Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2006

Η ΑΛΛΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ



Ξύπνησε απότομα μέσα στη νύχτα.
Διάχυτα ,χωρίς να μπορέσει να προσδιορίσει από πού, ένα μουγκρητό γέμιζε τον χώρο του.
Αλαφιάστηκε. Άνοιξε το φως στο κομοδίνο του και το δωμάτιο που φωτίστηκε του έδωσε ένα αίσθημα ηρεμίας.
Όμως αυτό κράτησε λίγο.
Το μουγκρητό έγιναν πολλά μουγκρητά που πλησίαζαν .
Έρχονται πάλι ,είπε στον εαυτό του αλλά σήμερα δεν θα σας αφήσω να κάνετε ότι θέλετε.
Πήρε από το συρτάρι του κομοδίνου του το περίστροφο του πατέρα του ,που το είχε κλέψει από το ντουλάπι που το φύλαγε, και το όπλισε.
Ελάτε κτήνη φώναξε, δεν σας φοβάμαι ! Και άρχισε να ουρλιάζει.
Η πόρτα του δωματίου του μισάνοιξε αλλά αυτός πρόλαβε να πυροβολήσει πριν αυτό να μπει μέσα και ο γδούπος ενός σώματος ακούστηκε στο ξύλινο πάτωμα.
Ένα αίσθημα άφατης χαράς τον πλημμύρισε.
Επιτέλους είχε ξεκαθαρίσει ένα από όλα αυτά τα κτήνη που τον περιτριγύριζαν.
Τα μουγκρητά σταμάτησαν μαχαίρι.
Σηκώθηκε από το κρεβάτι ήρεμος πλέον γιατί ήταν σίγουρος ότι τα υπόλοιπα θα έχουν φύγει.
Είχε την περιέργεια να δει πως είναι αυτά που του καταδυνάστευαν την ζωή τόσο καιρό.
Άνοιξε την πόρτα τελείως και στο πάτωμα είδε την μάνα του νεκρή μέσα στα αίματα.
Αυτός ζούσε σε μια άλλη πραγματικότητα από την δικιά μας.
Την πραγματικότητα ενός σχιζοφρενούς.

Παρασκευή 27 Οκτωβρίου 2006

ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΤΡΑΒΑΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΗΦΟΡΑ…



«Οι Έλληνες έχουν εις το να γράφουν ελευθέρως το αυτό επίσης δικαίωμα καθώς και εις το να πνέωσι και ζώσι » γράφει ο Μάγιερ από το πολιορκημένο Μεσολόγγι στις 19 Ιανουαρίου 1824.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 26-10-2006

Τα μπλόγκ αποτελούν σήμερα την πιο σύγχρονη, λαϊκή και δημοκρατική κατάκτηση στον αγώνα για την ελευθερία της έκφρασης.
Ο οποιοσδήποτε μπορεί να εκφράσει από την πιο σοφή μέχρι και την πιο ανόητη άποψη και η οποία θα γίνει αποδεκτή η θα απορριφθεί από όσους θα την διαβάσουν.
Βεβαίως και δεν έχει κανείς δικαίωμα να συκοφαντεί κάποιον άλλο, καλυπτόμενος και από την ανωνυμία που του παρέχει το μέσον, και είναι απόλυτο δικαίωμα του θιγόμενου να ζητήσει την πραγματική ταυτότητα του συκοφάντη του για να τον μηνύσει.
Συκοφαντία όμως δεν μπορεί να θεωρηθεί η σάτιρα, όσο σκληρή και να είναι, γιατί τότε τα δικαστήρια δεν θα έπρεπε να κάνουν άλλη δουλειά από το να εκδικάζουν μηνύσεις, ιδίως πολιτικών προσώπων, που βρίσκονται στο καθημερινό στόχαστρο των διαφόρων έντυπων και ραδιοφωνικών η τηλεοπτικών μέσων.
Αυτό όμως που είναι αδιανόητο, εάν τα πράγματα έχουν όπως έχουν αναφερθεί, είναι η σύλληψη ενός απλά ενδιάμεσου ο οποίος δεν φέρει καμία απολύτως ευθύνη για τα γραφόμενα κάποιου τρίτου.
Με αυτή την λογική θα πρέπει να συλλαμβάνεται και υπεύθυνος του πρακτορείου που κάνει την διανομή του τύπου αλλά και γιατί όχι και ο περιπτεράς που πουλάει εφημερίδες!
Ακόμη περισσότερο θα πρέπει να διώκονται και όσοι πουλούν τηλεοράσεις και ραδιόφωνα γιατί χωρίς δεν αυτά μπορώ να δω η να ακούσω τον Λαζόπουλο, τον Μητσικώστα τον Αναστασιάδη ,τον Πανούση η και τόσους άλλους που περνάνε γενεές 14 όλα τα πρόσωπα της επικαιρότητας.
Τέλος η μεγαλύτερη απορία μου είναι γιατί η σύλληψη.
Δηλαδή εάν εγώ θιγώ από ένα ανώνυμο δημοσίευμα της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ και κάνω μήνυση θα πάνε αμέσως να συλλάβουν τον Φυντανίδη;

Τρίτη 24 Οκτωβρίου 2006

ΝΕΚΤΑΡΙΑ Γ¨-ΤΟ ΕΠΟΥΡΑΝΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΙΣΤΟ



ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΕΔΩ

Στην φωτογραφία δεν φαίνεται γιατί τον κρύβει ο Πολύδωρας ,αλλά δεν μπορούσε να μην είναι εκεί ο πατέρας της Νεκταρίας
Ο θεολόγος πατέρας της Νεκταρίας είχε ένα κρυφό σαράκι μέσα του που όμως δεν επέτρεπε ούτε στον εαυτό του να το εκφράσει.
Το σαράκι αυτό ήταν ότι ενώ από παιδί ήταν τόσο θρήσκος που δεν είχε αφήσει εκκλησία και ξωκλήσι που να μην έχει πάει να προσκυνήσει ,ενώ έτρωγε ώρες ολόκληρες από την μέρα του να προσεύχεται ,ενώ όπως πίστευε για τον εαυτό του ούτε μυρμήγκι δεν είχε πειράξει ,ούτε η Παναγία στην οποία προσευχόταν, ούτε ο Άγιος Νεκτάριος που του είχε αφιερώσει την κόρη του, ούτε κανένας από την Αγία Τριάδα δεν του είχε στείλει ένα στοιχειώδες μήνυμα που να τον καθοδηγεί στην ζωή του να την κάνει καλύτερη και να κάνει το σωστό ώστε να είναι έτοιμος για την μετά θάνατον ζωή .
Μια ζωή λοιπόν προσπαθούσε σε ότι του συνέβαινε να διαιστανθεί το μήνυμα του Θεού, το οποίο ήταν απόλυτα πεπεισμένος ότι θα του το στείλει για να τον προειδοποιήσει ,για κάτι σημαντικό στη ζωή του. Το μόνο άγχος που είχε ήταν μήπως στείλει μεν ο Θεός το μήνυμα αλλά αυτός δεν το καταλάβει.
Αυτά πέρναγαν φευγαλέα στο μυαλό του σήμερα που είχε μάθημα στο σχολείο του.
Το κεφάλαιο που δίδασκε ήταν η θυσία του Αβραάμ που ήταν από τα αγαπημένα του. Ο λόγος ήταν γιατί του άρεσε να βλέπει την ανατριχίλα στη φάτσα των παιδιών ιδίως όταν με ιδιαίτερα σαδιστικό τρόπο τους εξιστορούσε το πώς ακόνιζε το μαχαίρι ο Αβραάμ για να προσφέρει θυσία το παιδί του στον Πανάγαθο Θεό.
Στο καλύτερο σημείο της περιγραφής ένα κόψιμο στη κοιλιά του χάλασε τον ειρμό. Με το δεύτερο κόψιμο τελείωσε την εξιστόρηση χωρίς να την φχαριστηθεί και έτρεξε στη τουαλέτα του σχολείου του.
Με σιχαμάρα είδε στο καλάθι μια ματωμένη σερβιέτα και σκέφτηκε ότι θα πρέπει να είναι από εκείνη την νεαρή αντιπαθή φιλόλογο που τον κοιτάει περιπαικτικά κάθε φορά που κάνει τον σταυρό του. Σίγουρα σκέφτηκε, από αυτήν την άθρησκη που όλο για απεργία μιλάει, θα είναι ,γιατί οι άλλες καθηγήτριες είναι ήδη, στο κλιμακτήριο.
Η επιθετικότητα του περιέλαβε όλο το γυναικείο πλήθος και σκέφτηκε ότι σωστά σε αυτό το υποδεέστερο είδος που είναι οι γυναίκες ,επειδή είναι μιαρές ,δεν τους επιτρέπεται να ιερουργούν και να μπαίνουν στο ιερό της εκκλησίας. Καντηλανάφτισσες και πολύ τους πάει, σκέφτηκε.
Τους θεολογικούς αυτούς συλλογισμούς διέκοψαν τα κωλικοειδή άλγη της κοιλίας του, οπότε τάχιστα κατέβασε τα παντελόνια του, και αφέθηκε στην μόνη απόλαυση που δεν θεωρεί αμαρτία το Ευαγγέλιο, το χέσιμο.
Μόλις η ανακούφιση επανήλθε στην κοιλιά του ως καλός παραγωγός γύρισε να δει την ποσότητα και την ποιότητα της παραγωγής του.
Με έκπληξη διαπίστωσε ότι τα σκατά του ήταν καταπράσινα.
Ένα ελαφρό ρίγος διαπέρασε την καρδιά του και ως γνήσιος Θεολόγος το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε ήταν μήπως αυτό ,όσο και να φαίνεται παράξενο μήπως είναι το Θείο μήνυμα.
Από τι πράσινο θέλει άραγε να τον αποτρέψει ο Θεός ;Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ο Θεός του έστελνε μήνυμα να μην ψηφίσει ΠΑΣΟΚ στις εκλογές γιατί ο Θεός ήξερε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να ψηφίσει αυτούς που δεν θέλουν το θρήσκευμα στις ταυτότητες.
Καθώς ντύθηκε άρχισε να κάνει ηρεμότερες σκέψεις. Μάλλον το χρώμα αυτό οφειλόταν στα χόρτα που είχε φάει χθες το βράδυ.
Μέχρι την άλλη μέρα είχε ξεχάσει αυτές τις σκέψεις μέχρι που στο σπίτι πλέον ότι είχε φάει φρόντισε να μεταβληθεί σε αυτό που από φοιτητές της Θεολογίας έλεγαν περιπαικτικά «καρπόν κοιλίας» Βέβαια η γαμήλιος ακολουθία άλλον καρπόν εννοεί, αλλά αυτό ήταν και το αστείο στους θεολογικούς κύκλους ,μαζί με την συνέχεια της δεήσεως που λέει –τη παιδίσκη ταύτη-και η παιδίσκη είναι μερικές φορές 100 ετών!
Μόλις ανακουφίστηκε από τον καρπόν της κοιλίας του, όπως συνήθιζε πάντα μελέτησε και αυτή την φορά το προϊόν του κόπου του.
Έντονα ρίγη φρίκης τον περιέλουσαν.
Σήμερα τα σκατά του ήσαν κατακόκκινα!
Οι χθεσινές σκέψεις ξαναγύρισαν απειλητικές. Είναι μήνυμα Θεού;
Μα δεν μπορεί ο Θεός να πιστεύει ότι αυτός θα μπορούσε να ψηφίσει τους άθεους και αντίχριστους κομμουνιστές! Το μυαλό του πήγαινε να σπάσει ,τράβηξε με δύναμη τον Νιαγάρα του και το χερούλι του έμεινε στο χέρι. Το έστειλε στον Αντίχριστο, αλλά αμέσως ντράπηκε για τα λόγια του, έκανε τον σταυρό του με το χέρι που δεν κρατούσε τα βρακιά του και κάπως ηρέμησε. Είχε ήδη μετανιώσει γιατί τράβηξε το καζανάκι, όχι γιατί έσπασε το χερούλι ,αλλά γιατί πάνω στην σαστισμάρα του δεν είχε ελέγξει μήπως το χρώμα οφείλονταν σε αίμα από την αιμορροΐδα του.
Την επομένη μέρα το κόψιμο τον έπιασε έξω από το σπίτι του.
Έτρεξε όπως ήταν ,ακόμα και με την τσάντα στο χέρι ,και χωρίς ούτε το σακάκι του να βγάλει πρόλαβε να τα κάνει μόλις κατέβασε το παντελόνι του.
Αμέσως πλέον γύρισε να δει το χρώμα.
Ήταν μπλε!
Εκεί ζαλίστηκε και αφού σκουπίστηκε πήγε στο υπνοδωμάτιο γδύθηκε και κουκουλώθηκε με το πάπλωμα φοβισμένος .
Ήταν σίγουρος πια ότι ο Θεός του έστελνε μηνύματα με τα σκατά!
Για το μήνυμα ήταν σίγουρος αλλά τι ήθελε να του πει; Αν είχε σχέση με τα κόμματα μπορούσε ο Θεός να μην είναι με την Δεξιά του Κυρίου;
Όταν γύρισε η γυναίκα του τον βρήκε αλαφιασμένο να λέει συνεχώς το Πιστεύω.
Της διηγήθηκε τα καθέκαστα και αυτή με το πρακτικότερο μυαλό της τον ρώτησε μήπως φόραγε εκείνα τα φτηνά μπλε γυαλιά που είχε αγοράσει από τον Πακιστανό.
Στην κατάσταση που βρισκόταν δεν μπορούσε να θυμηθεί τίποτα , όμως αυτή η πιθανότητα τον ηρέμισε.
Έτσι την επόμενη μέρα ήταν πανέτοιμος να λύσει το γρίφο. Αντί να πάει για χέσιμο στην λεκάνη είχε από πριν βάλει δίπλα ένα μεγάλο πήλινο κεσέ από γιαούρτι ώστε να μπορέσει να δείξει και στη γυναίκα του την κένωση του για να λυθεί κάθε αμφιβολία.
Η αναμονή όμως του χεσίματος του δημιούργησε άλλο πρόβλημα
Αυτός που ήταν κανονικότατος καθημερινά δεν του ερχόταν με τίποτα να χέσει! Και την μεθεπόμενη μέρα ,τίποτα και την τέταρτη τίποτα!
Εν τω μεταξύ αναγκαζόταν να κουβαλάει σε μία τσάντα καθημερινά στο σχολείο και τον κεσέ!
Τελικά σε μία από τις χειρότερες μέρες του σαν καθηγητής γιατί ένας μαθητής ,με άθεους γονείς του έκανε τελείως άβολες ερωτήσεις όπως πχ εν μέσω πόσων γυναικών και πόσων παλλακίδων πέθανε ο Σολομών, του ήρθε το τόσο πολυαναμενόμενο κόψιμο.
Επήγε λοιπόν στην τουαλέτα του σχολείου που ευτυχώς δεν είχε σήμερα ματωμένες σερβιέτες στο καλάθι, και τα έκανε μέσα στο κεσέ.
Όπως καταλαβαίνετε το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να δει το χρώμα τους.
Ήταν άσπρο!
Ήταν πλέον σίγουρος ότι ο Θεός έστω με αυτόν τον ανορθόδοξο τρόπο του έστελνε το μήνυμα του το οποίο του φαινόταν πλέον σαφές. Τρεις κενώσεις στη σειρά με τα τρία διαφορετικά χρώματα και μετά από μέρες το λευκό, ξεχωριστά.
Τύλιξε καλά τον κεσέ σε μία σακούλα και γύρισε στο σπίτι.
Είπε την πεποίθηση του στην γυναίκα του έντονα θρησκευόμενη θεολόγο και αυτή, αλλά αυτή πιο ανεπηρέαστη και με καλύτερη θεολογική παιδεία από αυτόν του επέμενε ότι στην ιστορία του Χριστιανισμού Θεϊκό μήνυμα με σκατά ούτε οι αναχωρητές της ερήμου δεν αναφέρουν. Η μόνη αμφιβολία που υφίσταται είναι με τους στυλίτες οι οποίοι λόγω του ύψους που βρίσκονταν δεν μπορούσαν να δουν το χρώμα του σκατού τους
Η λύση ήταν να καταφύγουν στον μόνο άνθρωπο που είχαν εμπιστοσύνη .
Ήταν ο πατήρ Παρπαθίου όποίος ήταν και παπάς και γιατρός. Είχε πολύ καλή φήμη στους παραεκκλησιαστικούς κύκλους και με τις συνεχείς τηλεοπτικές εμφανίσεις του είχε διευρύνει το εκκλησίασμα του αλλά και την πελατεία του.
Σαν φήμη κυκλοφορούσε ότι η μόνη ιατρική του αποτυχία ήταν ή προσπάθεια που είχε κάνει να θεραπεύσει από το σύνδρομο της λογόρροιας τον Χριστόδουλο.
Σε φίλους του είχε εκμυστηρευτεί ότι η περίπτωση του ήταν ανίατη γιατί αντιδρούσε στη θέα μικροφώνου σαν τα σκυλιά του Παυλώφ.
Αφού περίμεναν για αρκετά διάστημα στο σαλόνι αναμονής του παπά-γιατρού, υπό τα αγριεμένα βλέμματα των άλλων ασθενών οι οποίοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι κρατάνε στο σακούλι και βρωμάει τόσο , μπήκαν στο ιατρείο συνεννοημένοι ότι δεν θα πουν τίποτα σχετικά με τα θεϊκά μηνύματα ώστε να μην επηρεάσουν την γνώμη του.
Αφού πρώτα πήραν την ευλογία του ως παπά , εξέθεσαν στον ιατρό το ιστορικό των κενώσεων, με τις πιθανές αιτίες που είχαν συζητήσει ,και του έδειξαν τον κεσέ.
Μόλις ο Παρπαθίου τον είδε του είπε κατηφής:
Δυστυχώς αγαπητέ μου αυτή η κένωση είναι αποτέλεσμα αποφρακτικού ίκτερου και θα πρέπει να μπείτε επειγόντως στο Νοσοκομείο για έλεγχο γιατί πιθανώς έχετε κάτι πολύ σοβαρό.Στην έως τότε σταδιοδρομία του ο παπάς-ιατρός δεν είχε ξαναδεί ασθενή να παίρνει τόσο ευτυχισμένη έκφραση όταν του ανακοινώνει τόσο δυσάρεστα πράγματα.
Ο πατέρας της Νεκταρίας ήταν ευτυχής γιατί εκτός από τον Χριστόδουλο, που λόγω θέσεως έχει κατ’ ευθείαν επαφή με τον Θεό, είχε πλέον πειστεί ότι ο Θεός είχε στείλει σε αυτόν τον ταπεινό δούλο του, αλλάζοντας το χρώμα του σκατού του έγκαιρα το μήνυμα της ασθενείας του, ώστε να καταφύγει αμέσως σε γιατρό, έστω και αν αυτός δεν μπόρεσε να καταλάβει από την αρχή το αληθές του νόημα!
Αφού η ασθένεια του είχε σχέση με το συκώτι του και προκαλεί αποχρωματισμό στο σκατό του, ο Πάνσοφος Θεός δεν θα μπορούσε να βρει πιο σωστό τρόπο να τον προειδοποιήσει αυτόν τον ταπεινό αλλά εκλεκτό δούλο του !
Το τι μπορούσε να υποφέρει από την ασθένεια του δεν τον απασχολούσε γιατί όλοι οι μάρτυρες της εκκλησίας είχαν τραβήξει τα πάνδεινα μέχρι να αγιάσουν.
Άρα για να του στείλει ο Θεός μήνυμα τον προόριζε για κάτι μεγάλο γιατί σε επίπεδο κάτω από όσιους και άγιους δεν είχε στείλει μέχρι σήμερα μηνύματα
Σκεφτόταν τον εαυτό του σε μία εικόνα, με φωτοστέφανο πιθανώς σε σκατί φόντο, για να συσχετίζει ο αγιογράφος την σχέση του εικονιζόμενου αγίου με το θείο μήνυμα, και η ψυχή του γεμάτη αγαλλίαση ήταν ήδη στο Παράδεισο!
Φεύγοντας με αυτές τις σκέψεις από το ιατρείο, ξέχασε τον κεσέ με τα σκατά και ο Παρπαθίου οργισμένος άνοιξε το παράθυρο και τον πέταξε έξω στον δρόμο χωρίς να πάρει χαμπάρι ότι πέτυχε τον πατέρα της Νεκταρίας στο Δόξα Πατρί την στιγμή που έβγαινε από το ιατρείο κάνοντας τον σταυρό του!


Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Κυριακή 22 Οκτωβρίου 2006

ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΧΑΡΑΣΣΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ



Όταν ταξιδεύω μου αρέσει να παίρνω φωτογραφίες και βίντεο από τα μέρη που επισκέπτομαι.
Μετά την επιστροφή μου με τις φωτογραφίες και τα βίντεο ξανακάνω πολλές φορές το ταξίδι στο μυαλό μου και έχω διαπιστώσει ότι αν δεν τα είχα πάρει πολλά μέρη με την συχνή εναλλαγή των τοπίων και των εντυπώσεων δεν θα είχαν μείνει στη μνήμη μου.
Υπάρχουν όμως 3 μέρη στον κόσμο, και ένα στην Ελλάδα, που πιστεύω ότι καμία φωτογραφία και κανένα βίντεο δεν μπορούν να αποδώσουν και να υποκαταστήσουν την εικόνα που έχει δημιουργηθεί στο μυαλό σου από την φυσική σου παρουσία εκεί.Είναι τέτοια η μαγεία που δημιουργεί ο χώρος ,είναι τέτοια η εναλλαγή των χρωμάτων ,είναι οι μυρουδιές ,η θερμοκρασία της ατμόσφαιρας είναι τέλος η τόση ομορφιά γύρω σου που έχεις την αίσθηση ότι δεν μπορείς να την χορτάσεις και όλα αυτά μαζί εντυπώνονται στο μυαλό για όλη σου την ζωή.

Η πρώτη λοιπόν εικόνα είναι από το Μάτσου-Πίτσου στο Περού.
Είναι η μόνη πολιτεία των Ίνκας που δεν κατέστρεψαν, γιατί δεν την βρήκαν ,οι Ισπανοί χαμένη όπως είναι μέσα στον Αμαζόνιο στην κορυφή ενός βουνού.
Σε περιμένει ,ανοχύρωτη να την περπατήσεις με ένα πυκνό καταπράσινο δάσος γύρω σου, με μία αίσθηση ότι βρίσκεσαι στη μέση του πουθενά.Οι τεράστιοι ακανόνιστοι ογκόλιθοι των κτισμάτων με τους οποίους είναι χτισμένη η πολιτεία ,τοποθετημένοι με τόση μαεστρία ώστε να μην υπάρχει ούτε χαραμάδα ανάμεσα τους , σου δημιουργούν την εντύπωση ότι οι κάτοικοι εκεί είχαν κάποια υπερφυσική ικανότητα.


Η δεύτερη εικόνα είναι από το Ταζ-Μαχάλ στην Ινδία.
Μπορεί να έχει δει κανείς φωτογραφίες του από πριν αλλά όταν φτάσεις να το έχεις μπροστά σου έχεις την εντύπωση ότι αυτό το κομψοτέχνημα αιωρείται στο χώρο έτσι σοφά που είναι τοποθετημένο σε ύψωμα μπροστά από ένα ποταμό πίσω του.Έχοντας φτάσει απόγευμα ,με το φως του ήλιου να έχει αποκτήσει εκείνη την χαρακτηριστική ζεστασιά ,με μία ατμόσφαιρα την οποία αισθάνεσαι σαν να τυλίγει το σώμα σου ,μαζί με τις μυρουδιές της Ινδίας, έχεις την αίσθηση ότι ο χώρος αυτός δεν είναι πραγματικός αλλά μαγικός.


Η τρίτη τέλος εικόνα είναι από την έρημο του Ουάντι Ραμ της Ιορδανίας εκεί που έδρασε ο Λόρενς της Αραβίας.
Πηγαίνοντας με μία μάλλον αρνητική διάθεση για το τι μπορούμε να δούμε σε μία έρημο, βρέθηκα με ένα τζιπ να διασχίζουμε μια έρημο που ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα μπορούσε να έχει τόση ομορφιά.
Τα χρώματα γύρω μου στους βράχους ,στην άμμο, στην ατμόσφαιρα εναλλάσσονταν με ένα τρόπο που μόνο ένα καλειδοσκόπιο μπορεί να κάνει.Ο ίδιος όγκος βράχων αποκτούσε άλλη εικόνα καθώς περνούσες μπροστά του και άλλαζε η οπτική σου γωνία και ο φωτισμός.

Τέλος η καλύτερη και ωραιότερη εικόνα είναι από την Ελλάδα.
Έχοντας μόλις πάρει το πτυχίο μας και χαλαροί μετά την αγωνία των εξετάσεων δύο ζευγάρια συμφοιτητών είχαμε πάει για ξεκούραση στη Νιο.
Περνώντας ανέμελα τις πρώτες μέρες, είχαμε αρχίσει να έχουμε την αγωνία ποια θα είναι η πορεία μας από και πέρα στη ζωή και στις σχέσεις μας.
Οι μέρες της φοιτητικής ζωής είχαν τελειώσει και μαζί είχαν τελειώσει και οι διακοπές μας στη Νιο και πήραμε το καράβι για την Σαντορίνη να φάμε εκεί τα τελευταία μας λεφτά πριν να γυρίσουμε.
Η ανατολή μας πέτυχε αγκαλιασμένους στο κατάστρωμα να φτάνουμε στην Σαντορίνη ή οποία άρχισε να αχνοφαίνεται στον ορίζοντα.
Ο ήλιος φώτιζε σιγά σιγά αυτό το τόσο άγριο αλλά μοναδικό και πανέμορφο τοπίο λες και ήθελε να μας δώσει ένα μήνυμα ότι η ζωή είναι μπροστά μας ,να την ανατέλλει, και είναι όμορφη η ρουφιάνα όσα τσαλίμια κι’ αν μας παίζει.
Από τότε το ηλιοβασίλεμα στην Σαντορίνη όσο όμορφο και αν είναι δεν μπορεί να σβήσει από την μνήμη μου την εικόνα αυτή.
Παρά το ότι και τότε είχα φωτογραφική μηχανή μαζί μου η ομορφιά αυτή μπροστά μου δεν με άφησε ούτε καν να σκεφτώ ότι μπορείς να αποθανατίσεις τέτοιες στιγμές που εικόνα και συναίσθημα γίνονται ένα.

Παρασκευή 20 Οκτωβρίου 2006

ΔΥΟ ΓΑΛΑΝΑ ΜΑΤΙΑ



Σήκωσε με τρυφερότητα την φωτογραφία του από το σύνθετο και την ξεσκόνισε όπως έκανε κάθε μέρα. Σκέφτηκε ότι αυτά τα γαλανά μάτια που την κοίταζαν χαμογελαστά μέσα από την φωτογραφία ήταν το πρώτο πράγμα που πρόσεξε πάνω του όταν τον πρωτοείδε πριν 25 χρόνια. Είκοσι πέντε χρόνια που δεν κατάλαβε καλά καλά πως πέρασαν χωρίς ποτέ να ανταλλάξουν μια σκληρή κουβέντα όπως τόσα άλλα ζευγάρια που ήξερε. Βέβαια λόγω της δουλειάς του, περιοδεύων εμπορικός αντιπρόσωπος, κοντά τον μισό χρόνο της κοινής ζωής τους ήταν μακριά από το σπίτι, οπότε πίστευε ότι δεν είχαν τις μικροσυγκρούσεις που προκαλεί η καθημερινή συμβίωση. Το μόνο διάστημα που είχαν μείνει μαζί πάνω από ένα χρόνο ήταν πριν 20 χρόνια που έκαναν τις προσπάθειες για να κάνουν παιδί.
Ήταν μια περίοδος της ζωής της που πάντα προσπαθούσε να την σπρώξει έξω από τη μνήμη της ιδίως την ημέρα που ο γιατρός της ξεκαθάρισε ότι από μια σπάνια γενετική ανωμαλία δεν θα έμενε ποτέ έγκυος. Ήταν η μοναδική φορά που είδε αυτά τα χαμογελαστά γαλανά μάτια που τόσο αγαπούσε να σκοτεινιάζουν
Ήξερε καλά πόσο ήθελε ένα παιδί και παρά το ότι της έλεγε ότι δεν πειράζει ,ίσως να είναι καλύτερα να είναι μόνο οι δύο τους, έβλεπε πως χάιδευε και έπαιζε με τα παιδιά των φίλων και των συγγενών τους.
Παρά το ότι απωθούσε συνέχεια όλα αυτά από το μυαλό της δεν υπήρξε μέρα που οι σκέψεις αυτές να μην ερχόντουσαν απρόσκλητες στη μνήμη της μέχρι εκείνη τη μέρα.
Εκείνη τη μέρα που παρακολουθούσε στη τηλεόραση τα νέα για το τραγικό αεροπορικό δυστύχημα όταν άρχισε ο εκφωνητής να λέει τα ονόματα των θυμάτων πήγαινε προς την κουζίνα, όταν ένα όνομα σαν μαχαίρι καρφώθηκε στο κεφάλι της.
Ήταν του άντρα της.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά αυτά που κρατούσε η μνήμη της ήταν σαν σκορπισμένα κομμάτια από ένα παζλ που όσο και να προσπαθούσε δεν μπορούσε αλλά και δεν ήθελε να το συναρμολογήσει.
Το μόνο που ήταν σαφές στη μνήμη της ήταν ότι δεν μπορούσε να κλάψει λες και όλα τα δάκρυα είχαν μαζευτεί μέσα της και πότιζαν τα σωθικά της.
Σήμερα, ένα χρόνο μετά διάσπαρτες αναμνήσεις την πλημμύριζαν καθώς κρατούσε την φωτογραφία.
Τότε κτύπησε το κουδούνι της πόρτας.
Όταν άνοιξε αντίκρισε ένα κοριτσόπουλο γύρω στα 20 που είχε την εντύπωση ότι κάπου το είχε ξαναδεί.
Το κορίτσι την ρώτησε το όνομα της και αφού της το είπε ζήτησε να περάσει μέσα για να μιλήσουν.
Αφού κάθισαν στο σαλόνι η κοπέλα την κοίταζε σιωπηλή και ξαφνικά τα μάτια της γέμισαν δάκρυα χωρίς αναφιλητά. Μην μπορώντας να καταλάβει τίποτα πήγε δίπλα της και συγκινημένη από το βουβό αυτό κλάμα την αγκάλιασε από τους ώμους.
Στις επίμονες ερωτήσεις της γιατί κλαίει, η κοπέλα δεν απαντούσε αλλά προσπαθούσε να σκουπίσει τα μάτια της μέχρι που ψέλλισε χαμηλόφωνα
–ήταν και η μάνα μου στο αεροπλάνο.
Την αγκάλιασε και όσα δάκρυα είχαν μαζευτεί εδώ και ένα χρόνο μέσα της έτρεξαν μεμιάς.
Αφού ηρέμησαν ρώτησε την κοπέλα πως από τόσους συγγενείς των θυμάτων βρήκε αυτήν.
Η απάντηση την άφησε άφωνη.
Ο άντρας σας ήταν ο πατέρας μου και ταξίδευαν μαζί με την μητέρα μου.
Της εξήγησε ότι ο πατέρας της ήταν εμπορικός αντιπρόσωπος και έλλειπε για μεγάλα διαστήματα από το σπίτι αλλά όταν ήταν εκεί ήταν ο καλύτερος πατέρας του κόσμου.
Με την μητέρα της δεν είχαν παντρευτεί , αλλά όταν γεννήθηκε η κοπέλα την αναγνώρισε σαν γνήσιο παιδί του και είχε φροντίσει για το μέλλον της.
Μαζεύοντας μετά τον θάνατο των γονιών της τα πράγματα τους στο σπίτι για να μετακομίσει σε ένα μικρότερο βρήκε στο γραφείο του πατέρα της σε ένα κλειδωμένο συρτάρι ένα γράμμα που της έγραφε την πραγματικότητα.
Ζητούσε συγνώμη για τα ψέματα που είχε πει στις δύο γυναίκες της ζωής του αλλά ο πρόσκαιρος δεσμός με την μητέρα της διατηρήθηκε όταν αυτή έμεινε έγκυος και του χάρισε ότι πιο πολύ επιθυμούσε στη ζωή του –ένα παιδί.
-Θεώρησα ότι έπρεπε να έρθω να σας πω όλη αυτή την ιστορία γιατί είστε ένα σημαντικό μέρος από την ζωή του πατέρα μου. Λέγοντας την αλήθεια θεωρώ ότι ξεκαθάρισα από το παρελθόν και από δω και πέρα θα πρέπει να κοιτάξω μόνη μου πλέον τι θα κάνω στη ζωή μου.
Σηκώθηκε να φύγει δίνοντας της το χέρι.
Εκείνη την αγκάλιασε και της είπε:
Αγάπη μου δεν είσαι μόνη σου στη ζωή, από σήμερα έχεις μια νέα μητέρα!



Στη μνήμη της
Ιωάννας Μπουκουβάλα- Αναγνώστου.!

Τρίτη 17 Οκτωβρίου 2006

ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ ΜΟΔΑ



Ο τίτλος έχει ένα οξύμωρο σχήμα : η σχέση που έχουν οι άνδρες με τη μόδα είναι η ίδια που έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο, δηλαδή καμία!
Ένα μεγάλο μέρος των ανδρών τους ντύνει η σύζυγος η αν δεν υπάρχει στις νεώτερες ηλικίες η μαμά τους.
Εάν δεν υπάρχει καμία από τις δύο τότε βλέπετε διάφορα σουλούπια με κουστούμια δύο νούμερα μεγαλύτερα ,γιατί τους έχει μείνει από την παιδική τους ηλικία που η μάνα τους τα έπαιρνε μεγαλύτερα για να τους χωράνε και τον άλλο χρόνο, η με ρουχαλάκια σαν κολάν γιατί όταν τα πήραν δεν είχαν υπολογίσει την μπυροκοιλιά που θα έκαναν.
Η ανδρικές ανάγκες στα ρούχα καλύπτονται τις περισσότερες φορές με –το είδα στη βιτρίνα μπήκα και το πήρα.
Συνήθως οι περισσότεροι έχουν βρει 2-3 καταστήματα που έχουν ρούχα που τους βολεύουν και το σημαντικότερο, για τους ολίγον ευτραφείς που χωράνε σε αυτά όποτε, όπως και εγώ, πάνε συστημένοι εκεί και ψωνίζουν.
Δεν υπάρχει ενοχλητικότερο πράγμα από το να δοκιμάζεις ένα σακάκι που σου αρέσει, να φρακάρεις ,να μην έχει το μεγαλύτερο νούμερο και να σου λέει ο υπάλληλος:
Ξέρετε, έχετε λίγο δύσκολο σώμα!!
-Βρε δε πας στο διάολο που θα μου πεις ότι έχω δύσκολο σώμα επειδή έχουμε λίγα κιλάκια παραπάνω!
Όταν δε η περίμετρος της μέσης είναι ολίγον ευρύτερη, σαν την Β΄ Αθηνών, ένα τεχνικό θέμα που δεν έχει λυθεί ακόμη στην ανδρική ένδυση, είναι που μπαίνει η ζώνη –πάνω από την κοιλία ή κάτω. Τείνω να καταλήξω ότι καλύτερα είναι πάνω γιατί δεν πέφτει έτσι το παντελόνι και δεν κινδυνεύεις να πατάς τα πατζάκια σου άσχετα αν μοιάζεις λίγο στον μεθύστακα του Ορέστη Μακρή.
Βέβαια υπάρχει και μία κατηγορία που είναι κομψευόμενοι εκ πεποιθήσεως. Ξέρουν όλες τις μάρκες που κυκλοφορούν, παρακολουθούν αυτά τα περιοδικά που απευθύνονται στο αντίστοιχο ανδρικό κοινό, και ακολουθούν με ιδιαίτερη προσοχή αν τα σακάκια θα έχουν στενό η φαρδύ πέτο, αν το παντελόνι θα έχει ή όχι ρεβέρ και είναι ιδιαίτερα δυστυχείς που δεν υπάρχουν αντίστοιχες με τις γυναικείες επιδείξεις μόδας.
Γιατί βέβαια ακόμα και αυτοί δεν μπορούν να παρακολουθήσουν εκείνα τα ανδρικά μοντέλα ένδυσης που παρουσιάζουν μερικοί μόδιστροι γυναικείων ενδυμάτων που μόνο αν θέλεις να γίνεις σούργελο μπορείς να τα φορέσεις.
Βασικά λοιπόν τις τάσεις της ανδρικής μόδας στην Ελλάδα τις καθορίζουν αυτοί που λένε τις ειδήσεις όπως ο Χατζηνικολάου.
Μελιτζανιά γραβάτα φοράει ο Χατζηνικολάου και ροζ ο Πρετεντέρης;
Σε δυο μέρες θα δείτε στο μετρό όλους τους κομψευόμενους αντιπροσώπους, αυτούς με την τσάντα στο χέρι, και τους ανερχόμενους γιάπιδες να φορούν τις ίδιες.
Αυτοί είναι μία ιδιάζουσα κατηγορία γιατί ορισμένοι αναγκάζονται από την εταιρεία που δουλεύουν να φοράνε από τα ξημερώματα κουστούμι και γραβάτα άσχετα από το τι θέλανε οι ίδιοι να φορέσουν.
Ευτυχώς η πλειονότητα σήμερα έχει λύσει το πρόβλημα με ένα τζιν και αν είναι νεώτερης ηλικίας με εκείνα τα ποικίλου σχήματος, χρωμάτων αλλά μονίμου βρωμερής εικόνας αθλητικά παπούτσια και οι μεγαλύτεροι με εξίσου σκονισμένα αλλά δερμάτινα.

Βέβαια στις νεώτερες ηλικίες έχουν ιδιαίτερη πέραση φούτερ και μπουφάν με πολλές τσέπες για να χώνουν το μουσικό τους μαραφέτι γιατί βέβαια η μάνα τους από τότε που ήσαν στην κοιλιά της με μουσική τους είχε μοσχοαναθρέψει.
Υπάρχουν και διάφορες ενδυματολογικές ανδρικές φυλές.
Οι έφηβοι κυκλοφορούν με εκείνες τις χαχόλικες βερμούδες που λες δεν γίνεται, τώρα θα του πέσει, οι μαυροντυμένοι , που φοράνε από πάνω ως κάτω μαύρα λες και βγήκε ο χάρος παγανιά, και οι νεάζοντες γέροι με απίθανους συνδυασμούς ρούχων και χρωμάτων.
Το άκρον άωτον δε της ανδρικής ομορφιάς στο καλοκαιρινό ντύσιμο είναι κοντό παντελόνι με ζώνη ,πολύχρωμο μπλουζάκι επάνω και πέδιλο με κάλτσα στα πόδια. Μερικές φορές δε η σύζυγος έχει φροντίσει να του βάλει και κάσκα σαν τον Στάνλεϋ όταν συνάντησε τον Λίβινγκστον!
Τέλος μία ιδιάζουσα ενδυματολογική ομάδα είναι οι ομοφυλόφιλοι.
Συνήθως είναι οι καλύτερα ενημερωμένοι στα ρεύματα της μόδας, είναι προσεγμένοι στο ντύσιμο τους με πιο εξεζητημένα ρούχα η τουλάχιστον κάποιο από αυτά ,γραβάτα, φουλάρι η κασκόλ που να δίνει μια πινελιά διαφορετική στο σύνολο.
Αλλά εκεί που είναι το ενδιαφέρον ,είναι όταν εμφανίζονται ως ζευγάρι.
Παρακολουθώντας ένα ολόκληρο κρουαζιερόπλοιο με ομοφυλόφιλα ζευγάρια στην Μύκονο ήταν καταπληκτικό το θέαμα! Κυκλοφορούσαν όπως οι μανάδες ντύνουν τα δίδυμα! Μαύρο μπλουζάκι με άσπρο παντελόνι ο ένας το ίδιο και ο άλλος. Κυριλέ ο ένας κυριλέ και ο άλλος Ακόμα και το μαλλί το ίδιο κουρεμένο το είχαν !

Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2006

Β΄PIERCING- Η τρέλα δεν πάει στα βουνά πάει χαμηλά




Δεν έπαιρνε σε ένα πόστ όλες τις εικόνες και γι’ αυτό σας φύλαξα τις πιο συχνές εφαρμογές για το τέλος .
Νομίζω ότι ο Prince Albert, ναι έχουν και ονόματα ,ο χαλκάς που περνάει μέσα από την ουρήθρα είναι ο ωραιότερος.
Θα λάμπει συνεχώς γιατί θα γυαλίζεται από το καθημερινό του κατούρημα!Τώρα μικροπροβληματάκια που μπορούν να δημιουργήσουν αυτά τα μπιχλιμπίδια όπως συρίγγια, φλεγμονές και 2-8 μήνες μέχρι να επουλωθεί η τρύπα δεν νομίζω ότι πρέπει να απασχολούν κανένα που θέλει να στολίσει το κάτω κεφάλι του αφού το επάνω δεν λειτουργεί!










 ΝΕΩΤΕΡΗ ΠΡΟΣΘΗΚΗ 2011

Τα σχέδια των δύο αυτών ποστ προέρχονται από ιατρικό περιοδικό που ανέφερε τα προβλήματα που προκύπτουν από αυτά τα piercing.
Τώρα πια στην Wikipedia  υπάρχουν οι σχετικές φωτογραφίες από τις εφαρμογές αυτές.
 Θαυμάστε τις!

Και το αποκορύφωμα του στολίσματος!

Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2006

A΄PIERCING- Η τρέλα δεν πάει στα βουνά πάει χαμηλά.



Εάν δεν καταλάβατε ακριβώς τι βλέπετε είναι γιατί έχετε έλλειψη φαντασίας και δεν έχετε σκεφτεί οι μεν άνδρες να στολίσετε το πολύτιμο εργαλείο που κρέμεται ανάμεσα στα πόδια σας με ένα ωραίο χαλκά και οι γυναίκες να του τον στολίσετε ως Δώρο στη γιορτή του και να τον καμαρώνετε τις ιδιαίτερες στιγμές σας !.
Η τελευταία μόδα να κρεμάμε από 1 έως πολλούς χαλκάδες από τα αυτιά μέχρι τον ομφαλό είναι θέμα μόδας και προσωπικής αισθητικής και μάλλον δεν ενδείκνυται για νευρόσπαστα σαν και μένα που δεν άντεξαν ούτε μία βέρα (στο δεξί!) ούτε για δύο μέρες και φρόντισαν ευσχήμως να την χάσουν.
Υπάρχουν όμως διάφοροι που γουστάρουν να βάλουν τον χαλκά στα γεννητικά τους όργανα και να τα κάνουν πιο χλιδάτα η και με την ελπίδα ότι θα αυξήσουν την σεξουαλική τους ικανοποίηση.
Ας δούμε λοιπόν τι δυνατότητες υπάρχουν για να στολίσετε ένα πέος ώστε να γίνει Ευρω-πέος γιατί ή μόδα από ότι φαίνεται ξεκίνησε από τις Σκανδιναβικές χώρες.
Τα παρακάτω είναι τα αναγκαία αξεσουάρ για τον στολισμό.




Για τις κυρίες όπως βλέπετε υπάρχουν μόνο αυτές οι δυνατότητες και πιθανώς και από μία τέτοια τοποθέτηση να βγήκε η παροιμία- ότι σέρνει καράβι!

Για όσες πιθανώς δεν καταλαβαίνουν το σχήμα, στο επάνω το δαχτυλίδι μπαίνει κάτω από την κλειτορίδα και στη δεύτερη κατευθείαν σ΄ αυτήν !(πονάει βέβαια πολύ αλλά τι είναι ο πόνος μπρος στα κάλλη!)



B΄PIERCING- Η τρέλα δεν πάει στα βουνά πάει χαμηλά.

Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2006

Η ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ



Θα είδατε προφανώς εκείνες τις ανεπανάληπτες σκηνές με τους πτυχιούχους της Ιατρικής να σκοτώνονται για να καταθέσουν τα χαρτιά τους για να κάνουν ειδικότητα.
Από χρόνια στην Ελλάδα επικρατεί μια απαράδεκτη κατάσταση.
Οι γιατροί για να κάνουν ειδικότητα πρέπει να μπουν σε λίστα προτεραιότητας και να περιμένουν μερικές φορές και 6-7 χρόνια μέχρι να έρθει η σειρά τους!
Αν δε η ειδικότητα ,όπως συμβαίνει με τις περισσότερες ,απαιτεί ξεχωριστά κομμάτια από άλλες ειδικότητες ξεκινάς, σταματάς περιμένεις την σειρά σου για το επόμενο κομμάτι, συνεχίζεις ,ξανασταματάς και τελικά μια ειδικότητα που είναι 5 χρόνια μπορεί να χρειαστεί και 7-8 ια να την τελειώσεις !
Το πρόβλημα προκύπτει γιατί οι θέσεις για ειδικότητα δεν επαρκούν για να ασκηθούν όλοι οι υποψήφιοι.
Αυτό είναι αποτέλεσμα της παραγωγής ιατρών από 7 ιατρικές σχολές στην Ελλάδα και την προσέλευση και αυτών που σπούδασαν στο εξωτερικό.
Η κατάσταση όσο πάει και θα χειροτερεύει αλλά κανείς δεν φαίνεται διατεθειμένος να δώσει λύση.
Είχε γίνει στο παρελθόν πρόταση από τις Ιατρικές Εταιρείες να καταργηθεί η λίστα αναμονής και να καταλαμβάνονται οι θέσεις για ειδικότητα μετά από εξετάσεις.
Αντέδρασαν οι φοιτητές της ιατρικής και οι αναμένοντες για ειδικότητα γιατί δυστυχώς σ’ αυτό τον τόπο κανένας δεν θέλει να κρίνεται και να αξιολογείται.
Προτιμούν να κάθονται και να τους ταΐζει το σπίτι τους παρά να κινδυνεύσουν να μην πετύχουν.
Οπότε μπαίνουν στο ίδιο καλούπι άξιοι και ανάξιοι και βάσει της κλασσικής φοιτητικής αντίληψης ότι άμα μπεις στο Πανεπιστήμιο ,τι θα γίνει θα το τελειώσεις κάποτε, περιμένουν όλοι μαζί γιατί κάποτε θα ξεκινήσουν και προφανώς θα τελειώσουν.
Θα μου πείτε και αυτοί που δεν θα πετυχαίνουν τι θα κάνουν;
Απλά θα αρχίσουν να καταλαβαίνουν ότι η θα πρέπει να στρώσεις τον κώλο σου και να μελετήσεις για να περάσεις, η ότι η Πολιτεία δεν είναι υποχρεωμένη σώνει και καλά να σου προσφέρει και επαγγελματική αποκατάσταση επειδή πήρες ένα πτυχίο.
Έτσι κι’ αλλιώς και να ήθελε δεν μπορεί να κάνει προγραμματισμό των αναγκών της σε ιατρούς η και οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα όταν τόσος κόσμος έχει πλέον την δυνατότητα να σπουδάσει άλλού.
Δεν συζητάμε δε το ότι άπαξ και ξεκινήσει κανείς ειδικότητα το μόνο σημείο που θα ελεγχθεί για το επίπεδο, των θεωρητικών στην ουσία γνώσεων του, είναι όταν θα την τελειώσει!
Κανείς στο ενδιάμεσο δεν μπορεί να του πει-παιδί μου εσύ δεν κάνεις για πχ χειρουργός και άντε να κάνεις κάποια άλλη ειδικότητα που θα αποδόσεις καλύτερα-
Όπως επίσης και κανείς δεν ελέγχει αν ένα τμήμα που έχει εγκριθεί να δίνει ειδικότητα πριν 20 χρόνια εξακολουθεί να πληροί και σήμερα τα ίδια κριτήρια.
Δεν συζητάμε βέβαια για οποιαδήποτε προηγούμενη έγκριση η στοιχειώδη συνέντευξη με τον Διευθυντή του τμήματος που πρόκειται να ασκηθεί ο γιατρός.
Εδώ αποστέλλεται ως φαντάρος σε μονάδα από το Υπουργείο λέει καλημέρα σας, εάν είναι και ευγενής, σας ήρθα!
Αυτά γίνονται μόνο σε κάτι ξενέρωτες χώρες σαν την Αγγλία!
Και βέβαια πάλι όταν τελειώσει και είναι καλός και άξιος, ο Διευθυντής του δεν έχει καμία δυνατότητα να τον κρατήσει ώστε τότε που θα έχει αποκτήσει και εμπειρία και θα βρίσκεται πλέον στην καλύτερη στιγμή της σταδιοδρομίας του οδηγείται στο ταμείο ανεργίας για να αποφασίσει αν θα κάνει ελεύθερο επάγγελμα ,η θα αρχίσει να υποβάλλει χαρτιά για το ΕΣΥ όποτε μετά πάλι από 3-4 χρόνια αναμονής (αιτήσεις του 2003 δεν έχουν προχωρήσει ακόμα!!) μπορεί να ελπίζει σε καμία θέση μαζί με άλλους 10-20 υποψηφίους!
Αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία.

Τρίτη 10 Οκτωβρίου 2006

Η ΠΑΡΑΠΟΙΗΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ



Η ιστορία είναι γνωστό ότι γράφεται από τους νικητές και τους κατέχοντες.
Όταν επικράτησε ο χριστιανισμός στην Ελλάδα ,κατέστρεψε τους αρχαίους ναούς και έκτισε είτε απάνω τους ,είτε με τα μέλη τους, εκκλησίες.
Το ίδιο μπορεί να δει κανείς στην Αίγυπτο με την καταστροφή των μορφών των παλιών θεών στους διάφορους ναούς.
Η αλλοίωση και η καταστροφή της ιστορικής συνέχειας ενός τόπου φτάνει όχι με την ίδια ένταση βέβαια μέχρι τις μέρες μας.
Όσοι επισκέπτονται την Τουρκία εκνευρίζονται όταν ακούν γνήσια Ελληνικά αρχαία να ονομάζονται Ρωμαϊκά ενώ βλέπεις πάνω στα μάρμαρα Ελληνικές επιγραφές.
Αντίστοιχα όμως και εμείς προσαρμόζουμε την ιστορία μας όπως μας βολεύει.
Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα 500 χρόνια Τουρκοκρατίας έχουν απομείνει σ’ όλη την Ελλάδα ελάχιστα τζαμιά και σε όσα έχουν μείνει έχουμε γκρεμίσει τον μιναρέ τους.
Χωρίς σεβασμό και στη δική μας ιστορία καταστρέψαμε, αρκετά πρόσφατα, γιατί μας βόλευε πχ μέρος από τα τείχη των Χανίων για να κτιστεί η Δημοτική αγορά, γκρεμίσαμε τα παραλιακά τείχη της Θεσσαλονίκης για να γίνει ο δρόμος και στη ίδια πόλη αφού καταστράφηκε το εβραϊκό νεκροταφείο κτίστηκε επάνω του το Πανεπιστήμιο.
Η διαμόρφωση της ιστορίας σύμφωνα με μία επικρατούσα άποψη η γενικότερη αντίληψη είναι χαρακτηριστική στην Ακρόπολη.
Η εικόνα της Ακρόπολης είναι η εικόνα που θέλαμε να έχουμε από αυτήν, δηλαδή όπως ήταν τον Χρυσό αιώνα.
Για τον λόγο αυτό γκρεμίσαμε όλα τα κτίσματα που υπήρχαν από την αρχαιότητα μέχρι την απελευθέρωση της χώρας κόβοντας με το μαχαίρι την ιστορική συνέχεια του μνημείου.
Ευτυχώς δε που επικράτησαν και ωριμότερες σκέψεις και δεν χτίστηκε απάνω στην Ακρόπολη τα ανάκτορα του Όθωνα!
Τέλος θέλοντας να σβήσουμε από την Εθνική μνήμη την ύπαρξη Τούρκων, Αρβανιτών, Βούλγαρων και Σλαβομακεδόνων αλλάξαμε και τα ονόματα τόπων και πόλεων.
Πολλοί σήμερα από τους κατοίκους .πχ της Αλεξανδρούπολης δεν ξέρουν ότι η πόλη τους λεγόταν Δεδέαγατς,η των Σπάτων Λιόπεσι, η του Ελληνικού Χασάνι, η της Πεύκης Μαγκουφάνα,η του Αγίου Δημητρίου Μπραχάμι από τα λίγα που μου έρχονται στο μυαλό.
Είναι χαρακτηριστικό δε ότι ένας πρωθυπουργός και μετέπειτα Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν μπορούσε να έχει γεννηθεί σε ένα κακόηχο χωριό ονόματι Κιούπκοϊ και γι’ αυτό το χωριό μετονομάστηκε σε Πρώτη Σερρών.(βέβαια ποτέ δεν θα μπορούσε να ονομαστεί Δεύτερη!)
Οι περισσότεροι δε όταν αγοράζουν κεράσια προτιμούν τα κεράσια Βοδενών αλλά αν ψάξουν να βρουν που βγαίνουν αυτά δεν πρόκειται να βρουν πουθενά Βοδενά στην Ελλάδα γιατί τα Βοδενά ήταν η σλαβική ονομασία της Έδεσσας !

Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2006

ΠΡΙΝ ΝΑ ΡΙΞΕΙΣ ΛΕΥΚΟ Η ΑΚΥΡΟ



Ακούς συχνά όταν έρχονται εκλογές πολλούς να σου λένε-
Όλοι ίδιοι είναι, άχρηστοι δεν ψηφίζω κανένα, θα ρίξω λευκό η άκυρο.
Ας αφήσουμε κατά μέρος το απλό γεγονός ότι είτε σου αρέσει είτε όχι κάποιοι θα βγουν, και βέβαια αυτοί δεν θα προέρχονται από τον Άρη που πιθανώς να είναι και οι μόνοι της αρεσκείας σου.
Ας δούμε τι σημαίνει λευκό η άκυρο που θεωρείται από ορισμένους και η καταφυγή των πιο ‘ψαγμένων’
Λευκό λοιπόν η άκυρο σημαίνει ενίσχυση της ισχυρότερης παράταξης.
Ας το δούμε αυτό με ένα απλό αριθμητικό αποτέλεσμα.
Ας υποθέσουμε ότι σε μία εκλογική αναμέτρηση συμμετέχουν 6 διαφορετικοί συνδυασμοί(Α,Β,Γ,Δ,Ε,Ζ)
Σε σύνολο 100

Τα ποσοστά υπολογίζονται στα έγκυρα οπότε τα αποτελέσματα γίνονται

Έλαβαν________________________ Επί εγκύρων

Α........ 40............................................................43,5

Β... ......38............................................................41,3

Γ............6..............................................................6,5

Δ............3..............................................................3,2

Ε............3..............................................................3,2

Ζ............2 .............................................................2,2

Λευκά....8 ...............................................................0

Οπότε το λευκό η άκυρο ενισχύει θέλει δεν θέλει τον ισχυρότερο.
Άρα λοιπόν εκ του αποτελέσματος θέλεις δεν θέλεις υποστηρίζεις το ισχυρότερο ψηφοδέλτιο, οπότε τζίφος η ψήφος διαμαρτυρίας που πίστευες ότι έριξες.!
Αν δε το ρίξεις στις δημοτικές, σε περιοχή με ποσοστά σαν το παράδειγμα, έβγαλες και από την πρώτη Κυριακή δήμαρχο!

Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2006

ΕΜΠΑΙΝΕ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΕ !



Είχα κάνει μια πρόβλεψη στην οποία απέτυχα πλήρως.
Πίστευα όταν άνοιξε ο βόθρος με τα εκκλησιαστικά σκάνδαλα ,και ο Χριστόδουλος είχε χάσει την φωνή του για αρκετό διάστημα , ότι από κει και πέρα πλέον θα τον συμμαζέψουν και θα σταματήσει να θέλει να κανοναρχεί κάθε πτυχή της ζωής στην Ελλάδα.
Ομολογώ το σφάλμα μου!
Ο Χριστόδουλος ,σαν την Ελλάδα ,μόνο για λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς την δόξα τραβά!
Προσεκτικά και μεθοδικά έκλεισε ξανά τον βόθρο ,χωρίς να κάνει κάθαρση, λούφαξε για λίγο καιρό και ξαναεμφανίστηκε ζωντανός και ακμαίος στο προσκήνιο.
Και βέβαια σαν γνήσιος Έλλην διακρίνεται για την παπαδίστική πονηριά του.
Μεθοδεύει τις κινήσεις του με προοπτική για το μέλλον.
Όπως είδατε όταν του κόψανε τις εξομολογήσεις στα σχολεία έβγαλε μια χλιαρή ανακοίνωση και τέρμα.
Σκέφτηκε και ορθώς τι θα κάνει η Δεξιά του Κυρίου τώρα που έρχονται οι Δημοτικές εκλογές; Θα θέλει να στηρίξουμε από του άμβωνος ,αλλά και κάτω από αυτόν, τους υποψηφίους της.
Τσούπ να η συνάντηση με τον Κωστάκη 15 μέρες πριν τις εκλογές, και με μία συνάντηση του τύπου it takes two to tango εξασφάλισε ότι ζητούσε χωρίς ενοχλητικούς μάρτυρες.
Τι έκανε μόλις βγήκε και αφού είχε δέσει το γάιδαρο;
Τραβάει ένα πρώτο άδειασμα στη Μαριέττα μιλώντας για ‘έντιμους εκπαιδευτικούς’!
Άσε που δεν την πάει γιατί θα προτιμούσε να είναι ο ίδιος υπουργός Παιδείας και να καθορίζει την ύλη των σχολικών βιβλίων, από τα θρησκευτικά μέχρι την ιστορία και τη βιολογία αντί για κείνους τους ‘κουλτουριάρηδες’ που θέλουν να διδάσκουν τις θεωρίες του άθεου Δαρβίνου που μας τα ζάλισαν με την εξέλιξη των ειδών!.
Ποια ήταν μετά η επόμενη κίνηση του;
Μα να βγάλουμε μία έντονη πλέον ανακοίνωση για να επανέλθει το παπαδαριό στα σχολεία για να εξομολογεί τα παιδιά από τις φοβερές αμαρτίες που έχουν κάνει.
(Ευτυχώς τα παιδιά έχουν χιούμορ και άκουσα το εξής ωραίο σε συζήτηση στο λεωφορείο μεταξύ μαθητών, -Θα του πω ,πάτερ μου τράβηξα μόνο 2 φορές μαλακία χθες γιατί ήθελε και ο μπαμπάς μου το Playboy και μου το πήρε!)
Ο πονηρός δε όταν ρωτήθηκε εάν συζήτησε για την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες απάντησε ότι δεν ήταν του παρόντος.
Δίκιο έχει !
θα γίνει επίκαιρο λίγο πριν τις βουλευτικές εκλογές τότε που ο Κύριος θα πρέπει να στηρίξει πάλι την Δεξιά του!
Πως μπορείς άλλωστε να το αρνηθείς όταν έχεις βάλει και την υπογραφή σου;
Γι΄ αυτό λένε ότι 2 πράγματα προσέχεις που τα βάζεις.
Το ένα είναι η υπογραφή την οποία δεν σκέφτηκε αυτά όταν την έβαζε ,ενώ τουλάχιστον με το άλλο απέκτησε τα δίδυμα !.

Τετάρτη 4 Οκτωβρίου 2006

ΤΟ ΓΙΑΟΥΡΤΙ



Μέχρι πρόσφατα τον είχε περάσει για γραφικό δεξιό από ότι συνήθως είχε διαβάσει στις εφημερίδες.
Μετά τον έβλεπε στην τηλεόραση και έσκαγε πλάκα .
Είχε γελάσει ιδιαίτερα όταν προσπαθούσε να πετάξει ένα τεράστιο χαρταετό αλλά αυτός και ο αέρας δεν του έκαναν το χατίρι.
Είχε σκεφτεί τότε ότι όταν δεν έχεις κάτι ουσιαστικότερο να παρουσιάσεις προσπαθείς να εντυπωσιάσεις με τον μεγαλύτερο αετό, η με το ψηλότερο Χριστουγεννιάτικο δέντρο ,όπως ο άλλος στην Αθήνα, και με τέτοιες αγυρτίες να κερδίζεις την συμπαράσταση του κοσμάκη.
Τον έβλεπε, και του γύρναγαν τα άντερα, να είναι πάντα πρώτος σε αγιασμούς, εγκαίνια, δοξολογίες δίπλα σε κάθε μεγαλόσχημο παπά δίνοντας έτσι εμμέσως το μήνυμα στους θρησκόληπτους ψηφοφόρους του –να δέστε με πόσο καλός και πιστός Χριστιανός είμαι !
Χαμογέλαγε επίσης όταν τον έβλεπε να παίζει ποδόσφαιρο η να τραγουδάει σε κάθε ευκαιρία, και σκεφτόταν ότι είναι σαφώς καλύτερα να τραγουδάει παρά να μιλάει.
Όταν όμως άρχισε καθημερινά να μιλάει ,να μιλάει να μιλάει ,αντί να τραγουδάει, το γέλιο πάγωσε στα χείλη του.
Όπως ο Χριστόδουλος, όταν του κάνουν ζόρικες ερωτήσεις ,που δεν θέλει να απαντήσει, τις θεωρεί ότι είναι κατά του Θεού και της θρησκείας, έτσι και αυτός όταν οι δημοσιογράφοι τον στρίμωχναν απαντούσε ότι οι ερωτήσεις που του κάνουν στρέφονται κατά όλου αυτού του κόσμου που τον εξέλεξε και δεν αφορούν αυτόν.
Άλλωστε αφού ο κόσμος αυτός τον εξέλεξε δεν έχει ανάγκη να δώσει εξηγήσεις σε άλλους για τις πράξεις του παρά μόνο σ΄αυτόν τον κόσμο .
Ο κόσμος δε αυτός επαναλάμβανε,βρισκόταν και βρίσκεται σε συνεχή διωγμό και παραγκωνισμό από όλους αυτούς τους γυναικωτούς της υπόλοιπης Ελλάδας αλλά ευτυχώς που υπάρχει αυτός που φοράει παντελόνια και τους υπερασπίζεται.
Όλα αυτά με μαγκιά και με ύφος που σήμαινε ότι -και να μην σας αρέσει εγώ αρέσω στο κόσμο μου και δεν έχω λογαριασμό να σας δώσω.
Κάθε μέρα αυτά, σε όλα τα κανάλια και οι εμφανίσεις του να αποτελούν την χαρά όλου του δημοσιογραφικού εσμού, που τον προέβαλε συνεχώς , γιατί με τις φωνές και τις αψιμαχίες τις δικές του και των άλλων αύξαιναν την ακροαματικότητα τους.
Το σπίτι του γέμιζε με αυτή τη υπεροπτική φωνή που του τρύπαγε το μυαλό με αυτόν τον ξεπερασμένο ακροδεξιό λαϊκισμό, με τον κραυγαλέο τοπικισμό και την πιο επιδεικτική μικροαστική αντίληψη της φιλίας σε ότι και να έχει κάνει ο φίλος η ο κουμπάρος.
Αηδιασμένος έκλεισε την τηλεόραση και άνοιξε το ραδιόφωνο.
Η φωνή του Διονύση γέμισε το δωμάτιο

Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις
εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις
παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα
απ΄το πόδι με τραβάς βαθειά μέσα στο χώμα


Άνοιξε το ψυγείο πήρε ένα γιαούρτι ,έκλεισε πίσω του την εξώπορτα και πήρε τον δρόμο για την συγκέντρωση.

Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 2006

Γυναίκες Γ -ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ η ΜΟΔΑ




Διαπρύσιος θαυμαστής του ωραίου φύλου (στην εποχή μας πρέπει να επεξηγούμε ότι εννοώ τις γυναίκες), αισθάνομαι να προσβάλουν την αισθητική μου ορισμένες ταλαίπωρες που επιμένουν να ακολουθούν τα κελεύσματα της μόδας χωρίς να τους περνάει από το μυαλό ότι το ρημάδι το σώμα τους δεν είναι για όλες τις μόδες.
Η σημερινή μόδα λοιπόν προστάζει έξω η μέση.
Επαναλαμβάνω, έξω η μέση.
Όχι χρυσό μου έξω ή τεράστια δίπλα σου που δείχνει ότι σου αρέσει η μόδα αλλά σου αρέσουν και οι δίπλες , τα γαλακτομπούρεκα, τα τσουρέκια,οι παπάρες και όλα όσα εκτίθενται τώρα σε δημόσια θέα. Η μόδα δεν είπε στο ανθρωπάκι της Michelin να βγάλει τις δίπλες του έξω. Κρύψε τις να πάει στο διάολο με ένα μαύρο ριχτό σαν την Γαλάνη η την Φαραντούρη. Έτσι όλοι βλέπουν ότι έχεις ένα στητό στήθος χωρίς να βλέπουν ότι έχει σαν υποστύλωμα τις δίπλες της κοιλιάς σου.

Δεν φταις εσύ ύστερα αν ο Θεός σου έδωσε ένα πλούσιο ψυχικό κόσμο και ένα μυαλό ξυράφι αλλά όλα αυτά στηρίζονται σε δύο πόδια σαν τα γιαταγάνια του Μάμαλη.
Τι τη θες την μίνι φούστα και δεν βάζεις ένα άνετο παντελονάκι να προσέχουμε τα πνευματικά σου χαρίσματα αντί να κοιτάμε τα πόδια σου και να προβληματιζόμαστε αν χωράει ανάμεσα τους μπάλα του ποδοσφαίρου η του μπάσκετ.

Αμ ΄και συ με τον κώλο σαν το Ελ.Βενιζέλος τι το θες το εφαρμοστό κολάν που επιβεβαιώνει την αρχική μας σκέψη ότι έχεις γερές βάσεις!

Δεν συζητάω βέβαια για κάτι βαθιά ντεκολτέ που αποκαλύπτουν δύο στήθια τα οποία απέχουν λόγω μεγέθους όσο το Ρίο από το Αντίρριο.

Ύστερα είσαι 1.90 .Τι το θες το 10 πόντους τακούνι που αναγκάζονται όλοι στο μετρό όταν βγαίνεις από το βαγόνι να σου φωνάζουν -πρόσεχε το κεφάλι σου!

Έχεις πλάτες σαν τον Σβαρτσενέγκερ ,τι τις βάζεις κορίτσι μου αυτές τις βάτες και μοιάζεις σαν παίκτης του ράγκμπυ.

Θα μπορούσα να συνεχίσω με πολλά άλλα παραδείγματα αλλά πιστεύω ότι μια ταινία αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα για το πώς το σωστό ντύσιμο αλλάζει τελείως μια γυναίκα. Η ταινία αυτή είναι το Pretty woman .
Μην μου πει καμία ότι καλά εγώ δεν φτάνω ούτε στο νυχάκι της την Τζούλια Ρόμπερτς.
Σήμερα και η πιο άσχημη γυναίκα μπορεί όχι να γίνει όμορφη αλλά με την σωστή καθοδήγηση να αποκτήσει τον δικό της τύπο που πολλές φορές είναι σημαντικότερος από την ομορφιά.
Μόνο μία δυστυχώς ότι και να βάλει δεν πρόκειται ή ατυχής ,όσο έντιμη και να είναι, να αλλάξει: Η Μαριέττα !!