Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2006

ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΜΠΕΤΟΒΕΝ ,Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΕΓΩ.



Από μικρός εάν με πίεζε κανείς σε κάτι αυτό που κατάφερνε ήταν να κάνω το αντίθετο.
Έτσι η μητέρα μου, υπέρμαχος της υγιεινής ζωής και διατροφής, με πίεζε να πίνω γάλα.
Από 6 χρονών λοιπόν πίνω κακάο και μετά καφέ αλλά γάλα δεν έχω ξαναπιεί!
Δεν έχω βέβαια καμία αλλεργία σ’ αυτό γιατί τρώω όλα τα υπόλοιπα γαλακτερά με μεγάλη ευχαρίστηση, αλλά η καταπίεση της δεν πέρασε!.
Αυτή ήταν όμως η πρωτη επανάσταση στην μητρική εξουσία.
Η δεύτερη, σε κάπως μεγαλύτερη ηλικία ήταν όταν , σύμφωνα με τις αντιλήψεις της περί υγιεινής ζωής, ήθελε να γραφτώ στους προσκόπους ώστε να βρίσκομαι συχνότερα στο ύπαιθρο και να αναπνέω καθαρό αέρα μια και μέναμε στο κέντρο της Αθήνας.
Παιδιόθεν όμως εγώ είχα μια απέχθεια σε κάθε είδους στολή, ιδίως δε των προσκόπων με τα κοντά παντελονάκια, όταν ήδη υπερηφάνως πλέον φόραγα μακρύ παντελόνι.
Είχε, σε αντίθεση με τις περισσότερες μανάδες, την άποψη ότι τα παιδιά πρέπει να σκληραγωγούνται και να μην φοβούνται το κρύο και στα πλαίσια αυτά μου φόραγε όσο την επαιρνε κοντά παντελονάκια .
Από όσο θυμάμαι ποτέ δεν με φώναζε να βάλω το ζακετάκι μου να μην κρυώσω, και πράγματι δεν κρυώνω εύκολα και γι’ αυτό και δεν έχω και παλτό.
Παρά λοιπόν την αντίθεση μου, πήγε και με έγραψε στους προσκόπους της γειτονιάς και έτσι βρέθηκα μια μέρα με καμιά 15 άλλα παιδιά να κάθομαι άκρως άβολα σε ένα κομμένο κορμό δέντρου.
Μετά τις συστάσεις και το καλώς ήρθες δόθηκε το σύνθημα από τον αρχηγό , και άρχισαν όλοι μαζί τις κραυγές. Το πνευματικό αυτό περιβάλλον μαζί με την προκατάληψη που ήδη είχα με την στολή με οδήγησαν να ρωτήσω τον διπλανό μου ,πως σε διαγράφουν;
Μου απάντησε, αν δεν έρθεις 3 φορές αδικαιολόγητα. Δεν χρειάζεται να σας εξηγήσω πλέον πως μετα αυτή την πρώτη μου επαφή έληξε άδοξα η σταδιοδρομία μου ως προσκόπου.
Θα μου πείτε ,τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον Μπετόβεν και την μουσική του τίτλου;
Έχουν, γιατί η τρίτη πίεση της μητέρας μου ήταν να ακούω κλασσική μουσική που ήταν φανατικός λάτρης και όποτε άνοιγε το ραδιόφωνο μόνο αυτήν άκουγε.
Η πίεση αυτή πιθανόν σε αντίδραση προς τις μητρικές παραινέσεις ,με οδήγησε να μου αρέσει η μουσική των μαύρων και να απορρίπτω οποιαδήποτε άλλη μουσική.
Αισθανόμουνα έκτοτε ότι ήμουν κοντύτερα μουσικά με τους μαύρους μεταξύ Λουϊζιάνα και Τζώρτζια σαν να είχα γεννηθεί εκεί, γεγονός που φαίνεται και από την μουσική του προφίλ μου.
Κάπου όμως στα 14 ξυπνώντας ένα απόγευμα ,από τον έκτοτε απαραίτητο για μένα μεσημεριανό ύπνο, άνοιξα το ραδιόφωνο και έπεσα σε ένα δημοτικό τραγούδι με ένα καταπληκτικό κλαρίνο που μίλησε κατ΄ ευθείαν στην ψυχή μου.
Ένα παραπέτασμα προκατάληψης από εκείνη την στιγμή κατέρευσε μονομιάς και έγινε ή Αποκάλυψη μέσα μου.
Η ΜΟΥΣΙΚΗ είναι μία και είναι η καλή η κακή.
Έκτοτε ,χωρίς να απαρνούμαι τον γενέθλιο μουσικό μου τόπο, ακούω όλα τα είδη της μουσικής.
Μπορώ να αρχίσω από Etta James,να συνεχίσω με Αλεξίου,να μπεί συνέχεια Τσιτσάνης ,να ακολουθήσει η Ξανθίππη Καραθανάση σε τραγούδια της Μακεδονίας και να κλείσει η μουσική πανδαισία με Μπάχ η και Πετρολούκα Χαλκιά.
Με την ίδια ευχαρίστηση μπορώ να παρακολουθήσω την μία μέρα συναυλία του Solomon Burke (εδώ και εδώ) και την άλλη συναυλία με τα πολυφωνικά συγκροτήματα της Ηπείρου.
Ένα πράγμα δεν αντέχω. Όλο αυτό τον μουσικό συρφετό που μας έχει κατακλύσει τώρα τελευταία.
Αλλά μετα από αυτή την μακρυγορία ας έρθω στο ζουμί .
Χθες είδα την ταινία Αντιγράφοντας τον Μπετόβεν .
Η Πολωνέζα σκηνοθέτης Ανιέσκα Χόλαντ κατάφερε να γυρίσει μια ταινία που ή μουσική με την εικόνα είναι απόλυτα αλληλένδετες.
Ο Εντ Χάρις δίνει ένα Μπετόβεν που από ένα άτομο κακότροπο, κυριαρχικό,χυδαίο και ανάγωγο την μία στιγμή, μεταβάλλεται την άλλη με την μουσική του σε μία αξιαγάπητη μεγαλοφυϊα.
Από κοντά η Νταϊάν Κρούγκερ ,που παίζει την 23 χρονη αντιγραφέα για τις παρτιτούρες του, είναι η αντίθεση με την γλυκύτητα της αλλά και με την απόλυτη αγάπη της για την μουσική και είναι το άτομο που καταφέρνει να γλυκάνει αυτόν τον δύστροπο μουσικό ογκόλιθο.
Η ατμόσφαιρα και το περιβάλλον της εποχής έχουν αποδοθεί μοναδικά ,αν και οι σκηνές είναι γυρισμένες στην Ουγγαρία ,αλλά δύο είναι κατά την γνώμη μου οι σκηνές που παρακολουθείς με ένα αίσθημα ευφορίας και με υγρά τα μάτια από τα συναισθήματα που σου δημιουργούν.
Η σκηνή που ο Μπετόβεν ,τελείως κουφός διευθύνει για πρώτη φορά την 9η παρακολουθώντας τις κινήσεις της κρυμμένης από κάτω αντιγραφέας του, με αποτέλεσμα τον θρίαμβο του τον οποίο τον αντιλαμβάνεται όταν τον γυρίζουν πρός το κοινό, και η σκηνή που άρρωστος πλέον της υπαγορεύει με νότες την μουσική του την οποία και οι δύο την ακούν στο μυαλό τους.
Η ταινία δυστυχώς έχει περιορισμένη διανομή και την είδα στην μικρή αίθουσα του ΔΑΝΑΟΥ 2 αλλά ήταν χαρακτηριστικό ότι οι περισσότεροι από τους θεατές μαγευμένοι από την μουσική δεν έφευγαν αν δεν τελείωνε αυτή μαζί με όλα τα τελευταία γράμματα των συντελεστών της ταινίας.


Κλείνοντας την χρονιά με αυτό το πόστ, θέλω να ευχαριστήσω όλες τις φίλες και τους φίλους που έκαναν τον κόπο να αφήσουν ένα σχόλιο αυτό τον χρόνο στο μπλογκ μου και να ευχηθώ το 2007 να μας μπει καλά αλλά και να μας βγει ακόμα καλύτερα!

Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2006

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ



Έχοντας υπογράψει την διακήρυξη για την διδασκαλία της εξέλιξης των ειδών στα σχολεία, παρακολουθώ πάντα το θέμα με ενδιαφέρον.
Από παιδί δεν μπορούσα να χωνέψω όλες αυτές τις ανοησίες περί Αδάμ και Εύας που μας πιπίλαγαν στο σχολείο, και τις προσπάθειες των εκκλησιαστικών και παραεκκλησιαστικών κύκλων να παρεμποδίσουν την διδασκαλία της θεωρίας του Δαρβίνου.
Φαίνεται όμως ότι και αυτοί οι κύκλοι άρχισαν μετά από τόσα χρόνια να καταλαβαίνουν ότι εκτός από κάτι κολλημένους Αμερικανούς κανείς δεν τους παίρνει στα σοβαρά όπότε άρχισαν να ρίχνουν νερό στο κρασί τους.
Έτσι στο ΒΗΜΑ της Κυριακής διαβάζω ότι ο Πάπας είπε για την θεωρία του Δαρβίνου ότι:
Η βιολογική εξέλιξη είναι αποδεκτή πραγματικότητα αλλά την έθεσε σε κίνηση (ποιος άλλος;) ο Θεός Δεν είμαστε όμως τυχαία δημιουργήματα της εξέλιξης.
Στην Ελλάδα βέβαια δεν βγήκε κανένας Χριστόδουλος να πει κάτι ανάλογο από όσο ξέρω.
Ο Μητροπολίτης όμως Μεσογαίας , ο οποίος υπήρξε επί χρόνια ερευνητής στο ΜΙΤ, το Χάρβαρντ και στη NASA ,στην ερώτηση της Ι Σουφλερή στην ίδια εφημερίδα αν συμβιβάζεται ο δαρβινισμός με την θρησκεία απάντησε:
Μου επιτρέπετε να ρωτήσω: που δεν συμβιβάζεται ;Στην περιγραφή της δημιουργίας του ανθρώπου μέσα στο βιβλίο της Γενέσεως;
Η Γένεση δεν είναι βιβλίο Φυσικής η Βιολογίας. Η περιγραφή της δημιουργίας του ανθρώπου στα βιβλικά κείμενα είναι πολύ συνοπτική. Δύο μόλις στίχοι στο πρώτο κεφάλαιο και ίσως ένας στο δεύτερο. Αυτό είναι ! Και η ουσία δεν κρύβεται στο ‘χουν από της γης’ που ισχύει και για τα ζώα. Το σημαντικό που δεν υπάρχει στα ζώα είναι το ότι ‘ενεφύσησεν πνοήν ζωής’ στον άνθρωπο και ‘ τον έπλασε κατ΄ εικόνα και ομοίωσιν Θεού’.
Από κει και πέρα ποιο είναι το πρόβλημα : Η όποια ομοιότητα του ανθρώπινου σώματος με αυτό των πρωτίστων θηλαστικών; Αυτή είναι προφανής !
Ο άνθρωπος έχει ομοιότητα με τα ζώα αλλά συγγένεια με τον Θεό.
Η απάντηση αυτή είναι κατά την γνώμη μου ευπρεπής , σύμφωνη με τα θρησκευτικά του πιστεύω χωρίς συγχρόνως να υποτιμά την νοημοσύνη μας. Προσωπικά αισθάνομαι ιδιαίτερα ευτυχής να διαπιστώνω ότι και μέσα στον οπισθοδρομικό χώρο της Εκκλησίας υπάρχουν και μυαλά τα οποία προσπαθούν να εκσυγχρονίσουν το δόγμα με την λογική.

Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2006

ΔΕΞΙΟΤΕΡΑ ΚΟΥΡΟΠΑΤΚΙΝ



Η φράση αυτή δεν έχει καμία σχέση με την ιστορική ρήση που είχε πει το πάλε ποτέ, επί κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή του Α΄, ο ανεκδιήγητος εκείνος αρχηγός ΓΕΣ «Όσο δεξιότερα τόσο καλύτερα!» Βέβαια η χούντα ένα τέτοιο διαμάντι δεν το άφησε αναξιοποίητο. Τον έκανε διοικητή της ΔΕΗ και μετά θάνατον ονόμασε και ένα φράγμα με το όνομα του.
Επειδή διαπίστωσα ότι έχετε εγκυκλοπαιδικά ενδιαφέροντα, μετά τα Καυδιανά δίκρανα σκέφτηκα να σας δώσω την εξήγηση μιας έκφρασης που πιθανώς να έχετε συναντήσει σε παλαιότερα Ελληνικά κείμενα και δεν γνωρίζετε τι ακριβώς σημαίνει και που χρησιμοποιείται η έκφραση –δεξιότερα Κουροπάτκιν.
Αρχικά λοιπόν πρέπει να ξέρετε, που είμαι σίγουρος ότι δεν ξέρετε εκτός από αυτούς που ασχολούνται με την ιστορία , τι έγινε στη μάχη του Mukden-Σημερινή Σεν-Γιάν της Κίνας που κράτησε κοντά 20 μέρες, από τις 20 Φεβρουαρίου έως τις 11 Μαρτίου του 1905 .
Εκεί έγινε η σημαντικότερη μάχη του Ρωσοϊαπωνικού πολέμου .
Ο Ρώσος στρατηγός Κουροπάτκιν είχε εξαπλώσει τη στρατιά του σε 80 χιλιόμετρα κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής Από την άλλη πλευρά της γραμμής ήσαν οι Ιάπωνες με τον στρατάρχη Ογιάμα .Αυτός έστειλε αρχικά στα δεξιά του 3 μεραρχίες, αλλά στις 3 Μαρτίου έστειλε στρατεύματα στα αριστερά του για να υπερφαλαγγίσει την δεξιά πλευρά των Ρώσων.
Οι δύο στρατιές προσπαθούσαν όλο αυτό το διάστημα να υπερφαλαγγίσει η μία την άλλη σε ένα μήκος 10 χιλιομέτρων της σιδηροδρομικής γραμμής.
Τελικά ο Κουροπάτκιν ,ουσιαστικά ηττημένος ,συνέπτυξε την στρατιά του 100 χιλιόμετρα βορειότερα έχοντας χάσει 90000 άνδρες από τους οποίους οι 30000 αιχμάλωτοι.
Αλλά και οι Γιαπωνέζοι έχοντας χάσει 40000 άνδρες δεν μπορούσαν να τον καταδιώξουν.
Στην Αθήνα τώρα οι Έλληνες ,και ιδίως οι απόστρατοι αξιωματικοί ,παρακολουθούσαν τα γεγονότα με ενδιαφέρον και στο καφενείο του Ζαχαράτου στο Σύνταγμα γινόντουσαν ομηρικές συζητήσεις και διαφωνίες σχετικά με ποια τακτική έπρεπε να ακολουθήσουν οι Ρώσοι για να κερδίσουν.
Όπως καταλαβαίνετε τα νέα στην Αθήνα έφταναν μετά από μέρες που είχαν γίνει οι διάφορες μάχες αλλά ορισμένοι θαμώνες απτόητοι , άσχετα από αυτό, συνιστούσαν από την Αθήνα στον Κουροπάτκιν να στείλει τα στρατεύματα του δεξιότερα!Η φράση λοιπόν –Δεξιότερα Κουροπάτκιν- έμεινε στη ιστορία και χρησιμοποιείται για όλους τους ανόητους που συμβουλεύουν από μόνοι τους εκεί που δεν τους ζήτησαν την συμβουλή τους είτε εκεί που δεν πρόκειται να εισακουστεί.

Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2006

ΕΣΦΙΓΜΕΝΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ



ΕΙΡΗΝΗ ΥΜΙΝ
ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ
ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ
ΚΑΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ
Η εφαρμογή τους στη μονή Εσφιγμένου.


Η ιστορία αυτή μου έδωσε την ιδέα να περιγράψω την κατάσταση με όσες παροιμίες μπόρεσα να συλλέξω σχετικά με τους καλόγερους.
Η θυμοσοφία του λαού έχει μία παροιμία για την κάθε περίπτωση.
Αρχικά λοιπόν γιατί έγιναν αυτοί όλοι καλόγεροι;
Μια άποψη λέει :Σαν γεράσει ο διάβολος γίνεται καλόγερος.
Αλλά όλοι τους έδειχναν αρκετά νέοι όπότε πιο πιθανό είναι να θεωρούν ότι είναι ένας καλός τρόπος για να την περάσεις κοτσάνι γιατί πιθανόν να ελπίζουν ότι :
Ο καλόγερος κοιμάται και ο Θεός του μαγειρεύει.
Και προφανώς :Αν ήτανε καλή η δουλειά θα δούλευε και ο Δεσπότης.
Βέβαια υπάρχει και η άποψη :Ο τεμπέλης κι’ ο φαγάς η χωροφύλακας η παπάς.Είναι γνωστό δε ότι δεν πείνασε ποτέ καλόγερος σε αντίθεση με πολλούς που γνωρίζουν καλά ότι:Νηστεύει ο δούλος του Θεού ,γιατί φαΐ δεν έχει.Αρκετοί όμως λένε:Δεν έγινα παπάς ν’ αγιάσω έγινα παπάς να περάσω.Γιατί γνωρίζουν ότι :Κάθε ευχή που του ζητάς τα γρόσια θέλει και ο παπάς.
Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που εξέφραζαν και προβληματισμό γιατί είπαν:
Θέλω να γίνω καλόγερος να σώσω την ψυχή μου
μα δεν μ΄ αφήνει ο διάβολος που έχω μες το βρακί μου
.
Βέβαια υπάρχει και ή αντίθετη άποψη:
Άμα σου λάχει πειρασμό
Δέξου τον σαν αγιασμό
.
Ξεκίνησαν λοιπόν οι νόμιμοι για να πάνε να λειτουργήσουν σε εκκλησία που κατέχουν οι παράνομοι γιατί πίστευαν ότι : ας μ’ αγαπάει ο επίσκοπος κι΄ ας με μισούν οι διάκοι.Εξ άλλου είναι γνωστό ότι : Όποιος έχει τα γένια τρώει με το δεσπότη.Ύστερα χωρίς λειτουργία στον άγιο ισχύει η ρήση :απροσκύνητος άγιος θαυματουργός δεν είναι.
Δεν είχαν όμως ακούσει τη παροιμία :άπου τα ΄ατέκνου την αυλή μηδέ νερό μην πιεις, ούτε είχαν κανένα Κρητικό μαζί τους να τους πει:Άπου δεν ακούει γερόντων πηγαίνει δερνώντω.Οι παράνομοι λοιπόν οι οποίοι είχαν συμμαχήσει με τον διάβολο ,τους περίμεναν οπλισμένοι με ότι μπορούσαν γιατί :άμα τρως με το διάβολο κράτα και μεγάλο κουτάλι.(στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν κουτάλα από το καζάνι)
Οι παράνομοι τους περίμεναν για ένα τρισάγιο μετά ξυλοδαρμού έξω από εκκλησάκι και εκεί οι νόμιμοι φώναξαν στους παράνομους:
Γύφτος παπάς δεν γίνεται ,κι΄ αν γίνει δεν βλογάει.Οι παράνομοι στη ρατσιστική αυτή παρατήρηση απάντησαν στον αρχηγό τον νομίμων που την είπε :
Αν σκοτώσουν τους λεβέντες θα πας άδικα.Αμέσως εκείνος απάντησε με μία ευλαβική παροιμία κραδαίνοντας το ξύλο που κρατούσε :
Έχει ο θεός παλούκια για των ορφανών τους κώλους.Μετά από αυτό άρχισε η ιερή κλωτσοπατινάδα στην οποία χρησιμοποιήθηκαν μέχρι και πυροσβεστήρες οι οποίοι ευλόγησαν τα κεφάλια των αδελφών και τα τίμια ράσα βάφτηκαν κόκκινα σαν σημαία του ΚΚΕ.
Μετά το τέλος αυτής της μυσταγωγίας ακούστηκε ένας καλόγερος να λέει:
Δεν φτάνει που μας δείρανε μας πήρανε και τη σκούφια.
Και ένας άλλος μετα την ματαίωση της λειτουργίας:
Φτωχός άγιος δοξολογία δεν έχει.
Για αυτούς τους λόγους αγαπητοί μου αναγνώστες έχει πολλαπλή ανάγνωση η Παροιμία που λέει:
Φυλάξου από τα πισινά του μουλαριού κι ΄απ’ τα μπροστινά του καλόγερου, εννοώντας προφανώς και τα γεροδεμένα χέρια τους

Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου 2006

ΤΟ ΨΥΧΙΚΟ ΤΡΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΗΛΙΚΙΑΣ




Με ιδιαίτερη χαρά διαπιστώνω ότι πολλά από τα γυναικεία μπλόγκ που επισκέπτομαι διακρίνονται για την καλόγουστη Χριστουγεννιάτικη διακόσμηση τους που σε πολλές περιπτώσεις είναι φανερό ότι έχουν διατεθεί αρκετές ώρες για να φτιαχτούν.
Προσωπικά πάντα εκτός τόπου και χρόνου αντί να διακοσμήσω το μπλόγκ μου Χριστουγεννιάτικα (άσε που δεν ξέρω καν πως μπαίνουν όλα αυτά τα διακοσμητικά), ως γνήσιος Αθεόφοβος θα του δώσω ένα τόνο αποκριάτικο!
Για να μην απορείτε πως μου ήρθε αυτό και τι σχέση έχει με τον τίτλο του ποστ πάραυτα θα σας εξηγήσω πώς λειτουργεί ο συνειρμός στην σκέψη.
Συνήθως τις γιορτές αποφασίζω να φτιάξω ότι έχω αφήσει για αργότερα όλο τον χρόνο οπότε όλα μαζεύονται τις γιορτές .
Έτσι λοιπόν έκατσα να φτιάξω κάτι παλιά άλμπουμ με φωτογραφίες και όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις αντί να τα φτιάξω άρχισα να τις χαζεύω.
Έτσι έπεσα στην φωτογραφία που βλέπετε και αμέσως μου ήρθε στο μυαλό τι είχε γίνει εκείνη την μέρα.
Με την μάνα μου και μία κοινή φίλη με τον γιο της, είχαμε επισκεφτεί ένα φιλικό σπίτι τις αποκριές. Η οικοδέσποινα έχοντας μερικές αποκριάτικες στολές στο σπίτι είχε την φαεινή ιδέα να ντύσει τον γιο της , την κόρη της καθώς και εμάς τους δύο μασκαράδες.
Δυστυχώς όμως ενώ ο ένας ντύθηκε κύριος, και ο άλλος απάχης η μόνη στολή που χωρούσε ο υποφαινόμενος ήταν της κοκκινοσκουφίτσας βαμμένος κιόλας με ρούζ στα χείλη!
Όπερ και εγένετο προς μεγάλη τσαντίλα του αθεόφοβου ο οποίος σε αυτή την ηλικία δεν διέθετε το χιούμορ το οποίο τον οδήγησε στον ενήλικο βίο του να ντυθεί χορεύτρια και μαθήτρια!
Σε αυτή την ηλικία αισθάνθηκα άκρως γελοίος ιδίως γιατί με έντυσαν με ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΡΟΥΧΑ!
Με τα κλάματα που έβαλα οι 3 μανάδες τελικά μας έβγαλαν την φωτογραφία που βλέπετε, στην οποία είναι εμφανής η ψυχική μου φόρτιση, και δεν τόλμησαν να μας πάνε και βόλτα στο πάρκο όπως είχαν αρχικά σκοπό.
Μέχρι να γυρίσουμε στο σπίτι η μάνα μου συνειδητοποίησε την πατάτα που είχε κάνει όποτε τον επόμενο χρόνο ένα πρωί που ξύπνησα μια στολή καου-μπόϋ ήταν κρεμασμένη στο χερούλι της ντουλάπας μου.!
Περιττό να τονίσω ότι σχεδόν μια βδομάδα σχεδόν δεν την έβγαλα από πάνω μου και περιχαρής στήθηκα σε φίλο φωτογράφο για να βγάλω την περήφανη αυτή πόζα που βλέπετε έμπλεος υπερηφάνειας.Έτσι θεραπεύτηκε το πρώτο ψυχικό τραύμα της παιδικής μου ηλικίας και σεις έχετε την ευκαιρία να δείτε σε πρώτη διαδικτυακή προβολή τον αθεόφοβο σε μία φωτογραφία η οποία δυστυχώς δεν έχει καμία σχέση με την σημερινή εικόνα.

Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2006

ΟΛΙΓΑ ΤΙΝΑ ΠΕΡΙ ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ, ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ



Η επικράτηση του Χριστιανισμού κατάφερε να περάσει την αντίληψη στους πιστούς ότι δεν πρέπει να τους απασχολούν οι χαρές της ζωής σε αυτόν τον κόσμο, αλλά να φροντίζουν για την ζωή μετά θάνατον γιατί έτσι θα μπορούν, αν τηρούν τους κανόνες που έβαλε το ιερατείο , να έχουν εισιτήριο με απρόσκοπτη είσοδο και αιώνια παραμονή στον Παράδεισο.
Έτσι η νέα θρησκεία δεν ενοχλούσε την κοσμική εξουσία, με αποτέλεσμα οι άρχοντες, οι Δεσπότες εκκλησιαστικοί και κοσμικοί , οι Βασιλείς και όλοι οι προύχοντες να την περνάνε κοτσάνι και το πόπολο να περιμένει να πεθάνει, μετά από μια ζωή στερήσεις πάσης φύσεως, για να περάσει καλά στον Παράδεισο.
Για να το πετύχει αυτό το ιερατείο έπρεπε να βάλει κανόνες που να αντίκεινται στην ανθρώπινη φύση, που δύσκολα εκ των πραγμάτων τηρούνται, και έτσι με την μη τήρηση τους ο άνθρωπος να αισθάνεται πάντα ένοχος και να έχει ανάγκη του να μεσολαβήσει προς τον Θεό να συγχωρήσει τον ένοχο μπας και καταφέρει να περάσει τις πύλες του Παραδείσου.
Έτσι στην Δύση έφτασαν στις γελοιότητες με τα συγχωροχάρτια.
Με αυτούς τους κανόνες λοιπόν ο άνθρωπος αντί να απολαμβάνει μετά ένα καλό φαΐ ένα καλό γαμήσι ο Χριστιανισμός του έβαλε και στα δύο αυστηρούς κανόνες.
Να λοιπόν οι νηστείες για ψύλλου πήδημα αλλά και πήδημα υπό προϋποθέσεις.!
Σαν υπέρτατη δε αρετή αναγορεύτηκε η παρθενία με προεξάρχουσα μορφή την Παναγία η οποία παρά την εγκυμοσύνη και τον τοκετό παρέμεινε Αειπάρθενος!
Εκτός δε από την Παναγία παρθένος ήταν και η Ελισάβετ που γέννησε τον ξάδελφο του Χριστού τον Πρόδρομο.!
Ο Άγιος δε Χρυσόστομος έλεγε ότι σε σχέση με τον γάμο η παρθενία κατέχει τα πρωτεία και την προεδρία, συμπληρώνοντας ευτυχώς, αν αυτή συμβαδίζει με την αγάπη προς τον πλησίον.
Αλίμονο δε στην γυναίκα που δεν ήταν παρθένος στο γάμο της.
Το Δευτερονόμιο (22:20,22:21) είναι αποκαλυπτικό τι την περίμενε την κακομοίρα :
..και μη ευρεθή παρθενία τη νεάνιδι και εξάγουσιν την νεάνιν επί τας θύρας οίκου πατρός αυτής και λιθοβολήσουσιν αυτήν οι άνδρες της πόλεως αυτής εν λίθοις και αποθανείται…
έθιμο που έχει διατηρηθεί ακόμη σε υποανάπτυκτες μουσουλμανικές χώρες.
Η δε κοσμική εξουσία δεν είχε καμία αντίρρηση με μία θρησκεία που οδηγούσε πλήθη στον μοναχισμό που βασικές του αρχές ήσαν ακτημοσύνη, παρθενία και υπακοή.
Χαρακτηριστική δε της ιδεοληψίας με την παρθενία είναι η συμφωνία που έκανε ο Άγιος Κόνων με την σύζυγο του ότι θα ζουν χωρίς σχέσεις μεταξύ τους δηλαδή σαν αδέλφια!
Γενικά η παρθενία είχε τελείως διαφορετική αντιμετώπιση ανάλογα με την κοινωνία που ζούσε η γυναίκα.
Ο Άραβας Γεωγράφος El Bekri περί το 1000 μχ αναφέρει ότι οι Σλάβοι θεωρούν ντροπή η γυναίκα να βρεθεί παρθένος στον γάμο της γιατί αυτό σημαίνει ότι δεν βρέθηκε μέχρι τότε κανείς να την διακορεύσει άρα δεν αξίζει ! (εδώ που τα λέμε δεν είχαν και άδικο!)
Το ίδιο πίστευαν και οι Ινδιάνοι του Κουϊτο οι οποίοι δεν διάλεγαν ποτέ μια παρθένα για να παντρευτούν γιατί θεωρούσαν ότι εκείνη που δεν έχει γνωρίσει άλλους άνδρες δεν μπορεί να έχει τίποτα το ελκυστικό
Στη φυλή των Καμτσαντέλ η μητέρα της νύφης επικρίνεται αν ο σύζυγος ανακαλύψει ότι το κορίτσι είναι παρθένα.
Στην Ινδία, οι Τόντος θεωρούσαν απαραίτητο να διακορεύονται τα κορίτσια πριν από την εφηβεία.
Στο αρχαίο Περού η διακόρευση γινόταν τελετουργικά από την μητέρα του η άλλη ηλικιωμένη γυναίκα πριν το γάμο.
Στις Σαμόες γινόταν δημόσια και τελετουργικά από τον γαμπρό η και από τον αρχηγό της φυλής με δύο δάχτυλα του δεξιού χεριού που τα σήκωνε μετά ψηλά για να δουν το αίμα.
Είναι αντίστοιχο με τα σεντόνια που άπλωναν στα μπαλκόνια στα χωριά μας μετά το γάμο. (Μετά ήρθε η τηλεόραση και είχαν τι να δουν και να ασχοληθούν !)
Στις νήσους Μαρκίζες με ένα γνέψιμο του γαμπρού περνάγανε από την νύφη σχηματίζοντας ουρά όλοι οι παρευρισκόμενοι άνδρες.! (Δεν ξέρω αν μετά η νύφη τους έβαζε βαθμολογία!)
Πάντως και στην αρχαιότητα η επαφή με άλλους άνδρες ήταν υποχρεωτική μέσα στα πλαίσια των θρησκευτικών καθηκόντων .
Όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος στην αρχαία Βαβυλώνα, κάθε γυναίκα ήταν υποχρεωμένη μια φορά στην ζωή της να πάει στο ναό της Μυλλίτης(ήταν η Αφροδίτη των Ασσυρίων) και να προσφέρει το σώμα της στον πρώτο τυχόντα με οποιοδήποτε αντάλλαγμα.
Αυτό γινόταν και σε άλλους ναούς της Αφροδίτης στην Αίγυπτο, την Αφρική, την Έφεσο την Ελλάδα την Ρώμη κτλ.
Το ίδιο γινόταν και στην Κύπρο ,όπως λέει ο Στράβων, στην οποία οι νέες πορεύονταν προς την θάλασσα και προσέφεραν την παρθενία τους σε ξένους και τα λεφτά τα κατέθεταν στον ναό της Αφροδίτης(πάντα το ιερατείο τα κονόμαγε από όλες τις μεριές!)
Στην εποχή μας σε έρευνα της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ και του SIGMA DOS το 1993 το 65,4% προτιμά την σεξουαλική εμπειρία ενώ μόνο το 4,3% τάχτηκε υπέρ της παρθενίας. Το ωραίο είναι ότι υπέρ της παρθενίας ήταν 3πλάσιοι άνδρες από γυναίκες.
Το υψηλότερο ποσοστό 8,4% απαντάται στις ηλικίες 25-29 ετών (!) και ακολουθούν οι 40-49 ετών με 5,1% .Ευτυχώς στις ηλικίες 14-24 το ποσοστό είναι ελάχιστο 2,2%
Ευτυχώς που στην εποχή μας και στη χώρα μας όλες αυτές οι δοξασίες περί παρθενίας έχουν ουσιαστικά εκλείψει και έτσι οι γυναίκες δεν αναγκάζονται να καταφύγουν στην κοροϊδία των αφελών ανδρών που ήθελαν παρθένο νύφη και αναγκαζόντουσαν να καταφεύγουν στην διενέργεια παρθενορραφής.
Προπολεμικά ήταν μια συνήθης μικροεπέμβαση που γινόταν με δύο τρόπους.
Εάν γινόταν πριν το γάμο με ένα ράμμα στένευε ο κόλπος οπότε με την επαφή σχιζόταν για να ανοίξει και προκαλούσε αιμόρροια και έτσι ο γαμπρός έμενε ευχαριστημένος που πήρε αμεταχείριστο πράγμα! Η μόνη προσοχή που χρειαζόταν ήταν να μην βρει το ράμμα με τον κόμπο στο σεντόνι και μυριστεί την ιστορία.
Η μόνιμη παρθενορραφή γινόταν για να ξαναγίνει παρθένος η γυναίκα που στο μέλλον επρόκειτο η έλπιζε να παντρευτεί.
Μπροστά από τα μύρτα (που είναι τα υπολείμματα του ενδόξως προυπάρξαντος παρθενικού υμένος) γινόταν στην μέσα περιοχή των δύο χειλέων μια μικρή τριγωνική αφαίρεση ιστού και μετά ραβόταν το δεξί με το αριστερό μέρος με αποτέλεσμα να στενεύει η είσοδος του κόλπου.
Βέβαια μερικές φορές το στένεμα ήταν αρκετό όπότε ο περήφανος σύζυγος πήγαινε την άσπιλο και αμόλυντο γυναίκα του στον γιατρό που την είχε ράψει για να την ανοίξει!
Ηθικόν δίδαγμα λοιπόν από αυτό το πόστ για τους άνδρες είναι μην προσπαθείτε να τα βγάλετε πέρα με την γυναικεία πονηριά και μην ψάχνετε για παρθένες, άλλωστε και καρπούζι να πάρεις το δοκιμάζεις με το μαχαίρι προηγουμένως!

Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2006

ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΔΙΛΗΜΜΑ ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΑΥΤΟ



Λεωνίδας Ιασωνίδης (1884-1959) Γεννημένος στον Πόντο.
Σας λέει τίποτα;
Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι δεν τον έχετε καν ακουστά, μεταξύ μας ούτε και εγώ μέχρι που βρήκα μερικά βιογραφικά του.
Εξελέγη επανειλημμένα βουλευτής Θεσσαλονίκης των Φιλελευθέρων. Διετέλεσε Υπουργός Προνοίας του Ελ Βενιζέλου το 1930-32.Ήταν Γενικός διοικητής Β Ελλάδος στην κυβέρνηση του Σοφ. Βενιζέλου 1950-51 και ως Υπουργός Εποικισμού της κυβέρνησης Τσαλδάρη εγκαινίασε τα πρώτα σπίτια του Δήμου Σταυρούπολης και επίσης μεσολάβησε να έρθει η εικόνα της Παναγίας Σουμελά.
Ο Ιασωνίδης μπορεί να μην είναι κανένα σπουδαίο πρόσωπο της Νεώτερης Ελλάδας αλλά έχει δώσει το τελειότερο ορισμό του διλήμματος σε ποντιακή γλώσσα που έχω διαβάσει.

Παίρ(ν)ομεν έναν σκοινίν.
Περάζομ’ ατο ας σο στόμαν και βγάλουμ’ ατο ας’ ‘σον κώλον.
Σ’ εμπρός το μέρος δένουμεν έναν σκατόν.
Σ’απίς ‘πα το μέρος, δένομεν ένα αγγούρ’.!
Συρτς να εβγάλτς το αγγούρ’ ας σον κώλο ‘ς ,έμπέν το σκατόν ‘σο στόμα ‘ς.
Συρτς να εβγάλτς το σκατόν ας ‘σο στόμα ‘ς εμπέν το αγγούρ’ σον κώλο ‘ς.
Αρ ‘ατο εν τω δίλημμα!

Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 2006

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΓΥΝΑΊΚΕΣ



Μου διηγιόταν μια γνωστή μου για την αδελφή της που είχε σπουδάσει Θεολογία και ήταν πιστή Χριστιανή την έκπληξη που αισθάνθηκε όταν σε μία συγκέντρωση φανατικών θεολόγων δεν ήθελαν να την αφήσουν να συμμετάσχει.
Προσωπικά δεν μπορούσα να καταλάβω πως ένας άνθρωπος που υποτίθεται ότι έχει σπουδάσει όλα τα σχετικά με την θρησκεία και ιδίως τον Χριστιανισμό δεν έχει αντιληφθεί τον μισογυνισμό της Χριστιανικής θρησκείας από την ίδρυση της και ιδίως της Ορθοδοξίας και του Καθολικισμού δόγματα τα όποία δεν έχουν και καμία διάθεση να απαρνηθούν θέσεις του παρελθόντος οι όποίες μπορεί στην εποχή τους να ήσαν αποδεκτές σήμερα όμως είναι τελείως απαράδεκτες.
Ο Απόστολος Παύλος τον οποίο ο Μπερναρ Σώ τον έχει αποκαλέσει «αιώνιο εχθρό των γυναικών»,έχει πει:ο άνδρας δεν είναι της γυναίκας ,μα η γυναίκα είναι του άνδρα. Ούτε ο άνδρας δημιουργήθηκε για τη γυναίκα, μα η γυναίκα για τον άνδρα.
Αλλά ο ίδιος είπε επίσης:Ο σύζυγος είναι η κεφαλή της γυναίκας του , όπως ο Χριστός είναι η κεφαλή της Εκκλησίας. Έτσι λοιπόν όπως η εκκλησία υπόκειται στο Χριστό έτσι και οι γυναίκες πρέπει να υποτάσσονται στους άνδρες τους.
Αντίστοιχες απόψεις έχει εκφράσει ο Άγιος ΑμβρόσιοςΟ Αδάμ οδηγήθηκε στην αμαρτία από την Εύα και όχι η Εύα από τον Αδάμ. Είναι σωστό και δίκαιο η γυναίκα να δέχεται σαν κύριο και αφέντη εκείνον που αυτή οδήγησε στην αμαρτία».
Ακόμα χειρότερα ήταν τα κηρύγματα του Τερτυλλιανού ήδη από τον 2ο αιώνα μχ.
«Γυναίκα ! Είσαι η πύλη του διαβόλου. Εξαγοράζεις αυτόν που ο διάβολος δεν τολμάει να του επιτεθεί άμεσα. Εξαιτίας σου ο Υιός του Θεού έπρεπε να πεθάνει. Θα πρέπει πάντα να βαδίζεις μέσα σε πένθιμα κουρέλια»
( Φαίνεται ότι θα είχε δει από τότε κανένα όραμα με σύγχρονη επίδειξη μόδας!)
Αλλά δεν έφτανε μόνο αυτό .Κατ’ αυτόν η γυναίκα είναι «ναός χτισμένος πάνω σε ακαθαρσίες»
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος δεν είχε καλύτερη γνώμη και αυτός.
Έγραφε:«Τι άλλο είναι η γυναίκα παρά ένας εχθρός της φιλίας, μια αναπόφευκτη τιμωρία, ένα αναγκαίο κακό, ένας φυσικός πειρασμός, ένας επιθυμητός όλεθρος, ένας οικιακός κίνδυνος, μια ευχάριστη καταστροφή, ένα κακό της φύσεως ζωγραφισμένο με όμορφα χρώματα;»
(Εδώ που τα λέμε μάλλον δίκιο έχει ,πέστα Χρυσόστομε!!)
Βέβαια αν πάμε και πχ στην Παλαιά Διαθήκη εκεί τα πράγματα είναι πιο άγρια.
Στο βιβλίο των Αριθμών διαβάζουμε για τις οδηγίες του Μωϋσή στις αιχμάλωτες γυναίκες:
…σκοτώστε κάθε γυναίκα που έχει γνωρίσει άνδρα πλαγιάζοντας μαζί του. Όλα όμως τα κορίτσια που δεν γνώρισαν άνδρα, κρατήστε τα ζωντανά για τους εαυτούς σας..
Ο Λώτ, όταν ο Θεός τον έσωσε από «τις πόλεις της ασχήμιας» όταν ό όχλος περικύκλωσε το σπίτι του σαν καλός και στοργικός πατέρας και υπόδειγμα πιστού στον Θεό για γλιτώσει το τομάρι του , προσέφερε στον όχλο τις κόρες του λέγοντας:
-Δείτε τώρα, έχω δύο κόρες που δεν έχουν γνωρίσει άνδρα:αφήστε με σας παρακαλώ, να σας τις φέρω, και να τις κάνετε ότι σας ευχαριστεί…
Όπως βλέπετε εκείνα τα χρόνια οι παρθένες είχαν μερικές ελπίδες να την γλιτώσουν , και αν δεν αντιδρούσαν, να απολαύσουν τουλάχιστον τον βιασμό τους στω και ομαδικό . Βέβαια στην επόμενη σύλληψη ούτε ψύλλος στον κόρφο τους.
Βέβαια οι κόρες του Λώτ δεν παρέμειναν παρθένες γιατί τις πήδηξε ο ίδιος ο Λωτ και έτσι γεννήθηκαν ο Μωάβ και ο Άμμων ιδρυτές αντίστοιχα των Μωαβιτών και των Αμμωνιτών.
Όλα αυτά και πολλά άλλα δεν ξέρω να βγήκε ποτέ κανένας ιερωμένος να τα καταδικάσει, αλλά απλά φροντίζουν να τα αποσιωπούν ώστε οι πιστές να μην αντιδρούν ,όπως δεν αντιδρούν σε όλα τα υποτιμητικά για το γυναικείο φύλο, όπως ο αποκλεισμός από την ιεροσύνη, το άβατο του ιερού κτλ τα οποία έχουν καταφέρει να τους τα πασάρουν ως παράδοση η οποία δεν αλλάζει.

Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2006

KHAJURAHO -SEX ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ









Πιθανώς να μην έχετε ξανακούσει αυτό το μέρος ,όπως και εγώ πριν να πάω.
Το Khajuraho είναι ένα σύμπλεγμα 85 ναών στην Ινδία που κτίστηκαν μεταξύ του 9ου και του 12ου αιώνα μΧ από τους οποίους υπάρχουν σήμερα 22.
Ξαναβρέθηκε όπως το Μάτσου-Πίτσου τον 20ο αιώνα.
Είναι από τα χαρακτηρισμένα μνημεία της διεθνούς κληρονομιάς της UNESCO.
Το ενδιαφέρον αυτών των ναών που αποτελούν το πιο σημαντικό δείγμα της αρχιτεκτονικής των Hindu είναι ότι καλύπτονται εξωτερικά με αγαλματάκια που παρουσιάζουν όλων των ειδών τις σεξουαλικές στάσεις και συμπλέγματα και συγχρόνως είναι και ένας ύμνος για την γυναικεία ομορφιά. Γυναίκες που στολίζονται, χτενίζονται κτλ.
Οι σεξουαλικές απεικονίσεις είναι μόνο το 10% των αγαλμάτων και τα όλα τα άλλα είναι σκηνές της καθημερινής ζωής.
Ο κάθε ναός έχει περίπου 650 αγαλματάκια και κτίστηκαν κατά την δυναστεία των Chandela που ήταν μία σέχτα του ινδουισμού.
Δεν υπάρχουν γραπτά κείμενα για τους γλύπτες και τους μαστόρους που τους έφτιαξαν όπως επίσης δεν ξέρουμε σαφώς γιατί έχουν αυτές τις ερωτικές απεικονίσεις.
Βέβαια οι απεικονίσεις σεξουαλικών σκηνών σε ναούς δεν είναι μόνο στο Khajuraho γιατί τις έχω δει και στο Κατμαντού του Νεπάλ αλλά και σε άλλους ναούς της Ινδίας αυτής της εποχής. Μόνο που εκεί είναι σε μεγάλο ύψος, λόγω του μεγέθους των ναών, και δεν είναι τόσο άμεσα ορατές όπως εδώ.
Οι υποθέσεις που γίνονται για αυτές ποικίλουν.
Μία εξήγηση είναι ότι όπως η ψυχή κατοικεί μέσα στο σώμα μας έτσι κατοικεί και ή θεότητα μέσα στο εσωτερικό του ναού στο οποίο υπάρχει μόνο το άγαλμα της θεάς και κανένα άλλο.
Άλλη εξήγηση είναι ότι τα αγάλματα αυτά καταφέρνουν να τραβούν την προσοχή των θεών των φυσικών καταστροφών οι οποίοι έτσι αφήνουν άθικτους τους ναούς.
Υπάρχει όμως και η πιθανότητα ότι τα αγάλματα υπάρχουν για τους πιστούς και όσους θέλουν να αφιερωθούν στους θεούς. Εάν περνώντας έξω από τους ναούς δεν σταματούν για να δουν τις χαρές της σάρκας και της ζωής μπορούν να προσκυνήσουν η να αφοσιωθούν στην θεότητα.
Μερικοί θεωρούν ότι ήταν ένα είδος σεξουαλικού εγχειριδίου για τους νέους.
Τέλος υπάρχει και η εξήγηση ότι επειδή αρκετοί νέοι είχαν στραφεί στον Βουδισμό και είχαν αφήσει τις απολαύσεις της ζωής οι ναοί διακοσμήθηκαν έτσι για να τους τις θυμίζουν.
Το μέρος είναι μαγικό, σαν ένα μεγάλο πάρκο με τους ναούς διάσπαρτους μέσα σ’ αυτό.
Η επίσκεψη του Ελληνικού γκρούπ ήταν μια απόλαυση κυρίως από τα επιφωνήματα μπροστά στα διάφορα συμπλέγματα με κτηνοβασίες,69 και διάφορες στάσεις που αναφέρονται μεν στο Κάμα Σούτρα αλλά μάλλον μόνον από διαθέτοντες ακροβατικές ικανότητες είναι δυνατόν να εκτελεστούν.
Έχω καταγράψει στο βίντεο διάφορα επιφωνήματα κυρίως από τα γυναικεία μέλη της ομάδας του τύπου –Α ! αυτό δεν γίνεται ! -E !,καλά είναι δυνατόν !!
Τα ανδρικά μυαλά πιο ευέλικτα σε νέες πρωτότυπες στάσεις είχαν μεγαλύτερο σκεπτικισμό όχι στο ότι δεν γίνονται αλλά στο πώς μπορούν να γίνουν!

Την πρώτη φωτογραφία την έχω τραβήξει εγώ και στην μεσαία στήλη είναι εμφανείς οι σκηνές ερωτικών συμπλεγμάτων.(Ναός Kandarya Mahadev)
Οι άλλες είναι από βιβλίο.
Στη δεύτερη είναι το κεντρικό θέμα της προηγούμενης.
Η 3η και η 4η είναι μία άποψη μέρους των ναών και οι επόμενες δεν χρειάζονται επεξηγήσεις, νομίζω ότι μιλάμε από μόνες τους.
Στην κτηνοβασία υπήρξε προβληματισμός εάν πρόκειται για άλογο,μουλάρι η γαϊδούρι.


ΠΡΟΣΘΗΚΗ 2012
Μερικές ακομα φωτογραφίες από την δεύτερη επίσκεψη μου στο Khajuraho το 2012.









ΠΡΟΣΘΗΚΗ  `8-1-2016
Ένα ενδιαφέρον  άρθρο για το  Khajuraho είναι  το :
Αρχαίοι ναοί του σεξ στην Ινδία επιβιώνουν σε ένα άκρως πουριτανικό περιβάλλον Πηγή: www.lifo.gr



ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΝΔΙΑ
Α΄ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ
Ζ΄-AIHOLE ΚΑΙ PATTADAKAL- Η ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΩΝ ΡΥΘΜΩΝ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ

Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου 2006

ΤΟ ΣΚΟΝΑΚΙ, Η ΤΡΙΓΩΝΟΜΕΤΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚ ΠΑΧΟΥΣ ΒΟΗΘΕΙΑ




H x-psilikatzou μου θύμισε ,γράφοντας σήμερα για σκονάκια, το καλύτερο σκονάκι της σχολικής μου ζωής.
Ως μαθητής ήμουνα κατά χαρακτηρισμό ,άκρως αντιπαθούς φιλολόγου στον πατέρα μου , μαθητής «ήσσονος προσπαθείας».
Στην αρχή δεν κατάλαβα τι σημαίνει το ήσσονος αλλά όταν μου εξήγησε τον αντιπάθησα ακόμα περισσότερο αλλά κάπου βαθιά μέσα μου παραδέχτηκα ότι είχε δίκιο.
Ήταν τότε η εποχή που διάβαζα καθημερινά μανιωδώς αστυνομικά, όλο τον Καραγάτση και εφημερίδες οπότε τα μαθήματα του σχολείου δύσκολα εύρισκαν χώρο στο ημερήσιο μου πρόγραμμα για να ασχοληθώ μαζί τους.
Εκτός των άλλων από τότε είχα μια δυσχέρεια να απομνημονεύω οτιδήποτε που δεν έχει σχέση αιτίου και αιτιατού,η οποιαδήποτε δε απομνημόνευση ,όπως πχ αριθμοί τηλεφώνου ήταν και είναι μέχρι σήμερα για μένα μία οδυνηρή δοκιμασία.
Ακόμα θυμάμαι με φρίκη στη τρίτη Δημοτικού που με έβαλε η δασκάλα να παίξω σε ένα έργο του Ψαθά και έπρεπε να μάθω 2 ΣΕΛΙΔΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠ’ΕΞΩ !!
Έτσι από μικρό παιδί απέκλεισα για το μέλλον μου,ένα ελκυστικό για τα παιδιά επάγγελμα όπως του ηθοποιού γιατί ενώ δεν είχα πρόβλημα με την σκηνή,ρίγη φρίκης με έπιανε στην ιδέα της απομνημόνευσης του ρόλου.
Άλλα δύο επαγγέλματα είχα επίσης αποκλείσει. Του αξιωματικού ,γιατί απεχθανόμουνα τις στολές και του παπά που όσοι παρακολουθείτε αυτό το μπλογκ δεν χρειάζεται να σας εξηγήσω τους λόγους.
Αλλά επανέρχομαι στο θέμα μου που είναι τα σκονάκια τα οποία είναι αναγκαία τόσο σε όσους έχουν δυσχέρεια απομνημόνευσης όσο και στους αδιάβαστους στοιχεία που συνυπήρχαν αμφότερα σε μένα.
Κάποτε δυστυχώς έφθασε η αποφράς ημέρα του διαγωνίσματος στην Τριγωνομετρία.
Ούτε κατά διάνοια περνούσε από το μυαλό μου ότι είναι δυνατό να μάθω απ’ έξω τόσους τύπους που είχε η ρημάδα και ήταν αναγκαίοι για την λύση των ασκήσεων.
Η δημιουργία σκονακίου με μικρογραφία είχα διαπιστώσει ότι απαιτούσε αρκετό χρόνο για την κατασκευή του με αποτέλεσμα στο τέλος να μην το χρειάζεσαι γιατί μέχρι να το φτιάξεις τα είχες μάθει. Ως ιδεολόγος της «ήσσονος προσπαθείας» δεν είχα καμία διάθεση να σπαταλήσω τον χρόνο μου έτσι.
Πάραυτα λοιπόν ο ευρηματικός μου εγκέφαλος βρήκε την λύση.
Το πρωί των εξετάσεων πρώτος και καλύτερος βρισκόμουνα στην αίθουσα και πήγα και κάθισα στο πρώτο θρανίο. (Παρόμοιο με αυτά της φωτογραφίας)
Με το μολυβάκι μου έγραψα όλους τους τύπους στο μαύρο γυαλιστερό θρανίο γιατί είχα παρατηρήσει ότι οι καθηγητές κυρίως παρακολουθούν όσους έχουν καταλάβει τα ορεινά ,γιατί συνήθως εκεί μπορεί κανείς να αντιγράψει ,και λίγη σημασία δίνουν σε όσους είναι κάτω από τη μύτη τους.
Άλλωστε συνήθως στα μπροστινά κάθονται οι καλοί μαθητές οι οποίοι δεν προσπαθούν να αντιγράψουν γιατί τα ξέρουν.
Πανευτυχής λοιπόν περίμενα τα θέματα, και όταν μας τα έδωσαν με τρόπο πήγα να κοιτάξω τους τύπους που θα μου έδιναν την λύση αλλά δυστυχώς η καταστροφή μου ήταν προ των πυλών και απρόβλεπτος παράγων εξαφάνιζε κάθε ελπίδα για επιτυχία .
Ο ήλιος είχε εμφανιστεί από το παράθυρο και τα πάντα στο θρανίο γυάλιζαν και δεν μπορούσα να δω τίποτα εκτός πια αν έβαζα το κεφάλι μου στην άλλη άκρη του θρανίου οπότε θα ήταν εμφανής η αντιγραφή!
Κύματα απελπισίας με κατέλαβαν για την αποτυχία του σχεδίου μου και το χειρότερο εκεί που είχα καθίσει δεν μπορούσα ούτε να αντιγράψω έστω κάτι από κανέναν άλλο!
Το φάσμα της λευκής κόλας και η συνεπακόλουθη θριαμβευτική επιστροφή στο σπίτι με όλα τα συμπαρομαρτούντα, στριφογύριζαν με εκνευριστική και θορυβώδη επιμονή στο μυαλό μου.
Σε εκείνο το σημείο και πριν προλάβω να μασήσω και το υπόλοιπο στυλό από την λύσσα μου, σαν να βρισκόμουν σε αρχαία τραγωδία ω του θαύματος ! εμφανίστηκε ο από μηχανής θεός με την μορφή και τις διαστάσεις του υποδιευθυντού.
Υπέρβαρος και μεγαλοπρεπής ήρθε να επιβλέψει το διαγώνισμα και ακούμπησε ο αξιαγάπητος αυτός άνθρωπος την κοιλάρα του στο θρανίο που καθόμουν!
Και εγένετο φως με την δημιουργία σκιάς !
Όλοι οι χρήσιμοι τύποι ξαναφάνηκαν ως δια μαγείας και άρχισα με αστραπιαία ταχύτητα να αντιγράφω όσους χρειαζόμουν στο πρόχειρο, μην τυχόν μου φύγει ο τόσο αξιόλογος και χαριτωμένα ευτραφής αυτός άνθρωπος, χάρις στην βοήθεια του οποίου και εν αγνοία του, τη βοηθεία της κοιλίας του , η τριγωνομετρία απετέλεσε ένα από τους μεγαλύτερους σχολικούς μου θριάμβους στις εξετάσεις

Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου 2006

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ



Ο κώλος αποτελεί ένα από σημαντικότερα μέρη του ανθρωπίνου σώματος.
Εκτός της ουσιαστικής του σημασίας για να καθόμαστε είναι το μέρος του σώματος που προσφέρει την άφατο ικανοποίηση της αφοδεύσεως που είναι η μόνη απόλαυση του ανθρώπου που δεν του δημιουργεί καμία τύψη, σε άλλους δε προσφέρει και άλλες απολαύσεις που όμως σε ορισμένους δημιουργούν τύψεις και ενοχές.
Δεν θα επεκταθώ επί αυτού του θέματος διότι η αντικειμενικότητα μου δεν μου επιτρέπει να εκφέρω κρίσεις επί θεμάτων που δεν έχω δοκιμάσει. Πάντως θυμάμαι μία διαφήμιση παλιότερα του ΜΑSPO, ένα όργανο που έκανε μαλάξεις του προστάτου, με την φωτογραφία ενός χαμογελαστού παπά που έλεγε ότι η μέθοδος είναι ανώδυνη και ευχάριστη.
Δυστυχώς ο κώλος παρά την σημασία του αντιμετωπίζεται απαξιωτικά και χρησιμοποιείται ως πρώτο συνθετικό εκεί που θέλουμε να μιλήσουμε περιφρονητικά για κάποιον –κωλόπαιδο η για μια κατάσταση –κωλοκατάσταση,η όπως το προηγούμενο μου πόστ το άσυλο του κώλου
Θα αναρωτηθήκατε όμως πως μου ήρθε η σημερινή περί κώλου ενασχόληση μου.
Μου την έδωσε το τελευταίο πόστ της Marina που έγραψε ένα ανέκδοτο με υπόθετα.
Μου ήρθαν αμέσως στο μυαλό μία πραγματική ιστορία με υπόθετα και ένα ανέκδοτο.
Η πραγματική ιστορία έγινε πριν από χρόνια σε αγροτικό ιατρείο.
Εμφανίζεται εξοργισμένος γέρος και κουνώντας ένα κουτί με υπόθετα για τους ρευματισμούς αρχίζει να φωνάζει στην νεαρά αγροτική ιατρό :
Γιάτρενα , τι φάρμακο είναι αυτό που μου έδωσες, το έβαλα στον κώλο μου και με ξέσχισε ,έβγαλα αίμα.
Και ξετύλιξε το χαρτί που είχε τυλίξει το υπόθετο για να της το δείξει.
Και εκείνη του απαντά:
Κυρ Κώστα μου άμα σου δίνουνε σοκολατάκι με το χαρτί το τρώς;
Και το ανέκδοτο.
Η κυρία γυρίζει στο σπίτι με την θεραπεία ανά χείρας ,που είναι υπόθετα.
Ρωτάει ο σύζυγος τι της είπε ο γιατρός και εκείνη του δείχνει το κουτί και ο σύζυγος ρωτάει πάλι πως θα τα παίρνει.
Να σου πω την αλήθεια δεν κατάλαβα καλά και ντράπηκα να ρωτήσω και σκέφτηκα ότι εσύ θα καταλάβεις.
Δεν καταλαβαίνω τίποτα γι’αυτό παρ’τον τηλέφωνο να τον ρωτήσεις.
Παίρνει τηλέφωνο η κυρία, λέει γιατρέ μου τι θα τα κάνω αυτά που μου δώσατε;
Θα τα βάζετε κάθε βράδυ στον δακτύλιο, κυρία μου της απαντάει.
Τι σου είπε ρωτάει ο σύζυγος, να τα βάζω στον δακτύλιο μου απάντησε
Τι είναι ο δακτύλιος άραγε απορούν και οι δύο.
Ξαναπάρε τηλέφωνο της λέει ο σύζυγος.
Ξαναπαίρνει η κυρία, δεν κατάλαβα γιατρέ μου τι θα τα κάνω αυτά;
Θα τα βάζετε στο απευθυσμένο κάθε βράδυ κυρία μου.
Ξανά σύσκεψη του ζευγαριού που δεν μπορεί να καταλάβει τι είναι αυτό το απομεθυσμένο.
Δώστου ξανά τηλέφωνο στον γιατρό με το ίδιο ερώτημα.
Θα τα βάζετε κυρία μου στον πρωκτό.
Νέα ξανά σύσκεψη τι να είναι πάλι αυτό το πρωκτό.
Επίμονος ο σύζυγος την πιέζει να ξαναπάρει τηλέφωνο ,εκείνη ντρέπεται αλλά τελικά πείθεται και ξανατηλεφωνεί.
Γιατρέ μου με συγχωρείτε αλλά πάλι δεν κατάλαβα τι θα τα κάνω.
Θα τα βάλετε στον κώλο σας κυρία μου απαντά αυτός.
Κλείνει το τηλέφωνο η κυρία και λέει στον σύζυγο:
Είδες που στο είπα, τελικά τσαντίστηκε και μου είπε να τα βάλω στον κώλο μου!

Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2006

ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ



Πιστεύω ότι οι περισσότεροι είδατε τις εικόνες από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης που καμιά 15 τραμπούκοι ,οι οποίοι αυτοαποκαλούνται φοιτητές, τράβαγαν από τα χέρια τον αντιπρύτανη για να τον βγάλουν από το γραφείο του και μετά έκτιζαν με τσιμέντο και τούβλα την πόρτα του γραφείου του!
Πάλι χθες στη συνεδρίαση της συγκλήτου του Πανεπιστημίου Κρήτης μπούκαραν οι φοιτητές και τελικά η συνεδρίαση διακόπηκε.
Δεν γνωρίζω εάν τα αιτήματα των φοιτητών είναι δίκαια ή όχι και δεν έχει καμία σημασία αυτό.
Το δίκαιο η αυτό που εσύ θεωρείς δίκαιο, μόνο στη ζούγκλα το διεκδικείς με τη βία.
Το τραγικό στην ιστορία δεν είναι αυτά καθ’ εαυτά τα γεγονότα, όσο το ότι έχουμε φθάσει στο σημείο όλα αυτά τα συμβαίνοντα να μην προκαλούν καμία αντίδραση τόσο στην κοινή γνώμη όσο και στην Πανεπιστημιακή κοινότητα.
Έχουμε φτάσει στην αντίληψη ότι είναι δημοκρατική κατάκτηση και δικαίωμα των φοιτητών,ακόμα και μικρών ομάδων η και ασχέτων ακόμα με τον φοιτητικό κόσμο, να κάνουν ότι θέλουν στους Πανεπιστημιακούς χώρους στους οποίους δεν υφίστανται νόμοι,διαδικασίες ,ποινές.
Η μόνη αντίδραση ήταν από το ΥΠΕΠΘ μια ανακοίνωση που καταδίκαζε τις βίαιες ενέργειες ! (πάλι καλά που δεν τις επικροτεί), με διάφορες άλλες παπαριές περί ακαδημαϊκών αξιών και άλλων κοινοτυπιών.
Ας μου πει κανείς σε ποιο Πανεπιστήμιο του πολιτισμένου κόσμου πράξεις σαν κι’ αυτές θα πέρναγαν έτσι ξώφαλτσα από την ειδησεογραφία και δεν θα υπήρχαν συνέπειες για τους άνευ φόβου, αφού ξέρουν ότι δεν θα υπάρχουν συνέπειες ,βιντεοσκοπούμενους πρωταγωνιστές;
Και όλα αυτά γίνονται στο όνομα του Πανεπιστημιακού ασύλου!
Ποτέ μια έννοια που σημαίνει ελευθερία διακίνησης ιδεών, διδασκαλίας, έρευνας, έκφρασης, ιδεολογικών ζυμώσεων και γενικότερα ότι σχετίζεται με την ελευθερία του πνεύματος δεν έχει εκφυλιστεί τόσο πολύ.
Το χειρότερο δε απ’ όλα είναι ότι κανένας δεν τολμάει να κάνει τίποτα.
Οι Πανεπιστημιακές αρχές δέσμιες της εκλογής τους έχοντας φιλήσει κατουρημένες ποδιές στις κομματικές οργανώσεις των φοιτητών για να τους ψηφίσουν έχουν προκαταβολικά αυτοαναιρέσει το κύρος τους και την δυνατότητα να επιβάλουν οτιδήποτε.
Τα κόμματα ,μέσω των φοιτητικών οργανώσεων που έχουν, μπορούν έτσι να ελέγχουν τα Πανεπιστήμια και δεν αισθάνονται την ανάγκη να αλλάξουν τίποτα.
Η μάζα των φοιτητών ,έκτός των φοιτητικών εργατοπατέρων ,κοιτάει πλέον την πάρτη της και όσο γίνεται γρηγορότερα να πάρει το ‘χαρτί’ γιατί ξέρει πια ότι αυτό δεν είναι πια πτυχίο έτσι όπως έχει εξευτελιστεί στις περισσότερες σχολές.
Οι καθηγητές φροντίζουν να κάνουν την δουλίτσα τους, κυρίως εκτός Πανεπιστημίου που είναι και το χρήμα, διεκπεραιώνοντας απλώς στον συντομότερο δυνατόν χρόνο τις Πανεπιστημιακές τους υποχρεώσεις. Εφαρμόζουν δε οι περισσότεροι το κλασσικόν ‘λάθρα βιώσαι’ ώστε να κινδυνεύει όσο το δυνατόν το λιγότερο το γραφείο τους να γίνει καλοκαιρινό στην επόμενη κατάληψη .
Και όλοι εμείς οι απ’ έξω να αδιαφορούμε για αυτή την κατάντια η ακόμα χειρότερα ορισμένοι να έχουν μείνει στην προδικτατορική αντίληψη προάσπισης του ασύλου με τις αναμνήσεις της ΕΚΟΦ και του σπουδαστικού της Ασφάλειας, τα πιστοποιητικά εθνικοφροσύνης και το φακέλωμα των αντιφρονούντων.
Και βέβαια κανείς δεν προτείνει να μπαίνει η Αστυνομία και να σουλατσάρει ασύδοτη στα Πανεπιστήμια, αλλά όταν τα όργανα που θα πρέπει να επιβάλουν κάποια τάξη εκεί που υπάρχει ανάγκη η δεν συνέρχονται, η ευθυνόφοβα δεν θέλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους είναι προφανές ότι κάτι πρέπει να αλλάξει.
Αλλιώς όπως λέει και ο ποιητής:
Δειλοί, μοιραίοι, κι’ άβουλοι αντάμα
προσμένουμε ,ίσως ,κάποιο θάμα.

Σάββατο 2 Δεκεμβρίου 2006

Η ΜΙΚΑ ΟΙ ΠΙΠΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΦΕΔΕΣ



Το αεροπλάνο είχε απογειωθεί και όταν πήρε το κατάλληλο ύψος ο κυβερνήτης ενημέρωσε στα ελληνικά τους επιβάτες για τα πόδια που πετάνε, για την πορεία που ακολουθούν και για την διάρκεια του ταξιδιού και αφού τους ευχαρίστησε που προτίμησαν την εταιρία του και τους δήλωσε με πόση χαρά θα τους ξαναδεί σε πτήση τους, τα ξαναείπε στα αγγλικά μόνο που τώρα δεν ενημερώθηκε κανείς από τους ξένους γιατί λόγω της προφοράς του δεν κατάλαβαν ότι μίλαγε αγγλικά .
Αφού ο κυβερνήτης τελείωσε με την αγγλικούρα έβγαλε αναστεναγμό ανακούφισης, έξυσε την πλάτη του, ξέχασε να κλείσει το μικρόφωνο, και γύρισε στον συγκυβερνήτη λέγοντας:
Ρε συ Μήτσο ποια αεροσυνοδός είναι μαζί μας σήμερα;
-Η Μίκα.
Α! ωραία δεν της λες να μας φέρει δύο καφέδες και να μας πάρει και καμιά πίπα να περάσει η ώρα μας. Δεν την φτάνει καμιά άλλη ,είναι μοναδική! Και συνέχισε απτόητος να εκθειάζει το ταλέντο της Μίκας στον πεοθηλασμό.
Μόλις ακούστηκαν από όλους τους επιβάτες τα παραπάνω, της Μίκας κόντεψε να της πέσει ο δίσκοςπου ετοίμαζε, και από το πίσω μέρος του αεροσκάφους που βρισκόταν και ετοιμαζόταν να σερβίρει ,άρχισε να τρέχει προς το πιλοτήριο, αλλά στη μέση του διαδρόμου την σταμάτησε ένας επιβάτης λέγοντας της:
-Είπανε και δύο καφέδες!

Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2006

ΠΡΟΛΗΨΗ ΘΕΛΕΤΕ ; ΑΚΟΥΜΠΙΣΤΕ ΤΑ !




Με τις σημερινές κυβερνητικές δηλώσεις άρχισα να καταλαβαίνω γιατί δημιουργήθηκε το γνωστό σε όλους θέμα που έγινε με την διάταξη για τις προληπτικές εξετάσεις που προωθεί ο Τσιτουρίδης αλλά αντιδρά ο Αβραμόπουλος ,κάνει δηλώσεις ο Γιακουμάτος (αλίμονο αν δεν έκανε), και υπερασπίζεται τον λαό ο προστάτης του Γιάννης Μανώλης μιλώντας από τα δεξιά με ακροαριστερό λόγο λέγοντας για «κοντόφθαλμους μανδαρίνους και λογιστές ,οι οποίοι δεν βλέπουν μακριά και προτείνουν τέτοια μέτρα, σκεπτόμενοι μόνο τα λεφτά που θα γλιτώσουν τα ταμεία»
Σήμερα λοιπόν μίλησαν για ακριβά εμβόλια όπότε έγινε προφανές προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός.
Σε λίγο τα ταμεία θα αρχίσουν να ξανατραγουδούν το ξεχασμένο τραγούδι του Μαρκόπουλου με τον Ξυλούρη –Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί.
Και ο οχτρός τους θα είναι ένας και έχει το όνομα GARDASIL .
To GARDASIL είναι το πρώτα εμβόλιο που παράγεται για την πρόληψη ενός καρκίνου, του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.
Ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας είναι ο πρώτος καρκίνος που η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας έχει αναγνωρίσει ότι οφείλεται σε ιό, τον ιό των ανθρωπίνων κονδυλωμάτων η θηλωμάτων η HPV .
Ο καρκίνος λοιπόν του τραχήλου της μήτρας είναι στην ουσία ένα σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα.
Αυτός λοιπόν ο ιός έχει πάνω από 100 στελέχη, ορισμένα από τα οποία όπως το 6 και το 8 είναι υπεύθυνα κατά 90% για τα γνωστά σε όλους κονδυλώματα που είναι απολύτως καλοήθη, ενώ άλλα στελέχη όπως το 16 και το 18 ευθύνονται σε ποσοστό 70% περίπου για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας.
Αντί λοιπόν να κόψουμε το πήδημα, για να μην κάνουν καρκίνο τραχήλου οι γυναίκες, έκατσαν και σκέφτηκαν ότι αφού ξέρουμε τι τον προκαλεί ας προσπαθήσουμε να κάνουμε ένα εμβόλιο αφού δεν μπορούμε να καταπολεμήσουμε αλλιώς τον ιό.
Έτσι άλλωστε καταφέραμε να καταπολεμήσουμε την πολιομυελίτιδα και την ηπατίτιδα.
Και το πέτυχαν!
Και έτσι φτιάχτηκε το GARDASIL .
Καλύπτει κατά 90% από τα οξυτενή κονδυλώματα και κατά 70% από τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας.
Ηδη από τον Ιούνιο κυκλοφορεί στις ΗΠΑ, από τον Οκτώβριο στην Βρετανία ,Ιρλανδία, μέσα στο 2006 στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και από το 2007 στην Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία.
Το εμβόλιο είναι προφυλακτικό και απευθύνεται σε γυναίκες που δεν έχουν αρχίσει την σεξουαλική τους ζωή και για αυτό το λόγο αφορά κυρίως κορίτσια ηλικίας 9-12 ετών.
Προφανώς είναι ευνόητο ότι και μία παρθένος 40 καρατίων και αντιστοίχων Μαΐων που αποφασίζει να κάνει τότε έναρξη της σεξουαλικής της ζωής μπορεί αν το κάνει.
Και τώρα φτάνουμε στο ψητό και που μπλέκει ο Τσιτουρίδης.
Το εμβόλιο έχει εργοστασιακή τιμή 300-360 Ευρουλάκια και προβλέπεται να φθάσει στα φαρμακεία να πωλείται 460-600.
Οπότε το αγκούρι είναι ποιος θα καλύψει αυτό το τεράστιο κόστος εμβολιασμού όλων αυτών των κοριτσιών και πιθανώς σε λίγο και των αγοριών αντίστοιχης ηλικίας.
Έτσι λοιπόν γίνεται κατανοητό γιατί μιλάει ο Γιακουμάτος όταν λέει ότι οι «έχοντες και κατέχοντες » θα πρέπει να βάλουν το χέρι στη τσέπη για να αποκτήσουν πρόληψη.

Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2006

ΣΙΩΠΗ



Πέταξες το δίχτυ των αναμνήσεων
χωρίς δισταγμό,
τράβηξες στο δρόμο της βροχής
χωρίς ανάσα,
αλώβητη από θραύσματα στιγμών
χωρίς αίμα στις πληγές,
άδολη στην ορμή του θυμικού
χωρίς αναστολές,
αμόλυντη από φαντάσματα
χωρίς εικόνες,
έχοντας τους δει
μόνο με τα μάτια της ψυχής.




Το έγραψα για την γυναίκα που ομόρφυνε τα νεανικά μου χρόνια.


Στις 27-4-1941,ημέρα που οι Γερμανοί μπαίνουν στην Αθήνα παίρνει δηλητήριο για να αυτοκτονήσει μην αντέχοντας στην ιδέα να δει τους κατακτητές στην πατρίδα που αγάπησε.
Πεθαίνει 5 ημέρες αργότερα, δίνοντας την τελευταία παράκληση στα παιδιά της:
«Παιδιά μου, ούτε παπά, ούτε κηδεία. Παραχώστε με σε μια γωνιά του κήπου, αλλά μόνο αφού βεβαιωθείτε ότι δεν ζω πια. Φροντίστε τον πατέρα σας. Τον φιλώ σφιχτά. Π.Σ. Δέλτα».
Στην ταφή της, στον κήπο της Κηφισιάς, ιερουργεί μόνος ο παλιός φίλος Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος. Στην ταφόπετρά της χαράχτηκε μόνο η λέξη «Σιωπή

Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2006

Ο ΑΕΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΑΣΧΑΛΗΣ



Γιατί γαμώτο μου η κακή μου τύχη σε έφερε να είσαι μπροστά μου.
Ήταν ανάγκη ρε παπάρα, να μου τύχεις εσύ και να με πάς καροτσάκι επειδή δεν βιάζεσαι και μου έχεις ξαπλώσει στο αμάξι σου με την χερούκλα σου κρεμασμένη έξω από την πόρτα.
Δεν φτάνει που πηγαίνουμε σαν να παρακολουθούμε κηδεία είναι και το ξεράδι σου που την σπάει όσο το βλέπω να παίζει πιάνο στην πόρτα το σκυλάδικο που έχεις βάλει στο σούπερ-ντούπερ στερεοφωνικό σου.
Γιατί ρε τζιτζιφιόγκο το κρεμάς σαν κούτσουρο έξω από την πόρτα ,θέλεις να αερίσεις την μασχάλη σου;
Αφού δεν κάνει ζέστη ,γιατί αν έκανε να σε έβλεπα αν θα το κρέμαγες πάνω στη ζεστή λαμαρίνα για να γίνει ψητή αυτή η τριχωτή σου μασχάλη με το απαίσιο αποσμητικό που την έχεις ψεκάσει.
Θα ήθελα να ήσουνα στο δικό μου αυτοκίνητο και να το έβγαζες έξω.
Όταν θα το ξανάβαζες μέσα θα πάθαινες ψυχικό ταράκουλο όταν θα διαπίστωνες ότι την τελευταία φορά που πλύθηκε είχα πληρώσει σε δραχμές.
Εμ βέβαια το δικό σου είναι γλυμμένο για να δείχνει μπάνικο αλλά ότι και αεροτομές και διπλές εξατμίσεις να του βάλεις, όσους πάνθηρες να του κολλήσεις στο πορτ μπαγκαζ και όσο να το βάψεις σαν την γριά πουτάνα θα δείχνει.
Άντε υπομονή σε 2-3 χρόνια θα μπορείς να πάς στο Ράλι Αντίκα γιατί θα έχει συμπληρώσει την 25ετια.
Ρε μούργο τι σου φταίει η γριούλα και της έκοψες το αίμα βαρώντας με την χερούκλα σου την πόρτα σαν ταμπούρλο.
Όπα, ε ρε γλέντια !!
Α ρε Χριστόδουλε μεγάλε, σαν την Ρίτα Σακελαρίου, τα έχεις πεί όλα.
Εστί δίκης οφθαλμός ος τα πάνθηρα, γιατί κάπως έτσι τον άκουσα να λέει προχθές .
Φαίνεται ότι πέτυχε μπροστά του εσένα και την μαλακία που έχεις κολλήσει στο πισινό σου.
Δεν περίμενες ρε μαλάκα τον άλλο μαλάκα από το απέναντι ρεύμα να πατήσει την λακκούβα και να σου κάνει χέρι, κεφάλι και σαράβαλο από πάνω μέχρι κάτω στη λάσπη.
Ναι όσο και να τον μουντζώνεις αυτός είναι ένα χιλιόμετρο μακριά και σε έχει γραμμένο.
Μπα, σταματάς δεξιά για να σουλουπωθείς. Τι το μουντζώνεις τώρα το εργαλείο, τι σου φταίει;
Άντε στο καλό, γλιτώσαμε από σένα επιτέλους.
Ωχ τι είναι αυτό πάλι;
Ρε παππού σε βγάλανε από το φέρετρο και σε βάλανε να οδηγήσεις αυτοκίνητο;
Βρε τι πάθαμε σήμερα!

Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2006

ΕΝΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ



Τον είδε σε ένα εκπαιδευτικό σεμινάριο της εταιρείας της .
Είχαν συγκεντρώσει για ένα τριήμερο, σε ένα αρκετά απομονωμένο ξενοδοχείο, όλα τα μεσαία στελέχη από τα περιφερειακά παραρτήματα, για να τα ενημερώσουν και να τα εκπαιδεύσουν για τα καινούργια προϊόντα που θα έβγαζε στην αγορά η εταιρεία.
Ήταν ιδιαίτερα τιμητικό και πιθανώς να σήμαινε μελλοντική προαγωγή, ότι ήταν ή μόνη από το παράρτημα που είχε σταλεί στο σεμινάριο
Αυτός ήταν από τους βασικούς ομιλητές της πρώτης μέρας.
Της έκανε εντύπωση ή ευχέρεια που είχε στον λόγο, ή δυνατότητα του να απλοποιεί και να αναλύει δύσκολα θέματα ενώ συγχρόνως πετύχαινε να κρατάει συνεχές το ενδιαφέρον των ακροατών του διανθίζοντας τον λόγο του με χιούμορ εκεί που το ακροατήριο πήγαινε να κουραστεί.
Η επόμενη συνάντηση τους έγινε στην τραπεζαρία του ξενοδοχείου που ήταν σελφ-σέρβις. Ήρθε με τον δίσκο του και κάθισε απέναντι της ,στην μόνη κενή θέση που υπήρχε εκεί κοντά. Χαμογελώντας, της είπε ότι η παρατήρηση που του είχε κάνει μετά την ομιλία του ήταν εύστοχη και ουσιαστική και ήταν ένα θέμα που του είχε διαφύγει να το αναπτύξει στην ομιλία του.
Παρά το γεγονός ότι θα ήταν 15 τουλάχιστον χρόνια μεγαλύτερος και ανήκε στα ηγετικά στελέχη της εταιρείας, η απλότητα που τον διέκρινε την έκανε να αισθάνεται ότι κουβεντιάζει με ένα συνάδελφο από το γραφείο.
Η κουβέντα τους είχε ξεφύγει από τα επαγγελματικά θέματα που είχε ξεκινήσει και είχε φτάσει σε θέματα προσωπικών προτιμήσεων όταν πήραν χαμπάρι ότι τα γκαρσόνια ετοιμάζονταν να κλείσουν την τραπεζαρία.
Αποχαιρετίστηκαν αμήχανα και γύρισε στο δωμάτιο της έχοντας στο μυαλό της όσα κουβέντιασαν και με το συναίσθημα ότι μέχρι τότε δεν είχε βρει άλλον άνθρωπο που να έχει την ίδια θεώρηση με αυτήν σε βασικά θέματα της ζωής.
Το βράδυ κατέβηκε στο νυκτερινό κέντρο που είχε το ξενοδοχείο και ασυναίσθητα αλλά διακριτικά κοίταξε μήπως ήταν και αυτός εκεί, μιας και δεν ήξερε και κανέναν άλλο. Δεν τον είδε και πήγε και κάθισε στο μπαρ αλλά πριν να προλάβει να παραγγείλει το ποτό της ένα χέρι ακούμπησε στον ώμο της. Ήταν αυτός.
Του είχε πει ότι δεν ξέρει κανέναν άλλο οπότε αυτός την κάλεσε να καθίσει με την παρέα του που ήταν ένα ζευγάρι από τα κεντρικά.
Η κουβέντα αφού ξεκίνησε από θέματα κοινά για όλους σχετικά με την εταιρεία που δούλευαν πέρασε σιγά σιγά σε πιο ανάλαφρα θέματα που μαζί με τα ποτά που είχαν πιει τους οδήγησε σε μια κατάσταση ευθυμίας που από χρόνια είχε να αισθανθεί.
Το άλλο ζευγάρι σηκώθηκε να χορέψει όποτε και αυτός χωρίς καθυστέρηση της πήρε το χέρι και την τράβηξε στη πίστα.
Ο ρυθμός της μουσικής και η φυσική της χάρη έκαναν να εκδηλωθεί όλη ψυχική ευφορία που αισθανόταν στον χορό. Αυτός ,καλός χορευτής, την συνόδευε με χαμόγελο και έκφραση ικανοποίησης στα μάτια του μέχρι που ή μουσική άλλαξε και έγινε αργή οπότε την πήρε στην αγκαλιά του και αισθάνθηκε ότι σοβάρεψε.
Αφέθηκε στην αγκαλιά του, και την στιγμή που το μάγουλο της ακούμπησε στο δικό του σαν κεραυνός της ήρθε στο μυαλό η πραγματικότητα.
Ήταν ερωτευμένη μαζί του.!
Αισθάνθηκε σαν να παραλύει ολόκληρη και να λιώνει στα χέρια του, αυτός κατάλαβε ότι πάει να λιποθυμήσει και κρατώντας την γερά την έβγαλε έξω στο μπαλκόνι.
Της χάιδεψε τα χέρια που είχαν παγώσει ενώ με την ανάστροφη του χεριού του της σκούπισε δύο σταγόνες ιδρώτα που είχαν τρέξει.
Οι τρυφερές αυτές κινήσεις την έκαναν να πέσει στην αγκαλιά του οπότε και αυτός την έσφιξε και την φίλησε πρώτα πίσω από το αυτί και μετά στο στόμα Είχε ανατριχιάσει ολόκληρη και ήταν έτοιμη να του δοθεί ακόμα και εκεί στο ύπαιθρο, στα όρθια, όταν αυτός την κοίταξε στα μάτια και της είπε με σιγανή φωνή:
-Πρέπει να σου πω κάτι πριν να υπάρξει οτιδήποτε μεταξύ μας, είμαι παντρεμένος και έχω δύο παιδιά !



Η ιστορία έχει δύο συνέχειες. Ποια θα διαλέγατε;



Α Συνέχεια.

Αισθάνθηκε το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια της .Το κορμί της είχε ξαφνικά μουσκέψει σαν να την είχαν περιλούσει με ένα κουβά κρύο νερό Ενώ είχαν συζητήσει τόσα πράγματα ούτε ο ένας ούτε ο άλλος είχαν θίξει ότι αφορούσε τις προσωπικές τους ζωές.
Ίσιωσε το φουστάνι της αμήχανα, τον κοίταξε στα μάτια και του είπε:
Ευχαριστώ που μου το είπες, αλλά ποτέ στη ζωή μου δεν θα έμπαινα ανάμεσα σε ένα ζευγάρι .
Επέστρεψε στο δωμάτιο της και κοιμήθηκε στο μουσκεμένο από τα κλάματα μαξιλάρι της όπως ήταν ντυμένη.
Μέχρι να τελειώσει το σεμινάριο απέφυγε να τον συναντήσει ξανά.


Β Συνέχεια


Ποτέ στη ζωή της δεν είχε βρεθεί σε τέτοια αντίθεση μεταξύ συναισθήματος και λογικής.
Η τελευταία της έλεγε να φύγει εκείνη την στιγμή από εκεί.
Το συναίσθημα όμως της έλεγε ακολούθησε με και ποτέ δεν ξέρεις που θα σε βγάλω.
Ποτέ στη ζωή δεν ξέρεις ποια θα είναι η κατάληξη μιας πράξης σου και αν δεν την κάνεις δεν μπορείς τις περισσότερες φορές να προκαταλάβεις αν είναι σωστή η όχι.
Οι σκέψεις αυτές περνούσαν στο μυαλό της ενώ είχε ακουμπήσει σκυφτή το μέτωπο της στο στήθος του.
Εκείνος της χάιδευε τα μαλλιά αμίλητος.
Με δάκρυα στα μάτια ζήτησε ξανά τα χείλια του και αυτός με το φιλί που της έδωσε την έκανε να καταλάβει και την δική του συναισθηματική φόρτιση.
Ανέβηκαν στο δωμάτιο του και έκανε έρωτα μαζί του όπως δεν είχε κάνει με κανένα άλλο άνδρα μέχρι τότε.
Οι άλλες δύο μέρες μέχρι να τελειώσει το σεμινάριο ,είχαν χαράξει πλέον την ζωή της .
Είχε μαζέψει ευτυχία ,όπως πίστευε, για όλα της τα χρόνια.
Χωρίστηκαν χωρίς να αλλάξουν τηλέφωνα η να κάνουν κουβέντα για το μέλλον.

Δευτέρα 20 Νοεμβρίου 2006

ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟΝ-ΦΤΑΣΑΜΕ ΤΑ 100 !



Όταν τον Μάιο ξεκίνησα αυτό το μπλόγκ δεν φανταζόμουνα ότι μέσα σε 6 μήνες θα έφτανα τα 100 πόστ.
Μέχρι τότε δεν είχα πιάσει μολύβι η το κομπιούτερ για να γράψω μια γραμμή.
Είχα γράψει ευάριθμες σελίδες αυστηρά επιστημονικού ενδιαφέροντος αλλά ποτέ τίποτε έξω από αυτό.
Δεν αισθανόμουν καμιά ανάγκη να γράψω κάτι που θα το διάβαζα εγώ και το συρτάρι μου η έστω και μία βαριεστημένη και εξ υποχρεώσεως σύζυγος. Ούτε ποτέ είχα την επιθυμία να κρατήσω ημερολόγιο πιστεύοντας ότι οι επερχόμενες γενεές δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν χωρίς να γνωρίζουν τις ήμέρες και τα έργα της ταπεινής μου προσωπικότητας.
Όταν όμως ανακάλυψα τα μπλογκ και άρχισα να τα διαβάζω, στην αρχή έγραψα μερικά σχόλια και μετά σιγά σιγά μου γεννήθηκε η επιθυμία της δημιουργίας ενός δικού μου μπλογκ.
Έτσι ξεκίνησα, και από εκεί που υπέθετα ότι θα γράφω ένα κομμάτι κάθε 15 μέρες βρέθηκα να γράφω ένα κάθε 2-3 μέρες.
Η παρόρμηση του να γράψεις κάτι δημιουργείται όταν αρχίζεις να βλέπεις ότι υπάρχουν μερικοί άλλοι άνθρωποι που ενδιαφέρονται για αυτά που γράφεις ενώ συγχρόνως και συ ενδιαφέρεσαι για αυτά που γράφουν και αυτοί.
Με την πάροδο του χρόνου διακρίνεις ποιοι είναι πλησιέστερα στα ενδιαφέροντα σου ενώ και κάθε μέρα διαπιστώσεις ότι προστίθενται όλο και νέες αξιόλογες παρουσίες .
Γενικά είμαι ενθουσιασμένος από το γεγονός ότι οι περισσότεροι από τους μπλογκερς είναι άνθρωποι με παιδεία, με ενδιαφέροντα ,με κοινωνικό προβληματισμό, με ευαισθησίες και με ανοιχτό μυαλό. Άνθρωποι δηλαδή που δεν θα είχες ποτέ στη ζωή σου την ευκαιρία, αν δεν υπήρχε αυτό το μέσον , να έρθεις σε επαφή μαζί τους τόσο από πλευράς τόπου και χρόνου αλλά και από την ουσιαστική έλλειψη δυνατότητας γνωριμίας.
Από την άλλη πλευρά η ανωνυμία δίνει την δυνατότητα σε πολλούς να γράψουν πράγματα που δύσκολα θα τα έβγαζαν από μέσα τους επώνυμα, για πολλούς και διάφορους λόγους ο καθένας .Βέβαια η ανωνυμία επιτρέπει σε μερικούς να γίνονται προσβλητικοί ,να μπλέκουν σε προσωπικές διαμάχες και να μεταφέρουν στη σφαίρα του ανώνυμου αυτά που γίνονται στον επώνυμο κόσμο. Αλλά και αυτό είναι στα πλαίσια του παιχνιδιού. Απλά το βρίσεις ένα υπαρκτό πρόσωπο έχει μια λογική. Το να βρίζεις μια διαδικτυακή περσόνα είναι για μένα το λιγότερο ανόητο, εκτός από κακόγουστο.
Ένα πρόσωπο που κρύβεται πίσω από ένα ψευδώνυμο πχ ή «ευαίσθητη παπαρούνα που κοκκινίζει» που στην πραγματικότητα μπορεί να είναι ο Μήτσος ο νταλικιέρης ,είναι ένα πρόσωπο υπαρκτό όσο ο Μπάτμαν η ο Σούπερμαν.Το να τον βρίσεις είναι κάτι ανάλογο με τα γράμματα που στέλνουν τα παιδάκια στον Αϊ Βασίλη!
Προσωπικά δεν θα είχα πρόβλημα να εμφανιστώ με το πραγματικό μου όνομα.
Ότι έχω γράψει θα μπορούσα και να το υπογράψω με το όνομα μου.
Με το ψευδώνυμο όμως το κείμενο μου είναι αυτό που είναι και ο αναγνώστης δεν επηρεάζεται από το επάγγελμα μου, την ηλικία μου, την κοινωνική μου θέση ,την πολιτική μου τοποθέτηση και όλα αυτά τα στοιχεία που καθορίζουν την προσωπικότητα του καθενός μας
Απλά θεωρώ ότι τα επώνυμα γραπτά διαβάζονται με διαφορετικό μάτι από όλους μας .
Πιστεύω ότι αλλιώς θα εκτιμήσει κανείς ένα κείμενο που το υπογράφει το « πικραμένο πικραμύγδαλο» και αλλιώς αν από κάτω διαβάζεις το όνομα Βασίλης Βασιλικός η Νίκος Δήμου.
Έχω πειστεί πλέον ότι τα μπλογκ επανέφεραν με πιο αποτελεσματικό τρόπο και με πολύ περισσότερους αποδέκτες την εγκαταλειμμένη με την εξάπλωση της τηλεφωνίας επικοινωνία των ανθρώπων με αλληλογραφία. Μπορεί η τηλεφωνία να προσέφερε την δυνατότητα άμεσης επικοινωνίας αλλά σκεφτείτε αν ποτέ ένα μπλόγκ που μπορεί να φάτε 1 και πλέον ώρα για να το γράψετε θα το λέγατε στο τηλέφωνο. Πιστεύω ποτέ.
Κλείνοντας το εορταστικό αυτό ποστ θέλω να ευχαριστήσω όλες τις φίλες και όλους τους φίλους που μου έγραψαν ένα σχόλιο και μου έδωσαν την χαρά να δω έτσι ότι κάποιο κείμενο μου τους παρακίνησε να το σχολιάσουν θετικά η αρνητικά.Δεν ξέρω αν τα επόμενα 100 θα είναι καλύτερα αλλά αυτό που θα είναι σίγουρα θα είναι γραμμένα με ειλικρίνεια και με το κέφι που μου χάρισε αυτή η δυνατότητα επικοινωνίας μαζί σας.

Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2006

ΑΧΤΑΡΜΑΣ



Επειδή τα σχόλια σας στο προηγούμενο μου ποστ λειτούργησαν σαν το κουδουνάκι στα κλασσικά πειράματα του Παυλώφ και αντανακλαστικά οι απαντήσεις θα ήσαν ποικίλες και μακροσκελείς προτίμησα να τις κάνω πόστ με αυτό τον τίτλο.

Κατ΄ αρχάς η ξεχωριστή μας weirdo και ο νέος φίλος δειμος του πολίτη με αποκαλούν τέρας μορφώσεως
Άκου τέρας! Τους παραπέμπω στο προφίλ μου που αναλύω μετριοφρόνως το πόσο χαριτωμένος είμαι !
Απλά από παιδί θυμάμαι τον εαυτό μου να διαβάζει, εκτός από βιβλία , καθημερινά εφημερίδα οπότε εκτός της επικαιρότητας διαβάζεις και πλήθος άλλα ενδιαφέροντα πράγματα.
Όποια απορία επίσης μου γεννιόταν δεν δίσταζα καθόλου να την ψάξω σε εγκυκλοπαίδεια.
Από Δομή που λέει η weirdo , σε Πάπυρο Λαρούς Μπριτάννικα μέχρι τον κλασσικό Ελευθερουδάκη.
Μετά δίπλα στο γραφείο μου έχω ένα πολύ ωραίο σημειωματάριο που μου είχαν χαρίσει και δεν ήξερα τι να το κάνω μέχρι που αποφάσισα να γράφω ότι ενδιαφέρον διαβάζω που αν δεν το φυλάξω έγκαιρα θα το ξεχάσω πάραυτα.
Μου το είχε χαρίσει μια φιλόλογος με την εξής αφιέρωση που με είχε συγκινήσει
«Θεώρησα προτιμώτερο να σας πώ «ευχαριστώ»μ’αυτόν τον τρόπο.Με ένα σημειωματάριο από ξύλο και χαρτί κι ένα καράβι στο εξώφυλλο του. Νομίζω ότι αυτά τα «πολύτιμα υλικά»,σας ταιριάζουν.»
Και μια και μιλάμε και για φιλόλογους στο σχολείο σε ποια μαθήματα λέτε ότι κινδύνεψα να μείνω μετεξεταστέος ; Ιστορία και Λατινικά!!
Τελειώνοντας το σχολείο λόγω των ανεκδιήγητων φιλόλογων που είχαμε η σχέση μου επίσης με την γραμματική και το συντακτικό ήταν όση και με την Κινεζική λογοτεχνία.
Ευτυχώς υπήρξε και ένας φιλόλογος που μπορεί να μην μας έμαθε ότι έλεγε το πρόγραμμα όμως μας έδωσε με καταπληκτικό τρόπο να καταλάβουμε το μεγαλείο της Αντιγόνης με αποτέλεσμα στα 16 μου να μου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον να διαβάσω το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην μετάφραση του Συκουτρή.
Επίσης ευτυχώς στο φροντιστήριο μέσα σε ένα χρόνο ένας άλλος φιλόλογος με ένα βιβλιαράκι 29 σελίδων με έμαθε ότι χρειάζεται κανείς από τη Γραμματική και το Συντακτικό δηλαδή αυτά τα οποία 12 χρόνια κανένας δεν είχε καταφέρει να τα χώσει στο κεφάλι μου.

Ο νεόκοπος πατήρ, δηλαδή το eparxiakosaloni έχει την απορία αν παίζουμε trivial και υπήρχε τέτοια ερώτηση.
Οι ερωτήσεις αυτές γίνονται συνήθως τη συνοδεία ικανής ποσότητας ούζου και μεζέδων αγναντεύοντας την θάλασσα και είναι ένα παιχνίδι γνώσεων και πλάκας με ένα φιλόλογο και ένα πολιτικό μηχανικό οι οποίοι διαθέτουν μία τερατώδη μνήμη και είναι ο καθένας τους μία κιβωτός χρησίμων και αχρήστων γνώσεων.

Τέλος η advocatus diaboli που είχε ξεχάσει τα Καυδιανά δίκρανα μου θύμισε ένα ωραίο που ειπώθηκε προπολεμικά σε εξετάσεις της Ιατρικής
Ρωτάει καθηγητής γνωστός για τις παραπλανητικές ερωτήσεις που έκανε:
Πείτε μου παρακαλώ το αίτιον του καρκίνου!
Ξύνεται ο φοιτητής και ξεροκαταπίνοντας απαντά:
Κύριε Καθηγητά, το ήξερα αλλά το έχω ξεχάσει.
Οπότε με ειρωνεία απαντά ο Καθηγητής.
Ω ! Τάλας ανθρωπότης! Είς το εγνώριζε και αυτός το ελησμόνησε!


(Το τάλας για τους ατυχείς που δεν μπορούν να απολαύσουν πλέον τον λόγο του Παπαδιαμάντη και του Ροΐδη στο αρχικό κείμενο, δεν έχει σχέση με τον Γκρέκ Τάλας τον σκηνοθέτη του« Ξυπόλυτου Τάγματος » αλλά με την έννοια του δυστυχής,ταλαίπωρος. )

Παρασκευή 17 Νοεμβρίου 2006

FURCAE CAUDINAE



Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι θα απορείτε τι σόι λατινικούρα είναι αυτή.
Φίλος μου φιλόλογος ,τέρας γνώσεων και μνήμης, με σπαραγμό ψυχής παραδέχτηκε σε ένα παιχνίδι ερωτήσεων σε μία παρέα ότι δεν γνωρίζει τι είναι τα Καυδιανά δίκρανα .
Οπότε έμπλεος χαράς που τον έπιασα να μην γνωρίζει κάτι, με ύφος 100 Πανεπιστημιακών δασκάλων του έδωσα την εξήγηση της φράσης την οποία είχα ψάξει την προηγούμενη μέρα να δω από πού έχει προέλθει!
Τι ήταν λοιπόν τα Καυδιανά δίκρανα και τι σημαίνει η φράση –πέρασε κάτω από τα Καυδιανά δίκρανα;
Κοντά στη πόλη Καύδιον που είναι το σημερινό Μοντεσόρκιο στα σύνορα της Καμπανίας στην Ιταλία, υπάρχει ένα στενό που σχηματίζεται από απότομες πτώσεις των Απεννίνων.
Από αυτό το στενό περνούσε η Αππία οδός και συνέδεε την Καμπανία με την χώρα των Σαμνιτών. Σήμερα το στενό αυτό ονομάζεται της Αρπάγιας
Το 321 πχ στον Β΄ Σαμνιτικό πόλεμο αποκλείστηκε στα στενά αυτά ο ρωμαϊκός στρατός.
Ο στρατηγός των νικητών Πόντιος Ερέννιος υποχρέωσε τους Ρωμαίους, μαζί με τους δύο υπάτους, να περάσουν κάτω από ταπεινωτικό ζυγό που σχηματίστηκε από τρία δόρατα σε σχήμα δίκρανου.
Από τότε λοιπόν έμεινε η φράση- περνάω από Καυδιανά δίκρανα- και σημαίνει ότι έχω αποδεχθεί εξευτελιστικούς όρους.
Είδατε τι μαθαίνετε όσοι διαβάζετε αυτό το μπλόγκ !!!

Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2006

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ;;



Γεννήθηκε την κατοχή λίγο πριν την απελευθέρωση.
Από τα παιδικά του χρόνια είχε κάτι σποραδικές αναμνήσεις πείνας, κρύου και αρρώστιας.
Μετά όταν άρχισε να συνειδητοποιεί τον εαυτό του η ζωή του ήταν καλύτερη με ζεστασιά και αγάπη και πολλά παιχνίδια στην μονοκατοικία τους στην Αθήνα.
Στο Δημοτικό ήταν ένα παιδί που η μάνα του το πρόσεχε ιδιαίτερα γιατί εύκολα πάθαινε "βρογχικά " και αρρώσταινε.
Την θυμόταν να του βάζει βεντούζες, θερμόμετρο και να του δίνει ένα σιρόπι που δεν του άρεσε αλλά τον υποχρέωνε να το πιει.
Ήταν μοναχογιός και οι μόνοι συγγενείς που έβλεπε συχνά ήταν η θεία του στο χωριό που τον πολυαγαπούσε, με τα 6 ξαδέλφια του που ήταν μεγαλύτερα από αυτόν και που τον κοίταζαν με ζήλια γιατί γι’ αυτούς ήταν ο «πλούσιος πρωτευουσιάνος ».
Σαν μοναχογιός ήταν το αγαπημένο παιδί των γονιών του και δεν του χάλαγαν χατίρι.
Η ζωή του άλλαξε μόλις έμαθε την αλήθεια εκεί κοντά που τελείωνε το Δημοτικό.
Του την είπε μια δεύτερη εξαδέλφη από το χωριό που την φιλοξενούσαν μέχρι να βρει δουλειά σε ένα σπίτι.
Η μάνα του δεν ήταν αυτή που ήξερε για μάνα.
Η πραγματική του μάνα ήταν αυτή που νόμιζε για θεία του και τα 6 ξαδέλφια του ήταν στην πραγματικότητα τα αδέλφια του.
Η πραγματική του μάνα χήρα πάμφτωχη, έδωσε, το μικρότερο παιδί της που ήταν και φιλάσθενο, στην εύπορη αδελφή της που ήταν άτεκνη.
Η υιοθεσία αυτή ήταν κάτι που συνηθιζόταν τότε ,έγινε κανονικά και ψάχνοντας βρήκε και τα επίσημα χαρτιά της υιοθεσίας του .
Μόνο που στον ίδιο δεν είχαν πει τίποτα.
Αισθάνθηκε ότι τον έχουν εξαπατήσει. Μίσησε την πραγματική του μάνα και τα αδέλφια του και τους διέγραψε τελείως από την ζωή του.
Το μυστικό το κράτησε μέσα του και δεν είπε ποτέ στους θετούς του γονείς τους οποίους και υπεραγαπούσε ότι ήξερε την αλήθεια.
Όμως και εκείνοι ποτέ δεν του είπαν τίποτα.
Κράτησε με την πραγματική μάνα του και τα αδέλφια του μια τυπική σχέση σαν να ήσαν απλοί οικογενειακοί γνωστοί.
Έκλαψε τους θετούς του γονείς όταν πέθαναν σαν πραγματικούς.
Όταν τον ειδοποίησαν ότι η πραγματική του μάνα ήταν βαριά και θα πέθαινε, δεν πήγε, και στην κηδεία της έστειλε απλά ένα συλλυπητήριο τηλεγράφημα.
Ήταν από τα νιάτα του βαρύς καπνιστής και στα 48 του χειρουργήθηκε για καρκίνο του πνεύμονα , που ευτυχώς κατά τύχη τον διέγνωσαν έγκαιρα, και την γλίτωσε.
Δεν επέτρεψε στην γυναίκα του να ειδοποιήσει κανέναν συγγενή του ότι είναι στο νοσοκομείο και χειρουργείται.
Μετά 14 χρόνια εμφάνισε νέο καρκίνο στον άλλο πνεύμονα, αυτή την φορά δεν τον πρόλαβαν, και σε λιγότερο από 2 μήνες πέθανε.
Τα αδέλφια του δεν ξέρουν ακόμη ότι έχει πεθάνει.


Στη μνήμη του φίλου μου Αριστείδη που άλλο ήταν το πραγματικό του όνομα(ήταν άραγε δίκαιος;).

Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2006

ΟΣΟΙ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ



Οι κάτοικοι της γης χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Σ’ αυτούς που έχουν μυαλό και δεν έχουν θρησκεία και σ’ αυτούς που έχουν θρησκεία αλλά δεν έχουν μυαλό.
Αυτή τη ρύση δεν την έχει πεί κανένας σύγχρονος αμφισβητίας. Την έχει πει μια μεγάλη μορφή της Αραβικής λογοτεχνίας ο Αμπούλ-Αλά αλ Μααρί τον 11ο αιώνα.
Προφανώς ο αλ Μααρί δεν εννοεί ότι οι πιστοί είναι βλάκες ή ανόητοι.
Απλά λέει ότι όποιος έχει μια πίστη εκ των πραγμάτων εκχωρεί το πνεύμα του στο δόγμα που έχει αυτή η πίστη.
Το δόγμα είναι είτε εξ αποκαλύψεως αλήθεια η θεωρεία που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Roma locuta ,causa finitα. Από την στιγμή που μίλησε η Ρώμη (δηλαδή το Βατικανό),η συζήτηση θεωρείται λήξασα λένε οι Καθολικοί .
Όπου εμφιλοχωρεί αμφισβήτηση δημιουργεί αμφιβολία στον πιστό για την αλήθεια της πίστης του.
Ως εκ τούτου η οποιαδήποτε πίστη είναι βαθύτατα αντιδημοκρατική.
Ο λόγος είναι απλός. Εάν εγώ πιστεύω σε κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, έχω δίκιο, άρα αποκλείεται να έχεις και συ που δεν το πιστεύεις.
Ένα άλλο σύνηθες φαινόμενο στους πιστούς είναι η ανάγκη να διαδώσουν την αλήθεια τους ,γιατί πιστεύουν ότι οι άλλοι είναι τόσο στραβοί που δεν βλέπουν την αυταπόδεικτη γι’ αυτούς αλήθεια.
Ο ήπιος τρόπος είναι να προσπαθούν να δώσουν στην πίστη τους επιστημονική τεκμηρίωση ερμηνεύοντας κατά το δοκούν τα γεγονότα, η με περιπτωσιολογία που αποδεικνύει κατ’ αυτούς την αλήθεια της πίστης τους.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα τα διάφορα θαύματα μονών και αγίων η οι προβλέψεις μάγων και αστρολόγων.
Ο άγριος τρόπος είναι αυτός που έχει χρησιμοποιήσει στο παρελθόν ο χριστιανισμός ,ο μωαμεθανισμός αλλά και ο κομμουνισμός και ο φασισμός.
Όπως έχει πει ο Βολταίρος Εκείνοι που σε κάνουν να πιστεύεις γελοιότητες είναι ικανοί να σε κάνουν να διαπράξεις ακρότητες.
Αλλά εξίσου γλαφυρά το έχει πει και ο Πασκάλ (ο Μπλέζ όχι ο μπλογκερ!) Ποτέ οι άνθρωποι δεν κάνουν κακό τόσο απόλυτα και με τόση χαρά απ’ όταν το κάνουν από θρησκευτικό φρόνημα.
Ακόμη ένα φωτισμένο μυαλό ο Ντιντερό είπε-Οι φιλόσοφοι είπαν πολλές κακίες για τους κληρικούς. Οι κληρικοί είπαν πολλές κακίες για τους φιλοσόφους. Όμως οι φιλόσοφοι ποτέ δεν σκότωσαν κληρικούς ,αλλά οι κληρικοί σκότωσαν πολλούς φιλοσόφους.
Εξ ίσου άγρια είναι επίσης και η αντιμετώπιση των πιστών οι όποίοι ξεφεύγουν από το ορθόδοξο δόγμα. Οι χριστιανοί εξοντώνουν όλους τους αιρετικούς, οι σουνίτες μάχονται τους σιϊτες, οι κομμουνιστές και οι φασίστες τους διαφωνούντες με τον αρχηγό.
Η πίστη λοιπόν φανατίζει πολλούς οπαδούς με αποτέλεσμα να αδιαφορούν ακόμα και για την ζωή τους.
Πρόσφατα παραδείγματα οι μάρτυρες του Ισλάμ που ανατινάζονται η οι καμικάζι στον πόλεμο. Αλλά και οι τόσοι κομμουνιστές που εκτελέστηκαν γιατί δεν υπέγραφαν μια δήλωση αποκήρυξης των ιδεών τους. Κορυφαίο παράδειγμα ο Πλουμπίδης που ενώ το κόμμα του τον χαρακτήριζε προδότη αυτός έφτασε στο απόσπασμα λέγοντας ότι για να το λέει το κόμμα αυτό έχει τους λόγους του.
Η ανθρωπότητα προόδευσε από ανθρώπους που είχαν ελεύθερο και ανήσυχο πνεύμα και δεν αποδεχόντουσαν δόγματα και τις εξ αποκαλύψεως αλήθειες.
Από αυτούς που ζούσαν μέσα στην αμφιβολία και το ανήσυχο μυαλό τους δεν ησύχαζε όταν αποδείκνυαν κάτι , αλλά συνέχιζαν και δεν σταμάταγαν την έρευνα.
Στην ιστορία έχουν μείνει άνθρωποι σαν τον Γαλιλαίο που επέμενε ότι- και όμως κινείται-η σαν τον Δαρβίνο που με την εξέλιξη των ειδών ανέτρεψε αιώνες θεολογικών δογμάτων.
Τα οποία δόγματα συντηρούνται με σχολαστική επιμέλεια από τα διάφορα ιερατεία τα οποία έτσι μπορούν να διατηρούν τον έλεγχο των πιστών και να εξασφαλίζουν με αυτό τον τρόπο πολιτική δύναμη και οικονομική ευρωστία.
Δικαιολογημένα λοιπόν ο Ανδρέας Λασκαράτος έλεγε:
Καταργήστε τις Θεολογίες. Καθ’ ότι προσβλητικές δια τον Θεόν, ανάξιες δια τον άνθρωπον και αντιπροοδευτικές δια το ανθρώπινον γένος.
Ακόμη πιο καίριος ο Μπέρτραντ Ράσελ τόνιζε :η θρησκεία είναι ένα κατάλοιπο από την παιδική ηλικία του πνευματός μας. Θα σβήσει σταδιακά καθώς θα υιοθετούμε τη λογική και την επιστήμη ως οδηγούς μας.
Νομίζω ότι τα λόγια του Νομπέρτο Μπόμπιο καλύπτουν κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο.
Αντί για απόλυτες απαντήσεις εγώ διαπνέομαι από μία θρησκευτικότητα της αμφιβολίας.
Είμαι άνθρωπος της περιορισμένης και ταπεινωμένης λογικής μου.
Γνωρίζω πως δεν γνωρίζω.
Περνώ συνεχώς από την αμφιβολία στην αλήθεια, και πάλι στην αμφιβολία.

Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2006

ΠΟΡΔΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ-ΑΠΑΝΤΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΙΣ ΤΟ QUIZ



Έλαβα με e-mail και δημοσιεύω εξ υποχρεώσεως το παρακάτω γράμμα

Αγαπητέ μου Αθεόφοβε

Με ιδιαίτερη συγκίνηση διάβασα το τελευταίο σου πόστ που έγραψες για την ταπεινή μου υπόσταση.(ΠΕΡΙ ΠΟΡΔΗΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ QUIZ)
Δυστυχώς όμως κανένας από τους αναγνώστες σου δεν είχε διαβάσει το κλασσικό έργο του Εμίλ Ζολά «Η Γή» από το οποίο είχες πάρει τα τόσο εξυμνητικά για μένα αποσπάσματα.
Αλλά στο παρελθόν κανένας δεν ντρεπότανε για μένα και γι αυτό ο Αριστοφάνης στις Νεφέλες με παρομοιάζει με την βροντή (ταυτ’αρα και τώνόματ’ αλλήλοιν,βροντή και πορδή ομοίω)
Βέβαια από την αρχαιότητα ήμουνα διακριτική σε όσους φοβόντουσαν-
Ώστε εν δεσμοίς ών υπέβδυλλέ τε ο κακοδαίμων υπό του δέους και πορδαλέος ήν (υποβδύλλω=κουφοκλάνω)
Από την αγάπη δε που μου είχαν με φώναζαν χαϊδευτικά και φύσα ώστε να γράφει ο Αριστοτέλης :φύσας τε και κατάρρους νοσήμασιν ονόματα τίθεσται αναγκάζειν τους κομψούς Ασκληπιάδας.
Βέβαια όταν ορισμένες φορές έβγαινα χωρίς τα αρώματα μου οπότε μπορεί να ήμουν ολίγον δυσώδης με ονόμαζαν βδόλο και έλεγαν :τον βδόλον ούκ έσθ’ ήτις ρίς υποστήναι δύναται.
Άλλα βέβαια είναι γνωστό ότι - Ο καθένας την πορδή του μοσχολίβανο την έχει
Ήμουνα πάντα κοντά στο λαό και αυτός τόνιζε πάντα την παρουσία μου ανάλογα με το τι είχε φάει
Το κρομμύδι
κάνει πορδίδι
και το σκόρδο
κάνει πόρδο

Η παρουσία μου δε ήταν πάντα συνώνυμη με την υγεία γι’αυτό και -
Κώλος κλασμένος γιατρός χεσμένος
Και βέβαια
Όπου πίνει τσάι κλάνει
Φόβο δεν έχει ν’ αποθάνει

Ακόμα δε όταν είναι κανείς άρρωστος μόλις εμφανιστώ εγώ σημαίνει βελτίωση της υγείας του και ως εκ τούτου
Αρρωστιάρης όντε κλάνει ,του γιατρού η τσέπη χάνει
Είναι γνωστό ότι όταν κανένας χειρουργηθεί ο πιο ευχάριστος ήχος μετεγχειρητικά είναι ή πρώτη εμφάνιση μου πράγμα που σημαίνει ότι το έντερο του ασθενούς λειτουργεί κανονικά και ελεύθερη αποδίδομαι πλέον στην ατμόσφαιρα.
Είναι δε γνωστό ότι σε όλα τα εξελιγμένα μέρη πάντα φρόντιζαν μαζί με την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών να γίνεται και η ελεύθερη διακίνηση των πορδών και έτσι είχαν στα κρεβάτια τους κλανιόρες.
Συγχρόνως στις παλιές καλές εποχές που τα παιδιά αντί για βιασμούς έπαιζαν κρυφτό και στη θέση του α-μπε-μπα-μπλον έλεγαν:
Καποιος έκλασε να πιεί
και στη Πόλη νάκουστεί
που ’φαγε βαρειά κουκιά
και του πόντικα τα’αυτιά
Άπατα ούπατα να περάσει
ένας Οβριός να μπαλώνει
να σταγκώσει ενός μικρού παιδιού τον κώλο
που’κανε το μεγαλύτερο
το φοβερότερο
γέρο πόρδο

Βέβαια επειδή είχα μια ιδιαίτερη συμπάθεια στην τρίτη ηλικία είχα ιδιαίτερες επαφές με αυτή και έτσι πολλές φορές έφτανε οι συγγενείς να λένε
Σ’αγαπώ γριά να κλάνεις
Μα να μην το παρακάνεις

Όμως χωρίς να θέλω να κάνω καμία απρεπή σύγκριση με τους Βασιλείς, πιστεύω ότι –ισχύς μου είναι η αγάπη του λαού- ο οποίος ότι είχε σημαντικό στη ζωή του το αρωμάτιζε με μένα και γι’ αυτό έλεγε:
Σπίτι μου σπιτάκι μου
Πορδοκαλυβάκι μου

Η αντικειμενικότητα μου δεν μου επιτρέπει να παραλείψω ότι παρά τα τόσα σημαντικά που ανέφερα μέχρι τώρα σε ένα σημείο απέτυχα και αυτό είναι τοις πάσι γνωστό.
Με πορδές αυγά δεν βάφονται.
Αντιπαρέρχομαι δε, χωρίς να τους δίδω σημασία , όσους ειρωνικά προσπαθούν να απαξιώσουν την παρουσία μου με την ρήση ότι είμαι
ατυχής απόπειρα του κώλου προς έναρθρο λόγο
Όμως όλα αυτά που σας είπα δυστυχώς σήμερα ανήκουν στο παρελθόν. Η δόξα μου ανήκει σε άλλη εποχή.
Όπως έχει πει και ο Λαζόπουλος:
Η εποχή είναι σαν την πορδή .Άμα φύγει δεν ξαναγυρνάει πίσω.
Σήμερα μιλάν με απαξίωση για μένα και με εμπλέκουν μόνο με τους ψευτόμαγκες:
Μαγκιά ,κλανιά και κώλος φινιστρίνι.
Τέλος από παλιά αλλά ιδίως τα τελευταία χρόνια είμαι μόνιμο θύμα φυλετικών διακρίσεων.
Θα έχετε παρατηρήσει όταν εξέρχομαι από εσάς αγαπητέ μου Αθεόφοβε η σύζυγος παίρνει εκείνο το άκρως ενοχλημένο ύφος και λέει:
Δεν ντρέπεσαι καθόλου, με ξεβρόμισες!
Όταν όμως εξέρχομαι από το δικό της λεπτεπίλεπτο οπίσθιο η έξοδος μου συνοδεύεται με σχόλιο ανακούφισης :
Φφφφ, επιτέλους τόση ώρα την κράταγα με είχε πεθάνει !
Αυτή είναι πλέον η πραγματικότητα και όλοι ντρέπονται πια για μένα.
Η τελευταία φορά που είδα γραμμένο το όνομα μου με μεγάλα γράμματα ήταν σε ένα περίπτερο που ο περιπτεράς είχε βάλει μια ταμπέλα ότι πουλάει λεμονάδες- πορτοκαλάδες.
Όμως η ταμπέλα που είχε ήταν μικρή οπότε το έγραψε συντετμημένο:
ΛΕΜ/ΔΕΣ
ΠΟΡ/ΔΕΣ
Για όλους αυτούς τους λόγους σας ευχαριστώ εκ κοιλίας και με το σημαντικό κείμενο που δημοσιεύσατε μπορώ πλέον να σας αποχαιρετίσω με το αγαπημένο μου τραγούδι
ΔΥΝΑΤΑ,ΔΥΝΑΤΑ,ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ

Μία μικρή, διακριτική, αθόρυβη πορδούλα που σκέπτεται να ανοίξει και αυτή ένα blog με nick name

ΘΕΛΞΙΟΠΗ ΦΥΣΑ

Τρίτη 7 Νοεμβρίου 2006

ΠΕΡΙ ΠΟΡΔΗΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ QUIZ



Από ποιό αριστούργημα της διεθνούς λογοτεχνίας είναι τα "αεράτα"αυτά αποσπάσματα.



Στον νικητή θα αποσταλεί αποσμητικό χώρου για να αρωματίσει την ατμόσφαιρα του δωματίου του μετά την ανάγνωση του παραπάνω κειμένου.



ΠΟΡΔΗΣΕΓΚΩΜΙΟΝ-ΑΠΑΝΤΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΙΣ ΤΟ QUIZ

Σάββατο 4 Νοεμβρίου 2006

I’m walking to New Orleans




Εάν είστε φίλοι του γνήσιου rock μόλις κυκλοφόρησε ένα εξαιρετικό cd το Last man standing με ένα από τους τελευταίους μεγάλους από την αρχική γενιά του rock τον 70χρονο πλέον Jerry Lee Lewis.Τα 21 τραγούδια του cd, όλα κλασσικά κομμάτια του rock του blues και της country τα τραγουδάει ντουέτο με αγέραστη φωνή με όλη την αφρόκρεμα αυτών των μουσικών ειδών όπως είναι οι Jimmy Page,BB King,Bruce Springsteen,Mick Jacker,Ronnie Wood,Neil Young,Robbie Robertson ,John Fogerty,Keith Richards,Ringo Starr,Merle Haggard,Kid Rock,Rod Stewart,George Jones,Willie Nelson,Toby Keith,Eric Clapton,Little Richard,Delaney Bramlett,Buddy Guy,Don Henley,Kris Kristofferson.


Ακούγοντας αυτό το cd θυμήθηκα ένα πρόσφατο ποστ της Ελληνίδας για την Νέα Ορλεάνη.
Από όλη την Αμερική ήταν από τα παιδικά μου χρόνια η πόλις που θα ήθελα να επισκεφτώ. Άλλωστε ο πρώτος LP δίσκος που αγόρασα εκείνα τα χρόνια ,ήταν με τον μόνιμο κάτοικο της Νέας Ορλεάνης τον Fats Domino.Με ιδιαίτερη συγκίνηση είδα στην τηλεόραση την διάσωση του από τον τυφώνα που κατέστρεψε την πόλη. Τελικά είχα την τύχη να βρεθώ στην Νέα Ορλεάνη τον Μάιο πριν να καταστραφεί. Είχα φροντίσει να βρεθώ εκεί τις μέρες που στη πόλη γινόταν το Φεστιβάλ μουσικής της Γαλλικής συνοικίας.
Ήταν μια μαγεία να γυρνάς στην πόλη στην γλύκα του Μαΐου και διάσπαρτα στη πόλη να έχουν στηθεί εξέδρες και διάφορες μπάντες να παίζουν jazz, rock η country μουσική. Πολλοί κουβάλαγαν μαζί τους πτυσσόμενες πολυθρόνες από αυτές που μαζεύουν σε θήκη που μπορείς να την κρεμάσεις στο ώμο, την έστηναν μπροστά στην μπάντα και απολάμβαναν την μουσική με το ποτό τους στην ειδική θήκη που έχει στο χερούλι. Περιττό να σας πω ότι μόλις γύρισα στην Αθήνα έτρεξα και πήρα και εγώ από αυτές τις πολυθρόνες.
Αυτό όμως που με έκπληξη διαπίστωσα ήταν ότι τα περισσότερα συγκροτήματα ήταν λευκοί ! Πιθανόν αυτό να οφείλονταν στο ότι το φεστιβάλ ήταν της Γαλλικής συνοικίας και να αφορούσε περισσότερο τον λευκό πληθυσμό. Η γαλλική συνοικία που είναι και στο κέντρο της πόλης είχε διατηρηθεί εξαιρετικά και φαίνεται ότι είναι από τις περιοχές της πόλης που υπέστησαν τις λιγότερες ζημιές. Εκεί βέβαια είναι και όλη η βραδινή ζωή με τα μπαράκια με ζωντανή μουσική και τα εστιατόρια με το δικό τους χρώμα .
Το βραδάκι η βόλτα με φαΐ στο ποταμόπλοιο είναι από τα must κάθε τουρίστα. Ένα όμως από τα πρωινά είναι απαραίτητο να πας στα έλη της περιοχής και με ένα καραβάκι να κάνεις την γνωριμία με τους αλιγάτορες οι οποίοι εμφανίζονται μόλις ο οδηγός τους φωνάξει με το όνομα τους αφού βέβαια τους πετάξει ένα κομμάτι κοτόπουλο!
Ένα άλλο εντυπωσιακό πράγμα στη πόλη είναι οι χοντροί. Δεν έχω δει σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου τόσο χοντρούς ανθρώπους. Όταν λέω χοντροί εννοώ 150-200 κιλά !
Ρώτησα ένα έλληνα ιατρό στο Μαϊάμι- πώς τους χειρουργείτε αυτούς με τόσο πάχος; Άσε μου λέει ,είναι μόνιμο πρόβλημα πολλές φορές ακόμα και ο προεγχειρητικός τους έλεγχος Μια φορά χρειάστηκε για να κάνουν αξονική τομογραφία σε ένα τέτοιο κήτος να τον πάνε στον αξονικό του ζωολογικού κήπου γιατί δεν χώραγε στον κανονικό!

H πρώτη φωτογραφία είναι από το αεροδρόμιο της Νέας Ορλεάνης
Η δεύτερη από την παραλία στο ποτάμι .Φαίνεται και ένα ποταμόπλοιο.
Η τρίτη από χαρακτηριστικό σπίτι της Γαλλικής συνοικίας.
Η τέταρτη είναι το Preservation Hall. H μπάντα του είχε έρθει και στην Αθήνα και έπαιξε με τον Λουκιανό Κηλαϊδόνη , 

Η πέμπτη από τα έλη.

ΑΛΛΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΙΣ ΗΠΑ
 ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΑΡΛΙΝΓΚΤΟΝ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ ΤΩΝ ΚΕΝΕΝΤΥ.

Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 2006

ΜΑΘΗΜΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ



Μου το έστειλαν με e-mail δεν είναι δικό μου ,δεν ξέρω αν είναι γνωστό αλλά μου άρεσε γιατί είναι έξυπνο και σας το δημοσιεύω.

Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο ρώτησε: Είναι γεμάτο το βάζο; Και οι μαθητές απάντησαν: -Ναι είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε και χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βότσαλα και άρχισε να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγο και τα βότσαλα κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε: -Είναι γεμάτο το βάζο; Και οι μαθητές απάντησαν: -Ναι είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των πετρών και των βότσαλων. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε: -Είναι γεμάτο το βάζο; Οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά απάντησαν: -Ναι είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει πήρε από την χάρτινη κούτα δύο μπουκάλια μπύρες και άρχισε να τα αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλο το υπόλοιπο κενό του βάζου. Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε: -Είναι γεμάτο το βάζο; Οι μαθητές αυτή τη φορά γέλασαν και είπαν: -Ναι, είναι γεμάτο.
Τώρα, λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αυτό αντιπροσωπεύει τη ζωή σας.
Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή σας, οικογένεια, ο σύντροφός σας, τα παιδιά σας, η υγεία σας, οι καλοί σας φίλοι. Είναι τόσο σημαντικά που ακόμα κι αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη.
Τα βότσαλα είναι τα άλλα πράγματα που έρχονται στη ζωή μας, όπως οι σπουδές, η δουλειά μας, το σπίτι μας, το αυτοκίνητό μας, τα στερεοφωνικά μας. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο δεν θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά της ζωής.
Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα τα πολύ μικρά της ζωής. Αν βάλεις πρώτα άμμο στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για τις πέτρες αλλά ούτε για τα βότσαλα.
Το βάζο είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα, δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά. Ξεχωρίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας. Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε τη σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας, χαρείτε με τους φίλους σας. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώση και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας, το αυτοκίνητό σας, τα στερεοφωνικά σας. Όμως να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα. Ξεχωρίστε τις προτεραιότητες.
Οι μαθητές είχαν μείνει άφωνοι. Ένας όμως ρώτησε: -Καλά, η μπύρα τι αντιπροσωπεύει;
Ο καθηγητής γελώντας του απαντά: -Χαίρομαι που ρωτάς. Θα σας πω. Δεν έχει σημασία πόσο γεμάτη είναι η ζωή σας, δεν έχει σημασία πόσο στριμωγμένος είσαι, γιατί πρέπει να ξέρεις ότι,
ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΙΓΟΣ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΠΥΡΙΤΣΕΣ.

ΠΡΟΣΘΗΚΗ 26-1-2016
Ένα σχετικό βίντεο είναι το παρακάτω: