Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΉ



 Ξεκαθαρίζοντας κάτι χαρτιά του πατέρα μου βρήκα και το παρακάτω απόκομμα που προφανώς του το είχε δώσει κάποιος από τους φίλους του γιατί στον λευκό χώρο που έχει  από κάτω υπάρχει σαρκαστικός σχολιασμός της προσευχής.
Υποψιάζομαι πως του το είχε δώσε ένας συνάδελφος του, αδελφός ενός γνωστού επιθεωρησιογράφου που και αυτός είχε το ικανότητα να γράφει ευθυμογραφήματα, τις περισσότερες δε φορές έμμετρα, τα οποία και τα διάβαζαν στις εβδομαδιαίες συγκεντρώσεις της "Πυροβαλαρχίας".
Εδώ πρέπει να εξηγήσω τι ήταν η " Πυροβολαρχία" που αναφέρεται στον σχολιασμό της προσευχής.
Ο πατέρας μου, όπως και όλα τα υπόλοιπα εκλεγμένα μέλη του ΔΣ του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών(ΙΣΑ) μόλις έγινε η δικτατορία παύτηκαν ως μη αρεστοί στο καθεστώς.
Την εποχή εκείνη τα εκλεγμένα μέλη στον ΙΣΑ συνήθως ήσαν  αναγνωρισμένοι επιστημονικώς στον χώρο τους γιατροί και οι περισσότεροι δεν είχαν προηγουμένως κάποιο συνδικαλιστικό παρελθόν, με συνεπακόλουθες παλαιότερες πολιτικές προστριβές, παρά τις διαφορετικές πολιτικές τους τοποθετήσεις.
Έτσι με την απόλυση τους παρέμειναν όλοι  ενωμένοι σαν παρέα και είχαν τακτικά συναντήσεις σε κάποια ταβέρνα όπου μεταξύ τυρού και αχλαδίου συζητούσαν για την πολιτική κατάσταση της χώρας αλλά έκαναν και την πλάκα τους.
Μεταξύ των διαφόρων σχολίων για τα φαιδρά της χούντας και τις προσπάθειες που έκανε αυτή να φανεί πως έχει διεθνή αναγνώριση ήταν και η άφιξη τον Οκτώβριο 1968 των μελών της στρατιωτικοπολιτικής οργάνωσης «Παλαιά και Έντιμοτάτη Πυροβολαρχία της Μασαχουσέτης» στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, για να γιορτάσουν στην Ελλάδα την επέτειο σύστασης της οργάνωσης τους! 
Την άφιξη τους στην Ελλάδα μπορείτε να την δείτε εδώ από το 2:50, στα επίκαιρα της εποχής.
Η ονομασία της παραστρατιωτικής αυτής οργάνωσης προκάλεσε τότε αρκετή θυμηδία στην παρέα όταν τους είδαν μάλιστα και να παρελαύνουν στο Σύνταγμα!
Ε, μιας και αυτοί ήσαν το παλαιό και έντιμο ΔΣ του ΙΣΑ δεν άργησε η παρέα να αποκτήσει τον τίτλο της Πυροβολαρχίας!
Για που ετοιμάζεσαι, ρώταγε η μάνα μου, Θα φάμε με την Πυροβολαρχία απαντούσε αυτός και έφευγε χαρούμενος να βρει την αντροπαρέα.

O σχολιασμός κάτω από αυτό το  κείμενο,που θα διαβάστηκε σε κάποια μάζωξη της Πυροβολαρχίας,  προφανώς έγινε αρκετά χρόνια μετά την δικτατορία όταν τα μέλη της  είχαν πάψει πλέον να συγκεντρώνονται τακτικά λόγω ηλικίας και λόγω του ότι μερικοί είχαν πια αποδημήσει  εν τόπω φωτεινώ, εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως, ένθα απέδρα οδύνη, λύπη και στεναγμός.

Οι οδηγίες για όσους από την Πυροβολαρχία θα ήθελαν να προσευχηθούν είναι σαφείς και ιατρικώς ορθές γιατί όλοι τους ήσαν τότε τζόβενα  μεταξύ 50-68!
Προσευχή εδώ και τώρα.
Εδώ και τώρα. Γιατί ήρθε, φθάνει η θάρθει γρήγορα ώρα.
Προσευχή πράγματι χρήσιμη για όλους, γέρους μα και νεωτέρους.
Μονογαμικούς μα και  πολυγαμικούς.
Με παιδιά μα και χωρίς παιδιά.
Την ώρα της προσευχής αυτοσυγκέντρωση και ανάταση ψυχική.
Μετά από αυτή τρείς βαθειές γονυκλισίες, αν το επιτρέπουν οι αρθρώσεις και η μέση.
Σιγά σιγά και με μεγάλη προσοχή.
Η ίδια προσοχή χρειάζεται και κατά την έγερση.
ποτέ ας μην ξεχνάει κανένας το Lubago, που προσβάλλει από θεό μέχρι τον απλό άνθρωπο.
Αν από πριν το έχει κανένας πάθει-τίποτα δεν αποκλείεται-πριν αρχίσει να προσεύχεται, καλά είναι να πάρει για 15-20 μέρες Indocid*.
Καλό είναι και το Inflamol*.
Θεέ μου ας μην καταπατήσω όμως την πρώτη εντολή**. Γι΄αυτό ρωτήστε καλλίτερα ένα ειδικό γιατρό. Θα βρείτε εύκολα.
Ξέρω ότι καταπατώ το τελευταίο μισό της τέταρτης εντολής***.
Θεέ μου συγχώρεσε με.
Αν το κάνω είναι γιατί ακριβώς θέλω να έχω φίλους ψυχικά γερούς, μα και σωματικά όρθιους χωρίς ή και με μπαστούνι έστω, όχι όμως και ανάπηρους.


ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ
*Αντιφλεγμονώδη, αντιρευματικά.
**1η ΕΝΤΟΛΗ_Εγώ ειμί ο Κύριος ο Θεός σου, ουκ έσονταί σοι θεοί έτεροι πλην εμού.
***4η ΕΝΤΟΛΗ Μνήσθητι την ημέραν του Σαββάτου αγιάζειν αυτήν, εξ ημέρας εργά και ποιήσεις πάντα τα έργα σου, τη δε εβδόμη Σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου.

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΙ-Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΟΝ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ




Στο πρηγούμενο ποστ, ΟΙ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ ΤΟΥ 1961 ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΑΜΑΝΛΙΚΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ,αναφέρεται για πρώτη φορά μια περίεργη ένστολη οργάνωση νέων που παρουσιάστηκε στους πλημμυροπαθείς και είχε συμμετοχή "στην τήρηση της τάξεως και την τόνωση του πατριωτικού ηθικού τους" σύμφωνα με την ειδησεογραφία της 8-11-1961.
Η προηγούμενη σχετική αναφορά για αυτή την οργάνωση ήταν πριν ένα μήνα περίπου (14-10-61) που συμμετείχαν αντί για την τήρηση της τάξης  στην  επίθεση "εθνικοφρόνων" που είχε γίνει στα εγκαίνια του εκλογικού τμήματος του ΠΑΜΕ στο Αιγάλεω όταν άκουσαν από τα μεγάφωνα τα κομμουνιστικά συνθήματα "Κάτω οι βάσεις του θανάτου", "Άμνηστεία" κτλ!!




Μέχρι το Πάσχα του 1963 η οργάνωση μάλλον φυτοζωούσε, γιατί δεν έχει αναφερθεί άλλη δημόσια εμφάνιση της. Όμως  την ημέρα της περιφοράς του Επιταφίου της Μητρόπολης έκανε θριαμβευτική επανεμφάνιση ομάδα της, με πράσινες στολές στρατιωτικού τύπου με επωμίδες που έγραφαν "Ομάδες Εθνικής Δράσεως", και η οποία παρέλασε  μετά τους στρατιώτες, τους προσκόπους και τις οδηγούς.  
Η προκλητική αυτή εμφάνιση παραστρατιωτικής οργάνωσης νεολαίας, προκάλεσε ερώτηση του βουλευτού του  Κέντρου ναυάρχου Τούμπα, ο οποίος ζητούσε εξηγήσεις από το υπουργείο Παιδείας, πως η οργάνωση αυτή είχε αναγνωριστεί επισήμως και  πως είχε  συμπεριληφθεί στις οργανώσεις που μετέχουν στις διάφορες επίσημες εκδηλώσεις και πως επίσης  είχε παρελάσει ξανά  και στην παρέλαση της 25η Μαρτίου. (ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 18-4-1963)   




Στο ίδιο δημοσίευμα μαθαίνουμε και από  ποιους αποτελείται η διοίκηση αυτής της οργάνωσης.


Γουγκλίζοντας το όνομα του προέδρου το ξαναβρίσκουμε  στην  Ιστορία του συλλόγου Α.Ο.Κ. Ελπιδοφόρος .Το 1971 ο τότε Αντιπτ/χος Σπηλιόπουλος Ηλίας σαν πρόεδρος του συλλόγου, ίδρυσε, μετονόμασε και ένταξε στη Γ’ κατηγορία ΕΠΣΑ τον ΑΟΝΚ Ελπιδοφόρο.
Στα υπόλοιπα μέλη της διοίκησης διακρίνει κανείς ένα πολύ  γνωστό πρόσωπο, τον βιομήχανο  Χρήστο Μίχαλο , βουλευτή της ΕΡΕ στο νομό Αχαΐας,  υφυπουργό του Παπαδόπουλου και του Μαρκεζίνη αλλά επίσης τοποθετημένο επί χούντας και σε πολλές άλλες σημαντικές θέσεις,  πατέρα του σημερινού  πρόεδρου του ΕΒΕΑ Κωνσταντίνου Μίχαλου.


Μια μέρα μετά την ερώτηση του Τούμπα, στις  19-4-1961 το υπουργείο Παιδείας με μια μακροσκελέστατη ανακοίνωση του ουσιαστικά επιρρίπτει τις ευθύνες για την εμφάνιση των Ελπιδοφόρων στο υπουργείο Εσωτερικών. 
Σε αυτήν  αναφέρει πως το Σώμα Ελπιδοφόρων Νέων, ως σωματείο λειτουργεί από το 1957 με καταστατικό εγκεκριμένο από το Πρωτοδικείο Αθηνών με τις αποφάσεις 17062/1957 και 5054/1959.
Τους  σκοπούς  του σωματείου αυτού προσπαθεί να τους  παρομοιάσει με αυτούς των Προσκόπων, των Οδηγών και των Αλκίμων (που είχαν αναγνωριστεί ως σωματείο από το 1948) .Με αυτό τον τρόπο προσπαθεί  να δικαιολογήσει  την αναφερόμενη στο καταστατικό τους στρατιωτική προπαίδευση, γιατί  και οι Πρόσκοποι έχουν στο καταστατικό τους σχετική αναφορά, παραβλέποντας βέβαια το γεγονός πως  οι Πρόσκοποι  είναι οργάνωση δημοσίου Δικαίου και όχι ιδιωτικού και πως από τον ιδρυτικό τους νόμο 1016/1917 μόνο οι Πρόσκοποι έχουν δικαίωμα να φέρουν ειδική στολή.


Για την στολή το Υπουργείο Παιδείας αναφέρει πως αυτή εγκρίθηκε από το Υπουργείο Εσωτερικών, πως  δεν έχει χρηματοδοτήσει τους Ελπιδοφόρους  και πως  έχει εγκρίνει την παρέλαση στις εθνικές εορτές των Προσκόπων, των Οδηγών, των Άλκιμων και των Ελπιδοφόρων βγάζοντας την ουρά του απ΄ έξω για την συμμετοχή τους στον Επιτάφιο!
Η όλη αυτή δημοσιοποίηση της παραστρατιωτικής δομής των Ελπιδοφόρων ανάγκασε τον πρόεδρο της οργάνωσης να αποστείλει εκτενή επιστολή στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της 20-4-1963, στην οποία εν μέσω εθνικοπατριωτικών λόγων λέει πως ακριβώς επειδή δεν έχουν χρηματοδότηση κινδύνευσαν να τους κάνουν έξωση  από τα γραφεία τους στην Γλάδστωνος 3  και τους έκοψαν και το τηλέφωνο!
Αποποιούμενος ότι πρόκειται για παρακρατική οργάνωση μιλάει για την "πτωχική στολή των νέων τους" !


Ο Μποστ, πάντα ευαίσθητος  δέκτης της επικαιρότητας, στην γελοιογραφία του της 21-4-63 στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, βάζει τον Καραμανλή να απαντά στην πρόσκληση να συμμετάσχει στην πορεία Ειρήνης λέγοντας μεταξύ άλλων:
...διότη ο Ράσελ ομιλών συνθήματα γνωστά
ελπιδοφόροι τρέχετε και ρίπτεστε μπροστά,...
Στην μπορντούρα της γελοιογραφίας γράφει:

ΜΕΛΙΝΑΝ ΔΕΝ ΔΙΑΘΕΤΟΜΕΝ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΔΙΑ ΝΑ ΔΡΑ
ΕΙΣ ΦΑΙΔΡΑΝ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΕ ΤΟΡΑ ΕΙΣ ΦΑΙΔΡΑ
ΦΑΙΔΡΑ΄ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΑΦΤΗ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΟΝΟΣ
ΜΕ ΚΑΛΙΤΕΧΝΑΣ ΞΑΠΛΟΘΕΙΣ ΕΙΣ ΣΤΡΟΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΚΟΝΟΣ
ΟΙ ΚΑΛΙΤΕΧΝΕ ΠΕΡΠΑΤΩΝ ΣΥΝΘΕΤΑΙ ΚΕ ΖΟΓΡΑΦΟΙ
ΧΑΝΟΥΝ ΤΑΣ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑΣ ΜΑΣ ΚΙ΄Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥΣ ΞΕΓΡΑΦΕΙ
ΔΙΑΒΑΖΕ ΤΥΠΟΝ ΤΗΣ ΕΡΕ ΑΝ ΘΕΛΗΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΗΣ
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΚΟΔΙΞ ΕΘΝΙΚΟΝ ΟΦΕΙΛΗΣ ΝΑ ΒΑΔΙΖΗΣ
ΤΑ ΟΣΚΑΡ ΕΠΙΔΙΔΟΝΤΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ
ΟΣΤΙΣ ΒΑΔΙΖΟΥΝ ΑΤΡΑΠΟΥΣ ΟΧΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΥΣ
ΕΧΩΝ ΤΟ ΒΛΕΜΑ ΔΥΤΙΚΩΣ ΚΕ ΠΕΙΘΑΡΧΩΝ Σ΄ΕΚΕΙΝΩΝ
ΞΑΠΛΟΝΟΥΝ ΜΕ ΝΩΧΕΛΕΙΑΝ  ΣΤΟ ΣΒΕΡΚΟΝ ΤΩΝ ΕΛΗΝΩΝ




Στις 28-4-1963 η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ  επανέρχεται στο θέμα των Ελπιδοφόρων εκτός από  το κύριο άρθρο της και με εκτεταμένο κείμενο της Θάλειας Κολυβά στο οποίο αναλύονται οι προφανείς σκοποί της δημιουργίας αυτών των οργανώσεων και των πηγών χρηματοδότησης των.


Παρ΄όλα αυτά από το δημοσίευμα της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ της 23-5-1963 διαπιστώνουμε πως οι Ελπιδοφόροι χρησιμοποιούνται για την "τάξιν" και "φρούρησιν"  του υπουργού δημοσίων έργων και των επισήμων!

Στις 22-5-1963 το παρακράτος της δεξιάς δολοφονεί τον Λαμπράκη.
Η Ένωση Κέντρου  εκδίδει μια μακροσκελή ανακοίνωση σε απάντηση του διαμαρτυρόμενου Καραμανλή στον χαρακτηρισμό του ως "ηθικού αυτουργού της δολοφονίας", στην οποία και κάνει  εκτενή αναφορά στις τρομοκρατικές οργανώσεις.(ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 26-5-1963)



Για αντιληφθεί κανείς την υπάρχουσα τότε κατάσταση με τις διάφορες οργανώσεις και τις σχέσεις τους με το παρακράτος, αξίζει να διαβάσει το σχετικό άρθρο της Θάλειας Κολυβά που δημοσιεύτηκε στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της 9-6-1963 σε απάντηση ανακοίνωσης των Ελπιδοφόρων (ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 31-5-1963)


Η τελευταία επίσημη εμφάνιση των Ελπιδοφόρων μετά τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης προκάλεσε την αποδοκιμασία του κόσμου (ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 11-7-1963)
Η αντίστροφη πορεία για τους Ελπιδοφόρους αρχίζει με την σύλληψη του Λογγίνου Παξινόπουλου για όπλα μετά από καταγγελία πρώην τομεάρχη  της Αντικομμουνιστικής  σταυροφορίας Ελλάδος και των Ελπιδοφόρων, η οποία οδήγησε και στην έρευνα  για ανεύρεση όπλων στα γραφεία της οργάνωσης η οποία όμως απέβη άκαρπη.
Ταυτόχρονα δημοσιεύεται (ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 25-1-64)  και καταδίκη μέλους των Ελπιδοφόρων και η εμφανής σχέση τους με την ΕΡΕ. 


Στις 3-11-1963 γίνονται εκλογές και η Ένωση Κέντρου με 42% έρχεται πρώτο κόμμα χωρίς όμως να αποκτήσει πλειοψηφία στην Βουλή.
 Δεν αποδέχεται την στήριξη της ΕΔΑ και έτσι η χώρα οδηγείται σε νέες εκλογές, ενώ ο Καραμανλής  παραδίδει την ηγεσία της ΕΡΕ στον Παναγιώτη Κανελλόπουλο και αναχωρεί για το Παρίσι.


Στην γελοιογραφία της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ της 24-1-1964 ο νέος αρχηγός της ΕΡΕ απευθύνεται προεκλογικά σε όλους τους παρακρατικούς που είχαν δημιουργηθεί επί ΕΡΕ.


Στις 2-2-64 η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ δημοσιεύει σχόλιο της Μόσχας σχετικά με τις παρακρατικές οργανώσεις και τους Ελπιδοφόρους.

 Στις 16-2-64 γίνονται οι εκλογές και η Ένωση Κέντρου θριαμβεύει με 52,72% οπότε και αρχίζει και η προσπάθεια διάλυσης του  παρακράτους με αποτέλεσμα την παραπάνω γελοιογραφία του Βασ. Μητρόπουλου.

Παρ΄ όλα αυτά σε παραπολιτική στήλη της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ(21-6-64) διαβάζει κανείς για τις επιχειρηματικές πλέον δραστηριότητες των Ελπιδοφόρων!





 Η οριστική διάλυση των Ελπιδοφόρων μαζί με άλλα παρακρατικά σωματεία , καθώς και η καταδίκη του μέλους της Παξινόπουλου δημοσιεύονται στην ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της 2 και 3-10-1964.
Τελικά η προσπάθεια δημιουργίας μιας οργάνωσης νεολαίας στο πρότυπο της ΕΟΝ του Μεταξά ήταν μάλλον ανεπιτυχής παρά το ότι, σύμφωνα με τον αρχηγό της, τα μέλη της σε όλη την Ελλάδα έφτασαν τις 50.000, λόγω της έγκαιρης αντίδρασης που σημειώθηκε μετά από  τις αρχικές της εμφανίσεις.
Η τελευταία προδικτατορική αναφορά στην οργάνωση αυτή είναι ένα παραπολιτικό σχόλιο στην ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της 16-2-1967 με ατάκες  του Γεωργίου Μαύρου

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

ΟΙ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ ΤΟΥ 1961 ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΑΜΑΝΛΙΚΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ



Στις αρχές της 10ετιας του 60 η Αθήνα ήταν μια πόλη των 850.000 περίπου κατοίκων.
Όσοι είχαμε γεννηθεί στην Αθήνα συνήθως κατοικούσαμε τότε  σε περιοχές  που σήμερα έχουν εγκαταλειφθεί ως τόπος κατοικίας.
Εγώ γεννήθηκα στην οδό Πειραιώς λίγο πιο κάτω από την Ομόνοια και μεγάλωσα στην Ασκληπιού. Τότε υπήρχαν συγγενείς και φίλοι που έμεναν στην Ερμού, την Αθηνάς, την Βουλής ή την Καραγιώργη Σερβίας, την Γερανίου, στην Αχαρνών, στην Αλκιβιάδου, την Αριστοτέλους  ενώ  μερικοί έμεναν πιο μακριά, όπως στην Καλλιθέα,στον Κολωνό και την Ηλιούπολη που ήταν ακόμα αραιοκατοικημένη και με χωματόδρομους . Οι πλατείες που έπαιξα σαν παιδί ήταν το Σύνταγμα, η πλατεία Κουμουνδούρου και η πλατεία Βικτωρίας.
Για να γίνουν κατανοητά τα όρια της τότε πόλης, η Μιχαλακοπούλου και η Βασιλέως Κωνσταντίνου ήταν το ρέμα του Ιλισού με χαμόσπιτα στις όχθες του, η Πανόρμου, ρέμα και αυτή, δεν κατέληγε σαν δρόμος στην Κηφισίας.
Η Γλυφάδα, όπως επίσης  και η Κηφισιά, τα Μελίσσια, ο Χολαργός είχαν  κυρίως εξοχικές κατοικίες, ενώ η Νέα Σμύρνη ωραίες μονοκατοικίες με κήπους.
Εάν κάνω αυτή την περιγραφή είναι για να μπορέσει να καταλάβει κανείς την τεράστια έκπληξη που νιώσαμε όταν μια εβδομάδα μετά από τις εκλογές βίας και νοθείας του 1961, στις 5-6 Νοεμβρίου 1961, έγινε η πιο μεγάλη στην ιστορία του λεκανοπεδίου θεομηνία με 10 ώρες  βροχή μέσα στην νύχτα και χαλάζι μεγέθους  καρυδιού με αποτέλεσμα νεκρούς και καταστροφή μιας ολόκληρης περιοχής που οι περισσότεροι Αθηναίοι δεν είχαμε ξανακούσει, το Μπουρνάζι.
Τότε το Μπουρνάζι δεν είχε καμία σχέση με το σημερινό κέντρο νυχτερινής διασκέδασης της δυτικής Αθήνας, αλλά ήταν μια παραγκούπολη αυθαιρέτων κτισμάτων κοντά στις όχθες του Κηφισού.
Την ιστορία αυτή μου θύμισαν τα δύο σχετικά κείμενα του Σαραντάκου, Χτες έριξε καρεκλοπόδαρα ,και   Ο Μποστ για τις πλημμύρες του 1961
Το πρωτοσέλιδο της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ της 7-11-1961 και το κύριο άρθρο, περιγράφουν εύγλωττα τα γεγονότα ο δε χάρτης από την ίδια σελίδα δείχνει τις  περιοχές  που  πλημμύρισαν.
Τελικά στις 10-11-1961 έγινε γνωστός ο ακριβής αριθμός των νεκρών που ήσαν τελικά 33.



 Στην  ειδησεογραφία περιγράφεται επακριβώς η κατάσταση που δημιούργησε στην Αθήνα αυτή η καταστροφική καταιγίδα.


 Το εάν επρόκειτο για κυκλώνα ή σφοδρή καταιγίδα αποτελεί αντικείμενο αντιδικίας μεταξύ της Μετεωρολογικής  Υπηρεσίας και του Μετεωρολογικού Σταθμού του αεροδρομίου του Ελληνικού.
 Δύο ακόμα  χαρακτηριστικές φωτογραφίες από τις πλημμύρες  δείχνουν το μέγεθος της καταστροφής που είχε υποστεί η περιοχή.

Στην ειδησεογραφία της 8-11-1961 της ίδια εφημερίδας μπορεί να διαπιστώσει κανείς την κατάσταση αστυνομοκρατίας που επικρατούσε τότε αλλά και την ύπαρξη παρακρατικών οργανώσεων όπως οι Ελπιδοφόροι για τους οποίους ετοιμάζω ξεχωριστό ποστ.

 Την ίδια μέρα η εφημερίδα δημοσιεύει και μερικά σκίτσα του Μίνου Αργυράκη που είχε πάει στην περιοχή και μετάφερε με το πενάκι του στο χαρτί όλη την δυστυχία που αντίκρισε.






Όμως εκτός του Αργυράκη, την περιοχή επισκέφτηκαν και συντάκτης της ΑΥΓΗΣ μαζί με φωτορεπόρτερ οι οποίοι προσπάθησαν να πάρουν συνέντευξη από τους πλημμυροπαθείς αλλά τελικά ο συντάκτης κατέληξε στο ΛΑΪΚΟ με εγκεφαλική διάσειση από το ξυλοκόπημα που έφαγε από αστυνομικούς χωρίς τουλάχιστον, απ΄ ότι φαίνεται,  να πέσει σε καμιά ζαρντινιέρα, γιατί όλες τις είχε πάρει το ποτάμι !
Προφανώς η τότε κυβέρνηση Καραμανλή δεν ήθελε να γράφεται τίποτα σχετικό με την μη εκτέλεση αντιπλημμυρικών έργων στον Κηφισό αλλά και με την μάλλον ανεπαρκή κυβερνητική αρωγή στους πλημμυροπαθείς.
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (9-11-1961) παραθέτει αρχικά την άποψη της αστυνομίας που παρουσιάζει σχεδόν σαν πανευτυχείς και χωρίς κανένα παράπονο τους πλημμυροπαθείς μιας και είχαν δεχτεί την επίσκεψη της Φρειδερίκης και του Καραμανλή!
Η διαμετρικώς αντίθετη εξιστόρηση είναι από τους βουλευτές του ΠΑΜΕ Κιτσίκη και Σβώλου που συνόδευαν τον συντάκτη και φωτορεπόρτερ.







Για να καταλάβει δε κανείς την έκταση του παρακράτους που είχε δημιουργήσει η δεξιά εκείνη την εποχή, που έφτασε στην αποκορύφωση του με την δολοφονία του Λαμπράκη, και το πόσο αυτός αποτελούσε κάρφο στους οφθαλμούς τους, συνέλαβαν τότε και τον Λαμπράκη που είχε πάει με αντλίες για να αδειάσει πλημμυρισμένα σπίτια λέγοντας του ότι η προσφορά αντλιών αποτελεί ποινικό αδίκημα!

 Στα πλαίσια δε της αντικομουνιστικής υστερίας που επικρατούσε εκείνη  την εποχή, επειδή η πανίσχυρη  τότε Σοβιετική Ένωση είχε προβεί σε πυρηνικές επίγειες δοκιμές, είχε κυκλοφορήσει η φήμη σύμφωνα με δημοσίευμα της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (8-11-1961), πως η θεομηνία που έπληξε την πρωτεύουσα μπορεί να οφείλεται σε αυτές.
 
 Τέλος την ίδια μέρα η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ δημοσιεύει μια γελοιογραφία στην οποία ο Καραμανλής απευθύνεται στον υπουργό των Οικονομικών του Σπύρο Θεοτόκη  (1908- 1980) για να κάνει κάτι σύνηθες στην Ελλάδα, δηλαδή μια νέα φορολογία  ευκαιρίας δοθείσης με  την  πλημμύρα!
Το προσωνύμιο Κόντες, ο Θεοτόκης το είχε αποκτήσει λόγω της ευγενούς καταγωγής του από την Κέρκυρα. Επίσης ήταν γιος του πρωθυπουργού Ιωάννη Θεοτόκη και εγγονός του επίσης πρωθυπουργού Γεωργίου Θεοτόκη, ανιψιός δε του Νικολάου Θεοτόκη που εκτελέστηκε με τους 6, και α΄ ξάδερφος του πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη.