ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ

 Με τα πρώτα αποτελέσματα των exit polls διαφάνηκε πως άσχετα ποιο κόμμα θα ερχόταν  πρώτο το ΠΑΣΟΚ θα αποτελούσε εκ των πραγμάτων τον ρυθμιστή της κατάστασης.

Με την εμφανή  ύστερα  από λίγο   πρωτοκαθεδρία  της ΝΔ, έγινε και η πρακτική πλέον διαπίστωση πως μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση πλειοψηφίας με το ΠΑΣΟΚ , άσχετα αν θα συμμετάσχει σε αυτή και η ΔΗΜΑΡ.

Και τα δύο αυτά κόμματα έχουν υπογράψει τα μνημόνια αλλά παρ΄όλα αυτά  η λαϊκή βούληση δεν τους έδωσε μόνο την δυνατότητα, αλλά και την υποχρέωση να σχηματίσουν κυβέρνηση.

Αυτό σημαίνει  πως όλη η κραυγαλέα και λαϊκίστικη αντιπολίτευση του τελευταίου διαστήματος  με κρεμάλες που θα στήνονταν στο Σύνταγμα ή το Γουδή για όσους υπέγραψαν τα μνημόνια, ή ελικόπτερα που θα τους έπαιρναν νύχτα κτλ, δεν είχε την αντίστοιχη ανταπόκριση στο ευρύτερο  εκλογικό σώμα αλλά μόνο σε ορισμένους ακραίους .

Η άνοδος του ποσοστού του ΣΥΡΙΖΑ αύξησε ουσιαστικά και την υποχρέωση του να αναλάβει και αυτός τις ευθύνες που του αναλογούν σε μια κυβέρνηση συνεργασίας που θα έχει το βαρύ, δύσκολο  και σοβαρό έργο της επαναδιαπραγμάτευσης των μνημονίων.

Η μη συμμετοχή του στις κυβερνητικές και πολλάκις αντιδημοφιλείς ευθύνες, παραμένοντας στον αβανταδόρικο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ιδίως σε μια κατ΄ εξοχήν κρίσιμη για την χώρα ώρα, την στιγμή που είναι αναγκαία η υποστήριξη των συμφερόντων μας στην Ευρώπη από την μεγαλύτερη δυνατή κοινοβουλευτική αντιπροσώπευση, θα αποτελέσει κατά την γνώμη μου και την αρχή της επανόδου του στα προηγούμενα ποσοστά του.

Εκτός των άλλων θα έχει καταρρίψει έμπρακτα και την όποια προεκλογική του εξαγγελία περί απλής αναλογικής που αναγκαστικά, ως γνωστόν, οδηγεί σε κυβερνήσεις συνεργασίας.

Το παράδειγμα της συνήθους συνεργασίας των δύο πρώτων κομμάτων στην Ευρώπη όπως πχ στην Γερμανία, την Αυστρία, την Ολλανδία κτλ δεν μπόρεσε να αποτελέσει  παράδειγμα για τον ΣΥΡΙΖΑ του οποίου ο αρχηγός σε όλους τους τόνους δεχόταν  συνεργασία μόνο με το ΚΚΕ, ενώ αυτό  την απέρριπτε εξ αρχής(!), ή μόνο με όποιον άλλον θα αποδεχόταν αποκλειστικά τις δικές του απόψεις!

Η επιμονή των άλλων κομμάτων για  συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση,  βασίζεται στο ότι ο Τσίπρας έχει πιστέψει πως μόνο αυτός και το κόμμα του εκπροσωπεί την λαϊκή βούληση, γιατί κατ΄ αυτόν  δεν ισχύει η δεδηλωμένη, βάσει της οποίας σχηματίζεται η κυβέρνηση,  όπως ξεκάθαρα το δήλωσε στο μήνυμα του μετά τα αποτελέσματα:

Η κυβέρνηση με πυρήνα την ΝΔ που θα σχηματιστεί θα πρέπει να έχει σοβαρά υπόψη της άτι στα μεγάλα θέματα δεν μπορεί πια να προχωρά όπως έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις ερήμην του λαού δεν μπορεί να προχωρά με επιμονή σε μια πολιτική που βρίσκεται σε πλήρη δυσαρμονία με την λαϊκή βούληση.

   Αν στοιχειωδώς οι Έλληνες πολιτικοί δεν ήσαν τραγικά ανίκανοι να συνεργαστούν μεταξύ τους για το κοινό συμφέρον της χώρας, ενώ ταυτόχρονα επίσης τα πάντα ήσαν από τους πάντες σε αμφισβήτηση και αντίθεση , δεν θα είχαμε χάσει με όλες τις σχετικές τραγικές συνέπειες τους τελευταίους μήνες, γιατί στην ουσία μετά από δυο εκλογικές αναμετρήσεις έχουμε καταλήξει, σε χειρότερη κατάσταση, σχεδόν στο ίδιο σημείο που βρισκόμαστε  την εποχή που σχηματίστηκε η κυβέρνηση Παπαδήμου με την στήριξη ΠΑΣΟΚ ,ΝΔ και ΛΑΟΣ!

Η τραγική διαπίστωση αυτών των εκλογών είναι ότι παρά την εμφανή βαρβαρότητα της Χρυσής Αυγής μετά τις προηγούμενες εκλογές τόσο στον δημόσιο χώρο όσο και στην τηλεόραση, το ποσοστό της  δεν υποχώρησε, οπότε διαπιστωμένα το 7% των νεοελλήνων που την ψήφισε είναι ουσιαστικά φασίστες.

Η συρρίκνωση του ΚΚΕ ήταν αναπόφευκτη εξ αιτίας του παλαιολιθικού του πολιτικού λόγου που έχει μείνει στην εποχή του Στάλιν.

Όσο για την συρρίκνωση των Ανεξάρτητων Ελλήνων και αυτή ήταν αναπόφευκτη λόγω του αλλοπρόσαλλου πολιτικού τους λόγου και η πιο πιθανή κατάληξη τελικά  αυτού του συνονθυλεύματος θα είναι αντίστοιχη του αλήστου μνήμης ΛΑΟΣ.

Αυτό που προέχει πάντως αυτή την στιγμή είναι ο σχηματισμός μια κυβέρνησης όσο το δυνατόν ευρύτερης συνεργασίας, τουλάχιστον μέχρι να καταφέρουμε να ορθοποδήσουμε στοιχειωδώς και να αποφύγουμε τον κίνδυνο της χρεοκοπίας με αναγκαστική κατάληξη τότε να ξαναγυρίσουμε τελικά  στην δραχμή.