Οι αριθμοί στις φωτογραφίες είναι συνέχεια από εδώ , από εδώ και από εδώ
Κλικάρετε επάνω τους για να μεγαλώσουν.
H Σαμπράθα, λίγα χιλιόμετρα μακριά από την σημερινή Τρίπολη συμπληρώνει την τριάδα των πόλεων που αποτελούσαν το τρίπτυχο της Τρίπολης.
Αν και δεν έφτασε ποτέ την αίγλη της Lepta Magna αποτελεί και αυτή δικαιολογημένα ,ένα από τα μέρη που η UNESCO έχει χαρακτηρίσει σαν μνημείο της διεθνούς πολιτιστικής κληρονομιάς.
Ήταν πόλη που ίδρυσαν οι Φοίνικες τον 4ο αιώνα πΧ, καθώς προσέφερε ένα ασφαλές λιμάνι ,η οποία άρχισε να χάνει τον φοινικικό χαρακτήρα της με την άφιξη των Ελλήνων τον 2ο αιώνα πΧ και την συνεχή ανάπτυξη της ανέστειλε ένας σεισμός τον 1ο αιώνα μΧ, οπότε η μετέπειτα αναστύλωση της, απέκτησε πλέον τον χαρακτήρα των Ρωμαϊκών πόλεων.
Τότε απέκτησε τα λαμπρά της κτίσματα, αλλά ένας νέος σεισμός το 365 μΧ την κατέστρεψε πάλι και έτσι ένα μέρος της βρέθηκε μέσα στην θάλασσα από το τσουνάμι που έπληξε τότε πολλές από τις παραθαλάσσιες πόλεις της Μεσογείου, όπως πχ το Γύθειο που και σε αυτό ένα μεγάλο μέρος της τότε πόλης είναι κάτω από την θάλασσα.
Με την άφιξη των Βυζαντινών κατασκευάστηκαν από τον Βελισάριο τα τείχη για να προστατευθεί κυρίως το λιμάνι, και ο Ιουστινιανός έκτισε μια μεγαλοπρεπή βασιλική.
Η πόλη επέζησε για ένα αιώνα ακόμα μετά τον 7ο αιώνα ,μετά την άφιξη εκεί των Αράβων, και με την βαθμιαία παρακμή της σκεπάστηκε και αυτή με την άμμο.
Έξω από τα τείχη της πόλης υψώνεται το 24 μέτρων μαυσωλείο του θεού Μπες, από την εποχή των Φοινίκων , πλήρως όμως σήμερα αναστηλωμένο.(108 ,το μαυσωλείο και μέρος των τειχών της πόλης μέσα από αυτά )
Μπαίνοντας στην εντός των τειχών πόλη βρίσκουμε αρχικά ένα τεράστιο ναό του 2ου μΧ αιώνα αφιερωμένο σε άγνωστη θεότητα, από τον οποίο εκτός από μερικές κολώνες ,έχει διατηρηθεί σε καλή κατάσταση το μαρμάρινο δάπεδο.
Ανατολικά του ναού υπάρχει η σκάλα που οδηγούσε στον υπερυψωμένο ναό του διαδόχου του Αδριανού, Αντωνίνου Πίου.(111)
Έξω από τον ναό είναι μια πηγή με το ακέφαλο άγαλμα του Flavius Tullus, επιφανούς πολίτη που φρόντισε για την ύδρευση της πόλης.(112)
Στο δυτικό μέρος είναι η βασιλική του Απουληίου, που την εποχή των Ρωμαίων ήταν δικαστήριο και οι βυζαντινοί στην συνέχεια την μετέτρεψαν σε ναό με βαπτιστήριο παραπλεύρως της σε σχήμα σταυρού .(113-114)
Ο Απουλήιος ήταν διάσημος συγγραφέας, ποιητής, ρήτορας και φιλόσοφος που είχε γεννηθεί το 125μΧ στην Αφρική. Το μεταπτυχιακό master της εποχής του, το έκανε στην Ρώμη και την Ελλάδα και όταν γύρισε πίσω στην Οία(την σημερινή Τρίπολη) παντρεύτηκε μια ωραία και πλούσια χήρα που είχε μείνει ανύπαντρη για 13 χρόνια από τον θάνατο του άντρα της.
Το συγγενολόι που είδε ότι χάνει την κληρονομιά της περιουσίας της, κατηγόρησε τον Απουλήιο ότι έκανε μάγια στην χήρα για να την παντρευτεί, με αποτέλεσμα το 158μΧ να γίνει η δίκη του στη βασιλική αυτή . Αυτός όμως δεινός ρήτορας τους τάραξε στο μπλα μπλά απολογούμενος για 3-4 μέρες, οπότε και αθωώθηκε, η δε απολογία του αυτή έχει διασωθεί .
Προχωρώντας προς την θάλασσα μέσα από τον κενό σήμερα χώρο της αγοράς (forum) αφήνοντας αριστερά μας το Καπιτώλιο ή Ναό του Διός, που ήταν και ο σημαντικότερος της πόλης(115), βρίσκουμε την Γερουσία (Curia) στα έδρανα της οποίας συνεδρίαζαν οι αρχές της πόλης (116) και δίπλα της τον ναό του Σάραπι.(117)
Ο Σάραπις ή Σέραπις είναι ένας θεός προκατ, κατασκευασμένος από τον Πτολεμαίο Α΄ κατά το 280πΧ. Ήταν συμπολεμιστής του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ο πολιτικότερος των διαδόχων του, επινοώντας δε αυτόν τον θεό, κατάφερε να συνενώσει τους Έλληνες θεούς με τους αιγυπτιακούς.
Στον Σάραπι είχαν συνενωθεί ο Δίας, ο Ποσειδώνας, ο Βάκχος, ο Ασκληπιός μαζί με τον Άμμωνα και τον θεό Νείλο.
Προς την μεριά της θάλασσας ήταν η βασιλική του Ιουστινιανού με τα εξαιρετικά της ψηφιδωτά. που έχουν μεταφερθεί όλα στο μουσείο. Αντανακλούν την εποχή που το Βυζάντιο εμφανίζει μεγάλη ανοδική πορεία έχοντας επεκταθεί στο μεγαλύτερο μέρος των παραλίων της Μεσογείου.(118 Η Βυζαντινή αυτοκρατορία την εποχή του Ιουστινιανού)
Στο ψηφιδωτό του κεντρικού κλίτους του ναού διακρίνουμε το "δέντρο της ζωής" να διακλαδίζεται διακοσμημένο με πουλιά, ενώ στο κέντρο ένα πουλάκι σε κλουβί συμβολίζει την ψυχή.Στην βάση του δέντρου είναι το Α που συμβολίζεται με ένα παγώνι με κλειστά φτερά ενώ στην κορυφή το Ω με ένα παγώνι με ανοικτά τα φτερά της ουράς του. (119 μεγεθύνοντας την εικόνα τα δείχνουν τα βέλη )
Στους πλαϊνούς τοίχους του μουσείου είναι τα άλλα 2 κλίτη.(13,120)
Έχοντας φτάσει στην θάλασσα βλέπουμε τα υπολείμματα του λιμενοβραχίονα του λιμανιού(121) και προχωρώντας προς το θέατρο βρισκόμαστε στα λαδάδικα της πόλης που υπάρχουν αποθηκευτικοί χώροι και σκαλισμένες λεκάνες για την εξαγωγή του(122).
Δίπλα στην θάλασσα ήσαν τα παραθαλάσσια λουτρά διακοσμημένα με αγάλματα, όπως της Αφροδίτης(123), και εξαιρετικά μωσαϊκά(10), και παραπλεύρως βέβαια τα απαραίτητα δημόσια αποχωρητήρια (124) όπου οι Ρωμαίοι μπορούσαν ανταλλάσοντας απόψεις να χέζουν ουσιαστικά και μεταφορικά όλους τους έχοντες και κατέχοντες της εποχής τους και να τους δροσίζει ταυτόχρονα η αύρα της θάλασσας!
Παραθαλάσσιος ήταν επίσης και ο ναός της Ίσιδας που ήταν ο άγιος Νικόλαος της εποχής ,προστάτης δηλαδή των ναυτικών.(125)
Στην συνοικία του θεάτρου, υπάρχουν επίσης τα λουτρά του Ωκεανού, από όπου και το περίφημο ψηφιδωτό του Ωκεανού(11) , τα λουτρά του θεάτρου και αυτά με ωραία ψηφιδωτά μεταξύ των οποίων και αυτό που παρουσιάζει σαγιονάρες της εποχής και 3 στλεγγίδες με την ευχή SALVOM LAVISSE , (Να έχετε ένα καλό μπάνιο-126) και τέλος το κόσμημα της Σαμπράθα, το θέατρο της.
Κλικάρετε επάνω τους για να μεγαλώσουν.
H Σαμπράθα, λίγα χιλιόμετρα μακριά από την σημερινή Τρίπολη συμπληρώνει την τριάδα των πόλεων που αποτελούσαν το τρίπτυχο της Τρίπολης.Αν και δεν έφτασε ποτέ την αίγλη της Lepta Magna αποτελεί και αυτή δικαιολογημένα ,ένα από τα μέρη που η UNESCO έχει χαρακτηρίσει σαν μνημείο της διεθνούς πολιτιστικής κληρονομιάς.
Ήταν πόλη που ίδρυσαν οι Φοίνικες τον 4ο αιώνα πΧ, καθώς προσέφερε ένα ασφαλές λιμάνι ,η οποία άρχισε να χάνει τον φοινικικό χαρακτήρα της με την άφιξη των Ελλήνων τον 2ο αιώνα πΧ και την συνεχή ανάπτυξη της ανέστειλε ένας σεισμός τον 1ο αιώνα μΧ, οπότε η μετέπειτα αναστύλωση της, απέκτησε πλέον τον χαρακτήρα των Ρωμαϊκών πόλεων.
Τότε απέκτησε τα λαμπρά της κτίσματα, αλλά ένας νέος σεισμός το 365 μΧ την κατέστρεψε πάλι και έτσι ένα μέρος της βρέθηκε μέσα στην θάλασσα από το τσουνάμι που έπληξε τότε πολλές από τις παραθαλάσσιες πόλεις της Μεσογείου, όπως πχ το Γύθειο που και σε αυτό ένα μεγάλο μέρος της τότε πόλης είναι κάτω από την θάλασσα.
Με την άφιξη των Βυζαντινών κατασκευάστηκαν από τον Βελισάριο τα τείχη για να προστατευθεί κυρίως το λιμάνι, και ο Ιουστινιανός έκτισε μια μεγαλοπρεπή βασιλική.
Η πόλη επέζησε για ένα αιώνα ακόμα μετά τον 7ο αιώνα ,μετά την άφιξη εκεί των Αράβων, και με την βαθμιαία παρακμή της σκεπάστηκε και αυτή με την άμμο.
Έξω από τα τείχη της πόλης υψώνεται το 24 μέτρων μαυσωλείο του θεού Μπες, από την εποχή των Φοινίκων , πλήρως όμως σήμερα αναστηλωμένο.(108 ,το μαυσωλείο και μέρος των τειχών της πόλης μέσα από αυτά )
Μπαίνοντας στην εντός των τειχών πόλη βρίσκουμε αρχικά ένα τεράστιο ναό του 2ου μΧ αιώνα αφιερωμένο σε άγνωστη θεότητα, από τον οποίο εκτός από μερικές κολώνες ,έχει διατηρηθεί σε καλή κατάσταση το μαρμάρινο δάπεδο.
Ανατολικά του ναού υπάρχει η σκάλα που οδηγούσε στον υπερυψωμένο ναό του διαδόχου του Αδριανού, Αντωνίνου Πίου.(111)
Έξω από τον ναό είναι μια πηγή με το ακέφαλο άγαλμα του Flavius Tullus, επιφανούς πολίτη που φρόντισε για την ύδρευση της πόλης.(112)
Στο δυτικό μέρος είναι η βασιλική του Απουληίου, που την εποχή των Ρωμαίων ήταν δικαστήριο και οι βυζαντινοί στην συνέχεια την μετέτρεψαν σε ναό με βαπτιστήριο παραπλεύρως της σε σχήμα σταυρού .(113-114)
Ο Απουλήιος ήταν διάσημος συγγραφέας, ποιητής, ρήτορας και φιλόσοφος που είχε γεννηθεί το 125μΧ στην Αφρική. Το μεταπτυχιακό master της εποχής του, το έκανε στην Ρώμη και την Ελλάδα και όταν γύρισε πίσω στην Οία(την σημερινή Τρίπολη) παντρεύτηκε μια ωραία και πλούσια χήρα που είχε μείνει ανύπαντρη για 13 χρόνια από τον θάνατο του άντρα της.Το συγγενολόι που είδε ότι χάνει την κληρονομιά της περιουσίας της, κατηγόρησε τον Απουλήιο ότι έκανε μάγια στην χήρα για να την παντρευτεί, με αποτέλεσμα το 158μΧ να γίνει η δίκη του στη βασιλική αυτή . Αυτός όμως δεινός ρήτορας τους τάραξε στο μπλα μπλά απολογούμενος για 3-4 μέρες, οπότε και αθωώθηκε, η δε απολογία του αυτή έχει διασωθεί .
Προχωρώντας προς την θάλασσα μέσα από τον κενό σήμερα χώρο της αγοράς (forum) αφήνοντας αριστερά μας το Καπιτώλιο ή Ναό του Διός, που ήταν και ο σημαντικότερος της πόλης(115), βρίσκουμε την Γερουσία (Curia) στα έδρανα της οποίας συνεδρίαζαν οι αρχές της πόλης (116) και δίπλα της τον ναό του Σάραπι.(117)
Ο Σάραπις ή Σέραπις είναι ένας θεός προκατ, κατασκευασμένος από τον Πτολεμαίο Α΄ κατά το 280πΧ. Ήταν συμπολεμιστής του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ο πολιτικότερος των διαδόχων του, επινοώντας δε αυτόν τον θεό, κατάφερε να συνενώσει τους Έλληνες θεούς με τους αιγυπτιακούς.Στον Σάραπι είχαν συνενωθεί ο Δίας, ο Ποσειδώνας, ο Βάκχος, ο Ασκληπιός μαζί με τον Άμμωνα και τον θεό Νείλο.
Προς την μεριά της θάλασσας ήταν η βασιλική του Ιουστινιανού με τα εξαιρετικά της ψηφιδωτά. που έχουν μεταφερθεί όλα στο μουσείο. Αντανακλούν την εποχή που το Βυζάντιο εμφανίζει μεγάλη ανοδική πορεία έχοντας επεκταθεί στο μεγαλύτερο μέρος των παραλίων της Μεσογείου.(118 Η Βυζαντινή αυτοκρατορία την εποχή του Ιουστινιανού)
Στο ψηφιδωτό του κεντρικού κλίτους του ναού διακρίνουμε το "δέντρο της ζωής" να διακλαδίζεται διακοσμημένο με πουλιά, ενώ στο κέντρο ένα πουλάκι σε κλουβί συμβολίζει την ψυχή.Στην βάση του δέντρου είναι το Α που συμβολίζεται με ένα παγώνι με κλειστά φτερά ενώ στην κορυφή το Ω με ένα παγώνι με ανοικτά τα φτερά της ουράς του. (119 μεγεθύνοντας την εικόνα τα δείχνουν τα βέλη )Στους πλαϊνούς τοίχους του μουσείου είναι τα άλλα 2 κλίτη.(13,120)
Έχοντας φτάσει στην θάλασσα βλέπουμε τα υπολείμματα του λιμενοβραχίονα του λιμανιού(121) και προχωρώντας προς το θέατρο βρισκόμαστε στα λαδάδικα της πόλης που υπάρχουν αποθηκευτικοί χώροι και σκαλισμένες λεκάνες για την εξαγωγή του(122).
Δίπλα στην θάλασσα ήσαν τα παραθαλάσσια λουτρά διακοσμημένα με αγάλματα, όπως της Αφροδίτης(123), και εξαιρετικά μωσαϊκά(10), και παραπλεύρως βέβαια τα απαραίτητα δημόσια αποχωρητήρια (124) όπου οι Ρωμαίοι μπορούσαν ανταλλάσοντας απόψεις να χέζουν ουσιαστικά και μεταφορικά όλους τους έχοντες και κατέχοντες της εποχής τους και να τους δροσίζει ταυτόχρονα η αύρα της θάλασσας!
Παραθαλάσσιος ήταν επίσης και ο ναός της Ίσιδας που ήταν ο άγιος Νικόλαος της εποχής ,προστάτης δηλαδή των ναυτικών.(125)
Στην συνοικία του θεάτρου, υπάρχουν επίσης τα λουτρά του Ωκεανού, από όπου και το περίφημο ψηφιδωτό του Ωκεανού(11) , τα λουτρά του θεάτρου και αυτά με ωραία ψηφιδωτά μεταξύ των οποίων και αυτό που παρουσιάζει σαγιονάρες της εποχής και 3 στλεγγίδες με την ευχή SALVOM LAVISSE , (Να έχετε ένα καλό μπάνιο-126) και τέλος το κόσμημα της Σαμπράθα, το θέατρο της.
Το θέατρο άρχισε να κατασκευάζεται το 190μΧ και χρησιμοποιήθηκε μέχρι την καταστροφή του από τον σεισμό του 365μΧ (127,128,129)
Η αναστήλωση της 3οροφής σκηνής του, ύψους 20 μέτρων και με 108 κορινθιακού ρυθμού κολώνες, που είναι από τις πιο εντυπωσιακές της ρωμαϊκής εποχής, έγινε από Ιταλούς αρχαιολόγους το 1920. (130,131)
Η σκηνή με μήκος 43 μ και βάθος 9μ έχει στην βάση της εξαιρετικές ανάγλυφες παραστάσεις εκ των οποίων η κεντρική εμφανίζει προσωποποιημένες την Ρώμη και την Σαμπράθα περιστοιχιζόμενες από στρατιωτικές φιγούρες και σκηνές θυσίας(131).
Το αμφιθέατρο του θεάτρου, διαμέτρου 95μ, που είναι το μεγαλύτερο της Αφρικής, χωρούσε 3-5000 κόσμο, ενώ σήμερα 1500.(9,132)
Το μουσείο της Σαμπράθα, εκτός από τα ψηφιδωτά της βασιλικής του Ιουστινιανού ,έχει επίσης μερικά ψηφιδωτά και νωπογραφίες από σπίτια της πόλης όπως και αγάλματα.(12, 133,134,135-την ομορφιά αυτή έστω και με μισό κεφάλι και μισή μύτη ,σου έρχεται να την φιλήσεις!,136)
ΥΓ- Είμαι περίεργος αν οι περί τα φωτογραφικά ειδήμονες παρατηρούν κάτι το ιδιαίτερο στις παραπάνω φωτογραφίες.
Η αναστήλωση της 3οροφής σκηνής του, ύψους 20 μέτρων και με 108 κορινθιακού ρυθμού κολώνες, που είναι από τις πιο εντυπωσιακές της ρωμαϊκής εποχής, έγινε από Ιταλούς αρχαιολόγους το 1920. (130,131)
Η σκηνή με μήκος 43 μ και βάθος 9μ έχει στην βάση της εξαιρετικές ανάγλυφες παραστάσεις εκ των οποίων η κεντρική εμφανίζει προσωποποιημένες την Ρώμη και την Σαμπράθα περιστοιχιζόμενες από στρατιωτικές φιγούρες και σκηνές θυσίας(131).Το αμφιθέατρο του θεάτρου, διαμέτρου 95μ, που είναι το μεγαλύτερο της Αφρικής, χωρούσε 3-5000 κόσμο, ενώ σήμερα 1500.(9,132)
Το μουσείο της Σαμπράθα, εκτός από τα ψηφιδωτά της βασιλικής του Ιουστινιανού ,έχει επίσης μερικά ψηφιδωτά και νωπογραφίες από σπίτια της πόλης όπως και αγάλματα.(12, 133,134,135-την ομορφιά αυτή έστω και με μισό κεφάλι και μισή μύτη ,σου έρχεται να την φιλήσεις!,136)
ΥΓ- Είμαι περίεργος αν οι περί τα φωτογραφικά ειδήμονες παρατηρούν κάτι το ιδιαίτερο στις παραπάνω φωτογραφίες.
ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ
ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ
6.-ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ
ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ ,ΤΑ ΛΙΜΑΝΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΗΝΑΪΚΗΣ
7.- ΟΛΒΙΑ - Ο ΣΥΝΔΕΤΙΚΟΣ ΚΡΙΚΟΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑΣ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ
8-ΚΥΡΗΝΗ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ
7.- ΟΛΒΙΑ - Ο ΣΥΝΔΕΤΙΚΟΣ ΚΡΙΚΟΣ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑΣ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ
8-ΚΥΡΗΝΗ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ
Περίμενα μέχρι τέλος να μας δείξεις καμία απ' τις σωματοφυλακίνες του Καντάφη, αλλά τζίφος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνας πολιτισμός με αισθητική !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήπάρα πολύ καλή παρουσίαση!
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν είμαι ειδήμων στις φωτογραφίες αλλά η 127 έχει μια θολούρα αν αυτό ρωτάς, μάλλον είναι λάθος στο focus μαζί με ελαφρύ κούνημα η κάτι τέτοιο.. ίσως και χαμηλή ανάλυση.
Η επόμενη (129) καθώς και λίγες από τις κοντινές που μεγέθυνα έχουν βγει πολύ καλές :)
Αυτό που παρατηρώ στις αναρτήσεις σου για τα αξιοθέατα της Λιβύης είναι η καθαρή σαν κρύσταλλο εικόνα που δίνει το κλίμα, ο ουρανός, η γεωγραφία/γεωλογία, τα οικοδομικά υλικά, το φως, και τα μεγαλοπρεπή απομεινάρια των πολιτισμών που σήκωναν τα χέρια τους προς το στερέωμα αλλά παραδόξως κατέληξαν σε εμάς, οι οποίοι και τα καταγράφουμε σαν αναφορά αυτοψίας ενός πολιτισμού που χάθηκε στην ομίχλη του Μεσαίωνα.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ apeleytheros
Η 127 απλά είναι παρμένη με πολύ ωραίο φωτισμό που έρχεται από πλάγια και δημιούργησε διαφορές μεταξύ σκιάς και φωτός που η έκθεση της αυτόματης μηχανής δεν απέδωσε σωστά. Απλά θέλει λίγη βοήθεια στο Photoshop και είναι από τις καλύτερες.
Όσο για την υπόθεση ότι ίσως να υπάρχει κάτι στις παραπάνω φωτογραφίες που να είναι άξιο παρατήρησης… θα μπορούσε να πει κανείς ότι μερικές είναι κομμένες σε διαστάσεις, και πολλές είναι τραβηγμένες με τρόπους που προτείνουν ότι ο/οι δημιουργός/οί τους είναι πράγματι ειδήμων/ες –και η αναπαραγωγή ίσως να έχει περάσει και από σκάνερ…
ΑπάντησηΔιαγραφή1-Καμία φωτογραφία δεν έχει περάσει από Photoshop
ΑπάντησηΔιαγραφή2-Όλες είναι τραβηγμένες αρκετά βιαστικά και χωρίς ιδιαίτερη προσοχή γιατί με την ίδια μηχανή τραβάω και βίντεο ενώ ταυτόχρονα θέλω να ακούω και τον ξεναγό και να προσέχω συγχρόνως να μην ξεμείνω πίσω από το γκρούπ.
3-Στην 107 απλά έκοψα λίγο περιμετρικά την φωτογραφία για να μην φαίνονται τα δάκτυλα του ξεναγού που κρατούσε και μας έδειχνε την αναπαράσταση
4-Γι΄αυτήν όμως που είμαι περήφανος γιατί δεν καταλάβατε τίποτα είναι η δημιουργία της φωτογραφίας 128.
Αυτή είναι το αποτέλεσμα της συνένωσης 4 διαδοχικών φωτογραφιών που έχουν περθεί από το ίδιο σημείο λόγω του ότι δεν έχω ευρυγώνιο φακό !
Θα πρόσεξες αγαπητέ αθεόφοβε ότι το σχόλιό μου, μια και δεν έχω ιδέα ως προς το βάθος και το ύψος των φωτογραφικών σου επιδόσεων, ήταν γραμμένο με σύνταξη λίαν Βρετανική όπου κομπλιμεντάριζα τον φωτογράφο χωρίς να αφήνω να εννοηθεί ποιος είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι φωτογραφίες όμως που αναφέρω είναι εκείνες που «είναι κομμένες, και τραβηγμένες από ειδήμωνα», και με αυτό εννοώ πρώτα-πρώτα την 128 και τις άλλες που δεν έχουν το συνηθισμένο σχήμα αλλά είναι πιο μακρόστενες όπως θα έπρεπε. Το μυστικό της 128 φαίνεται από την προοπτική και σκιά των λεπτομερειών της αρχιτεκτονικής στα αριστερά και μετά στα δεξιά.
Εγώ κομπλιμεντάρισα τον φωτογράφο, άρα, α φάκελος βγάζει το όνομά σου.
Αν ημπορώ κι εγώ ταπεινά να δείξω μια φωτογραφία που αποτελείται από 5 (πέντε) φωτογραφίες, και αν δεν βγάλει κανείς σπιθουράκια από το θέμα (και μη σπάσετε τις οθόνες σας) κοιτάξτε την τρίτη φωτογραφία στη μέση προς τα κάτω σε αυτή τη σελίδα (στο κέντρο βλέπετε ένα από τα τρία κρανία του Χρυσόστομου που σώζονται μέχρι τις μέρες μας): http://www.chiesaortodossa-firenze.org
thinks -
ΑπάντησηΔιαγραφήΌτι ο άγιος ήταν τρικέφαλος δεν το ήξερα!
Μόνο τον τρικολιόνε με τον Λάντο Μπουζάνκα θυμάμαι το πάλαι ποτέ στην δεκαετία του 70!
Εκείνος με το κόκκινο καθικάκι στο κεφάλι στο παρατετεγμένο παπαδαριό με τα άσπρα τι είναι;
Όσο για το επίπεδο των φωτογραφικών μου γνώσεων ειναι πολύ υψηλό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μηχανή είναι τοποθετημένη στο Auto και αρκετές φορές σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ πως διάολο απομονώνουμε το φλάς στα μουσεία!
Το μόνο που προσέχω είναι το καδράρισμα αυτού που φωτογραφίζω.
Οι φωτογραφίες από αυτό το ταξίδι είναι οι περισσότερες δικές μου αλλά υπάρχουν και μερικές από αυτές που τραβηξε με την μηχανή της η κόρη μου.
Τον καιρό εκείνο είχαν έρθει άγιοι άνθρωποι απ’ όλη την επικράτεια της Ιταλίας και Μάλτας, συμπεριλαμβανομένων ακόμα περισσότερο αγίων μοναχών. Παρατηρείς ‘ότι δεν είναι ο μόνος με καθικάκι, αλλά ο μόνος του οποίου πορφυρίζει… όπως ξέρεις το όλο θέμα βασίζεται στα μυστήρια οπότε ένα μυστήριο πράμα παραπάνω δεν βλάπτει. Αν επιμένεις θα ερευνήσω τας γραφάς όταν γυρίσω να σου πω περισσότερες λεπτομέρειες…
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κλίμα αλλά και οι οπτικές γωνίες σου στις παραπάνω, συνηγόρησαν στο να βοηθήσουν το Auto με τα ελαττώματα του κι έχουν βγει οι περισσότερες θαυμάσιες. Οι δύο τελευταίες στο Μουσείο θα ήταν κάπως έτσι και επαγγελματικά να τις είχαμε φωτίσει.