Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016

ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΙΘΑΝΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ!




Στο παρελθόν έχω δημοσιεύσει  δύο ποστ με φωτογραφίες (ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΑΣΙΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΔΕΙΣ ! , ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΔΕΙΣ ! ) που, όπως η επάνω, δείχνουν ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να σκαρφιστεί απίθανες λύσεις όταν χρειάζεται να μεταφέρει κάτι με τα περιορισμένα μέσα που διαθέτει.
Απόδειξη οι παρακάτω φωτογραφίες.














Βέβαια μερικές φορές η πλεονεξία οδηγεί σε απρόβλεπτα αποτελέσματα όπως στην επόμενη φωτογραφία, ενώ αντίθετα είναι σαφώς πιο ασφαλής η μεταφορά με τα πόδια, φτάνει να μην πάσχει κανείς από αυχενικό!



Στο ποστ μου ΤΙ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙ ΤΟ ΜΑΤΙ ΕΝΟΣΑΘΕΟΦΟΒΟΥ ΤΟΥΡΙΣΤΑ ΣΤΗΝ ΙΝΔΟΚΙΝΑ έχω βάλει μερικές φωτογραφίες που έχω τραβήξει ο ίδιος εκεί, με τις απίθανες εικόνες που βλέπει κανείς στους δρόμους με τα απειράριθμα μηχανάκια που κυκλοφορούν στο Βιετνάμ.
Φαίνεται όμως πως δεν είχα δει που μπορεί να φτάσει η φαντασία μερικών οδηγών δικύκλων, όπως να μεταφέρει ο ένας  4 μεγάλους και 5 παιδιά και μάλιστα το ένα  σε κουβά, ή ο άλλος δύο μωρά  σε ειδικές θήκες στην μηχανή του!



Υπάρχουν όμως και αυτοί που προτιμούν να μετακινούνται με ποδήλατο θέλοντας όμως να μεταφέρουν μαζί τους και παιδιά.
Για όλα τα πράγματα υπάρχουν λύσεις όπως για τους εύπορους λάτρεις  του ποδηλάτου αλλά και για τους πάμφτωχους.




Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί που κάποιος γνωστός μας είχε τότε ένα παλιό προπολεμικό αμάξι με rumble seat, δηλαδή είχε κάθισμα στο πορτ μπαγκάζ  και στο οποίο είχα καθίσει με μεγάλη χαρά σε μια εκδρομή που είχαμε πάει.
Τα σημερινά αυτοκίνητα δεν έχουν πια τέτοια καθίσματα αλλά αυτό δεν πτοεί  όπως φαίνεται μερικούς να χρησιμοποιήσουν το πορτ μπαγκάζ τους για αυτό τον σκοπό.






Στις ανεπτυγμένες χώρες υπάρχουν σχολικά λεωφορεία για μεταφέρουν τα παιδιά στο σχολείο, στα πιο αριστοκρατικά μάλιστα φορώντας  υποχρεωτικά στολή. Η ίδια ανάγκη υπάρχει και στις τριτοκοσμικές χώρες ,μόνο που εδώ μπορεί μεν τα παιδιά να φοράνε την ίδια στολή, η μεταφορά τους όμως είναι ίσως όχι τόσο άνετη αλλά είναι όμως τελικά εξ ίσου αποτελεσματική!


Τώρα όταν προκύπτει η ανάγκη να μεταφέρεις ένα ζώο στην ανάγκη μπορείς, όπως σε μια πλημύρα να το φορτωθείς στην πλάτη ,αλλά με λίγη καλή θέληση πάντα βρίσκει κανείς την λύση άσχετα αν είναι γάιδαρος, λάμα, αγελάδα ή άλογο.








Όταν όμως πρέπει να μεταφέρεις αυτοκίνητο ή αυτοκίνητα τα πράγματα λόγω βάρους η αριθμού τους είναι μερικές φορές μεγάλο πρόβλημα.
Όμως και σε αυτή την περίπτωση το καλό το παλληκάρι ξέρει και άλλο μονοπάτι φτάνει να έχει όπως είπαμε, φαντασία!





Ενδιαφέρον όμως έχουνε και οι διάφορες πατέντες που έχουν φτιαχτεί σε ποδήλατα, που εξυπηρετούν ποικίλες ανάγκες από το να έχεις παρέα το κατοικίδιο σου, να κουβαλάς με αυτό το σπίτι σου αλλά και να μεταφέρεις για διανομή το εμπόρευμα σου!





Όμως δεν φτάνει μόνο να βρεις ευφάνταστες λύσεις στο πρόβλημα που έχεις για να μεταφέρεις είτε πράγματα είτε ανθρώπους.
Χρειάζεται μαζί να διαθέτεις και την ικανότητα να ισορροπείς τα πράγματα για να μην πέσουν.
Νομίζω το βραβείο για αυτές τις μεταφορές  παίρνει ο σερβιτόρος με τα  24 πιάτα αλλά και ο μοτοσικλετιστής με το καρπούζι στο κεφάλι!




Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2016

MOMIX-ΜΙΑ ΠΑΝΔΑΙΣΙΑ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΛΑΥΣΗΣ




 Ετούτα τα Χριστούγεννα τα περάσαμε σε ένα σπίτι ξεπαγιασμένο, γιατί κάπως καθυστερημένα αποφασίσαμε στην πολυκατοικία να διακόψουμε την κεντρική θέρμανση και να αποκτήσουν, όσοι θέλουν, ο καθένας δική του θέρμανση με φυσικό αέριο.
 Η εγκατάσταση του λέβητα στο μπαλκόνι και των αναγκαίων σωληνώσεων έχει ολοκληρωθεί και από αύριο ελπίζω να μπορέσουμε να ξαναζεστάνουμε τα κοκαλάκια μας αν έρθει η εταιρεία και μας συνδέσει με το αέριο.
Έτσι αντί να μιζεριάζουμε χρονιάρες μέρες δίπλα σε ένα κομβέκτορα, ζεσταίνοντας το μπροστινό μας και παγώνοντας το πισινό μας ,αποφασίσαμε οικογενειακώς να απαλύνουμε την κατάσταση απολαμβάνοντας μια παράσταση που από παλιά θέλαμε να δούμε, αλλά δεν είχαμε μέχρι σήμερα καταφέρει να πάμε.
Έτσι παρακολουθήσαμε χθες την τελευταία παράσταση των MOMIX σε ένα κατάμεστο  από κόσμο ΠΑΛΛΑΣ .
Είχα διαβάσει σχετικά για αυτήν την ομάδα αλλά δεν είχα φανταστεί το πόσο καταπληκτικό και πρωτότυπο είναι το θέαμα που παρουσιάζουν.
Μια πραγματική πανδαισία αισθητικής απόλαυσης που βασίζεται εκτός από τους χορευτές-ακροβάτες στον συνδυασμό μουσικής, κίνησης, κουστουμιών  και φωτισμού αλλά και σε μια γεμάτη φαντασία και πρωτοτυπία χορογραφία του δαιμόνιου χορογράφου Μόουζες Πέντλετον.
Στο Opus Cactus  με τα σώματα των χορευτών, την κατάλληλη μουσική, τους φωτισμούς και συχνά με την τεχνική του θεάτρου σκιών, βλέπεις με κατάπληξη να ζωντανεύουν στην σκηνή τα φυτά και τα ζώα της ερήμου .
Όμως αντί να περιγράφω με λόγια ένα θέαμα που η αισθητική του βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην οφθαλμαπάτη είναι καλύτερα να δει κανείς τα βίντεο από τις παραστάσεις του Opus Cactus   για να πάρει μια καλύτερη ιδέα από αυτά, παρά από τα γραφόμενα μου.



  

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016

ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΊΑ ΤΟΥΣ.




Από παιδί είχα την συνήθεια να διαβάζω καθημερινά εφημερίδα.
 Ξάπλωνε ο πατέρας μου στο κρεβάτι του το μεσημέρι μετά το φαγητό και διάβαζε την  εφημερίδα του  μέχρι να τον πάρει ο ύπνος.
Ταυτόχρονα εγώ βρισκόμουνα καθισμένος στην άλλη μεριά στο κρεβάτι του και διάβαζα την πίσω σελίδα. Οι εφημερίδες τότε είχαν λίγες σελίδες μεγάλου μεγέθους οπότε η κάθε σελίδα  τους είχε αρκετά και διάφορα θέματα για να διαβάσεις, Συνέχεια βέβαια γινόταν κάτι αγαπητικοί μικροκαυγάδες όταν τον ανάγκαζα να περιμένει μέχρι να τελειώσω αυτό που διάβαζα για να γυρίσει σελίδα.
Στο σπίτι παίρναμε την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μέχρι την εποχή της αποστασίας οπότε την αλλάξαμε με το ΒΗΜΑ μέχρι να γίνει η δικτατορία.
Επίσης διαβάζαμε την ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ από τις απογευματινές.
Τα πρώτα χρόνια της χούντας σταμάτησα να αγοράζω εφημερίδα γιατί όλες ήσαν ίδιες λόγω της λογοκρισίας, αλλά όταν κάπως χαλάρωσαν τα πράγματα μέχρι το Πολυτεχνείο, ξανάρχισα να αγοράζω όσες προσπάθησαν να γράψουν κάτι κατά της δικτατορίας όπως η ΒΡΑΔΥΝΗ, το ΕΘΝΟΣ και η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ (το ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ τους το είχε απαγορεύσει η χούντα!).
Στην μεταπολίτευση η έκδοση της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ απετέλεσε σταθμό και ήταν η  εφημερίδα που διάβασα από το πρώτο φύλλο μέχρι το τελευταίο.
Ταυτόχρονα με τον πρωινό καφέ διάβαζα το ΒΗΜΑ, μέχρι που διέκοψε την καθημερινή του έκδοση. Απαραίτητα βέβαια τις Κυριακές την ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ  και το ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ, πολλές φορές αγορασμένα όταν είμαστε έξω αργά σαββατόβραδο, από την Ομόνοια, το Σύνταγμα ή τους Αμπελοκήπους.
Δυστυχώς τώρα πια μετά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα ΝΕΑ, το ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΒΗΜΑ και το ΕΘΝΟΣ, παρά την εκ νέου σήμερα έκδοση τους,  προβλέπω  ότι  μάλλον είναι αναπόφευκτο τελικά το  κλείσιμο τους.
Μιλάμε δε για εφημερίδες  που βρίσκονται στις υψηλότερες θέσεις στις πωλήσεις (ΝΕΑ καθημερινά 15.000,Σαββατοκύριακο 23.600, ΕΘΝΟΣ 7.860 και 7.200 αντίστοιχα, ΒΗΜΑ 57.200)
Για να καταλάβει όμως κανείς το πόσο ασήμαντες είναι αυτές οι σημερινές κυκλοφορίες των εφημερίδων σε σχέση με το παρελθόν, αρκεί να αναφέρει κανείς ότι τον καιρό που η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ  εξέφραζε την αντίσταση στους χουντικούς, η κυκλοφορία της ξεπέρναγε τα 100.000 φύλλα, έφτασε δε με άρθρα όπως  το ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ στις  5-7-1973  τα 500.000 φύλλα!
Η σημερινή κυκλοφορία όλων μαζί των ημερησίων εφημερίδων είναι μικρότερη από την κυκλοφορία που είχαν μόνο τα ΝΕΑ πριν δύο δεκαετίες!
Με αυτές τις σημερινές κυκλοφορίες και την σημαντική μείωση της διαφήμισης, δεν είναι περίεργο ότι οι κάποτε ισχυρές εφημερίδες αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα. Το περίεργο είναι πως συντηρούνται εφημερίδες με κυκλοφορία 1.000 φύλλων όπως πχ η ΑΥΓΗ.


Το κλείσιμο εφημερίδων αποτελεί σοβαρό πλήγμα στην ενημέρωση του κόσμου και το πρόβλημα δεν υπάρχει μόνο στην χώρα μας αλλά είναι διεθνές.
Πολλοί λένε σήμερα ότι ενημερώνονται από το ιντερνέτ και τη τηλεόραση οπότε δεν χρειάζονται την εφημερίδα.
Πολύ σωστά γράφει σχετικά η Χριστίνα Ταχιάου για την σημασία που έχει η έντυπη ενημέρωση:
Τα ρεπορτάζ βγαίνουν από τις εφημερίδες, από εκεί έρχονται τα ρεπορτάζ. Η εφημερίδα είναι αυτή που θα αναδείξει σωστά και πλήρως ένα θέμα, θα το απλώσει, θα το στηρίξει, θα το αναλύσει, θα το πάει σε άλλη διάσταση, θα το ξεζουμίσει. Δεν είναι η τηλεόραση, δεν είναι το ραδιόφωνο. Είναι η εφημερίδα. Και το Διαδίκτυο; θα ρωτήσετε, και με το δίκιο σας, πόσω μάλλον που αυτά τα διαβάζετε σε site. Το Διαδίκτυο είναι ένα μέσο στο οποίο οι όροι και οι απαιτήσεις των αναγνωστών είναι τελείως διαφορετικοί, κι αυτό είναι απολύτως μετρήσιμο μέγεθος. Έχοντας τα δεδομένα της μέτρησης των κλικ, γνωρίζουμε ότι ο χρόνος που θα αφιερώσουμε για την παραγωγή (έρευνα και συγγραφή) ενός θέματος είναι αντιστρόφως ανάλογος με την αναγνωσιμότητά του. Όσο περισσότερο χρόνο αφιερώνεις προκειμένου να κάνεις με ακρίβεια ένα σύνθετο και δύσκολο ρεπορτάζ, τόσο λιγότεροι είναι οι αναγνώστες που θα διαθέσουν το χρόνο τους για να το διαβάσουν. Στο Διαδίκτυο θέλουμε ταχύτητα, ευκολία, πιασάρικους τίτλους, απλά νοήματα και γρήγορη διάχυση. Είμαστε βουλιμικοί ως προς τον όγκο των πληροφοριών που λαμβάνουμε κι εκείνων που σχολιάζουμε. Ποιος να κάθεται να διαβάζει δαιδαλώδεις λεπτομέρειες και δύσκολους πίνακες ενός δύστροπου θέματος; Γι αυτό και το Διαδίκτυο διαθέτει πάρα πολλή αρθρογραφία που είναι πολύ πιο φτηνή από το ρεπορτάζ.


Στο Ιντερνετ δεν διαβάζουμε εφημερίδα, αλλά απλώς επιλέγουμε τις ειδήσεις που μας κάνουν κλικ, τις απόψεις των αρθρογράφων που επιθυμούμε κι άντε γεια, από δω παν κι άλλοι. «Δεν ξέρουμε πια ποιος πεθαίνει στη Θεσσαλονίκη», όπως μου έλεγαν παραπονούμενοι πριν χρόνια, όταν είχε κλείσει η εφημερίδα «Μακεδονία» και δεν υπήρχε ενημέρωση για τα τοπικά ζητήματα.

Όσοι παρακολουθούν αυτό το μπλόγκ θα έχουν διαπιστώσει ότι αρκετές φορές έχω αναδημοσιεύσει ιδιαιτέρως αξιόλογα άρθρα από εφημερίδες γραμμένα από άτομα που έχουν διακριθεί στον τομέα τους.
Είναι λοιπόν απόλυτα αναγκαίο οι εφημερίδες να διατηρηθούν στην ζωή, όχι πλέον για να μαθαίνουμε τις ειδήσεις, αλλά  για να μπορούμε να διαβάζουμε αναλύσεις, απόψεις και σχόλια για όλα τα φλέγοντα θέματα που μας απασχολούν από ανθρώπους που έχουν γνώση, παιδεία και σχετική πληροφόρηση και η άποψη τους έχει βαρύτητα.


Όσο περισσότερες εφημερίδες κυκλοφορούν τόσο περισσότερες και συχνά τελείως αντίθετες απόψεις για την τρέχουσα επικαιρότητα μπορείς να διαβάσεις, ώστε με τον τρόπο αυτό να μπορέσεις να αποκτήσεις μια προσωπική άποψη για κάθε θέμα βασισμένο σε στοιχεία.
Και σε αυτό το τομέα ούτε το ιντερνέτ ούτε η τηλεόραση μπορούν να αντικαταστήσουν τον τύπο.


Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

ΠΩΣ ΜΕ ΧΙΟΥΜΟΡ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΒΛΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ




Το παραπάνω βίντεο είναι από μια ομιλία στο TED (Technology, Entertainment, Design). To TED είναι μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που  κάνει συνέδρια  και διοργανώνει ομιλίες με σκοπό τη διάδοση ιδεών που αξίζουν (Ideas Worth Spreading).
Από το 2006 οι ομιλίες είναι διαθέσιμες δωρεάν  στο διαδίκτυο.
 Το Μάιο του 2013, ήσαν  διαθέσιμες πάνω από 1.500 ομιλίες. 
Μέχρι τον Ιανουάριο του 2009 είχαν ειδωθεί από χρήστες 50 εκατομμύρια φορές. Τον Ιούνιο του 2011 είχαν ξεπεράσει τα 500 εκατομμύρια, ενώ στις 13 Νοεμβρίου του 2012 οι θεάσεις των ομιλιών έφτασαν το 1 δισεκατομμύριο. Ορισμένες από αυτές διαθέτουν και ελληνικούς υπότιτλους.
Οι διοργανωτές του TED κάλεσαν λοιπόν ένα  ιδιαίτερα γνωστό και με ευρύ κοινό αναγνωστών, συνάδελφο μπλόγκερ να μιλήσει σε αυτό.
(Παρένθεση: μόλις έγραψα την λέξη συνάδελφο για κάποιο μπλόγκερ με χιλιάδες αναγνώστες, αυτόματα θυμήθηκα μια ιστορία που ίσως να την έχω ξαναγράψει, αλλά έχει δικαιωματικά την θέση της και εδώ.
Πασίγνωστος καθηγητής Ιατρικής βρέθηκε σε μικρή επαρχιακή πόλη και συναντήθηκε με τον ντόπιο γιατρό.
Κύριε καθηγητά τον προσφωνούσε ο επαρχιώτης γιατρός, κύριε συνάδελφε ο Καθηγητής, κύριε Καθηγητά ο επαρχιώτης, κύριε συνάδελφε ο Καθηγητής μέχρι που μετά από αρκετή ώρα τόλμησε και ο επαρχιώτης να πεί: κύριε συνάδελφε στον καθηγητή, οπότε πάραυτα αυτός τον κατακεραύνωσε λέγοντας :
-Κάποτε η εφημερίς Τα νέα του Καρπενησίου είχε γράψει –ως ανέφεραν οι συνάδελφοι Τάιμς του Λονδίνου…!)
Ο ομιλητής λοιπόν στο βίντεο είναι ο χαρισματικός  μπλόγκερ Tim Urban, με τεράστιο ανγνωστικό κοινό, ο οποίος γράφει στο μπλογκ  Wait But Why δημοσιεύοντας, όπως χαρακτηριστικά γράφει, new post every sometimes.
Η ομιλία του Tim Urban, Μέσα στο μυαλό ενός κατ΄ εξοχήν αναβλητικού  (Inside the mind of a master procrastinator) διαθέτει και αυτή ελληνικούς υπότιτλους.
Έχει σαν θέμα την  αναβλητικότητα, και ο ομιλητής με χαρακτηριστική άνεση και ιδιαίτερο χιούμορ αναπτύσσει το θέμα του με αποτέλεσμα συχνά  το κοινό να γελά και να χειροκροτεί.
Όταν στην αρχή παρουσιάζει τα διαγράμματα με τον καταμερισμό της εργασίας μέχρι την συγκεκριμένη ημερομηνία που πρέπει να έχει έτοιμη μια εργασία, στα οποία όσο μειώνεται ο διαθέσιμος χρόνος τόσο αυξάνεται η ποσότητα που πρέπει να βγάλει κάθε μέρα, η εικόνα αυτή μου φάνηκε απόλυτα γνωστή.
Ήταν σαν να έβλεπα την κ. Αθεόφοβου στα φοιτητικά της χρόνια που στην αρχή της κάθε χρονιάς έκανε πρόγραμμα του πόσες σελίδες από κάθε μάθημα θα διάβαζε ώστε να μην ζορίζεται πριν από τις εξετάσεις. Με την πάροδο των μηνών ο αριθμός των σελίδων αύξανε και μόνο  μετά τις γιορτές άρχιζε σιγά σιγά σιγά να εμφανίζεται το τέρας του πανικού που περιγράφει τόσο γλαφυρά ο Tim Urban.
Αντίθετα η Μαϊμού άμεσης Ικανοποίησης είναι  πάντα παρούσα, όπως άλλωστε και στους περισσότερους από μας, για να μας τραβήξει από το χέρι, όπως και τον  Tim που σερφάροντας στο ιντερνέτ διάβασε όλα τα σχετικά με το πως η  Τόνια Χάρντινγκ   ήταν πίσω από την επίθεση στην πρωταθλήτρια του καλλιτεχνικού πατινάζ Νάνσυ Κεριγκαν για να πάρει την θέση της, ή για τον νομπελίστα Φυσικό Ριτσαρντ Φάινμαν.
Από τους Έλληνες ομιλητές στο TED προσωπικά έχω απολαύσει την ομιλία του Ευγένιου Τριβιζά για την σημασία της φαντασίας  με τίτλο Let's imagine..., αλλά και του Γιάννη Μπουτάρη για την Γοητεία της τόλμης.
Τέλος από τις πιο αξιόλογες ομιλίες ξένων ομιλητών στο TED οι πιο πρόσφατες που με εντυπωσίασαν ήταν δύο.
Και οι δύο διαθέτουν ελληνικούς υπότιτλους.
 Η πρώτη είναι του Richard Dawkins  με θέμα Militant atheism  που την έχουν παρακολουθήσει  στο ιντερνέτ μέχρις στιγμής 1.300.000 άτομα! 
Η δεύτερη, είναι του ψυχιάτρου Robert J. Waldinger καθηγητού στην Ιατρική σχολή του Χάρβαρντ, στην οποία, μπροστά σε ένα κοινό που κρέμεται από τα χείλη του, αναλύει τα αποτελέσματα μιας μελέτης που κράτησε 75 χρόνια συνεχούς παρακολούθησης της ζωής 724 ατόμων, για τα στοιχεία που προκαλούν την ευτυχία στους ανθρώπους







Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2016

ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΤΟΝ ΒΕΝΙΖΕΛΟ KAI ΟΙ ΛΑΘΟΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ



                                                Η μόνη γνήσια φωτογραφία από το ανάθεμα.

Στην ιστορία της Ελλάδας υπάρχουν πολλές επέτειοι που αφορούν στιγμές έξαρσης και ομοψυχίας της χώρας, αλλά και αρκετές που αποτελούν θλιβερές στιγμές διχασμού και αλλοφροσύνης.
Μια από αυτές, δυστυχώς ξεχασμένη από τους περισσότερους, είναι και η χθεσινή 100 επέτειος από την ημέρα του αναθέματος στον Βενιζέλο.
Σχετικά με την θλιβερή αυτή ημέρα έχω γράψει πριν 5 χρόνια σχετικό άρθρο με τίτλο Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ το οποίο πιστεύω ότι αξίζει να το διαβάσει κανείς για να δει σε τι ακραίες και ντροπιαστικές καταστάσεις μπορεί να οδηγηθεί ο λαός από ανάξιες ηγεσίες.
Την επέτειο μου την θύμισε το κείμενο του ομότιμου καθηγητού της Νομικής Σχολής Ι. Μ. Κονιδάρη στοΒΗΜΑ με τίτλο  100 χρόνια από το «ανάθεμα» του Βενιζέλου στο οποίο γράφει τις επιπτώσεις που είχε αυτό στην Εκκλησία.
Στο κείμενο που είχα γράψει, έχουν εμφιλοχωρήσει μια λάθος πληροφορία για το τι έγιναν οι λίθοι του αναθέματος και μια επίσης. λανθασμένη φωτογραφία από αυτές που κυκλοφορούν ευρέως στο ιντερνέτ ως φωτογραφίες από το ανάθεμα.
Ο ιστορικός τ. καθηγητής του Πανεπιστημίου  Αθηνών Γιώργος Θ. Μαυροκορδάτος έγραψε σχετικά στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ το άρθρο Το ανάθεμα και οι 280 λίθοι.
Σε αυτό γράφει :ότι, στον χώρο που ονομάζεται «Μουσείο – Οικία Ελευθερίου Βενιζέλου» (στη Χαλέπα), εκτίθενται «280 σκαλιστοί λίθοι που χρησιμοποιήθηκαν στο ανάθεμα εναντίον του το 1916.
Οι πέτρες που εκτίθενται στη Χαλέπα είναι ομοιόμορφα κανονικά ορθογώνια, που φέρουν ομοιόμορφα σκαλισμένα ονόματα κοινοτήτων από όλη την Ελλάδα: Κοινότης Συρράκου, Κοινότης Κιλκίς κ.ο.κ.
 Αλλά το Ανάθεμα ήταν μία αυτοσχέδια εκδήλωση, με ελάχιστη προετοιμασία, δύο-τριών ημερών το πολύ. Αποκλείεται να είχαν κοπεί και σκαλιστεί με τόση τέχνη οι πέτρες του.
Άλλωστε, ανάλογες τελετές αναθεματισμού του Βενιζέλου έγιναν σε περισσότερες από εκατό πόλεις και χωριά. Δεν είχε κανένα νόημα να σκαλιστούν ονόματα κοινοτήτων στις πέτρες που χρησιμοποιήθηκαν στην Αθήνα, όπου έγινε το Ανάθεμα (με κεφαλαίο) στις 12 Δεκεμβρίου 1916.
 Τέλος, οι πέτρες που εκτίθενται στη Χαλέπα αναγράφουν πολλά ονόματα τόπων (ακόμη και της Κρήτης!) που ήσαν τότε υπό τον έλεγχο της Προσωρινής Κυβέρνησης, δηλαδή των Βενιζελικών...
Προφανώς λοιπόν οι πέτρες που εκτίθενται σήμερα στο μουσείο στην Χαλέπα ήσαν αυτές που, όπως γράφω στο άρθρο μου για το ανάθεμα, βρέθηκαν  σε πλακόστρωτο χώρο των πρώην βασιλικών στάβλων, που σήμερα είναι η Εθνική Γλυπτοθήκη στο Γουδή.
Το μπέρδεμα λοιπόν φαίνεται  πως οφείλεται στο ότι στο φωτογραφικό αρχείο της ΕΡΤ οι παρακάτω φωτογραφίες, μια των οποίων χρησιμοποίησα και εγώ, αναφέρονται ότι απεικονίζουν το ανάθεμα του Βενιζέλου με αποτέλεσμα να εμφανίζονται σε πολλές ιστοσελίδες στο διαδίκτυο ως οι πέτρες του αναθέματος. 




Αλλά ήδη στην πρώτη φωτογραφία ο ίδιος ο Πουλίδης που την τράβηξε γράφει, προφανώς εκ των υστέρων, γιατί είναι λάθος, Στο Πολύγονο πέτρες από όλην την Ελλάδα δια το Ηρώον των πεσόντων (;) 1923
Έτσι όμως έμεινα με την απορία από πού που είναι αυτές οι φωτογραφίες με τους κυβόλιθους.
Τελικά μετά από σχετικό ψάξιμο στο ιντερνέτ η απορία μου λύθηκε.
Οι φωτογραφίες είναι από την πανηγυρική θεμελίωση στις 30 Μαρτίου 1930  του  Πανελληνίου Ηρώου Πεσόντων της Ελληνικής Επανάστασης στο Πεδίο του Άρεως, μετά την συμπλήρωση 100 ετών από την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους.
Η συμμετοχή όλων των Ελλήνων θα εκφραζόταν και με τη συμβολική αποστολή ενός «κυβόλιθου» που θα εντοιχιζόταν στο Μνημείο και θα έφερε το όνομα κάθε Δήμου και Κοινότητας από την Ελλάδα, την Κύπρο και τις παροικίες.
Αυτοί  είναι οι κυβόλιθοι με τα ονόματα των πόλεων απ΄όπου  προέρχονται που φαίνονται  στις φωτογραφίες.
Η ιδέα για την ανέγερση του Ηρώου είχε ήδη συμπληρώσει 100 χωρίς να καταφέρει να ευδοκιμήσει όλο αυτό το διάστημα.
Την σχετική ειδησεογραφία της τελετής μπορεί να την διαβάσει κανείς στο ΕΜΠΡΟΣ της επομένης μέρας.


Το Ηρώο μπορεί να θεμελιώθηκε αλλά δεν ανεγέρθηκε ποτέ!
Η τελευταία προσπάθεια για ανέγερση Ηρώου έγινε επί χούντας όπως γράφω στο ποστ μου Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΟΥΝΤΙΚΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε όλη την προϊστορία των προσπαθειών και των σχεδίων που είχαν γίνει μέχρι τότε, αλλά και την μετέπειτα κατασκευή αντί Ηρώου της Λεωφόρου των Ηρώων στο Πεδίο του Άρεως.