Ουδείς ποτέ ούτε δι' αμοιβής ούτε διά ραβδισμών κατώρθωσε να επιβάλη εις γάτον να πράξη όσα πράττουσιν οι σκύλλοι, οι δούλοι και οι γελωτοποιοί.
Από τον Πάπα Λούσιο ΙΙΙ΄είχε ξεκινήσει η Ιερά Εξέταση για να αντιμετωπιστούν οι αιρετικοί.
Την ιδέα για την εξόντωση των γάτων του την εισηγήθηκε ο ισχυρός ιεροεξεταστής του Κόνραντ του Μάρμπουγκ ο οποίος πίστευε πως οι γάτες ήταν ο Σατανάς με γούνινο παλτό!
Αυτές οι μαρτυρίες θεωρήθηκαν σαν αποδείξεις ότι οι γάτες συμμαχούσαν με τον διάβολο και έτσι οδήγησε στην συνέχεια τον Πάπα να κηρύξει τον πόλεμο στις γάτες της Ευρώπης με την παπική βούλα του Vox in Rama .
Μεταξύ του 1227 και 1241, που ηγέτης του καθολικού κόσμου ήταν ο Γρηγόριος ΙΧ μειώθηκε σημαντικά ο αριθμός των γατών στην Ευρώπη και από τότε ξεκίνησε η δεισιδαιμονία ότι οι μαύρες γάτες αποτελούν κακό συναπάντημα και φέρνουν ατυχία.
Μάλιστα κατά τα έτη 1233 – 1234 έγινε μαζική εξόντωση γατιών από τους πιστούς στην Εκκλησία και τον Πάπα. Μερικοί ιστορικοί πιστεύουν ότι οι άνθρωποι σκότωσαν τόσες πολλές γάτες με αποτέλεσμα να προκληθεί μια επιδημία πανώλης. Αυτό τους έκανε να πιστεύουν ότι ο Σατανάς προκάλεσε την Πανούκλα επειδή είχε γίνει έξαλλος που τόσες πολλές από τις γάτες του σκοτώθηκαν.
Βέβαια η εξόντωση των γατιών οδήγησε στο να αυξηθεί ο πληθυσμός των ποντικών που μετέφεραν ψύλλους με πανώλη.
Το κυνήγι των γατιών προκάλεσε στην συνέχεια ένα μαζικό κυνήγι μαγισσών. Χιλιάδες άνθρωποι, κυρίως γυναίκες, κατηγορήθηκαν ως μάγισσες .
Αλλά και οι γάτες δεν ήταν ακόμα ασφαλείς. Με την φρενίτιδα του Κυνηγιού των Μαγισσών ακόμη και στα τέλη του 1400, οι γάτες σκοτώνονταν επειδή πίστευαν ότι ήταν γνωστές μάγισσες.
Αλλά το κάψιμο της γάτας ήταν ιδιαίτερα συχνό στη Γαλλία, όπου έκαιγαν δώδεκα ζωντανές γάτες, συνήθως στο Παρίσι, την ημέρα του Θερινού Ηλιοστάσιου. Ο Άγγλος μεσίτης Φίλιπ Σίντνεϋ παρακολούθησε μια από αυτές γιορτές το 1572. Στο χρονικό του ο Σίντνεϋ σημείωσε ότι ο βασιλιάς Κάρολος Θ' πέταξε επίσης μια ζωντανή αλεπού στη φωτιά, για να γίνει η γιορτή πιο ενδιαφέρουσα.
Το κάψιμο της γάτας ήταν λιγότερο συχνό στη Βρετανία, αν και έχουν καταγράφει μερικές περιπτώσεις. Τον Νοέμβριο του 1677, ο Τσάρλς Χάτον έγραψε στον αδελφό του, κυρίως για το ποιος θα μπορούσε να διοριστεί Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ. Έκλεισε την επιστολή του περιγράφοντας έναν πρόσφατο γεγονός στον εορτασμό της 119ης επετείου από την ανάληψη του θρόνου της Ελισάβετ Α'. (εκείνης που στην στέψη της είχαν κάψει ζωντανές γάτες).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου