6-ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ !

O George Bernard Shaw ήταν απόλυτα πεπεισμένος πως:
Ο Παράδεισος, έτσι όπως συμβατικά περιγράφεται, είναι ένα μέρος τόσο μάταιο, τόσο αδιάφορο, τόσο άχρηστο, τόσο άθλιο, που κανείς δεν επιχείρησε ποτέ να περιγράψει μία ολόκληρη μέρα στον παράδεισο, παρ’ οτι αρκετοί έχουν περιγράψει μία μέρα στην ακροθαλασσιά. 
 
Παρόμοια άποψη είχε και ο Μαρκ Τουέιν:
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αντέχουν να κάτσουν στην εκκλησία ούτε για μια ώρα την Κυριακή. Πώς υποτίθεται ότι θα μπορούσαν να ζήσουν σε κάτι πολύ παρόμοιο για μια αιωνιότητα;
 
Επίσης ο ίδιος πίστευε πως:
Ο παράδεισος βρίσκεται εκεί που είναι η Εύα.
 
Αλλά και πως πριν να πάμε:
Ας βρίζουμε όσο ακόμα μπορούμε, επειδή στον Παράδεισο μπορεί να μη μας το επιτρέπουν.
 
Και αν έχεις βέβαια την επιλογή:
Πήγαινε στον παράδεισο για το κλίμα, και στην κόλαση για τις κοινωνικές συναναστροφές.
 
Αντίστοιχα  δε ο αμερικανός πολιτικός Ed Martin πιστεύει πως:
Κόλαση μάλλον θα είναι να πρέπει να περάσεις την αιωνιότητα σε έναν Παράδεισο μαζί με εκείνους που είναι σίγουροι πως θα πάνε εκεί. 

Το ίδιο ακριβώς πίστευε και ο Νίτσε:
Στον Παράδεισο όλοι οι ενδιαφέροντες άνθρωποι απουσιάζουν.
 
Αλλά και ο Λόρδος Μπάιρον είχε την άποψη πως:
Όλοι τείνουν να πιστεύουν αυτό που ποθούν, από λαχείο μέχρι διαβατήριο για τον παράδεισο· στον οποίο, από περιγραφές, δεν βλέπω τίποτα ιδιαίτερα ελκυστικό. 
 
Πάντως ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες ήταν της άποψης:
Μακάρι να υπάρχει παράδεισος ακόμα κι αν η θέση μου είναι στην κόλαση.
 
Επειδή βέβαια όλα είναι σχετικά κατά τον Άγγλο γιατρό και γνωμικογράφο Tomas Fuller(1654-1734) :
Ο παράδεισος ενός ανόητου είναι η κόλαση ενός σοφού.
 
Βέβαια ο αδικοσκοτωμένος Βολίνσκι  πίστευε πως:
Ο Παράδεισος είναι γεμάτος από ηλίθιους που πιστεύουν ότι υπάρχει.
 
Ζώντας στην εποχή μας ο Αμερικανός αρθρογράφος Doug Larson (1926-2017) ήταν σαφής για το τι είναι Παράδεισος:
Χρησιμότητα είναι όταν έχεις ένα τηλέφωνο, πολυτέλεια είναι όταν έχεις δύο, αφθονία όταν έχεις τρία και παράδεισος όταν δεν έχεις κανένα.
 
Ένας ανώνυμος δε εξέφρασε την σωστή άποψη πως:
Είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι θα πάει στον παράδεισο μιας θρησκείας χωρίς να διακινδυνεύει να καταλήξει στην κόλαση μιας άλλης.
 
Ένας άλλος δε ανώνυμος έδωσε τον πιο περιεκτικό χαρακτηρισμό του Παραδείσου που είναι ο εξής:
Ο παράδεισος είναι ένας Βρετανός αστυνομικός, ένας Γάλλος μάγειρας, ένας Γερμανός μηχανικός, ένας Ιταλός εραστής και την οργάνωση έχουν οι Ελβετοί. Η κόλαση είναι ένας Βρετανός μάγειρας, ένας Γάλλος μηχανικός , ένας Γερμανός αστυνομικός, ένας Ελβετός εραστής και την οργάνωση έχει αναλάβει Ιταλός.
 
Βέβαια για τον Αυστριακό ηθοποιό και συγγραφέα Robert Lindner (1916-1967) το εισιτήριο γι΄αυτόν είναι:
Συμβιβασμός, ταπείνωση, αποδοχή. Όλα αυτά είναι το εισιτήριο που πληρώνουμε για τον Παράδεισο.
 
Αλλά αν βρεθούμε εκεί κατά τον Γερμανό συγγραφέα Ζαν-Πωλ Ρίχτερ (1763-1825):
Οι αναμνήσεις μας είναι ο μοναδικός παράδεισος από τον οποίο δεν μπορούμε να εκδιωχθούμε.
 
Πάντως κατά τον Μίλαν Κούντερα:
Τα ζώα δεν διώχτηκαν ποτέ από τον Παράδεισο…
 
Και κατά τον Γάλλο ποιητή Πων Κλωντέλ:
Η γυναίκα θα είναι πάντα ο κίνδυνος κάθε παράδεισου.
 
Ακριβώς την αντίθετη άποψη είχε  ο Αμερικανός συγγραφέας Elbert Hubbard (1856-1915):
Αν ήταν γυναίκα που έδιωξε τον άντρα από τον Παράδεισο, η γυναίκα και μόνο η γυναίκα μπορεί να τον οδηγήσει πίσω.
 
Αντικειμενικά όμως μιλώντας ο Ρώσος συγγραφέας Γιεβγιένι Ζαμυάτιν (1884-1937) πίστευε πως:
Εκείνοι οι δύο στον Παράδεισο είχαν δύο επιλογές: ευτυχία χωρίς ελευθερία ή ελευθερία χωρίς ευτυχία. Δεν υπήρχε τρίτη επιλογή.

Πάντως σύμφωνα με τον Πολωνό γνωμικογράφο Stanislav Jerzy Lec (1906-1966):
Το κακό με τον παράδεισο είναι ότι πας εκεί μόνο με νεκροφόρα.
 
Και ο Αμερικανός πρωτοπυγμάχος Joe Louis (1914-1981) λέει μια μεγάλη αλήθεια:
Όλοι θέλουν να πάνε στον Παράδεισο, αλλά κανένας δεν θέλει να πεθάνει.
 
Επειδή όμως τελικά όλοι θα πεθάνουμε ας δούμε τα τελευταία λόγια από  μερικά ιστορικά πρόσωπα.
Ο κουφός Μπετόβεν φέρεται να είπε:
Στον Παράδεισο θα ακούω!
Υπάρχουν όμως και άλλες δύο εκδοχές ότι είπε, η δεύτερη :
Χειροκροτείστε φίλοι, η παράσταση τελείωσε
Και η τρίτη, καθώς  λίγο πριν πεθάνει τον είχε επισκεφθεί ο εκδότης του φέρνοντάς του δώρο 12 μπουκάλια κρασί,  ο Μπετόβεν με πίκρα του είπε: «Κρίμα. Είναι πολύ αργά πια».
 
Ο Νικολό Μακιαβέλι είπε:
Επιθυμώ να πάω στην κόλαση και όχι στον παράδεισο. Εκεί θα απολαμβάνω την συντροφιά των παπών, των Βασιλιάδων και των ηγεμόνων, ενώ στον παράδεισο μόνο ζητιάνων, μοναχών, ερημιτών, κι αποστόλων.

Τέλος ο  Errol Flynn (1909-1959) είπε:
Είχα μια πολύ κόλαση και έχω απολαύσει κάθε λεπτό από αυτό.
 
Δεν θα μπορούσα να παραλείψω τι έχει πει για τον Παράδεισο ο μεγάλος μας συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης:
Η δικιά μου εμένα Παράδεισο είναι ετούτη: μια μικρή μυρωδάτη καμαρούλα με παρδαλά φουστάνια και μοσκοσάπουνα κι ένα διπλόφαρδο κρεβάτι με σούστες, και δίπλα μου το θηλυκό γένος. («Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά»)
Επίσης δε:
Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα.

Όσοι δε πάμε στον Παράδεισο ας έχουμε υπ΄ όψη μας αυτό που έχει πει ένας Ανώνυμος:
 Φαντάσου μόλις πεθάνεις, να συναντήσεις τον Θεό και να σε ρωτήσει:
«Λοιπόν, πώς σου φάνηκε ο Παράδεισος;»

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ

1-ΜΙΚΡΟ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

2-ΜΙΚΡΟ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟΨΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ α΄μέρος

3-ΜΙΚΡΟ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟΨΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ β΄μέρος

4-ΜΙΚΡΟ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟΨΕΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ

5-ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΊΣΤΗ