ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΙΑΚΟ ΘΥΜΙΚΟ ΤΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

 Μέχρι αυτές τις εκλογές δεν είχα φανταστεί πως μπορεί κανείς να φτάνει τις παραμονές που στήνονται οι κάλπες  και να είναι ακόμα αναποφάσιστος.

Σε αυτές όμως τις εκλογές η επιλογή δεν πρόκειται να γίνει βάσει των ιδεολογικών προτιμήσεων του καθενός. 

Η επιλογή θα γίνει μεταξύ των κομμάτων  που  διεγείρουν το φαντασιακό θυμικό των ψηφοφόρων και των  κομμάτων  που βασίζονται στην δυσάρεστη και επώδυνη σημερινή πραγματικότητα.

Ας δούμε με μια ματιά που ανήκει, κατά την δική μου εκτίμηση, το κάθε κόμμα.

Από αυτά που δεν συγκέντρωσαν το 3% στις προηγούμενες εκλογές, ο Καρατζαφέρης είναι ο μόνος που όταν αποδέχτηκε  την πραγματικότητα διαπίστωσε πως αυτό σήμαινε και τον καταποντισμό του, οπότε σήμερα, κατά την προσφιλή του μέθοδο, εφαρμόζει την τακτική της κολοτούμπας προσπαθώντας, μάλλον ανεπιτυχώς να συγκρατήσει τους διαρρέοντες ψηφοφόρους του.

Ο συνεταιρισμός Μάνου -Τσίμερου ήταν ατυχής για τον πρώτο, που είναι από τους λίγους που θα άξιζε να εκλεγούν   στην βουλή. 

Δυστυχώς αυτό φαντάζει μάλλον  απίθανο, γιατί ο δεύτερος ενώ όσο ήταν άγνωστος φαινόταν σαν μια νέα πολιτική αξιόλογη προσωπικότητα, όταν όμως έγιναν ευρύτερα γνωστές οι θέσεις του και το βιογραφικό του, την έπαθε όπως ο μακαρίτης ο στρατηγός Γρίβας όταν μετά την ΕΟΚΑ ήθελε να πολιτευθεί.

 Είχε πει τότε επιγραμματικά γι΄ αυτόν ο Γεώργιος Παπανδρέου:    δοξάστηκε κρυπτόμενος και γελοιοποιήθηκε εμφανιζόμενος!

Οι Οικολόγοι  σαφώς ανήκουν σε αυτούς που προσπαθούν να διεγείρουν το φαντασιακό θυμικό των ψηφοφόρων, όμως οι εξαγγελίες τους είναι τέτοιες που σε πολύ μικρό ποσοστό βρίσκουν ευήκοον ούς.

 Ας δούμε τώρα  τα κόμματα που εξέλεξαν βουλευτές στην προηγούμενη  βραχύβια βουλή .

Με την Χρυσή Αυγή δεν θα ασχοληθώ γιατί έχει περισσότερο την δομή συμμορίας παρά πολιτικού κόμματος.

Το μόνο  που ενδιαφέρει σε αυτές τις εκλογές, μετά την προβολή που είχαν πλέον τα κατορθώματα των μελών της στην τηλεόραση, είναι να διαπιστώσουμε ποιό είναι πράγματι το  ποσοστό των γνήσιων φασιστών στην Ελλάδα, γιατί τώρα πλέον δεν υπάρχουν δικαιολογίες για την ψήφιση της σαν ψήφος διαμαρτυρίας, ή για την μυθολογία που είχε καλλιεργηθεί για τα καλά παιδιά που πάνε την γιαγιά να πάρει λεφτά από το ΑΤΜ.

Το ΚΚΕ είναι ίσως το μοναδικό κόμμα από την νομιμοποίηση του, που μόνιμα και σταθερά βασίζεται και στηρίζει την πολιτική του στο φαντασιακό θυμικό των ψηφοφόρων του.

Τους οραματίζει με μια ιδεατή κοινωνία, που δεν υπήρξε ποτέ και πουθενά, αλλά και όπου έγιναν προσπάθειες εφαρμογής της αυτή κατέρρευσε παταγωδώς οδηγώντας εκατομμύρια ανθρώπων στην δυστυχία  και την φτώχια. 

Το μόρφωμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων είναι και αυτό ένα κόμμα που δημιουργήθηκε εκ των ενόντων για να στεγάσει θυμωμένους δεξιούς με αριστερές φαντασιώσεις και κάλυψε ουσιαστικά τον χώρο που είχε απογοητεύσει ο  Καρατζαφέρης.

Και τώρα ας έρθουμε στον ΣΥΡΙΖΑ το κατ΄εξοχήν κόμμα που απευθύνεται στο φαντασιακό θυμικό των ψηφοφόρων του.

Η ξαφνική διόγκωση του ποσοστού του οφείλεται στο ότι με επιτυχία κατάφερε να περάσει την πιο απίθανη φαντασίωση που απευθύνεται στο θυμικό και όχι στην λογική των ψηφοφόρων : καταγγέλλω το μνημόνιο αλλά μένω στο ευρώ! (σε αυτό το ευρώ που από όλες τις κυβερνήσεις των κρατών που μας το δανείζουν  κατηγορηματικά τονίζουν  ότι θα το κόψουν αν δεν τηρήσουμε  τις υπογραφείσες συμφωνίες!)

Έτσι πάντως  κατάφερε να συσπειρώσει, εκτός από  το  ποικιλόμορφο συνονθύλευμα  των συνιστωσών που τον απαρτίζουν,όλους όσους ελπίζουν να ανακτήσουν το προηγούμενο επίπεδο ζωής τους, που φευ έχει οριστικά χαθεί, τους άνεργους, τους απολυμένους, τους χρεωμένους, τους νέους που δεν καταφέρνουν να βρουν δουλειά, αλλά και όλο το βαθύ ΠΑΣΟΚ των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών που ελπίζουν σε επάνοδο των ημερών με τις παχιές αγελάδες.

 Αυτή η πολιτική οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην δραχμή  στην οποία  μερικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ήδη εκπεφρασμένη ιδεολογική προτίμηση , συμπορευόμενοι με όσους έχουν βγάλει τα ευρώ τους έξω και περιμένουν σαν κοράκια να επιπέσουν, όπως οι μαυραγορίτες στην κατοχή , στην περιουσία όσων θα αναγκάζονται να την ξεπουλούν για να επιβιώσουν.

Ίσως βέβαια να έχει δίκιο ο ομότιμος καθηγητής του ΕΜΠ κ. Θεοδόσης Π. Τάσιος που πιστεύει πως η  πλειονότητα του Λαού θέλει την ΙΔΙΑ Ελλάδα - αυτήν ακριβώς που νομοτελειακώς καταρρέει γράφοντας:

Εκατομμύρια συμπολίτες-μας ήσαν πολύ ευχαριστημένοι απ' την Ελλάδα-μας, μέχρι και πέρυσι: Η παραγωγή έπεφτε ολοφάνερα, τα ελλείμματα μεγάλωναν μπροστά στα μάτια μας - αλλά οι απολαβές-μας αυξάνονταν, κι ήμασταν μιά χαρά! Πώς; Διότι μια γενιά νταβατζήδων εκμεταλλευόταν προκαταβολικώς τα παιδιά της, και τα υποχρέωνε να πληρώσουν μεθαύριο τον πακτωλό των δανείων με τα οποία αναισχύντως ζούσαμε καλά εμείς-εδώ-και-τώρα. Άσε που, ταυτοχρόνως, εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες-μας εξαπατούσαν το ΙΚΑ, εκατοντάδες χιλιάδες σταδιακώς προστιθέμενων κρατικοδίαιτων υπαλλήλων ζούσαν εις βάρος των συμπολιτών-τους του ιδιωτικού τομέα (που παρήγαν και φορολογούνταν για να ταΐζουν τις ιερές αγελάδες), εκατοντάδες χιλιάδες συμπολιτών-μας κλέβαν ευθέως την εφορία - κι εκατομμύρια άλλων συναλλάσσονταν δίνοντας ή παίρνοντας μπαχτσίσι.

Στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ μέσω μιας αριστερίζουσας ωραιοποιημένης φρασεολογίας μια τέτοια Ελλάδα αχνοφαίνεται.

 Τα τρία άλλα κόμματα έχουν μια κοινή διακήρυξη με τις επιμέρους διαφοροποιήσεις τους το καθένα. Επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη.

Η ΝΔ, υπεύθυνη σε μεγάλο βαθμό για την σημερινή κατάσταση της χώρας, μετά από την καταστροφική διακυβέρνηση του Καραμανλή , κατάφερε πάντως να συσπειρώσει στο κόμμα της στελέχη τόσο από την κεντροδεξιά όπως η Μπακογιάννη όσο και από την ακροδεξιά όπως τον Άδωνη, τον Βορίδη, τον Πλεύρη αποδυναμώνοντας το ΛΑΟΣ.

Η τραγικότητα της σημερινής κατάστασης είναι ότι πολλοί σκέπτονται να την ψηφίσουν σαν μοναδικό ανάχωμα στον αλόγιστο λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ 

 Το ΠΑΣΟΚ  με την ηλιθιότητα του  "Λεφτά υπάρχουν", ακριβώς αντίστοιχο του σημερινού "θα καταγγείλουμε το μνημόνιο"του ΣΥΡΙΖΑ,  εκμεταλλεύτηκε με αυτό  την απελπισία του κόσμου όταν είδε την πανικόβλητη φυγή του Καραμανλή από την εξουσία, αλλά και χρεώθηκε  τελικά  την οργή του λαού όταν διαπιστώθηκε το οφθαλμοφανές ότι λεφτά δεν υπάρχουν, με αποτέλεσμα τον καταποντισμό του στις προηγούμενες εκλογές  λόγω της  υπογραφής  των μνημονίων.

 Βεβαίως πλήρωσε  και την δειλία του να προχωρήσει σε ριζικές απαραίτητες αλλαγές στις δομές του κράτους, συναντώντας αφ΄ενός μεν την λυσσαλέα αντίδραση των συνδικαλιστικών ηγεσιών που το ίδιο είχε εκθρέψει και οι οποίες βρήκαν σήμερα στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ ,αλλά και την στείρα αντιπολίτευση από τον Σαμαρά που πίστευε πως αν προκαλέσει εκλογές θα είναι ό επόμενος πρωθυπουργός.

Δυστυχώς γι΄ αυτό, θεωρήθηκε τότε από τους Ευρωπαίους ότι η Ελλάδα είναι το μόνο μαύρο πρόβατο  της Ευρωζώνης, και προσπάθησαν με τα σκληρά  και αναποτελεσματικά μέτρα των μνημονίων,  να σταματήσουν την κατάρρευση της  για να μην επεκταθεί αυτή και στις  άλλες   χώρες  του νότου, που σήμερα παρ΄όλα αυτά, μια μετά την άλλη απ΄ότι φαίνεται ακολουθούν την ίδια  πορεία με την  χώρα μας. 

Έχοντας καεί το  ΠΑΣΟΚ στον χυλό που το τάισε ο ΓΑΠ, φυσάει σήμερα και το γιαούρτι, και είναι το κόμμα που υπόσχεται τα λιγότερα από όλους.

 Τέλος η ΔΗΜΑΡ αποτελεί την σκεπτόμενη και μετριοπαθή πτέρυγα της αριστεράς που δεν εμφορείται από μαξιμαλιστικές ιδέες και γι΄αυτό άλλωστε και αποσχίστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Για τον λόγο αυτό και γίνεται αποδεκτή για συνεργασία από όλους αν και ο αρχηγός της δεν είναι ιδιαίτερα χαρισματικός και δεν μπορεί έτσι να διευρύνει την εκλογική του πελατεία.

Με όλα αυτά τα δεδομένα στο κεφάλι μου προσπαθώ να αποφασίσω ποιά επιλογή είναι επωφελέστερη για αυτή την έρημη χώρα και μαζί και για τα παιδιά μας ,που δεν χρωστάνε τίποτα να πληρώσουν τα σφάλματα αλλά και τις σπατάλες της δικής μας γενιάς.