ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ:
Μετά την ορκωμοσία μας σε σημαιοφόρους μας έδωσαν φύλλο
πορείας για τα καράβια.
Τον Αθεόφοβο
βέβαια σαν γνήσιο ναυτικό ταλέντο δεν
μπορούσαν να τον περιορίσουν σε ένα μόνο καράβι και γι΄αυτό τον λόγο τον
έστειλαν να υπηρετήσει στον στολίσκο των ναρκαλιευτικών με αποτέλεσμα όποια από
αυτά έφευγαν από τον Ναύσταθμο να είναι και αυτός μέσα!
Αλλά πριν να αρχίσω να ταξιδεύω με περίμενε ένα αναπάντεχο
ιατρικό θέμα που ήθελε άμεση επίλυση.
Σε ένα καράβι του στολίσκου ο μάγειρας βρέθηκε να έχει
σύφιλη !
Οπότε με το καλημέρα μόλις παρουσιάστηκα ήρθε άνωθεν η
εντολή όπως εξεταστούν όλοι οι ναύτες για να δούμε μην τυχόν υπήρχε και άλλος
που να έχει μολυνθεί.
Οπλισμένος λοιπόν με
υπομονή και φορώντας τα γυαλιά μου άρχισα να εξετάζω εκατοντάδες ναύτες
λέγοντας στερεότυπα στον καθένα:
Κατέβασε τα, βγάλτην έξω, τράβα το πετσάκι , εντάξει φύγε!
Μέσα σε 2-3 μέρες έχοντας δει τόσες μαλαπέρδες παντός
μεγέθους, μήκους σχήματος και χρώματος, ίσιες και στραβές θα μπορούσα πλέον να συγγράψω ειδική διατριβή
για το θέμα.
Ευτυχώς δεν διαπιστώθηκε ύπαρξη άλλου κρούσματος και έτσι πριν να
προλάβω να συνέλθω από αυτό το άχαρο θέαμα μου ήρθε το σήμα να επιβιβαστώ
σε ένα καράβι από τον στολίσκο που θα
έφευγε.
Σε όσα καράβια πάντως βρέθηκα έχαιρα της εκτίμησης των
ναυτικών παντός βαθμού και με θεωρούσαν πολύ καλό γιατρό για δύο βασικούς λόγους: πρώτον γιατί δεν με
πιάνει ναυτία στην θάλασσα και δεύτερον παρ΄ όλο που δεν είμαι πότης όσο και να πιω δεν μεθάω ποτέ!
Σε μεγάλες κρασοκατανύξεις σε λιμάνια που πιάναμε, στην
χειρότερη των περιπτώσεων έφτανα να τα βγάλω όλα αλλά πάντα ήξερα που ήμουνα
και τι κάνω.
Έτσι μετά από μια οινοφαγοποσία στην Σκύρο που ξεκίνησε το
μεσημέρι με ένα αρνί στην σούβλα και τελείωσε τα μεσάνυκτα μετά την βρώση 10
κιλών αστακών από 11 άτομα, κουβάλησα τον κυβερνήτη του σκάφους που επέβαινα
στην πλάτη μου ο οποίος τελικά απέκτησε επαφή με την πραγματικότητα την άλλη
μέρα.
Ο Αθεόφοβος στα Ψαρά.
Το ίδιο έγινε και στα Ψαρά που τον γύρισα στο καράβι στην ίδια κατάσταση και αφού
πλέον σε όλο το νησί δεν υπήρχε άλλο ούζο προς κατανάλωση!
Προηγουμένως σε κατάσταση ευθυμίας διατελούντες με τις
μελωδικές φωνές μας είχαμε αποχαιρετίσει την νεαρή και χαριτωμένη δασκάλα του
νησιού όταν την είδαμε να μπαίνει στο σπίτι της τραγουδώντας κάτω από το
παράθυρο της με πάθος το Σήκω μικρό μου και άκουσε ένα μινόρε της αυγής!
Στην περιοχή αυτή μεταξύ Σκύρου και Ψαρών είχαμε βρεθεί για
πραγματική ναρκαλιεία σε βάθος, μήπως και είχε ξεμείνει καμία νάρκη από τον Β΄
Παγκόσμιο πόλεμο.
Οπότε μια μέρα ακούστηκε ο ειδικός συναγερμός γιατί μακριά
φάνηκε να επιπλέει κάτι σαν νάρκη.
Αμέσως ο διοικητής του στολίσκου είπε σε ένα υπεύθυνο
υπαξιωματικό να πάρει μια βάρκα να πλησιάσει να δει περί τίνος πρόκειται.
Αυτός αφού του κλάφτηκε στην αρχή ότι έχει και δύο παιδάκια, ελπίζοντας πως θα
στείλει κάποιον άλλο στην θέση του χωρίς παιδάκια, τελικά αναγκάστηκε να
εκτελέσει την εντολή.
Ευτυχώς ταχύτατα διαπιστώθηκε
πως η "νάρκη" δεν ήταν τίποτα άλλο από ένας τουμπανιασμένος γάιδαρος
που τα πόδια επάνω έμοιαζαν από μακριά σαν
τις κεραίες που έχουν οι νάρκες !
Ο ατυχής αυτός γάιδαρος ήταν τελικά και η μόνη
"νάρκη" που βρήκαμε.
Το ότι δεν με πειράζει η θάλασσα πολλοί το απέδιδαν στο ότι σαν
γιατρός παίρνω κρυφά κάποιο φάρμακο, το οποίο τους το κρατώ μυστικό!
Η μόνη φορά που με πείραξε πάντως η θάλασσα ήταν όταν
διασχίζαμε τα στενά της Σικελίας και το πλοίο κούναγε άτακτα προς κάθε
κατεύθυνση.
Εκείνη την μέρα το φαί ήταν γιουβαρλάκια και μέσα σε αυτό
τον χαλασμό έκατσα και εγώ να φάω.
Μετά τα δύο πρώτα το τρίτο γιουβαρλάκι αντί να κατευθύνεται
προς τα κάτω άρχισε να έχει μια τάση να εξέλθει βιαίως προς τα επάνω οπότε για
να μην το εμποδίσω πετάχτηκα έξω και το ελευθέρωσα στην θάλασσα προς γενική
ικανοποίηση του πληρώματος που το μισό
ξέρναγε από την μια πλευρά του πλοίου και το άλλο από την άλλη!
Η τελική κατάληξη αυτού του ταξιδιού ήταν ο ναύσταθμος της La Spetzia όπου
με την θριαμβευτική μας είσοδο ο θαλασσόλυκος του γλυκού νερού κυβερνήτης μας,
κατάφερε με το ανθυποβρυχιακό του
ναρκαλιευτικού να κόψει την καδένα της άγκυρας από ένα δεμένο ιταλικό πολεμικό
ενώ επικρατούσε πλήρης νηνεμία στην θάλασσα.
Ακόμα θυμάμαι το κατάπληκτο βλέμμα του Ιταλού αξιωματικού
που είχε πεταχτεί έξω και έβλεπε την αλυσίδα της άγκυρας του πλοίου του να βρίσκεται σε ορθή γωνία με το νερό!
Από ότι ακούστηκε αργότερα ο κυβερνήτης αντί να τιμωρηθεί
έλαβε εύφημο μνεία γιατί διέσωσε το σκάφος του από μεγαλύτερη ζημιά λόγω της
επικρατούσης θαλασσοταραχής!
Από τα πολλά φαιδρά που έζησα στην θητεία μου στα καράβια
ήταν και η διαμαρτυρία που έκανε στον κυβερνήτη του σκάφους ένας υπαξιωματικός.
Οι υπαξιωματικοί, όπως και οι αξιωματικοί, σύμφωνα με τις
δημοκρατικές παραδόσεις του στρατεύματος, είχαν ξεχωριστό σιτηρέσιο από το
πόπολο, δηλαδή τους ναύτες.
Μια μέρα παρουσιάστηκε στην γέφυρα ένας υπαξιωματικός που
εξέφρασε το παράπονο όλων των υπαξιωματικών ότι δεν μπορούνε να τρώνε κάθε μέρα
σούπα!
Έκπληκτος ο κυβερνήτης φώναξε τον υπεύθυνο του σιτηρεσίου
των υπαξιωματικών να του εξηγήσει γιατί γίνεται αυτό.
Αγανακτισμένος αυτός του εξήγησε τον λόγο.
Εγώ κ. κυβερνήτα έχω χρεωθεί τα μαχαιροπήρουνα ! Αυτά τα
γαϊδούρια παίρνουν το πιάτο με το φαί τους και πηγαίνουν και το τρώνε όπου τους καπνίσει και τα παρατάνε όπου
βρίσκονται!
Ε, τις σούπες αναγκάζονται να τις τρώνε μόνο στην τραπεζαρία
και χρησιμοποιούν μόνο κουτάλι!
Η χρέωση του υλικού είναι ένα μεγάλο αγγούρι στα στρατά
καθώς είσαι υπεύθυνος για ότι χαθεί ή κλαπεί.
Θυμάμαι ακόμα το έντρομο βλέμμα ενός υπαξιωματικού που
εμφανίστηκε κάθιδρος με τα σώβρακα τα
μεσάνυκτα στην γέφυρα του πλοίου.
Είχε δει σε εφιάλτη πως του είχαν κλέψει την γυροπυξίδα!
Για όσους δεν ξέρουν αυτή είναι τεράστια και στερεωμένη στο
πάτωμα της γέφυρας πυξίδα!
* Μια καταπληκτική
ερμηνεία του τραγουδιού Οι 7 νάνοι στο
s/s Cyrenia από τον ίδιο τον Μικρούτσικο στις 02.08.2013, από τους Κήπους, στην Κύμη
της Εύβοιας. Το ποίημα καταλήγει με τον
στίχο Μάνα, θα
πάω στα καράβια.