Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Ο ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ ,ΟΙ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΔΥΣΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ





Πάντως στιλιστικά ορισμένοι είναι λες και έχουν γεννηθεί για χειροπέδες. 

Αν μπεις φυλακή, δεν είναι που στερείσαι την ελευθερία σου, είναι που σε ξεχνάνε και οι έξω. 

Αφού τα «μνημόνια θρέφουν τον φασισμό», γιατί δεν έχουν ναζί στην Πορτογαλία και στην Κύπρο;

Αν είχαν μαύρο χιούμορ θα τους έστελναν Αμυγδαλέζα. 

 Από τα TEXT των PROTAGON.GR
(από όπου και οι φωτογραφίες)


Έπρεπε να δολοφονηθεί ένα νέο παιδί για να σπάσει το απόστημα της Χρυσής Αυγής και να αρχίσει να καθαρίζει ο τόπος από αυτό το μίασμα που ξεκίνησε πριν 26 χρόνια και κατάφερε σιγά σιγά να μολύνει  ένα μέρος της κοινωνίας μας.
Όπως συμβαίνει και στις  αρχαίες τραγωδίες πάντα στο τέλος επέρχεται η κάθαρση.
Ήταν πραγματικά στιγμή  κάθαρσης η εικόνα με χειροπέδες του ..αστείου φυρερίσκου, ενός πλάσματος που αν η κοινωνία είχε στοιχειώδη ευθιξία θα τον είχε κλείσει σε κλουβί και θα τον περιέφερε στις  γειτονιές .. σύμφωνα με την καταλυτική περιγραφή του από ένα παλιό τέως υπαρχηγό του τον Χάρη Κουσουμβρή, που συνεχίζοντας στο βιβλίο του ΓΚΡΕΜΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΜΥΘΟ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ τον χαρακτηρίζει μισότρελλο "γκουρού", θλιβερή "προσωπικότητα", και που στο πρόσωπο του διέκρινε την ασχήμια, την παραφροσύνη, την έλλειψη ήθους και συντροφικότητας.
Βέβαια, όπως γράφω στο παραπάνω ποστ ο φυρερίσκος έχει από νεανικής ηλικίας εμπειρία στις συλλήψεις.
Αυτές άρχισαν από την ηλικία των 16 1/2 ετών, όταν για πρώτη φορά ακούγεται το όνομα του, με  την σύλληψη του τον Ιούλιο του 1974 έξω από την Βρετανική Πρεσβεία στο Κολωνάκι ενώ  διαμαρτυρόταν  για τη στάση της Μεγάλης Βρετανίας κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Στις 16 Δεκεμβρίου 1976 γίνεται η κηδεία του Ευάγγ. Μάλλιου  και συλλαμβάνεται πάλι για επίθεση κατά δημοσιογράφων, που κάλυπταν την κηδεία και προφυλακίζεται, οπότε εκεί γνωρίζει και τους χουντικούς κρατούμενους. Αποφυλακίστηκε μετά 2 μήνες με εγγύηση.
 Στις 9 Μαΐου 1978 που είναι να δικαστεί, η δίκη θα χωριστεί γι΄αυτόν επειδή δεν είχε κληθεί νόμιμα και τελικά δεν θα δικαστεί ποτέ για αυτά τα αδικήματα, ενώ μετά 5ετια η υπόθεση αυτή θα παραγραφεί.
Στις 31-7-78 συλλαμβάνεται πάλι σαν μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης που είναι υπεύθυνη για 13 αλυσιδωτές εκρήξεις βομβών και στις 7-8-78 προφυλακίζεται.
Στις 15-1-79 αρχίζει η δίκη του και του επιβάλλεται ποινή φυλάκισης 13 μηνών η οποία στην αναίρεση της δίκης στις 16-10-79 μειώθηκε στους 11 μήνες.
Διαβάζοντας αναλυτικά τα σχετικά με τις συλλήψεις του όπως τα περιγράφω από το βιβλίο του Γ.Θ.Κρεμμυδά ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ  στο παραπάνω ποστ μου, αυτόματα δημιουργείται η αίσθηση πως κάποια αόρατη χειρ τον προστάτευε  σε κάθε δικαστική εμπλοκή του, γιατί ενώ  στην υπόθεση των εκρηκτικών αρχικά του ασκήθηκε δίωξη με τον βαρύτατο νόμο 774/78 περί καταστολής της τρομοκρατίας και προστασίας του  δημοκρατικού πολιτεύματος σε βαθμό κακουργήματος, τελικά   δικάστηκε με τον ηπιότερο 495/76 περί όπλων και εκρηκτικών σε βαθμό πλημμελήματος,  με τελικό αποτέλεσμα η ποινή του να μειωθεί στους 11 μήνες και 20 μέρες.
Ο πρώην υπαρχηγός του Χάρης Κουσουμβρής, στο βιβλίο του   σαφώς υπονοεί ότι υπήρχε υπόγεια σχέση του Μιχαλολιάκου με την αστυνομία και την ΚΥΠ και τον κατηγορεί πως έδωσε "συναγωνιστές" του στην Ασφάλεια για να πέσει στα μαλακά.


Όταν το πλοίο βυθίζεται τα πρώτα που το εγκαταλείπουν είναι τα ποντίκια, οπότε δεν αποκλείεται να δούμε σύντομα αρκετές αποκαλύψεις από αρκετούς δικούς του που για να γλυτώσουν θα αρχίσουν να καρφώνουν τους πρώην συντρόφους τους.
Όπως είναι δε διαρθρωμένη η ΧΑ, βάσει του καταστατικού της ,με την απόλυτη εξουσία του αρχηγού και με την στρατιωτική της δομή, Φαλαγγίτης, Λοχίτης, Πυρηνάρχης, Ομαδάρχης, Τομεάρχης, Φαλαγγάρχης.  έτσι και εξουδετερωθεί η ιεραρχία ή σπάσει ο κρίκος, αρχίζει η διάλυση.
Ο Αρχηγός,σύμφωνα με το καταστατικό : «είναι ο Ανώτατος Ηγέτης της Χρυσής Αυγής. Προΐσταται του Κεντρικού Συμβουλίου χωρίς να μετέχει σ’ αυτό. Δεν δεσμεύεται κατά τη λήψη των τελικών αποφάσεων από τη γνώμη των μελών του Κεντρικού Συμβουλίου, την οποία αποδέχεται κατά βούλησιν [sic]. Έχει την απόλυτη ευθύνη των τελικών αποφάσεων». Συμπερασματικά, «το πρόσωπο του Αρχηγού είναι απολύτως απαραβίαστο».
Όπως γράφει ο Δημήτρης Καμπουράκης :
Η Χρυσή Αυγή είχε κηρύξει από καιρό τον πόλεμο, στηριγμένη σε μια καρικατούρα στρατεύματος που είχε κατασκευάσει συγκεντρώνοντας μερικές εκατοντάδες παιδάκια του περιθωρίου, επίδοξους μαχαιροβγάλτες και κοινωνικά απροσάρμοστους. Τέτοιοι τυχάρπαστοι στρατοί όμως, μόλις χάσουν τους στρατηγούς, τους λοχαγούς και τους λοχίες τους, μετατρέπονται αυτομάτως σε μπουλούκια από φοβισμένα μυξιάρικα που τρέχουν να κρυφτούν, σαν τα παιδάκια που χάνουν τη μαμά και τον μπαμπά τους.
Είναι σίγουρο πως μετά τις συλλήψεις ένα μεγάλο μέρος των διάφορων στρατόκαυλων που είχαν ενταχθεί στα ναζιστικά τάγματα εφόδου της οργάνωσης και πίστευαν πως είχαν εξασφαλίσει το ακαταδίωκτο θα λακίσουν ταχύτατα από αυτά και θα τα απαρνηθούν.
Ήδη ο μικρός αριθμός των συγκεντρωθέντων έξω από την ΓΑΔΑ αυτό δείχνει.


Εκτός από τους οργανωμένους στην ΧΑ, είναι σίγουρο πως ένα μεγάλο επίσης μέρος του 39% από τους ψηφοφόρους της που δήλωσαν ότι κριτήριο για την επιλογή τους ήταν η οργή προς το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα, θα την εγκαταλείψουν μετά τα πρόσφατα γεγονότα.
Βέβαια δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε πως μπορεί σύμφωνα με την πρόσφατη δημοσκόπηση της ALCO η ΧΑ από το 10,8% του Ιουνίου να έχει μειωθεί μεν στο 6,7% αλλά στο ερώτημα αν θα πρέπει η ΧΑ να αντιμετωπιστεί σαν εγκληματική οργάνωση ενώ συμφωνεί το 60% των ερωτηθέντων ένα 19% απαντάει "όχι"
Είναι το αντίστοιχο ποσοστό 21% που δήλωσαν πως εκτιμούν ότι η ΧΑ είναι ναζιστικό κόμμα και πως συνειδητά την ψήφισαν ως τέτοιο!
Ας ελπίσουμε πως μετά τις πρόσφατες εξελίξεις και αποκαλύψεις,   αρκετοί ψηφοφόροι της ΧΑ θα καταλάβουν πως αυτό το κόμμα δεν ήταν παρά ένα προσωποπαγές κατασκεύασμα του Μιχαλολιάκου που αυτοδιορίστηκε ισόβιος αρχηγός, έβγαλε βουλευτή την γυναίκα του, ιδιοκτήτρια ροζ ξενοδοχείου που δουλεύει με αλλοδαπούς(!!), ανάγκασε τον εκλεγμένο και άνεργο βουλευτή Σερρών Νικήτα Ζώη να παραιτηθεί για να καταλάβει την θέση του ο φίλος της κόρης του Ματθαιόπουλος, ενώ βέβαια έκανε εκπρόσωπο τύπου τον μακρινό συγγενή του , κλαρινογαμπρό Κασιδιάρη, σύμφωνα με τον προσφυή  χαρακτηρισμό του βουλευτή της ΝΔ  Δ.Κυριαζίδη.!
Τέλος φαίνεται πως ο φυρερίσκος είναι και μουσικόφιλος χεβυμεταλάς, γιατί μερικά στελέχη και βουλευτές της ΧΑ είναι και μουσικοί αυτού του είδους, οπότε στην φυλακή μπορεί να απολαμβάνει CD με τις ηχογραφήσεις τους!



Έτσι εκτός από τον γνωστό "Καιάδα" Γ. Γερμενή του black metal σατανιστικού συγκροτήματος Naer Mataron, ο Απόστολος Γκλέτσος είναι ο κιθαρίστας του νεοναζιστικού συγκροτήματος  Hellenic Stompers που το 2007 κυκλοφόρησε το πρώτο του demo με τίτλο «Ο Δήμιος». Όπως μας πληροφορεί η ιστοσελίδα της νεολαίας της Χ.Α. σε σχετική παρουσίαση, ξεχωρίζουν τα κομμάτια «Ελληνικά SS»  και “White Europe” , ενώ μπασίστας είναι ο Αρτέμης Ματθαιόπουλος του μουσικού συγκροτήματος Πογκρόμ, ο δε ο Μισιάκας ή «Μάστορας» συμμετέχει στο “hatecore” (σύμφωνα με τη σχετική ορολογία) συγκρότημα των Iron Youth.


Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

ΘΕΑΤΡΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΜΑΚΡΟΝΗΣΟ





Στις 14 του μηνός έγινε στην Μακρόνησο η τελευταία παράσταση του έργου «Μίκης Θεοδωράκης - Ποιος τη ζωή μου», σε κείμενο - σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη.
Δυστυχώς δεν ήμουνα στην Αθήνα και έτσι δεν μπόρεσα να την δω αλλά η κόρη μου που ήταν εκεί, τραγούδησε συγκινημένη μαζί με τους 6000 περίπου θεατές τα τραγούδια που από μικρή άκουγε. Έκανε μάλιστα και μια δήλωση σε αθηναϊκή εφημερίδα η οποία και την δημοσίευσε μαζί με μια άθλια φωτογραφία της γιατί  την έχει πλήρως παραμορφώσει!
Με την Μακρόνησο έχω πάνω από 30 χρόνια συναισθήματα που είναι ανάμικτα. Κάθε μέρα που την βλέπω όταν βρίσκομαι στο εξοχικό μου στην περιοχή του Λαυρίου, μου έρχονται στο μυαλό εικόνες από τις μαρτυρικές ιστορίες  γι΄αυτήν, αλλά και ευχάριστες γιατί έχω σχεδόν καλύψει κολυμπώντας όλα τα 13 χιλιόμετρα  της μπροστινής της πλευράς βράχο-βράχο ψαρεύοντας με το ψαροντούφεκο.
Ο μαρτυρικός αυτός τόπος είναι γνωστός στους περισσότερους από το στρατόπεδο συγκέντρωσης που υπήρχε εκεί στα χρόνια του εμφυλίου και λίγο μετά και από τα βασανιστήρια και τις εκτελέσεις φαντάρων που είχαν μεταφερθεί εκεί για "εθνική αναμόρφωση"
Θυμηδία λοιπόν προκαλεί  μια εξαιρετική σειρά από προπαγανδιστικά καρτ ποστάλ της εποχής που το στρατόπεδο παρουσιάζεται λίγο πολύ σαν κάμπιγκ για διασκέδαση!
Πολλοί έχουν γράψει για όσους κατάφεραν να αντισταθούν στα βασανιστήρια και δεν υπέγραψαν δήλωση μετανοίας.
Όμως μόνο ο Διονύσης τραγούδησε και για όσους δεν άντεξαν και υπέγραψαν.
Προδοσίες και ψευτιές,
και μουρλές πολιτικές
Όποιος λύγισε εκεί
λέω για πάντα έχει σωθεί
Όχι πούναι στην ζωή
μα που υπέφερε πολύ
Το βίντεο που το τραγουδά είναι από το φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1976 όταν βραβεύτηκε για την μουσική  του φίλμ "Happy Day"  Στο βάθος εμφανίζονται η Μελίνα και ο Λοϊζος.
Σε λίγους επίσης είναι γνωστό πως σε αυτό το νησί μαρτύρησαν και πέθαναν αρχικά κατά τους Βαλκανικούς πολέμους Τούρκοι και Βούλγαροι αιχμάλωτοι από επιδημία χολέρας και στην συνέχεια, όταν χρησιμοποιήθηκε για ένα και πλέον χρόνο ως λοιμοκαθαρτήριο, Πόντιοι πρόσφυγες  κυρίως κατά  την περίοδο 1922-1923.Τους τάφους όλων αυτών τους κατέστρεψαν οι πρώτοι εξόριστοι που έφτασαν στο νησί για να φτιάξουν τα στρατόπεδα εξορίας τους. 
Για την Μακρόνησο και τα γεγονότα που έγιναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης τα μεταπολεμικά χρόνια θα μπορούσα να γράψω σελίδες ολόκληρες αλλά σήμερα  το θέμα μου είναι τα θέατρα και οι παραστάσεις που έχουν δοθεί εκεί.
Όποιος ενδιαφέρεται για την ιστορία της μπορεί να διαβάσει ένα περιεκτικό κείμενο του Πάνου για την Μακρόνησο στην Καλύβα ψηλά στο βουνό .

Η πρόσφατη παράσταση έγινε σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, κοντά στο λιμανάκι της Μακρονήσου και συγκεκριμένα μπροστά από το κτίριο των Αρτοκλιβάνων.



Όσοι βρέθηκαν εκεί οδηγήθηκαν μέσα από τον δρόμο που στην άκρη είχαν ρίξει θειάφι για τα φίδια που υπάρχουν στο νησί .
Τα φίδια μαζί με τα αγκωνάρια που κουβάλαγαν οι εξόριστοι, για να γίνουν τα διάφορα κτίσματα αλλά και για τιμωρία, απεικονίζονται στο μνημείο που έχει στηθεί εκεί.  



Σχετικά με αυτή την εκδήλωση μπορείτε να διαβάσετε εδώ όπου υπάρχουν και 14 βίντεο από την παράσταση.

Η προηγούμενη μεγάλη εκδήλωση που έχει γίνει στο νησί ήταν πριν από 10 χρόνια τον Αύγουστο 2003 με τις 3 συναυλίες που έγιναν τότε, με την συμμετοχή και του ίδιου του Θεοδωράκη, ο οποίος δεν μπόρεσε να παραστεί στην φετινή παράσταση.
Όμως τότε οι συναυλίες είχαν  γίνει σε  ένα από τα θέατρα  που υπάρχουν  στην Μακρόνησο.
Πολλοί δεν γνωρίζουν την ύπαρξη αυτών των ανοικτών θεάτρων που φτιάχτηκαν από τους κρατούμενους όπως και πολλοί από τους επισκέπτες θεωρούν ότι τα ερείπια που βλέπουν στο νησί προέρχονται από την φθορά του χρόνου.
Όμως η μεγαλύτερη φθορά έγινε με το κλείσιμο  του στρατοπέδου όταν εργολάβος ανέλαβε και ξήλωσε από καλώδια και παραθυρόφυλλα μέχρι ότι μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ξανά.

 Στον χάρτη φαίνεται το που ήσαν τα διάφορα στρατόπεδα στο νησί.

 Διοικητής του ΒΕΤΟ ήταν ο ταγματάρχης Γιώργος Τζανετάτος που εμφανίζεται στις έγχρωμες φωτογραφίες από το National Geographic  του 1949 που μεταξύ άλλων γράφει πως οι άνδρες παραμένουν ελεύθεροι να πιστεύουν ότι θέλουν!!



Ο Τζανετάτος καθαιρέθηκε και φυλακίστηκε για οικονομικές ατασθαλίες, όπως επίσης και ο διοικητής του ΑΕΤΟ Βασιλόπουλος για τον ίδιο λόγο,και πέθανε στην φυλακή.












Το πρώτο και μεγαλύτερο θέατρο για 4000 θεατές φτιάχτηκε στο ΒΕΤΟ (Β΄Ειδικό Τάγμα Οπλιτών), εγκαινιάστηκε τον Απρίλιο 1949  και είναι χαρακτηριστικές οι  22 θέσεις – τσιμεντένιοι θρόνοι που έχει στην πρώτη σειρά για τους επισήμους.




Σε αυτό το θέατρο έγιναν οι 3 συναυλίες του Μίκη Θεοδωράκη το 2003 με την υποστήριξη του υπουργείου Αιγαίου και πρωτοβουλία του Νίκου Σηφουνάκη, με σκοπό να τιμήσουν όσους δοκιμάστηκαν στο κολαστήριο αυτό. Τραγούδησαν οι Μαρία Σουλτάτου, ο Γιάννης Μπέζος, ο Δημήτρης Μπάσης, ο Παντελής Θεοχαρίδης και ο ίδιος ο συνθέτης  το Σάββατο, μέρα που είχα διαλέξει και εγώ για να πάω.
Ο κόσμος αποβιβαζόταν από τα πλοία στο  λιμανάκι που είναι στο ΑΕΤΟ και τον μετέφεραν λεωφορεία στο θέατρο του ΒΕΤΟ από τον χωματόδρομο που υπάρχει από την μία έως την άλλη άκρη του νησιού.
Η συναυλία αυτή θα μου μείνει αξέχαστη από την συναισθηματική φόρτιση που είχε ο τόπος αλλά και από την συνεχή σκόνη  που τρώγαμε  όταν αποφασίσαμε να γυρίσουμε με τα πόδια μέχρι το λιμάνι  από τα λεωφορεία που πηγαινοέρχονταν στον χωματόδρομο .
Στο βίντεο εμφανίζεται ο Θεοδωράκης και  υπάρχουν εικόνες από την Μακρόνησο και στιγμιότυπα από την συναυλία.





 Η εικόνα από εδώ.

 Σε καλή κατάσταση είναι ακόμα το θέατρο που υπάρχει στο ΑΕΤΟ.
Αυτό είναι και το τελευταίο που κτίστηκε και εγκαινιάστηκε τον Σεπτέμβριο 1950.
Το θέατρο αυτό νωρίτερα έγινε δυστυχώς ο χώρος από όπου ξεκίνησαν   τα πολύνεκρα γεγονότα της Κυριακής 29 Φεβρουαρίου του 1948 με 17 μόνο νεκρούς στην επίσημη εκδοχή αλλά  με 180 έως 350 από άλλες μαρτυρίες.




Μεταξύ του ΑΕΤΟ και του Γ΄Κέντρου υπάρχουν τα ερείπια  από το θέατρο στο στρατόπεδο των εξόριστων γυναικών που πιθανολογώ πως είναι εκεί που το έχω σημειώσει.

Τέλος σε ένα ύψωμα στο  ΓΕΤΟ  υπάρχει το θέατρο του  που εγκαινιάστηκε τον Σεπτέμβριο 1949.





Το ρεπερτόριο των θεάτρων αποτελούνταν κατά µεγάλο µέρος από ανώδυνες ελληνικές κωμωδίες και ποικίλα προγράµματα διανθισμένα µε σκετς, τραγούδια και νούμερα επιθεώρησης. Σε σπάνιες περιπτώσεις παρουσιάστηκαν έργα κλασικού ρεπερτορίου (Οιδίπους τύραννος στην παρακάτω φωτογραφία) και φυσικά κανένα σχέδιο δεν υλοποιούνταν χωρίς την έγκριση της διοίκησης. Συχνά τα προγράµµατα που διαμόρφωνε το Γραφείο Ηθικής Αγωγής ήταν κείμενα µε σαφές αντικομουνιστικό περιεχόμενο ύστερα από άνωθεν εντολές και στόχο την ιδεολογική αναμόρφωση των εξορίστων.



Στο φίλμ  που έχει ληφθεί την ημέρα των εκλογών της 5-3-50, στο 1:58 και στο 2:01 φαίνονται δύο από τα θέατρα, ενώ στο 2:50 εμφανίζεται και ο Σαράφης εξόριστος τότε εκεί.
Πάντως σε αυτές τις εκλογές, παρά την "εθνική αναμόρφωση" των κρατουμένων, αυτοί δεν ψήφισαν το Λαϊκό κόμμα που πατρονάριζαν οι διοικητές τους. 
Η Δημοκρατική παράταξη και η ΕΠΕΚ πήραν 70% και πάνω και ο  Βενιζέλος περί το 15%.

Ελπίζω στο μέλλον οι νεότεροι να έχουν συχνότερα μνήμες από τις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις που θα πρέπει  να γίνονται  εκεί και όπως γράφει και ο Πάσχος Μανδραβέλης:
Η μνήμη της Μακρονήσου πρέπει να διδάσκει ότι το κράτος -οποιοδήποτε κράτος- κάτω από ειδικές συνθήκες μπορεί να παρεκτραπεί σε αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις και όλοι πρέπει να προσέχουμε. Μόνο υπ' αυτή τη έννοια πρέπει να δούμε και τα γκουλάκ -που υπήρξε η πιο σκληρή μορφή της κομουνιστικής καταπίεσης- και την Μακρόνησο του χθες, και το Γκουαντάναμο του σήμερα. Ακόμη και δημοκρατικές Πολιτείες έχουν επικίνδυνες εκτροπές, οι οποίες αν ξεκινήσουν δεν ξέρουμε ποτέ που θα σταματήσουν.

Πολλές από τις παλιές φωτογραφίες είναι από το λεύκωμα ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ Ιστορικός τόπος  
ICOMOS ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΠΟΘΕΣΙΩΝ




Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

ΘΑ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΚΑΙΡΟ ΑΚΟΜΑ ΤΗΝ ΒΙΑ;





Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα με όλη  την τραγικότητα της νομίζω πως σηματοδοτεί μια νέα εποχή.
Από δω και πέρα η ανοχή της βίας από όλους μας πρέπει να είναι μηδενική.
Τις θέσεις μου για την χρήση βίας τις έχω αναπτύξει εκτενώς στο παρελθόν σε αρκετά ποστ μερικά από τα οποία παραθέτω στο τέλος του σημερινού.
Αυτό που θέλω να προσθέσω σήμερα είναι ότι  μετά την δολοφονία του Παύλου από την συμμορία της Χρυσής Αυγής  είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε  πια πως υπάρχουν πλέον δύο ομάδες στην ελληνική κοινωνία.
Εμείς και αυτοί.
Όταν όμως λέω αυτοί, δεν εννοώ μόνο τα ναζιστικά καθάρματα που σαν καρκίνωμα έχουν εξαπλωθεί σε όλη την χώρα και με την βία τους προσπαθούν να εκφοβίσουν τους αντιπάλους τους και τους μετανάστες και να επιβάλλουν σε όλους την ιδεολογία τους.
Εννοώ και όλους αυτούς που είναι μεν αντίθετοι με την ναζιστική ιδεολογία της ΧΑ  χρησιμοποιώντας  όμως βία, προσπαθούν κατά τον ίδιο τρόπο να επιβάλλουν τις ιδέες τους και να επικρατήσουν σε όσους θεωρούν αντίπαλους.
Πολύ φοβάμαι πως η βία αυτή που ενδημεί πλέον στην κοινωνία μας μπορεί να οδηγήσει σε αντίποινα εναντίον χρυσαυγιτών με τραγικά για όσους καταλαβαίνουν αποτελέσματα.
Δυστυχώς τον θάνατο του Παύλου Φύσσα δεν πρόκειται να εξισώσει ο θάνατος κάποιου χρυσαυγίτικου τραμπούκου ούτε ακόμα και  του ίδιου του δολοφόνου του.
Ο νεκρός είναι απλά νεκρός και δεν είναι πλέον ούτε αριστερός, ούτε δεξιός, ούτε αναρχοαυτόνομος, ούτε χρυσαυγίτης.
Ήρθε ,πιστεύω πια η ώρα, που η οποιαδήποτε χρήση βίας θα πρέπει να συγκεντρώνει την πλήρη και ομόθυμη καταδίκη όλων μας και αυτή η καταδίκη θα πρέπει να έχει τους πρωτεργάτες της στον πολιτικό μας κόσμο.
Δεν επιτρέπεται  πια για μικροκομματικούς λόγους ο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού αμέσως μετά την δολοφονία του Φύσσα να μιλάει για "αντιμαχόμενες ομάδες κρούσεις" στοχοποιώντας τον ΣΥΡΙΖΑ που εκπροσωπεί σήμερα το 1/3 του ελληνικού λαού.
Ούτε ο ανεκδιήγητος αρχηγός των Καμμένων Βούρλων να προτρέπει σε λυντσάρισμα ενός μάλιστα εκλεγμένου πολιτικού του αντιπάλου.
Όπως επίσης βέβαια δεν μπορεί πλέον και ο ΣΥΡΙΖΑ να κλείνει τα μάτια ή και να ενθαρρύνει με το πρόσχημα της "αγωνιστικής κινητοποίησης" πράξεις βίας όπως στις Σκουριές, στην Κερατέα ή και στο κέντρο της Αθήνας.  
Δυστυχώς δεν έχω ψευδαισθήσεις πως ότι έγραψα θα πραγματοποιηθεί.
Το μόνο που ελπίζω είναι ότι η εν ψυχρώ δολοφονία του Φύσσα θα οδηγήσει σε κάποια εξάρθρωση των μηχανισμών της ναζιστικής ΧΑ  και την συνειδητοποίηση από τον κόσμο που έριξε την ψήφο του σε αυτήν,ότι ψηφίζοντας την δεν αντιτίθενται στους άλλους πολιτικούς σχηματισμούς αλλά ενισχύουν μια γνήσια εγκληματική συμμορία που εκτρέφει δολοφόνους- εκτελεστές.



Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

Η ΚΑΥΣΤΙΚΗ ΣΑΤΙΡΑ ΤΟΥ ΜΠΟΣΤ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΑΡΧΟ





H γελοιογραφία αυτή του του ΜΠΟΣΤ δημοσιεύτηκε στο πρωτοχρονιάτικο φύλλο της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ το 1961, το ίδιο που είχε δημοσιευτεί και αυτή που είχα  στο προηγούμενο ποστ μου.
Για να γίνει σήμερα κατανοητό τι σατιρίζει θα πρέπει να αναφερθεί κανείς στα γεγονότα της εποχής.
Στις αρχές Δεκεμβρίου 1960 ο λίαν δραστήριος τότε βουλευτής της Δημοκρατικής Ένωσης Ηλίας Μπρεδήμας, κατέθεσε ερώτηση στην Βουλή για διάφορες περιπτώσεις φοροδιαφυγής με σημαντικότερη αυτή του εφοπλιστή Σταύρου Νιάρχου.  


Ο Νιάρχος  ήταν στην επικαιρότητα λόγω της πρόσφατης σύμβασης για το Αλουμίνιο η οποία είχε καταγγελθεί από την αντιπολίτευση σαν χαριστική, ενώ ήδη είχε συμβληθεί με το Δημόσιο για τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά και τα Διυλιστήρια.
Στις 28-12-60 η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της δημοσιεύει την απάντηση του υπουργού Οικονομικών στην ερώτηση του Μπρεδήμα πως ο Νιάρχος έχει δηλώσει ετήσιο εισόδημα στην Ελλάδα 11.000 δραχμές!


Η απάντηση αυτή είναι εύλογο πως προκαλεί σάλο στην  κοινή γνώμη γιατί ο λαός διαπιστώνει πως ενώ αυτός ξεζουμίζεται οι διάφοροι μεγαλόσχημοι βρίσκουν τρόπους για να φοροδιαφεύγουν.
Με μια κουβέντα -τι είχες  Γιάννη τι είχα πάντα!


Την επομένη η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ δημοσιεύει πρωτοσέλιδο σχόλιο της θεωρώντας  μεν  νόμιμη την φοροδιαφυγή του Νιάρχου η οποία όμως επιτυγχάνεται με διαφόρους ευφυείς συνδυασμούς ευχερειών παρεχομένων από  τους κειμένους νόμους.


 Ταυτόχρονα την ίδια μέρα, στην επιτυχημένη του στήλη που είχε και μεγάλη αναγνωσιμότητα, ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣΤΟΜΟΣ, που τον γράφει ο δημοσιογράφος Φαίδων Βαλσαμάκης αρχίζει τα καυστικά του σχόλια.
Σε νέα ανακοίνωση του το υπουργείο Οικονομικών στις 31-12-60 μετά από τον θόρυβο που είχε γίνει προσπαθεί να θολώσει τα πράγματα λέγοντας ότι στα εισοδήματα που αποκτά ο Νιάρχος στην Ελλάδα περιλαμβάνονται τα μερίσματα ή τα ποσοστά διοικητικού συμβουλίου που δίνουν οι ΑΕ στους μετόχους τους άσχετα από το πού αυτοί διαμένουν.


Ο Νιάρχος είχε τόπο διαμονής το Σαιν Μόριτς.
Από εκεί ακριβώς τον έχει σχεδιάσει και ο ΜΠΟΣΤ στο πρωτοχρονιάτικο φύλλο της εφημερίδας ,παίζοντας με τις λέξεις Κρούσος και Κροίσος ,να φεύγει σαν τον Ροβινσώνα με το κότερο του Κρεολή για την Σπετσοπούλα για να κυνηγήσει  και να φέρει φασιανό για να ταΐσει  την οικογένεια του!
Κάτω από την βαλίτσα δε υπάρχει και η φορολογική του δήλωση των 11.000 ετησίως ή των 32 δραχμών ημερησίως όταν "σαράντα φθάσας το κιλόν εδώ την γαλοπούλαν" !
Στην πόρτα είναι η τότε, 3η κατά σειράν σύζυγος του Ευγενία με τα παιδιά της που θέλουν να τους φέρει και ένα "λεφκομα του Μποστ που είνε φτινό"!
Στην πραγματικότητα με την Ευγενία απέκτησε 4 παιδιά και αφού την χώρισε το 1965 παντρεύτηκε την Σαρλότ Φορντ, δισέγγονη του ιδρυτή της ομώνυμης αυτοκινητοβιομηχανίας  με την οποία απέκτησε μία κόρη.
Το 1970 η τέως σύζυγός του Ευγενία Λιβανού βρέθηκε νεκρή στο ιδιόκτητο νησί του στην Σπετσοπούλα. Παρ' ότι βρέθηκαν ίχνη ξυλοδαρμού, οι αρχές αποφάνθηκαν ότι ο θάνατος  της προκλήθηκε από υπερβολική κατανάλωση βαρβιτουρικών. Ένα χρόνο αργότερα έκανε και πέμπτο γάμο, καθώς παντρεύτηκε την αδελφή της Ευγενίας Λιβανού, Τίνα Λιβανού   (πρώην σύζυγο του Ωνάση ). 


Στο ίδιο φύλλο ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣΤΟΜΟΣ δημοσιεύει την διαθήκη του αποθανόντος έτους 1960 το οποίο αφήνει στον υπουργό Οικονομικών Παπακωνσταντίνου την φορολογική δήλωση του Νιάρχου για να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό του! 
Στα πρωτοχρονιάτικα φύλλα της εποχής υπήρχε πάντα και ένας σατυρικός Καζαμίας.


Έτσι στον Καζαμία για το 1961 αναγράφεται πως η αστυνομία του Σαίν Μόριτς  έχει σκοπό να απελάσει ένα επαίτη ονόματι Σταύρος Νιάρχος οπότε η κυβέρνηση καταθέτει νομοσχέδιο που του παραχωρεί τα πάντα ακόμα και τα νεκροταφεία και τα μαιευτήρια ενώ γίνονται και διαδηλώσεις για ενίσχυση του με το σύνθημα "Πάρε και από μένα μπάρμπα"!  


Σε συνέντευξη του ο Νιάρχος σε κυβερνητική εφημερίδα έδωσε εξηγήσεις για το θέμα οπότε η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ σε κύριο άρθρο της στις 10-1-1960 δίνει την δική της άποψη αν και με δύο κουβέντες ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣΤΟΜΟΣ στις 13-1-61 επεξηγεί με σαφήνεια πως ο Νιάρχος κατάφερε να αποφύγει την φορολόγηση των εισοδημάτων του στην Ελλάδα.


" Εκέρδισε ας πούμε, από τα "Διυλιστήρια Πετρελαίου" 15 εκατομμύρια δραχμές κι έπρεπε να πληρώσει 8 εκατομμύρια δραχμές φόρους. Μετεβίβασε λοιπόν τις μετοχές του των Διυλιστηρίων εις τα ναυπηγεία  τα οποία δεν κερδίζουν και δεν πληρώνει τίποτα."
Για την μεταβίβαση βέβαια των μετοχών είχε πάρει την έγκριση των υπουργών Εμπορίου, Βιομηχανίας και Οικονομικών.


Η κυβέρνηση στις 14-1-60 εξηγεί ότι η διάταξη που απαιτεί την έγκριση των 3 υπουργών για την μεταβίβαση των μετοχών υπάρχει για να μην μπορούν αυτές να μεταβιβαστούν σε ανεπιθύμητα πρόσωπα ως εκ τούτου  δεν μπορούσε να αρνηθεί την μεταβίβαση τους στα Ελληνικά Ναυπηγεία.


Το ίδιο κάνει και σε επιστολή του προς την εφημερίδα (17-1-61) και ό ίδιος ο Νιάρχος.


Την επόμενη μέρα η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ με πρωτοσέλιδη μακροσκελέστατη απάντηση της στην θέση του  κύριου άρθρου παραδέχεται ότι "νομοτύπως" δήλωσε φορολογητέο εισόδημα 11.000 και εστιάζεται κυρίως στις θέσεις της για την μακροχρόνια σύμβαση του Διυλιστηρίου που έχουν ως αποτέλεσμα ακριβά καύσιμα.
Στην συνέχεια για την σύμβαση με το αλουμίνιο αναφέρει ότι δεν υπήρχε τεχνικοοικονομική μελέτη, ότι το κράτος δεν γνωρίζει τι να προσδοκά από την βιομηχανία του αλουμινίου και ότι είναι  χαμηλή η τιμή πώλησης από την ΔΕΗ του ηλεκτρικού ρεύματος σε αυτήν.
Στις 30-11-1960 η Βουλή είχε κυρώσει την σύμβαση για το Αλουμίνιο με 111 ψήφους υπέρ και 48 κατά. 

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΟΥ ΜΠΟΣΤ





 Είναι γνωστό πως ο πολυπράγμων ΜΠΟΣΤ εκτός από τα γνωστά του σκίτσα είχε ασχοληθεί και με διαφημίσεις, και  οι πιο γνωστές από αυτές είναι για τα χρώματα Φλόου-Κοτ της Ντυπόν, για το Ρενό-Ντωφίνκαι για το πλοίο Δήλος τις οποίες έχει δημοσιεύσει παλιότερα ο Σαραντάκος.
Διαφήμιση όμως για κινηματογραφική ταινία σαν την παραπάνω δεν έχω δει μέχρι σήμερα να έχει δημοσιευτεί.
Την διαφήμιση αυτή του ΜΠΟΣΤ την βρήκα στην πρωτοχρονιάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του 1961 ενώ  στην ίδια σελίδα υπάρχει και η συνήθης διαφήμιση της ταινίας.


Ο ΜΠΟΣΤ όμως έχει κάνει ένα σοβαρό λάθος στο σκίτσο του!
Έχει μπερδέψει τους Ρενάτο!
Γράφει πως στην ταινία παίζει ο Ρενάτο Καστελάνι ενώ στην πραγματικότητα παίζει ο Ρενάτο Σαλβατόρι!
Ο Ρενάτο Καστελάνι δεν ήταν ηθοποιός, αλλά  ένας από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες του ιταλικού νεορεαλισμού .
 Το 1952 είχε μοιραστεί με την ταινία του  Due Soldi di speranza το μεγάλο βραβείο στο φεστιβάλ των Καννών με την ταινία Οθέλλος του Orson Welles.
Το ενδιαφέρον επίσης είναι ότι το 1961 διαφημίζεται, με διπλή μάλιστα καταχώριση, μια ταινία που είχε γυριστεί το 1952.
Η ταινία αυτή είναι  η πρώτη  της ξανθιάς Σουηδής ηθοποιού Μέη Μπριτ, και την   είχαν ανακαλύψει οι παραγωγοί της,  Πόντι και Ντε Λαουρέντις, για να παίξει αυτόν τον ρόλο.
Γιατί άραγε το 1961 θυμήθηκαν και ξέθαψαν μια ταινία γυρισμένη προ 9ετιας και με μια πρωταγωνίστρια που ο μόνος σημαντικός ρόλος που είχε μέχρι τότε ήταν σε ένα αποτυχημένο ρημέικ του Γαλάζιου Αγγέλου με την Μάρλεν Ντίντριχ, το οποίο δεν κατάφερε να συγκεντρώσει ούτε τα λεφτά που ξοδεύτηκαν για το γύρισμά του;

Ο λόγος είναι απλός.
Ήταν ο γάμος της Μέη Μπρίτ με τον μονόφθαλμο μαύρο καλλιτέχνη Σάμμυ Ντεϊβις Τζούνιορ, γάμος που  είχε προκαλέσει σάλο στην Αμερική, στην οποία μέχρι το 1967 σε 31 πολιτείες απαγορεύονταν με νόμο οι γάμοι μεταξύ λευκών και άλλων φυλών. Το 1967 επιτέλους το Ανώτατο δικαστήριο έκρινε παράνομους αυτούς τους νόμους.



 Ο Σάμμυ Ντεϊβις Τζούνιορ ανήκε στην στενή παρέα του Frank Sinatra, την επονομαζόμενη Rat Pack,  η οποία περιελάμβανε τους καλλιτέχνες Dean Martin, Joey Bishop, και Peter Lawford, κουνιάδο του John F. Kennedy.
Εξ αιτίας  της σχέσης της παρέας με τους  Kennedy  υπάρχει η φήμη πως ο John F. Kennedy και ο Robert F. Kennedy είπαν στον Frank Sinatra ,λόγω των αντιδράσεων που υπήρχαν για τον γάμο, αυτός να γίνει μετά τις προεδρικές εκλογές (8-11-60) όπως και τελικά έγινε (13-11-60)
Ήδη ναζιστές είχαν προκαλέσει νωρίτερα επεισόδια στο Χόλυγουντ.



Ακόμα και στην Ελλάδα μπορεί να διακρίνει κανείς μια έμμεση  απέχθεια για αυτό τον γάμο, του δημοσιογράφου της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ στην ειδησεογραφία της εποχής, όταν χαρακτηρίζει τον Σάμμυ Ντεϊβις Τζούνιορ ως τον "ασχημότερον μαύρον" ή γράφοντας "η ωραία και το τέρας" και στολίζοντας  τον επίσης με τον χαρακτηρισμό ως "πρωτοφανούς δυσμορφίας νέγρον τραγουδιστήν και Εβραίον "
Προφανώς βέβαια τον ενοχλεί και το γεγονός ότι η Μπρίτ ασπάστηκε την εβραϊκή θρησκεία  οπότε καταλήγει: "για να αποκτήσει τον τίτλο της συζύγου του ασχημοτέρου ανδρός του κόσμου" !
Ευτυχώς το ΕΜΠΡΟΣ μας δίνει μια αντικειμενική και πλήρη πληροφόρηση σχετικά με τον γάμο.

 

Μετά τον γάμο η Μπρίτ άφησε τον κινηματογράφο, έκαναν  μια κόρη, υιοθέτησαν 2 αγόρια και χώρισαν το 1968 γιατί ο Σάμμυ Ντεϊβις Τζούνιορ τα έφτιαξε με μια άλλη καλλονή  την Lola Falana.
Πριν από τον γάμο του με την Μπρίτ ο Ντεϊβις ήταν παντρεμένος με μια μαύρη καλλονή την τραγουδίστρια Loray White ενώ πριν από αυτήν είχε σχέσεις με την  πανέμορφη  Kim Novak.
 Τελικά "ο ασχημότερος άνδρας του κόσμου"  σχετίστηκε με μερικές από τις ωραιότερες γυναίκες του κόσμου και μάλιστα φαίνεται πως ήταν λάτρης και της ποικιλίας γιατί φρόντιζε να τις εναλλάσσει  από κάτασπρες ξανθές σε σκουρόχρωμες μαυρομαλλούσες !

1- Μια όχι πολύ γνωστή γελοιγραφία του Μποστ για το Ρενώ-Ντοφίν είναι και η παρακάτω από το Λεύκωμα ΜΠΟΣΤ της Θεατρικής Εταιρείας ΣΤΟΑ