ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΦΑΝΕΙΣ ΗΡΩΕΣ

.........................................ΒΡΑΔΥΝΗ 19-11-1973

......................................... ΤΟ ΒΗΜΑ 17-11-1973

.

Οι άνθρωποι της γενιάς μου που έζησαν τις μέρες του Πολυτεχνείου έχουν ο καθένας μας τις δικές του αναμνήσεις, εμπειρίες και πολλές φορές τραύματα στην ψυχή τους και μερικοί και στο σώμα τους .
Πέρυσι κατέθεσα την προσωπική μου μαρτυρία για εκείνες τις μέρες και έκτοτε είχα πει μέσα μου ότι δεν θα ξανασχοληθώ με αυτή την ιστορία και όλο αυτό το πανηγύρι που γίνεται κάθε 17 Νοέμβρη .Όμως όψιμος αναγνώστης του περσινού κειμένου έθεσε το ερώτημα πόσοι ήταν οι νεκροί του Πολυτεχνείου ενώ ταυτόχρονα διάβασα και το συγκλονιστικό κείμενο της demetrat , που ο επίλογος του με εκφράζει απόλυτα, οπότε με την ανάλογη συναισθηματική φόρτιση βρέθηκα να ψάχνω στο διαδίκτυο σχετικά με τους νεκρούς.

                ΒΗΜΑ-REPORTAGE 1973-2003 ΦΑΚΕΛΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 9-11-2003 Σελ 2-3

.........................................ΒΡΑΔΥΝΗ 19-11-1973

.Αμέσως μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου κυκλοφόρησαν διάφορες λίστες με διάφορα ονόματα και διαφορετικούς αριθμούς νεκρών οι οποίες όμως δεν έγινε κατορθωτό να επαληθευθούν.
Η λίστα που διαβάζεται κάθε χρόνο στην επέτειο του πολυτεχνείου περιλαμβάνει 88 ονόματα μέσα στην οποία περιλαμβάνονται τα θύματα της χούντας από την 21/5/1967 έως και την 23/7/1974 και είναι τα εξής:

Πεσλής Βασίλης, Ελής Παναγιώτης, Μανδηλαράς Νικηφόρος, Καλαντζής Δημήτρης, Ρίζος Τάκης, Καλαβρού Μαρία, Παναγούλης Γιώργος, Τσαρουχάς Γιώργος, Θεοδωρίδης Γιώργος, Κατσικογιάννης, Τζαβαλάς Καρούσος, Γεωργάκης Κώστας, Αντωνίου Ζήσης, Τσιτσιρίγκος Φώτης, Κούλης Γεώργιος, Πετρόπουλος Παναγιώτης, Βασιλόπουλος Γιάννης, Κωνσταντίνου Γιώργος, Αλβάνογλου Θεόδωρος, Σινόπουλος Πέτρος, Κομνηνός Διομήδης, Παντελεάκης Κυριάκος, Βάρσος Ιωάννης, Εγκελμαν Ντόρις Μαριέτε, Γεριτσίδης Γιώργος, Γεωργαράς Μαρίνος - Σπύρος, Παπαϊωάννου Δημήτρης, Καραμανής Μάρκος, Φαμέλης Βασίλης, Μαρκούλης Νίκος, Σαμούρης Γιώργος, Μυρογιάννης Μιχάλης, Καραγεωργίου Στέλιος, Φιλίνης Γιάννης, Δικάλφα Καλλιόπη, Τζιάνος Λάμπρος, Σταυρέλης Γιάννης, Αργυροπούλου Αικατερίνη, Δασκάλου Στέλιος, Θεοδώρας Δημήτρης, Σίμος Γεώργιος, Κυριακόπουλος Σάκης, Καζέπης Κώστας, Καΐλης Γιάννης, Αναγνωστόπουλος, Αντάρογλου, Αντζελόνι Ελενα Μαρία, Αργυρίου, Βρυώνης, Βυθούλκας, Γαλάτης Νίκος, Γιαννόπουλος, Γρέλλος, Δημόπουλος, Διαμαντάκος, Ευαγγελινός, Ζησιμόπουλος, Ηλιόπουλος, Ιωαννίδης, Ιωάννου, Κούμπουλος, Κρητικάκη, Λαγαριώτης, Μαντζώρος, Μαυρογιάννης, Μέξης, Μικρώνης, Μιχαηλίδης, Μπονάτος Χρήστος, Μώμος, Νικολάου, Παπαγεωργίου, Παπαδόπουλος, Ρακιτζής Αλέξανδρος, Ράμμος Βασίλειος, Σαρμαλής, Σπαρτίδης, Σταυρόπουλος, Σχίζας, Σωτηρόπουλος Ιωάννης, Τορίλ - Τεκλέτ (Αίγυπτος), Τσιγκούνης, Τσικουρής, Φραγκόπουλος Θεόφιλος, Χαλκίδης Γιάννης, Χαραλαμπίδης Γιώργος, Χατζηβασιλείου, Κατής Κώστας. Η πρώτη επίσημη ανακοίνωση ονομάτων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου έγινε στις 19/11/1973 και ανέφερε 9 νεκρούς και αρκετούς τραυματίες.
Αναφέρει επίσης ότι στο ΚΑΤ μεταφέρθηκαν 43 τραυματίες την νύκτα της Παρασκευής (16/11) ,το Σάββατο παρέμειναν προς νοσηλεία 38 και διακομίστηκαν άλλοι 5 την Κυριακή.
Στο Ρυθμιστικό μεταφέρθηκαν 22 και εξήλθαν αμέσως οι 12.
Στον Ευαγγελισμό είχαν μεταφερθεί 22.

.......................................................ΒΡΑΔΥΝΗ 19-11-1973

.

Η πρώτη και ουσιαστικότερη διερεύνηση του θέματος έγινε από τον εισαγγελέα Πρωτοδικών Τσεβά μετά την πτώση της χούντας και στο πόρισμα του της 14/10/1974 αναφέρει ονομαστικώς 18 νεκρούς και άλλους 16 τουλάχιστον βασίμως προκύπτοντες, οίτινες, τονιστέον και πάλιν, ουδεμίαν έχουν, ως προς την ταυτότητα, σχέσιν με τους επισήμως ανακοινωθέντας».(ολόκληρο το πόρισμα εδώ)
Μετά το 1981 η κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου δίνει εντολή στον Αστυνομικό Διευθυντή Α΄ Γεώργιο Σαμπάνη (που είχε αποταχθεί από το καθεστώς Παπαδόπουλου και επανήλθε με τη μεταπολίτευση) να ερευνήσει το θέμα με τους νεκρούς του Πολυτεχνείου.
Την 8/2-1982 ο Σαμπάνης αναφέρει 12 νεκρούς φονευθέντες είς τους πέριξ του Πολυτεχνείου χώρους κατά τα γεγονότα της 17/11/1973.

......................ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΣΑΜΠΑΝΗ

.Η πρώτη επίσημη έρευνα για το Πολυτεχνείο από τον διευθυντή του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών Ιδρύματος Λεωνίδα Καλλιβρετάκη πραγματοποιήθηκε ύστερα από 30 χρόνια το 2003, για να διαπιστωθεί ο ακριβής αριθμός των θυμάτων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Την έρευνα παρουσιάζει στο περιοδικό ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ (15/11/2003 τεύχος 194) ο Πάνος Μπαϊλης και γίνεται μια πληρέστερη καταγραφή των νεκρών.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 13-12-2013

Η μελέτη του Λεωνίδα Καλλιβρετάκη, “Πολυτεχνείο ’73: Το ζήτημα των θυμάτων: Νεκροί και τραυματίες,” στο  Πολυτεχνείο ’73: ρεπορτάζ με την Ιστορία, vol. 2, Αθήνα: Eκδόσεις Φιλιππότη, 2004, pp. 38-55. υπάρχει εδώ:

http://helios-eie.ekt.gr/EIE/handle/10442/8782

Από αυτήν έχω προσθέσει τα στοιχεία στο κατάλογο των θυμάτων με το ίδιο χρώμα.

Επίσης από αυτήν την μελέτη είναι και οι φωτογραφίες των νεκρών (πλην των Σωκράτη Μιχαήλ, Σπύρου Μαρίνου και Ευστάθιου Κολινιάτη) και από την ίδια μελέτη είναι και ο χάρτης με τις τοποθεσίες που έγιναν οι δολοφονίες.

Βάσει αυτού του πίνακα και με στοιχεία και από τις άλλες καταγραφές και μέρικές πρόσθετες πληροφορίες έφτιαξα τον παρακάτω πίνακα που αναφέρονται οι νεκροί ανάλογα με την ημέρα θανάτου ή την μέρα που τραυματίστηκαν σοβαρά με αποτέλεσμα τον επακόλουθο θάνατο τους.
Ο δεύτερος αριθμός είναι ο αριθμός που αναφέρονται στο πόρισμα Τσεβά ως επισήμως ανακοινωθέντες νεκροί και όσοι αριθμοί είναι σε παρένθεση είναι οι βασίμως προκύπτοντες νεκροί σύμφωνα με το ίδιο πόρισμα.
Με Χ είναι οι νεκροί που ανακοινώθηκαν από την χούντα στις 19-11-1973 και
με Σ όσοι αναφέρονται στο πόρισμα Σαμπάνη.
Αναγράφονται στην συνέχεια κατά σειράν το ονοματεπώνυμο, η ηλικία, η ώρα που δολοφονήθηκαν και το επάγγελμα τους από διάφορες πηγές .
Με πλάγια αναγράφεται το σχόλιο από το πόρισμα Τσεβά στο οποίο αναφέρεται και ο τόπος δολοφονίας τους.
.
OI 24 ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

.

16 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973

.

1. (1)Σπυρίδων Κοντομάρης (ετών 57, 20.30) δικηγόρος, πρώην βουλευτής Κερκύρας της Ένωσης Κέντρου . Απεβίωσεν τας απογευματινάς ώρας της 16.11.73 ευρισκόμενος επί της οδού Γεωργίου Σταύρου, συνέπεια θανατηφόρου επενέργειας των ριπτομένων υπό της αστυνομίας αερίων.
Στις 16.11.1973, γύρω στις 20.30-21.00, ενώ βρισκόταν στη διασταύρωση οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

2. 1-Χ-Σ-Διομήδης Κομνηνός (ετών 17, 21.30)  κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα.
Εφονεύθη έξωθι του Πολυτεχνείου περί ώρα 22.15' της 16.11.73. Βασίμως πιθανολογείται ότι δράστης του φόνου τούτου είναι ο προεκτεθείς Συνταγματάρχης.Προς τιμήν του το 9ο Δημοτικό Σχολείο Πετρούπολης ονομάστηκε "9ο Δημοτικό Σχολείο Πετρούπολης ΔΙΟΜΗΔΗΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ"
Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ & Μάρνη, τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έρριξαν εναντίον του άνδρες της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (όπως λεγόταν τότε το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο).

................................................... ΔΙΟΜΗΔΗΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ

.

3. Σωκράτης Μιχαήλ (ετών 57, μεταξύ 22.30 -23.00) εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας. Μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια .
Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, ενώ βρισκόταν μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έρριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί απόφραξη της αριστεράς στεφανιαίας. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. (Γ΄ Σεπτεμβρίου), όπου και πέθανε.

4. 2-Χ-Σ-Βασίλειος Φάμελλος (ετών 26, 23.30) Ιδιωτικός υπάλληλος από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα.Εφονεύθη εγγύς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως περί ώρα 22.30' της 16.11.73, βληθείς προφανώς υπό τίνος των εκ του υπουργείου πυροβολούντων. (Τότε 3ης Σεπτεμβρίου και Μάρνη)Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών.

5. 3-Χ-Σ-Torill Engeland Magrette (ετών 22, 23.30) Σπουδάστρια φοιτήτρια από το Μόλντ της Νορβηγίας. Εφονεύθη εις την πλατείαν Αιγύπτου περί ώρα 23.30' της 16.11.1973 παρ' αγνώστου δράστου.

Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Αιγυπτία Τουρίλ Τεκλέτ» και η παρεξήγηση αυτή επιβιώνει ακόμη σε κάποιους «καταλόγους νεκρών».  Σχετικά με τον θάνατο της μια μαρτυρία εδώ

6. 4- Χ-Σ-Γεώργιος Σαμούρης (ετών 22, 24.00)Σπουδαστής Παντείου από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. .Εφονεύθη υπ' αγνώστου εις άγνωστον σημείον εξ επαφής περί το μεσονύκτιον της 16.11.1973 και το πτώμα του μετεφέρθη και απερρίφθη εις την διασταύρωσιν των οδών Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων
Μεταφέρθηκε στο πρόχειρο ιατρείο του Πολυτεχνείου, όπου απεβίωσε. Από εκεί μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Χαμουρλής».

7. Δημήτριος Κυριακόπουλος (βραδυνή ώρα - κατέληξε 19/11/73) οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής.

Ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια χτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε από οξεία ρήξη αορτής, τρεις μέρες αργότερα στις 19/11/1973.

8. Σπύρος Μαρίνος (Γεωργαράς) (ετών 35, βραδυνή ώρα) στην περιοχή του Πολυτεχνείου, -31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου.
 Χτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακωσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε.. 
Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου στις 9.9.1974, έγινε τελετή στη μνήμη του.

.

17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973

.

9. 11-Σ-Νικόλαος Μαρκούλης (ετών 24 , πρωινή ώρα, κατέληξε 19/11/73) εργάτης, από το Παρθένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα.
Εφονεύθη παρά την πλατείαν Βάθης περί ώραν 11.00'της 17.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος μάχης.Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19.11.1973.

10. (2)Αικατερίνη Αργυροπούλου (ετών 76, 10.00, κατέληξε Μάϊο '74) Ετραυματίσθη σοβαρώς ενώ ευρίσκετο εις την εν Αγ. Αναργύροις οικίαν της περί ώραν 11.00' της 17.11.1973, δεχθείσα αδέσποτον βλήμα άρματος και απεβίωσεν κατά μήνα Μάιον 1974
Στις 10.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της, τραυματίστηκε στην πλάτη από σφαίρα. Διακομίστηκε στην κλινική «Παμμακάριστος» (Κάτω Πατήσια), όπου νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα και κατόπιν μεταφέρθηκε στο σπίτι της, όπου πέθανε συνεπεία του τραύματος της μετά από ένα εξάμηνο
 11. 12-Στυλιανός Καραγεωργής (ετών 19, 10.15) εργάτης. Ετραυματίσθη θανασίμως επί της οδού Πατησίων, έμπροσθεν του κινηματογράφου ΕΛΛΗΝΙΣ, περί ώρα 10.00 της 17.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος και απεβίωσεν εις το ΚΑΤ την 30.11.1973.

 ΠΡΟΣΘΗΚΗ 17-11-23. Πολλές πληροφορίες σχετικά με τις προσπάθειες του πατέρα του για την ανεύρεση του δολοφόνου  του γιού του υπάρχει στο άρθρο  Το αίμα το αδικαίωτο ποτέ δεν ησυχάζει

12. 6-Χ-Σ-Μάρκος Καραμανής (ετών 23, 10.30) Ηλεκτροτεχνίτης από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω.Εφονεύθη ευρισκόμενος εις την επί της οδού Πατησίων και Αιγύπτου ταράτσα πολυκατοικίας επί της πλατείας Αιγύπτου 1  την 10.30 ώραν της 17.11.1973, βληθείς ομοίως υπό στρατιωτών εκ του κτιρίου του ΟΤΕ. (ανθυπολοχαγός Ιωάννης Λυμπέρης 573ου Τάγματος Πεζικού)

Μεταφέρθηκε στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτωρίας), όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

Ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Ιωάννης Λυμπέρης καταδικάστηκε από το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών στην δίκη που έγινε από 16-10 έως 30-12-1975 για τις δολοφονίες του Αλέξανδρου Σπαρτίδη και του Μάρκου Καραμανή:

 «εις πρόσκαιρον κάθειρξιν 20 ετών δι' εκάστην ανθρωποκτονίαν και πρόσκαιρον κάθειρξιν 12 ετών διά την απόπειραν ανθρωποκτονίας» και όρισε «σύνολον ποινής προσκαίρου καθείρξεως κατά συγχώνευσιν το κατά νόμον ανώτατον όριον 25 ετών, αποστέρησιν δε πολιτικών δικαιωμάτων διαρκείας 10 ετών».

Σχετικά εδώ και εδώ.

13. 5-Χ-Σ-Αλέξανδρος Σπαρτίδης (ετών 16, 10.30-11.00) μαθητής από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα.  Εφονεύθη επί της οδού Κότσικα (παρόδου Πατησίων) την 10.20 ώραν της 17.11.1973, βληθείς υπό στρατιωτών εκ του κτιρίου του ΟΤΕ.

Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Δυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.

..........................................ΤΑΦΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΠΑΡΤΙΔΗ

.

14. (3)Δημήτριος Παπαϊωάννου (ετών 60, 11.30) ιδιωτικός υπάλληλος.Διευθυντής Ταμείου Αλευροβιομηχανων κάτοικος Αριστομένους 105, Αθήνα.Απεβίωσεν την μεσημβρίαν της 17.11.1973 εκ προσφάτου εμφράγματος του μυοκαρδίου κατά την ιατροδικαστικήν έκθεσιν σοβαρώς όμως, υπό της συζύγου του αμφισβητούμενης και υποστηριζούοης ότι ο σύζυγος της απεβίωσεν είτε βληθείς δι' όπλου, είτε υποστάς συγκοπήν εκ των ριπτομένων αερίων, καταθεσάσης δε ότι μόνον εις το Νεκροταφείον της επετράπη να πλησιάσει απλώς και να ατενίσει το πρόσωπον του νεκρού συζύγου της.
Γύρω στις 11.30 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ομονοίας, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του, συνεπεία εμφράγματος.

15. 10-Σ-Γεώργιος Γεριτζίδης (ετών 48, 11.30) εφοριακός υπάλληλος. Εφονεύθη ευρισκόμενος εν Ν. Λιοσίοις προς εκτέλεσιν υπηρεσίας περί ώραν 12.15' της 17.11.1973 δεχθείς ομοίως βλήμα αδέσποτον άρματος μάχης εις την κεφαλήν.
Στις 12.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του στα Νέα Λιόσια, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά που διέσχισαν τον ουρανό του αυτοκινήτου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

16. 9-Χ-Σ-Βασιλική Μπεκιάρη (ετών 17, 12.00) εργαζόμενη μαθήτρια, από τα Αμπελάκια Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Μεταγένους 8, Νέος Κόσμος. Εφονεύθη ευρισκομένη εις την ταράτσα της επί της οδού Μεταγένους 8 - Νέος Κόσμος οικίας της περί ώρα 12.30' της 17.11.1973, δεχθείσα εις την κεφαλήν της βλήμα αδέσποτον άρματος.
Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και στη συνέχεια στον «Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν.

17. 8-Χ-Σ-Δημήτρης Θεοδωράς (ετών 5 1/2, 13.00) Εφονεύθη επί της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας Ζωγράφου περί ώραν 13.30 της 17.11.1973, βληθείς υπό στρατιώτου ευρισκομένου έμπροσθεν του Ναού του Αγίου Θεράποντος
Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού Ορεινής Ταξιαρχίας με τη λεωφόρο Παπάγου στου Ζωγράφου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου με επικεφαλής αξιωματικό (πιθανόν ο ίλαρχος Σπυρίδων Σταθάκης του Κ.Ε.Τ/Θ), που βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος. Εξέπνευσε ακαριαία και όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων, απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

18. 7-Χ-Σ-Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας (ετών 43, 13.00)Τούρκος υπήκοος από το Αφγανιστάν καλλιτέχνης ταχυδακτυλουργός .κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Εφονεύθη εις την πλατείαν Αιγύπτου περί ώραν 13.00' της 17.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος μάχης.
Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέϋδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

.

18 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973

.

19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου (ετών 59, 10.00) συνταξιούχος εφοριακός από το ΚεράσοΒο Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Νάξου 116, Αθήνα. Στις 10.00 στις 18/11/1973, ενώ βρισκόταν με τις ανήλικες κόρες του στη διασταύρωση των οδών Δροσοπούλου και Κύνθου, απέναντι από το ΙΣΤ΄Αστυνομικό Τμήμα, βρέθηκε εν μέσω πυρών προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή.

 Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του. 

20. 13-Ανδρέας Κούμπος (ετών 63, 11.00) Βιοτέχνης από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός.  Ετραυματίσθη σοβαρώς διερχόμενος την οδό Καποδιστρίου περί ώρα 14.00' της 18.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου άρματος και απεβίωσε την 30.1.1974.
Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και τέλος στο Κ.Α.Τ., όπου και πέθανε στις 30.1.1974.

21. 14-Σ-Μιχαήλ Μυρογιάννης (ετών 20, 12.00) ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα.Εφονεύθη εις την διασταύρωσιν των οδών Πατησίων και Στουρνάρα περί ώραν 13.30' της 18.11.73, βληθείς δια περιστρόφου εις την κεφαλήν.
Στις 12.00 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλςος Ντερτιλής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν.

 Ο ταγματάρχης Ντερτιλής βρίσκεται με το υπηρεσιακό τζιπ έξω από την κατεστραμμένη πύλη του Πολυτεχνείου. Απέναντι, Πατησίων και Στουρνάρα, οι αστυφύλακες χτυπούν ένα νεαρό, που προς στιγμήν τους ξεφεύγει. Ο Ντερτιλής βγάζει από το μπουφάν το περίστροφο και πυροβολεί. «Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο», περιγράφει στην κατάθεσή του ένα χρόνο αργότερα ο οδηγός του Ντερτιλή - ο 21 ετών τότε Αντώνης Αγριτέλης - και συνεχίζει: «Μετά το φόνο ο Ντερτιλής σαν να μη συνέβαινε τίποτα μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη μου είπε: "Με παραδέχεσαι ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!"»...

Στις 30 Δεκεμβρίου του 1975 το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών, μετά από ακροαματική διαδικασία δυόμισυ μηνών και διάσκεψη 6 ημερών, εξέδωσε απόφαση με την οποία κήρυξε τον ταξίαρχο Ντερτιλή, ένοχο ανθρωποκτονίας από πρόθεση του διερχόμενου Μιχάλη Μυρογιάννη και τον καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη και διαρκή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων. (από εδώ)

.........................................-ΤΑΦΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΜΥΡΟΓΙΑΝΝΗ

.

22. 15-Κυριάκος Παντελεάκης (ετών 43, 12.00-12.30) δικηγόρος από την Κροκέα Λακωνίας, κάτοικος Φερρών 5, Αθήνα.. Ετραυματίσθη σοβαρώς επί της οδού Γλάδστωνος περί ώραν 12.40' της 18.11.1973, βληθείς εκ διερχομένου επί της οδού Πατησίων άρματος και απεβίωσεν την 18.12.1973.

Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου και πέθανε στις 27.12.1973.

23. Ευστάθιος Κολινιάτης 47 ετών, από τον Πειραιά, κάτοικος Νικοπόλεως 4, Καματερό Αττικής.Χτυπήθηκε στις 18/11/1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις 21/11/1973.

Ο επόμενος νεκρός δεν είναι σαφές εάν τραυματίστηκε στην Αθήνα ή στην Πάτρα.

24. Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου, 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, από την Ανω Αλισσό Αχαΐας. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών. Κτυπήθηκε μετά τα γεγονότα, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη αδιευκρίνιστες. Συνεπεία της κακοποίησης του υπέστη ρήξη του ήπατος, εξαιτίας της οποίας πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, ο τραυματισμός του συνέβη στην Πάτρα, άλλες όμως πληροφορίες τον τοποθετούν στην Αθήνα. Η περίπτωση του παραμένει υπό έρευνα. Σε ορισμένους καταλόγους νεκρών αναφέρεται ανακριβώς ως «Κώστας Μικρώνης».

Στο πόρισμα του ο Τσεβάς καταλήγει ότι :
Εκ των εκτεθέντων δήλον καθίσταται ότι εις τους καταλόγους των επισήμως ανακοινωθέντων δέκα πέντε (15) νεκρών και υπό της ερεύνης βεβαιωθέντων τριών (3) τοιούτων δέον να προστεθούν και έτεροι δέκα έξι (16) τουλάχιστον βασίμως προκύπτοντες, οίτινες, τονιστέον και πάλι, ουδεμίαν έχουν, ως προς την ταυτότητα, σχέσιν με τους επισήμως ανακοινωθέντος.Το συμπέρασμα αυτό το βασίζει σε διάφορες μαρτυρίες που καταθέτουν τα εξής:
1-..θανάσιμου τραυματισμού μικράς κορασίδος, ηλικίας 9 περίπου ετών, εις την γωνίαν των οδών Πατησίων και Κλωναρίδου περί ώραν 14.00 της 17.1.1.1973 εκ βλημάτων διερχομένου άρματος…
2-..θανάσιμου τραυματισμού νεαράς μαθήτριας, εντός του χώρου του Πολυτεχνείου ευρισκόμενης, περί ώρα 11.45' της 16.11.1973, δια βλήματος ριφθέντος εκ του εκτός του Πολυτεχνείου χώρου ..(πιθανώς είναι το κορίτσι που αναφέρεται στην ΠΡΟΣΘΗΚΗ 18-11-2024) 3-..προ του μεσονυχτίου της Παρασκευής 16.11.1973, ….ιδίοις όμμασιν αντελήφθη την ύπαρξιν (3) τριών νεκρών και μιας γυναικός θανασίμως τραυματισθείσης, τα τραύματα των οποίων σαφώς περιγράφει. Προσθέτει δε ότι εκ μελών της Συντονιστικής Επιτροπής Φοιτητών έλαβε την πληροφορίαν ότι είχαν και οκτώ (8) εισέτι νεκρούς, τα πτώματα των οποίων είχον τοποθετηθεί και εφυλάσσοντο εις παρακείμενον χώρον ίνα μη υποπέσουν εις αντίληψιν των σπουδαστών και προκληθή πανικός4-..Και ούτω κατά την τραγικήν εκείνην νύχτα των γεγονότων, 16 προς 17 Νοεμβρίου 1973, ένδεκα (11) πτώματα αγνώστων νέων διακομίζονται εις το Ρυθμιστικόν Κέντρον Αθηνών, άτινα, όμως, πλην ενός (κατά τα επίσημα στοιχεία του Νοσοκομείου) ουδαμού εμφανίζονται, ούτε καταχωρίζονται
5-…εβεβαιώθη η εν ψυχρώ δολοφονία νέου ανδρός εις το Ρυθμιστικόν Κέντρον Αθηνών υπό των αυτόθι υπηρετούντων, κατά την τραγικήν αυτήν νύκτα, αστυνομικών.
6-…δευτέρα τοιαύτη θανατώσεως τραυματίου συνεπεία ξυλοδαρμού…Γράφει σχετικά στο πόρισμα του το 1974 πλέον ο Τσεβάς:«Παραμένει βεβαίως πάντοτε το ερώτημα: Τι εγένοντο τα πτώματα των νεκρών τούτων και διατί οι οικείοι των εξακολουθητικώς σιωπούν; Δεν είναι εύκολος η απάντησις εις τον χαράσσοντα τας γραμμάς ταύτας. Είναι υποχρέωσις, όμως, η έναντι του προβλήματος θέσις και η κατανόησις των ανερμηνεύτων ή αδυνάτων».
Η πιθανότερη κατά την άποψη μου εκδοχή είναι ότι στο χάος που επικρατούσε εκείνες τις ημέρες ίσως τα πτώματα αυτά είναι από αυτά που αναγνωρίστηκαν μετά, άλλα μπορεί να είναι αλλοδαπών ή τέλος ορισμένα να έχουν δηλωθεί με άλλη αιτία θανάτου στους συγγενείς.
Την υπόνοια να έχουν ταφεί σε ομαδικό τάφο την θεωρώ μάλλον απίθανη γιατί μετά 35 χρόνια κάποιος από αυτούς που θα συμμετείχαν στην ταφή θα είχε υποδείξει τον τάφο όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο.

Σύμφωνα με την έρευνα του 2003 από τα σώματα ασφάλειας (αστυνομία και χωροφυλακή ) έγιναν 13 φόνοι και 83 απόπειρες ανθρωποκτονίας.
.Από τον στρατό έγιναν 11 φόνοι και 45 απόπειρες ανθρωποκτονίας .
Σύμφωνα με το πόρισμα Τσεβά :οι επισήμως γνωσθέντες τραυματίαι του από 16ης μέχρι και 19ης Νοεμβρίου 1973 αιματηρού τριημέρου ανέρχονται εις χίλιους εκατόν τρεις (1.103) πολίτας και 61 αστυνομικούς. Εις τούτους δέον να προστεθούν και ανεξακρίβωτον πλήθος ετέρων πολιτών οίτινες ή εφυγαδεύοντο υπό των ιατρών ή ενοσηλεύοντο οίκοι, ή και ουδαμού προς νοσηλείαν κατέφευγαν, φοβούμενοι προφανώς δυσάρεστους δι' αυτούς ή τας οικογενείας των εξελίξειςΣύμφωνα με την έρευνα του 2003 έγιναν 866 συλλήψεις (716 άντρες & 150 γυναίκες) και ειδικότερα:

456 εργάτες - οικοδόμοι

49 φοιτητές του Πολυτεχνείου

268 φοιτητές άλλων σχολών

74 μαθητές/τριες γυμνασίων

Στους νεκρούς του Πολυτεχνείου πιστεύω ότι πρέπει να προστεθούν και όσοι δολοφονήθηκαν στις πορείες για το Πολυτεχνείο και είναι οι εξής:
16-11-1980 Ιακώβος Κουμής Κύπριος φοιτητής της Νομικής 26 ετών.Ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από τα ΜΑΤ
16-11-1980 Ματούλα Κανελλοπούλου 21 ετών εργάτρια Ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από τα ΜΑΤ
17-11-85 Μιχάλης Καλτεζάς 15 ετών μαθητής Πυροβολήθηκε από τον αστυνομικό Μελίστα από απόσταση 20 μέτρων στο κεφάλι.

Η έρευνα του κ. Καλλιβρετάκη απαντά και σε ένα ακόμα ερώτημα. Αν υπήρχαν νεκροί μέσα ή έξω από το ΕΜΠ. Όπως προκύπτει, νεκροί υπήρχαν, αλλά είχαν χτυπηθεί στους γύρω δρόμους και μεταφέρονταν στο πρόχειρο ιατρείο που είχε στηθεί από τους φοιτητές.
Από διάφορους χουντικούς γίνεται η προσπάθεια να υποτιμηθεί η εξέγερση του Πολυτεχνείου αναγράφοντας διάφορες ανοησίες ότι οι ονομασίες που έχουν δοθεί , ηρώων Πολυτεχνείου κτλ είναι άνευ νοήματος γιατί δεν υπάρχουν ήρωες Πολυτεχνείου επειδή δεν σκοτώθηκε κανείς μέσα σε αυτό και γιατί δεν επαληθεύτηκε ο αρχικός αριθμός νεκρών που είχε κυκλοφορήσει.
Ο αρχικός λοιπόν αριθμός νεκρών που είχε κυκλοφορήσει ήταν από στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από αδιασταύρωτες πληροφορίες από στόμα σε στόμα γιατί αμέσως μετά το Πολυτεχνείο επιβλήθηκε στρατιωτικός νόμος που καθιστούσε αδύνατη την οποιαδήποτε συλλογή πληροφοριών.

........................................................ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ 18-11-1973.

Δημοσίευμα στο ΒΗΜΑ, 16-11-1973 δύο μέρες πριν τον στρατιωτικό νόμο με τον οποίο έπεσαν οι μάσκες !

.

Ήρωες δε είναι όλοι αυτοί που αψήφησαν και πολέμησαν άοπλοι όλο αυτό τον ένοπλο κατασταλτικό μηχανισμό μιας δικτατορίας και κατάφεραν να ζήσουν 56 ώρες ελευθερίας (19.00 της 14/11/1973 με 03.00 της 17/11/1973) με πολύ ακριβό τίμημα την ζωή μερικών και τον τραυματισμό πολύ περισσοτέρων από τους δηλωθέντες γιατί ο προφανώς ο αριθμός των τραυματιών είναι σαφώς κατά πολύ μεγαλύτερος γιατί πολλοί δεν εμφανίστηκαν πουθενά φοβούμενοι να μην συλληφθούν.
Το τραγικότερο όμως της όλης ιστορίας δεν ήταν η αναμενόμενη συμπεριφορά της αστυνομίας ,ήταν η διαπίστωση του πόσο εύκολα ένα απλό παιδί που πάει να υπηρετήσει την θητεία του μπορείς να το μεταβάλεις σε δολοφόνο αθώων ανθρώπων. Οι ριπές από τα άρματα έγιναν από φαντάρους που με ένα όπλο στο χέρι αισθάνονταν ότι έχουν αποκτήσει ένα δικαίωμα ζωής και θανάτου απάνω στους ανυπεράσπιστους πολίτες.
Όπως λέει χαρακτηριστικά ο μετανιωμένος σήμερα οδηγός του τανκ: «Και εγώ, να σκεφτείς ότι τους έβλεπα σαν μαμούνια που ήθελα να τα φάω»!Και όταν πλέον έχει ρίξει την πόρτα ένας και ένας φοιτητής όρμησε κατά πάνω του και του είπε: "Τι κατάλαβες τώρα που μπήκες;". Αφήνιασα. Εβγαλα το πιστόλι και προτάσσοντάς το γύρισα και του είπα ουρλιάζοντας: "Σκάσε, ρε κωλόπαιδο, μη σε καθαρίσω". Αυτός ο φοιτητής δεν ξέρει πόσο τυχερός στάθηκε εκείνη τη στιγμή... Αν έλεγε μια κουβέντα παραπάνω, θα τον σκότωνα! Τέτοιος ήμουν. Ενας φασίστας».

16 ΒΗΜΑ-REPORTAGE 1973-2003 ΦΑΚΕΛΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 9-11-2003 Σελ 19

.

Ευτυχώς από όλο τον κρατικό μηχανισμό οι μόνοι που κράτησαν την ανθρωπιά τους και έκαναν το καθήκον τους ήταν το ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό του τότε Ρυθμιστικού (Γενικό Κρατικό) μέσα σε μια ατμόσφαιρα αποχαλινωμένων και αποκτηνομένων αστυνομικών και του διοικητή Μπουκλάκου, τέως στρατιωτικού, που περιφερόταν έξαλλος στο νοσοκομείο με ένα περίστροφο στο χέρι.
Εβλεπες :Αστυνομικούς με μπλούζες ιατρικές να ορμάνε στους θαλάμους και να ξηλώνουν τους ορούς των ασθενών, να δέρνουν τραυματίες πάνω στα φορεία, να τους σέρνουν στους διαδρόμους. Μέχρι τον Μπουκλάκο, τον διοικητικό διευθυντή του νοσοκομείου, είδε να χτυπάει με ένα βούρδουλα τον κόσμο».Μπροστά σε ένα αποτρόπαιο σκηνικό ξυλοδαρμού φοιτητή στο προαύλιο του νοσοκομείου, ο διευθυντής της Ορθοπαιδικής Κλινικής Βενιζέλος Σουρμελής, επίκουρος καθηγητής Ορθοπαιδικής, θα αντιδράσει με θαρραλέο τρόπο. Μετά τις κραυγές απελπισίας του νεαρού, διέκοψε το χειρουργείο, βγήκε στο παράθυρο και φώναξε στους αστυνομικούς: «Καλά, δεν ντρέπεστε; Δεν είστε Ελληνες εσείς; Δεν έχετε λίγο φιλότιμο; Τι είναι αυτά τα πράγματα»! H φωνή του ηλικιωμένου πανεπιστημιακού γιατρού, δυνατή, στεντόρεια, σαν ηλεκτρικό φορτίο θα φτάσει στα αφτιά των αφιονισμένων αστυνομικών που έμειναν να τον κοιτούν αποχαυνωμένοι. «Οι αστυνομικοί πάγωσαν από τη φωνή του Βενιζέλου Σουρμελή. Ηταν ένας γιγαντόσωμος άνθρωπος, προχωρημένης ηλικίας που το έλεγε μως η καρδιά του» λένε σήμερα οι συνάδελφοί του.Για να γλιτώσουν τους ασθενείς τους οι γιατροί, οι νοσηλευτές και οι διοικητικοί υπάλληλοι του νοσοκομείου ανέλαβαν δράση. Κάτω από τη μύτη των αστυνομικών, «εφυγάδευον τους τραυματίας ή κατεχώρουν ψευδώς τα στοιχεία της ταυτότητός των, ίνα αποφύγουν ούτοι τας εν συνεχεία βεβαίας κακοποιήσεις των».Επειδή οι αστυνομικοί έλεγχαν τα αρχεία οι γιατροί : Μόλις είδαμε τι συνέβαινε, αποφασίσαμε - κι αυτά εν ριπή οφθαλμού, όχι με το ραχάτι μας - να γράφουμε άλλα αντ' άλλων στα βιβλία»Αυτό βέβαια δημιούργησε μετά την πτώση της χούντας μεγάλο πρόβλημα σε όσους πήγαν στο νοσοκομείο και ζήτησαν πιστοποιητικά τα οποία όμως δεν ήταν δυνατόν να τους χορηγηθούν γιατί είχαν γραφτεί άλλα στοιχεία από τα δικά τους.
Παράλληλα οι γιατροί φρόντιζαν να απαλλάξουν τους ασθενείς τους από κάθε επιβαρυντικό στοιχείο που έκρυβαν στις τσέπες τους. «Τους ρωτάγαμε εάν έχουν μαζί τους προκηρύξεις. Οσοι είχαν, τις παίρναμε και τις πετάγαμε μέσα στον κάδο με τις ματωμένες γάζες, τα ρυπαρά υλικά και τους μισοτελειωμένους ορούς. Γιατί οι αστυνομικοί έρχονταν ακόμη και μέσα στα χειρουργεία και έψαχναν. Εκεί όμως ούτε το μάτι τους δεν έριχναν γιατί σιχαίνονταν τα αίματα».Είναι επίσης συγκλονιστική είναι η περιγραφή της μετάβασης των ασθενοφόρων με τους γιατρούς στο Πολυτεχνείο και τους κινδύνους που αντιμετώπισαν σε αυτή την αποστολή.

ΒΗΜΑ-REPORTAGE 1973-2003 ΦΑΚΕΛΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 9-11-2003 Σελ 25

Οι γιατροί του Ρυθμιστικού που είχαν μεταβεί στο Πολυτεχνείο για τις πρώτες βοήθειες πριν την εισβολή.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 18-11-2024 

Υπάρχει μια ακόμη αξιόπιστη μαρτυρία από την φαρμακοποιό κ. Μέλπω Λεκατσά που ήταν στο αυτοσχέδιο  φαρμακείο που είχε στηθεί στο Πολυτεχνείο,  για ένα ανώνυμο νεκρό κορίτσι. Σκέψου πως όταν ήλθαν οι πρώτοι νεκροί – γιατί οι περισσότεροι ήταν απ’ έξω οι νεκροί από αδέσποτες σφαίρες, από μέσα είχαμε βάλει ξύλα τριγύρω στα κάγκελα και ήταν ένα είδος οχυρώματος – μας λέγανε “μην ανησυχείτε, είναι πλαστικές σφαίρες”. Τελικά διαπίστωσα γρήγορα πως δεν ήταν καθόλου πλαστικές αφού ένα κορίτσι δεκαπέντε χρονών, από την Καλλιθέα, μετά την έψαξα, και δεν είχε καταγραφεί ποτέ με τους νεκρούς, τη σφαίρα την είχε φάει στο μέτωπο. Την ανέσυρα με μια λαβίδα και ήταν κανονική σφαίρα. Ο πατέρας της ήταν αστυνομικός και δεν καταγράφηκε λόγω τρόμου»,https://www.tanea.gr/2024/11/16/greece/tous-ponaei-crpou-den-mporesan-crna-xeiragogisoun-crto-polytexneio-online/

 

.

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ

.