Η ΠΕΘΕΡΑ ,Η ΚΟΡΗ ,Ο ΓΑΜΠΡΟΣ ,ΚΑΙ Η ΒΕΒΑΡΗΜΕΝΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑ

Έχω την καλύτερη πεθερούλα του κόσμου.
Μαζί της ισχύει η ρήση –μάτια που δεν βλέπονται αγαπιούνται.
Αυτή ζει στην Κρήτη εγώ στην Αθήνα και συναντιόμαστε μόνο όταν κατεβαίνουμε εμείς εκεί .
Φροντίζει πάντα να μου φτιάχνει φαγητό που μου αρέσει, γιατί θυμάται ακόμα την μεγάλη απογοήτευση που της έδωσα την πρώτη φορά που πήγα στο σπίτι της και με γνώρισε.
Για να περιποιηθεί τον μέλλοντα γαμπρό είχε φτιάξει μια απίθανη ποσότητα από ντολμαδάκια με αμπελόφυλλα και περίμενε η φουκαριάρα ότι ο υποψήφιος γαμπρός θα ενθουσιαζόταν από το εκλεκτό αυτό γεύμα, σαν τον μελλοθάνατο που του προσφέρουν το τελευταίο φαγητό πριν τον κρεμάσουν!
Έλα όμως που εγώ είχα μια φοβερή απέχθεια για τα ντολμαδάκια από την εποχή των σχολικών εκδρομών.
Η μάνα μου σαν εργαζόμενη δεν είχε τον καιρό να μαγειρέψει και στις εκδρομές του σχολείου μου έδινε μια κονσέρβα ντολμαδάκια γιαλατζή και μια κονσέρβα ζαμπονάκι SWANN.
Οι άλλοι όλοι είχαν συνήθως από την μάνα τους κάτι λαχταριστά κεφτεδάκια τα οποία και τα λιμπιζόμουνα την ώρα που εγώ έτρωγα τους ντολμάδες και το γλοιώδες SWANN.
Έκτοτε λοιπόν δεν ξανάφαγα ντολμάδες και SWANN.
Ευτυχώς όμως δεν νοείται κρητικό τραπέζι με ένα φαγητό και εκτός από ντολμάδες υπήρχαν για καλή μου τύχη και άλλα εξαιρετικά φαγητά.
Οι Κρητικοί, ως γνωστόν ,άμα δεν βγάλουν τους φιλοξενούμενους ημιλιπόθυμους από ένα γεύμα δεν θεωρούν ότι έφαγαν.
Επειδή λοιπόν μου αρέσουν οι καθαρές καταστάσεις, της εξήγησα πάραυτα ποια φαγητά μου αρέσουν, τα κατέγραψε στο μυαλό της και έκτοτε όταν θα μου κάνει το τραπέζι φροντίζω να μην έχω φάει από την προηγουμένη.
Αλλά με την γνωστή μου τάση να πλατειάζω για άλλο ξεκίνησα να πω και άλλο γράφω.
Η πεθερούλα μου όμως έχει μία κληρονομούμενη νόσο, που την κληρονόμησε ατόφια στην κόρη της, η νόσος δε αυτή είναι ότι δεν μπορεί ποτέ να κάνει αναστολή μιας επιθυμίας της.
Είναι ικανή να σε πάρει τηλέφωνο στις 8 το πρωί που κοιμάσαι γαλήνιος και ωραίος τον ύπνο του δικαίου μια και έχεις κατέβει για διακοπές στην Κρήτη, για να ρωτήσει ,τι ώρα θέλετε να φάτε το μεσημέρι;
Βέβαια εκείνος που έχει υποστεί τα πάνδεινα είναι ο μονάκριβος γιος της, που αποτελεί και το επίκεντρο της ζωής της , γιατί αποτέλεσε την δικαίωση της ως Κρητικιάς μετά από την γέννηση 3 αρχικά κοριτσιών που με την γέννηση τους όλοι την παρηγορούσαν .ότι το επόμενο θα είναι το πολυπόθητο αγόρι.
Βέβαια ο δυστυχής υιός έχει και την ατυχία να είναι και το μόνο παιδί που έχει κοντά της και μάλιστα με μαγαζί κάτω από το σπίτι της.
Καθημερινά λοιπόν διεξάγονται σκηνές απείρου κάλλους.
Ο υιός προσπαθεί να εξυπηρετήσει ένα πελάτη όταν κατεβαίνει στο μαγαζί αδίστακτη η μαμά και χωρίς κανένα ενδοιασμό διακόπτει την συζήτηση για να του θέσει το κεφαλαιώδες ερώτημα:
-Θέλεις πατάτες τηγανιτές με την μπριζόλα;
Επειδή λαμβάνει συνήθως μια απάντηση από αγριοβλεματιά μέχρι –Παράτα με τώρα,αποχωρεί μεν καταπτοημένη εκείνη την στιγμή ,αλλά σε λίγο επανέρχεται δριμύτερη και του δηλώνει κατηγορηματικά
-Δεν θα σου φτιάξω γιατί έχεις και χοληστερίνη, και τελικά του φτιάχνει μια θεόρατη τούρλα !
Το γονίδιο λοιπόν της μη αναστολής της επιθυμίας το έχει κληρονομήσει χωρίς καμία μετάλλαξη ατόφιο και η κόρης της.
Οδηγώ στην Εθνική οδό και προσπερνώ με 120 χιλ. την ώρα μια ατελείωτη νταλίκα ,ενώ βλέπω από το αντίθετο ρεύμα να έρχεται κατ΄ επάνω μου μία άλλη εξίσου θηριώδης.
Εκείνη ακριβώς την στιγμή η σύζυγος θα κραυγάσει με αγωνία:
Έσκασα, άνοιξε δύο δάχτυλα το παράθυρο!
Στο σημείο δε αυτό πρέπει να επιστήσω την προσοχή του αναγνώστη ότι όταν λέμε δύο δάκτυλα εννοούμε δύο δάκτυλα!
Αν το ανοίξεις περισσότερο θα πιαστεί ο σβέρκος της από τον αέρα ,αν το ανοίξεις λιγότερο θα συνεχίσει να σκάει, όλα δε αυτά πρέπει να τα κάνεις κοιτάζοντας και μερικές φορές μπροστά.
Συνήθως στο σημείο αυτό κάνω κάποιο δηλητηριώδες σχόλιο για το ποιος χρειάζεται ένα κωλοδάκτυλο και γίνεται ένας συνήθης καυγάς όπου ξεχνάει ότι ζεσταίνεται και αναπτύσσει με θέρμη την συνήθη επιχειρηματολογία της για το πόσο αναίσθητος είμαι και το πόσο ευαίσθητη στα ρεύματα είναι εκείνη
Είσαι απασχολημένος με μια άκρως επείγουσα και σοβαρή εργασία, όπως πχ να γράψεις ένα ποστ, και θα εμφανιστεί με ένα κάδρο και ένα σφυρί ανά χείρας γιατί εκείνη την στιγμή της καύλωσε να κρεμάσει αυτό το υπέροχο κάδρο.(δεν έχουμε κάδρα που να μην είναι υπέροχα αφού τα διάλεξε η ίδια)
Τι πιστεύετε ότι θα γίνει; Ότι θα τελειώσετε το ποστ; Χάσατε!
Το κάδρο θα κρεμαστεί, ο τοίχος θα είναι σαν σαρακοφαγωμένος από τις διάφορες τρύπες που θα έχουν γίνει μέχρι να βρεθεί η σωστή θέση και πιθανόν το δάκτυλο σας να είναι μπανταρισμένο αν κάνατε το λάθος να κρατάτε το καρφί και η σύζυγος το σφυρί.
Αλλά υπάρχει δε και μία άλλη εξαιρετική ατάκα που έχει αφήσει εποχή.
Βρισκόμαστε στην θάλασσα μέσα στο φουσκωτό όποτε ακούγεται σε αντίστοιχο δραματικό τόνο μια κραυγή:
Διψάω!
Απαντάς βέβαια ότι κάνε υπομονή μέχρι να φτάσουμε κάπου να βρούμε νερό.
Και σου έρχεται σβουριχτή η απάντηση:
Δηλαδή θέλεις να με υποβάλλεις στο μαρτύριο της δίψας;
Γι ΄αυτό λοιπόν μία συμβουλή έχω να δώσω σε όσους έχουν αποφασίσει να έρθουν εις γάμου κοινωνίαν.
Ζήστε λιγάκι πρώτα την πεθερά σας ,για να καταλάβετε τι σας περιμένει στο μέλλον από το γλυκό, τρυφερό, χαριτωμένο και στα ερωτευμένα μάτια σας ιδανικό πλάσμα που πρόκειται να παντρευτείτε!
Το χειρότερο δε είναι ότι κατά μυστηριώδη τρόπο όσα την ενοχλούν και σας ενοχλούν στην μανούλα σας ,μεγαλώνοντας θα συνεχίσει λες και την έχει κοπιάρει κατά γράμμα να κάνει τα ίδια.