.........................................ΒΡΑΔΥΝΗ 19-11-1973
Πέρυσι κατέθεσα την προσωπική μου μαρτυρία για εκείνες τις μέρες και έκτοτε είχα πει μέσα μου ότι δεν θα ξανασχοληθώ με αυτή την ιστορία και όλο αυτό το πανηγύρι που γίνεται κάθε 17 Νοέμβρη .Όμως όψιμος αναγνώστης του περσινού κειμένου έθεσε το ερώτημα πόσοι ήταν οι νεκροί του Πολυτεχνείου ενώ ταυτόχρονα διάβασα και το συγκλονιστικό κείμενο της demetrat , που ο επίλογος του με εκφράζει απόλυτα, οπότε με την ανάλογη συναισθηματική φόρτιση βρέθηκα να ψάχνω στο διαδίκτυο σχετικά με τους νεκρούς.
Η λίστα που διαβάζεται κάθε χρόνο στην επέτειο του πολυτεχνείου περιλαμβάνει 88 ονόματα μέσα στην οποία περιλαμβάνονται τα θύματα της χούντας από την 21/5/1967 έως και την 23/7/1974 και είναι τα εξής:
Πεσλής Βασίλης, Ελής Παναγιώτης, Μανδηλαράς Νικηφόρος, Καλαντζής Δημήτρης, Ρίζος Τάκης, Καλαβρού Μαρία, Παναγούλης Γιώργος, Τσαρουχάς Γιώργος, Θεοδωρίδης Γιώργος, Κατσικογιάννης, Τζαβαλάς Καρούσος, Γεωργάκης Κώστας, Αντωνίου Ζήσης, Τσιτσιρίγκος Φώτης, Κούλης Γεώργιος, Πετρόπουλος Παναγιώτης, Βασιλόπουλος Γιάννης, Κωνσταντίνου Γιώργος, Αλβάνογλου Θεόδωρος, Σινόπουλος Πέτρος, Κομνηνός Διομήδης, Παντελεάκης Κυριάκος, Βάρσος Ιωάννης, Εγκελμαν Ντόρις Μαριέτε, Γεριτσίδης Γιώργος, Γεωργαράς Μαρίνος - Σπύρος, Παπαϊωάννου Δημήτρης, Καραμανής Μάρκος, Φαμέλης Βασίλης, Μαρκούλης Νίκος, Σαμούρης Γιώργος, Μυρογιάννης Μιχάλης, Καραγεωργίου Στέλιος, Φιλίνης Γιάννης, Δικάλφα Καλλιόπη, Τζιάνος Λάμπρος, Σταυρέλης Γιάννης, Αργυροπούλου Αικατερίνη, Δασκάλου Στέλιος, Θεοδώρας Δημήτρης, Σίμος Γεώργιος, Κυριακόπουλος Σάκης, Καζέπης Κώστας, Καΐλης Γιάννης, Αναγνωστόπουλος, Αντάρογλου, Αντζελόνι Ελενα Μαρία, Αργυρίου, Βρυώνης, Βυθούλκας, Γαλάτης Νίκος, Γιαννόπουλος, Γρέλλος, Δημόπουλος, Διαμαντάκος, Ευαγγελινός, Ζησιμόπουλος, Ηλιόπουλος, Ιωαννίδης, Ιωάννου, Κούμπουλος, Κρητικάκη, Λαγαριώτης, Μαντζώρος, Μαυρογιάννης, Μέξης, Μικρώνης, Μιχαηλίδης, Μπονάτος Χρήστος, Μώμος, Νικολάου, Παπαγεωργίου, Παπαδόπουλος, Ρακιτζής Αλέξανδρος, Ράμμος Βασίλειος, Σαρμαλής, Σπαρτίδης, Σταυρόπουλος, Σχίζας, Σωτηρόπουλος Ιωάννης, Τορίλ - Τεκλέτ (Αίγυπτος), Τσιγκούνης, Τσικουρής, Φραγκόπουλος Θεόφιλος, Χαλκίδης Γιάννης, Χαραλαμπίδης Γιώργος, Χατζηβασιλείου, Κατής Κώστας. Η πρώτη επίσημη ανακοίνωση ονομάτων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου έγινε στις 19/11/1973 και ανέφερε 9 νεκρούς και αρκετούς τραυματίες.
Αναφέρει επίσης ότι στο ΚΑΤ μεταφέρθηκαν 43 τραυματίες την νύκτα της Παρασκευής (16/11) ,το Σάββατο παρέμειναν προς νοσηλεία 38 και διακομίστηκαν άλλοι 5 την Κυριακή.
Στο Ρυθμιστικό μεταφέρθηκαν 22 και εξήλθαν αμέσως οι 12.
Στον Ευαγγελισμό είχαν μεταφερθεί 22.
Μετά το 1981 η κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου δίνει εντολή στον Αστυνομικό Διευθυντή Α΄ Γεώργιο Σαμπάνη (που είχε αποταχθεί από το καθεστώς Παπαδόπουλου και επανήλθε με τη μεταπολίτευση) να ερευνήσει το θέμα με τους νεκρούς του Πολυτεχνείου.
Την 8/2-1982 ο Σαμπάνης αναφέρει 12 νεκρούς φονευθέντες είς τους πέριξ του Πολυτεχνείου χώρους κατά τα γεγονότα της 17/11/1973.
Ο δεύτερος αριθμός είναι ο αριθμός που αναφέρονται στο πόρισμα Τσεβά ως επισήμως ανακοινωθέντες νεκροί και όσοι αριθμοί είναι σε παρένθεση είναι οι βασίμως προκύπτοντες νεκροί σύμφωνα με το ίδιο πόρισμα.
Με Χ είναι οι νεκροί που ανακοινώθηκαν από την χούντα στις 19-11-1973 και
με Σ όσοι αναφέρονται στο πόρισμα Σαμπάνη.
Αναγράφονται στην συνέχεια κατά σειράν το ονοματεπώνυμο, η ηλικία, η ώρα που δολοφονήθηκαν και το επάγγελμα τους από διάφορες πηγές .
Με πλάγια αναγράφεται το σχόλιο από το πόρισμα Τσεβά στο οποίο αναφέρεται και ο τόπος δολοφονίας τους.
.
OI 24 ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Στις 16.11.1973, γύρω στις 20.30-21.00, ενώ βρισκόταν στη διασταύρωση οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
Εφονεύθη έξωθι του Πολυτεχνείου περί ώρα 22.15' της 16.11.73. Βασίμως πιθανολογείται ότι δράστης του φόνου τούτου είναι ο προεκτεθείς Συνταγματάρχης.Προς τιμήν του το 9ο Δημοτικό Σχολείο Πετρούπολης ονομάστηκε "9ο Δημοτικό Σχολείο Πετρούπολης ΔΙΟΜΗΔΗΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ"
Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ & Μάρνη, τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έρριξαν εναντίον του άνδρες της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (όπως λεγόταν τότε το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο).
Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, ενώ βρισκόταν μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί απόφραξη της αριστεράς στεφανιαίας. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. (Γ΄ Σεπτεμβρίου), όπου και πέθανε.
Μεταφέρθηκε στο πρόχειρο ιατρείο του Πολυτεχνείου, όπου απεβίωσε. Από εκεί μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Χαμουρλής».
8. Σπύρος Μαρίνος (Γεωργαράς) (ετών 35, βραδυνή ώρα) στην περιοχή του Πολυτεχνείου, -31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου.
Χτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακωσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε..
Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου στις 9.9.1974, έγινε τελετή στη μνήμη του.
Εφονεύθη παρά την πλατείαν Βάθης περί ώραν 11.00'της 17.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος μάχης.Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19.11.1973.
Στις 10.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της, τραυματίστηκε στην πλάτη από σφαίρα. Διακομίστηκε στην κλινική «Παμμακάριστος» (Κάτω Πατήσια), όπου νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα και κατόπιν μεταφέρθηκε στο σπίτι της, όπου πέθανε συνεπεία του τραύματος της μετά από ένα εξάμηνο
11. 12-Στυλιανός Καραγεωργής (ετών 19, 10.15) εργάτης. Ετραυματίσθη θανασίμως επί της οδού Πατησίων, έμπροσθεν του κινηματογράφου ΕΛΛΗΝΙΣ, περί ώρα 10.00 της 17.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος και απεβίωσεν εις το ΚΑΤ την 30.11.1973.
Γύρω στις 11.30 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ομονοίας, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του, συνεπεία εμφράγματος.
Στις 12.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του στα Νέα Λιόσια, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά που διέσχισαν τον ουρανό του αυτοκινήτου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.
Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν.
Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας με τη λεωφόρο Παπάγου στου Ζωγράφου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου με επικεφαλής αξιωματικό (πιθανόν ο ίλαρχος Σπυρίδων Σταθάκης του Κ.Ε.Τ/Θ), που βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος. Εξέπνευσε ακαριαία και όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέϋδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
20. 13-Ανδρέας Κούμπος (ετών 63, 11.00) Βιοτέχνης από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Ετραυματίσθη σοβαρώς διερχόμενος την οδό Καποδιστρίου περί ώρα 14.00' της 18.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος και απεβίωσε την 30.1.1974.
Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και τέλος στο Κ.Α.Τ., όπου και πέθανε στις 30.1.1974.
Στις 12.00 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλςος Ντερτιλής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.
Ο επόμενος νεκρός δεν είναι σαφές εάν τραυματίστηκε στην Αθήνα ή στην Πάτρα.
Εκ των εκτεθέντων δήλον καθίσταται ότι εις τους καταλόγους των επισήμως ανακοινωθέντων δέκα πέντε (15) νεκρών και υπό της ερεύνης βεβαιωθέντων τριών (3) τοιούτων δέον να προστεθούν και έτεροι δέκα έξι (16) τουλάχιστον βασίμως προκύπτοντες, οίτινες, τονιστέον και πάλι, ουδεμίαν έχουν, ως προς την ταυτότητα, σχέσιν με τους επισήμως ανακοινωθέντος.Το συμπέρασμα αυτό το βασίζει σε διάφορες μαρτυρίες που καταθέτουν τα εξής:
1-..θανάσιμου τραυματισμού μικράς κορασίδος, ηλικίας 9 περίπου ετών, εις την γωνίαν των οδών Πατησίων και Κλωναρίδου περί ώραν 14.00 της 17.1.1.1973 εκ βλημάτων διερχομένου άρματος…
2-..θανάσιμου τραυματισμού νεαράς μαθήτριας, εντός του χώρου του Πολυτεχνείου ευρισκόμενης, περί ώρα 11.45' της 16.11.1973, δια βλήματος ριφθέντος εκ του εκτός του Πολυτεχνείου χώρου ..3-..προ του μεσονυχτίου της Παρασκευής 16.11.1973, ….ιδίοις όμμασιν αντελήφθη την ύπαρξιν (3) τριών νεκρών και μιας γυναικός θανασίμως τραυματισθείσης, τα τραύματα των οποίων σαφώς περιγράφει. Προσθέτει δε ότι εκ μελών της Συντονιστικής Επιτροπής Φοιτητών έλαβε την πληροφορίαν ότι είχαν και οκτώ (8) εισέτι νεκρούς, τα πτώματα των οποίων είχον τοποθετηθεί και εφυλάσσοντο εις παρακείμενον χώρον ίνα μη υποπέσουν εις αντίληψιν των σπουδαστών και προκληθή πανικός4-..Και ούτω κατά την τραγικήν εκείνην νύχτα των γεγονότων, 16 προς 17 Νοεμβρίου 1973, ένδεκα (11) πτώματα αγνώστων νέων διακομίζονται εις το Ρυθμιστικόν Κέντρον Αθηνών, άτινα, όμως, πλην ενός (κατά τα επίσημα στοιχεία του Νοσοκομείου) ουδαμού εμφανίζονται, ούτε καταχωρίζονται
5-…εβεβαιώθη η εν ψυχρώ δολοφονία νέου ανδρός εις το Ρυθμιστικόν Κέντρον Αθηνών υπό των αυτόθι υπηρετούντων, κατά την τραγικήν αυτήν νύκτα, αστυνομικών.
6-…δευτέρα τοιαύτη θανατώσεως τραυματίου συνεπεία ξυλοδαρμού…Γράφει σχετικά στο πόρισμα του το 1974 πλέον ο Τσεβάς:«Παραμένει βεβαίως πάντοτε το ερώτημα: Τι εγένοντο τα πτώματα των νεκρών τούτων και διατί οι οικείοι των εξακολουθητικώς σιωπούν; Δεν είναι εύκολος η απάντησις εις τον χαράσσοντα τας γραμμάς ταύτας. Είναι υποχρέωσις, όμως, η έναντι του προβλήματος θέσις και η κατανόησις των ανερμηνεύτων ή αδυνάτων».
Η πιθανότερη κατά την άποψη μου εκδοχή είναι ότι στο χάος που επικρατούσε εκείνες τις ημέρες ίσως τα πτώματα αυτά είναι από αυτά που αναγνωρίστηκαν μετά, άλλα μπορεί να είναι αλλοδαπών ή τέλος ορισμένα να έχουν δηλωθεί με άλλη αιτία θανάτου στους συγγενείς.
Την υπόνοια να έχουν ταφεί σε ομαδικό τάφο την θεωρώ μάλλον απίθανη γιατί μετά 35 χρόνια κάποιος από αυτούς που θα συμμετείχαν στην ταφή θα είχε υποδείξει τον τάφο όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο.
Σύμφωνα με την έρευνα του 2003 από τα σώματα ασφάλειας (αστυνομία και χωροφυλακή ) έγιναν 13 φόνοι και 83 απόπειρες ανθρωποκτονίας.
.Από τον στρατό έγιναν 11 φόνοι και 45 απόπειρες ανθρωποκτονίας .
Σύμφωνα με το πόρισμα Τσεβά :οι επισήμως γνωσθέντες τραυματίαι του από 16ης μέχρι και 19ης Νοεμβρίου 1973 αιματηρού τριημέρου ανέρχονται εις χίλιους εκατόν τρεις (1.103) πολίτας και 61 αστυνομικούς. Εις τούτους δέον να προστεθούν και ανεξακρίβωτον πλήθος ετέρων πολιτών οίτινες ή εφυγαδεύοντο υπό των ιατρών ή ενοσηλεύοντο οίκοι, ή και ουδαμού προς νοσηλείαν κατέφευγαν, φοβούμενοι προφανώς δυσάρεστους δι' αυτούς ή τας οικογενείας των εξελίξειςΣύμφωνα με την έρευνα του 2003 έγιναν 866 συλλήψεις (716 άντρες & 150 γυναίκες) και ειδικότερα:
Στους νεκρούς του Πολυτεχνείου πιστεύω ότι πρέπει να προστεθούν και όσοι δολοφονήθηκαν στις πορείες για το Πολυτεχνείο και είναι οι εξής:
16-11-1980 Ιακώβος Κουμής Κύπριος φοιτητής της Νομικής 26 ετών.Ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από τα ΜΑΤ
16-11-1980 Ματούλα Κανελλοπούλου 21 ετών εργάτρια Ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από τα ΜΑΤ
17-11-85 Μιχάλης Καλτεζάς 15 ετών μαθητής Πυροβολήθηκε από τον αστυνομικό Μελίστα από απόσταση 20 μέτρων στο κεφάλι.
Από διάφορους χουντικούς γίνεται η προσπάθεια να υποτιμηθεί η εξέγερση του Πολυτεχνείου αναγράφοντας διάφορες ανοησίες ότι οι ονομασίες που έχουν δοθεί , ηρώων Πολυτεχνείου κτλ είναι άνευ νοήματος γιατί δεν υπάρχουν ήρωες Πολυτεχνείου επειδή δεν σκοτώθηκε κανείς μέσα σε αυτό και γιατί δεν επαληθεύτηκε ο αρχικός αριθμός νεκρών που είχε κυκλοφορήσει.
Ο αρχικός λοιπόν αριθμός νεκρών που είχε κυκλοφορήσει ήταν από στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από αδιασταύρωτες πληροφορίες από στόμα σε στόμα γιατί αμέσως μετά το Πολυτεχνείο επιβλήθηκε στρατιωτικός νόμος που καθιστούσε αδύνατη την οποιαδήποτε συλλογή πληροφοριών.
Το τραγικότερο όμως της όλης ιστορίας δεν ήταν η αναμενόμενη συμπεριφορά της αστυνομίας ,ήταν η διαπίστωση του πόσο εύκολα ένα απλό παιδί που πάει να υπηρετήσει την θητεία του μπορείς να το μεταβάλεις σε δολοφόνο αθώων ανθρώπων. Οι ριπές από τα άρματα έγιναν από φαντάρους που με ένα όπλο στο χέρι αισθάνονταν ότι έχουν αποκτήσει ένα δικαίωμα ζωής και θανάτου απάνω στους ανυπεράσπιστους πολίτες.
Όπως λέει χαρακτηριστικά ο μετανιωμένος σήμερα οδηγός του τανκ: «Και εγώ, να σκεφτείς ότι τους έβλεπα σαν μαμούνια που ήθελα να τα φάω»!Και όταν πλέον έχει ρίξει την πόρτα ένας και ένας φοιτητής όρμησε κατά πάνω του και του είπε: "Τι κατάλαβες τώρα που μπήκες;". Αφήνιασα. Εβγαλα το πιστόλι και προτάσσοντάς το γύρισα και του είπα ουρλιάζοντας: "Σκάσε, ρε κωλόπαιδο, μη σε καθαρίσω". Αυτός ο φοιτητής δεν ξέρει πόσο τυχερός στάθηκε εκείνη τη στιγμή... Αν έλεγε μια κουβέντα παραπάνω, θα τον σκότωνα! Τέτοιος ήμουν. Ενας φασίστας».
Εβλεπες :Αστυνομικούς με μπλούζες ιατρικές να ορμάνε στους θαλάμους και να ξηλώνουν τους ορούς των ασθενών, να δέρνουν τραυματίες πάνω στα φορεία, να τους σέρνουν στους διαδρόμους. Μέχρι τον Μπουκλάκο, τον διοικητικό διευθυντή του νοσοκομείου, είδε να χτυπάει με ένα βούρδουλα τον κόσμο».Μπροστά σε ένα αποτρόπαιο σκηνικό ξυλοδαρμού φοιτητή στο προαύλιο του νοσοκομείου, ο διευθυντής της Ορθοπαιδικής Κλινικής Βενιζέλος Σουρμελής, επίκουρος καθηγητής Ορθοπαιδικής, θα αντιδράσει με θαρραλέο τρόπο. Μετά τις κραυγές απελπισίας του νεαρού, διέκοψε το χειρουργείο, βγήκε στο παράθυρο και φώναξε στους αστυνομικούς: «Καλά, δεν ντρέπεστε; Δεν είστε Ελληνες εσείς; Δεν έχετε λίγο φιλότιμο; Τι είναι αυτά τα πράγματα»! H φωνή του ηλικιωμένου πανεπιστημιακού γιατρού, δυνατή, στεντόρεια, σαν ηλεκτρικό φορτίο θα φτάσει στα αφτιά των αφιονισμένων αστυνομικών που έμειναν να τον κοιτούν αποχαυνωμένοι. «Οι αστυνομικοί πάγωσαν από τη φωνή του Βενιζέλου Σουρμελή. Ηταν ένας γιγαντόσωμος άνθρωπος, προχωρημένης ηλικίας που το έλεγε μως η καρδιά του» λένε σήμερα οι συνάδελφοί του.Για να γλιτώσουν τους ασθενείς τους οι γιατροί, οι νοσηλευτές και οι διοικητικοί υπάλληλοι του νοσοκομείου ανέλαβαν δράση. Κάτω από τη μύτη των αστυνομικών, «εφυγάδευον τους τραυματίας ή κατεχώρουν ψευδώς τα στοιχεία της ταυτότητός των, ίνα αποφύγουν ούτοι τας εν συνεχεία βεβαίας κακοποιήσεις των».Επειδή οι αστυνομικοί έλεγχαν τα αρχεία οι γιατροί : Μόλις είδαμε τι συνέβαινε, αποφασίσαμε - κι αυτά εν ριπή οφθαλμού, όχι με το ραχάτι μας - να γράφουμε άλλα αντ' άλλων στα βιβλία»Αυτό βέβαια δημιούργησε μετά την πτώση της χούντας μεγάλο πρόβλημα σε όσους πήγαν στο νοσοκομείο και ζήτησαν πιστοποιητικά τα οποία όμως δεν ήταν δυνατόν να τους χορηγηθούν γιατί είχαν γραφτεί άλλα στοιχεία από τα δικά τους.
Παράλληλα οι γιατροί φρόντιζαν να απαλλάξουν τους ασθενείς τους από κάθε επιβαρυντικό στοιχείο που έκρυβαν στις τσέπες τους. «Τους ρωτάγαμε εάν έχουν μαζί τους προκηρύξεις. Οσοι είχαν, τις παίρναμε και τις πετάγαμε μέσα στον κάδο με τις ματωμένες γάζες, τα ρυπαρά υλικά και τους μισοτελειωμένους ορούς. Γιατί οι αστυνομικοί έρχονταν ακόμη και μέσα στα χειρουργεία και έψαχναν. Εκεί όμως ούτε το μάτι τους δεν έριχναν γιατί σιχαίνονταν τα αίματα».Είναι επίσης συγκλονιστική είναι η περιγραφή της μετάβασης των ασθενοφόρων με τους γιατρούς στο Πολυτεχνείο και τους κινδύνους που αντιμετώπισαν σε αυτή την αποστολή.
καλημέρα αθεφοβε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιτέλους, κάποιος που ασχολήθηκε σοβαρά με το θέμα των νεκρών.
Νάσαι καλά ρε άνθρωπε.
Αυτή η φωτογραφία του Διομήδη ωσάν άλλος Τσε, με διάλυσε.
Δεν την είχα ξαναδεί.
Διάβασα προσεχτικά όσο μπορούσα απ' τη φόρτηση το κείμενο και τα ντοκουμέντα.
Επειδή ως απούσα το έφερνα βαρέως, όταν γύρισα στην αθήνα έψαχνα και γώ γιά μήνες την αλήθεια γιά τους νεκρούς.
Οι λογοι που δεν εξακριβώθηκαν πλήρως τα ονόματά τους ήταν πολλοί.
Ο κύριος , είναι αυτός που αναφέρεις ,σε σχέση με τους γιατρούς.
Πράγματι έγραφαν παραπλανητικές εκθέσεις.
Και πραγματι έκαναν ακριβως αυτα που γραφεις.
Το ξερω γιατί το ίδιο το έζησα και γω ,στη δεύτερη Νομική, όταν πήγα φίλη μου στο πρώτων βοηθειών, κάπου στην Γ Σεπτεμριου ήταν άν δεν κάνω λάθος, και με το που βγήκαμε απ το ταξί μέσα στο γκαράζ του σταθμού, πριν προλάβουν οι ασφαλιτες να μας μπαγλαρωσουν , ήρθαν και μας εβαλαν στη μεση καμμιά δεκαπενταριά ειδικευόμενοι υποθετω.
- Ετσι κιαλλιώς τα στοιχεια τους θα τα παρετε απάνω είπαν στα φρικιά με τα πηλίκια, που ήταν έτοιμα με χαρά να μας περιλάβουν.
Απάνω.
Την Φροσω την πηρε η προισταμένη μεσα στο χειρουργειο κατευθειαν.Αυτή δεν τη γλυτωσε τη Μπουμπουλινας και το σημάδι στο πανω χείλος.
Εγω τη γλυτωσα ομως γιατί, με βουτηξαν τα παιδιά, έτσι οπως καθόμουνα χεσμένη πλην αξιοπρεπής περιμένοντας τη σειρά μου,- πριν το τραπεζάκι που ειχε στηθει στην εισοδο του χειρουργειου για την συλλογη στοιχειων-, με εχωσαν σε καποια ιματιοθηκη, μου πηραν οτι ειχα στις τσεπες, με κατέβασαν με καποιο ασανσερ γεματο γαζες, και δηλωθηκε πως η κοπελλά είχε έρθει για ραψιμο άνευ συνοδού.
Όσο γιά τον κύριο Γιώργο Πεφάνη , κανά καλύτερο δεν είχε να πει;
Που ζούσε αυτός;
Εμείς τα δεαοχτάρικα έτσι και τραυματιζόμασταν εκλιπαρούσαμε, όχι στο ρυθμιστικό, όχι στο ρυθμιστικό,Αυτός δεν ήξερε πως είχε αρχηγό το Μπουκλάκο και το σκυλολόϊ του;
.........
«Παραμένει βεβαίως πάντοτε το ερώτημα: Τι εγένοντο τα πτώματα των νεκρών τούτων και διατί οι οικείοι των εξακολουθητικώς σιωπούν; Δεν είναι εύκολος η απάντησις εις τον χαράσσοντα τας γραμμάς ταύτας. Είναι υποχρέωσις, όμως, η έναντι του προβλήματος θέσις και η κατανόησις των ανερμηνεύτων ή αδυνάτων».
Αλλος ένας λόγος , που πιστεύω πρέπει να προστεθεί ,είναι ο εκφοβισμος των γονιών και συγγενών ...γιατί έχουν κιάλλα παιδιά.
Επίσης να πω, πως ο άθλος να καταφέρεις μετά από παρακάλια , σπαραγμό και γονυκλισίες , (γιατί το κάνανε κατά κόρον οι άτιμοι αυτό )να παρεις το σωμα του δικού σου ανθρωπου να το θαψεις, κρυφα σχεδον,κάποια πόλη της επαρχίας, σέκανε να μη θελησεις ξανα να ασχοληθείες με τα εγκόσμια.
Πολλά λέω, αλλά με το σημερινό σου πόστ, ήταν η σειρά σου να με φορτώσεις με μνήμες.
δ
Πολύ καλό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάμαι παλιά ψάχνοντας σ΄ένα βιβλίο, ότι ο αριθμός των νεκρών ήταν 51. Αλλά αυτό είχε γραφτεί από ανθρώπους που είχνα χάσει τους δικούς τους.
Κάποιοι έχουν το θράσος να μιλάνε και να λένε ότι δεν υπήρξαν θύματα!
αγαπητε κ. Αθεοφοβε,
ΑπάντησηΔιαγραφήμε παρεπεμψες σε ενα πραγματικα πολυ δυνατο κειμενο, αυτο της demetrat κι ενα εξ ισου αξιολογο αφου αποτελει προσωπικη μαρτυρια
θελω ομως εδω να σε ευχαριστησω για την μελετη και ολα οσα δινεις μαζεμενα στη δημοσιοτητα για τους νεκρους του Πολυτεχνειου
καιθα το εκτυπωσω για να το δωσω στους συναδελφους μου φιλολογους που ετοιμαζουν τις σχολικες γιορτες (μην μου θυμωσεις! πρεπει να υπαρχουν αυτα τα στοιχεια και στις γιορτες των σχολειων), και στο φιλο μου τον μικρομαγαζατορα, διπλα μας, που με ρωτησε αν εχω να του δωσω τα ονοματα
τελος, θα πω αλλη μια φορα, δημοσιως τωρα, πως, εκτιμω απεραντα την ..πενα σου στα αυτο-σαρκαστικα σου κειμενα, ιδιαιτερως τα ταξιδιωτικα σου -τοσο που σκεφτομαι να σου ζητησω, αν ποτε αξιωθω να βρω διαθεση, να τα χρησιμοποιησω για παρουσιασεις στο μαθημα μου-, σεβομαι και τιμω τα ιατρικα σου και δεν εχω λογια για τουτο εδω...
σε ευχαριστω
Συγχαρητήρια και μόνον αξίζουν στον οικοδεσπότη, για αυτό τη πόστ. Είναι προιόν σκληρής εργασίας στηριγμένο στο προσωπικό του ενδιαφέρον. Ενα απο τα καλύτερα πόστ που έχω διαβάσει για το Πολυτεχνείο. Γεμάτο χρήσιμες πράγματι πληροφορίες. Εξοχη δημοσιογραφική δουλειά.
ΑπάντησηΔιαγραφήdemetrat-
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι ο Σταθμός Α΄Βοηθειών ήταν στην 3η Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου,τώρα νομίζω ότι είναι σταθμός του ΟΚΑΝΑ.
Όσο για τον Πεφάνη,χωρίς να τον ξέρω τον άνθρωπο και να ξέρω τα πραγματικά γεγονότα πιστεύω ότι αυτά έγιναν πρίν τα πράγματα εκτραχυνθούν τελείως εκεί και όταν ακόμα δεν είχαν κατέβει τα τανκ.
Πάντως,χωρίς να μπορώ να αποκλείσω τίποτα,δεν θεωρώ πιθανό να υπάρχει οικογένεια που να θρηνεί νεκρό και να μην έχει μαθευτεί έστω και από τον περίγυρο της,ότι τον σκότωσαν στο Πολυτεχνείο.
σπίθας-
Ο ισχυρισμός των χουντικών είναι ότι δεν υπάρχουν νεκροί από αυτούς που ήσαν μέσα στο Πολυτεχνείο.
Λες και όσοι ήσαν μέσα και πέφταν οι πυροβολισμοί και τα δακρυγόνα γύρω από αυτό, είχαν την βεβαιότητα ότι αυτοί δεν κινδυνεύουν γιατί θα είναι στο απυρόβλητο!
Όπως γράφω και στο σχετικό ποστ όταν κατέβηκα την Στουρνάρη που ήταν άδεια και άκουσα να πέφτουν δακρυγόνα, πιθανώς από τις γύρω ταράτσες χωρίς όμως να βλέπεις από που,το συναίσθημα που σου δημιουργείται είναι ο φόβος ότι είσαι έκθετος στον οποιοδήποτε φασίστα αστυνομικό ο οποίος μπορεί να σε σκοτώσει με την οβίδα του δακρυγόνου όπως τον Πέτρουλα.
Ο κουμπάρος μου την μέρα που σκοτώθηκε ο Πέτρουλας συνόδευσε λίγο μετά το κορίτσι του στα λεωφορεία για τον Πειραιά στην Ομόνοια την ώρα που οι αύρες πέταγαν σε όλη την Αθήνα δακρυγόνα.
Καθώς πέρναγε μια αύρα, χώθηκε στην είσοδο δίπλα από την βιτρίνα ενός καταστήματος ΜΟΝΟΣ και χωρίς κανένα άλλο κοντά του.
Ε,λοιπόν του πέταξαν ένα δακρυγόνο και ευτυχώς την γλύτωσε και από το δακρυγόνο και από την γυάλινη βιτρίνα που έσπασε δίπλα στο κεφάλι του.
orelia-
Αν δεν υπήρχε το μπλογκ δεν θα υπήρχε καμία πιθανότητα να πάρω το μολύβι,άντε έστω τον υπολογιστή,και να γράψω μια σελίδα για να την βάλω στο συρτάρι μου και να μην την διαβάσει κανείς εκτός από μένα .
Σχόλια σαν το δικό σου μου φτιάχνουν την διάθεση και μου δημιουργούν την όρεξη να γράψω και να δω μετά τι αντιδράσεις προκαλεί το γραπτό μου.
Και γι΄αυτό σε ευχαριστώ!
Είναι αυτονόητο ότι μπορείς να χρησιμοποιήσεις οποιοδήποτε κείμενο μου.
locuspublicus-
Έχω μια κακή συνήθεια που μου έχει βγεί σε καλό!
Είμαι τελειοθηρικός!
Όπως και στην δουλειά μου έτσι και με ότι ασχοληθώ θέλω πρώτα το αποτέλεσμα να ικανοποιεί εμένα.
Για να γράψω αυτό το ποστ έφαγα αρκετές ώρες να ψάχνω στο ιντερνετ και το αρχείο μου, αλλά όταν μάζεψα το υλικό και το έγραψα ένοιωσα μια διπλή ευχαρίστηση.
Πρώτα γιατί ήθελα να κάνω αυτή την έρευνα από καιρό και δεύτερο γιατί όλο αυτό το χαρτομάνι που φυλάω από χρόνια και έχει γεμίσει ντουλάπια μου φάνηκε και αυτή τη φορά χρήσιμο !
Και βέβαια δεν έχω καμιά σχέση με δημοσιογραφία!
εισαι θησαυρος! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήξερεις τι σκεφτηκα να σου γραψω μολις διαβασα αυτοτοποστ και το αλλο το δικο σου οπου παραπεμπεις;
: να που το ευσταλες του Ντανυ ντα Βιντο ειναι τεραστιο,μα τεραστιο..! θυμασαι αυτοτο αυτοσαρκαστικο σου; :)
μετα ειπα: σοβαρεψου βρε! αλλά...
δες! εγω μπορει ναμη σχολιαζω πια οπως παλια γιατι ρε γμτ! η επαναληψη δεν φερνει ανανηψη.., αλλά αναγιγνωσκω! γι αυτο.. γραφε!
καλο βραδυ
και
ευχαριστω τα μαλα πολλαπλως
κι αν και οποτε χρησιμοποιησω τις αναρτησεις σου θα το ξερεις πρωτος και υ=θαχεις αντιγραφο των pps με αναφορα στην πηγη, εσενα δηλαδη
Εξαιρετική δουλειά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜικρή διαφωνία:
"Στους νεκρούς του Πολυτεχνείου πιστεύω ότι πρέπει να προστεθούν και όσοι δολοφονήθηκαν στις πορείες ....."
Πιστεύω , καμία σχέση οι πρώτοι με τους δεύτερους για πολλούς λόγους.....
Ασφαλώς ήρωες του πολυτεχνείου υπήρξαν καθώς και νεκροί , δεν είναι όμως ταυτόσημες έννοιες....
ΑΧ ΑΘΕΟΦΟΒΕ ΜΕ ΠΟΝΑΕΙ ΑΚΟΜΑ Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΕΚΕΙΜΩΝ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟ ΤΥΠΩΣΑ
ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΓΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΛΗΘΟΣ
ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ
ΜΑΜΑ ΜΑΡΩ
"Αν δεν υπήρχε το μπλογκ δεν θα υπήρχε καμία πιθανότητα να πάρω το μολύβι,άντε έστω τον υπολογιστή,και να γράψω μια σελίδα για να την βάλω στο συρτάρι μου και να μην την διαβάσει κανείς εκτός από μένα "
ΑπάντησηΔιαγραφήΤότε θα πρέπει όλοι μαζί,να ανάβουμε κεράκι στην παναγιά που σκέφτηκες να ανοίξεις το μπλόγκ, γιατί ό,τι γράφεις, το ρουφάμε με άπειρη ευχαρίστηση, ενίοτε με άπειρη συγκίνηση, μα πάντοτε με μια ζήλεια (με την καλη έννοια)γιά το πλήρες του κάθε θέματος.
Είμαι σίγουρη πως και στη δουλειά σου έτσι είσαι,και τους βρίσκω πολύ τυχερούς αυτούς που σε χρειάζονται.
Και γω είμαι διστακτική (σήμερα)να πιστέψω πως άνθρωπος που εχασε το δικό του δεν θα το κατάγγελνε.
Όμως θυμάμαι σίγουρα γιά τον πατέρα του Διομήδη Κομνηνού που κατάγγειλε πως τους απειλήσανε να μη γράψουνε στις ταφόπλακες την ημερομηνία και το λογο, της δολοφονίας.Όπως επίσης πως οι κηδείες γίνανε με τα όπλα παραπέρα, και πως υποχρεώσανε τον κοσμάκη να γράψει στους ταφους, ΑΠΕΒΙΩΣΕΝ.όχι εφονευθη την ταδε και ταδε.
Επισης πως στον ταφο του Διομηδη εκεινος( ο πατέρας του) εγραψε ή εφονεύθη ή εδολοφονήθη.Γιαυτό δεν είμαι σιγουρη.
Δεν ξερω άν το γράψανε και άλλοι.
Οσο αφορά τους νεκρους στις πορείες, γιά το φίλο τον glam.
Μέχρι και το 80(που ξέρω εγώ) που έγιναν οι δολοφονίες Κουμή και Κανελλοπούλου ,οι πορείες δεν ήταν τσίρι τσίρι τσίρι τρο, έπεφτε το δακρυγονο και το ξυλο της αρκούδας , και η αγριότητα των "σταγονιδίων",(γιατί βέβαια οι ίδιοι μπάτσοι βάραγαν και στη χούντα)ήταν ίδια κι απαράλλαχτη με αυτή της δικτατορίας.
Σε περιλάβαιναν με την αύρα και τη μάνικα, και έκανες πήλιγκ και λίφτιγκ μαζί τσουλώντας ανάσκελα στην πανεπιστημιου ,πάνω απ το πουλόβερ.
Έβριζαν ,έδερναν με το ίδιο ακριβώς τρόπο, εξού και δολοφόνησαν τα παιδιά.
Θύματα γιά το πολυτεχνείο πρέπει να υπολογίζονται κιαυτοί κατά την ταπεινή μου γνώμη.
δ
μαμα Μαρω-
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι΄αυτό και μπορούν τα παιδιά σου να είναι περήφανα!
demetrat-
Εχεις δίκιο ότι τους εμπόδιζαν να γράψουν στους τάφους ότι δολοφονήθηκαν αλλά τίποτα δεν τους εμπόδιζε μετά ένα χρόνο να το διορθώσουν.
Θα μου πείς ότι τι διάθεση να έχεις μετά όταν σου έχουν σκοτώσει τον ανθρωπό σου...
Άκριβώς για τους λόγους που γράφεις έχω προσθέσει και τους 3 νεκρούς στις πορείες μετά το 1973.
Υπάρχει και μια ταλαίπωρη ζητιάνα πουν την πάτησε αστυνομική αύρα αλλά όχι σε εκδήλωση του Πολυτεχνείου.
Αγαπητέ/η demetrat
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ λόγος που διαφώνησα , για να το πω απλά, βρίσκετε στο γεγονός ότι: οι μεν πρώτοι , θα έλεγα, έπεσαν σε καιρό “απελευθερωτικού πολέμου” ενώ οι δεύτεροι σε καιρό “ειρήνης” τουλάχιστον!....έχει κάποια διαφορά!
Σίγουρα ό,τι πληρέστερο έχω διαβάσει για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα θερμά μου συγχαρητήρια αθεόφοβε!
doc
αποφεύγω να διαβάζω, πιά. κακώς θα μου πεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμως τούτο δω κατάφερα και το διάβασα όλο. Εξαιρετική η δουλειά σου, όπως πάντα άλλωστε. Σαν να πέρασαν ταινία απο μπροστά μου.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τους σκέπασε και ας διδαχτούν οι γενιές.
doctor-
ΑπάντησηΔιαγραφήzouzoyna-
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
πραγματικά δεν έχεις το Θεό σου. Κανένας δεν σκοτώθηκε ΜΕΣΑ στο χώρο του Ε.Μ.Π.(πόρισμα Τσεβά) .Μη δουλεύεις τον κοσμάκη λοιπόν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν καταλαβαίνεις τι διαβάζεις είναι πράγματι ένα πρόβλημα που δυστυχώς δεν έχει λύση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι είναι κεφαλαιώδους σημασίας αν οι νεκροί ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΕΞΈΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΓΙΑΤΙ ΥΠΗΡΧΕ ΧΟΥΝΤΑ ήσαν μέσα ή έξω απο αυτό!
τελικα το μονο που εμεινε απο το πολυτεχνειο ειναι η εννοια της εξεγερσης οταν η καταπιεση ειναι στο κοκκινο
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΝΕΝΑΣ ΡΕ ΒΛΗΜΑΤΑ ΑΠΛΥΤΟΙ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό ότι φαίνεται έχεις ακόμα αρκετές ελπίδες!
ΔιαγραφήΜε την την πρόοδο που έχει γίνει στις μεταμοσχεύσεις δεν θα αργήσει να μπορέσει να γίνει και μεταμόσχευση εγκεφάλου σε πολλούς ανεγκέφαλους!
Εξαιρετικο .Ευχαριστω απο καρδιας αθεοφοβε θυμηθηκα πραγματα που εζησα μεσω του αδελφου και των γονιων μου .Θυμαμαι που επι μηνες φιλοξενουσαμε εναν φοιτητη στο σπιτι το βραδυ εβγαιννε και καθοταν μαζι μας την μερα τον εκρυβαν .Ουτε τους γονεις του δεν μπορουσε να ειδοποιησει οτι ηταν ζωντανος .
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Πολυτεχνειο ειναι η μεγιστη στιγμη της νεωτερης ιστοριας της Ελλαδας .Αυτα τα παιδια κραταγαν την σημαι και την τιμουσαν .Αντιπαρερχομαι το σχολιο του απο πανω .Δεν εχουμε χρονο να ασχοληθουμε με τετοια υποκειμενα εχουμε δρομο μποστα μας .
Πρόσφατα ζήσαμε τρεις δολοφωνίες στην Ελλάδα (και το σοβαρό τραυματισμό ενός τέταρτου). Παρήλασαν στις οθόνες μας οι γονείς και οι συγγενείς όλων. Οι συγγενείς των θυμάτων του Πολυτεχνείου που είναι τόσα χρόνια; Δε σας φαίνεται λογική απορία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε αυτό το θέμα έχω απαντήσει σε σχόλιο παραπάνω λέγοντας:
ΔιαγραφήΠάντως,χωρίς να μπορώ να αποκλείσω τίποτα,δεν θεωρώ πιθανό να υπάρχει οικογένεια που να θρηνεί νεκρό και να μην έχει μαθευτεί έστω και από τον περίγυρο της,ότι τον σκότωσαν στο Πολυτεχνείο.
ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ! ΤΟ ΠΟΣΤ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ.ΚΑΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΜΕ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ.ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να λέμε ότι δεν υπήρχαν νεκροί επειδή δεν σκοτώθηκαν μέσα στο Πολυτεχνείο είναι σα να λέμε ότι στην κατοχή δεν είχαμε νεκρούς γιατί δεν σκοτώθηκαν πάνω στην Ακρόπολη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ! για το ποστ .επιτρέψετε μου να καταθέσω μια προσωπική μαρτυρία που συνέβη την 17 Νοεμβρη περίπου στις 21μμ... .μαζί με 4 φίλους 19 ετών τότε και ύστερα από μια επίθεση της αστυνομίας με δακρυγόνα κοντά στην Αλεξάνδρας και πατησιών. τρέξαμε στην πλατεία Βικτορίας και κάτσαμε δίπλα από ένα περίπτερο προσπαθώντας να συνέλθουμε από τα δακρυγόνα ( πρωτοκαπνοι τότε δεν ξέραμε και τον τρόπο ) σε αποσταση 10 μέτρων από εμάς υπήρχε μια παρέα .ξαφνικά ακούστηκε μια ριπή και ένα ωχ και ενα κορίτσι από την διπλανή παρέα έπεσε κατω σαν να την χτύπησε κεραυνός. πλησιάσαμε την είχαν χτυπήσει στο κεφάλι το πρόσωπο μέσα στα αίματα κλάματα και ουρλιαχτά ανακατεμένα. την σηκώσαμε και κρυφτήκαμε όλοι πισω από το περίπτερο ένας απο την παρέα της έπεσε μπροστά σε ένα διερχόμενο αυτοκίνητο που κατέβαινε από την 3η Σεπτεμβρίου .την έβαλαν μέσα ..ποτέ δεν μάθαμε το όνομα της και εάν έζησε !
ΑπάντησηΔιαγραφή