ΠΟΙΟΙ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΑΝ ΤΟΝ ΟΜΠΑΜΑ;

Στη διάρκεια της ζωής μου έχω δει να καταρρέουν δύο πολύχρονες φασιστικές δικτατορίες, του Φράνκο και του Σαλαζάρ, ένα ολόκληρο κοινωνικοπολιτικό σύστημα, όπως ο κομμουνισμός, στις χώρες του Ανατολικού μπλοκ να διαλύεται στα εξ ων συνετέθη, ένα τείχος που χώριζε 28 χρόνια μια πόλη στα δύο να πέφτει, ένα ρατσιστικό καθεστώς που από την ίδρυσή του οι μαύροι βρίσκονταν υπόδουλοι μιας λευκής μειοψηφίας να καταρρέει και η χώρα να εκλέγει Πρόεδρο της ένα μαύρο αγωνιστή φυλακισμένο για 27 χρόνια, μια υπερδύναμη να χάνει έναν πόλεμο από ένα λαό, όπως οι Βιετναμέζοι, αποφασισμένο να αγωνιστεί και να πεθάνει για την ελευθερία του, και μια σωρεία άλλα ιστορικά γεγονότα που πριν γίνουν, πολύ λίγοι πίστευαν ότι η πραγματοποίησή τους θα ήταν εφικτή.
Για όλους αυτούς λόγους πιστεύω ότι η ιστορία μπορεί να κάνει πισωγυρίσματα αλλά τελικά η ανθρωπότητα προχωρά πάντα προς τα εμπρός.
Οι σκέψεις αυτές μου ήρθαν στο μυαλό μετά την εκλογή του Ομπάμα στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών. Το γεγονός αυτό από μόνο του αποτελεί μια σημαντική ιστορική εξέλιξη στην πορεία προς τα εμπρός όλης της ανθρωπότητας λόγω της δεσπόζουσας θέσης που κατέχουν οι Ηνωμένες πολιτείες εδώ και πολλά χρόνια σε ολόκληρο τον κόσμο.
Σαφώς κανείς δεν μπορεί να προβλέψει αν θα καταφέρει να εκπληρώσει τις προσδοκίες και τις ελπίδες που έχουν στηρίξει σ’ αυτόν τόσο εκατομμύρια κόσμου.
Γνωρίζω καλά ότι πολλές φορές η απόσταση από τα λόγια στα έργα είναι τεράστια.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πριν καν αναλάβει την εξουσία πρέπει οι διαφορές Κασσάνδρες να προβλέπουν ότι δεν πρόκειται να πετύχει τίποτα το ιδιαίτερο γιατί τα πράγματα ελέγχονται από διάφορες σκοτεινές δυνάμεις και κέντρα εξουσίας τα οποία ελέγχουν τα πάντα και μαζί το νέο πρόεδρο.
Αν τα πράγματα ήταν έτσι όλα αυτά που έγραψα στην αρχή δεν θα είχαν γίνει.
Ιδιαίτερα στην Ελλάδα που η συνωμοσιολογία είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη και υπάρχει γενικότερα η αντίληψη ότι πάντα κάποιοι άλλοι επιδιώκουν το κακό μας, ενώ εμείς ποτέ δεν φταίμε, οι απόψεις αυτές βρίσκουν πάντα πρόσφορο έδαφος.
Θα έλεγα ότι μας διακατέχει ένα σύνδρομο εθνικής μιζέριας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα να αποκαλούμε τη χώρα μας, Ψωροκώσταινα.
Διαβάζοντας τον τύπο ή βλέποντας τηλεόραση διαπιστώνει κανείς ότι οι θετικές ειδήσεις για την Ελλάδα καταλαμβάνουν ελάχιστο χώρο, τίποτα δεν γίνεται σωστό σ΄ αυτόν το τόπο και η χώρα κατοικείται από απατεώνες κλέφτες και καταστροφείς άλλα κατά κάποιο περίεργο τρόπο έχει καταφέρει να βρίσκεται στην 24η θέση παγκοσμίως στην διεθνή ανάπτυξη! (Με την Γερμανία στην 22η !)

Αλλά ας επιστρέψω στο επίκαιρο θέμα της εκλογής του Ομπάμα για να δούμε ποιοι τον στήριξαν και ποιες σκοτεινές δυνάμεις κρύβονται πίσω του.
Διαβάζω λοιπόν στο ΒΗΜΑ ότι :πάνω από 46 εκατ. bloggers βρέθηκαν εθελοντικά στην «υπηρεσία» του Ομπάμα ή ότι 11 εκατ. άτομα ηλικίας 12-15 ετών συγκέντρωσαν μέσα σε περίπου έξι μήνες περί τα 12 εκατ. δολάρια για την εκλογική εκστρατεία του χρησιμοποιώντας το Internet αλλά πηγαίνοντας πολλές φορές και από πόρτα σε πόρτα.
Οι αναλυτές συμφωνούν ότι η θριαμβευτική νίκη του Ομπάμα οφείλεται αποκλειστικά σχεδόν στο ότι μπόρεσε «να περάσει ιδέες και ουσία» στο κάθε σπίτι, στο κάθε γραφείο που διέθετε Internet - περί τα 80 εκατ. υπολογίζονται
Και ασφαλώς είναι μοναδική περίπτωση ο ένας μόνο υποψήφιος, ο Ομπάμα, να συγκεντρώσει από εισφορές πάνω από 700 εκατ. δολάρια. Άλλα 250 εκατ. δολάρια συγκέντρωσε ο Μακ Κέιν, εκ των οποίων μόνο 85 εκατ. δολάρια ήταν κρατικά. Στις προεδρικές του 2000 μόνο το 0,4% των ενηλίκων είχε συμβάλει οικονομικά στον εκλογικό αγώνα, σήμερα όμως το ποσοστό αυτό έφθασε στο 6%. Και ίσως είναι ακόμη πιο σημαντικό το ότι το 40% του συνολικού ποσού που συγκεντρώθηκε για τις εκλογές ήταν εισφορές κάτω των 200 δολαρίων.
Όπως γράφει χαρακτηριστικά η Ελευθεροτυπία :Για να συγκεντρωθούν αυτά τα χρήματα ο νεοεκλεγείς πρόεδρος επιδίωξε να συγκεντρώνει χρήματα από μικρές δωρεές και από μέσους ψηφοφόρους, παρά από λίγους και μεγάλους χρηματοδότες (προτίμησε δηλαδή να δημιουργήσει ένα «σουπερμάρκετ» δωρητών και όχι μια «μπουτίκ»).

Είναι χαρακτηριστικό δε το γεγονός που γνωρίζω,ότι προσφορά χρημάτων από την Ελλάδα στην προεκλογική εκστρατεία του Ομπάμα δεν έγινε δεκτή γιατί ο διαθέτης δεν ήταν ψηφοφόρος στην Αμερική.
Στις αμερικανικές εκλογές όλες οι χρηματικές ενισχύσεις των υποψηφίων είναι πλήρως καταγεγραμμένες και είναι χαρακτηριστικές οι διαφορές μεταξύ των δύο κομμάτων στους υποστηρικτές τους. Στον πίνακα εδώ μπορείτε να δείτε αναλυτικά ποιοι είναι οι αντίστοιχοι χρηματοδότες και τι αντιπροσωπεύει ο καθένας από αυτούς.
Με μια ματιά βλέπει κανείς την σαφή υποστήριξη των εργατικών ενώσεων και των ενώσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στους Δημοκρατικούς με την αντίστοιχη ενίσχυση από τα πετρέλαια, την φαρμακοβιομηχανία και τις ενώσεις οπλοκατοχής στους Ρεπουμπλικάνους.
Είναι λοιπόν προφανές ότι ο Ομπάμα διαθέτει ένα σαφές λαϊκό έρεισμα και δεν είναι δημιούργημα κάποιων σκοτεινών κύκλων που αυτή την ώρα του κλυδωνισμού του καπιταλιστικού συστήματος αναγκάσθηκαν να τον δημιουργήσουν για να μπορέσουν να ξελασπώσουν .
Όσο για μας τους Έλληνες πιστεύω ότι είναι αναγκαίο να πάψουμε να ελπίζουμε ότι θα εκλεγεί κάποιος Αμερικανός πρόεδρος, ο οποίος θα προωθήσει τα δικά μας συμφέροντα πάνω τα συμφέροντα της χώρας του, αλλά να κοιτάξουμε να αξιοποιήσουμε όλες τις δυνατότητες που υπάρχουν για να προωθήσουμε τις θέσεις μας μέσα τις νέες πολιτικές προοπτικές που διανοίγονται μπροστά μας.
Είναι πάντως ευτύχημα και ένδειξη ωριμότητας ,όταν το πάθημα γίνεται μάθημα, ότι τουλάχιστον αυτή τη φορά με την εκλογή του Ομπάμα δεν χτύπησαν οι καμπάνες των εκκλησιών στην Κύπρο, όπως τότε με την εκλογή του Κάρτερ!
Τέλος ας ελπίσουμε ότι η γυναίκα του Ομπάμα μετά την εκλογή του θα του επανέλαβε αυτό που του είχε πει το 2004,προτού ξεκινήσει την ομιλία του στο συνέδριο των Δημοκρατικών : ΜΗΝ ΤΑ ΣΚΑΤΩΣΕΙΣ !

ΟΙ ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΕΣ από πάνω προς τα κάτω:

1-2-3 Στάθης

4- Ιωάννου

5-Παπαγεωργίου

6-Γρηγοριάδης

7-Καμμένος

8-9-Αναστασίου

UPDATE 15-11-08: Δύο πολύ ενδιαφέροντα και σχετικά άρθρα διάβασα χθες στην Ελευθεροτυπία .
Στο πρώτο η Τέτα Παπαδοπούλου γράφει μεταξύ άλλων:
…Στη γαλάζια μας χώρα, ωστόσο, αμέσως μόλις έγιναν γνωστά τα εκλογικά αποτελέσματα άρχισε το κόψιμο και το ράψιμο του Μπαράκ Ομπάμα. Μεμψιμοιρία. Αλλοι προσπαθούν να τον φέρουν στα μέτρα τους. Αλλοι μειώνουν τις διαστάσεις του γεγονότος. Αλλοι, πάλι, δεν βρίσκουν διαφορά μεταξύ Μπους και Ομπάμα· είναι αυτοί που βλέπουν με τα αντιιμπεριαλιστικά γυαλιά της γνωστής μάρκας «τι λάχανα, τι μπρόκολα»

...…Λες και αυτό που απασχολεί τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο και τους συνεργάτες του είναι, αντιλαμβάνεστε, εάν ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος. Ο επαρχιωτισμός πάει μαζί με την αυταπάτη. Και μάλιστα, όσο μεγαλύτερος είναι ο επαρχιωτισμός τόσο περισσότερο κανείς νομίζει ότι είναι το κέντρο του κόσμου.

Θα είναι «φιλέλληνας ο Ομπάμα;» αγωνιούν πολλοί. (Ως γνωστόν ο πλανήτης χωρίζεται σε δύο μεγάλες κατηγορίες, τους «φιλέλληνες» και τους «ανθέλληνες».) Αλλά και τι σημασία έχει αυτό; Δηλαδή, εάν ο Ομπάμα θεωρηθεί «φιλέλληνας», δεν θα τον πούμε «φονιά των λαών»;

…Ο ειδικός, λοιπόν, απεφάνθη: «Δεν λέω, είναι χαρισματικός ο Ομπάμα, αλλά χαρισματικός ήταν και ο Χίτλερ». Χαρακτηριστικό παράδειγμα μιζέριας, απλοϊκότητας και αδυναμίας πολιτικής σκέψης. Δεν θέλουμε να δούμε τι συνέβη στις ΗΠΑ. ..
Στο δεύτερο ο Πέτρος Μανταίος καταλήγει:

…Το τι απολαμβάνω την «αχνιστή» εκλογή Ομπάμα δεν περιγράφεται. Και λυπάμαι με τους λογής «δυσκοίλιους» που την μυρίζουν από 'δώ, την ψειρίζουν από 'κεί και περιμένουν να «κρυώσει», για να αποφασίσουν αν πρέπει να χαρούν ή να... μαυροφορέσουν. Ποτέ δεν γούσταρα τις «καραμπίνες». Που έρχονται μετά, έμπλεοι αυταρέσκειας, και λένε -εσένα του ηλίθιου...- «Εγώ σου τα 'λεγα...». Μικρόχαροι...