ΠΟΡΔΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ-ΑΠΑΝΤΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΙΣ ΤΟ QUIZ

Έλαβα με e-mail και δημοσιεύω εξ υποχρεώσεως το παρακάτω γράμμα

Αγαπητέ μου Αθεόφοβε

Με ιδιαίτερη συγκίνηση διάβασα το τελευταίο σου πόστ που έγραψες για την ταπεινή μου υπόσταση.(ΠΕΡΙ ΠΟΡΔΗΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ QUIZ)
Δυστυχώς όμως κανένας από τους αναγνώστες σου δεν είχε διαβάσει το κλασσικό έργο του Εμίλ Ζολά «Η Γή» από το οποίο είχες πάρει τα τόσο εξυμνητικά για μένα αποσπάσματα.
Αλλά στο παρελθόν κανένας δεν ντρεπότανε για μένα και γι αυτό ο Αριστοφάνης στις Νεφέλες με παρομοιάζει με την βροντή (ταυτ’αρα και τώνόματ’ αλλήλοιν,βροντή και πορδή ομοίω)
Βέβαια από την αρχαιότητα ήμουνα διακριτική σε όσους φοβόντουσαν-
Ώστε εν δεσμοίς ών υπέβδυλλέ τε ο κακοδαίμων υπό του δέους και πορδαλέος ήν (υποβδύλλω=κουφοκλάνω)
Από την αγάπη δε που μου είχαν με φώναζαν χαϊδευτικά και φύσα ώστε να γράφει ο Αριστοτέλης :φύσας τε και κατάρρους νοσήμασιν ονόματα τίθεσται αναγκάζειν τους κομψούς Ασκληπιάδας.
Βέβαια όταν ορισμένες φορές έβγαινα χωρίς τα αρώματα μου οπότε μπορεί να ήμουν ολίγον δυσώδης με ονόμαζαν βδόλο και έλεγαν :τον βδόλον ούκ έσθ’ ήτις ρίς υποστήναι δύναται.
Άλλα βέβαια είναι γνωστό ότι - Ο καθένας την πορδή του μοσχολίβανο την έχει
Ήμουνα πάντα κοντά στο λαό και αυτός τόνιζε πάντα την παρουσία μου ανάλογα με το τι είχε φάει
Το κρομμύδι
κάνει πορδίδι
και το σκόρδο
κάνει πόρδο
Η παρουσία μου δε ήταν πάντα συνώνυμη με την υγεία γι’αυτό και -
Κώλος κλασμένος γιατρός χεσμένος
Και βέβαια
Όπου πίνει τσάι κλάνει
Φόβο δεν έχει ν’ αποθάνει
Ακόμα δε όταν είναι κανείς άρρωστος μόλις εμφανιστώ εγώ σημαίνει βελτίωση της υγείας του και ως εκ τούτου
Αρρωστιάρης όντε κλάνει ,του γιατρού η τσέπη χάνει
Είναι γνωστό ότι όταν κανένας χειρουργηθεί ο πιο ευχάριστος ήχος μετεγχειρητικά είναι ή πρώτη εμφάνιση μου πράγμα που σημαίνει ότι το έντερο του ασθενούς λειτουργεί κανονικά και ελεύθερη αποδίδομαι πλέον στην ατμόσφαιρα.
Είναι δε γνωστό ότι σε όλα τα εξελιγμένα μέρη πάντα φρόντιζαν μαζί με την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών να γίνεται και η ελεύθερη διακίνηση των πορδών και έτσι είχαν στα κρεβάτια τους κλανιόρες.
Συγχρόνως στις παλιές καλές εποχές που τα παιδιά αντί για βιασμούς έπαιζαν κρυφτό και στη θέση του α-μπε-μπα-μπλον έλεγαν:
Καποιος έκλασε να πιεί
και στη Πόλη νάκουστεί
που ’φαγε βαρειά κουκιά
και του πόντικα τα’αυτιά
Άπατα ούπατα να περάσει
ένας Οβριός να μπαλώνει
να σταγκώσει ενός μικρού παιδιού τον κώλο
που’κανε το μεγαλύτερο
το φοβερότερο
γέρο πόρδο
Βέβαια επειδή είχα μια ιδιαίτερη συμπάθεια στην τρίτη ηλικία είχα ιδιαίτερες επαφές με αυτή και έτσι πολλές φορές έφτανε οι συγγενείς να λένε
Σ’αγαπώ γριά να κλάνεις
Μα να μην το παρακάνεις
Όμως χωρίς να θέλω να κάνω καμία απρεπή σύγκριση με τους Βασιλείς, πιστεύω ότι –ισχύς μου είναι η αγάπη του λαού- ο οποίος ότι είχε σημαντικό στη ζωή του το αρωμάτιζε με μένα και γι’ αυτό έλεγε:
Σπίτι μου σπιτάκι μου
Πορδοκαλυβάκι μου
Η αντικειμενικότητα μου δεν μου επιτρέπει να παραλείψω ότι παρά τα τόσα σημαντικά που ανέφερα μέχρι τώρα σε ένα σημείο απέτυχα και αυτό είναι τοις πάσι γνωστό.
Με πορδές αυγά δεν βάφονται.
Αντιπαρέρχομαι δε, χωρίς να τους δίδω σημασία , όσους ειρωνικά προσπαθούν να απαξιώσουν την παρουσία μου με την ρήση ότι είμαι
–ατυχής απόπειρα του κώλου προς έναρθρο λόγο
Όμως όλα αυτά που σας είπα δυστυχώς σήμερα ανήκουν στο παρελθόν. Η δόξα μου ανήκει σε άλλη εποχή.
Όπως έχει πει και ο Λαζόπουλος:
Η εποχή είναι σαν την πορδή .Άμα φύγει δεν ξαναγυρνάει πίσω.
Σήμερα μιλάν με απαξίωση για μένα και με εμπλέκουν μόνο με τους ψευτόμαγκες:
Μαγκιά ,κλανιά και κώλος φινιστρίνι.
Τέλος από παλιά αλλά ιδίως τα τελευταία χρόνια είμαι μόνιμο θύμα φυλετικών διακρίσεων.
Θα έχετε παρατηρήσει όταν εξέρχομαι από εσάς αγαπητέ μου Αθεόφοβε η σύζυγος παίρνει εκείνο το άκρως ενοχλημένο ύφος και λέει:
Δεν ντρέπεσαι καθόλου, με ξεβρόμισες!
Όταν όμως εξέρχομαι από το δικό της λεπτεπίλεπτο οπίσθιο η έξοδος μου συνοδεύεται με σχόλιο ανακούφισης :
Φφφφ, επιτέλους τόση ώρα την κράταγα με είχε πεθάνει !
Αυτή είναι πλέον η πραγματικότητα και όλοι ντρέπονται πια για μένα.
Η τελευταία φορά που είδα γραμμένο το όνομα μου με μεγάλα γράμματα ήταν σε ένα περίπτερο που ο περιπτεράς είχε βάλει μια ταμπέλα ότι πουλάει λεμονάδες- πορτοκαλάδες.
Όμως η ταμπέλα που είχε ήταν μικρή οπότε το έγραψε συντετμημένο:
ΛΕΜ/ΔΕΣ
ΠΟΡ/ΔΕΣ
Για όλους αυτούς τους λόγους σας ευχαριστώ εκ κοιλίας και με το σημαντικό κείμενο που δημοσιεύσατε μπορώ πλέον να σας αποχαιρετίσω με το αγαπημένο μου τραγούδι
ΔΥΝΑΤΑ,ΔΥΝΑΤΑ,ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ

Μία μικρή, διακριτική, αθόρυβη πορδούλα που σκέπτεται να ανοίξει και αυτή ένα blog με nick name

ΘΕΛΞΙΟΠΗ ΦΥΣΑ