Τετάρτη 28 Αυγούστου 2019

Η ΔΙΑΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΚΡΑΤΑΕΙ ΑΠΌ ΤΟ 1843!




Για να γίνει κατανοητό αυτό που γράφει ο τίτλος του σημερινού ποστ μεταφέρω εδώ μερικά ενδιαφέροντα αποσπάσματα από το άρθρο του Βασίλη Ραφαηλίδη Η δυσκολία του να είσαι Έλληνας.


Επανάσταση, λοιπόν, σημαίνει εξέγερ­ση μέρους του λαού μιας συγκεκριμένης εθνότητας εναντίον μέρους του ίδιου λαού της ίδιας εθνότητας……
Η Γαλλική Επανάσταση, για παράδειγμα, ήταν επανά­σταση, γιατί κάποιοι Γάλλοι ξεσηκώθηκαν εναντίον άλ­λων Γάλλων. Το ίδιο και η Οκτωβριανή Επανάσταση…….
Γιατί, λοιπόν, η Ελληνική Επανάσταση ονομάστηκε· επανάσταση; Αν οι Έλληνες πολεμούσαν τους Τούρκους, θα έπρεπε να έχουμε, απλώς, έναν «απελευθε­ρωτικό πόλεμο», με στόχο την εκδίωξη του κατακτητή από εδάφη που κατοικούνταν από μια συγκεκριμένη εθνότητα, που επιθυμούσε να αυτοδιοικηθεί και να αυτονομηθεί (να θεσπίζει η ίδια τους νόμους)……..
Το γεγονός, λοιπόν, πως η Ελληνική Επανάσταση εξαρχής ονομάστηκε επανάσταση και όχι «απελευθε­ρωτικός πόλεμος», δηλώνει πως αυτοί που εξεγέρθη­καν κατά των Τούρκων, δεν ήταν μόνο τα μέλη μιας συγκεκριμένης εθνότητας, π.χ. οι Έλληνες, αλλά όλες οι εθνότητες που κατοικούσαν στη γεωγραφική περιο­χή της Ελλάδας……
Οι λαοί, λοιπόν, που ξεσηκώθηκαν κατά των Τούρ­κων, είχαν συνείδηση πως δεν ανήκαν στην ίδια εθνό­τητα και πως, αντίθετα, ανήκαν στο ίδιο καταπιεστικό Κράτος, την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Δεν μπορού­σαν, συνεπώς, να ονομάσουν την εξέγερσή τους «απε­λευθερωτικό πόλεμο», γιατί δεν ήταν μία και μόνο η εθνότητα που ζητούσε τη δημιουργία αυτόνομου κρά­τους, που κατ’ ανάγκη δε θα μπορούσε να είναι εθνι­κό. Την ονόμασαν, λοιπόν, εξαρχής επανάσταση (ή «αγώνα για την ελευθερία»), γιατί η εξέγερση κατά της οθωμανικής εξουσίας (προσοχή: όχι μόνο κατά των Τούρκων, που άλλωστε πολέμησαν μαζί με τους Άρα­βες υποτακτικούς τους υπό τον Μοχάμεντ ‘Αλι), ήταν όντως ένας πολυεθνικός εμφύλιος πόλεμος, όπου μια πολυεθνική ενότητα λαών ξεσηκώθηκε ενάντια σε ένα άλλο κομμάτι ταυ ίδιου πολυεθνικού λαού…


Ο Γεράσιμος Κακλαμάνης,…. λέει πως στην Ελληνική Επανάσταση πήραν μέρος όχι μόνο Αρβανίτες και Βλάχοι (αυτό δεν αμφισβητείται) αλλά και 430.000 περίπου μωαμεθανοί κατά το θρήσκευμα, που άλλοι απ’ αυτούς ήταν Τούρκοι στην καταγωγή, πλήρως εξαθλιωμένοι απ’ την αυταρχικότητα του Οθωμανικού Κράτους και άλλοι Έλληνες που ασπά­στηκαν το μωαμεθανισμό και που δεν ήταν λίγοι…..
Βέβαια, η πολιτική ηγεσία της επανάστασης έμεινε στα χέρια των πλούσιων Ελλήνων εμπόρων αστών της διασποράς. Αλλά αυτοί δε θα μπορούσαν να κάνουν τίποτε χωρίς τη μάχιμη συμμετοχή όλων των λαών, όλων των εθνοτήτων που κατοικούσαν στη γεωγραφική περιοχή της σημερινής Ελλάδας. Πράγμα που γίνεται φανερό κι από το γεγονός πως πάρα πολλοί από τους στρατιωτικούς ηγέτες της Επανάστασης δεν ήταν Έλ­ληνες, από φυλετική άποψη. ‘Ήταν όμως Έλληνες από πολιτιστική άποψη, μιας και είχαν διαμορφώσει ήδη έναν πολιτισμό, που ωστόσο δεν είναι αμιγώς ελληνι­κός, αλλά προϊόν ανάμειξης πολλών και ποικίλων πολι­τιστικών στοιχείων. 


Ένας λοιπόν από αυτούς ήταν και ο ΧΑΤΖΗ ΧΡΗΣΤΟΣ (ΚΡΙΣΤΕ) ΝΤΑΓΚΟΒΙΤΣ (1783-1856) Ήταν Σέρβος με βουλγάρικη καταγωγή και γι΄αυτό  είχε αποκτήσει την προσωνυμία Βούλγαρης.
Σε αρκετές ελληνικές πηγές αναφέρεται και σαν Χατζή Χρήστος Βούλγαρης και  ο ίδιος υπέγραφε και με τα δύο ονόματα.
Ο πατέρας του Πέτρος και ο αδελφός του Σταύρος ήταν αγωνιστές της Σερβικής επανάστασης και σκοτώθηκαν στη πολιορκία του Βελιγραδίου το 1806. Κυνηγημένος από τους Οθωμανούς διέφυγε μαζί με την μητέρα του Άννα αρχικά στη Βοσνία, Βενετία, Ρόδο και Κύπρο για να καταλήξει στην Αίγυπτο. Εκεί μπήκε σαν ιπποκόμος στις υπηρεσίες του Χουρσίτ πασά που διορίστηκε το 1820 βαλής της Πελοποννήσου. Στην ελληνική επανάσταση όταν άρχισε η πολιορκία της Τριπολιτσάς από τα ελληνικά στρατεύματα εγκατέλειψε τη πόλη και προσχώρησε στο ελληνικό στρατόπεδο.
 Έφτιαξε δικό του στρατιωτικό σώμα αποτελούμενο από Σέρβους και Βούλγαρους με το οποίο πήρε μέρος σε πολλές μάχες και διακρίθηκε ιδιαίτερα στα Δερβενάκια. Τον Απρίλιο του 1825 πιάστηκε αιχμάλωτος των Οθωμανών μετά τη μάχη του Πετροχωρίου για να απελευθερωθεί το 1828.
Με το τέλος της επανάστασης προήχθη σε στρατηγό, έγινε υπασπιστής του Όθωνα και τιμήθηκε με το ανώτατο αριστείο.
Συμμετείχε στην Εθνοσυνέλευση που συγκλήθηκε ύστερα από το κίνημα του 1843 και η οποία ψήφισε λίγο μετά, το 1844, σύνταγμα με το οποίο θεσπίστηκε το πολίτευμα της συνταγματικής μοναρχίας.
Στη διάρκεια της Εθνοσυνέλευσης εκφράστηκε με ένταση η αντίθεση μεταξύ αυτοχθόνων (Ελλήνων γεννημένων σε περιοχές που εντάχθηκαν στο ελληνικό κράτος) και ετεροχθόνων (Ελλήνων γεννημένων σε περιοχές που βρίσκονταν έξω από τα σύνορα του ελληνικού κράτους). Οι αυτόχθονες διαμαρτύρονταν επειδή οι ετερόχθονες είχαν καταλάβει, χάρη στη μόρφωση που συνήθως διέθεταν, πολλές από τις θέσεις της δημόσιας διοίκησης, πράγμα που κατά τη γνώμη των πρώτων δεν ήταν δίκαιο. Την νοοτροπία που είχαν αναπτύξει οι  αυτοχθόνες την εξέφρασε με αυτά που είπε ο Μακρυγιάννης στην Εθνοσυνέλευση:  “Αν είναι να μείνουμε κι εμείς νηστικοί, ας πάει στο διάβολο η Ελευθερία. Έφαγαν αυτοί, ας φάμε κι εμείς τώρα” (Από την Ελληνική Πολιτική Εγκυκλοπαίδεια του Κων. Μ. Γράψα). 
Στους «αυτόχθονες» ξεχώριζαν ο Ρήγας Παλαμήδης, ο Πλαπούτας, ο Κανέλλος Δεληγιάννης, ο Μακρυγιάννης, ο Θεοδωράκης Γρίβας και ο Κορφιωτάκης. Στους  «ετερόχθονες» ο Κωλέττης, ο Καλλέργης, ο Σίμος, ο Πετσάλης, ο Βελέντζας και ο Αξελός. Μαζί τους πήγε τελικά και ο πρωθυπουργός Ανδρέας Μεταξάς. 
 Μετά από έντονες πιέσεις των αυτοχθόνων, που αποτελούσαν και την πλειοψηφία της Εθνοσυνέλευσης, αποφασίστηκε οι ετερόχθονες, δίχως να χάσουν το δικαίωμα του Έλληνα πολίτη, να μην επιτρέπεται να διοριστούν σε θέσεις της διοίκησης (δεν αποκλείονταν από την εκπαίδευση και τον στρατό). Επίσης, ετερόχθονες μπορούσαν να εκλεγούν βουλευτές μόνο σε οικισμούς ετεροχθόνων, εάν αυτοί διέθεταν ορισμένο αριθμό κατοίκων.
Στην Εθνοσυνέλευση πήρε και ο  Χατζή Χρήστος Βούλγαρης τον λόγο για να μιλήσει υπέρ των ετεροχθόνων αλλά δεν τα κατάφερε καθώς δεν μπορούσε να μιλήσει στα ελληνικά. Άρχισε λοιπόν να φωνάζει «Που είναι εμένα εκείνο Παπάζογλου, που είναι εμένα εκείνο Χατζηζορμπά, που είναι εμένα εκείνο…» τα ονόματα των σκοτωμένων  συμπολεμιστών του και κατέβηκε από το βήμα κλαίγοντας.



Όπως γράφω στο ποστ μου Γκαϊντούρια! στην Εθνοσυνέλευση του 1844 βουλευτής ήταν και ο Τσωρτς, της οδού Τζωρτζ στην Κάνιγγος, αφού οι συναγωνιστές του τον αποκαλούσαν Τζώρτζη. Αυτός είχε πάρει την ελληνική υπηκοότητα, πλην όμως οι αυτοχθονιστές που δεν μασούσαν από τέτοια, ετερόχθονα τον ανέβαζαν, ετερόχθονα τον κατέβαζαν. Κάποια στιγμή σηκώθηκε να πάει στο βήμα. Βαρύς όπως ήταν και ηλικιωμένος, τον υποβάσταζαν. Στάθηκε, κοίταξε την ευγενή ομήγυρη και είπε μία μόνον λέξη: «Γκαϊντούρια». Κανείς δεν τόλμησε να του απαντήσει και ο ίδιος ήταν τόσο συγχυσμένος, που σωριάστηκε στο πάτωμα.
Από τότε μέχρι σήμερα οι Έλληνες του εξωτερικού έχουν αποκλειστεί από  την ψηφοφορία στις Ελληνικές εκλογές. Ελπίζω να μην έχουμε αντίστοιχες διαμάχες με αυτές της εθνοσυνέλευσης του 1843 όταν θα έλθει στη Βουλή το θέμα της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού.



Σάββατο 24 Αυγούστου 2019

ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΠΟΡΔΟΚΟΠΟΣ, ΔΥΟ ΠΟΙΉΜΑΤΑ ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΠΡΙΝ 200 ΧΡΟΝΙΑ




Ο Γιάννης Βηλαράς (1771-1823) ήταν γιός γιατρού και γιατρός ο ίδιος, σπουδαγμένος στην Πάδοβα και την Μπολόνια. Από νέος  έγραφε λυρικά και σατυρικά ποιήματα αλλά και πεζογραφήματα. Ήταν από τους πρώτους ποιητές της νεοελληνικής ιστορίας και θεωρείται πως έβαλε τις βάσεις της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Έγραφε στην δημοτική και επίσης εναντιωνόταν στην ιστορική ορθογραφία (τόνοι, πνεύματα και ομόηχα φωνήεντα) εξ ου και  το πιο γνωστό του έργο, είναι η Ρομεηκη γλοσα. 
Επιστρέφοντας μετά τις σπουδές του στα Γιάννενα, διορίστηκε ως προσωπικός γιατρός του Βελή πασά, γιου του Αλή Πασά τον οποίο ακολούθησε στην Πελοπόννησο και στην Θεσσαλία, του χαρεμιού του αλλά και του ιδίου του Αλή Πασά.
Μετά την πολιορκία των Ιωαννίνων, από τα τούρκικα στρατεύματα, ο Γιάννης Βηλαράς εγκατέλειψε τον Αλή Πασά για να εγκατασταθεί στο χωριό  Τσεπέλοβο  του Ζαγορίου. Εκεί πέθανε, ύστερα από τρία χρόνια, μόλις 52 ετών το 1823, αφήνοντας σε άσχημη οικονομική κατάσταση τη σύζυγό του και τους δύο γιους του.


Με το δηκτικό του χιούμορ και ως γιατρός σατιρίζει στο πρώτο ποίημα τους γιατρούς που έχουν ο καθένας διαφορετική διάγνωση και θεραπεία για τον ασθενή σε ένα Συμβούλιο Γιατρών.
Είναι από την δεύτερη έκδοση των Απάντων του που εκδόθηκε το 1871.
Το δεύτερο είναι ο Πορδοκόπος , ο τίτλος του οποίου τα λέει όλα!


Σ υ μ β ο ύ λ ι ο ν Γ ι α τ ρ ώ ν

Γιός ολομονάκριβος, γονέων ευγενών,
 Μ' αρρώστιας πέφτει βάσανο παραδαρμό δεινόν.
Ευθύς Γιατρούς δεν άργησαν τους πλιο ονομαστούς,
 Να προσκαλέσουν τέσσαρους, της χώρας θαυμαστούς.
 Πλακώνουν οι Εξοχότατοι με άκρα σιωπή,
 Εμβαίνουν όλοι κάθονται, βαρείς και σκυθρωποί.
Κατά σειρά υστερώτερα, κυττάζουν το σφυγμό·
 Του ψηλαφούν τη γλώσσα του, με μέγα στοχασμό.
 Ρωτάν διά συμπτώματα μικρά και δυνατά·
Ξετάζουν της ασθένειας και ώραις, και λεπτά.
 Κιαπέ αρχηνάν σοφώτατα, τα πάντα να ξηγούν,
Αιτιατά και αίτια, να φυσιολογούν.
 Σαν αποσυνομίλησαν για ώρα αρκετή.
 Καθένας στην αράδα του λοιπόν, γνωμοδοτεί,
 Και πρώτος, λέει ο νιότερος, του στήθους πλησμονή·
 Από πληθώραν αίματος, θεωρώ τον ασθενή.
 Και όλα τα συμπτώματα, κι' οι χτύποι του σφυγμού
 Μας δείνουν τέλια φλόγωσι ανώτατου βαθμού.
 Φλεβοτομία άφθονη, εδώ μας ωφελεί
Να γένη, Εξοχώτατοι, χωρίς αναβολή.
 Είπε· και εξεθηκάρωσε νιστέρι κοφτερό,
 Και αναμένει έτοιμος της άδειας τον καιρό.
 Συμπάθιο, είπε ο δεύτερος· δεν είν' φλογιστικό
 Το πάθος, Εξοχώτατοι, αλλά χολερικό.
 Τα συχναναγουλιάσματα, η δίψα η πολλή,
 Μας αποδείχνουν άσφαλτα, χωλής υπερβολή.
 Διορίζω, Εξοχώτατοι, λοιπόν εμετικό,
 Στα πάθη τα παρόμοια το μόνο ιατρικό.
 Ποτήρι φέρτε, φώναξε, Και κάμποσο νερό.
 Ανάγκη να μη χάσωμε Σε λόγια τον καιρό.
 Και ευθύς από τον κόρφο του Κι' από μικρό κουτί,
 Μια σκόνη ανακάτευε Σε δόσι αρκετή.
 Ο τρίτος, την συγχώρεσι, τους λέγει, σας ζητώ,
 Αν και στους δύω ενάντια τολμώ, γνωμοδοτώ.
 Το πάθος του αρρώστου μας Δεν είν' φλογιστικό,
Δεν είναι, Εξοχώτατοι, μηδέ χολερικό.
 Η γλώσσα τόσο άπαστρη, φωνάζει, καθαρά
 Πως μόνον εις τα άντερα φωλιάζει φανερά.
 Η ύλαις εσωρεύθηκαν, καθόλου στην κοιλιά.
 Αυταίς να καθαρίσωμε, να κάμωμαι δουλιά.
 Καθαρτικό χρειάζεται, κι' ολίγο δυνατό·
 Εγώ τα καταπότια στη χούφτα τα κρατώ.
Καλά, καλά και τίμια αυτά τα ιατρικά,
Αλλ' όχι, Εξοχώτατοι, και θαραπευτικά,
 Τους λέγει ο πλιο γέροντας, Με σχήμα σοβαρό·
 Και πρέπει να ξετάξωμε του χρόνου τον καιρό.
 Οπόσους φλεβοτόμησα τη φετινή χρονιά,
 Τους ίδα, Εξοχώτατοι, να σβύσουν κοπανιά.
Κανείς δεν ωφελήθηκε από ξερατικό·
 Και πάντοτε μετάνιοσα διά το καθαρτικό.
 Λοιπόν το πάθος, βλέπετε, μας μένει σκοτινό.
 Κι' απόσα επροβάλθηκαν, δεν είναι πιθανό
 Να λάβη κάνα ώφελος ο νέος ασθενής.
 Και ίσως εσυμπέραινε, μου φαίνεται, κανείς,
 Με πλέον βεβαιώτητα και λόγον καθαρόν,
 Ανίσως το απόδιδε των μοναχών νευρών.
 Δι αυτό νομίζω άφευκτα, τα ερεθιστικά·
 Και να που έχω πρόχειρα τα επιθετικά.
 Σ' αυτά σηκώθη άπειρη λογοτριβή σφοδρή,
 Καθένας δικαιώνεται, τον άλλον αναιρεί.
Καθείς διίσχυρίζεται Και ισχυρογνωμάει,
…………………
…………………
Ο άρρωστος κοιτάζοντας. Νιστέρια, γιατρικά,
 Και ακούωντας τα λόγια τους πολύ προσεκτικά·
 Ελπίζοντας, φοβούμενος, σε ταραχή πολλή,
 Κι' αγώνα μβήκεν άσωστο, οπού τον ωφελεί.
 Διατί η αγανάκτησι του προξενάει μ' ορμή,
 Πολύν και πλούσιον ίδρωτα απ' όλο το κορμί.
Ν' αλλάξη ο νιος εγύρεψε, και να λευφτερωθή,
 Οχ των Γιατρών την σύγχυσι, για να αποκοιμηθή.
 Και έτζι οι Εξοχώτατοι πλιο δεν χασομεράν,
Φιλονικώντας άκοπα εκείθε αναχωράν.

                                          Ο ΠΟΡΔΟΚΟΠΟΣ


Πριν 6 χρόνια είχα γράψει το ΠΕΡΙ ΠΟΡΔΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ! στο οποίο αναφέρονται σχετικά κείμενα με το ίδιο θέμα που είχε απασχολήσει στις αρχές του 19ου αιώνα τον Βηλαρά.


Τρίτη 20 Αυγούστου 2019

ΜΙΑ ΜΗΝΥΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΑΜΠΡΑΚΗ ΩΣ ΣΥΝΕΡΓΟΥ ΣΕ ΑΠΑΤΗ ΜΕ ΨΕΥΔΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΓΕΝΝΗΣΗΣ




Ο αείμνηστος Γρηγόρης Λαμπράκης , αναγορεύτηκε υφηγητής Μαιευτικής και Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1950.
Τον ίδιο χρόνο και ως το 1957 έγινε διευθυντής της Μαιευτικής και Γυναικολογικής Κλινικής του θεραπευτηρίου ''Λευκός Σταυρός'' που ήταν στο Πασαλιμάνι επί της οδού Ακτής Τρύφωνος Μουτσοπούλου 79.


Την Κλινική είχε ιδρύσει προπολεμικά ο αδελφός του Θεόδωρος Λαμπράκης,  που ήταν επίσης ιατρός Χειρουργός  και την λειτουργούσε με την γυναίκα του ιατρό και αυτή, αναισθησιολόγο Τούλα Μπούτου.  

Το 1959 διαβάζουμε στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ την παρακάτω είδηση:


Την επόμενη μέρα η δίκη συνεχίστηκε καταλήγοντας εις το να αναβληθεί:



Ο μεν καθηγητής Ν. Λούρος ήταν ο καθηγητής Μ-Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ο Λογοθετόπουλος πρώην καθηγητής στην ίδια έδρα στο ίδιο Πανεπιστήμιο και μετέπειτα ο πρωθυπουργός της χώρας στην κατοχή.
Όπως γράφω στο ποστ Γ΄ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΟΓΟΘΕΤΟΠΟΥΛΟΣ-ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ δικάστηκε μετά τον πόλεμο  ως δωσίλογος και καταδικάστηκε σε ισόβια :
Στην φυλακή ο Λογοθετόπουλος παρέμεινε από τον Φεβρουάριο 1946 έως τις 2 Ιανουαρίου 1951 οπότε και αποφυλακίστηκε μετά από απονομή χάριτος λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας του.
Το Μαιευτήριο Αλεξάνδρα ,που η ιδέα ανέγερσης του υπήρχε από το 1888, και είχε θέσει ο Λογοθετόπουλος τον θεμέλιο του λίθο ως πρύτανης του Πανεπιστημίου το 1933, έγινε τελικά εφικτό να αποπερατωθεί από τον προαιώνιο αντίπαλο του Ν. Λούρο που το εγκαινίασε πανηγυρικά με λαμπρότητα και επισημότητα στις 10-12-1954 παρουσία και του Λογοθετόπουλου.
Η διάγνωση του αν μια γυναίκα έχει γεννήσει στο παρελθόν γίνεται από τις εγκάρσιες ρήξεις που εμφανίζει ο τράχηλος της μήτρας λόγω της διαστολής του για την έξοδο του εμβρύου, αλλά και από την εμφανή χαλάρωση του κόλπου λόγω της διαστολής του κατά τον τοκετό.


Μετά την αναβολή της δίκης και την δημοσίευση μιας διευκρίνιση του Λαμπράκη στην  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, δεν υπάρχει δημοσιευμένη ειδησεογραφία για την εξέλιξη της δίκης αλλά μόνο μετά 6 μήνες, στην ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ διαβάζουμε μια μικρής έκτασης είδηση, στα «ψιλά» της εφημερίδας ότι το πλημμελειοδικείο αθώωσε τους κατηγορούμενους χωρίς να αναφέρονται λεπτομέρειες της δίκης.


Σάββατο 17 Αυγούστου 2019

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ.




Όσοι ασχολούνται με την φωτογραφία γνωρίζουν ότι ή τύχη παίζει σημαντικό ρόλο στο να πετύχουν μια μοναδική φωτογραφία που δεν μπορεί ποτέ ξανά να επαναληφτεί ή να σκηνοθετηθεί.
Μερικές από αυτές τις στιγμές έχουν πετύχει να απαθανατίσουν οι παρακάτω φωτογραφίες.

















Τρίτη 13 Αυγούστου 2019

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ!




Νομίζω πως ήταν ο Πάγκαλος που είχε κάποτε πει, πως πηγαίνοντας στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου που έμενε ο μακαρίτης πλέον Χόλμπρουκ, η πρώτη κουβέντα που του είπε, ο απόλυτα ζωικός Αμερικανός διαπραγματευτής ήταν: Έριξα ένα χέσιμο που το ευχαριστήθηκα!
Ό Χόλμπρουκ είχε απόλυτα δίκιο!
Όπως έχω ξαναγράψει, το χέσιμο είναι η μοναδική απόλαυση στον άνθρωπο που δεν του δημιουργεί τύψεις, σε αντίθεση με το φαγητό και το πήδημα, που σε πολλούς δημιουργούν και γι΄αυτό άλλωστε και οι θρησκείες για να ελέγχουν τους πιστούς επιβάλλουν και στα δύο διάφορες απαγορεύσεις.
Στο παρελθόν έχω δώσει μερικές χρήσιμες συμβουλές σχετικά με το χέσιμο στο ΜΗΠΩΣ ΧΕΖΟΥΜΕ ΛΑΘΟΣ; και στο ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΜΕ ΧΙΟΥΜΟΡ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΜΑΣ!
Επίσης στο ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΑΜΠΕΛΕΣ ΤΩΝ WC ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΑΞΙΟΠΟΊΗΣΗ ΤΟΥ ΣΚΑΤΟΥ! υπάρχουν ποικίλες και ευφάνταστες πινακίδες που υποδεικνύουν στον κόσμο τους διάφορους χώρους που μπορούν να εναποθέσουν τους καρπούς της κοιλίας τους άνδρες και γυναίκες!
Υπάρχει επίσης ένα 4 λεπτών σατυρικό επεισόδιο, από την σπονδυλωτή ταινία  Signore e signori, buonanotte του 1976 στο οποίο ο μοναδικός Ugo Tognazzi χωρίς να λέει ούτε μια λέξη πετυχαίνει, σε ένα από τους καλύτερους ρόλους του, να μας δώσει την κωμικοτραγική εξέλιξη που έχει  το χέσιμο ενός στρατηγού!



Σήμερα προσθέτω μερικές ακόμα απολαυστικές σχετικές πινακίδες που σχετίζονται με τον χώρο που και ο βασιλεύς πηγαίνει μόνος του εκτός βέβαια των πολύ θρησκευόμενων που θεωρούν, όπως στην πρώτη φωτογραφία, πως είναι πανταχού παρών ακόμα και εκεί! .








                                     Αυτό ακριβώς έκανε και η κοπέλα της φωτογραφίας!

Παρασκευή 9 Αυγούστου 2019

ΜΙΑ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΜΗΝΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΔ.




Συμπληρώθηκε ένας μήνας αφότου ανέλαβε η ΝΔ την διακυβέρνηση της χώρας. Σκέφτηκα λοιπόν να ρίξω μια ματιά στο τι έγραφα το 2015, όταν η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είχε και αυτή συμπληρώσει ένα μήνα στην εξουσία, στο ποστ μου ΠΕΡΑΣΕ ΗΔΗ ΕΝΑΣ ΜΗΝΑΣ ΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.....
 Έγραφα λοιπόν σε αυτό:
Αυτό που αδιαμφισβήτητα έχει πετύχει είναι να έχει την συμπαράσταση ενός πολύ μεγάλου ποσοστού των Ελλήνων πολύ μεγαλύτερο από αυτό που την ψήφισαν.
Η αποδοχή αυτή βασίζεται στο ότι στο συλλογικό υποσυνείδητο έχει σχηματιστεί η εντύπωση πως η κυβέρνηση έδωσε ηρωικά μια μάχη στην Ευρώπη και την κέρδισε.
Ας δούμε λοιπόν ποια μάχη δόθηκε, τι επιδιώκαμε και τι πετύχαμε.
Η κυβέρνηση ζητούσε μια συμφωνία γέφυρα με την οποία θα μας έδιναν λεφτά χωρίς να δεσμευόμαστε σε τίποτα, με το παράλογο, από όλους τους εταίρους μας, επιχείρημα, ότι βάσει της πρόσφατης λαϊκής εντολής εμείς έχουμε εκλεγεί για να σχίσουμε τα μνημόνια!
Τα αποτελέσματα της πολιτικής αυτής είναι πλέον σήμερα γνωστά και δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση.


Έγραφα επίσης: για την σαφώς χειρότερη κατάσταση στην οικονομία, με απόσυρση πάνω από 20 δις από τις καταθέσεις, πλήρες πάγωμα της οικονομίας με υστέρηση των φορολογικών εσόδων κατά  1δις λόγω και των διαφόρων εξαγγελιών για φορολογικές ελαφρύνσεις που δημιουργούν φρούδες ελπίδες στους αφελείς που είχαν πιστέψει ότι με την κυβερνητική αλλαγή   δεν θα πληρώσουν ΕΜΦΙΑ  και φόρους.
Δυστυχώς  βέβαια θα τους πληρώσουν, όπως βέβαια και τον ΕΝΦΙΑ ( γιατί θα χρειαστεί χρόνος για να τον αλλάξουμε) , και βέβαια ο Βαρουφάκης δεν αποκλείει να βάλει και κάποιο νέο φόρο στους έχοντες και κατέχοντες λέγοντας: Εάν χρειαστεί να βάλω έκτακτο φόρο γι’ αυτό, θα το κάνω, αλλά θα το κάνω σ’ αυτούς που έχουν να πληρώσουν όχι σ’ αυτούς που δεν έχουν…


Όσο για τις προεκλογικές μεγαλοστομίες ότι θα μπει χέρι στην εκκλησία και τους εφοπλιστές ο Βαρουφάκης δήλωσε στο Charlie Hebdo πως :
είναι σωστό ότι η ορθόδοξη εκκλησία θα μπορούσε να συνεισφέρει. Το πρόβλημα είναι ότι η μεγάλη περιουσία που διαθέτει δεν της προσφέρει ένα υψηλό εισόδημα για να μπορέσει να φορολογηθεί. Οι εφοπλιστές θα πρέπει να καταβάλουν το μερίδιο τους. Όμως η εφαρμογή μιας τέτοιας φορολογίας είναι δύσκολη: οι εφοπλιστές κινούνται πολύ και είναι πολύ πιθανό να μεταφέρουν τα εισοδήματα τους, να εγκαταλείψουν τη χώρα εάν φορολογηθούν.
Δηλαδή για τους νοήμονες :Δεν πρόκειται να πάρουμε από αυτούς ούτε φράγκο!


Το ότι σήμερα η ΔΕΗ κινδυνεύει να χρεοκοπήσει συμπαρασύροντας και την οικονομία της χώρας έχει την εξήγηση της σε εκείνη την εποχή γιατί όπως έγραφα:
 Έτσι δεν μένει παρά να πιούν ξύδι όσοι διαφωνούν με τις αυξήσεις των υπαλλήλων στην ΔΕΗ, κατά την ρήση του αγλαούς αποκτήματος από το ΠΑΣΟΚ, τέως προέδρου της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ και νυν φανατικού Συριζαίου που έχει αναφωνήσει στεντόρεια τη φωνή: Στηρίξτε ΣΥΡΙΖΑ, μας δικαίωσε ο Λαφαζάνης για την ΔΕΗ.


Η όλη εικόνα που αποκομίζει κανείς από εκείνο τον μήνα είναι ότι η διακυβέρνηση της χώρας ήταν στα χέρια ανθρώπων, που εκτός από μεγάλα λόγια, κυβερνούσαν χωρίς κανένα πρόγραμμα, αυτοσχεδιάζοντας στου κασίδη το κεφάλι, κάθε μέρα.
 Έτσι το βασικό τους μέλημα ήταν να προβάλουν στο κοινό τους, πως αφού κατέλαβαν τα θερινά ανάκτορα, το σημαντικότερο που έχουν να κάνουν σαν κυβέρνηση είναι να αποτίσουν φόρο τιμής στο σκοπευτήριο της Καισαριανής πριν να παραλάβουν την εξουσία από τον αναμένοντα στου Μαξίμου Σαμαρά ο οποίος αγανάκτησε και έφυγε.


Σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ η ΝΔ ανέλαβε την εξουσία και μεταδίδει την ακριβώς αντίθετη εικόνα, που ελπίζω και εύχομαι να μην διαψευστεί.
Η εικόνα είναι μιας κυβέρνησης της οποίας τα μέλη δείχνουν να έχουν από καιρό προετοιμαστεί για τον ρόλο που ο καθένας τους έχει αναλάβει.
Άλλοτε έπαιρνε μεγάλο διάστημα μέχρι να συμπληρωθούν οι γενικές γραμματείες των υπουργείων και ποτέ έως τώρα δεν είχαν συμπληρωθεί μαζί την ανάληψη καθηκόντων από τους υπουργούς.
Είναι επίσης ευχάριστο το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης βασίστηκε σε νέα άτομα που δεν ανήκαν υποχρεωτικά στο κομματικό του δυναμικό, αλλά είχαν διακριθεί ο καθένας τους στην προηγούμενη δουλειά του, ενώ ταυτόχρονα κατάφερε να μην χρησιμοποιήσει άτομα από την μεγάλη κομματική σαβούρα που διαθέτει η ΝΔ. 
Η πρώτη επιτυχής ενέργεια του ήταν η μείωση του ΕΜΦΙΑ ήδη στα εκκαθαριστικά του Αυγούστου και η βελτίωση του νόμου για τις 120 δόσεις.
Επίσης αντί των προεκλογικών επιδομάτων του ΣΥΡΙΖΑ, κάθε Δεκέμβριο θα καταβάλλεται στους συνταξιούχους 13η σύνταξη η οποία  θα είναι αφορολόγητη και αυξημένη για τους οικονομικά ασθενέστερους, με βάση εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.


Οι εξαγγελίες και μόνο για την εμπέδωση της νομιμότητας σε υπάρχουσες και εδραιωμένες παρανομίες, οδήγησαν τους καταληψίες στο ξενοδοχείο City Plaza να αποχωρήσουν αυτοβούλως από αυτό μετά από 3 χρόνια που το είχαν καταλάβει και η πολιτεία αδρανούσε.
Το ίδιο έγινε και με τους καταληψίες στο κτήριο Γκίνη στο Πολυτεχνείο, που η εικόνα του είναι πλέον ενός κατεστραμμένου χώρου.


Ευτυχώς ψηφίστηκε επιτέλους  και το νομοσχέδιο για την κατάργηση του άσυλου ώστε να καταργηθεί κάθε παρανομία στους Πανεπιστημιακούς χώρους και να υπάρξει πραγματικό άσυλο ιδεών σε αυτούς.
Από ότι φαίνεται η μεγαλύτερη σήμερα επένδυση στην Ελλάδα, το Ελληνικό, στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ από παλιά αντιδρούσε, και ως κυβέρνηση  αναγκάστηκε από τους «θεσμούς» να αποδεχθεί και  προέβαλε συνεχή  εμπόδια (δάσος ,αρχαία κτλ) ξεμπλόκαρε και όλοι ελπίζουν πως σύντομα θα μπουν μπουλντόζες σε αυτό.


Δύο ακόμα αυτονόητα πράγματα που φαίνεται πως αποτελούν επιτέλους βασικούς στόχους της κυβερνητικής πολιτικής από τις πρώτες μέρες τους είναι η εφαρμογή του νόμου για το κάπνισμα και την  κάσκα στους οδηγούς  δικύκλων. Είναι καιρός πια να απαλλαγούμε από τους πολακισμούς και την ανεύθυνη συμπεριφορά στους δρόμους που στέλνει καθημερινά νέα άτομα στον τάφο ή στην ισόβια αναπηρία.


Τέλος, η πράγματι φωτογραφική διάταξη, με την οποία απομακρύνεται από την ανεξάρτητη αρχή η κ. Θάνου, επιτυγχάνει επιτέλους την αποκομματικοποίηση αυτών των αρχών θέτοντας ως προϋπόθεση ότι για την κατάληψη της θέσης θα πρέπει να έχει παρέλθει μια 5ετια από θητεία του υποψηφίου στο γραφείο του Πρωθυπουργού ή άλλων μελών της κυβέρνησης, ειδικού ή γενικού γραμματέα υπουργείου. Τελικά δηλαδή αποδέχτηκαν αυτό που και η ίδια η κ.Θάνου έγραφε στο παρελθόν!



Συνέντευξη  στα «Δικαστικά Νέα», τεύχος Οκτωβρίου, Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου 2009.

Στα αρνητικά της διακυβέρνησης αυτού του μήνα, εκτός από αυτά που έγραφα στο ποστ μου ΤΑ ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ, είναι ο εξευτελιστικός χαρακτηρισμός από τον νεώτερο γόνο της Καραμανλικής δυναστείας των τσαμπατζήδων του μετρό ως «καθάρματα», αλλά και η διατήρηση του γραφείου πρωθυπουργού στην Θεσσαλονίκη για να το αναλάβει η αποτυχούσα βουλευτής Καστοριάς Αντωνίου. Δεν μπορείς πριν ένα χρόνο να το χαρακτηρίζεις ως άχρηστο και ως θερμοκήπιο κομματικών ρουσφετιών και σήμερα να κάνεις ακριβώς το ίδιο! 




Ο Αλέκος Παπαναστασίου στο Protagon  έχει γράψει ένα αντίστοιχο άρθρο με τίτλο: Ο πρώτος μήνας του Κυριάκου