Παρόμοια άποψη είχε και ο Μαρκ Τουέιν:
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αντέχουν να κάτσουν στην εκκλησία ούτε για μια ώρα την Κυριακή. Πώς υποτίθεται ότι θα μπορούσαν να ζήσουν σε κάτι πολύ παρόμοιο για μια αιωνιότητα;
Ο παράδεισος βρίσκεται εκεί που είναι η Εύα.
Ας βρίζουμε όσο ακόμα μπορούμε, επειδή στον Παράδεισο μπορεί να μη μας το επιτρέπουν.
Πήγαινε στον παράδεισο για το κλίμα, και στην κόλαση για τις κοινωνικές συναναστροφές.
Αντίστοιχα δε ο αμερικανός πολιτικός Ed Martin πιστεύει πως:
Κόλαση μάλλον θα είναι να πρέπει να περάσεις την αιωνιότητα σε έναν Παράδεισο μαζί με εκείνους που είναι σίγουροι πως θα πάνε εκεί.
Το ίδιο ακριβώς πίστευε και ο Νίτσε:
Στον Παράδεισο όλοι οι ενδιαφέροντες άνθρωποι απουσιάζουν.
Όλοι τείνουν να πιστεύουν αυτό που ποθούν, από λαχείο μέχρι διαβατήριο για τον παράδεισο· στον οποίο, από περιγραφές, δεν βλέπω τίποτα ιδιαίτερα ελκυστικό.
Μακάρι να υπάρχει παράδεισος ακόμα κι αν η θέση μου είναι στην κόλαση.
Ο Παράδεισος είναι γεμάτος από ηλίθιους που πιστεύουν ότι υπάρχει.
Είναι αφελής όποιος πιστεύει ότι θα πάει στον παράδεισο μιας θρησκείας χωρίς να διακινδυνεύει να καταλήξει στην κόλαση μιας άλλης.
Ο παράδεισος είναι ένας Βρετανός αστυνομικός, ένας Γάλλος μάγειρας, ένας Γερμανός μηχανικός, ένας Ιταλός εραστής και την οργάνωση έχουν οι Ελβετοί. Η κόλαση είναι ένας Βρετανός μάγειρας, ένας Γάλλος μηχανικός , ένας Γερμανός αστυνομικός, ένας Ελβετός εραστής και την οργάνωση έχει αναλάβει Ιταλός.
Βέβαια για τον Αυστριακό ηθοποιό και συγγραφέα Robert Lindner (1916-1967) το εισιτήριο γι΄αυτόν είναι:
Οι αναμνήσεις μας είναι ο μοναδικός παράδεισος από τον οποίο δεν μπορούμε να εκδιωχθούμε.
Τα ζώα δεν διώχτηκαν ποτέ από τον Παράδεισο…
Η γυναίκα θα είναι πάντα ο κίνδυνος κάθε παράδεισου.
Εκείνοι οι δύο στον Παράδεισο είχαν δύο επιλογές: ευτυχία χωρίς ελευθερία ή ελευθερία χωρίς ευτυχία. Δεν υπήρχε τρίτη επιλογή.
Πάντως σύμφωνα με τον Πολωνό γνωμικογράφο Stanislav Jerzy Lec (1906-1966):
Ο κουφός Μπετόβεν φέρεται να είπε:
Στον Παράδεισο θα ακούω!
Υπάρχουν όμως και άλλες δύο εκδοχές ότι είπε, η δεύτερη :
Χειροκροτείστε φίλοι, η παράσταση τελείωσε
Και η τρίτη, καθώς λίγο πριν πεθάνει τον είχε επισκεφθεί ο εκδότης του φέρνοντάς του δώρο 12 μπουκάλια κρασί, ο Μπετόβεν με πίκρα του είπε: «Κρίμα. Είναι πολύ αργά πια».
Τέλος ο Errol Flynn (1909-1959) είπε:
Είχα μια πολύ κόλαση και έχω απολαύσει κάθε λεπτό από αυτό.
Η δικιά μου εμένα Παράδεισο είναι ετούτη: μια μικρή μυρωδάτη καμαρούλα με παρδαλά φουστάνια και μοσκοσάπουνα κι ένα διπλόφαρδο κρεβάτι με σούστες, και δίπλα μου το θηλυκό γένος. («Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά»)
Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα.
Όσοι δε πάμε στον Παράδεισο ας έχουμε υπ΄ όψη μας αυτό που έχει πει ένας Ανώνυμος:
Φαντάσου μόλις πεθάνεις, να συναντήσεις τον Θεό και να σε ρωτήσει:
«Λοιπόν, πώς σου φάνηκε ο Παράδεισος;»
ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ
1-ΜΙΚΡΟ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟ
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ
2-ΜΙΚΡΟ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ
ΑΠΟΨΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ α΄μέρος
3-ΜΙΚΡΟ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟΨΕΩΝ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ β΄μέρος
4-ΜΙΚΡΟ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟΨΕΩΝ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ
5-ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΊΣΤΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου