Η ΚΑΣΙΔΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

Την Λιάνα την Κανέλλη  προσωπικά την αντιπαθούσα.

Όχι βέβαια για τις πολιτικές της απόψεις, που είναι σεβαστές και μάλιστα θα έλεγα πως είναι η μόνη από το κόμμα της που πετυχαίνει να τις περνάει στους τηλεθεατές χωρίς να χρησιμοποιεί ποτέ την συνήθη ξύλινη γλώσσα των ομοϊδεατών της.

Δεν την συμπαθούσα  γιατί αρκετές φορές στο παρελθόν ήταν η μοναδική που κατά προκλητικό τρόπο κάπνιζε όταν εμφανιζόταν στην τηλεόραση, αδιαφορώντας τόσο για τους συνομιλητές της που πιθανώς να τους ενοχλούσε ο καπνός ,όσο κυρίως για το μήνυμα  που πέρναγε σε  άτομα ιδίως νεώτερης ηλικίας, που είναι ευεπίφορα στην μίμηση.

Όμως μετά την πρόσφατη εικόνα που είδαμε στις τηλεοράσεις με το υποκείμενο της Χρυσής Αυγής που την γρονθοκόπησε,της έβγαλα το καπέλο, γιατί  αντέδρασε αυτόματα στην επίθεση του γελοίου ελληναρά στην άλλη κυρία του πάνελ, με το κόμμα μάλιστα της οποίας η ίδια βρίσκεται σε έντονη αντιπαράθεση.

Αντέδρασε όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος όταν βλέπει να εξασκείται απροκάλυπτη βία απέναντι σε κάποιο άλλο άνθρωπο.

Σημειολογικά δε η αυθόρμητη αντίδραση να κτυπήσει με τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ το κασιδιασμένο πρόσωπο του φασισμού δεν θα μπορούσε να το σκεφτεί ούτε ο πιο ευφάνταστος σκηνοθέτης!

Δυστυχώς όμως η φυσιολογική αντίδραση της Λιάνας Κανέλλη απέναντι στην ωμή φασιστική βία, που την εξιλέωσε στα μάτια μου για όλα τα τσιγάρα που έχει καπνίσει στην τηλεόραση, δεν είναι πάντα το ίδιο αυτονόητη για όλους .

Πολλές φορές έχουμε γίνει μάρτυρες  στο γεγονός  όταν η βία προέρχεται από αριστερά αυτή να θεωρείται δικαιολογημένη και μάλιστα να επαινείται.

Όπως έγραφα στις 1-9-09 όταν φοιτητές έκτιζαν την πόρτα του αντιπρύτανη του πανεπιστήμιου τους, ως μάρτυρας υπεράσπισης στο δικαστήριο εμφανίστηκε ο καθηγητής του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Τάσος Κουράκης, ο οποίος ,σύμφωνα με την ανακοίνωση του κόμματος, επαίνεσε τη στάση των φοιτητών οι οποίοι υπερασπίστηκαν το δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου!

Τα ίδια έγραφα και στις 16-4-11 μετά από επιθέσεις "αγανακτισμένων" κατά του Κακλαμάνη, του Πάγκαλου, του Χατζηδάκη, του Λοβέρδου κτλ και έκανα την σύγκριση με τις επιθέσεις που δεχόταν προδικτατορικά η αριστερά από τους παρακρατικούς της δεξιάς. Και τότε πολλοί είχαν βρεθεί να δικαιολογήσουν αυτές τις πράξεις,

Το τραγικό δε  είναι πως  η λογική της βίας δεν περίμενε την είσοδο της Χρυσής Αυγής στην Βουλή  για να αποκτήσει κοινοβουλευτική  εκπροσώπηση.

Όπως γράφει και ο Δ.Ψυχογιός  σε άρθρο του πριν από 8μήνες που  έχω μεταφέρει εδώ:

Ήτοι, ο «δρόµος» έχει γίνει το αυτονόητο µέσο διαπραγμάτευσης µε το κράτος κάθε οµάδας δεκαετίες τώρα. Η βία έχει γίνει πλήρως αποδεκτή – σύµφωνα µε κάποιους, υπερέχει και του Κοινοβουλίου ως χώρος έκφρασης της λαϊκής θέλησης. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μιχάλης Κριτσωτάκης, διαβάζω στο «Βήµα» online της 5.10.2011, διαφώνησε µε την άποψη του Ανδρέα Λοβέρδου ότι οι καταλήψεις υπουργείων και δηµοσίων οργανισµών «είναι η καλύτερη συνταγή και ο καλύτερος αγωγός της καταστροφής». Και αφού διευκρίνισε ότι «µικρές είναι ακόµη οι αντιδράσεις, αν αναλογιστούμε το τι γίνεται», πρότεινε να µη λειτουργεί η Βουλή όταν «ο λαός απεργεί».

Όταν δε πετάχτηκαν γιαούρτια στον Νταλάρα, είχα γράψει πως : Πριν λίγα χρόνια, από προσωπική εμπειρία  συνειδητοποίησα πως το τραγικό δεν είναι η φασιστική συμπεριφορά ενός  ή λίγων ατόμων πάνω στους άλλους, αλλά η παθητική αποδοχή της από τους περισσότερους.

Στα 56 σχόλια που είχε εκείνο το ποστ, μπορεί κανείς να διακρίνει ότι για πολλούς το γιαούρτωμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν θεμιτό μέσο έκφρασης της πολιτικής μας αντίθεσης σε κάποιο άτομο χωρίς βέβαια να συνειδητοποιούν πως για υποκείμενα σαν τον Κασιδιάρη και το γρονθοκόπημα είναι το ίδιο θεμιτό.

Η Χρυσή Αυγή διαβάζουμε συχνά πως έχει κακοποιήσει αθώους μετανάστες και είμαι σίγουρος πως πολλοί , αν όχι φανερά γιατί ντρέπονται,  αλλά από μέσα τους , επικροτούν τέτοιες συμπεριφορές  που βλακωδώς θεωρούν πως θα λύσουν το πράγματι μεγάλο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης.

Άλλοι επίσης, που εμφορούνται από αντιεξουσιαστικές  ιδέες, έφτασαν να δικαιολογήσουν τον θάνατο των 3 συνανθρώπων μας στην Marfin  απλά και μόνο γιατί δεν είχαν απεργήσει και  να επιχαίρουν όταν βλέπουν εικόνες αστυνομικών τυλιγμένων στις φλόγες από μολότοφ.

Γιατί λοιπόν η χθεσινή εικόνα της τηλεόρασης προκάλεσε τόση αίσθηση όταν από καιρό έχουμε εθιστεί σε σκηνές χειρότερης βίας;

Αυτό οφείλεται στο γιατί αυτή την φορά είδαμε την άσκηση βίας εναντίον δύο κυριών, ωμή, χωρίς την παραμικρή   δικαιολογία, να αντικαθιστά τα επιχειρήματα  σε ένα συνήθη διάλογο από  ένα κατηγορούμενο για ληστεία, που όμως τον είχαν επιλέξει με την ψήφο τους  14 χιλιάδες συμπολίτες μας.

Το ευτύχημα από αυτή την ιστορία είναι ότι η δολιότητα  του τηλεπαρουσιαστή να τοποθετήσει την εκρηκτική αλλά ευφυή Λιάνα, δίπλα στον πρωτόγονο και περιορισμένης αντίληψης εκπρόσωπο τύπου της Χρυσής Αυγής  είχε σαν αποτέλεσμα να αναδείξει το πραγματικό  πρόσωπο αυτής της οργάνωσης, έτσι ώστε όσοι δεν πρόσκεινται ιδεολογικά σε αυτό τον χώρο να μην έχουν πια την δικαιολογία ότι την ψηφίζουν γιατί αντιδρούν σε όλα τα άλλα κόμματα.

Τέλος η δεξιά παράταξη είχε  στον παρελθόν τον αλήστου μνήμης  Στέφανο Στεφανόπουλο που  για την απάθεια του είχε ονομαστεί  χαρακτηριστικά ως  " Ο Βούδας"

Νομίζω πως  τώρα πια με την χθεσινή εικόνα που παρουσίασε ο Πάκης Παυλόπουλος μπορεί αυτός πλέον να φέρει επάξια αυτό το προσωνύμιο!