Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Η ΛΙΒΥΗ ΣΗΜΕΡΑ



Για αυτές τις μέρες είχα ετοιμάσει μια ακόμα πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση από το ταξίδι στην Λιβύη, ταξίδι για το οποίο θεωρώ πολύ τυχερό τον εαυτό μου που πρόλαβα να το κάνω πριν να αρχίσουν εκεί τα φοβερά γεγονότα των τελευταίων ημερών.
Το λέω αυτό γιατί όταν είχα ετοιμάσει ένα ταξίδι στο Ιράκ, έκανε την εισβολή ο Χουσείν στο Κουβέιτ και στην συνέχεια μπούκαρε ο πατήρ του πανίβλακα σε αυτό, με αποτέλεσμα να κάνουν την χώρα καλοκαιρινή.
Όταν έχεις επισκεφτεί ένα μέρος ,και μάλιστα πρόσφατα, αισθάνεσαι μια έντονη συναισθηματική φόρτιση όταν βλέπεις στην τηλεόραση, μέρη στα οποία έχεις περπατήσει, όπως στην Τρίπολη, άοπλοι άνθρωποι να σκοτώνονται στους δρόμους προσπαθώντας να αποκτήσουν την ελευθερία τους από μια στυγνή και παρανοϊκή δικτατορία.
Έτσι λοιπόν τα τελευταία αυτά γεγονότα με οδήγησαν να ασχοληθώ με την σημερινή τραγική κατάσταση και τις πιθανές εξελίξεις εκεί.
Έχοντας γυρίσει εδώ, μόλις πριν ένα μήνα από την Λιβύη, η εικόνα που αποκόμιζε ο τουρίστας ήταν μιας χώρας που κυκλοφορούσες με ασφάλεια στις πόλεις, αλλά και στην επαρχία, με μεγάλες δυνατότητες τουριστικής ανάπτυξης αλλά με πολύ μικρή τουριστική κίνηση που υπολογιζόταν μόνο στις 130।000 επισκέψεις τουριστών το χρόνο।
Βέβαια πως μπορούσε να αυξηθεί η τουριστική τους κίνηση όταν ήδη πέρσι, τέτοια εποχή που ετοίμαζα αυτό το ταξίδι, ο Καντάφι, έβγαλε φιρμάνι και σταμάτησε να εκδίδει βίζες από πολίτες από όλες τις χώρες της ζώνης Σέγκεν γιατί η Ελβετική αστυνομία τον Ιούλιο του 2008, συνέλαβε στη Γενεύη τον γιό του, Χάνιμπαλ με τη σύζυγό του, για κακομεταχείριση μελών του προσωπικού τους, και συγχρόνως έφτιαξε μια μαύρη λίστα 186 Λίβυων μέσα στους όποιους ήσαν ο Καντάφι και όλη η οικογένεια του.
Ο στρατός που εμπλέκεται στις τελευταίες εξεγέρσεις, δεν είχε εμφανή παρουσία στα μέρη που κινείται ένας τουρίστας και αποτελείται από 25000 εθελοντές και 25000 στρατεύσιμους σε ένα συνολικό πληθυσμό 6.500.000 κατοίκων.
Το ναυτικό τους είναι μικρό ενώ πιο ανεπτυγμένη είναι η αεροπορία που εκτός των άλλων αεροσκαφών έχει πλέον 10 Μιράζ μετά τα 2 που αυτομόλησαν στην Μάλτα.
Άλλα 45000 άτομα πρέπει να έχει η Πολιτοφυλακή που διοικείται από τοπικούς αξιωματούχους και για την οποία δεν υπάρχουν σαφείς πρόσφατες πληροφορίες.
Αυτό το σώμα που φαίνεται πως εμπλέκεται σε φονικές επιθέσεις κατά των εξεγερμένων πολιτών στην Λιβύη, και κατά ορισμένες πηγές ευθύνεται για 10000 νεκρούς, είναι το μισθοφορικό σώμα των 7000 ανδρών της Ισλαμικής Παναφρικανικής Λεγεώνας με άτομα από το Σουδάν, την Αίγυπτο, την Τυνησία, το Μάλι το Τσάντ και από μουσουλμάνους από τα δυτικά κράτη της Αφρικής.
Η αστυνόμευση δεν ήταν εμφανής στις πόλεις αλλά υποψιάζομαι πως γίνεται από άτομα με πολιτικά όπως ήταν και ο μόνιμος αστυνομικός που μας συνόδευε σε όλο το ταξίδι ακόμα και στις 2 εσωτερικές αεροπορικές πτήσεις.
Εμφανής ήταν η αστυνόμευση στις μετακινήσεις στους αυτοκινητοδρόμους με τακτικά σημεία ελέγχου όπου ο οδηγός παρέδιδε κατά πάσα πιθανότητα κατάλογο με τα ονόματα μας. Έλεγχος βέβαια γινόταν σε όλα τα αυτοκίνητα που περνούσαν από εκεί.
Έχω δε την υπόνοια πως πρέπει να υπάρχουν και διάφορες ξεχωριστές μυστικές υπηρεσίες γιατί στην έξοδο μας από την χώρα, μας έλεγξαν τα διαβατήρια πάνω από 4-5 φορές με ένα ακόμα έλεγχο όταν είμαστε πλέον στην αίθουσα επιβίβασης που για να μπούμε εκεί πριν 5 λεπτά μας το είχαν ελέγξει!
Για να γίνει καλύτερα κατανοητό το επίπεδο των εξεγερμένων στην Λιβύη, είναι καλό να γνωρίζει κανείς μερικά απαραίτητα στοιχεία για την χώρα.
Στην Λιβύη το ποσοστό των εγγραμμάτων ανέρχεται σε 82%, και είναι το μεγαλύτερο της Βόρειας Αφρικής με 1,7 εκατομμύρια σπουδαστές εκ των οποίων οι 270.000 στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στα 84 τριτοβάθμια τεχνικά και επαγγελματικά ινστιτούτα (με 12 δημόσια Πανεπιστήμια).
Η χώρα στον πίνακα της Διεθνούς Ανάπτυξης βρίσκεται στην 53η θέση (Ελλάδα στην 22η) δηλαδή σε πολύ καλύτερη από τις γειτονικές μας χώρες (Βουλγαρία 58η, Αλβανία 64η, FUROM 71η, Τουρκία 83η) με κατά κεφαλήν ετήσιο εισόδημα 17000 δολάρια (Ελλάδα 27600), παρόμοιο δηλαδή της Εσθονίας, της Ουγγαρίας και της Πολωνίας.
Η χώρα όπως έχω ξαναγράψει εμφανίζει ένα μεγάλο βαθμό ανάπτυξης που είναι ιδιαίτερα εμφανής στην πρωτεύουσα στον οικοδομικό τομέα αλλά και από τον αριθμό των κυκλοφορούντων νέων αυτοκινήτων που έχουν αυξηθεί σε σημαντικό αριθμό αφ΄ ότου σταμάτησε το εμπάργκο.
Είναι προφανές λοιπόν πως πρέπει να υπάρχει ένα άγνωστο σε μας ποσοστό κατοίκων που θα έχουν συνδέσει τα συμφέροντα τους με το καθεστώς και θα σταθούν στο πλάι του Καντάφι στηρίζοντας τον και υπερασπιζόμενοι τα κεκτημένα τους.
Δεν χρειάζεται βέβαια στην Λιβύη να ξεσπάσει κανένας εμφύλιος πόλεμος με εκατόμβες θυμάτων ,αντίστοιχες με της ιταλικής κατοχής ,τότε που πέθανε το 1/4 του πληθυσμού της.
Αυτή όμως που είναι ιδιαίτερα μεγάλη είναι η ανεργία που φτάνει το 21% του πληθυσμού και προφανώς θα πλήττει κυρίως τις νεώτερες ηλικίες।
Αυτό ίσως που μου έκανε εντύπωση καθώς περνούσαμε μέσα από τις πόλεις και τα χωριά της υπαίθρου ήταν οι πολλοί νεαροί που σε παρέες 2-3 ατόμων καθόντουσαν έξω από μαγαζάκια, σε σκαλάκια, ή σε πεζούλια χαζολογώντας.
Με τις γυναίκες ουσιαστικά κλεισμένες στα σπίτια, αυτό το ανδρικό δυναμικό, που σε σημαντικό ποσοστό είναι άνεργο, έχει καλή εκπαίδευση και ανάλογη προφανώς πληροφόρηση από το διαδίκτυο, θα αισθάνεται πνιγμένο μέσα στο ασφυκτικό περιβάλλον μιας αναχρονιστικής δικτατορίας.
Στην εποχή μας που οι ιδεολογίες που παρακίνησαν τον κόσμο σε εξεγέρσεις στο παρελθόν έχουν σε μεγάλο βαθμό ξεφτίσει, οι σπίθες της εξέγερσης μέσω του διαδικτύου καταφέρνουν να πυροδοτήσουν στην άλλη άκρη του κόσμου, σε μηδενικό χρόνο τις πανανθρώπινες απαιτήσεις για μια καλύτερη ζωή χωρίς καταπιεστικά καθεστώτα και με ελευθερία.
Το πανό που κρατούσε ένας διαδηλωτής στο παγωμένο Μάντισον του Ουισκόνσιν σε μια διαδήλωση 80.000 ανθρώπων τα έλεγε όλα: : “Δεν το ήξερα πως στο Κάιρο κάνει τόσο κρύο”.
Είναι πρωτοφανής στην Ιστορία η ταχύτατη εξάπλωση της εξέγερσης μέσω της πληροφόρησης από το ιντερνετ,από την Τυνησία, στην Αίγυπτο και τώρα στην Λιβύη χώρες με διαφορετικά καθεστώτα αλλά με ένα κοινό χαρακτηριστικό, την ανελευθερία και την καταπίεση του λαού.
Το καθεστώς του Καντάφι σάπισε και θα πέσει αργά ή γρήγορα ακόμα και αν υπάρξουν χιλιάδες αθώων θυμάτων .
Το πρόβλημα όμως είναι αν θα μπορέσει η Λιβύη να αποκτήσει ένα δημοκρατικό πολίτευμα ή θα βρεθεί κάποιος αντίστοιχος Καντάφι ή Χομεϊνί να επικρατήσει.
Δυστυχώς οι καταρρεύσεις αυτών των καθεστώτων δεν έχουν πάντα σαν αποτέλεσμα την επικράτηση μιας δημοκρατικής διακυβέρνησης αλλά την επικράτηση καθεστώτων εξ ίσου καταπιεστικών ή μερικές φορές σημαίνουν την έναρξη μιας εμφύλιας διαμάχης। Χαρακτηριστικά παραδείγματα το Ιράν, το Αφγανιστάν και το Ιράκ.
Πάντως οι εξεγέρσεις στην Βόρεια Αφρική είχαν και ένα άλλο παράπλευρο αποτέλεσμα.
Κατάφεραν και γελοιοποίησαν όλες αυτές τις ευρέως κυκλοφορούσες ανοησίες για κάποιο παγκόσμιο κέντρο, αμερικανοκίνητο, που καθορίζει , κατευθύνει και προδιαγράφει τις εξελίξεις στις χώρες του κόσμου.
Πιο βαθειά νυχτωμένοι για το πως, γιατί, και που θα καταλήξουν τα γεγονότα στην Βόρειο Αφρική, δεν είναι άλλοι από τους Αμερικανούς!
UPDATE 26-2-11
Είναι ενδιαφέρον πως παρά το ποσοστό ανεργίας στην Λιβύη που αναφέρεται πως ανέρχεται στο 21% ,σε συνέντευξη του στο MEGA ,ο πρεσβευτής της Αιγύπτου στην Ελλάδα, ανέφερε πως οι Αιγύπτιοι εργαζόμενοι στην Λιβύη είναι 1.500.000 ! αριθμός που αντιστοιχεί στο 30% του πληθυσμού της χώρας

ΣΧΕΤΙΚΑ ΠΟΣΤ.


Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

ΜΕΤΑ ΤΟ "ΖΗΣΕ ΤΟΝ ΜΥΘΟ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ"!



Μετά την γνωστή διαφήμιση του Ζήσε τον μύθο σου στην Ελλάδα παρακάτω είναι τα νέα διαφημιστικά σποτάκια για να έλθουν οι τουρίστες στην χώρα μας τώρα που στην Βόρεια Αφρική γίνονται επαναστάσεις και πολλοί θα φοβούνται να πάνε εκεί। Βασική τους ιδέα είναι πως δεν υπάρχει καλύτερο μέρος στον κόσμο για διακοπές παρά στην ειρηνική και φιλόξενη Ελλάδα.

Οι παρακάτω διαφημίσεις παίζονται ήδη στις ξένες τηλεοράσεις.






Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

ΘΕΛΕΙΣ ΕΝΑ ΑΔΕΛΦΑΚΙ;



Το επαρχιακό σαλόνι2 δημοσίευσε το παρακάτω ποστ:
Από μικρό κι από τρελό .......

Δεν είναι τυχαίο το γνωμικό , τα παιδιά είναι ότι πιο αθώο υπάρχει , απορροφούν τα πάντα σαν σφουγγάρι , παπαγαλίζουν και λένε το πρώτο πράγμα που τους έρθει στο μυαλό , δίχως να το περάσουν από φίλτρα , δίχως να σκεφτούν συνέπειες κτλ κτλ , αυτό είναι που με σοκάρει ακόμα και σήμερα , ευχάριστα πάντα ।Καθόμουν στο σαλόνι και χάζευα στην τηλεόραση , ο μικρός δασκαλεμένος απ τη μάνα του ήρθε δίπλα μου , - Μπαμπά να σου πω κάτι ? ( δεν περίμενε απάντηση , απλά συνέχισε ) πότε θα μου κάνετε ένα αδερφάκι ?Η ερώτηση μ άφησε προς στιγμήν άφωνο , γάτα ο μπαμπάς όμως κατάλαβε ότι ο μικρός είναι βαλτός , και απάντησε φωναχτά για ν ακουστεί μέχρι την κουζίνα που η προβοκάτορας - μαμά περίμενε ν ακούσει την απάντηση :-Δεν έχουμε λεφτά αγόρι μου , υπάρχει οικονομική κρίση ( είναι η μόνιμη δικαιολογία που λέω πάντα στο οτιδήποτε ) απάντηση τετράχρονου

-ΓΙΑΤΙ ΜΠΑΜΠΑ ΘΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΟΥΜΕ ?

Κόκκαλο εγώ .....

Το ποστ αυτό μου γέννησε την ιδέα αντί σχολίου να περιγράψω την προσωπική μου εμπειρία.
Μέχρι να γίνει η κόρη μου 5- 6 χρονών δεν υπήρχε περίπτωση να αποκτήσει αδελφάκι γιατί ναι μεν μπορείς ίσως εύκολα και ευχάριστα να κάνεις παιδιά, αλλά πρέπει και κάποιος να τα μεγαλώνει.
Μέχρι όμως να φτάσει σε αυτή την ηλικία μας είχε βγάλει την πίστη αρχικά τους πρώτους μήνες της ζωής της με το να μην τρώει, να κοιμάται λίγο και να κλαίει πολύ ιδίως σε ένα τακτικό ωράριο 3-5 την νύχτα, δηλαδή τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που κάνει σήμερα!
Συνήθως δε οι ηλικίες που αποκτάς παιδί είναι αυτές που προσπαθείς να αποκτήσεις μια θέση στην κοινωνία, να διακριθείς στο επάγγελμα σου, να βελτιώσεις την οικονομική σου κατάσταση και όλα αυτά για να τα πετύχεις βέβαια, πρέπει να δουλεύεις σαν γαϊδούρι όλη την μέρα και πολλές φορές όλες τις μέρες της εβδομάδας।
Δουλεύοντας λοιπόν και οι δύο πολλές ώρες εκείνα τα χρόνια πρόεκυψε το πρόβλημα όταν τελείωσαν οι σχετικές άδειες της κύησης και του τοκετού, που το παρκάρεις το παιδί τις ώρες που δουλεύεις.
Ξεκινήσαμε λοιπόν με παιδικούς σταθμούς.
Πήγαινε 3 μέρες, και τις υπόλοιπες 13 την είχαμε στο σπίτι με το θερμόμετρο να δείχνει σχεδόν θερμοκρασία βρασμού, γιατί κατάφερνε να μαζεύει όλες τις κυκλοφορούσες σε αυτούς ιώσεις.
Άντε λοιπόν τυλιγμένη ζεστά σαν πιτόγυρο να την πηγαίνεις με την ψυχή στο στόμα, για να προλάβεις να πάς εγκαίρως και στην δουλειά σου, στην μάνα σου, από τα Ιλίσια στο κέντρο της Αθήνας στην Ασκληπιού, μετά από συνεννόηση για την παραλαβή του πακέτου στον δρόμο επειδή σίγουρα αποκλειόταν να βρεις κάπου να παρκάρεις.
Αναγκαστικά λοιπόν προσλάβαμε βρεφοκόμο για να την φυλάει στο σπίτι αλλά και αυτή μια μέρα χωρίς να μας ειδοποιήσει δεν ξαναεμφανίστηκε!
Συνεχίσαμε με μια κυρία που υποτίθεται πως θα την φρόντιζε και θα την πήγαινε στο πάρκο αλλά μας πληροφόρησαν πως αντί για το πάρκο την πήγαινε μια βόλτα στο τετράγωνο πριν να έρθουμε, και ο καθαρός αέρας που ανέπνεε ήταν από τα πακέτα τσιγάρα που κάπνιζε στο σαλόνι βλέποντας τηλεόραση και μιλώντας με τον γκόμενο.
Μετά λοιπόν από μεγάλες ταλαιπωρίες και αφού την στείλαμε για 2 χρόνια στο νηπιαγωγείο, μπήκαν κάπως τα πράγματα σε μια σειρά και άρχισαν οι συζητήσεις μεταξύ μας για ένα δεύτερο παιδί.
Μια μέρα λοιπόν που είμαστε χαλαροί στο κρεβάτι με το βλαστάρι εγκατεστημένο μεγαλοπρεπώς ανάμεσα μας ,της θέσαμε το ερώτημα:
Θέλεις να σου κάνουμε ένα αδελφάκι;
Το σκατό ξύνει με αμηχανία το κεφάλι του και μας ξεφουρνίζει :
Θα σκεφτώ και θα σας απαντήσω!
Πέρασαν καμιά 15 μέρες χωρίς να μας δώσει καμία απάντηση οπότε την ξαναρωτήσαμε τι σκέφτηκε τελικά.
Η απάντηση ήταν αποστομωτική!
-Καλά δεν είμαστε οι τρείς μας;
Δυστυχώς, και μετά όλες τις ταλαιπωρίες που είχαμε τραβήξει τα προηγούμενα χρόνια για το μεγάλωμα της, η απάντηση αυτή μας βόλεψε και έτσι έκλεισε το θέμα για το δεύτερο παιδί.
Απλά τότε δεν είχαμε συνειδητοποιήσει πόσο γρήγορα περνάνε τα χρόνια και αυτό το τρυφερό πλασματάκι που χωράει μωρό στην αγκαλιά σου, σε λίγο διάστημα βρίσκεται καβάλα στο λαιμό σου, το καμαρώνεις στο ποδήλατο του ή όταν κολυμπάει και τρέχει , ανησυχείς όταν αρχίζει να κυκλοφορεί μόνο του έξω από το σπίτι, κρυφογελάς με τα πρώτα του φλέρτ, φοβάσαι μην βρεθεί κάποιος να στο τραυματίσει ψυχολογικά, βλέπεις με καμάρι να προσπαθεί να πάρει μόνο του πλέον την ζωή του στα χέρια του, φτάνει να γίνεται χωρίς να το καταλάβεις ένα ώριμο ενήλικο άτομο που έρχεται κάπου εκεί η ώρα που φεύγει από το σπίτι και μένεις με την γυναίκα σου να αναρωτιέσαι πως πέρασαν τόσο γρήγορα αυτά τα χρόνια χωρίς να το πάρετε και οι δυό σας χαμπάρι!
Τότε λοιπόν μετανιώνεις πικρά γιατί δεν φρόντισες έγκαιρα να αποκτήσεις ένα δεύτερο ή τρίτο ανταλλακτικό του πρώτου και μοναδικού σου παιδιού και να ζήσεις για δεύτερη ή ακόμα και τρίτη φορά όλη αυτή την μαγική πορεία !
Δεν μου αρέσει γενικότερα να δίνω συμβουλές σε άλλους αλλά αν θα έδινα μια συμβουλή στα νέα ζευγάρια αυτή θα ήταν πως πρέπει να το σκέπτεται κανείς δύο φορές όταν αποφασίζουν να μείνουν με ένα παιδί γιατί τις περισσότερες φορές όταν θα το μετανιώσουν δυστυχώς θα είναι αργά!
Βλέπετε πως μόνο στην Βίβλο γίνονται θαύματα ώστε η Σάρα να κάνει παιδί έχοντας το ένα πόδι στον τάφο!


Από μηνών έως 5 ετών αντιγράφονταςτον τότε καπνιστή μπαμπά।





Βέβαια υπάρχει πάντα και η αντίθετη άποψη!


Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

ΠΩΣ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΦΑΝΤΑΣΙΩΝΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ



Όταν το 2006 ξεκίνησα αυτό το μπλογκ αρκετοί από τους τότε μπλογκερς συνηθίζαμε να γράφουμε που και που κανένα σύντομο διηγηματάκι, περίτρανη απόδειξη των συγγραφικών μας ικανοτήτων!
Όταν μου ήρθε με e-mail η παρακάτω ανάρτηση σε PowerPoint, η πρώτη σκέψη που έκανα ήταν ότι, ως παντελώς άσχετος από μαθηματικά, δεν μπορώ να ελέγξω αν είναι σωστά όσα γράφει, αλλά ότι πάντως πετυχαίνει τον σκοπό για τον οποίο, όπως εξηγεί, γράφτηκε.
Η δεύτερη σκέψη ήταν πως, όπως η φιλολογία διαμορφώνει τον τρόπο σκέπτεσθαι πχ στον εγκέφαλο του Βέλτσου ώστε να διατυπώνει με τόση σαφήνεια τις σκέψεις του, κατά τον ίδιο τρόπο και τα μαθηματικά θα πρέπει να διαμορφώνουν και τον τρόπο σκέπτεσθαι ενός μαθηματικού.
Η τρίτη σκέψη λοιπόν που ήρθε στο δικό μου μυαλό, σαν τους γλόμπους στις φούσκες των κόμικς, ήταν να γράψω μετά από αρκετό καιρό ένα σύντομο διήγημα για το πως πιστεύω πως θα λειτουργούσε το μυαλό ενός μαθηματικού σε μια καθοριστική στιγμή της ζωής του.
Ελπίζω να σας αρέσει!









Όταν πάτησε τα ηντα αμέσως, σαν μαθηματικός που ήταν, σκέφτηκε ότι είναι πλέον σαφής η ανισότητα μεταξύ των ετών που πέρασαν και των ετών που του μένουν αν υπολογίσει κανείς τον μέσο όρο ζωής των ανδρών.
Βέβαια σκέφτηκε, ο μέσος όρος είναι πάντα κάτι το σχετικό γιατί αν βάλεις τα πόδια σου στο ψυγείο και το κεφάλι σου στον φούρνο κατά μέσο όρο θα είσαι μια χαρά !
Διασκέδασε με αυτή την σκέψη τραγουδώντας μέσα του το Ζαμπέτειο ύμνο στην νεότητα της μέσης ηλικίας ,ο πενηντάρης είναι ένας νέος της εποχής, αλλά πάλι η εξίσωση νέος πενηντάρης και νέος 18ρης σαν τον γιό του, που ετοιμαζόταν για πανελλήνιες, έβλεπε ότι δεν έστεκε.
Στο μυαλό του ήρθε αναπάντεχα σαν αστραπή ο ορισμός της τριγωνικής ανισότητας όπως τον διδάσκει στην τάξη «μεταξύ δύο σημείων, συντομότερα οδός η ευθεία» γιατί σκέφτηκε πως από δω και πέρα είναι γνωστό το σημείο που σταματάει η ευθεία της ζωής του και το πόσο συντομοτέρα είναι !
Εν μέσω όλων αυτών των σκέψεων και μαθηματικών υπολογισμών ήρθαν 2 συνάδελφοι του από το Λύκειο που δίδασκε, τους οποίους η γυναίκα του βαριόταν αφόρητα και τους απέφευγε γι΄αυτό και δεν τον συνόδευε , να τον πάρουν για να γιορτάσουν τα γενέθλια του.
Ο φιλόλογος που του κτύπησε την πόρτα τον προετοίμασε λέγοντας του πως στο αυτοκίνητο που οδηγούσε ο φυσικός, αυτός είχε πάρει μαζί του και δύο νέα παιδιά ξαδέλφια του, που του είχαν έρθει απρόβλεπτα από την επαρχία.
Ξίνισε λίγο τα μούτρα του, για την άσχετη παρέα αλλά όταν μπήκε στο αυτοκίνητο στο πίσω κάθισμα ανάμεσα στον φιλόλογο και τον νεαρό ξάδελφο, τον περίμενε μια μεγάλη έκπληξη. Στην θέση του συνοδηγού καθόταν ένας 25χρονος θεοκόματος, η ξαδέλφη του φυσικού, που με την ομορφιά της του θύμισε τα συναισθήματα που είχε νιώσει όταν είχε πρωτοδεί την γυναίκα του πριν 27 χρόνια στην αντίστοιχη περίπου ηλικία.
Αμέσως το κέφι του έφτιαξε και άρχισε να παρλάρει λέγοντας ιστορίες σχετικές με τα μαθηματικά, που οι συναδελφοι του τις ξαναάκουγαν για πολλοστή φορά με αδιαφορία πλέον, αλλά τα ξαδέλφια με ολοένα καλύτερη διάθεση.
Για να πειράξει και τους συναδέλφους του θυμήθηκε και το ανέκδοτο που του είχε πει ο θεολόγος, με τον πρύτανη του πανεπιστημίου που είχε φωνάξει τον κοσμήτορα του τμήματος φυσικής και του είπε: Όλο ζητάτε λεφτά για εργαστήρια και εξοπλισμό. Δεν μπορείτε να μοιάσετε λίγο με το τμήμα των μαθηματικών που ζητάνε στυλό, χαρτιά και μεγάλα καλάθια σκουπιδιών ή ακόμα καλύτερα με τους φιλολόγους που χρειάζονται μόνο μολύβια και χαρτιά;Το ανέκδοτο προκάλεσε απλώς ένα χαμόγελο στο ανδρικό κοινό αλλά αντίθετα με καθυστέρηση φάσεως σαν την Ανθούλα στο Τσαντίρι, ένα δυνατό γέλιο διαρκείας με ένα βλέμμα επιδοκιμασίας ήρθε από την κοπέλα με ένα ταυτόχρονο κτύπημα ενθάρρυνσης στο χέρι του που κρατούσε την πλάτη του καθίσματος της.
Αυτό τον οδήγησε αμέσως στο επόμενο μαθηματικό ανέκδοτο με τον Χριστό να λέει στον Άγιο Πέτρο:
-y=x²-Tι είναι αυτό κύριε ;
-Παραβολή Πέτρο!και μέσα στην γενική θυμηδία παρά το ότι οι υπόλοιποι δεν σκάμπαζαν από μαθηματικά, τους αποτελείωσε ρωτώντας και απαντώντας μόνος του:
Πως λέγεται η παρθένα συνάρτηση?
Κάτω φραγμένη!Όπως είχε σκύψει ανάμεσα από τα δύο μπροστινά καθίσματα για να τον ακούνε και μπροστά, αυθόρμητα η κοπέλα γύρισε γελώντας και τον φίλησε ενθουσιασμένη στο στόμα!
Αυτό το φιλί ξύπνησε μέσα του τον άνδρα κυνηγό που ήταν στα νιάτα του, που είχε όμως κρεμάσει την καραμπίνα του αφ΄ ότου είχε ερωτευτεί και παντρευτεί την γυναίκα του.
Από εκείνη την στιγμή σε όλη την διαδρομή συμμετείχε μηχανικά στις συζητήσεις γιατί το μυαλό του είχε αρχίσει να μελετάει όλες τις παραμέτρους και τις συναρτήσεις του παράγοντα χ που ήταν ένας και μόνο: αν τον γούσταρε ο κορίτσαρος όπως την γούσταρε και αυτός τι έπρεπε να κάνει.Το πρόβλημα στο μυαλό του στην αρχή του φάνηκε σαν τον τετραγωνισμό του κύκλου.
Μετά από λίγο προτίμησε να απλουστεύσει τα πράγματα και τετραγώνισε το πρόβλημα μοιράζοντας το σε δύο ισοσκελή τρίγωνα.
Στο ένα τρίγωνο ήταν η άποψη του να μην κάνει τίποτα.
Με την υποτείνουσα του τριγώνου χώρισε τα υπέρ και τα κατά.
Στα υπέρ ήταν ότι διατηρούσε την συζυγική του ηρεμία αδιατάρακτη και δεν έκανε απιστία στην γυναίκα του με όλες τις πιθανές συνέπειες.
Στα κατά ήταν ότι δεν ήξερε αν θα αισθανόταν ποτέ στην ζωή του ξανά έτσι.
Στο άλλο τρίγωνο ήταν η άποψη του να ενδώσει στην παρόρμηση που τον οδηγούσε το συναίσθημα του.
Και εδώ η υποτείνουσα χώρισε τα υπέρ από τα κατά.
Στα υπέρ ήταν ότι το να σε θέλει ένα τέτοιο πλάσμα όταν είσαι κιόλας στα ηντα μάλλον δεν πρόκειται να ξανατύχει στην ζωή του.
Στα κατά ήσαν όλες οι μαύρες καταστάσεις που ήρθαν στο μυαλό του από φίλους του που παρασπόνδησαν και το έμαθαν οι γυναίκες τους από τους απλούς καυγάδες και τα διαζύγια μέχρι τις σκηνές από την Ολέθρια σχέση με την Γκλέν Κλόουζ και τον δύστυχο Μάικλ Ντάγκλας.
Ενώ έκανε όλες αυτές τις σκέψεις και τους υπολογισμούς, στο μυαλό του τελικά είχε κολλήσει το πέταγμα της πεταλούδας που σύμφωνα με την θεωρεία του χάους ένα μικρό τυχαίο γεγονός μπορεί να έχει σφοδρή εξέλιξη στην ζωή του, έφτασαν στο κέντρο που πήγαιναν.
Μόλις βγήκαν έξω, η πεταλούδα, λάθος το αιθέριο πλάσμα που καθόταν στο μπροστινό κάθισμα, πέταξε κοντά του τον χάιδεψε στο μάγουλο απαλά λέγοντας του με χάρη: τι ωραία ήσαν αυτά που μας λέγατε στο αυτοκίνητο, και στην συνέχεια πήγε και έπεσε στην αγκαλιά του νεαρού ξάδελφου που καθόταν δίπλα του λέγοντας του με τρυφερότητα: με πεθύμησες αγάπη μου τόση ώρα που είμαστε χώρια!Καθώς σερνότανε προς το κέντρο ο φυσικός του εξήγησε πως τα παιδιά θα παντρευόντουσαν ύστερα από δύο εβδομάδες.
-Μα καλά δεν είναι ξαδέλφια μπόρεσε να αρθρώσει με κόπο.
Είναι ξαδέλφια δικά μου, ο ένας από τον πατέρα και ή άλλη από την μάνα μου διευκρίνισε ο φυσικός.
Στο γεύμα διατήρησε ένα επίπλαστο κέφι και η αίσθηση που είχε της διαστολής του χρόνου σαν συνέπεια της θεωρίας της σχετικότητας, διατηρήθηκε μέχρι το τέλος της βραδιάς.
Όταν γύρισε στο σπίτι βρήκε την γυναίκα του με δάκρυα στα μάτια.
Δεν είναι δυνατόν, σκέφτηκε κατάπληκτος, τηλεπαθητικά να διάβασε τις σκέψεις που έκανα για την κοπέλα ή η καταραμένη πεταλούδα του χάους να ΄ρθε και να της σφύριξε τίποτα !
Γιατί κλαις αγάπη μου,
την ρώτησε.
Γιατί αγόρασα το περιοδικό και έβλεπα τα DVD με τις Χίλιες και μία Νύχτες!
Ο Ονούρ τι παιδί είναι αυτό, ας μου έκανε ένα νεύμα και θα πήγαινα μαζί του χωρίς δεύτερη σκέψη!



ΠΡΟΣΘΗΚΗ
Και ένα σχετικά με τα μαθηματικά ποστ:





Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

ΣΤ΄ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ ,ΤΑ ΛΙΜΑΝΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΗΝΑΪΚΗΣ



.
Οι αριθμοί στις φωτογραφίες είναι συνέχεια από εδώ , από εδώ , από εδώ από εδώ και από εδώ
Κλικάρετε επάνω τους για να μεγαλώσουν.
.Εάν στην μία από τις δύο εύφορες παραθαλάσσιες περιοχές της Λιβύης, την Τριπολίτιδα, είχαμε 3πόλεις που απετέλεσαν την Τρίπολη (Οία, δηλαδή η σύγχρονη Τρίπολη, Σαμπράθα και Λέπτις Μάγκνα), στην άλλη, την Κυρηναϊκή είχαμε 5 και γι΄ αυτό την εποχή των Πτολεμαίων ονομαζόταν Πεντάπολη.
Οι 5 πόλεις ήσαν η Πτολεμαϊς, που ήταν το λιμάνι της Βάρκης , η Απολλωνία, το επίνειο της Κυρήνης, η Ταύχειρα και η Βερενίκη δηλαδή η σύγχρονη Βεγγάζη .
Η περιοχή αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μέρη του ελληνικού αποικισμού και άρχισε από το 631πΧ με την ίδρυση της Κυρήνης από Δωριείς από την Θήρα.
Αφού λοιπόν φτάσαμε στην Βεγγάζη, με το σφικτό πρόγραμμα που είχαμε την Βεγγάζη ουσιαστικά δεν την είδαμε, γιατί μετά ένα γερό πρωινό ξεκινήσαμε για την Πτολεμαϊδα σημερινή Tolmeita ή Tolmeitha παραφθορά του Tolemaide. Από την πόλη έχει ανασκαφεί μόνο το 1/10 της έκτασης της.


Η επίσκεψη ξεκινάει από την θριαμβευτική αψίδα του Μεγάλου Κωνσταντίνου στο σταυροδρόμι από όπου ξεκινάει ο πρώτος cardo (κύριος δρόμος βορρά-νότου) και ο decumanus ή οδός των Μνημείων (165,16)που είχε στοές στις πλευρές της και έφτανε μέχρι ένα σταυροδρόμι, το Τετράπυλο με τον δεύτερο cardo που συνήθως δεν υπάρχει σε άλλες πόλεις της εποχής. Στα μισά της οδού των Μνημείων βρίσκουμε τα ερείπια μιας δεξαμενής που έγινε μετά βυζαντινή εκκλησία(166).
Προς την μεριά της θάλασσας από το Τετράπυλο έφτανε κανείς στο λιμάνι.

Αντίθετα ανεβαίνοντας τον κύριο δρόμο από εκεί, μετά καμιά 300μέτρα φτάνουμε στην περίφημη Βίλλα των Κιόνων(167) που η αρχική της δομή καταστράφηκε με την εξέγερση των Ιουδαίων(115-118μΧ) και μετά έγινε παλάτι πλούσιου ντόπιου Ρωμαίου με πισίνα στο κέντρο και όλα τα σέα και μέα όπως frigidarium κτλ(168)


Λίγο πιο πάνω είναι η ελληνική αγορά η οποία στην συνέχεια έγινε Ρωμαϊκό φόρουμ.(169 )
Κάτω από αυτήν είναι η μεγαλύτερη στέρνα της Βόρειας Αφρικής χωρητικότητας 65000 λίτρων και το νερό ερχόταν από πηγή στα βουνά 25 χιλιόμετρα μακριά με αγωγό και μοιραζόταν στην πόλη(170) .
Στον τεράστιο αυτό λαβυρινθώδη χώρο, που έχει κατά διαστήματα τετράγωνες οπές εξαερισμού(τα μαύρα σημάδια στην 169), είχαν βρεί καταφύγιο και ζούσαν στον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο Λίβυοι και μπορεί να δει κανείς στους τοίχους αφ΄ενός μέν καπνιές από τις φωτιές που χρησιμοποιούσαν αλλά και την επέκταση που έκαναν προς τα επάνω οι Ρωμαίοι με τούβλα στην αρχική ελληνική δεξαμενή που ήταν από πέτρες (171).
Επιστρέφοντας προς την πύλη βλέπουμε το Ωδείο την εποχή των Ελλήνων 500 θέσεων, που έγινε θέατρο την εποχή των Ρωμαίων και μετά δεξαμενή νερού κατά τους βυζαντινούς χρόνους(172).



Στο μικρό μουσείο της περιοχής υπάρχουν μερικά εξαιρετικά ψηφιδωτά όπως των 4 εποχών από την ομώνυμη βίλλα(173) , της Μέδουσας από την βίλλα των Κιόνων(174), της συνομιλίας με τα ζώα(175) αλλά και των ορνίθων(18) και του εξαιρετικού σαργού(176) που βλέποντας τον τόσο ζωντανό σου έρχεται να τον βάλεις στην σχάρα να τον ψήσεις!
Επίσης και μερικά ψηφιδωτά από εκκλησίες(17)


Ενδιαφέρον επίσης είναι το άγαλμα της Αφροδίτης με το κεφάλι της Δήμητρας(177), το ανάγλυφο από τον τάφο ενός μονομάχου(178) αλλά και μερικά εξαιρετικά κομμάτια από σαρκοφάγους(179).

Το άλλο λιμάνι της Πεντάπολης είναι ή Απολλωνία(180), σήμερα Σούσα, παραφθορά του βυζαντινού τοπωνύμιου Σώζουσα. Στην σημερινή κωμόπολη ζουν ελληνόφωνοι κρητικοί μουσουλμάνοι με ονόματα σε ακης, που κατ΄ άλλους εξορίστηκαν εκεί, κάπου 2000 άτομα, ως κακοποιά στοιχεία από την Τουρκική διοίκηση λίγο πριν την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, κατ΄ άλλους όμως έφυγαν μόνοι τους από τα Χανιά και το Ρέθυμνο εκείνη την εποχή από τον φόβο αντιποίνων.
Όπως φαίνεται και στον χάρτη ένα μεγάλο μέρος του λιμανιού βρίσκεται σήμερα κάτω από την θάλασσα από το τσουνάμι που έπληξε την περιοχή από τον σεισμό της Κρήτης της 21 Ιουλίου 365μΧ.
Έξω από το λιμάνι σε βάθος 5 μέτρων βρίσκεται ναυάγιο ελληνικού πλοίου ονόματι ΗΡΑΚΛΗΣ του Β΄αιώνα πΧ που παραμένει στην άμμο μέχρι να μπορέσουν να φτιάξουν τον κατάλληλο χώρο που να μπορεί να τοποθετηθεί χωρίς να φθαρεί.
Η πόλη ήταν περιτοιχισμένη, με πύργους στις 4 γωνίες του τετράπλευρου τείχους του Β΄πΧ αιώνα, για να προφυλάσσεται από επιδρομές των εχθρικών φυλών και των πειρατών.(181-Η είσοδος του αρχαιολογικού χώρου . Αρ. διακρίνεται μέρος του πύργου και στην συνέχεια το τείχος, δεξ. εντός του τείχους η δυτική βασιλική, στην θάλασσα τα υπολείμματα του λιμανιού )
Μέσα στην οχυρωμένη πόλη υπήρχε το μεγαλοπρεπές διοικητήριο ή οικία του περιστυλίου επί Ρωμαίων και μετά παλάτι του δούκα επί Βυζαντινών, με πάνω από 100 δωμάτια και ιδιωτική εκκλησία.(182 η βιβλιοθήκη του παλατιού με τις θήκες για τους παπύρους ) Εκτός από αυτήν και μια βασιλική εκτός των τειχών, η πόλη διαθέτει άλλες 3 βασιλικές του 5ου μΧ αιώνα που δεν είναι γνωστό που ήσαν αφιερωμένες. Λόγω των μεγαλοπρεπών εκκλησιών της την αποκαλούσαν πόλη των εκκλησιών.


Στην ανατολική εκκλησία (183,20) οι κολώνες είναι από Παριανό μάρμαρο και έχει κτιστεί επί βάσης ελληνιστικής ενώ η δυτική (21) και η κεντρική (184α) έχουν επενδυθεί με μάρμαρα της Προκονήσου(νησί της Προποντίδας) και της Καρύστου.
Κοντά στην κεντρική ήσαν και μεγάλες θέρμες της πόλης.(184)
Το ελληνικό θέατρο της πόλης 5000 θεατών του 1ου αιώνα μΧ, είναι έξω από τα τείχη της πόλης ,σκαλισμένο στους βράχους.(185)
Εδώ του άρεσε να κάθεται και ρεμβάζει ο Αντονυ Κουήν όταν στην Απολλωνία γύριζε το Λιοντάρι της Ερήμου.

ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ


ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ


Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΝΔΑΙΣΙΑ



Όταν είχα βρεθεί στο Παρίσι, σαν γνήσιος τουρίστας είχα πάει να δώ τις galleries Lafayette και κάνοντας μια βόλτα στο τμήμα με τις γραβάτες βρέθηκα μπροστά σε περίπου κανένα εκατομμύριο από αυτές, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να διαλέξω πια να πάρω, καταλήγοντας να μην αγοράσω καμιά!
Αντίθετα ποτέ δεν είχα πρόβλημα να διαλέξω ανάμεσα σε πολύ λιγότερες.
Η σκέψη αυτή μου ήρθε στο μυαλό όταν από την αρχή της χειμερινής περιόδου στην Αθήνα δεν κατάφερα να διαλέξω για να δω έστω μια θεατρική παράσταση από τις πάνω από 200 που παίζονται σήμερα.
Αντίθετα σε περίπου 20 μέρες που βρίσκομαι στην Κρήτη ,είδα στα Χανιά και τις 4 θεατρικές παραστάσεις που παίχτηκαν εδώ, από τις οποίες οι 2 ήσαν από τοπικούς θιάσους!
Η επαρχία έχει σήμερα την δυνατότητα να συντηρεί τοπικούς θιάσους ενώ ταυτόχρονα έχει την τύχη να βλέπει, όχι πλέον μόνο το καλοκαίρι αλλά και τον χειμώνα, μερικές από τις θεατρικές παραστάσεις που σημείωσαν επιτυχία στην Αθήνα.
Η πρώτη παράσταση που παρακολουθήσαμε ήταν στο κομψό θεατράκι των Χανίων ΚΥΔΩΝΙΑ, που συμπλήρωσε ήδη 10 χρόνια λειτουργίας, μια σάτιρα γραμμένη από τον Χανιώτη αρχιτέκτονα Αριστείδη Αντωνά*, τα Κτίσματα με τους Αντώνη Παλιεράκη, Γιώργο Γραμματικάκη και Μιχάλη Βιρβιδάκη. (Για το θέατρο αυτό και τις παραστάσεις του, έχω ξαναγράψει εδώ)
Το έργο είναι μια σάτιρα της ανθρώπινης πλεονεξίας και βασίζεται, στην προκειμένη περίπτωση στην εμμονή δύο αργόσχολων αδελφών, να ανακαλύψουν τι κρύβεται πίσω από το γκρέμισμα των ερειπωμένων κτισμάτων που νοικιάζουν με δικαίωμα του ενοικιαστή να τα γκρεμίζει. Κάνουν τις πιο απίθανες υποθέσεις και ενέργειες, γιατί είναι σίγουροι πως ο ενοικιαστής τους θα κερδίσει πολύ περισσότερα από το ικανοποιητικό ποσό που εισπράττουν οι ίδιοι .
«Τα κτίσματα», θέτουν ένα θεμελιώδες ερώτημα: κάθε αξία έχει ένα οικονομικό αντίτιμο ή μπορεί να εκτιμάται και διαφορετικά;
Η παράσταση ήταν ενδιαφέρουσα με καλή απόδοση των ρόλων από τους ηθοποιούς οι οποίοι παρεμπιπτόντως μας έσπασαν την μύτη τρώγοντας στην σκηνή, ένα -δυο μέτρα μακριά από μας, γνήσια τροφαντά σουβλάκια κατεβάζοντας συγχρόνως μερικές μπύρες, οπότε πάραυτα μετά την λήξη της παράστασης τρέξαμε με την κ. Αθεόφοβου στο πλησιέστερο σουβλατζίδικο και κατεβάσαμε και εμείς τα αντίστοιχα σουβλάκια αναλύοντας χορτάτοι πλέον την παράσταση.
Συμφωνήσαμε, με σπάνια μεταξύ μας ομοφωνία, πως ή το έργο θα έπρεπε να είναι λίγο συντομότερο ή το κείμενο θα έπρεπε να υποστεί λίγο ακόμα χτένισμα γιατί η βασική του ιδέα ήταν πρωτότυπη και ευρηματική.
Η δεύτερη παράσταση ήταν οι Δανειστές του Αύγουστου Στριντμπεγκ από το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης. Με μια πολύ καλή και ρέουσα μετάφραση και σκηνοθεσία ,του Γιάννη Ιορδανίδη και σε ένα καλόγουστο σκηνικό, ο Ζαχαρίας Ρόχας , ο Μιχάλης Μαρκάτης και η Αγάπη Μανούρα ερμήνευσαν το ιδιότυπο αυτό παιχνίδι σχέσεων μεταξύ 3 ατόμων που ο κάθε ένας έχει γίνει κάποτε στο παρελθόν "δανειστής" του άλλου σκέψεων και απόψεων.
Σε αντίθεση με την εξαιρετική ερμηνεία των δύο ανδρών η Αγάπη Μανούρα ήταν τελείως ακατάλληλη και τελείως έξω από τις απαιτήσεις του ρόλου.
Το ίδιο έργο παίζεται ταυτόχρονα στην Αθήνα από την ομάδα Νάμα στο επί Κολονώ σε μετάφραση του Μάριου Πλωρίτη .
Η τρίτη παράσταση, που μετά την επιτυχία της στην Αθήνα περιοδεύει στην Ελλάδα, ήταν η κωμωδία του Αλέξανδρου Ρήγα και Δημήτρη Αποστόλου ,Αυτός ο Αλήτης ο Κοέλιο έχει πάρει πολύ κόσμο στον λαιμό του.
Αυτή η τρελή κωμωδία εμπνευσμένη από το μυθιστόρημα «Ο Αλχημιστής» του Πάολο Κοέλιο και από ένα μπουλβάρ του ’80, το “It Had to Be You” θέτει το ερώτημα αν μπορεί κάποιος να καταφέρει τελικά να εκπληρώσει την επιθυμία του, φτάνει να έχει θέληση και να προσπαθεί να πετύχει τον σκοπό του με πείσμα, φαντασία, προσωπική τρέλα αλλά και συναίσθημα .
Για να είμαι ειλικρινής, μη παρακολουθώντας τα σήριαλ της τηλεόρασης, έχοντας δει λίγες μόνο περιστασιακά φορές την Εβελίνα Παπούλια, δεν είχα και σε μεγάλη εκτίμηση την παρουσία της ως ηθοποιού.
Στο κατάμεστο όμως θέατρο που παίχτηκε το έργο, με μεγάλη κατάπληξη είδα στην σκηνή μια σπουδαία ηθοποιό να παίζει ένα θεότρελο, σουρεαλιστικό αλλά απολαυστικό ρόλο με μια φοβερή άνεση και αληθοφάνεια, έχοντας βέβαια και την άμεση ανταπόκριση του κοινού που απολάμβανε διασκεδάζοντας το θέαμα.
Ο συγγραφέας και συμπρωταγωνιστής της Αλέξανδρος Ρήγας με έξυπνο τρόπο έδινε την ευκαιρία στην πρωταγωνίστρια να εκστομίζει τις ατάκες της που στον παραλογισμό τους έκρυβαν πολλές αλήθειες.
Η τέταρτη τέλος παράσταση ήταν μια μοναδική έκπληξη για μένα γιατί ήταν ένα έργο που ενώ έχει δημιουργήσει ήδη μεγάλο ντόρο εδώ και χρόνια, κατά περίεργο τρόπο δεν είχα πάρει χαμπάρι τίποτα, ούτε και είχα διαβάσει τίποτα γι΄αυτό σχετικά .
Το έργο ήταν η Κατσαρίδα ένα τελείως πρωτότυπο ντανταϊστικό μιούζικαλ δρόμου, που ξεκίνησε από το Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου στις αρχές του 2005, για να παιχτεί μετά στον Κάτω Χώρο του ίδιου θεάτρου επί δυόμισι χρόνια με μεγάλη επιτυχία, συνεχίζοντας στην συνέχεια την καριέρα της στις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Ήδη δε περιφέρεται εδώ και 4 χρόνια στην επαρχία , ενώ έχει παιχτεί και στο θέατρο Βρετάνια στην Αθήνα, τον δε Απρίλιο, όπως είδα στο διαδίκτυο, θα παιχτεί με την αρχική της διανομή, που δεν είναι άλλη από τον συγγραφέα και σκηνοθέτη της, Βασίλη Μαυρογεωργίου και τον συνθέτη της μουσικής της Κώστα Γάκη στο θέατρο Badminton .
Στα Χανιά στο έργο έπαιζαν ο Θοδωρής Πετρόπουλος και ο Σεραφείμ Ράδης που κατάφεραν να συνεπάρουν και να ξεσηκώσουν το κοινό ήδη από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκαν στην σκηνή. Το έργο είναι ότι πιο πρωτότυπο και φρέσκο έχω δει τον τελευταίο καιρό στο θέατρο, από την εποχή της πρωτοποριακής παράστασης που προέκυψε από την συνεργασία των Π.Μεντή και Θ.Παπαγεωργίου με την Θεατρική Ομάδα Ex Animo, στο έργο ΤΕΛΕΙΑ GR στο θέατρο Στοά, όπως είχα περιγράψει.
Στο τέλος της παράστασης οι δύο πρωταγωνιστές συγκέντρωσαν το πιο θερμό και αυθόρμητο χειροκρότημα που έχω δει τα τελευταία χρόνια σε παράσταση, από το ενθουσιασμένο κοινό που είχε μείνει απόλυτα ικανοποιημένο από το θέαμα που πραγματικά είχε απολαύσει με όλη την ψυχή του .
.
.
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ 9-2-2011
Μόλις άκουσα στο δελτίο ειδήσεων του ΜΕGA για τον θάνατο του Μιλτιάδη Έβερτ και τις διάφορες εξηγήσεις που δόθηκαν για το προσωνύμιο που του είχαν δώσει "Ο μπουλντόζας"
Καμία από αυτές δεν είναι πραγματική.
Γνωστός μου που ήταν συμμαθητής του στο σχολείο από το Δημοτικό μου είχε πει πως το παρατσούκλι αυτό το είχε από μικρός γιατί συνήθιζε τότε όπως ήταν και λίγο παχουλός να παίρνει φόρα και να δίνει σκυφτός κουτουλιές στα στομάχια των συμμαθητών του!
.
*ΠΡΟΣΘΗΚΗ 13-2-2011
Ο συγγραφέας των Κτισμάτων, αλλά και άλλων έργων του φανταστικού, Αριστείδης Αντονάς μιλάει για μια πρωτοποριακή μελέτη κτηρίου του, που πήρε το βραβείο της καλύτερης μελέτης των ετών 2008-2010, εδώ.

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

ΝΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑ REUNION ΠΑΡΤΙ !



Η παραπάνω φωτογραφία έχει την δική της μοναδική ιστορία.
Όταν αποφοιτήσαμε από το Πανεπιστήμιο η διάθεση μας ήταν εξαιρετική, μας κατείχε μια γενικότερη ευφορία και έτσι αποφασίστηκε να γίνει ένα αποχαιρετιστήριο πάρτυ των αποφοίτων, χωρίς τυπικότητες σε ένα απομονωμένο εξοχικό κέντρο κοντά σε ένα ποτάμι για να ξεφαντώσουμε ελεύθερα, μιας και πλέον από δω και πέρα ο καθένας θα έπαιρνε τον δρόμο του, μερικοί μακριά από την πατρίδα ενώ άλλοι για να την υπηρετήσουν καθαρίζοντας, με πατριωτική έξαρση , τις Καλλιόπες των στρατοπέδων .
Στο πάρτυ επικράτησε μεγάλη ευθυμία και ελευθεριότητα και αυτό βέβαια οφειλόταν τόσο στην αίσθηση ότι χωρίζουν τα τσανάκια μας όσο και στην κατανάλωση άφθονων οινοπνευματωδών.
Επάνω στο τσακίρ κέφι έπεσε και η ιδέα του να βγει αυτή η φωτογραφία οπότε η πλειονότητα των κοριτσιών ενθουσιάστηκε και βοηθούντος του οινοπνεύματος έγινε αυτή η ευρηματική αναμνηστική φωτογράφηση και οι συμμετέχοντες πήραν από ένα αντίτυπο.
Στο σημείο αυτό θέλω να τονίσω ότι τα κορίτσια του έτους μου που αποφοίτησαν μαζί μου ήσαν μεν όλες κούκλες αλλά ασπίλου ηθικής, εκτός από μία που κυκλοφορούσε με την παρακάτω φούστα και βέβαια λίγο πολύ όλοι είχαμε συμβάλλει στο κόντεμα της!
Οι υπόλοιπες δεν σήκωναν μύγα στο σπαθί τους και παρά το ότι ήσαν πάντα μέσα στην μόδα, δεν επέτρεπαν σε κανένα να τις προσβάλλει και ήσαν έτοιμες εκείνη την στιγμή να αντιδράσουν με βιαιότητα όπως μπορείτε να δείτε στις παρακάτω φωτογραφίες που ο νεαρός τόλμησε να πει, σε μια από τις πιο σεμνές και του κατηχητικού συμφοιτήτριες μου, πως θα της πέσει το παντελόνι, χωρίς να ξέρει πως ο εξομολόγος της πριν να χειροτονηθεί αιδεσιμότατος ανήκε στην εθνική ομάδα πυγμαχίας!

Από την αποφοίτηση έχουν περάσει τώρα πια 30 χρόνια.
Ένας εκ των συμφοιτητών είχε την ιδέα να ψάξει να βρει τους παλιούς απόφοιτους, να τους πάρει τηλέφωνο και να οργανώσει αυτό που στο χωριό μου λέμε reunion στο ίδιο ακριβώς μέρος που είχε γίνει το γλέντι της αποφοίτησης!
Πράγματι κατάφερε να τους μαζέψει όλους, πλην φευ αρκετών πεθαμένων, και αυτών που έλειπαν μακριά.
Δυστυχώς έλειπα σε ταξίδι και έτσι δεν κατάφερα να παραβρεθώ.
Όμως ρωτώντας μετά την συγκέντρωση τι έγινε μου είπαν πως το κέφι ήταν τρελό, παρόμοιο με της αποφοίτησης, ιδίως όταν προσπαθούσαν ο ένας να αναγνωρίσει τον άλλο μετά από τόσα χρόνια, και βέβαια έρευσαν άφθονα οινοπνευματώδη.
Όταν το κέφι είχε κορυφωθεί έπεσε και η ιδέα να επαναλάβουν μια παρόμοια φωτογραφία με αυτήν την προ 30 ετών, ιδέα που ασμένως δέχτηκαν τα τέως κορίτσια και νυν κυρίες. Την φωτογραφία ο φίλος μου φρόντισε και μου την έστειλε σε ένα φάκελο που έγραφε απέξω
.
.
sic transit gloria moundi*
.
.

Μόλις είχα γράψει το παραπάνω και μου ήρθε με το ηλεταχυδρομείο ( το email καλέ! όπως το έχει μεταφράσει προσφυώς ο Σαραντάκος), το κείμενο που ακολουθεί το οποίο είναι απόλυτα σχετικό με το ποστ μου.

Πολλές φορές μας έτυχε να κοιτάμε συνομήλικούς μας και σκεφτόμαστε :
"Μα δεν μπορεί να' ναι τόσο μεγάλος!"
Αν λοιπόν σας έτυχε ποτέ, τότε θα εκτιμήσετε δεόντως το παρακάτω συμβάν:
Περίμενα στον προθάλαμο του οδοντίατρου που πρόσφατα μου είχανε συστήσει.
Πρόσεξα το πτυχίο του, στην γωνιά του τοίχου, στο οποίο αναγράφονταν το πλήρες όνομά του, κλπ.
Ξαφνικά θυμήθηκα το ψηλό, καστανό, καλοφτιαγμένο παλικάρι με το ίδιο ονοματεπώνυμο, που είχα συμμαθητή στο γυμνάσιο - κάπου 40 χρόνια πίσω και που για ένα φεγγάρι μάσαγα τα σίδερα για χάρη του.
Μπορεί να έχει σχέση μ' αυτόν εδώ τον τύπο ;
"Μπα, αποκλείεται " ,σκέφτηκα, άμα τον είδα.
Τούτος εδώ ο μισοφαλακρός, ο κοιλαράς, μέσα στην ρυτίδα, παραήτανε γέρος για να ήτανε ο πρώην συμμαθητής μου.
Αφού μου εξέτασε τα δόντια, τον ρώτησα εάν είχε φοιτήσει, παρ' ελπίδα, στο γυμνάσιο των Ιωαννίνων.
- "Άκου τώρα ! Ασφαλώς , και ήμουνα και σημαιοφόρος κάθε χρόνο " , μου είπε με περισσό καμάρι.
- Πότε αποφοιτήσατε ; τον ρώτησα
- Το 1962 μου απάντησε
- Γιατί με ρωτάτε ;
- Γιατί ήσασταν στη τάξη μου !!!!
.
.
Με κοίταξε προσεκτικά και όλο και πιο κοντά και κατόπιν, αυτός ο κακομούτσουνος σκατόγερος, ο φαλάκρας, κοιλαράς, σταφιδιασμένος καραμαλάκας, με ρώτησε :
.
.
- .... Τι μάθημα διδάσκατε ;;;; ....
.
.
.
.
*Έτσι παρέρχεται η δόξα του κόσμου



Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

Ε΄ ΓΚΑΝΤΑΜΕΣ, ΜΙΑ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ



Οι αριθμοί στις φωτογραφίες είναι συνέχεια από εδώ , από εδώ , από εδώ και από εδώ
Κλικάρετε επάνω τους για να μεγαλώσουν.
Σήμερα θα φύγουμε από την Τρίπολη για να πάμε 600 χιλιόμετρα βαθιά στην έρημο της Λιβύης (137) για να δούμε άλλο ένα μέρος που η UNESCO το έχει χαρακτηρίσει και αυτό σαν μνημείο της πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας, την πόλη του Γκανταμές.
Η διαδρομή 600 χιλιόμετρα πήγαινε την μία μέρα και 600 γύριζε την μεθεπομένη, είναι αρκετά κουραστική και είχε και ένα μεγάλο μειονέκτημα. Δεν δούλευε η θέρμανση του πούλμαν και το κρύο στην έρημο είναι αρκετά τσουχτερό οπότε όλοι ήσαν τυλιγμένοι στα μπουφάν τους και βέβαια επειδή τους λυπήθηκα καθώς έβλεπα όλους κουκουλωμένους συγκρατήθηκα και δεν είπα κανένα ανέκδοτο σαν και αυτά που λέει ο Καφετζής στο Ράδιο Αρβύλα.
Η ταλαιπωρία όμως άξιζε τον κόπο γιατί ενώ η σύγχρονη πόλη δεν έχει κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον (138), η παλιά πόλη του Γκανταμές είναι μοναδική στον κόσμο. Μια ολόκληρη πόλη είναι υπόσκαφη και έτσι γίνεται βιώσιμη τους θερμούς μήνες του καλοκαιριού έχοντας σταθερή θερμοκρασία όλο τον χρόνο. (14,139,140,141)


Αυτό σημαίνει ότι το ισόγειο των σπιτιών, συνήθως η αποθήκη , και τα σκεπασμένα δρομάκια της πόλης είναι κάτω από το επίπεδο του εδάφους, ενώ πάνω από αυτό είναι ο πρώτος όροφος, συνήθως η κυρία κατοικία και όπου υπάρχει ο δεύτερος, συχνά η κουζίνα. Οι δρόμοι κατά διαστήματα έχουν ανοίγματα για να φωτίζονται (142) και έξω από τα σπίτια είχε θέση σε μια εσοχή για ένα υποχρεωτικά αναμμένο λυχνάρι για να φωτίζεται ο δρόμος (143).

Εάν το λυχνάρι ήταν στο κέντρο της κόγχης σήμαινε ότι όλα είναι καλά στο σπίτι, αν ήταν αριστερά πως ο ιδιοκτήτης του σπιτιού απουσίαζε και αν ήταν δεξιά πως μας είχε αφήσει χρόνους. Στους δρόμους δεν κυκλοφορούσαν οι γυναίκες από τον φόβο μην τυχόν τρακάρουν κανένα άντρα μέσα στα κακοφωτισμένα δρομάκια. Αυτές κυκλοφορούσαν από τις ταράτσες της πόλης (144)!
Στους τοίχους έξω από τα σπίτια υπάρχουν συχνά μεγαλοπρεπείς μούτζες που βέβαια δεν απευθύνουν ένα Όρσε! , σε όσους στραβοπατούν μεσ΄ τα σκοτάδια, αλλά είναι σύμβολο καλού(145).
Σε μερικά σημεία υπάρχουν στους τοίχους από απλά διακοσμητικά στολίδια μέχρι πολύχρωμα και περίτεχνα.(146,147)

Η πόλη είχε 7 συνοικίες στην καθεμιά της οποίας κατοικούσε και μία φυλή με μικρές διάσπαρτες πλατειούλες ενώ στην μεγάλη πλατεία μαζευόντουσαν οι φυλές για να συζητήσουν διάφορα θέματα.
Η ιστορία της πόλης ξεκινάει από τους παλαιολιθικούς και νεολιθικούς χρόνους το δε 19πΧ υπήρχε εγκατεστημένη εκεί ρωμαϊκή φρουρά ενώ επί βυζαντινών ήταν έδρα επισκοπής. Αναπόφευκτα λοιπόν υλικό από εκείνες τις εποχές έχει χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή των σπιτιών.(148)
Υπόγεια κάτω από την πόλη υπάρχει δίκτυο νερού από την πηγή (149) και σε ορισμένα σημεία υπήρχαν ανοίγματα και ένας νερουλάς κανόνιζε την διάθεση του.(150,151)


Η πόλη έχει 1600 κτίσματα, μεταξύ των οποίων 1250 σπίτια και 21 τζαμιά.
Δεν κατοικείται από το 1970 και τους κάτοικους της τους μετέφερε η κυβέρνηση σε νέα σπίτια που τους έκτισε, αν και μερικοί το καλοκαίρι επιστρέφουν για δροσιά στις παλιές τους κατοικίες.
Είχαμε φροντίσει και το μεσημέρι φάγαμε μέσα σε ένα από αυτά τα σπίτια μια τοπική σπεσιαλιτέ από μια πιατέλα που είχε στον πάτο μια πίτα, επάνω κους-κους και κρέας από αρνί. Δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε το συνολάκι αυτό , οπότε βρήκα την ευκαιρία να κάνω δίαιτα υποσχόμενος στον εαυτό μου άμα τη επιστροφή στα πάτρια να τον ικανοποιήσω με ένα απολαυστικό αρνάκι με πατάτες στον φούρνο.
Αντίθετα με το φαγητό το βασικό και χαρακτηριστικό αυτό δωμάτιο του σπιτιού ήταν μια πανδαισία χρωμάτων, από τα πολύχρωμα χαλιά, τα μπακίρια και τους καθρέπτες που υπάρχουν για να φωτίζεται καλύτερα το δωμάτιο από τα μικρά παράθυρα.(152)
Σε μια μεριά του δωματίου που χωρίζεται μόνο από μια κουρτίνα βρίσκεται η νυφική παστάδα στην οποία οι νιόπαντροι συνευρίσκονταν την πρώτη νύχτα του γάμου, ενώ οι συγγενείς ήσαν στο δωμάτιο περιμένοντας να ακούσουν την επιτυχή κατάληξη της επαφής! (152 η εσοχή στο μέσο της φωτογραφίας)
Επειδή οι άτεκνες γυναίκες, αν πέθαινε ο άντρας τους δεν κληρονομούσαν τίποτα, πολλές νέες που είχαν παντρευτεί ηλικιωμένους φρόντιζαν να γκαστρωθούν από κάποιο νεώτερο.
Η λύση στο πρόβλημα αυτό ήταν απλή!
Η υποψήφια νύφη έμενε πριν τον γάμο στο σπίτι του γαμπρού, χωρίς να έχουν σχέσεις, μέχρι να διαπιστωθεί πως δεν ήταν ήδη έγκυος!
Στην πόλη και στο μουσείο της, παλιά τουρκική φυλακή, μας ξενάγησε ένας ντόπιος στα ελληνικά, τα οποία γνώριζε γιατί είχε σπουδάσει οδοντοτεχνίτης στην ΣΒΙΕ στην Αθήνα. Τα εκθέματα ήσαν κυρίως ενδεικτικά της παραδοσιακής τοπικής ζωής και λίγα από την αρχαιότητα.!(153,154)

Το απόγευμα με τζιπ βρεθήκαμε στην έρημο όπου αφού ήπιαμε τσάι με ολίγη άμμο από βεδουίνους(155) και φάγαμε νοστιμότατο ψωμί ψημένο μέσα στην άμμο , είδαμε τοπικούς χορούς από τους ντόπιους, έναντι αλμυρού τιμήματος για το τελείως ερασιτεχνικό τους επίπεδο, που ήταν σαν να έδειχνα εγώ ποντιακό κότσαρι σε τουρίστες, (156) και μετά οι τολμηρότεροι, μεταξύ των οποίων εγώ και η κόρη μου αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τους αμμόλοφους για να δούμε το ηλιοβασίλεμα ενώ η κ.Αθεόφοβου παρέμεινε με τις Βεδουίνες για να συζητήσει περί της οικιακής οικονομίας στην έρημο! ( 157,158).



Το θέαμα άξιζε παρά το κρύο, την ταλαιπωρία και το ξεπάτωμα του να περπατάς ανεβαίνοντας στους αμμόλοφους, ανάβαση που είναι καλή για εξάσκηση πεζοναυτών, γυρίσαμε το βράδυ στο ωραίο ξενοδοχείο που μέναμε και τιμήσαμε δεόντως τον πλούσιο μπουφέ του με φαγητά προσαρμοσμένα στις γεύσεις μας εκτός των γλυκών που σε όλη την Λιβύη ήσαν άνοστα.
Στην επιστροφή κάναμε μια στάση στις σιταποθήκες Qasr al haj.Αυτές είναι ένα ιδιόρρυθμο στρογγυλό κτίσμα σαν κάστρο κατασκευασμένο εδώ και 800 χρόνια με λάσπη και πέτρες.(15,159)
Στο εσωτερικό του έχει μια μεγάλη αυλή και περιμετρικά 114 αποθηκευτικούς χώρους ,όσα και τα κεφάλαια του Κορανίου, ένα ημιυπόγειο όροφο για αποθήκευση λαδιού και άλλους 3 ορόφους επάνω για αποθήκευση σταριού. Οι πόρτες ήσαν από ξύλο φοινίκων οι οποίες διατηρούνται ακόμα σε μερικές αποθήκες . Η κάθε οικογένεια είχε τον δικό της χώρο και αποθήκευε τις προμήθειες της και έτσι οι νομάδες μπορούσαν να κινούνται ελεύθερα ξέροντας ότι τα υπάρχοντα τους είναι φυλαγμένα σε χώρο που κλείδωνε το βράδυ από τον φύλακα.(160,161,162 φαίνεται το βαρούλκο με το οποίο ανέβαζαν τις προμήθειες )


Την άλλη μέρα με εσωτερική πτήση της Buraq air, μιας ευπρόσωπης ιδιωτικής λιβυκής εταιρείας που δεν είχα ξανακούσει ποτέ μου, φύγαμε από την Τρίπολη για την Βεγγάζη για να δούμε και τις πόλεις της Κυρηναϊκής που ίδρυσαν οι Έλληνες και να συμπληρωθεί έτσι το ταξίδι μας στην Africa Graeca.

ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ


ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ