Το
θέμα της πανεπιστημιακής αστυνομίας και οι αντιδράσεις που υπήρξαν με την
ίδρυση της, με είχαν απασχολήσει στο παρελθόν και είχα γράψει σχετικά στο ποστ
μου ΓΙΝΕΤΑΙ
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΧΩΡΙΣ ΜΠΑΧΑΛΟΥΣ;
Ενδεικτικά δε αναφέρω και μερικά ποστ μου που περιγράφονται οι απαράδεκτες καταστάσεις που οδήγησαν στην αναγκαιότητα για την δημιουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας.
ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΙΑΣ
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟΙ Ή ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ ( ΚΑΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΟΤΕΡΟΙ ΜΕ ΤΟ ΜΥΣΤΡΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ!)
Η ΥΠΟΘΑΛΨΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ
ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΣΘΕΝΟΣ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΥΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ
Η πανεπιστημιακή αστυνομία (ΟΠΠΙ) είχε ιδρυθεί με το νόμο 4777/2021 και ήταν ένα μεγαλόπνοο σχέδιο της κυβέρνησης για την «ακώλυτη παροχή της ανώτατης εκπαίδευσης, προστασία της δημόσιας τάξης και ασφάλειας εντός των πανεπιστημιακών χώρων, η διασφάλιση της ακώλυτης άσκησης της ακαδημαϊκής ελευθερίας και η προστασία του προσωπικού και της περιουσίας των ΑΕΙ.».
Αντί όμως να δούμε επιτέλους να μπαίνει κάποια τάξη στα Πανεπιστήμια και με την βοήθεια της Πανεπιστημιακής αστυνομίας να μπορέσει να λειτουργήσει επιτέλους χωρίς βανδαλισμούς και τραμπουκισμούς το πραγματικό Άσυλο Ιδεών, όπως πρέπει να είναι ένα Πανεπιστήμιο, διαβάζουμε πως αυτή καταργείται και όπως είπε ο Μηταράκης επειδή «το πλαίσιο της «Πανεπιστημιακής Αστυνομίας» επανεξετάζεται και πως θα πρέπει τα ίδια τα πανεπιστημιακά ιδρύματα να έχουν πιο ενεργό ρόλο στην φύλαξή τους, καθώς δεν είναι ο ρόλος της Αστυνομίας αυτός, αλλά να παρεμβαίνει σε περιστατικά αξιόποινων πράξεων». Έτσι η κυβέρνηση πετάει πάλι το μπαλάκι στους πρυτάνεις, οι οποίοι ως γνωστό, όπως έχω περιγράψει και στα παραπάνω ποστ, έχουν αποτύχει πλήρως στο παρελθόν να προστατέψουν αποτελεσματικά τα Πανεπιστήμια.
Ενδεικτικά δε αναφέρω και μερικά ποστ μου που περιγράφονται οι απαράδεκτες καταστάσεις που οδήγησαν στην αναγκαιότητα για την δημιουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας.
ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΙΑΣ
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟΙ Ή ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ ( ΚΑΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΟΤΕΡΟΙ ΜΕ ΤΟ ΜΥΣΤΡΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ!)
Η ΥΠΟΘΑΛΨΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ
ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΣΘΕΝΟΣ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΤΡΑΜΠΟΥΚΟΥΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ
Η πανεπιστημιακή αστυνομία (ΟΠΠΙ) είχε ιδρυθεί με το νόμο 4777/2021 και ήταν ένα μεγαλόπνοο σχέδιο της κυβέρνησης για την «ακώλυτη παροχή της ανώτατης εκπαίδευσης, προστασία της δημόσιας τάξης και ασφάλειας εντός των πανεπιστημιακών χώρων, η διασφάλιση της ακώλυτης άσκησης της ακαδημαϊκής ελευθερίας και η προστασία του προσωπικού και της περιουσίας των ΑΕΙ.».
Αντί όμως να δούμε επιτέλους να μπαίνει κάποια τάξη στα Πανεπιστήμια και με την βοήθεια της Πανεπιστημιακής αστυνομίας να μπορέσει να λειτουργήσει επιτέλους χωρίς βανδαλισμούς και τραμπουκισμούς το πραγματικό Άσυλο Ιδεών, όπως πρέπει να είναι ένα Πανεπιστήμιο, διαβάζουμε πως αυτή καταργείται και όπως είπε ο Μηταράκης επειδή «το πλαίσιο της «Πανεπιστημιακής Αστυνομίας» επανεξετάζεται και πως θα πρέπει τα ίδια τα πανεπιστημιακά ιδρύματα να έχουν πιο ενεργό ρόλο στην φύλαξή τους, καθώς δεν είναι ο ρόλος της Αστυνομίας αυτός, αλλά να παρεμβαίνει σε περιστατικά αξιόποινων πράξεων». Έτσι η κυβέρνηση πετάει πάλι το μπαλάκι στους πρυτάνεις, οι οποίοι ως γνωστό, όπως έχω περιγράψει και στα παραπάνω ποστ, έχουν αποτύχει πλήρως στο παρελθόν να προστατέψουν αποτελεσματικά τα Πανεπιστήμια.
Δεν ξέρω αν θα γίνουν αλλαγές μετά τον χθεσινό εξαναγκασμό σε παραίτηση το Μηταράκη.
Η
Ρέα Βιτάλη στο παρακάτω άρθρο
της τα λέει χύμα και τσουβαλάτα.
Καλώς τα δεχτήκαμε! Η υπεροψία της εξουσίας προελαύνει με το «It’s ΟΚ», όπως θα το πρόφερε ζάπλουτος ξοδεύοντας, μάλλον καλύτερα, καίγοντας δολάρια για την πλάκα του. Ποιο ήταν ένα από τα πιο επιτακτικά, τα πιο αγωνιώδη αιτήματα της κοινωνίας από την πρώτη κυβερνητική τετραετία; Να μπει τάξη και ασφάλεια στα πανεπιστήμια και σε κάθε είδους πανεπιστημιακό χώρο. Βαθύ ψυχικό τραύμα για κάθε νοήμονα πολίτη η εικόνα του πρύτανη με ταμπέλα κρεμασμένη στο στήθος του, βαθύ κοινωνικό τραύμα το χτίσιμο πρύτανη στο γραφείο του, βαθύ κοινωνικό τραύμα η διαπόμπευση, η διακοπή ανά πάσα ώρα και στιγμή μαθήματος για το «έτσι θέλω» αρχιδοσούρτηδων, βαθύ κοινωνικό τραύμα η κατάσταση των εστιών αλλά και η «διαχείρισή» τους από στοιχεία που καμία σχέση δεν είχαν με πανεπιστήμιο. Πάνω στην τούρλα, λοιπόν, του τραύματος… Μία και μόνο μία, η ελληνική οδός! Προσλήψεις πανεπιστημιακής αστυνομίας, με κιμπάρικο νούμερο χιλίων (1.000) αστυνομικών. Χιλίων, καθώς «καλύτερα να περισσέψουν παρά να λείψουν». Όταν φορτώνεις προϋπολογισμούς με χίλιους κρατικούς υπαλλήλους μια χώρα που μάτωσε από τέτοιες νοοτροπίες, οφείλεις να μην αποτύχεις. Να έχεις υπολογίσει το καθετί. Για παράδειγμα, μιλούσαμε επίσης για κάρτα εισόδου κ.λπ. Και τι έγινε εν τέλει; Καταργείται η Πανεπιστημιακή Αστυνομία γιατί, λέει, απέτυχε. Πότε πρόκαμε να αποτύχει; Με ποια ελαφράδα ζάπλουτου ξεπετάμε «απέτυχε», έχοντας πληρώσει 1.000 χίλιους, «bro»; Γιατί σαφέστατα μιλάμε για νέους ανθρώπους που τους κατευθύναμε via Δημοσίου, γνωρίζοντας εκ προοιμίου ότι τους θέλαμε ως «μαζορέτες». Τους εκμαυλίζουμε «Θα πληρώνεσαι βρέξει – χιονίσει, ό,τι κι αν γίνει ή δεν γίνει»; Από ποιο χρονοντούλαπο της Ιστορίας επανήλθαν αυτά; «Καλοχαιρέτα τον πεζό όταν καβαλικέψεις, για να σε χαιρετά κι αυτός όταν θα ξεπεζέψεις». Με κάτι τέτοια δεν είναι να απορείς πώς ο υπουργός Μηταράκης ονειρεύτηκε, με το «καλημέρα σας» στο υπουργείο του, έφιππους αστυνομικούς, προφανώς εντοπίζοντας σε αυτό την κύρια, αγωνιώδη έλλειψή μας. Θα μπορούσε να ονειρευτεί και ελέφαντες όπως στην Ινδία. Εξίσου αστεία τα «θριαμβευτικά» ότι ο πρωθυπουργός τον συνέτισε. Τι είναι; Παιδονόμος; Σε παιδάκι ανέθεσε; Τόσος σαματάς υποσχετικής, με ένα σχήμα μιας γενναίας κυβερνητικής «μονάδας» –τρόπος του λέγειν «μονάδας»– 62 «στρατευμένων» υπουργών (γκώσαμε στους υπουργούς κερδίζοντας το παγκόσμιο ρεκόρ!) στον αντιλαϊκισμό, στη μεθοδικότητα, στην εργατικότητα, για να μιλάμε από τον πρώτο μήνα για έφιππους αστυνομικούς και να το αποσύρει ο Πρωθυπουργός; Αυτό, επιτρέψτε μου, δεν αδειάζει τον κάθε Μηταράκη αλλά την επιλογή του Πρωθυπουργού. Εκ του express αποτελέσματος, είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι τα πανεπιστήμια δεν είχαν ανάγκη από «χίλιους» αλλά από μια κυβέρνηση αποφασισμένη να λειτουργήσει αποτελεσματικά και συγχρόνως. Κυρίως «συγχρόνως». Μια «μέγγενη» θεσμών, νόμων, νοοτροπίας, σκληρής αστυνόμευσης που θα έσφιγγε στον λαιμό κάθε «εναντίον» της λογικής και υπέρ των δικαιωμάτων των σοβαρών και ευσυνείδητων φοιτητών, όπως συμβαίνει παντού στον κόσμο. Εν τέλει; «Ρίξε» πλέον, εξίσου ατάκτως, «μια χιλιάδα στους δρόμους και στις γειτονιές», ξαναρίξε και την ευθύνη στους πρυτάνεις και βλέπουμε. It’s ΟΚ. Όχι, όχι. Αυτό δεν θα πάει καλά. Δεν ξεκινάμε καθόλου καλά.
Τέλος όπως γράφει η Κατερίνα Παναγοπούλου: Η Πανεπιστημιακή Αστυνομία και η φύλαξη των ιδρυμάτων πρέπει να εφαρμοστεί για λόγους ηθικούς, συμβολικούς, πρακτικούς, μα πάνω απ΄όλα πολιτικούς. Διότι πλέον η κυβέρνηση έχει τον πολιτικό χώρο να κάνει όσα δεν πρόλαβε η τόλμησε η προηγούμενη 4ετια,παρασυρμένη από μειοψηφίες που φώναζαν δυνατά και ζαλισμένη από τον ψηφιακό θόρυβο των τρόλ. Την ίδια στιγμή δίνεται μια λαμπρή ευκαιρία στην αντιπολίτευση να αποδείξει εάν είναι σοβαρή, όπως ευαγγελίζεται τόσο καιρό. Αλλά και στην ίδια την ΝΔ, η οποία πρέπει να αποδείξει ότι και θέλει και μπορεί να δώσει πέραν των άλλων και την μάχη των ιδεών. Διότι, όλοι αντιλαμβάνονται ότι πλέον έχει αλώσει τον χώρο του Κέντρου, κάποιοι λένε ότι έγινε το παλιό και εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ. Ας μην γίνει και ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ.
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
Καλώς τα δεχτήκαμε! Η υπεροψία της εξουσίας προελαύνει με το «It’s ΟΚ», όπως θα το πρόφερε ζάπλουτος ξοδεύοντας, μάλλον καλύτερα, καίγοντας δολάρια για την πλάκα του. Ποιο ήταν ένα από τα πιο επιτακτικά, τα πιο αγωνιώδη αιτήματα της κοινωνίας από την πρώτη κυβερνητική τετραετία; Να μπει τάξη και ασφάλεια στα πανεπιστήμια και σε κάθε είδους πανεπιστημιακό χώρο. Βαθύ ψυχικό τραύμα για κάθε νοήμονα πολίτη η εικόνα του πρύτανη με ταμπέλα κρεμασμένη στο στήθος του, βαθύ κοινωνικό τραύμα το χτίσιμο πρύτανη στο γραφείο του, βαθύ κοινωνικό τραύμα η διαπόμπευση, η διακοπή ανά πάσα ώρα και στιγμή μαθήματος για το «έτσι θέλω» αρχιδοσούρτηδων, βαθύ κοινωνικό τραύμα η κατάσταση των εστιών αλλά και η «διαχείρισή» τους από στοιχεία που καμία σχέση δεν είχαν με πανεπιστήμιο. Πάνω στην τούρλα, λοιπόν, του τραύματος… Μία και μόνο μία, η ελληνική οδός! Προσλήψεις πανεπιστημιακής αστυνομίας, με κιμπάρικο νούμερο χιλίων (1.000) αστυνομικών. Χιλίων, καθώς «καλύτερα να περισσέψουν παρά να λείψουν». Όταν φορτώνεις προϋπολογισμούς με χίλιους κρατικούς υπαλλήλους μια χώρα που μάτωσε από τέτοιες νοοτροπίες, οφείλεις να μην αποτύχεις. Να έχεις υπολογίσει το καθετί. Για παράδειγμα, μιλούσαμε επίσης για κάρτα εισόδου κ.λπ. Και τι έγινε εν τέλει; Καταργείται η Πανεπιστημιακή Αστυνομία γιατί, λέει, απέτυχε. Πότε πρόκαμε να αποτύχει; Με ποια ελαφράδα ζάπλουτου ξεπετάμε «απέτυχε», έχοντας πληρώσει 1.000 χίλιους, «bro»; Γιατί σαφέστατα μιλάμε για νέους ανθρώπους που τους κατευθύναμε via Δημοσίου, γνωρίζοντας εκ προοιμίου ότι τους θέλαμε ως «μαζορέτες». Τους εκμαυλίζουμε «Θα πληρώνεσαι βρέξει – χιονίσει, ό,τι κι αν γίνει ή δεν γίνει»; Από ποιο χρονοντούλαπο της Ιστορίας επανήλθαν αυτά; «Καλοχαιρέτα τον πεζό όταν καβαλικέψεις, για να σε χαιρετά κι αυτός όταν θα ξεπεζέψεις». Με κάτι τέτοια δεν είναι να απορείς πώς ο υπουργός Μηταράκης ονειρεύτηκε, με το «καλημέρα σας» στο υπουργείο του, έφιππους αστυνομικούς, προφανώς εντοπίζοντας σε αυτό την κύρια, αγωνιώδη έλλειψή μας. Θα μπορούσε να ονειρευτεί και ελέφαντες όπως στην Ινδία. Εξίσου αστεία τα «θριαμβευτικά» ότι ο πρωθυπουργός τον συνέτισε. Τι είναι; Παιδονόμος; Σε παιδάκι ανέθεσε; Τόσος σαματάς υποσχετικής, με ένα σχήμα μιας γενναίας κυβερνητικής «μονάδας» –τρόπος του λέγειν «μονάδας»– 62 «στρατευμένων» υπουργών (γκώσαμε στους υπουργούς κερδίζοντας το παγκόσμιο ρεκόρ!) στον αντιλαϊκισμό, στη μεθοδικότητα, στην εργατικότητα, για να μιλάμε από τον πρώτο μήνα για έφιππους αστυνομικούς και να το αποσύρει ο Πρωθυπουργός; Αυτό, επιτρέψτε μου, δεν αδειάζει τον κάθε Μηταράκη αλλά την επιλογή του Πρωθυπουργού. Εκ του express αποτελέσματος, είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι τα πανεπιστήμια δεν είχαν ανάγκη από «χίλιους» αλλά από μια κυβέρνηση αποφασισμένη να λειτουργήσει αποτελεσματικά και συγχρόνως. Κυρίως «συγχρόνως». Μια «μέγγενη» θεσμών, νόμων, νοοτροπίας, σκληρής αστυνόμευσης που θα έσφιγγε στον λαιμό κάθε «εναντίον» της λογικής και υπέρ των δικαιωμάτων των σοβαρών και ευσυνείδητων φοιτητών, όπως συμβαίνει παντού στον κόσμο. Εν τέλει; «Ρίξε» πλέον, εξίσου ατάκτως, «μια χιλιάδα στους δρόμους και στις γειτονιές», ξαναρίξε και την ευθύνη στους πρυτάνεις και βλέπουμε. It’s ΟΚ. Όχι, όχι. Αυτό δεν θα πάει καλά. Δεν ξεκινάμε καθόλου καλά.
Τέλος όπως γράφει η Κατερίνα Παναγοπούλου: Η Πανεπιστημιακή Αστυνομία και η φύλαξη των ιδρυμάτων πρέπει να εφαρμοστεί για λόγους ηθικούς, συμβολικούς, πρακτικούς, μα πάνω απ΄όλα πολιτικούς. Διότι πλέον η κυβέρνηση έχει τον πολιτικό χώρο να κάνει όσα δεν πρόλαβε η τόλμησε η προηγούμενη 4ετια,παρασυρμένη από μειοψηφίες που φώναζαν δυνατά και ζαλισμένη από τον ψηφιακό θόρυβο των τρόλ. Την ίδια στιγμή δίνεται μια λαμπρή ευκαιρία στην αντιπολίτευση να αποδείξει εάν είναι σοβαρή, όπως ευαγγελίζεται τόσο καιρό. Αλλά και στην ίδια την ΝΔ, η οποία πρέπει να αποδείξει ότι και θέλει και μπορεί να δώσει πέραν των άλλων και την μάχη των ιδεών. Διότι, όλοι αντιλαμβάνονται ότι πλέον έχει αλώσει τον χώρο του Κέντρου, κάποιοι λένε ότι έγινε το παλιό και εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ. Ας μην γίνει και ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ.
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου