ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ;;

Γεννήθηκε την κατοχή λίγο πριν την απελευθέρωση.
Από τα παιδικά του χρόνια είχε κάτι σποραδικές αναμνήσεις πείνας, κρύου και αρρώστιας.
Μετά όταν άρχισε να συνειδητοποιεί τον εαυτό του η ζωή του ήταν καλύτερη με ζεστασιά και αγάπη και πολλά παιχνίδια στην μονοκατοικία τους στην Αθήνα.
Στο Δημοτικό ήταν ένα παιδί που η μάνα του το πρόσεχε ιδιαίτερα γιατί εύκολα πάθαινε "βρογχικά " και αρρώσταινε.
Την θυμόταν να του βάζει βεντούζες, θερμόμετρο και να του δίνει ένα σιρόπι που δεν του άρεσε αλλά τον υποχρέωνε να το πιει.
Ήταν μοναχογιός και οι μόνοι συγγενείς που έβλεπε συχνά ήταν η θεία του στο χωριό που τον πολυαγαπούσε, με τα 6 ξαδέλφια του που ήταν μεγαλύτερα από αυτόν και που τον κοίταζαν με ζήλια γιατί γι’ αυτούς ήταν ο «πλούσιος πρωτευουσιάνος ».
Σαν μοναχογιός ήταν το αγαπημένο παιδί των γονιών του και δεν του χάλαγαν χατίρι.
Η ζωή του άλλαξε μόλις έμαθε την αλήθεια εκεί κοντά που τελείωνε το Δημοτικό.
Του την είπε μια δεύτερη εξαδέλφη από το χωριό που την φιλοξενούσαν μέχρι να βρει δουλειά σε ένα σπίτι.
Η μάνα του δεν ήταν αυτή που ήξερε για μάνα.
Η πραγματική του μάνα ήταν αυτή που νόμιζε για θεία του και τα 6 ξαδέλφια του ήταν στην πραγματικότητα τα αδέλφια του.
Η πραγματική του μάνα χήρα πάμφτωχη, έδωσε, το μικρότερο παιδί της που ήταν και φιλάσθενο, στην εύπορη αδελφή της που ήταν άτεκνη.
Η υιοθεσία αυτή ήταν κάτι που συνηθιζόταν τότε ,έγινε κανονικά και ψάχνοντας βρήκε και τα επίσημα χαρτιά της υιοθεσίας του .
Μόνο που στον ίδιο δεν είχαν πει τίποτα.
Αισθάνθηκε ότι τον έχουν εξαπατήσει. Μίσησε την πραγματική του μάνα και τα αδέλφια του και τους διέγραψε τελείως από την ζωή του.
Το μυστικό το κράτησε μέσα του και δεν είπε ποτέ στους θετούς του γονείς τους οποίους και υπεραγαπούσε ότι ήξερε την αλήθεια.
Όμως και εκείνοι ποτέ δεν του είπαν τίποτα.
Κράτησε με την πραγματική μάνα του και τα αδέλφια του μια τυπική σχέση σαν να ήσαν απλοί οικογενειακοί γνωστοί.
Έκλαψε τους θετούς του γονείς όταν πέθαναν σαν πραγματικούς.
Όταν τον ειδοποίησαν ότι η πραγματική του μάνα ήταν βαριά και θα πέθαινε, δεν πήγε, και στην κηδεία της έστειλε απλά ένα συλλυπητήριο τηλεγράφημα.
Ήταν από τα νιάτα του βαρύς καπνιστής και στα 48 του χειρουργήθηκε για καρκίνο του πνεύμονα , που ευτυχώς κατά τύχη τον διέγνωσαν έγκαιρα, και την γλίτωσε.
Δεν επέτρεψε στην γυναίκα του να ειδοποιήσει κανέναν συγγενή του ότι είναι στο νοσοκομείο και χειρουργείται.
Μετά 14 χρόνια εμφάνισε νέο καρκίνο στον άλλο πνεύμονα, αυτή την φορά δεν τον πρόλαβαν, και σε λιγότερο από 2 μήνες πέθανε.
Τα αδέλφια του δεν ξέρουν ακόμη ότι έχει πεθάνει.


Στη μνήμη του φίλου μου Αριστείδη που άλλο ήταν το πραγματικό του όνομα(ήταν άραγε δίκαιος;).