Η ΥΠΟΘΑΛΨΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ

Αν σε κάτι είναι συνεπής ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στο να υποστηρίζει κάθε παράνομη ενέργεια που, στον φαντασιακό κόσμο  που ζουν πολλοί υποστηρικτές του και στελέχη του, θεωρείται προοδευτική και επαναστατική.
Ο πρόσφατος θάνατος του Παπούλια μας επανάφερε στην μνήμη τις αθλιότητες που τον είχαν αναγκάσει πριν 10 χρόνια να αποχωρήσει από την παρέλαση στην Θεσσαλονίκη, με τον Σκουρλέτη τότε να τις δικαιολογεί ως «εύγλωττη αντίδραση του λαού στην αγριότητα των μνημονίων»  
Δεν μπορώ επίσης να μην θυμηθώ ότι και στα αποκαλυπτήρια του μνημείου για τα δολοφονημένα από τον όχλο θύματα της Μαρφίν, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ δεν παρέστησαν, γιατί προφανώς το να πετάς μολότοφ μέσα σε μια τράπεζα και να καις ζωντανούς απροστάτευτους ανθρώπους, φαντάζει σε αρκετά μυαλά του χώρου σαν επαναστατική πράξη.
Πως να ξεχάσω επίσης τον Τσίπρα στα διόδια να υποστηρίζει τον Φεβρουάριο του 2011 το κίνημα Δεν Πληρώνω εκφράζοντας την πεποίθησή του ότι η ανυπακοή απέναντι στο κράτος και τις κυβερνητικές αποφάσεις θα μαζικοποιηθεί και θα επεκταθεί, πέραν των διοδίων, και σε άλλους τομείς της κοινωνικής ζωής και να λέει: «Είναι πράξη αντίστασης. Είναι πράξη αξιοπρέπειας και όχι ιδιοτέλειας»

Εκεί όμως που ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε ρέστα, ήταν οι καταλήψεις. Ήταν πάντα αλληλέγγυος και υποστηρικτής κάθε παράνομης κατάληψης σχολείου, Πανεπιστημίου, ή δημοσίου Κτηρίου. Το ίδιο και σε κάθε τραμπουκική δράση μειοψηφικών ομάδων στα Πανεπιστήμια.
Όπως έγραφα στο ποστ μου ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟΙ Ή ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ ( ΚΑΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΔΙΚΑΙΟΤΕΡΟΙ ΜΕ ΤΟ ΜΥΣΤΡΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ!) αθωώθηκαν οι 6 φοιτητές που έκτισαν το γραφείο του  αντιπρύτανη του Πανεπιστημίου τους.
Στην αθώωση συνέβαλλε η μαρτυρία του  αείμνηστου πλέον, καθηγητή του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Τάσου Κουράκη, ο οποίος ,σύμφωνα με την ανακοίνωση του κόμματος, επαίνεσε τη στάση των φοιτητών οι οποίοι υπερασπίστηκαν το δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου και καταφέρθηκε κατά του εισαγγελέα ο οποίος στοχοποίησε τους έξι φοιτητές, που υλοποιούσαν απόφαση του συλλόγου τους, στρεφόμενος εμμέσως κατά του πανεπιστημιακού ασύλου.
Εδώ μπορεί να διαβάσει κανείς  μερικές ακόμα από τις «προοδευτικές» ενέργειες διαφόρων αγωνιστών που έχουν γίνει στα Πανεπιστήμια αν όχι με την συμμέτοχή του ΣΥΡΙΖΑ με την συνήθη ανοχή του.
Την παραμονή της πρωτοχρονιάς φέτος έγινε  μετά 34 χρόνια, εκκένωση  κατάληψης στο ΑΠΘ για να γίνει βιβλιοθήκη.
Αμέσως υπήρξε οργίλη ανακοίνωση της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ εκεί, που μιλάει για «επικοινωνιακή φιέστα καταστολής», και πως η κυβέρνηση  «βάζει τις δυνάμεις καταστολής εντός του ΑΠΘ»
Αποτέλεσμα της «προοδευτικής» αυτής αντιμετώπισης από τον ΣΥΡΙΖΑ, μιας νόμιμης ενέργειας του κράτους, είναι και η παρακάτω αφίσα. 

Γράφει σχετικά στο ΦΒ η κ. Βάσω Κιντή (Καθηγήτρια Φιλοσοφίας της Επιστήμης και Αναλυτικής Φιλοσοφίας ΕΚΠΑ):
«Ντρέπομαι που ακόμη δεν μπορούμε να προστατεύσουμε τα πανεπιστήμια, τους πανεπιστημιακούς και τους φοιτητές από τέτοια φαινόμενα. Δεν είναι αυτό ακαδημαϊκό περιβάλλον για να κάνεις μάθημα και έρευνα. Μη μιλάς γιατί θα δεις τη φάτσα σου σε κηδειόχαρτο. Κινδυνεύεις. Απειλές και τρομοκράτηση. Η κυβέρνηση νομοθέτησε την πανεπιστημιακή αστυνομία και μετά την ξέχασε. Κάνει δηλώσεις συμπαράστασης ο Υπουργός ΠροΠο. Τα κόμματα; Το ΚΙΝΑΛ, ο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί δεν μιλάνε; Αυτοί που αρθρογράφησαν εναντίον και αυτοί που προσέφυγαν στο ΣτΕ κατά της πανεπιστημιακής αστυνομίας που θα μπορούσε να αποτρέψει τέτοια φαινόμενα, πώς προτείνουν να αντιμετωπίζονται; Βλέπουν να μπορούν να τα αντιμετωπίσουν οι πρυτάνεις με τις ιδιωτικές ομάδες φύλαξης;»
Μετά από όλα αυτά τα καταθλιπτικά ας δούμε και την εικόνα σε ένα σοβαρό ξένο Πανεπιστήμιο και γι΄αυτό τον λόγο αντιγράφω από τη συνέντευξη της Ελένης Αρβελέρ στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (21.11.2021):
– Εσείς τι θα κάνατε αν ήσασταν πρύτανης ή πρόεδρος τμήματος στην Ελλάδα;
– Όταν έγινα πρόεδρος της Σορβόννης κόλλησα μια ανακοίνωση στους τοίχους και των 17 κτιρίων του πανεπιστημίου. Έγραψα ότι είμαι υπεύθυνη για την ακεραιότητα των προσώπων και την ακεραιότητα του επιστημονικού εξοπλισμού. Οποιαδήποτε απειλή εναντίον τους θα επιφέρει την παρουσία της αστυνομίας μέσα στα κτίρια. Έφερα την αστυνομία 22 φορές στη Σορβόννη, αλλά πάντοτε ήμουν πρώτη, μπροστά· δηλαδή δεν άφησα ποτέ την αστυνομία να μπει μόνη της, γιατί νέα παιδιά από τη μια πλευρά, νέα παιδιά από την άλλη, βρίζονταν, οι αστυνομικοί έβγαζαν τα κλομπ και άρχιζαν τα επεισόδια. Αλλά με τον πρύτανη μπροστά δεν γίνονταν επεισόδια και η ιστορία τελείωνε και έφευγαν.
– Θυμάστε μία από αυτές τις φορές;
– Μια μέρα είχαν κλείσει τα πάντα, ως και το δικό μου γραφείο. Οι συνεργάτες μου μού έλεγαν να φύγω. Όχι, είπα. Να έρθουν να με δουν. Ήρθαν καμιά 15αριά, κάθισαν γύρω από ένα τραπέζι και τους είπα: «Ελένη Αρβελέρ, πρύτανης της Σορβόννης, εσείς ποιοι είστε;». Και οι 15 είπαν ένας ένας τα ονόματά τους και τη σχολή τους. Από τότε που λες το όνομά σου είσαι υπεύθυνος πολίτης, δεν κάνεις τίποτα για το οποίο δεν είσαι υπερήφανος. Και κουβέντα στην κουβέντα, τους λέω: «Άντε, ανοίξτε τα πάντα και τελειώσαμε». Αυτά όμως αποκλείεται να γίνουν εν Ελλάδι γιατί και τα παιδιά εδώ δεν έχουν την απαιτούμενη κουλτούρα. Κρέμασαν στον πρύτανη ταμπέλα. Ε, τώρα, είναι πράγματα αυτά; Τα παιδιά δεν έχουν την παιδεία…