέματα πολλοί είναι πεπεισμένοι σε διάφορους μύθους σχετικά με την ιστορία τους  και για αυτό αντιδρούν έντονα όταν τους βλέπουν να τους καταστρέφει η  ιστορική αλήθεια με αποτέλεσμα, όπως είπε : η αντίδραση «μη μου πειράζεις τους μύθους μου» που έγραφαν κάποιοι. «Τους θέλω τους μύθους μου. Είναι οι ζωτικοί μου μύθοι». Ζωτικούς μύθους έχουν όλα τα έθνη. Για παράδειγμα οι Τούρκοι για χρόνια διδάσκονταν ότι η πρώτη γλώσσα του ανθρώπινου γένους ήταν η τουρκική! Λοιπόν, αυτή την βλακεία την διδάσκονταν για πάρα-πάρα πολλά χρόνια (συγκεκριμένα από τη δεκαετία του 1920 που ο Κεμάλ έκανε το τουρκικό κράτος).
Είναι δε γεγονός αυτό που είπε επίσης ότι: Υπερηφανευόμαστε για την κληρονομιά μας από την αρχαία Ελλάδα, αλλά αν ρωτήσουμε πολύ στοιχειώδη πράγματα (δεν μιλάω για π.χ. τις διαφορές από την Επικούρεια στην Πυθαγόρεια σκέψη) δεν ξέρουν οι περισσότεροι να απαντήσουν. Απλώς υπερηφανευόμαστε ότι «Είναι δική μας, ρε παιδί μου!». Αυτό. Η μαγκιά του έλληνα: «είναι δικό μου το οικόπεδο εδώ πέρα. Και δεν με νοιάζει ποιοι ήταν οι πυθαγόρειοι και οι επικούρειοι, με νοιάζει ότι είναι δικοί μου!».
Αποκορύφωμα της εθνικής μυθολογίας είναι η ανύψωση του λαβάρου της επανάστασης από τον Παλαιό Πατρών Γερμανό στην Αγία Λαύρα την 25η Μαρτίου.
Γράφει σχετικά:
Ένα από τα «ψέματα» ήταν η έναρξη της επανάστασης την 25η Μαρτίου στην Αγία Λαύρα με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό να ηγείται - που ενέπνευσε και το περίφημο έργο του Βρυζάκη;
Ναι, δεν έγινε ποτέ αυτό. Κατασκευάστηκε. Η επανάσταση ξεκίνησε σε τρία τέσσερα σημεία ταυτόχρονα αλλά δεν έγινε αυτού του είδους η εναρκτήρια τελετή που συνδυάζει τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου με την αναγέννηση του ελληνικού έθνους. Ο ίδιος ο Παλαιών Πατρών Γερμανός δεν το αναφέρει στα απομνημονεύματά του. Μα, πώς το καταλαβαίνουν κάποιοι; Τι πιστεύουν δηλαδή; Ότι θα συγκεντρώνονταν 5000 έλληνες (κάνοντας κόπι πέιστ την Βίβλο!) και οι Τούρκοι θα τους κοιτάγανε γύρω γύρω σχολιάζοντας: «Α! κοιτάχτε οι επαναστάτες! Τώρα θα ξεκινήσουν πόλεμο και θα μας σφάξουν όλους!» και οι παριστάμενοι με κάμερες θα έβγαζαν φωτογραφίες από τα κινητά τους; Δε σκέφτεται κανένας ότι όταν ξεκινάς μια επανάσταση, την ξεκινάς με τους πιο συνωμοτικούς όρους; Με τι την ξεκινάς; Με ένα χολιγουντιανό υπερθέαμα όπως είναι ο μύθος της Αγίας Λαύρας; Αυτό πιστεύουν;
Ήδη πολύ πριν τον Τατσόπουλο στο πόστ μου Η ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 25Η ΜΑΡΤΙΟΥ  είχα ασχοληθεί εκτενώς με το θέμα, γράφοντας το πως εξελίχθηκαν τα ιστορικά γεγονότα στην πραγματικότητα.
Στο δε ποστ μου  ΕΙΧΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ;   μεταφέρω μερικά αποσπάσματα από όσα γράφει το βιβλίο ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ του Ανωνύμου του έλληνος για την ηγεσία της ελληνικής εκκλησίας γραμμένο μόνο 15 χρόνια  πριν να ξεσπάσει η Επανάσταση.
Επίσης  να προσθέσω και  ΕΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ, Ο ΠΑΛΑΙΩΝ, Ο ΠΑΤΡΩΝ ΚΑΙ Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ που έχει γράψει η Έλενα Ακρίτα.
Τέλος ένα ακόμα απολαυστικό κείμενο για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου μπορείτε να διαβάσετε στο  Η 25 ΜΑΡΤΙΟΥ ΚΑΙ Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΜΑΤΙ
 

ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ

Πέτρος Τατσόπουλος-Το δυσεύρετο πια όγδοο και τελευταίο επεισόδιο του "1821", υπό τον τίτλο "Ο Εθνικός Μύθος" -εκείνο που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών κατά την πρώτη του προβολή (2011), καθώς συμπύκνωνε όλες τις ενοχλητικές αλήθειες και όλους τους βολικούς μύθους που αποκάλυψε η σειρά. Εξυπακούεται ότι ο ΣΚΑΪ το έχει κατεβάσει από την επίσημη ιστοσελίδα του. Ούτε καν μπαίνω στον κόπο να διανοηθώ τι θα συνέβαινε εάν οποιοδήποτε ιδιωτικό ή δημόσιο κανάλι τολμούσε να το προβάλει σήμερα. Διάρκεια: 47 λεπτά. 

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.