Ο
πάντα απολαυστικός George Carlin (μικρό απόσπασμα από όσα λέει για την θρησκεία με ελληνικούς
υπότιτλους):
«… Από τότε ούτε παπά πλησίασα, ούτε εικόνισμα φίλησα. Για την ακρίβεια, φίλησα εικόνα μία και μοναδική φορά στο Άγιον Όρος, όταν ο καλόγερος που στεκόταν πίσω μου ήταν έτοιμος να με καρπαζώσει αν δεν έσκυβα να φιλήσω κάποιο απ’ τα χιλιάδες «άγια λείψανα» που είναι στοιβαγμένα εκεί. Και δεν ήθελα να δημιουργήσω σκάνδαλο εκεί μέσα, μπροστά σε τόσους περιδεείς απ’ το φόβο του θανάτου, που τον μεταλλάσσουν σε ευσέβεια.»
Πώς θα έχουμε τάξη
σε ένα κράτος χωρίς θρησκεία; [...] Η κοινωνία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την οικονομική
ανισότητα, και η οικονομική ανισότητα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη θρησκεία.
Όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει από την πείνα δίπλα σ’ έναν άλλον που σκάει απ’ το
φαΐ, του είναι αδύνατο να αποδεχτεί αυτή τη διαφορά αν δεν υπάρχει μιά εξουσία
που να του λέει: είναι θέλημα Θεού, στον κόσμο αυτό πρέπει να υπάρχουν φτωχοί
και πλούσιοι· στη συνέχεια όμως, και στην αιωνιότητα, η μοιρασιά θα γίνει
αλλιώς.
—Napoleon Bonaparte
Στέκω, Πανιερώτατε, και παρατηρώ που οι χριστιανοί σήμερα έχουνε στην πουσνάρα [= σακκούλα] τους τριώ λογιώνε θρησκείες.
Μία που τήνε λένε και δεν τήνε κάνουνε.
Μία που τήνε κάνουνε και δεν τήνε λένε.
Και μία που και τήνε λένε και τήνε κάνουνε.
Η πρώτη είναι η θρησκεία του Χριστού, η δεύτερη του Διαόλου, η τρίτη τση Κοιλιάς.
«Θρησκευτικά, 2». Τα μυστήρια της Κεφαλονιάς, 1856. Δημ. Μάργαρης (επιμ.), Ανδρέας Λασκαράτος. Σατιρικοί και ευθυμογράφοι. Βασική Βιβλιοθήκη, 23. «Αετός» Α.Ε., 1954. 129.
Η θεολογία, με το να εκτρέψει την προσοχή του ανθρώπου
από τούτη τη ζωή σε μίαν άλλη, και με το να αποπειραθεί να πειθαναγκάσει όλους
τους ανθρώπους σε μία θρησκεία, συνεχώς κηρύσσοντας ότι αυτός ο κόσμος είναι
γεμάτος μιζέρια αλλά ο άλλος κόσμος θα είναι πανέμορφος —ή όχι, αναλόγως— έχει
εμφυσήσει στον άνθρωπο την ιδέα του φόβου, εκεί που διαφορετικά ίσως να υπήρχε
μόνο ο χαρούμενος αυθορμητισμός της φύσης.
Ο Elbert Hubbard (1856-1915) ήταν Αμερικανός συγγραφέας, εκδότης, φιλόσοφος και καλλιτέχνης και τον χαρακτήριζαν ως «ένθεο αναρχικό».
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ
1-ΜΙΚΡΟ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ
Όσο αφορά τις μαλακίες, τις μεγάλου
διαμετρήματος μαλακίες ολκής, δεν μπορείς παρά να θαυμάσεις με δέος τον
πρωταθλητή όλων των εποχών στις ψεύτικες υποσχέσεις και τους παρατραβηγμένους
ισχυρισμούς, τη θρησκεία. Εκτός ανταγωνισμού! Εκτός ανταγωνισμού. Η θρησκεία. Η
θρησκεία έχει μακράν την καλύτερη ιστορία μαλάκυνσης όλων των εποχών. Σκεφτείτε
το. Η θρησκεία έχει πείσει τον κόσμο ότι υπάρχει κάποιος αόρατος άνθρωπος –που
ζει στον ουρανό– που παρακολουθεί το κάθε τι που κάνεις, κάθε λεπτό της κάθε
μέρας. Και ο αόρατος άνθρωπος έχει μία λίστα με δέκα συγκεκριμένα πράγματα που
δεν θέλει να κάνεις. Και αν κάνεις ένα από αυτά τα πράγματα, θα σε στείλει σε
ένα ειδικό μέρος, με φωτιές που καίνε και καπνούς και βασανιστήρια και αγωνία
όπου θα ζήσεις για πάντα, και θα υποφέρεις, και θα καίγεσαι, και θα ουρλιάζεις,
εις τους αιώνες των αιώνων. –Αλλά σε αγαπά! … Σε αγαπά … Σε αγαπά, και
χρειάζεται λεφτά…
Ο Γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος Μισέλ Ονφρέ (1959-) έχει γράψει τριάντα
περίπου βιβλία όπου διατυπώνει τη δική του φιλοσοφία περί αθεΐας, υλισμού,
ηδονισμού, ηθικής και αισθητικής, τα οποία έχουν βρει τεράστια απήχηση στο
γαλλικό αναγνωστικό κοινό και έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από δεκατρείς
γλώσσες.
Οι άνθρωποι έχουν μια φοβερή δύναμη να διατηρούν ψευδαισθήσεις. Εκατομμύρια άνθρωποι πιστεύουν ότι ένας Θεός μπορεί να χωρίσει στα δύο τη θάλασσα για να περάσει ο λαός του, ότι ένας άνθρωπος μπορεί να πεθάνει και να αναστηθεί την τρίτη ημέρα, ότι αν σκοτώσεις έναν κακοποιό ανοίγουν για σένα οι πόρτες του Παραδείσου, όπου σε περιμένουν δεκάδες νεαρές παρθένες... Ολα αυτά δεν είναι παραμύθια για παιδιά; Εκατομμύρια άνθρωποι χτίζουν τις ζωές τους σύμφωνα με αυτά τα δημιουργήματα της φαντασίας, που επηρεάζουν την πραγματικότητα....
Οι άνθρωποι έχουν μια φοβερή δύναμη να διατηρούν ψευδαισθήσεις. Εκατομμύρια άνθρωποι πιστεύουν ότι ένας Θεός μπορεί να χωρίσει στα δύο τη θάλασσα για να περάσει ο λαός του, ότι ένας άνθρωπος μπορεί να πεθάνει και να αναστηθεί την τρίτη ημέρα, ότι αν σκοτώσεις έναν κακοποιό ανοίγουν για σένα οι πόρτες του Παραδείσου, όπου σε περιμένουν δεκάδες νεαρές παρθένες... Ολα αυτά δεν είναι παραμύθια για παιδιά; Εκατομμύρια άνθρωποι χτίζουν τις ζωές τους σύμφωνα με αυτά τα δημιουργήματα της φαντασίας, που επηρεάζουν την πραγματικότητα....
Όταν
πέθανε ο Αββάς Ζαν Μελιέ (1664-1729) βρέθηκε η διαθήκη του, ένα
χειρόγραφο 663 σελίδων, στο οποίο καταφέρεται κατά όλων των θρησκειών,
αναπτύσσει δε γιατί δεν υπάρχει Θεός και επεξηγεί πως:
Τα δόγματα, οι τελετές, η ηθική και οι αρετές που εφαρμόζουν όλες οι θρησκείες του κόσμου, είναι προφανώς υπολογισμένες να επεκτείνουν τη δύναμη ή να αυξήσουν τις απολαβές των ιδρυτών και των λειτουργών αυτών των θρησκειών. Τα δόγματα είναι δυσνόητα, ακαταλαβίστικα, γεμάτα τρόμο, και γι αυτό υπεύθυνα για να κάνουν τη φαντασία να πετάξει, καθιστώντας έτσι τον απλό άνθρωπο πιο ήπιο σε αυτούς που θέλουν να τον εξουσιάσουν. Οι τελετές και τα τυπικά δημιουργούν εισόδημα ή εκτίμηση στους παπάδες˙ τα θρησκευτικά ήθη και οι αρετές αποτελούνται από δουλική πίστη, η οποία προλαμβάνει τη λογική˙ από μια θρησκευτική ταπεινοφροσύνη η οποία επιβεβαιώνει στους παπάδες την υποταγή του ποιμνίου τους˙[...] Προφανώς όλες οι θρησκευτικές αρετές έχουν αντικείμενό τους την ωφέλεια των λειτουργών της θρησκείας.
Ο
Διονύσης Χαριτόπουλος στο
“Εγχειρίδιο Βλακείας” γράφει:
…το λειψό μυαλό “πόση αλήθεια μπορεί να αντέξει;” Δεν μπορεί να δώσει ούτε να δεχτεί εξηγήσεις για το πεπερασμένο της ύπαρξης και συνήθως αγκιστρώνεται σε κάτι που υπερβαίνει την εγκόσμια τάξη, σε κάποιο Θεό, σε μια ανώτερη δύναμη ή στο σύμπαν που συνωμοτεί για χάρη του. Η ευπιστία του κουφιοκεφαλάκη είναι παροιμιώδης: Γοητεύεται, αναπαράγει και εφευρίσκει ο ίδιος θρησκευτικά θαύματα, οράματα, εξωγήινα όντα, μετεμψυχώσεις, μεταλλαγμένους, λείψανα αγίων, τσαγιέρες που περιστρέφονται στο Διάστημα, προϊστορικούς γίγαντες, νεράϊδες, λυκανθρώπους, ψυχές που βουρλίζονται γύρω μας. Και βέβαια είναι πρώτος πελάτης για κάθε είδους τσαρλατάνους και απατεώνες που ρίχνουν τα χαρτιά, βλέπουν το φλιτζάνι, διαβάζουν τα άστρα, κάνουν μαγιολίκια, λένε τη μοίρα (μέλλον), ρυθμίζουν τα φενγκ σούι, δίνουν θετική ενέργεια, διαβάζουν ευχές και μυστικά βιβλία, αλλά στην πραγματικότητα διαβάζουν τη φάτσα του ηλίθιου που έχουν απέναντί τους.
Γράφει
ο Βασίλης Ραφαηλίδης στο «Μνημόσυνο
για Έναν Ημιτελή Θάνατο» (1992, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου),
«Λεν οι μπούφοι: ξέρει ο Θεός. Κι αυτό τους απαλλάσσει απ’ την αγωνία της γνώσης. Λεν οι μπούφοι: έχει ο Θεός, Κι αυτό τους παρηγορεί που αυτοί δεν έχουν. Λεν οι μπούφοι: αν θέλει ο Θεός. Κι αυτό τους λύνει το δύσκολο πρόβλημα της ελευθερίας της βούλησης. Οι «Στοχασμοί» του Πασκάλ θα με μάθουν πως ακόμα κι αυτοί που κάνουν ό,τι μπορούν για να δείξουν πίστη στο Θεό, το μόνο που τελικά κάνουν είναι μία απεγνωσμένη προσπάθεια να πείσουν τον ίδιο τους τον εαυτό πως, με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να χάσουν την πίστη τους στο Θεό. Γιατί θα μείνουν μετέωροι πάνω από ένα τάφο που τους περιμένει απ’ τη μέρα της γέννησής τους. Μ’ άλλα λόγια, αυτό που τους ενδιαφέρει δεν είναι το πρόβλημα της θεότητας αλλά η εξασφάλιση της «αιώνιας ζωής». Γι’ αυτούς προσωπικά.»
Τα δόγματα, οι τελετές, η ηθική και οι αρετές που εφαρμόζουν όλες οι θρησκείες του κόσμου, είναι προφανώς υπολογισμένες να επεκτείνουν τη δύναμη ή να αυξήσουν τις απολαβές των ιδρυτών και των λειτουργών αυτών των θρησκειών. Τα δόγματα είναι δυσνόητα, ακαταλαβίστικα, γεμάτα τρόμο, και γι αυτό υπεύθυνα για να κάνουν τη φαντασία να πετάξει, καθιστώντας έτσι τον απλό άνθρωπο πιο ήπιο σε αυτούς που θέλουν να τον εξουσιάσουν. Οι τελετές και τα τυπικά δημιουργούν εισόδημα ή εκτίμηση στους παπάδες˙ τα θρησκευτικά ήθη και οι αρετές αποτελούνται από δουλική πίστη, η οποία προλαμβάνει τη λογική˙ από μια θρησκευτική ταπεινοφροσύνη η οποία επιβεβαιώνει στους παπάδες την υποταγή του ποιμνίου τους˙[...] Προφανώς όλες οι θρησκευτικές αρετές έχουν αντικείμενό τους την ωφέλεια των λειτουργών της θρησκείας.
…το λειψό μυαλό “πόση αλήθεια μπορεί να αντέξει;” Δεν μπορεί να δώσει ούτε να δεχτεί εξηγήσεις για το πεπερασμένο της ύπαρξης και συνήθως αγκιστρώνεται σε κάτι που υπερβαίνει την εγκόσμια τάξη, σε κάποιο Θεό, σε μια ανώτερη δύναμη ή στο σύμπαν που συνωμοτεί για χάρη του. Η ευπιστία του κουφιοκεφαλάκη είναι παροιμιώδης: Γοητεύεται, αναπαράγει και εφευρίσκει ο ίδιος θρησκευτικά θαύματα, οράματα, εξωγήινα όντα, μετεμψυχώσεις, μεταλλαγμένους, λείψανα αγίων, τσαγιέρες που περιστρέφονται στο Διάστημα, προϊστορικούς γίγαντες, νεράϊδες, λυκανθρώπους, ψυχές που βουρλίζονται γύρω μας. Και βέβαια είναι πρώτος πελάτης για κάθε είδους τσαρλατάνους και απατεώνες που ρίχνουν τα χαρτιά, βλέπουν το φλιτζάνι, διαβάζουν τα άστρα, κάνουν μαγιολίκια, λένε τη μοίρα (μέλλον), ρυθμίζουν τα φενγκ σούι, δίνουν θετική ενέργεια, διαβάζουν ευχές και μυστικά βιβλία, αλλά στην πραγματικότητα διαβάζουν τη φάτσα του ηλίθιου που έχουν απέναντί τους.
«Λεν οι μπούφοι: ξέρει ο Θεός. Κι αυτό τους απαλλάσσει απ’ την αγωνία της γνώσης. Λεν οι μπούφοι: έχει ο Θεός, Κι αυτό τους παρηγορεί που αυτοί δεν έχουν. Λεν οι μπούφοι: αν θέλει ο Θεός. Κι αυτό τους λύνει το δύσκολο πρόβλημα της ελευθερίας της βούλησης. Οι «Στοχασμοί» του Πασκάλ θα με μάθουν πως ακόμα κι αυτοί που κάνουν ό,τι μπορούν για να δείξουν πίστη στο Θεό, το μόνο που τελικά κάνουν είναι μία απεγνωσμένη προσπάθεια να πείσουν τον ίδιο τους τον εαυτό πως, με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να χάσουν την πίστη τους στο Θεό. Γιατί θα μείνουν μετέωροι πάνω από ένα τάφο που τους περιμένει απ’ τη μέρα της γέννησής τους. Μ’ άλλα λόγια, αυτό που τους ενδιαφέρει δεν είναι το πρόβλημα της θεότητας αλλά η εξασφάλιση της «αιώνιας ζωής». Γι’ αυτούς προσωπικά.»
«… Από τότε ούτε παπά πλησίασα, ούτε εικόνισμα φίλησα. Για την ακρίβεια, φίλησα εικόνα μία και μοναδική φορά στο Άγιον Όρος, όταν ο καλόγερος που στεκόταν πίσω μου ήταν έτοιμος να με καρπαζώσει αν δεν έσκυβα να φιλήσω κάποιο απ’ τα χιλιάδες «άγια λείψανα» που είναι στοιβαγμένα εκεί. Και δεν ήθελα να δημιουργήσω σκάνδαλο εκεί μέσα, μπροστά σε τόσους περιδεείς απ’ το φόβο του θανάτου, που τον μεταλλάσσουν σε ευσέβεια.»
—Napoleon Bonaparte
Στέκω, Πανιερώτατε, και παρατηρώ που οι χριστιανοί σήμερα έχουνε στην πουσνάρα [= σακκούλα] τους τριώ λογιώνε θρησκείες.
Μία που τήνε λένε και δεν τήνε κάνουνε.
Μία που τήνε κάνουνε και δεν τήνε λένε.
Και μία που και τήνε λένε και τήνε κάνουνε.
Η πρώτη είναι η θρησκεία του Χριστού, η δεύτερη του Διαόλου, η τρίτη τση Κοιλιάς.
«Θρησκευτικά, 2». Τα μυστήρια της Κεφαλονιάς, 1856. Δημ. Μάργαρης (επιμ.), Ανδρέας Λασκαράτος. Σατιρικοί και ευθυμογράφοι. Βασική Βιβλιοθήκη, 23. «Αετός» Α.Ε., 1954. 129.
Ο Elbert Hubbard (1856-1915) ήταν Αμερικανός συγγραφέας, εκδότης, φιλόσοφος και καλλιτέχνης και τον χαρακτήριζαν ως «ένθεο αναρχικό».
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.
ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ
1-ΜΙΚΡΟ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΑΠΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου