Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Η ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΕΤΕ ΞΑΝΑΔΕΙ



Από μικρό παιδί έχω ανέβει στην Ακρόπολη αρκετές φορές αλλά τα τελευταία χρόνια είχα αρκετά χρόνια να ανηφορήσω. Είχα λοιπόν την περιέργεια μετά την επίσκεψη στο νέο μουσείο της Ακρόπολης (για το οποίο έχω γράψει εδώ) να δώ ξανά  την Ακρόπολη μετά τις ουσιαστικές  εργασίες συντήρησης της που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια και την αφαίρεση των μεγάλων γερανών.
Οι φωτογραφίες είναι από τον Μάρτιο φέτος και σε αυτές είναι εμφανείς οι προσθήκες υλικού  στις αποκαταστάσεις που έγιναν. Ξεκινώντας από τα προπύλαια κάναμε μια βόλτα γύρω από Παρθενώνα από τα αριστερά προς τα δεξιά καθώς τον βλέπουμε μπαίνοντας. 


Σας συνιστώ να δείτε  το καταπληκτικό αυτό βίντεο που μας δείχνει με τον παραστατικότερο τρόπο το  κτίσιμο του  Παρθενώνα  εκ των κάτω προς τα επάνω.
Χάρις στο βίντεο αυτό μπόρεσα να καταλάβω πλήρως πως ήταν η δομή αυτού του μοναδικού μνημείου στην αρχαιότητα, που δυστυχώς τώρα δεν μπορείς ,όπως παλιότερα να το πλησιάσεις και να το δεις και από μέσα.
Είναι μια καταπληκτική δουλειά από το Πανεπιστήμιο του Santiago de Compostela.

 Το παρακάτω βίντεο παρουσιάζει μια  τρισδιάστατη απεικόνιση του όλου χώρου της Ακρόπολης



και στο βίντεο αυτό μπορεί να δει κανείς τις  μετώπες του Παρθενώνα από αναπαράσταση του Βρετανικού Μουσείου.



Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

ΣΚΟΤΩΝΕΙ Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ;




Μέσα στην πληθώρα των e-mail που παίρνουμε καθημερινά μερικά από αυτά περιέχουν λινκ για βιντεάκια με κάποιο σύντομο τίτλο σχετικό με το θέμα του.
Έτσι μου ήρθε και μένα από την κόρη μου ένα e-mail με τίτλο  SIR KEN ROBINSON on education με 3 λινκ για βίντεο ,και  επειδή ο  Ken Robinson μου ήταν παντελώς άγνωστος και επίσης  η εκπαίδευση δεν ανήκει και στα θέματα του άμεσου ενδιαφέροντος μου,  άφησα να τα δώ  όταν θα είχα τον κατάλληλο χρόνο.
Όταν το e-mail έφτασε στον πάτο της σελίδας ευτυχώς το θυμήθηκα και πριν να εξαφανιστεί στην λήθη μαζί με εκατοντάδες άλλα e-mail ,άρχισα να βλέπω τα βίντεο.
Λέω ευτυχώς, γιατί αν δεν τα είχα δει θα είχα χάσει δύο από τις σημαντικότερες ομιλίες ενός εξαιρετικά  ευφυούς, χαριτωμένου, διασκεδαστικού με συνεχές χιούμορ αλλά και με φρέσκες και πρωτότυπες ιδέες ομιλητή,που δικαίως του απονεμήθηκε το 2003 ο τίτλος του σερ.
Ο Sir Ken Robinson (1950) είναι συγγραφέας, ομιλητής, και για 12 χρόνια καθηγητής της Εκπαίδευσης στις τέχνες στο Πανεπιστήμιο του Warwick
Τα βίντεο ανήκουν στην σειρά των ομιλιών  TED (Technology Entertainment and Design) που έχουν ως μότο τους τις "ιδέες που αξίζει να διαδίδονται"
Παρακολούθησα με μοναδική απόλαυση αυτές τις ομιλίες που βάσει των κανονισμών  του TED δεν πρέπει να ξεπερνούν τα 18 λεπτά, και χάρηκα την ικανότητα του ομιλητή να μπορεί σε αυτό τον περιορισμένο χρόνο να πετυχαίνει να δώσει στον ακροατή με σαφήνεια και απλότητα, ενώ ταυτόχρονα τον διασκεδάζει  με το χιούμορ του, τις απόψεις του για την εκπαίδευση.
Βλέποντας τα βίντεο έκανα την θλιβερή διαπίστωση πως δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον αντίστοιχο έλληνα ομιλητή που να μπορεί να εκθέσει κατά παρόμοιο τρόπο τις σκέψεις του, σύντομα και ολοκληρωμένες μέσα σε μόνο 18 λεπτά, με απλές και απόλυτα κατανοητές φράσεις αλλά και με συνεχείς χιουμοριστικές παρεμβάσεις που να ενδυναμώνουν τα επιχειρήματα των  λεγομένων  του.
Δυστυχώς στην Ελλάδα οι πλείστοι των ομιλητών είναι απεραντολόγοι και σοβαροφανείς, χρησιμοποιώντας   βαρύγδουπες σχοινοτενείς προτάσεις κενές περιεχομένου, διανθισμένες ενίοτε με διάφορες ρήσεις αρχαίων προς επίδειξη της ευρυμάθειας τους, αλλά  και πολλές φορές άσχετες με το θέμα, όμως κατάλληλες για  αυτό που προσφυώς λένε οι Γάλλοι pour épater le bourgeois*.
Λέει χαρακτηριστικά ο Τσόμσκυ:  "(Αυτό) που κάνουν στην πραγματικότητα είναι να χρησιμοποιούν πολυσύλλαβες λέξεις και πολυσύνθετες κατασκευές... Αλλά, εάν (αυτά που λένε) τα αναπαραγάγεις με μονοσύλλαβες λέξεις, αποδεικνύεται ότι είναι κοινοτοπίες (truisms)".
Πιστεύω πως λίγο πολύ αρκετοί από σας θα έχετε κάποτε υποστεί μονόλογο αυτού του τύπου με το αντίστοιχο βλοσυρό και όλο βαρύτητα από την σοφία τους ύφος και ως χαρακτηριστικά παραδείγματα των παραπάνω αναφέρω τον Γιανναρά, τον Βέλτσο ή τον Ζουράρι.
Αλλά ας μην σας καθυστερήσω άλλο από την πραγματική απόλαυση που θα σας προσφέρουν αυτές οι ομιλίες, ιδίως αν έχετε παιδιά ή είστε σε ηλικία που πρόκειται να αποφασίσετε για το μέλλον σας.
Και τα δύο βίντεο έχουν υπότιτλους σε πάνω από 50 γλώσσες μεταξύ των οποίων και  Ελληνικούς που πρέπει να τους επιλέξετε πριν ξεκινήσετε να τα βλέπετε.
Το πρώτο  είναι η ομιλία του Sir Ken Robinson το 2006 με τίτλο  Schools kill creativity και σε αυτό  κάνει μια διασκεδαστική και έντονα συγκινητική πρόταση για τη δημιουργία ενός εκπαιδευτικού συστήματος που να γαλουχεί (αντί να υπονομεύει) τη δημιουργικότητα των ανθρώπων. Αυτό, γιατί  το σύστημα αναπαράγει καλούς εργαζόμενους και όχι δημιουργικά σκεπτόμενους ανθρώπους.
Μέχρι στιγμής το έχουν δει πάνω από 6.500.000 άτομα.
Στο δεύτερο του 2010, με τίτλο Bring on the learning revolution!,  συνηγορεί υπέρ της δραστικής αλλαγής που πρέπει να γίνει από τα σχολεία που παρέχουν τυποποιημένη μάθηση σε αυτά που κάνουν εξατομικευμένη διδασκαλία, δημιουργώντας τις συνθήκες όπου μπορούν να ευδοκιμήσουν τα ταλέντα των παιδιών.
Το έχουν δει μέχρι στιγμής πάνω από 1.500.000 άτομα.
 
 Οι ομιλίες αυτές παρακίνησαν τα ταλέντα της RSA να δημιουργήσουν το βίντεο Changing Education Paradigms μια ευφάνταστη και πρωτότυπη animation**  ομιλίας του Sir Ken Robinson.  Το βίντεο αυτό, από τον Οκτώβριο του 2010 το έχουν δεί πάνω από 5.300.000 άτομα!
Απολαύστε το!



ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ
*Να σκανδαλίσουμε τους (ευυπόληπτους) αστούς, τους μπουρζουάδες  (την μεσαία τάξη)
Η φράση χρησιμοποιήθηκε από τα τέλη του 19ου αιώνα από την λογοτεχνική και καλλιτεχνική πρωτοπορία  της παρακμής όπως ο Μπωντλέρ (είχε γράψει "Il faut épater le bourgeois"),και  ο Αρθούρος Ρεμπώ στην Γαλλία ή ο  Οσκαρ Ουάιλντ στην Αγγλία όπως επίσης και από τους Σουρεαλιστές και του Ντανταϊστές.

**Χρησιμοποίησα τον όρο Animation αμετάφραστο, γιατί η απόδοση του στα Ελληνικά ως  Εμψύχωση δεν θα ήταν κατανοητός από πολλούς οι δε περιφραστικοί όροι  Κινούμενη Εικόνα είτε Απόδοση Κίνησης στην Εικόνα πάλι δεν με ικανοποιούν. 

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΑΠΟΨΗ



Διαβάζοντας τις εφημερίδες ή  βλέποντας τις ειδήσεις στην τηλεόραση μου έρχεται στο μυαλό η παροιμία που λέει : Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε μαύρη σαν καλιακούδα.
Εκεί που είμαστε ανέμελοι, ωραίοι και κιμπάρηδες,  βρεθήκαμε από την μία μέρα στην άλλη να είμαστε οφειλέτες ,αναξιόπιστοι και άφραγκοι, όταν μας ξεφούρνισαν πως όλα αυτά τα χρόνια ζούσαμε με δανικά και όσο και να κάνουμε το σκατό μας παξιμάδι είναι πολύ αμφίβολο αν θα τα καταφέρουμε να ξεπληρώσουμε τα χρωστούμενα.

 Η ψυχολογική κατάσταση που έχουμε περάσει όλο αυτό τον καιρό έχει λίγο πολύ τα ίδια στάδια σαν αυτά που έχει περιγράψει  η ψυχίατρος Elisabeth Kübler-Ross όταν σε κάποιο άτομο ανακοινώνεις ότι έχει κάποιο θανατηφόρο νόσημα.
Ας δούμε λοιπόν αναλυτικά αυτά τα στάδια .
Το πρώτο είναι το στάδιο της άρνησης.
 Αυτό το στάδιο το περάσαμε όταν ο Καραμανλής ο Μικρός πρωτοείπε ότι  το χρέος "αποτελεί πρόβλημα για την κυβέρνηση και μειώνει την ευελιξία" περιορίζοντας έτσι το ενδεχόμενο για λήψη μέτρων ανακούφισης των νοικοκυριών.
 Είπαμε ολόκληρο καθηγητή της Οικονομίας έχει για υπουργό Οικονομικών τι διάολο δεν θα μπορέσει να ξεπεράσει το πρόβλημα ;
Άρχισαν να μας ζώνουν τα φίδια όταν το 2009 το έλλειμμα έφτασε το 13,6% και πάραυτα ο Αλογοσκούφης αντικαταστάθηκε από τον Παπαθανασίου. Πριν δε αυτός να καταλάβει τι καυτή πατάτα του πέταξαν στα χέρια, ο Καραμανλής ο Μικρός προκήρυξε εκλογές  και σαν άλλος Παναγής από τα Μέγαρα εφάρμοσε αντί του στρίβειν δια του αρραβώνος ,το στρίβειν δια των εκλογών.
Το δεύτερο στάδιο είναι το στάδιο του θυμού, όπου το άτομο εμφανίζει μια έκρηξη συναισθημάτων και παρουσιάζει επιθετική διάθεση απέναντι σε πρόσωπα, αλλά και καταστάσεις.
Είπαμε αφού ο Καραμανλής τα έκανε σκατά με την οικονομία θα βγάλουμε τον Γιώργο Β΄τον Ελάχιστο, Παπανδρέου Γ΄ που μας λέει πως Λεφτά υπάρχουν!
Και εκεί που περιμέναμε να δούμε τα λεφτά που υπήρχαν νά ΄σου  το κόψιμο των μισθών και των συντάξεων στο Δημόσιο, η κατάργηση του δώρου Πάσχα και Χριστουγέννων, η ένταξη της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η υπογραφή του Μνημονίου. Ο δε νέος  «τσάρος της Οικονομίας» Παπακωνσταντίνου ο Ευειδής , οικονομολόγος και αυτός, διαβεβαίωνε  ότι «δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα».  Δεν πρόλαβε να το πει και νά΄σου συνεχώς νέα μέτρα και ο θυμός όλων να έχει φτάσει στο κατακόρυφο με απεργίες, κοινωνικό αναβρασμό και αγανακτισμένους στις πλατείες και ρημαδιό στην Αθήνα, μέχρι που αρχίζει να διαφαίνεται  ο κίνδυνος να μην πάρουμε την επόμενη δόση του δανείου.

Τότε μπαίνουμε στο τρίτο στάδιο, το στάδιο της διαπραγμάτευσης. . Σε αυτό το στάδιο το άτομο προσπαθεί να αποφύγει τις αρνητικές συνέπειες της κατάστασης την οποία πρέπει να δεχτεί και κρύβει μια ελπίδα ότι η κατάσταση μπορεί να είναι αντιστρέψιμη, επομένως την δέχεται υπό όρους.
Έτσι ενώ ο Γιώργος Β΄ο Ελάχιστος αφού ο Μακεδονομάχος Σαμαράς  δεν δέχτηκε την τηλεφωνική καυτή πατάτα που του πέταξε, την πέταξε και αυτός στον κομψότερο των αντιπροέδρων του, τον  Βενιζέλο, που από καιρό καραδοκούσε να ξαναβγεί στο προσκήνιο ακόμα και αναλαμβάνοντας ένα υπουργείο που ελάχιστοι Έλληνες θα το ήθελαν αυτό τον καιρό. 

Στο στάδιο  αυτό μετά το μνημόνιο ψηφίζεται το μεσοπρόθεσμο, παίρνουμε την δόση και  έτσι οι πλατείες πηγαίνουν για τα μπάνια του λαού που έλεγε ο Παπανδρέου Β΄
Δεν προλάβαμε να γυρίσουμε από τις διακοπές και τα μαύρα μαντάτα από την Τρόϊκα και τους άλλους συμπαρομαρτούντες έρχεται να μας πουν πως δεν θα πάρουμε το επόμενο μπαγιόκο αν δεν πάρουμε και νέα μέτρα.
Έτσι λοιπόν μπαίνουμε σήμερα πλησίστιοι στο τέταρτο στάδιο, το στάδιο της κατάθλιψης, όπου ο ασθενής  δεν βλέπει καμία ελπίδα για την κατάστασή του και βλέπει το τέλος να έρχεται απειλητικό.
Το ίδιο βλέπει και  ο Γιώργος Β΄ο Ελάχιστος  που άρχισε να εξαφανίζεται διακριτικά από το προσκήνιο διαβλέποντας προφανώς το τι πρόκειται να επακολουθήσει και αφήνοντας τον Βενιζέλο να βγάλει τον όφιν από την τρύπα της Μέρκελ.

Το τελικό στάδιο που απομένει πλέον είναι  στάδιο της αποδοχής όπου ο ασθενής ανασυγκροτείται, βάζει τη ζωή του και τις σκέψεις του σε τάξη, βοηθάει και τους άλλους να αποδεχτούν την πραγματικότητα και είναι έτοιμος να δεχτεί πλήρως την βοήθεια που μπορούν να του προσφέρουν οι ειδικοί.
Θα έλεγα πως σε αυτό το στάδιο θα καταλήξουμε αν τελικά φτάσουμε στην   χρεοκοπία ελεγχόμενη ή  ανεξέλεγκτη , οπότε τότε αναγκαστικά θα αναγκαστούμε να επιβιώσουμε με ανασυγκρότηση των δαπανών μας με τα μειωμένα οικονομικά μας , την αποδοχή πλέον από όλες τις πολιτικές δυνάμεις της πραγματικότητας χωρίς παπαρολογίες και  φληναφήματα του τύπου δεν πληρώνω( θα πληρώσουν κάποιοι άλλοι από τον Άρη !), το χρέος να πληρώσει το κεφάλαιο ( ποιός έχει αντίρρηση, αλλά πως;) και θα πάω να επαναδιαπραγματευθώ τα δάνεια (εσένα περιμένανε!)
Το τραγικό δε είναι ότι αν περιμένουμε από τους οικονομολόγους σαν ειδικούς να μας προσφέρουν βοήθεια τότε ζήτω που καήκαμε και χρεοκοπήσαμε!
Στους οικονομολόγους έχω αφιερώσει και σχετικό ποστ το ΔΩΣΤΟΥΣ SPREAD ΚΑΙ ΠΑΡΤΟΥΣ ΤΗΝ ΨΥΧH !


Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ή ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΠΝΙΞΕΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ!




Το περασμένο Σαββατοκύριακο βρέθηκα σε ένα πανέμορφο νησί  των  Σποράδων για τα βαφτίσια του παίδαρου που απέκτησε η μοναδική μου βαφτιστήρα.
 Τα βαφτίσια έγιναν στο νησί  λόγω καταγωγής του συζύγου της από εκεί.
 Ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω πως αυτό το μωράκι που σαν χθες το πρωτόπιασα στα χέρια μου στο μαιευτήριο μεγάλωσε, παντρεύτηκε ένα εξαιρετικό παιδί και έγινε και η ίδια μητέρα ενός γιού καλόβολου, χαμογελαστού που όταν τον παίρνεις στα χέρια σου σε κοιτάει με τα μπιρμπίλικα ματάκια του και αισθάνεσαι το μέσα σου να λιώνει από τρυφερότητα.
 Βέβαια αν εγώ αισθάνομαι έτσι, αυτός που είναι απόλαυση να τον βλέπεις όταν παίρνει στα χέρια του τον εγγονό του, είναι ο παππούς του  που πριν να αποκτήσει την κόρη του έβλεπε παιδιά και μας έλεγε την κλασσική του ατάκα : που΄σε   καημένε Ηρώδη!
 Όταν του θυμίζει κανείς τα σχετικά με τον Ηρώδη της νιότης του, σου απαντάει πως δεν έχει αλλάξει απόψεις αλλά είναι σίγουρος πως ο εγγονός θα την γλύτωνε όπως την γλύτωσε ο Χριστός!
 Πιάνει σήμερα τον εγγονό στα χέρια του και αποφαίνεται με αυτοθαυμασμό: Τι παιδί είναι αυτό που έχουμε κάνει!
Δυστυχώς με τον εγγονό δεν φαίνεται να έχει αποκτήσει εκείνη την μοναδική σύνδεση που είχε με τον πισινό της κόρης του όταν ήταν μωρό.
Δεν προλάβαινε το παιδί να τα κάνει, και αμέσως το έπαιρνε χαμπάρι οπότε με καταπλήσουσα ταχύτητα της είχε βγάλει την πάνα , την είχε διπλώσει στα δύο και κρατώντας την παραμάσκαλα, με τα δύο της πόδια στο κεφάλι της και με τον χεσμένο πισινό να προβάλει εκτεθειμένος σε όλη του την μεγαλοπρέπεια, έτρεχε στον νιπτήρα  και την έπλενε με ιδιαίτερη επιμέλεια σαν γνήσιος βυζαντινός σφουγγοκωλάριος!
Δυστυχώς ο εγγονός του δεν μπόρεσε και αυτός , όπως και εμείς στην ηλικία του, να αποφύγει τον πρώτο ταπεινωτικό εξευτελισμό της ζωής του, δηλαδή να τον βαφτίσουν!
Ευτυχώς όμως που οι γονείς του είναι χριστιανοί και όχι εβραίοι ή μουσουλμάνοι οπότε τότε θα του έκοβαν και ένα κομμάτι  από ότι πιο πολύτιμο έχει ένας άνδρας.
Εδώ την σκαπουλάρισε μόνο με  μερικές τρίχες της κεφαλής του μείον και ένα συνεχές,πολύ γοερό κλάμα.
Γράφω για ταπεινωτικό εξευτελισμό γιατί η μαύρη ακρίδα του ιερατείου  έχει από αιώνων φροντίσει να βαφτίζει και να ονομάζει χριστιανούς αθώα βρέφη που δεν έχουν καμία συνειδητοποίηση του τι τους κάνουν,  με σκοπό βέβαια  να μην μπορούν μετά εύκολα να ξεφύγουν από την προκαθορισμένη πορεία μιας κοινωνίας που έχει γαλουχηθεί από τις τρυφερές ηλικίες με "φόβον θεού", να προσκυνάει τα ξύλινα είδωλα των "θαυματουργών"εικόνων, τα κουφάρια "αγίων", είτε ολόκληρα ή είτε τεμαχισμένα για να εισπράττουν περισσότερα παγκάρια, ή τέλος να πιστεύει στις "προφητείες" διάφορων τρελαμένων αγράμματων καλογέρων σαν του Παϊσιου.  
Επειδή με βάφτισαν όταν θα ήμουνα κάπου 4 χρονών, θυμάμαι διαυγέστατα τα βαφτίσια μου και τον τρόμο που ένιωσα όταν ξεβράκωτο με βούτηξε στα χέρια του ένας άγνωστος με γένια και περίεργα ρούχα.
Αμύνθηκα με όλες τις δυνάμεις μου μιας και δεν γνώριζα τις προθέσεις του  καβαλώντας την κολυμπήθρα και βουτώντας τα γένια του παπά με τα δύο μου χέρια προσπάθησα να αποφύγω το ακούσιο λουτρό που ετοιμαζόταν να μου κάνει.
Βέβαια τελικά υπέκυψα ουρλιάζοντας στις υπέρτερες δυνάμεις και η μόνη ικανοποίηση που ένιωσα ήταν όταν άκουσα τον βασανιστή μου να φωνάζει στους δικούς μου : τι το αφήσατε να μεγαλώσει τόσο;
Βέβαια θα μου πείτε αφού αυτές είναι οι απόψεις σου τότε πώς έχεις βαφτιστήρα;
Εκτός από την βαφτιστήρα έχω επίσης βαπτίσει και 3 αγόρια που σήμερα είναι πλέον ολόκληροι μαντράχαλοι.
Απλά τότε δεν είχες την δυνατότητα να πας στο Δημαρχείο και να δηλώσεις το όνομα του παιδιού σου αλλά έπρεπε η ονοματοδοσία να γίνει  μετά από βάπτιση σε εκκλησία και μάλιστα την εποχή του Ιερώνυμου της χούντας δεν μπορούσες να δώσεις  όνομα στο παιδί που δεν ήταν χριστιανικό. 
Έτσι λοιπόν αναγκαστικά συμμετείχες στο όλο σκηνικό, διάβαζες και το πιστεύω που δεν πίστευες, έλεγες πως αποτάσσεις τον σατανά ενώ πιστεύεις ότι δεν υπάρχει, και έτσι όλοι έμεναν ευχαριστημένοι και ο παπάς ακόμα περισσότερο γιατί το κατάστημα του δούλευε καλά και είχε εισπρακτική επιτυχία.
Χαρακτηριστικά ο παπάς που βάπτισε την κόρη μου είχε έντονο ενδιαφέρον για τα χριστιανικά πιστεύω των κουμπάρων και έτσι η μόνη ερώτηση που μας έκανε ήταν: τι δουλειά κάνουν; !!
Εδώ που τα λέμε παρά το ότι ήταν σε χρυσοφόρο ναό ίσως θα προτιμούσε να είναι στο πολύ in σουπερμάρκετ της Παναγίας της Τήνου όπου οι κολυμπήθρες είναι στην σειρά και διαθέτουν, για να μην καθυστερούν, και αποχέτευση σαν όλους τους νεροχύτες!
Όλα αυτά ίσως να είναι ευτράπελα και γραφικά ιδίως σε όσους δεν πιστεύουν σε αυτές τις παγανιστικές τελετουργίες.
Όμως όλη αυτή η παράσταση με ένα μωρό να κλαίει, μανάδες, γιαγιάδες, νονές και νονοί κάθιδροι να προσπαθούν με διάφορα καραγκιοζηλίκια να το ησυχάσουν, ενώ ταυτόχρονα ο παπάς ψέλνει μέσα από τα δόντια του διάφορα ακατάληπτα στους περισσοτέρους κείμενα, οι περισσότεροι δε καλεσμένοι να κάθονται απ΄ έξω και να καπνίζουν κουβεντιάζοντας, μπορεί τελικά να αποβεί καταστροφική για την υγεία του αθώου και κατατρομαγμένου παιδιού.
Πριν λίγα χρόνια βρέθηκα σε κάτι βαφτίσια που έγιναν στην μονή Προδρόμου στο φαράγγι του Λούσιου .
Ο  παπάς βύθισε ΤΕΛΕΙΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ του μωρού που  σπάραζε στο κλάμα με αποτέλεσμα το παιδί να κάνει πνευμονία από εισρόφηση και να έχει μετά  μια βδομάδα 40 πυρετό παρά την αντιβίωση που έπαιρνε.
Από τότε έπαψα να βλέπω το " χαριτωμένο" της θεατρικής εκδήλωσης της βάφτισης φοβούμενος μην ξαναδώ την παραπάνω εικόνα.
Ευτυχώς στην βάπτιση που γράφω ο παπάς έριξε λίγο νεράκι στους ώμους του παιδιού, αλλά και να ήθελε να το πνίξει δεν μπορούσε !
Στην κολυμπήθρα το νερό το είχε ρίξει ο πατέρας του παιδιού, ο οποίος αφού είχε φροντίσει να είναι και ζεστό,  ευφυώς δε φερόμενος, την γέμισε μόνο καμιά τριανταριά πόντους.
Βέβαια ο παπάς που έπνιξε το παιδί δεν ήταν σαδιστής αλλά ακολούθησε κατά γράμμα την σωστή τελετουργία του βαπτίσματος.
 Το βάπτισμα πρέπει να τελείται με τριπλή πλήρη κατάδυση, μία πρακτική που μαρτυρείται στην πατερική γραμματολογία, αλλά και στις αποσχιθείσες ανατολικές εκκλησίες.
"Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία σχετικά με την αληθινή Ορθόδοξη διδασκαλία: η κατάδυση είναι απαραίτητη επειδή αν δεν υπάρξει κατάδυση, τότε χάνεται η αντιστοιχία μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού νοήματος και ανατρέπεται ο συμβολισμός του μυστηρίου. Το βάπτισμα δηλώνει μυστική ταφή και μία ανάσταση με το Χριστό (Ρωμαίους 6, 4-5 και Κολασ. 2, 12)"[.(  Κάλλιστος Ware, Η Ορθόδοξη Εκκλησία , σελ. 440)
Αντίθετα στην ρωμαιοκαθολική εκκλησία πλέον εφαρμόζεται το δι επιχύσεως του ύδατος βάπτισμα.. Η πρακτική αυτή σαφώς και είναι εσφαλμένη κατά την ορθόδοξη θεολογία.
Οπότε βάσει των ανωτέρω τελικά μπορεί τον παίδαρο μας να τον διασώσαμε από το πνίξιμο αλλά ανατράπηκε ο συμβολισμός του μυστηρίου ,οπότε το παιδί τελικά μήπως θεωρείται ότι είναι αβάπτιστο ή μήπως μπορεί να θεωρηθεί πλέον ότι ανήκει στους οξαποδώ  καθολικούς;  :))



Η βάπτιση δεν είναι υποχρεωτική.
ΥΓ.
Βέβαια συνήθως πριν από τα βαφτίσια έχει προηγηθεί  ο γάμος, που ευτυχώς πλέον στην Ελλάδα ήδη το 2009 σε ποσοστό  41,9% είναι πολιτικός, έτσι ώστε να μην γίνονται μερικά από τα κωμικοτραγικά που έχω περιγράψει στο ποστ ΘΕΛΩ ΓΑΜΟ ΜΕ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΚΟΥΜΠΑΡΟ !


ΠΡΟΣΘΗΚΗ 10-11-12
Ένα σχετικό με το βάπτισμα βίντεο είναι και το παρακάτω, που δείχνει ακριβώς πως επιτυγχάνεται η  τριπλή πλήρη κατάδυση ή αλλιώς πως μπορεί να πνιγεί το παιδί σας δια του βαπτίσματος.



Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

Η ΣΟΦΙΑ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ-ΠΑΠΑΔΑΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΠΟΥ ΞΕΘΥΜΑΝΑΝ




Όταν δεν βρίσκεστε πλέον στους πρώτους σας έρωτες με το έτερον σας ήμισυ και το βλέπετε καλοθρεμμένο και χορτάτο να ροχαλίζει μακαρίως δίπλα σας ίσως να αναρωτιέστε πως μπορούσατε κάποτε να περνάτε ατελείωτες ώρες  μαζί του με κρύο ή ζέστη ή ακόμα και με βροχή σε απίθανα ερημικά μέρη ανταλλάσοντας διάφορα σαχλά ερωτόλογα που μόνο η σκέψη τους σήμερα σας δημιουργεί ρίγη φρίκης.
Αν τύχει δε, σε κάποια ρομαντική σας έξαρση ,να θελήσετε να πάτε και να ξαναβρεθείτε σε κάποια παλιά σας στέκια όπου όταν είσαστε φουλ ερωτευμένοι είχατε ξεροσταλιάσει για ώρες ανταλλάσοντας ασπασμούς αγγέλων προς τα άστρα, πιθανόν να διαπιστώσετε με κατάπληξη πως τώρα πια η ώρα δεν περνάει με τίποτα!
Το παγκάκι σας φαίνεται σκληρό, το κρύο τσουχτερό, το έτερον ήμισυ δεν χωράει πλέον  στην αγκαλιά σας, σας ενοχλεί και το τζατζίκι που έχει φάει προηγουμένως στο σουβλάκι και σκέπτεστε  αν θα προλάβετε τον αγώνα, ή το τούρκικο στην τηλεόραση οπότε με πλήρη ομοφωνία γυρνάτε στο σπιτάκι σας και με ανακούφιση φοράτε τις πυτζάμες σας και στήνεστε στην τηλεόραση !   
Όλα τα παραπάνω μου ήρθαν στο μυαλό, όσο και αν φαίνεται περίεργο, διαβάζοντας ποίηση!
Διαβάζοντας το βιβλίο  Η Χαμηλή Φωνή, Τα Λυρικά μιας Περασμένης Εποχής σε παλιούς Ρυθμούς -Μια Προσωπική Ανθολογία του Μανόλη Αναγνωστάκη-Νεφέλη  (1990) βρέθηκα σε ένα εξαιρετικό ποίημα της Σοφίας Μαυροειδή-Παπαδάκη  που λέει ακριβώς τα ίδια όχι με σατυρικό αλλά με ποιητικό τρόπο.
Απολαύστε το ποίημα Στο Φάληρο από την συλλογή  Ώρες Αγάπης, Φλάμμα 1934

Η πλήξη ψες μας είχε ξαναφέρει
στο Φάληρο, σε κάποιαν αμμουδιά,
ερωτικό μας άλλοτε λημέρι.
Πιο πέρα, μέσ’ στην έρημη βραδυά,

πιασμένα τρυφερά, χέρι με χέρι,
δυο ερωτεμένα εκάθονταν παιδιά.
Μα εμάς του κάκου ζήταγε η καρδιά
παλιές χαρές στη θύμηση να φέρει.

Κι’ ως άρχιξε η ψυχρούλα να πληθαίνει
-«τι θέμε, μούπες, δω, τέτοιον καιρό»,
κι’ εφύγαμε κι’ οι δυο μετανοιωμένοι.

Έκανε, αλήθεια, κρύο τσουχτερό
Στ’ ακροθαλάσσι τη βραδυάν εκείνη.
Μα το ζευγάρι τάλλο είχε απομείνει...



Την Σοφία Μαυροειδή Παπαδάκη (1898-1977) δεν είχα την τύχη να την γνωρίσω αλλά προσωπικά αισθάνομαι ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη για την αγάπη στα γράμματα αλλά και  τις αρχές που είχε εμφυσήσει στην μάνα μου που την είχε καθηγήτρια.
Η Παπαδάκη, εκπαιδευτικός, ποιήτρια, πεζογράφος και δοκιμιογράφος ,που για όσους δεν το γνωρίζουν, είναι αυτή που είχε γράψει το 1944 τον ύμνο του ΕΛΑΣ,  γνώρισε στην μητέρα μου  την Γαλάτεια Καζαντζάκη, και την Έλλη Αλεξίου.
 Την Έλλη Αλεξίου  είχα την τύχη να την γνωρίσω προσωπικά και εγώ λίγο πριν πεθάνει και σχετικά έχω γράψει  εδώ .


 Μάρκος Αυγέρης, Γαλάτεια Καζαντζάκη, Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη, Έλλη Αλεξίου. 1927.



Βάσος Δασκαλάκης, Γαλάτεια Καζαντζάκη, Έλλη Αλεξίου. Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη. 1927.

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Ο ΟΡΚΟΣ ΤΟΥ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ, Η ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ, ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ



Πολύς κόσμος που δεν είναι σχετικός με το θέμα πιστεύει πως όλοι οι γιατροί του κόσμου όταν αποφοιτήσουν δίνουν τον όρκο του Ιπποκράτη και για τον λόγο αυτό συχνά διαβάζουμε, όταν γράφουν για παραπτώματα ιατρών,  διάφορα του τύπου  "δεν τήρησε τον όρκο του Ιπποκράτη" ," ο επίορκος Ασκληπιάδης", "πάτησε τον όρκο του" κτλ
Στην πραγματικότητα όμως ο όρκος αυτός δεν χρησιμοποιείται πλέον στην πλειονότητα των ιατρικών σχολών του κόσμου παρά σε ορισμένες μόνο σαν εθιμοτυπικό κατάλοιπο, γιατί βέβαια σήμερα ο γιατρός δεν μπορεί να  ορκίζεται στον Απόλλωνα, τον Ασκληπιό, την Υγεία, την Πανάκεια και σε όλους τους θεούς του Ολύμπου!
Ανάγνωση του όρκου για τουριστικούς λόγους γίνεται στο Ασκληπιείο της Κω (όπως μπορείτε να δείτε στο παρακάτω βίντεο)
Το Ασκληπιείο το  κατέστρεψε ο Θεοδόσιος τον 4 αιώνα μΧ με την επικράτηση του χριστιανισμού. Το οξύμωρο δε είναι ότι σήμερα υπέρμαχοι του όρκου του Ιπποκράτη είναι οι θρησκευόμενοι χριστιανοί για τους λόγους που αναφέρω στην συνέχεια (στην φωτογραφία ο Όρκος σε  σχήμα σταυρού 12 αιών) .

Ο όρκος που δίνουν οι πτυχιούχοι της Ιατρικής Σχολής Αθηνών είναι σήμερα ο εξής:

Του πτυχίου της Ιατρικής αξιωθείς, όρκον ομνύω προ του Πρυτάνεως και του Προέδρου της Ιατρικής Σχολής και πίστιν καθομολογώ τήνδε: Από του ιερού περιβόλου του σεπτού τούτου τεμένους των Μουσών εξερχόμενος κατ΄ επιστήμην βιώσομαι, ασκών ταύτην δίκην θρησκείας εν πνεύματι και αληθεία. Ούτω χρήσιμον εμαυτόν καταστήσω προς άπαντας τους δεσμένους της εμής αρωγής, και εν πάση ανθρώπων κοινωνίας αεί προν ειρήνην και χρηστότητα ηθών συντελέσω, βαίνων εν ευθεία του βίου οδώ, προς την αλήθειαν και το δίκαιον αποβλέπων και τον βίον ανυψών εις τύπον αρετής υπό την σκέπην της σοφίας. Ταύτην την επαγγελίαν επιτελούντι είη μοι, συν τη ευλογία των εμών καθηγητών και πεφιλημένων δασκάλων, ο θεόν εν τω βίω βοηθός"

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε τον όρκο του Ιπποκράτη και την μετάφραση του  .
Tην εποχή του Ιπποκράτη η ιατρική ήταν στην ουσία τέχνη και για τον λόγο αυτό στον όρκο θεωρεί ο ορκιζόμενος αυτόν που του την δίδαξε, ίσο με τους γονείς του και ορκίζεται να μοιραστεί  μαζί του τα υπάρχοντά του  και τα χρήματά του αν ο δάσκαλος του  έχει ανάγκη φροντίδας.
Και όχι μόνο αυτό αλλά ορκίζεται να  θεωρεί  τους απογόνους του δασκάλου του, ίσους με τ΄ αδέλφια του ώστε  να τους διδάξει την τέχνη αυτή, αν θέλουν να τη μάθουν, και όλα αυτά  χωρίς αμοιβή και συμβόλαιο.
 Επειδή δε  όπως σε όλες τις συντεχνίες η γνώση μεταδίδεται από γενιά σε γενιά ορκίζεται  να μεταδώσει με παραγγελίες, οδηγίες και συμβουλές όλη την  γνώση του και στα παιδιά του  και στα παιδιά εκείνου που τον  δίδαξε και στους άλλους μαθητές που έχουν κάνει γραπτή συμφωνία μαζί του και σ΄ αυτούς που έχουν ορκισθεί στον ιατρικό νόμο και σε κανέναν άλλο, ώστε η γνώση κατ΄αυτό τον τρόπο να διατηρείται στην συντεχνία.
Ο Ιπποκράτης ήταν απόγονος του Ηρακλή από την πλευρά της μητέρας του και απόγονος του Ασκληπιού από την πλευρά του πατέρα του. 
Δηλαδή ανήκε στο ιερατικό-ιατρικό γένος των Ασκληπιαδών, ο δε παππούς του ήταν εξέχων Ασκληπιάδης. Οι ιατρικές γνώσεις των Ασκληπιαδών μεταδίδονταν αποκλειστικά από τους γονείς προς τα παιδιά και αυτό καθιστούσε το γένος τους πανίσχυρη και αξιοσέβαστη ιερατική-ιατρική συντεχνία. Απέκτησε  δύο γιους, το Θεσσαλό και το Δράκοντα, που αναδείχθηκαν σε επιφανείς ιατρούς, καθώς και μία κόρη, που παντρεύτηκε τον ιατρό Πόλυβο.
 Και βέβαια επειδή τότε η χειρουργική δεν εθεωρείτο ιατρική γι΄ αυτό ορκιζόταν κανείς  να μη χειρουργήσει πάσχοντες από λίθους αλλά ν΄ αφήσει την πράξη αυτή για τους ειδικούς, δηλαδή τους χειρουργούς που δεν ανήκαν στους γιατρούς !
Το τρίτο μέρος του όρκου είναι και το πιο σημαντικό γιατί καθορίζει τα καθήκοντα του γιατρού προς τους ασθενείς του πολλά από τα οποία έχουν παραμείνει τα ίδια όλους αυτούς τους αιώνες.
Μεταξύ αυτών ορκίζεται πως η θεραπεία είναι πάντα για βοηθήσει και ποτέ για να βλάψει τον ασθενή. Αυτή η πρόταση έχει μπει γιατί παλιότερα την θεραπεία των ασθενών την είχε το ιερατείο ή ο μάγος της φυλής  που ήταν ικανοί και για καλό και για κακό.
 Επίσης ορκίζεται ότι θα διατηρεί αγνή και άσπιλη την τέχνη και την ζωή του, δεν θα σχετίζεται σεξουαλικά με άτομα που ζουν στα σπίτια που τον καλούν, και θα τηρεί επίσης το επαγγελματικό απόρρητο.
Δύο σημεία του όρκου έχουν προκαλέσει πολλές συζητήσεις και προβάλλονται συνεχώς, κυρίως από θρησκευόμενους προκαλώντας  έντονες αντιπαραθέσεις γιατί αναφέρονται στην ευθανασία και την διακοπή της κύησης.
Γι΄ αυτά αναφέρει   επακριβώς:
 Ούτε θα δίνω θανατηφόρο φάρμακο σε κάποιον που θα μου το ζητήσει, ούτε θα του κάνω μια τέτοια υπόδειξη. Παρομοίως, δεν θα εμπιστευτώ σε έγκυο μέσο που προκαλεί έκτρωση.  
Χωρίς να θέλω να ανοίξω  συζήτηση και για τα δύο αυτά θέματα απλώς αναφέρω τις χώρες που σήμερα έχουν νομοθετήσει για την ευθανασία και που επιτρέπεται η έκτρωση για να γίνει κατανοητό γιατί δεν υιοθετείται πλέον στην εποχή μας ο όρκος του Ιπποκράτη .
Αλβανία: η ευθανασία νομιμοποιήθηκε το 1999.
Αυστραλία: Το 1995 η ευθανασία νομιμοποιήθηκε στο Βόρειο Διαμέρισμα.
Βέλγιο: Το Κοινοβούλιο νομιμοποίησε την πρακτική της ευθανασίας στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2002.
Ελβετία: Παραμένουν απαγορευμένες όλες οι μορφές ευθανασίας μεταξύ των οποίων και η θανατηφόρα ένεση. Η ελβετική νομοθεσία ορίζει μόνο την προμήθεια μέσων για να διαπράξει κανείς αυτοκτονία.
Ηνωμένο Βασίλειο: Η ευθανασία είναι παράνομη.
ΗΠΑ: Σε περισσότερες από τις πολιτείες η ευθανασία απαγορεύεται.
Ιαπωνία: Δε διαθέτει επίσημους νόμους για την ευθανασία.
Ιρλανδική Δημοκρατία: Η ευθανασία είναι παράνομη.
Λουξεμβούργο: Η ευθανασία νομιμοποιήθηκε με νομοσχέδιο που ψηφίστηκε από το κοινοβούλιο στις 20 Φεβρουαρίου του 2008 και η επίσημη έγκρισή του έγινε στις 16 Μαρτίου του 2009.
Ολλανδία: Το 2002 η χώρα νομιμοποίησε την ευθανασία, ανάμεσα στα άλλα και με τη μορφή της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας από γιατρό.
Ταϊλάνδη: Στις 20 Μαρτίου του 2007 τέθηκε σε ισχύ Πράξη για την Εθνική Υγεία, στην οποία περιγράφονται οι όροι υπό τους οποίους επιτρέπεται η ευθανασία.

Σχετικά δε με την  έκτρωση, στην Ελλάδα αυτή επιτρέπεται από το άρθρο 304 του Ποινικού Κώδικα μόνο με τη συναίνεση της εγκύου και μόνο από γιατρό μαιευτήρα - γυναικολόγο με τη συμμετοχή αναισθησιολόγου σε οργανωμένη νοσηλευτική μονάδα στις ακόλουθες περιπτώσεις:
Εντός των πρώτων 12 εβδομάδων της κύησης σε κάθε περίπτωση
Εντός των πρώτων 24 εβδομάδων, αν υπάρχουν ενδείξεις σοβαρής ανωμαλίας του εμβρύου που επάγονται τη γέννηση παθολογικού νεογνού
Εντός των πρώτων 19 εβδομάδων, αν η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα  βιασμού,  αποπλάνησης ανήλικης, αιμομιξίας ή κατάχρησης γυναίκας ανίκανης να αντισταθεί
Χωρίς χρονικό περιορισμό, αν υπάρχει αναπότρεπτος κίνδυνος για τη ζωή της εγκύου ή κίνδυνος σοβαρής και διαρκούς βλάβης της σωματικής ή ψυχικής υγείας της, βεβαιωμένος από αντίστοιχο ιατρό (στην περίπτωση αυτή ο όρος "έκτρωση" χρησιμοποιείται σε διακοπή που επισυμβαίνει πριν την 24η εβδομάδα).
Επίσης σε αυτήν την κατηγορία εμπίπτει και η περίπτωση έκτρωσης εμβρύου με αποδεδειγμένα σοβαρές δυσλειτουργίες.
Η Εκκλησία της Κύπρου εγκρίνει την έκτρωση μόνο εάν υπάρχει κίνδυνος για τη ζωή της μητέρας. Βέβαια η θρησκευτική αντίθεση στις εκτρώσεις υποχωρεί πλήρως όταν πρόκειται να διαταραχθεί η φυλετική καθαρότητα!
 Κατά την περίοδο αμέσως μετά την Τουρκική εισβολή του 1974 το ιερατείο συγκατατέθηκε να υποβληθούν σε έκτρωση οι Ελληνίδες Κύπριες που είχαν πέσει θύμα βιασμών.

Στον χάρτη μπορεί να δει κανείς τι ισχύει στις διάφορες χώρες του κόσμου . 




Υπόμνημα
 Νόμιμη μετά από αίτηση
 Νόμιμη σε περιπτώσεις βιασμό, κίνδυνο της ζωής ή σωματικής/ψυχικής υγείας της μητέρας, βλάβες του εμβρύου, ή για κοινωνικο-οικονομικούς λόγους
 Νόμιμη σε περιπτώσεις βιασμό, κίνδυνο της ζωής ή σωματικής/ψυχικής υγείας της μητέρας, ή βλάβες του εμβρύου
Παράνομη εκτός από βιασμό, κίνδυνο της ζωής, της σωματικής ή ψυχικής υγείας της μητέρας
 Παράνομη εκτός από κίνδυνο της ζωής ή σωματικής/ψυχικής υγείας της μητέρας
 Παράνομη χωρίς εξαιρέσεις
 Ποικίλει ανά περιοχή
 Δεν υπάρχουν στοιχεία

Για τους παραπάνω λόγους σε πολλές ιατρικές σχολές του κόσμου, ιδίως της Αμερικής από το 1870,  έχουν εγκαταλείψει  τον όρκο του Ιπποκράτη και είτε χρησιμοποιούν  εκσυγχρονισμένες εκδοχές του σύμφωνα με τις σύγχρονες αποδεκτές απόψεις, είτε χρησιμοποιείται από μερικούς ο όρκος ή οι προσευχές του  Ιμπίν Μαϊμόν (Ραβί Μωυσής Μαϊμονίδης) 1135-1204 μΧ.
Μια από αυτές είναι πράγματι αφοπλιστική: « ...Βοήθα να είμαι μετριοπαθής σε όλα, Ύψιστε, εκτός από την αγάπη μου για την επιστήμη:!...»
Από το 1964 χρησιμοποιείται επίσης ευρέως η τροποποίηση που έκανε στον όρκο ο Dr. Louis Lasagna Κοσμήτορας της Ιατρικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Tufts.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, βασιζόμενο στην Διακήρυξη της Γενεύης, το  General Medical Council καθόρισε τις υποχρεώσεις ενός ιατρού και την δήλωση για την Σωστή Ιατρική Πρακτική που θα έλεγα πως είναι το πληρέστερο κείμενο που καλύπτει πλήρως όλες τις πτυχές  στις σχέσεις ιατρών και ασθενών στην σύγχρονη κοινωνία

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

ΟΙ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ ΟΡΓΑΝΩΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ




Είχα σκοπό να μην ασχοληθώ ξανά  με το θέμα των μεταμοσχεύσεων μετά την ψήφιση του σχετικού νόμου. ( Νόμος 3984 ΦΕΚ 150 της 27/6/2011).
Αλλά επειδή είδα ότι το θέμα απασχολεί από απλούς ανθρώπους μέχρι την εκκλησία, θεώρησα σκόπιμο να εκθέσω τις απόψεις μου στα σημεία που γίνεται συζήτηση, χωρίς να διεκδικώ σαν μερικούς, ότι οι απόψεις μου έχουν το αλάθητο του Πάπα.

Σχετικά με το θέμα έχει γίνει εκτεταμένη συζήτηση στα παρακάτω ποστ μου

Σε αυτά είχα εκφράσει  επανειλημμένα την άποψη πως: Ίσως πάντως θα έπρεπε να προστεθεί στο νόμο πως όταν οι συγγενείς α και β βαθμού αρνούνται εγγράφως την λήψη οργάνων αυτή να μην γίνεται.
Η άποψη αυτή δεν πέρασε στο νομοσχέδιο όμως  ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων σε ανακοίνωση του δήλωσε πως :.., παρ όλα αυτά, κατόπιν της διάγνωσης του θανάτου, θα εξακολουθήσει να ζητείται η συναίνεση των συγγενών του εκλιπόντος για την αφαίρεση των οργάνων  του, όπως γίνεται σε όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη με την αντίστοιχη νομοθεσία. 
Επειδή παρά αυτή την διαβεβαίωση υπάρχει η πιθανότητα μερικοί αντιτιθέμενοι στην εικαζόμενη συναίνεση μετά την ψήφιση του νόμου να φοβούνται πως αν τα τινάξουν σύντομα αδίστακτοι γιατροί θα επιπέσουν επί του πτώματος τους και θα τους αφαιρέσουν πολύτιμα για την διατροφή των σκωλήκων όργανα τους για να τα εμπορευθούν, παρά τα σαφώς προβλεπόμενα στο νόμο, ας ηρεμήσουν ! 
Η έναρξη της ισχύος της «εικαζόμενης συναίνεσης», σύμφωνα με το νόμο, έχει οριστεί για μετά 2 ολόκληρα χρόνια , την 1/6/2013.
Επίσης επειδή μερικούς αντιτιθέμενους παρ΄όλα αυτά μπορεί να τους έχει πιάσει κωλοπιλάλα και να αρχίζουν να  στέλνουν δηλώσεις άρνησης λήψης οργάνων από το πτώμα τους από τώρα,  το σχετικό άρθρο 9 § 2 είναι σαφές. Το παραθέτω αυτούσιο.
2 Η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο, θανόν πρόσωπο  πραγματοποιείται εφόσον όσο ζούσε, δεν είχε εκφράσει την αντίθεση του σύμφωνα με την παράγραφο 3. Η έναρξη της ισχύος της παρούσας παραγράφου αρχίζει από 1-6-2013 προκειμένου στο διάστημα αυτό να υπάρξει πλήρης ενημέρωση των πολιτών μέσω εφαρμογής συγκεκριμένης ενημερωτικής εκστρατείας. Με απόφαση του υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης καθορίζεται ο τρόπος και κάθε τεχνική λεπτομέρεια σχετικά με την εκδήλωση θετικής ή αρνητικής δήλωσης του κάθε ατόμου και ο τρόπος συγκέντρωσης αυτών από τον ΕΟΜ.
Στο νομοσχέδιο , δήλωσε και την αντίθεση της  η Ιερά Σύνοδος, με πρόφαση τι εικαζόμενη συναίνεση,  αποφασίζοντας μάλιστα να ανακαλέσει τον εκπρόσωπο της Εκκλησίας της Ελλάδος από τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων.
Ανακοίνωσε, μάλιστα, πως θα αποσταλεί εγκύκλιος προς τον λαό για να ενημερωθεί σχετικά με τις θέσεις της Εκκλησίας για το θέμα αυτό, η οποία «υποστηρίζει την αξία της φιλαλληλίας και της προσφοράς ζωής, αλλά αρνείται την εικαζομένη συναίνεση και την ιδιωτικοποίηση των Μεταμοσχεύσεων».
Μέχρι να εκδοθεί ή εγκύκλιος που θα εκθέτει τους λόγους της αντίθεσης της υποψιάζομαι πως πιθανώς πρόκειται για υπαναχώρηση της θέσης που είχε εκφράσει η ίδια το 1999 για τον εγκεφαλικό θάνατο που έλεγε: Η ᾿Εκκλησία σέβεται καὶ ἐμπιστεύεται τὴν ἰατρικὴ ἔρευνα καὶ κλινικὴ πράξη. Γι᾿ αὐτό, ἂν καὶ δὲν εἶναι ἁρμόδια, θὰ μποροῦσε νὰ δεχθεῖ τὴν διεθνῶς ὁμόφωνη ἄποψη ὅτι ὁ ἐγκεφαλικὸς θάνατος ταυτίζεται μὲ τὸ ἀμετάκλητο βιολογικὸ τέλος τοῦ ἀνθρώπου.
Ίσως αυτό να οφείλεται και στις απόψεις που εξέφρασε και ο Πατριάρχης, που ως άλλο μέντιουμ Παΐσιος, κατόπιν άνωθεν επιφοιτήσεως προφανώς και αυτός, γνωρίζει πως “Η καρδία είναι το κέντρον της ψυχής και της υπάρξεως”, η φωλεά της προσωπικότητος και το κατοικητήριον του Θεού!
Οπότε άσχετα αν ο εγκέφαλος έχει νεκρωθεί ,ο θάνατος επέρχεται μόνον όταν σταματήσει η καρδιά ( οπότε αυτός που κλείνει το μηχάνημα χάρις στο οποίο μέχρι τότε λειτουργεί η καρδιά κάνει ουσιαστικά και έξωση στον θεό!)
Διάβασα εδώ:
Πρόσφατα, όμως, στο θέμα αυτό παρενέβη ο Παναγιότατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, σε ομιλία του που έκανε στην Καβάλα, κατά την επίσημη επίσκεψή του στην Ιερά Μητρόπολη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου. Είπε, μεταξύ άλλων, στην ομιλία του:
«Η καρδία είναι το κέντρον της ψυχής και της υπάρξεως, διό και ο καρδιακός θάνατος είναι ο όντως θάνατος και όχι ο εγκεφαλικός. Η καρδία είναι η φωλεά της προσωπικότητος με όλον το θετικόν φορτίον των σπερμάτων της αρχαίας σκωρίας των παθών. Διά τούτο και οι Πατέρες και Διδάσκαλοι της Εκκλησίας επιμένουν πολύ εις την ανάγκην της καθάρσεως της καρδίας, και μάλιστα προσδιορίζουν τον τρόπον διά της αδιαλείπτου προσευχής: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλόν”, διά της πνευματικής εγρηγόρσεως, ανυστάκτου προσοχής και νηπτικής ασκήσεως, διά της χαλιναγωγήσεως της φαντασίας με την φύλαξιν των αισθήσεων, διά του κατά Θεόν πένθους και των δακρύων, διά της εξαγορεύσεως των λογισμών και εξομολογήσεως των αμαρτημάτων. Τότε η Χάρις του Θεού καθαρίζει, θεραπεύει, ειρηνεύει και αγιάζει την καρδίαν, και την καθιστά άξιον κατοικητήριον του Θεού. Εις την Παλαιάν Διαθήκην ο Θεός ζητεί από τον πιστόν: “Υιέ, δος μοι σην καρδίαν”. Απαιτεί δηλαδή το όλον πρόσωπον, την όλην προσωπικότητα και ζωήν. Η ένωσις της καρδίας με τον Θεόν είναι το ύψιστον των εφετών, το οποίον όμως δύναται να επιτευχθή μόνον εάν ο Θεός «διανοίξη» την καρδίαν μας, όπως της Αγίας Λυδίας. Δεν είναι αποτέλεσμα μόνον της ιδικής μας επιθυμίας».
Πολύ σωστά γράφει ο Λασκαράτος στο μπλόγκ  Ροΐδη Εμμονές πως:
Η Εκκλησία της Ελλάδος είναι υποχρεωμένη να είναι κατά των μεταμοσχεύσεων ζωτικών οργάνων του σώματος από θέση αμετακίνητης Αρχής. Για τον απλούστατο λόγω πως η λήψη ζωτικού μοσχεύματος από το δότη θεωρείται ευθανασία, αφού η πράξη γίνεται εν όσω ο ετοιμοθάνατος ζει και απλά έχει επέλθει ο εγκεφαλικός θάνατος. Η Εκκλησία δεν τολμά να το πει αυτό ευθέως και αφήνει να υφέρπει η εντύπωση πως δέχεται τις μεταμοσχεύσεις.
Καλή βέβαια η οποιαδήποτε θεολογική αντιμετώπιση αλλά όταν σφίξουν τα πράγματα και αφορά το τομάρι μας τότε αντί για προσευχές και αναμονή θαυμάτων από την Παναγία της Τήνου ή της Σουμελά, ακολουθούμε τη συνήθη ιατρική πρακτική και ακριβώς έτσι  έκανε ο μακαριστός Χριστόδουλος που όταν μπήκε στο χειρουργείο στις ΗΠΑ για να του γίνει μεταμόσχευση το μόσχευμα προερχόταν από εγκεφαλικά νεκρό δότη!
Δυστυχώς όμως λόγω των μεταστάσεων η μεταμόσχευση δεν έγινε και επαληθεύτηκε ο Θύμιος Καρακατσάνης που όταν είχε καρκίνο στον όρχι,  σε συνάντηση του με τον Χριστόδουλο αυτός του είχε πει το αμίμητο: «Ο Κύριος σε αγαπάει πολύ και γι' αυτό σου έδωσε τον καρκίνο. Ο θεός, όποιον αγαπάει, παιδεύει». Και ο Καρακατσάνης, με τη γνωστή θυμοσοφία και το χιουμοριστικό ύφος του, αναρωτήθηκε: «Καλά, εμένα, περισσότερο απ' το Χριστόδουλο μ' αγαπάει ο Θεός, και μου έδωσε τον καρκίνο; Γιατί δεν τον έδωσε σ' εκείνον, που είναι και αρχιεπίσκοπος, άρα θα τον αγαπάει πιο πολύ από εμένα;..».
Σε αντίθεση με την οπισθοδρομικότητα της Ορθοδοξίας οι αντιλήψεις για το θέμα των ιερωμένων στο εξωτερικό είναι σαφώς πιο προοδευτικές.
Το 1996, έγινε στο Colorado των ΗΠΑ μία έρευνα μεταξύ 813 θρησκευτικών ηγετών, κληρικών, νοσοκομειακών ιερέων και ιεροσπουδαστών σχετικά με τη δωρεά οργάνων και τον εγκεφαλικό θάνατο. Στο πρώτο ερώτημα της δωρεάς οργάνων σχεδόν όλοι συνήνεσαν. Στο δεύτερο, σχετικά με το αν η διάγνωση του εγκεφαλικού θανάτου σημαίνει ότι το άτομο είναι οριστικά νεκρό, ενώ μόνο το 62% των κληρικών και το 77% των ιεροσπουδαστών συμφώνησαν, το ποσοστό των νοσοκομειακών ιερέων, που φυσικά είχαν περισσότερη εμπειρία του γεγονότος, ήταν 90%. 
Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένα επίσημο κείμενο γενικής αποδοχής σχετικό με τις μεταμοσχεύσεις, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία έχει ευλογήσει τη δωρεά οργάνων ως πράξη ύψιστης αγάπης και φιλαλληλίας. Ο Πάπας Πίος ο 12ος έχει αναφερθεί θετικά στην δωρεά οργάνων ως πράξη ιδιαίτερα ευγενή, ο δε Πάπας Ιωάννης Παύλος ο 2ος την χαρακτηρίζει υπηρεσία στη ζωή. Όσον αφορά στον εγκεφαλικό θάνατο, κατά την παρελθούσα δεκαετία τρεις ποντιφικές σύνοδοι και ακαδημίες ανέλαβαν το έργο της γνωμοδοτήσεως περί αυτού και κατέληξαν σε κείμενα αποδοχής του ως συμφώνου με την πίστη και διδασκαλία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Επιπλέον, σε επίσημη ομιλία του στο 18ο Διεθνές Συνέδριο της Εταιρείας Μεταμοσχεύσεων που έλαβε χώρα στις 29 Αυγούστου του 2000 στη Ρώμη, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο 2ος υιοθέτησε τον εγκεφαλικό θάνατο. 
 Έχει δίκιο τελικά ο Τάκης Μίχας που έγραψε πρόσφατα μετά από συνάντηση που είχε ο Λοβέρδος με τον Ιερώνυμο:
Η συνάντηση έγινε επειδή ο κ. Ιερώνυμος  εκπροσωπεί μια συγκεκριμένη οργάνωση που φέρει το όνομα  «Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας». Και το απλό ερώτημα  είναι: Στην βάση ποιων ακριβώς γνωσιολογικών κριτηρίων αποζητά ο υπουργός την  άποψη αυτής της οργάνωσης  για την μεταμόσχευση οργάνων (η για οποιοδήποτε άλλο θέμα που άπτεται της επιστήμης); Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μια οργάνωση που  έχει ανάγει την απόρριψη της επιστημονικής αληθείας και την αποθέωση της δεισιδαιμονίας σε πεμπτουσία   της ιδεολογίας της; Πρόκειται για μια οργάνωση που πρεσβεύει ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε 5000 έτη πΧ , ότι δημιουργήθηκε από ένα κύριο με μακριά γενειάδα σε 7 ημέρες, ότι όλοι οι ζώντες οργανισμοί που υπάρχουν σήμερα δημιουργήθηκαν με την σημερινή τους μορφή,  ότι μετά τον θάνατο ο  άνθρωπος (αν είναι τυχερός )  θα μεταβεί σε ένα καθεστώς αιώνιας δημοσιοϋπαλληλικής αργομισθίας κλπ κλπ.  Η αναγωγή λοιπόν ενός ατόμου που εκπροσωπεί μια  οργάνωση με τέτοιες απόψεις σε επίσημο συνομιλητή του κράτους για ένα καθαρά επιστημονικό θέμα  αποτελεί ένα χαστούκι για την επιστημονική κοινότητα και μια απευθείας πρόσκληση για τους νέους μας να απορρίψουν κάθε έννοια επιστημονικής μεθοδολογίας.
Τέλος  έχει εκφραστεί και από το προηγούμενο ΔΣ του ΕΟΜ  ο φόβος για εμπορευματοποίηση των μεταμοσχεύσεων  λέγοντας σχετικά :
Η διεύρυνση του κύκλου των δοτών προκειμένου για ζώσες μεταμοσχεύσεις που προβλέπεται στο άρθρο 8, ενέχει τον ορατό κίνδυνο της εμπορευματοποίησης των. Είμαστε αντίθετοι με την επέκταση της δωρεάς σε άτομα με συναισθηματικό δεσμό, διότι θεωρούμε ότι είναι αδύνατον με οποιοδήποτε τρόπο να κριθεί με αξιοπιστία η ύπαρξη του.
Ο Νόμος Ν. 3984/11 (ΦΕΚ 150 Α/27-6-2011) αποκλείει πλήρως την εμπορευματοποίηση γιατί προβλέπει επί λέξει για την λήψη από ζώντα δότη σε αυτή την περίπτωση:
ε) σε πρόσωπο με το οποίο έχει προσωπική σχέση και συνδέεται συναισθηματικά. Στην περίπτωση αυτή απαιτείται άδεια με δικαστική απόφαση, που εκδίδεται με τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, ύστερα από έλεγχο όλων των προϋποθέσεων αφαίρεσης οργάνου από ζώντα πρόσωπο και επιπλέον της ψυχικής υγείας του δυνητικού δότη, της προσωπικής σχέσης και του συναισθηματικού δεσμού του με τον υποψήφιο λήπτη, όπως και της ανιδιοτέλειας της προσφοράς
Δηλαδή με απλά λόγια ένα ζευγάρι που δεν έχει παντρευτεί, δεν έχει κάνει σύμφωνο συμβίωσης αλλά ζουν χρόνια μαζί θα μπορεί ο ένας να δώσει στον άλλο βασικά νεφρό ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ.

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

ΕΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΤΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΗ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΕΣΤΙ ΝΟΜΟΣ





  Πριν από λίγες μέρες διάβασα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ένα μικρό άρθρο με τίτλο Τι εστί νόμος; με την υπογραφή Απόστολος Διαμαντής. Επειδή το όνομα αυτό μου ήταν παντελώς άγνωστο είδα στο τέλος του άρθρου να γράφει Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου επεξήγηση που βέβαια δεν μου ξεκαθάριζε τι σχέση έχει με αυτό ο υπογράφων το άρθρο , είναι καθηγητής σε αυτό ή ένας απλός κλητήρας;
Έτσι πήγα στο site του Πανεπιστημίου και τελικά βρήκα το όνομα του στο τμήμα Ιστορίας  Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών που εδρεύει στην Καλαμάτα. 
Βέβαια   δεν ανήκει στους  πανεπιστημιακούς του τμήματος   αλλά έχει σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ωρισμένου χρόνου, βάσει του  Π.Δ. 407/1980 μαζί με άλλους 31. 
Οπότε εύλογα  υπογράφει ως Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου αφήνοντας με ταπεινότητα στην διακριτική ευχέρεια του καθενός να καταλάβει ότι θέλει.
 Τώρα πως γίνεται το τμήμα αυτό να έχει 32 Διδάσκοντες του Π.Δ. 407/1980, όταν το ίδιο το διάταγμα καθορίζει σαφώς πως: Οι ανωτέρω, των οποίων ο αριθμός δεν  δύναται να υπερβή το σύνολον των πάσης βαθμίδος θέσεων καθηγητών του Ιδρύματος, όταν οι πανεπιστημιακοί του τμήματος είναι 19, είναι από τα συνήθη παράδοξα της ελληνικής πραγματικότητας .
Δεν θα με απασχολούσε ο συγγραφέας αυτός αν όσα γράφει στο άρθρο του δεν ήσαν εξωφρενικά και πρόκληση προς την κοινή λογική.
Φαίνεται όμως ότι πιστεύει πως γράφοντας διάφορα προκλητικά κείμενα  θα εντυπωσιάσει το πόπολο, χρησιμοποιώντας ιδιάζουσα μάλιστα γλώσσα και έτσι πολύ σωστά ο Σαραντάκος γράφει : τουριστική φαίνεται να είναι η σχέση του κ. Δ. με τη γλώσσα, μερικά φανταχτερά κουρελάκια θέλει κι αυτός να μοστράρει, θαρραλέα και περιποιημένα βεβαίως.
Ο ίδιος σχολιάζει απολαυστικά ένα παλιότερο κείμενο του Δ. στο οποίο μεταξύ άλλων γράφει ότι ο Πολύδωρας θα έπρεπε να είναι μόνιμος υπουργός  επειδή μιλάει σωστά ελληνικά (!!) και πως όταν μιλάει  «γεμίζει η αίθουσα με θαρραλέα απαρέμφατα και μετοχές» και βέβαια θεωρεί πως τα παιδιά θα μάθαιναν καλύτερα γράμματα εάν έπεφτε και  «καμιά σφαλιάρα ξανάστροφη, βεβαίως βεβαίως».
Ας δούμε όμως τι γράφει στο άρθρο του με τον αντίστοιχο δικό μου σχολιασμό.

Τι εστί νόμος;

Η κ.Διαμαντοπούλου, με ιταμό στιλ, απαίτησε από βουλευτή του ΚΚΕ να ανακαλέσει, όταν αυτός ζήτησε να μην εφαρμοστεί ο νόμος για τα ΑΕΙ! Κάθε βουλευτής όμως έχει αναφαίρετο δικαίωμα λόγου και δεν ανακαλεί παρά μόνον όταν τεθεί προσωπικό θέμα. Οταν μάλιστα υπουργός ζητεί από βουλευτή να ανακαλέσει μια πολιτική του θέση, τότε έχουμε ωμή εκδήλωση αντικοινοβουλευτισμού.


Προφανώς είναι άκρως κοινοβουλευτικό και πολιτική θέση, βουλευτής στην Βουλή να λέει ότι νόμος που μόλις ψηφίστηκε από τα 2/3 της βουλής δεν θα εφαρμοστεί γιατί το 1/3 δεν συμφωνεί!

Ο υπουργός πρέπει να σέβεται απόλυτα το βουλευτικό αξίωμα, στο οποίο οφείλει την υπουργική του θέση και το οποίο στις δημοκρατίες προηγείται παντός άλλου αξιώματος.
 Η κ. Διαμαντοπούλου μάς έδειξε μιαν αποκρουστική αντικοινοβουλευτική εικόνα, που παρόμοιά της μπορούμε να δούμε μόνον σε καθεστώτα συνταγματικής μοναρχίας.

Προφανώς βέβαια δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι υπάρχουν και εξωκοινοβουλευτικοί υπουργοί.
 Παρά το ότι επίσης διδάσκει σε τμήμα ιστορίας επίσης φαίνεται ότι δεν έχει πάρει χαμπάρι πως συνταγματική μοναρχία έχουν σήμερα το Βέλγιο, η Δανία, το Ηνωμένο Βασίλειο,το Μονακό, οι Κάτω Χώρες, η Ισπανία κτλ όποτε εκεί  μπορούμε να δούμε παρόμοιες προφανώς αντικοινοβουλευτικές εικόνες κατά Δ.

 Eπιστρέψαμε έτσι στις προνεωτερικές εποχές, τότε που οι νόμοι του κράτους ήταν ασυζητητί εφαρμόσιμοι. Στα μοναρχικά μεσαιωνικά καθεστώτα. Όμως από τον 13ο αιώνα, στις χώρες του δυτικού κόσμου, για να εφαρμοστεί ένας νόμος θα πρέπει να είναι δίκαιος

Ευτυχώς που διδάσκει σε  τμήμα ιστορίας και έτσι μαθαίνουν οι φοιτητές για τους δίκαιους νόμους του δυτικού κόσμου  με τους οποίους δικάστηκε μετά τον 13ο αιώνα πχ το 1600 ο Τζορντάνο Μπρούνο ή το  1633 ο Γαλιλαίος και ένα σωρό άλλοι αφανείς από την Ιερά εξέταση.
 Επίσης  για τους δίκαιους νόμους που εφάρμοζε ο Ερρίκος Η όπως το Buggery Act, που καταδίκαζε τους ομοφυλόφιλους στην αγχόνη, και το Witchcraft Act, που καταδίκαζε στην πυρά τις υποτιθέμενες μάγισσες όταν δεν αποκεφάλιζε συζύγους (Άννα Μπολέιν, Αικατερίνη Χάουαρντ) ή καγκελάριους (Τόμας Μούρ,Τόμς Κρόμγουελ).
Επίσης για τους δίκαιους νόμους που εφάρμοζαν οι δυτικοί αποικιοκράτες στους ιθαγενείς  όπως και για  τα πλήθη των άσημων ανθρώπων σε όλο τον δυτικό κόσμο από τον 13ο αιώνα  που τους ένιωσαν στο πετσί τους ουσιαστικά μέχρι τις μέρες μας με τους Ναζί, τα φασιστικά καθεστώτα, ή τους φυλετικούς νόμους στην Αμερική με αποκορύφωμα την "νομιμότητα" ακόμα και σήμερα του Γκουαντάναμο!

 και επιπλέον να εκφράζει το καθεστώς του κοινωνικού συμβολαίου μεταξύ κράτους και λαού, να συμφωνούν οι πολίτες και πρωτίστως αυτοί τους οποίους ο νόμος αφορά -εν προκειμένω οι πρυτάνεις, οι καθηγητές, οι φοιτητές και εν τέλει ο λαός.

Δηλαδή δεν υπάρχουν δικαστήρια ή το συμβούλιο της Επικρατείας που μπορούν κρίνουν την συνταγματικότητα ενός νόμου  αλλά οι νόμοι μπορούν να εφαρμοστούν μόνο αν τύχουν της εγκρίσεως του κ. Διαμαντή και του ΚΚΕ !
Επίσης πρέπει να συμφωνούν βέβαια και εκείνοι που τους αφορούν!
 Δηλαδή πχ οι φοροφυγάδες για τους νόμους για την φοροδιαφυγή, οι λαθρομετανάστες για τους νόμους για την λαθρομετανάστευση, οι οδηγοί για τις παραβάσεις του ΚΟΚ κτλ. 
Οι καθηγητές και οι φοιτητές του Πανεπιστημίου  δεν είναι μια ξεκομμένη ή αυτόνομη οντότητα από το κοινωνικό σύνολο που εκπροσωπείται  στη βουλή, αυτό δε το κοινωνικό  σύνολο στην ολότητα του πληρώνει για να μπορέσει να λειτουργήσει  το πανεπιστήμιο οπότε είναι εύλογο και ευνόητο πως έχει λόγο στους κανόνες  της λειτουργίας του εφ΄ όσον δεν  θίγεται το αυτοδιοίκητο και η ελευθερία του λόγου και της διδασκαλίας σε αυτό.

Οι νόμοι του Κοινοβουλίου δεν είναι σουλτανικά φιρμάνια. Έχουν ως προϋπόθεση την κοινωνική νομιμοποίηση. Την απόλυτη εξουσία στις δημοκρατίες -μετά τη Γαλλική και την Αμερικανική Επανάσταση- δεν την έχουν οι κυβερνήσεις, τα κόμματα και τα κοινοβούλια, αλλά ο λαός. Η εκτελεστική και η νομοθετική εξουσία υπάρχουν μόνον εφόσον έχουν τη λαϊκή έγκριση.

Αυτή ακριβώς  η λαϊκή έγκριση μήπως παρέχεται στο κοινοβούλιο από τον λαό; Μήπως ακριβώς αυτό πέτυχαν η Γαλλική και η Αμερικανική Επανάσταση; 
Εκτός αν  ο Δ. προτείνει  να καταργήσουμε το κοινοβούλιο και να αποφασίζουν λαϊκές συγκεντρώσεις στις πλατείες !

Εάν ένα κοινοβούλιο ψηφίσει νόμο με τον οποίο ο λαός δεν συμφωνεί, τότε αυτός ο νόμος δεν πρέπει να εφαρμοστεί. Αυτό λέει ρητά ακόμη και η διακήρυξη της αμερικανικής ανεξαρτησίας από τον 18ο αώνα, αλλά και η σύγχρονη πολιτική φιλοσοφία, η οποία, με επικεφαλής τον κορυφαίο σήμερα Αμερικανό φιλόσοφο Τζον Ρολς, θέτει το ζήτημα της αναγκαιότητας του δίκαιου χαρακτήρα ενός νόμου, πέραν των τυπικών προϋποθέσεων έκδοσής του από το κοινοβούλιο.

Η συμφωνία ή διαφωνία του λαού πόθεν τεκμαίρεται;
 Από το εάν ο νόμος είναι αρεστός στο ΚΚΕ ή στον Διαμαντή ή στο αν διαφωνεί μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα που την αφορά ο νόμος;
Για να γίνει όμως ευρύτερα αντιληπτή η ευρυμάθεια του συγγραφέα και pour épater le bourgeois πετάει και ολίγο Τζόν Ρολς.
Έχει πουθενά όμως γράψει ο Τζον Ρόλς, μιας και ο κ.Δ έχει εντρυφήσει στα γραπτά του, ότι αν μια κοινωνική ομάδα δεν συμφωνεί με ένα νόμο δεν τον εφαρμόζει;
Αντίθετα το κριτήριο του Rawls σε ότι αφορά την αποδεκτή χρήση της πολιτικής εξουσίας σε μια δημοκρατία είναι η φιλελεύθερη αρχή της νομιμότητας.
 Όπως γράφει: Η άσκηση της πολιτικής εξουσίας από την πλευρά μας είναι ορθή μόνον όταν ασκείται σύμφωνα με ένα σύνταγμα, τα θεμελιώδη στοιχεία του οποίου καλούνται ευλόγως να υποστηρίξουν όλοι οι πολίτες ως ελεύθεροι και ίσοι, δεδομένου ότι πρόκειται για αρχές και ιδανικά αποδεκτά από την κοινή ανθρώπινη λογική τους. 
 Η φιλελεύθερη αρχή της νομιμότητας εμπεριέχει το πρόβλημα της νομιμότητας: πως μπορεί οποιοδήποτε σύνολο βασικών νόμων να επιβληθεί νόμιμα σε ένα πλουραλιστικό σώμα πολιτών. Η λύση του Rawls στο πρόβλημα αυτό ξεκινά από την ελπίδα ότι πολλοί από τους πολίτες μιας δημοκρατικής κοινωνίας θα αποδειχθούν έλλογοι.
      Υπάρχει μόνο μία πηγή θεμελιωδών ιδεών που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως κεντρικό σημείο αναφοράς για όλους τους έλλογους πολίτες μιας φιλελεύθερης κοινωνίας, ήτοι η δημόσια πολιτική κουλτούρα της κοινωνίας.
 Η δημόσια πολιτική κουλτούρα μιας δημοκρατικής κοινωνίας, σύμφωνα με τον Rawls, «αποτελείται από τους πολιτικούς θεσμούς ενός συνταγματικού καθεστώτος και τις δημόσιες παραδόσεις που αφορούν την ερμηνεία τους (συμπεριλαμβανομένου του δικαστικού σώματος), καθώς και ιστορικά κείμενα και έγγραφα που είναι γνωστά σε όλους» 
Θα είχε πλάκα πάντως να έβλεπε κανείς που θα βρισκόταν ο κ.Δ  στην Αμερική, εάν δεν εφάρμοζε ένα νόμο ψηφισμένο από το κοινοβούλιο ισχυριζόμενος ότι ο λαός δεν συμφωνεί γιατί κατά την άποψη του έρχεται σε αντίθεση με την διακήρυξη της αμερικανικής ανεξαρτησίας !

Δεν φτάνει να είναι νόμος. Πρέπει να είναι και δίκαιος. Είναι νόμος επειδή είναι δίκαιος και δεν είναι δίκαιος επειδή απλώς είναι νόμος.
Το αν όμως είναι δίκαιος ένας νόμος δεν το κρίνει η κυβέρνηση ούτε καν το κοινοβούλιο, αλλά οι πολίτες στους οποίους απευθύνεται. Ολα αυτά προφανώς δεν τα έχει υπ' όψιν της η κ. Διαμαντοπούλου, όταν εκτοξεύει απειλές άλλων εποχών εναντίον των κομμουνιστών βουλευτών.

Πολύ σωστά τα αναγραφόμενα περί νόμων αλλά βεβαίως το δίκαιο ενός νόμου δεν το κρίνουν οι πολίτες αλλά στις ευνομούμενες πολιτείες η δικαιοσύνη που μπορεί, όπως επανειλημμένα έχει κάνει, να θεωρήσει ένα νόμο, ως αντισυνταγματικό.  

Ελπίζω πως οι φοιτητές του τμήματος δεν μαθαίνουν για τους νόμους από αντίστοιχες διδασκαλίες του πάλαι ποτέ θαυμαστή της ρητορικής Πολύδωρα και νυν θαυμαστή του δόγματος Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη. 
Ευτυχώς δεν είμαι οπαδός της χειροδικίας εναντίον οποιοδήποτε ανθρώπου, αν και μερικές φορές διαβάζοντας διάφορα κείμενα μου έρχεται η σκέψη πως ίσως θα έκανε καλό στους συγγραφείς του  η σύσταση  του κ. Διαμαντή να τους έπεφτε καμιά σφαλιάρα ξανάστροφη, βεβαίως βεβαίως .

* Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου