Σάββατο 28 Μαρτίου 2020

ΤΟ ΓΑΛΑ ΚΑΙ Η ΓΚΑΡΝΤΑΡΟΜΠΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ! α΄μέρος.




Στα 2000 χρόνια που ο Χριστιανισμός έγινε μία από τις πιο διαδεδομένες θρησκείες, ήταν αναπόφευκτο μαζί με την εξάπλωση του να πολλαπλασιαστούν και οι απατεώνες που με διάφορους τρόπους προσπάθησαν και πέτυχαν, να εκμεταλλευτούν το θρησκευτικό συναίσθημα των πιστών προς ίδιον όφελος.
Οι πιστοί είναι ένα ευκολόπιστο κοινό που έλκεται από το υπερφυσικό και δίνει ελάχιστη σημασία στην κοινή λογική και στην προφανή απάτη, φτάνει αυτή να είναι πασπαλισμένη με ένα θαύμα ή αντικείμενο που να έχει σχέση με κάποιο πρόσωπο της χριστιανικής μυθολογίας.
Διάφορα απίθανα λοιπόν πράγματα αποκτούν λατρευτική σημασία για το χριστεπώνυμο πλήρωμα, που πιστεύει πως προσκυνώντας τα και αφού βέβαια ακουμπήσει και τον οβολό του στο κουτί που τα συνοδεύει, αποκτά και την ευλογία του αγίου που τα είχε.
Έτσι πχ είδαμε πρόσφατα να εκτίθενται για προσκύνημα ο σκούφος,  τα γυαλιά, οι πλαστικές παντούφλες , η ζακέτα και ακόμα ένα κάστανο του Παΐσιου!






Έτσι τεράστιος αριθμός εκκλησιών διαθέτει κάποια θαυματουργό εικόνα αγίου, αγίας. Παναγίας κτλ η οποία βρέθηκε πάντα κατά τον ίδιο τρόπο.
Κάποια, συνήθως γυναίκα, είδε στον ύπνο της ένα όραμα που την οδήγησε στην ανεύρεση της εικόνας, η οποία έτσι αποκτά θαυματουργικές ικανότητες άμα την προσκυνήσεις και της κρεμάσεις κάποιο χρυσό κόσμημα ή μαργαριταρένιο κολιέ  ή και στην ανάγκη ρίξεις και χυδαία χρήματα στο κάτωθεν της παγκάρι.


Γκράν σουξέ έχουν επίσης στους πιστούς και τα λείψανα των αγίων, πραγματικών ή φανταστικών όπως η Αγία Βαρβάρα.( Η ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ)
Όποιος όμως θέλει να μείνει ακέραιος μετά θάνατον δεν πρέπει ν΄αγιάσει!
Και αυτό γιατί κάθε σοβαρή εκκλησία δεν νοείται να μην έχει και κάποιο χέρι, πόδι, σπάλα, δάκτυλο ή κεφάλι αγίου ή αγίας. Εδώ πχ μέτρησα με υπομονή ότι το λείψανο του Αγίου Χαραλάμπους έχει μοιραστεί σε 37 διάφορα μοναστήρια και εκκλησίες!



Οι καλόγεροι και τα μοναστήρια έχουν διακριθεί σε αυτό τον διαμοιρασμό ήδη από τα χρόνια πριν την επανάσταση, έτσι ώστε στην Ελληνική Νομαρχία του 1806 του ανωνύμου του Έλληνος, να διαβάζουμε πως ο τρόπος  για μαζέψουν χρήματα οι καλόγεροι..είναι άξιος γέλωτος ενταυτώ και δακρύων. Αυτοί έχουν εν κιβωτίδιον γεμάτον από ανθρώπινα κόκκαλα και κρανία ακέραια, τα οποία ασημώνοσι, και έπειτα ονοματίζουσιν, άλλα μεν του Αγίου Χαραλάμπους και άλλα του Αγίου Γρηγορίου. Έν ένί λόγω, δεν αφήνουν άγιον, χωρίς να έχουν μέρος από τα κόκκαλα του.(βλέπετε κανένα συσχετισμό με το σήμερα;)
Προσθέτει δε ότι :Έγώ, έως τώρα βέβαια ,είδα έως τέσσαρας κεφαλάς του Αγίου Χαραλάμπους
Και διαπιστώνει με πίκρα, ήδη πάνω από 200 χρόνια πριν, μια πραγματικότητα  που δυστυχώς υφίσταται μέχρι σήμερα πως:
Οι ιερείς, αγαπητοί μου, …πάντοτε επροσπάθησαν με το μέσον της θεότητος να καταδυναστεύσουν τους συμπολίτας των καθώς μέχρι της σήμερον με την αμάθειαν και κακομάθησιν επέτυχον του σκοπού των. Αυτοί, καλύπτοντες με τίτλον αγιότητος τα πλέον φανερά ψεύματα, εγέμισαν τους αδυνάτους νόας του λαού από μίαν τοσαύτην δεισιδαιμονίαν, ώστε οπού αντί να ονομάσουν ψεύμα το αδύνατον, το ονομάζουν άγιον. Και ούτως αδιστάκτως πιστεύουσιν εις κάθε τους λόγον, ούτε τολμούσι να εξετάσωσι το παραμικρόν, μάλιστα δε τους είναι εμποδισμένον. ( Περισσότερα για την Ελληνική Νομαρχία στο ΕΙΧΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ; )
Η μητέρα του Χριστού αποτελεί ένα πρόσωπο που συγκεντρώνει την λατρεία των Χριστιανών ανεξαρτήτου δόγματος.
Έτσι εδώ και πολλά χρόνια αναφέρονται ιερά λείψανα που σχετίζονται με την Παναγία, όπως πχ ότι από την εποχή  της περιόδου της λατινικής κυριαρχίας (1204-1261) μνημονευόταν ότι στον ναό του Μεγάλου Παλατιού φυλάσσονταν  κάποιες σταγόνες από το γάλα της Παναγίας, τις οποίες αγόρασε μαζί με τα λείψανα τους Πάθους του Χριστού, ο βασιλιάς Λουδοβίκος Θ΄ για το σκευοφυλάκιο της Sainte-Chapelle.


Γράφει ο μεταρρυθμιστής Καλβίνος (1509-1564)  
«…Ωστόσο, για να έχουν τουλάχιστον κάτι που να ανήκε σε Αυτήν, προσπάθησαν να αντισταθμίσουν την έλλειψη άλλων κειμηλίων με την κατοχή των μαλλιών Της και του γάλακτός Της. Τα μαλλιά προσκυνούνται σε διάφορες εκκλησίες στη Ρώμη, στη Salvatierra στην Ισπανία, στη Maçon, Saint-Flour, Κλυνύ, Νεβέρ στη Γαλλία, καθώς και σε πολλές άλλες πόλεις. Όσον αφορά το γάλα, δεν υπάρχει ίσως μία πόλη, μία αδελφότητα, ένα ανδρικό ή γυναικείο μοναστήρι, όπου αυτό δεν εμφανίζεται σε μεγάλες ή μικρές ποσότητες. Πράγματι, αν η Παρθένος ήταν τροφός σε όλη της τη ζωή ή γαλακτοπαραγωγική φάρμα, δεν θα μπορούσε να παράξει τόσο γάλα από όσο δείχνεται ως δικό της στα διάφορα μέρη. Πώς αυτοί απέκτησαν όλο αυτό το γάλα δεν το λένε, και είναι περιττό εδώ να σημειώσουμε ότι δεν υπάρχει καμία βάση στα Ευαγγέλια για αυτές τις ανόητες και βλάσφημες υπερβολές.»
Φιαλίδια γεμάτα με τέτοιου είδους γάλα δείχνονταν σε διάφορες εκκλησίες στη Ρώμη, στη Βενετία στην εκκλησία του Αγίου Μάρκου, στην Αιξ-αν-Προβάνς, στην εκκλησία των Célestins στην Αβινιόν, στον Άγιο Αντώνιο στην Πάδοβα κτλ κτλ, και πολλές ανόητες ιστορίες σχετίζονται με θαύματα που αποδίδονται σε αυτά τα λείψανα.»
Η εξήγηση της γαλακτοπαραγωγής της Παναγιάς είναι απλή. Σύμφωνα με την χριστιανική μυθολογία, όταν ο Ιωσήφ έλειπε για να αγοράσει εφόδια για τη φυγή τους στην Αίγυπτο, κατέφυγε σε ένα σπήλαιο και τρέφοντας η Παναγία με γάλα τον Χριστό, μια σταγόνα γάλατος έπεσε κάτω με αποτέλεσμα να λευκανθεί μετά την φυγή τους το σπήλαιο, το οποίο βέβαια είναι από άσπρη ασβεστολιθική γη ή ο λεγόμενος γαλακτίτης λίθος (=είδος ζεόλιθου που όταν τρίβεται ή βρέχεται, εκκρίνει υγρό που μοιάζει με γάλα)
Έτσι κομμάτια από αυτή την πέτρα από την Σπηλιά του Γάλακτος στη Βηθλεέμ βαφτίστηκαν Άγιο Γάλα της Παρθένου !





Άγιο γάλα περιέχει και η εξαιρετικής τέχνης  περιστερά που ανήκει στην Λειψανοθήκη του Hugo d' Oignies.  Η περιστερά φτιάχτηκε μετά το 1243, πιθανότατα το 1250, από επίχρυσο ασήμι, ενώ στο στήθος της βρίσκεται ένας μεγάλος αμέθυστος. Πατά πάνω σε μικρή βάση με παραστάσεις τεσσάρων μικρών ανθρώπινων κεφαλών και σε δύο ρόδα. Στη βάση υπάρχει παράσταση της Σταύρωσης. Η ακριβής μικροτεχνία του Hugo είναι φανερή στο κεφάλι της περιστεράς, αλλά και στα πτερά. Το ύψος του αντικειμένου είναι 45 εκ.


Το Επόμενο

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2020

ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ 200 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ.




Κλεισμένοι στα σπίτια μας φέτος και ασχολούμενοι καθημερινά με τα νεώτερα της επιδημίας του κορονοϊού,  φτάσαμε χωρίς καλά να το καταλάβουμε στην 25η Μάρτιου, την σημαδιακή αυτή ημερομηνία που συμβολίζει  την απελευθέρωση της πατρίδας από τον τουρκικό ζυγό χάρις στην εθνεγερσία του 1821.
Το κείμενο που παραθέτω παρακάτω, νομίζω ότι συνδέει με τον καλύτερο τρόπο το 1821 με την σημερινή πραγματικότητα, καθώς η ελληνική κοινωνία φαίνεται να πραγματώνει σήμερα τις ιδέες όλων αυτών των πρωτοπόρων Ελλήνων στην Ελλάδα και την Ευρώπη πριν από 200 χρόνια, που οραματίζονταν μια χώρα που ελεύθερη πια, θα συμβαδίζει με τις προηγμένες κοινωνίες της Ευρώπης.
Το κείμενο αυτό υπογράφει η καθηγήτρια Ιστορίας του ΕΚΠΑ  Μαρία Ευθυμίου και έχει τίτλο:
(Οι υπογραμμίσεις με έντονα γράμματα είναι δικές μου)


Άνοιξη του 1821: οι Έλληνες μπαίνουν σε πόλεμο, με αβέβαιη έκβαση, κατά των Οθωμανών, ελπίζοντας ότι θα νικήσουν. Άνοιξη του 2020: οι Έλληνες μπαίνουν σε πόλεμο, με αβέβαιη έκβαση, κατά μιας πανδημίας, ελπίζοντας ότι θα νικήσουν. Οι αναλογίες απολύτως άνισες, ωστόσο συγκλίνουσες και αποκλίνουσες παράμετροί τους είναι, παραδόξως, αναγνωρίσιμες στο τότε και το τώρα. Το 1821 ετοιμάσθηκε από μιαν ελίτ εμπόρων, λογίων, ενόπλων και προυχόντων και βγήκε πέρα γιατί ένας λαός ξωμάχων, ναυτικών και αγροτών στάθηκε όρθιος υπηρετώντας τον στόχο μέχρι τέλους. Για την ελευθερία που δεν είχε, αλλά προσδοκούσε ν’ αποκτήσει. Σήμερα, το 2020, μπήκε στον πόλεμο από αιφνιδιασμό. Τον πόλεμο αυτόν τον κρατά μία ελίτ επιστημόνων, γιατρών, νοσοκόμων, υγειονομικών υπαλλήλων, φαρμακοποιών, κρατικών υπαλλήλων, πολιτικού προσωπικού αλλά βγαίνει πέρα γιατί ένας λαός στέκεται όρθιος, με ανέλπιστη υπευθυνότητα, για την επιβίωση τη δικιά του και της κοινωνίας του. Για να επανέλθει στην ελευθερία που, μέχρι πριν λίγο, είχε και, λόγω του ιού, έχασε.
Το 1821 ελληνικό κράτος δεν υπήρχε. Μόλις τότε γεννιόταν και διαμορφωνόταν, με δυσκολίες επικοινωνίας και συντονισμού, μέσα σε ορυμαγδό απρόβλεπτων και βαριών καταστάσεων που ένας πόλεμος φέρει - χωρίς στρατό, δομές, θεσμούς, υπηρεσίες και νόμους. Σήμερα, το 2020, το ελληνικό κράτος είναι σχεδόν διακοσίων ετών και αντιμετωπίζει τον πόλεμο κατά του ιού και τις απρόβλεπτες καταστάσεις που αυτός φέρει με υπηρεσίες, δομές, θεσμούς και νόμους, σε μία τεχνολογική πραγματικότητα που εξασφαλίζει ταχεία επικοινωνία και ευρεία πληροφόρηση.


Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των Ελλήνων εντάσσεται στο ρεύμα του Εθνισμού του 19ου αιώνα που, στην πρώτη του φάση, πυρπολούσε λαούς της Ευρώπης και της Αμερικής  ωθώντας τους προς την ανεξαρτησία, σε μία βάση αναγνωρίσιμων κοινών συναισθημάτων που ο αγώνας αυτός προκαλούσε στους μετέχοντες. Προετοιμαζόμενοι για τη δική τους μάχη οι Έλληνες είχαν έλθει, το 1821, χάρις στις πληροφορίες που έφταναν για την Αμερικανική και τη Γαλλική Επανάσταση με τους ναπολεόντειους της πολέμους, ιδεολογικά και συναισθηματικά εγγύτερα προς τον Δυτικό κόσμο - με τον οποίο επρόκειτο, εξ άλλου, και δομικά να συνδεθούν κατά τη διάρκεια της Επανάστασης. Διακόσια χρόνια αργότερα και μέλη πια της ΕΕ από τεσσαρακονταετίας, οι Έλληνες, παρακολουθώντας τηλεοπτικά την παγκόσμια μάχη κατά του ιού, εστιάζουν τις αγωνίες τους στις εγγύτερες γεωγραφικά και συναισθηματικά Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, σε μια ψυχική σύγκλιση που δεν είχε καταφέρει να επιτύχει η ΕΕ στις δεκαετίες που κύλησαν.


Αυτή τη σύγκλιση με την πρωτοπόρα πνευματικά, ιδεολογικά, πολιτικά και κοινωνικά Δύση επεδίωξαν οι λόγιοι πολιτικοί ηγέτες της Επανάστασης του 1821, παραμερίζοντας τη σύνδεση με την πεφιλημένη των λαϊκών στρωμάτων ομόδοξη αλλά καθυστερημένη Ρωσία. Στόχος τους, η δημιουργία -όπως οι ίδιοι τόνιζαν- μιας Ελλάδας στην κατεύθυνση των «ευνομούμενων» «πολιτισμένων» λαών της Δύσης, και πολιτών με αίσθημα ατομικής ευθύνης, αξιοπρέπεια, σεβασμό των νόμων και του κοινού αγαθού. Προς τον σκοπόν αυτό, μέσα στην Επανάσταση, συγκάλεσαν Εθνοσυνελεύσεις στις οποίες ψηφίστηκαν Συντάγματα και νόμοι δυτικού τύπου, την ίδια ώρα που οργάνωσαν πολιτειακά την αναδυόμενη χώρα πάνω στα πιο πρωτοπόρα βήματα της Δύσης. Η σύνδεση αυτή έγινε, όμως, εκ των άνω και, εξ αυτού, παρόλα τα ισχυρά βήματα σύγκλισης, αποδείχθηκε μέσα στον χρόνο, πολλές φορές αδύναμη και, στην πράξη, ελλιπώς αφομοιωμένη.


Στη συγκυρία του κορωνoϊού, ωστόσο, οι πολιτικοί ηγέτες της Επανάστασης θα έπαιρναν ανέλπιστα -διακόσια χρόνια μετά- μιαν αισιόδοξη εικόνα: οι μονίμως διαμαρτυρόμενοι, αγανακτούντες, αλληλοϋπονομευόμενοι, αλληλοϋβριζόμενοι, απείθαρχοι και τους άλλους κατηγορούντες Έλληνες δεν ακολούθησαν το γνώριμο μονοπάτι των συμπεριφορών τους. Αντίθετα, στάθηκαν -με τη βοήθεια, προφανώς, των βαριών εικόνων από τη γειτονική Ιταλία- ιδιαίτερα σοβαροί απέναντι στον εαυτό τους και την κοινωνία τους.
Εμπιστεύτηκαν το κράτος που αενάως κατηγορούσαν, τις υπηρεσίες που μονίμως λοιδορούσαν, τους λειτουργούς που αμφισβητούσαν, το πολιτικό προσωπικό που διέγραφαν, τους ένστολους που περιφρονούσαν και, χωρίς μεγάλες εκτροπές, ακολούθησαν κανόνες και οδηγίες τηρώντας τες, κατά μεγάλο ποσοστό, ευλαβικά.


Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας τους εξέδωσε ένα υψηλού επιπέδου και συμβολισμού διάγγελμα· ο Πρωθυπουργός τους -όρθιος παρά τον αφόρητο φόρτο τεσσάρων βομβών που κλήθηκε ταυτόχρονα να  διαχειριστεί: του οικονομικού, του μεταναστευτικού, της εισβολής Ερντογάν, της πανδημίας- απέδειξε ότι, με τους συνεργάτες του, διαχειρίζεται αποτελεσματικά, στο μέτρο του δυνατού, την κρίση απευθυνόμενος στους πολίτες με ευθύνη, μέτρο, εντιμότητα και σοβαρότητα. Οι πολιτικοί του, της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αντί του πάγιου δρόμου της σύγκρουσης για τη σύγκρουση και της υπονόμευσης για την υπονόμευση, ακολούθησαν στάση χαμηλών τόνων και υπευθυνότητας - στην κατεύθυνση αναζήτησης της βέλτιστης λύσης για την αντιμετώπιση του κοινού κινδύνου. Οι επιστήμονές του αποδείχθηκαν έτοιμοι να πάρουν τα ηνία της υπεύθυνης δράσης και ενημέρωσης με γνώση, μέτρο, και υψηλό αίσθημα ευθύνης. Οι γιατροί του και το νοσηλευτικό προσωπικό του έλαμψαν και λάμπουν δουλεύοντας σιωπηλά και αγόγγυστα, μερόνυχτα, σώζοντας ζωές- και μια κοινωνία ολόκληρη. Οι επαγγελματίες, που οικονομικά συντρίβονται από τα αυστηρά περιοριστικά μέτρα, υπομένουν καρτερικά το κακό γνωρίζοντας ότι βιώνουμε όλοι μιαν έκτακτη κατάσταση που πρέπει απαρεγκλίτως να κερδηθεί ώστε να επανέλθει, στο μέλλον, η ζωή στην πρότερη κανονικότητά της.



Μέσα από την πρόκληση του κορωνοϊού, η ελληνική κοινωνία μοιάζει να βρήκε το πρόσωπο που διακόσια χρόνια τώρα επεδίωκε να διαμορφώσει. Να πίστεψε στις αξίες της και στα προτάγματά της. Να πέρασε από το «εγώ» στο «εμείς». Να παραμέρισε ψεκασμούς, δεισιδαιμονίες, νερά του Καματερού, ατέρμονες διεθνείς συνωμοσίες. Να κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέπτη και, ως φαίνεται, να πήρε την απόφαση να ενηλικιωθεί - με αίσθημα ατομικής, αλλά και συλλογικής ευθύνης. Να έχει για πρότυπό της και να εμπιστεύεται, αντί για πρόσωπα αμφισβητούμενης αξίας και αρετής, ανθρώπους ήθους, σεμνότητας, αρχών, γνώσης, κύρους και υπευθυνότητας σαν τον κύριο Σωτήρη Τσιόδρα.
Αμήν και άμποτε!, όπως έλεγαν και οι αγωνιστές του ’21.



Σάββατο 21 Μαρτίου 2020

ΟΙ ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΟΙ ΜΑΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΡΟΝΟΪΟ !




Οι γελοιογράφοι μας αντιμετώπισαν  τον κορονοϊό  με το καλύτερο αλλά και μοναδικό μέσο που διαθέτουν, το χιούμορ! Τους έδωσε άφθονη τροφή να σατιρίσουν τόσο τον ιό όσο και μας και τις συμπεριφορές μας αυτές τις μέρες. Μια μικρή συλλογή από αυτές τις γελοιογραφίες είναι η παρακάτω.























Βέβαια εκτός από τον κορονοϊό πρόσφορο έδαφος για σάτιρα έδωσε η εκκλησία με την μεσαιωνική της στάση σχετικά με τις λειτουργίες την μετάληψη και τις ανόητες δηλώσεις μητροπολιτών.













Τέλος δεν θα μπορούσε να μείνει χωρίς σάτιρα η ανάγκη να μένουμε στο σπίτι για να καταπολεμηθεί η εξάπλωση του ιού.








Και βέβαια πιστεύω πως οι γελοιογραφίες του Πετρουλακη και του Αρκά εκφράζουν με τον καλύτερο τρόπο την ψυχική μας  διάθεση απέναντι στον απρόσμενο εχθρό που μας απειλεί αυτές τις μέρες.