Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2021

ΠΑΡΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΩΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΩΝ ΤΕΛΙΚΑ Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΕΞΑΛΕΙΦΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ !



Οι αρνητές των εμβολιασμών δεν είναι πρόσφατο φρούτο. Στο σκίτσο του 1808 εικονίζονται ο  Edward Jenner, ο Thomas Dimsdale και ο George Rose να εκδιώκουν τους αρνητές των εμβολιασμών για την ευλογιά. Οι δύο πρώτοι ήσαν γιατροί και ο  Rose πολιτικός .


Ο Edward Jenner(1749-1823)   είναι αυτός που επινόησε τον εμβολιασμό και γι΄αυτό και θεωρείται ως ο πατέρας της ανοσολογίας.
Η ανακάλυψή του θεωρείται ότι έσωσε περισσότερες ζωές σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη ανακάλυψη.

Στην γενέτειρα του το Μπέρκλει του Γκλόστερστερ της Αγγλίας στην οποία γύρισε μετά τις σπουδές του στο Λονδίνο,εξάσκησε την ιατρική μέχρι τον θάνατο του. (στην φωτογραφία το σπίτι του, σήμερα Μουσείο)
Χάρις στην παρατηρητικότητα του είχε διαπιστώσει πως όσοι από τους γεωργούς είχαν προσβληθεί από την δαμαλίτιδα, που είναι μια πολύ πιο ήπια μορφή ευλογιάς που προσβάλλει τα βοοειδή, δεν προσβάλλονταν από ευλογιά, ενώ αντίθετα αυτοί που προσβάλλονταν από ευλογιά δεν είχαν προσβληθεί από δαμαλίδα.
Όταν ανακοίνωσε τις παρατηρήσεις του αυτές, οι σημαντικοί επιστήμονες της εποχής του θεώρησαν πως δεν έχουν επιστημονική βαρύτητα και είναι απλά σύμπτωση.
Ο επίμονος όμως Jenner σκέφτηκε  ότι χρειάζεται η πειραματική απόδειξη των παρατηρήσεων του, οπότε και προέβη σε μια πράξη που σήμερα θεωρείται απαράδεκτη, αλλά και τότε θα μπορούσε να θεωρηθεί ως δολοφονία εκ προθέσεως.
Πήρε υγρό από τις εξελκώσεις ασθενούς με δαμαλίτιδα και στις 14 Μαΐου 1796 το εμβολίασε, με την συγκατάθεση του πατέρα του,  στον οκτάχρονο Τζέιμς Φιπς, ο οποίος ήταν γιος του κηπουρού του!
Το παιδί νόσησε ελαφρά από δαμαλίτιδα και τον επόμενο Ιούλιο τον εμβολίασε με τον ιό της ευλογιάς. Ο μικρός δεν νόσησε από ευλογιά.
Το ίδιο πείραμα επανέλαβε και σε άλλα παιδιά,όπως και στον 11μηνο γιό του με επιτυχία, με αποτέλεσμα να πειστούν έτσι πολλοί και να εμβολιαστούν.
O εμβολιασμός των παιδιών από τον Jenner έχει απεικονιστεί στον πίνακα του 1884 από τον γάλλο καλλιτέχνη Ευγένιο-Ερνεστ Χίλμαχερ και στο άγαλμα του 1910 εμφανίζεται ο Jenner να προτρέπει τους γεωργούς να εμβολιαστούν.




 Μετά την αρχική της απόρριψη, από την Βασιλική Εταιρεία το 1797,το 1798 έγινε δεκτή και δημοσιεύτηκε η εργασία του με τίτλο: An Inquiry into the Causes and Effects of the Variolae Vaccinae. Έδωσε στην  διαδικασία του εμβολιασμού το όνομα vaccination,από το όνομα του ιού variolae vaccinae και είναι ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο virus (ιός).
 Όπως όλοι οι πρωτοπόροι, ο Jenner συνάντησε αρχικά την λοιδορία, τόσο από άλλους επιστήμονες όσο και από τον Τύπο, ενώ η πάντα οποσθοδρομική εκκλησία ισχυριζόταν ότι ο εμβολιασμός ήταν απεχθής πράξη και ενάντια στη θεϊκή θέληση!
Αρχικά ο εμβολιασμός εισήχθη στο Νοσοκομείο St.Thomas, στην συνέχεια στον στρατό και το Ναυτικό και μετά διαδόθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη και τις ΗΠΑ. 
Μέχρι να καθιερωθεί ο εμβολιασμός ο Jenner έκανε δωρεάν 300 εμβολιασμούς την ημέρα.
Τελικά αποσύρθηκε από την ιατρική το 1822, αφού πλέον είχε τιμηθεί διεθνώς και το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης τον είχε  ανακηρύξει επίτιμο διδάκτορα της Ιατρικής Σχολής του. Αγάλματα του έχουν στηθεί σε διάφορα μέρη.




Η παγκόσμια εξάλειψη της ευλογιάς πιστοποιήθηκε από μια επιτροπή διακεκριμένων επιστημόνων, στις 9 Δεκεμβρίου του 1979 και στη συνέχεια εγκρίθηκε από την Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας στις 8 Μαΐου του 1980.


Ο δεύτερος γιατρός της γελοιογραφίας, ο Thomas Dimsdale (1712-1800) πριν από τον Jenner είχε εφαρμόσει στην Αγγλία μια μέθοδο αντιμετώπισης της ευλογιάς που είχε πρωτοχρησιμοποιηθεί στην Κίνα, την Ινδία και την Μέση Ανατολή. Έπαιρνε υγρό από ασθενείς με ήπια μορφή ευλογιάς και το έβαζε με σκαριφισμό στο δέρμα. Ο ασθενής εμφάνιζε μια   φλύκταινα όμοια με αυτές της ευλογιάς προκαλώντας έτσι  μια λιγότερο σοβαρή ασθένεια, από τη φυσική μόλυνση που γίνεται δια της αναπνοής. Μετά 2-4 εβδομάδες ο ασθενής είχε αποκτήσει ανοσία.


Η φήμη που απέκτησε ο Dimsdale οδήγησε την τότε 39χρονη Μεγάλη Αικατερίνη, παρά τις συστάσεις που της είχε κάνει ο Φρειδερίκος Β΄της Πρωσίας να μην το κάνει, να καλέσει τον Dimsdale στην Ρωσία το 1768, να εμβολιάσει την ίδια και τον γιό της. Επειδή για τον εμβολιασμό υπήρχε εκείνη την εποχή πολύ μεγάλη αμφισβήτηση και επειδή , αν ο μη γένοιτο πάθαινε τίποτα η αυτοκράτειρα, ο Dimsdale δεν θα γλύτωνε τον θάνατο, είχε εξασφαλίσει η ίδια και το σχέδιο φυγής του από την Ρωσία. Μαζί με την αυτοκράτειρα εμβολίασε και 140 μέλη της αυλής της. Μετά τον επιτυχή εμβολιασμό της ίδιας και του γιού της είχε δηλώσει πως: «Ο στόχος μου ήταν, μέσω του παραδείγματος μου, να σώσω από το θάνατο τους υπηκόους  μου οι οποίοι , χωρίς να γνωρίζουν την αξία αυτής της τεχνικής, την φοβούνται, και έτσι εξακολουθούν να κινδυνεύουν» 

Έτσι μέχρι το 1800, έγιναν στη Ρωσική Αυτοκρατορία  περίπου 2 εκατομμύρια εμβολιασμοί (σχεδόν το 6% του πληθυσμού)
Ο Dimsdale επιβραβεύτηκε με 10.000 £, σύνταξη 500 £ ετησίως, έλαβε για  έξοδα 2000 £ και ονομάστηκε Βαρόνος  της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.
Επιστρέφοντας στην Αγγλία έγινε τραπεζίτης.


Ο τρίτος της γελοιογραφίας είναι ο πολιτικός George Rose (1744-1818). Το 1807 του ζητήθηκε να δημιουργήσει ένα νέο ίδρυμα, σε συνεργασία με τον Edward Jenner, για τη διεξαγωγή μαζικών εμβολιασμών κατά της ευλογιάς. Το Εθνικό Ίδρυμα Εμβολίων, το οποίο ελέγχεται από το Συμβούλιο Εμβολίων, αποτελούμενο από μέλη του Κολλεγίου Ιατρών και του Κολλεγίου Χειρουργών, ιδρύθηκε το 1808.
 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2021

ΤΙ ΗΤΑΝ Η ΥΠΟΘΕΣΗ MARBURY ΚΑΤΑ MADISON ΠΟΥ ΑΝΕΦΕΡΕ Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ



Σε ομιλία της, σε εκδήλωση που διοργάνωσε η Αμερικανική Πρεσβεία στην Αρχαία Αγορά με αφορμή την ορκωμοσία Μπάιντεν στα πλαίσια της καμπάνιας «ΗΠΑ & Ελλάδα: γιορτάζοντας 200 χρόνια φιλίας», η Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ.Κατερίνα Σακελλαροπούλου αναφέρθηκε αρχικά στην θερμή επιστολή της 31/10/1823 του Τζέφερσον στον Κοραή και μετά απήγγειλε την 22η στροφή του Εθνικού μας ύμνου που λέει:

Γκαρδιακά χαροποιήθη
και του Βάσιγκτρον η γη
και τα σίδερα ενθυμήθη
που την έδεναν κι αυτή.

Τέλος δε αναφέρθηκε στον δικαστικό έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων που καθιερώθηκε στις ΗΠΑ, με την απόφαση Marbury εναντίον Madison του Ανωτάτου Δικαστηρίου .
Καθώς δεν γνώριζα τίποτα γι΄αυτήν, μου κινήθηκε το ενδιαφέρον να δω γιατί αυτή απόφαση θεωρήθηκε τόσο σημαντική.
Στις 24 Φεβρουαρίου 1803, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ κήρυξε για πρώτη φορά μια πράξη του Κογκρέσου αντισυνταγματική, καθιερώνοντας έτσι το δόγμα του δικαστικού ελέγχου. 

Η γνωμάτευση  του δικαστηρίου, που γράφτηκε από τον Αρχιδικαστή  Τζον Μάρσαλ,  θεωρείται ως ένα από τα θεμέλια του συντάγματος  των ΗΠΑ. Βρισκόμαστε στις αρχές του 1801. Ο Πρόεδρος Τζων Άνταμς έχει χάσει τις εκλογές και τον Μάρτιο πρόκειται να ορκιστεί  νέος Πρόεδρος ο Τόμας Τζέφερσον.


Ο Άνταμς, ο μόνος Πρόεδρος των ΗΠΑ που ανήκε στο κόμμα των  Φεντεραλιστών, δημιούργησε πριν την αποχώρηση του 16 νέες θέσεις περιφερομένων δικαστών (στον Judiciary Act του 1801) και έναν απροσδιόριστο αριθμό νέων θέσεων δικαστών στην Organic Act.
Με αυτήν καθορίζεται από το Κογκρέσο του πως θα διακυβερνάται μια ολόκληρη περιοχή των ΗΠΑ. Όλοι ανήκαν στο κόμμα του και προσπαθούσε έτσι να διατηρήσει τον έλεγχο του σε αυτό και  στο δικαστικό σώμα και ταυτόχρονα να αποτρέψει τη νομοθετική ατζέντα του Τζέφερσον και του Δημοκρατικού-Ρεπουμπλικανικού κόμματος.
Μερικοί από τους διορισμούς αυτούς έγιναν τις τελευταίες στιγμές πριν την αλλαγή της εξουσίας και γι αυτό ονομάστηκαν  midnight appointments και οι διορισθέντες Δικαστές του Μεσονυκτίου. 

Μεταξύ αυτών ήταν και ο Γουίλιαμ Μάρμπερι, ηγέτης των Φεντεραλιστών στο Μέριλαντ, ο οποίος δεν παρέλαβε τον διορισμό του  πριν ο Τζέφερσον γίνει πρόεδρος.
Μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του ο Τζέφερσον, ζήτησε από τον υπουργό Εξωτερικών του, Τζέιμς Μάντισον, τον μετέπειτα 4ο Πρόεδρο των ΗΠΑ, να μην προχωρήσει  στον διορισμό.
Τότε ο  Μάρμπερι υπέβαλε αίτηση στο Ανώτατο Δικαστήριο για να εκδώσει μια εντολή για να υποχρεώσει τον Μάντισον να τον διορίσει.


Ο Mάρμπερι και ο δικηγόρος του, πρώην γενικός εισαγγελέας Τσάρλς Λη , υποστήριξαν ότι η υπογραφή και το σφράγισμα του διορισμού  είχαν ολοκληρώσει  την πράξη του διορισμού  και η εκτέλεση της, εν πάση περιπτώσει, αποτελούσε απλή τυπικότητα. Αλλά τυπικά, χωρίς το διορισμό στα χέρια του , ο Μάρμπερι δεν μπορούσε να αναλάβει τα καθήκοντα  του.
Παρά την αντίθεση του Τζέφερσον, το δικαστήριο συμφώνησε να ακούσει την υπόθεση, Μάρμπερι κατά Μάντισον.
Μερικοί μελετητές θεωρούν πως ο Μάρσαλ θα έπρεπε να εξαιρεθεί από την υπόθεση λόγω της προηγούμενης υπηρεσίας του ως υφυπουργού Εξωτερικών του Άνταμς (1800–01). Σίγουρα, αργότερα αυτό θα είχε γίνει, αλλά εκείνα τα χρόνια  μόνο οι οικονομικές συνδέσεις με μια υπόθεση οδηγούσαν τους δικαστές να παραιτηθούν, όπως είχε κάνει  ο Μάρσαλ σε αγωγές σχετικά με τα εδάφη της Βιρτζίνια για τα οποία είχε ενδιαφέρον. Οι Ρεπουμπλικάνοι, πάντως επικριτές γενικότερα του Μάρσαλ, δεν έθεσαν καν το ζήτημα της ορθότητας της θέσης του στην υπόθεση.
Η υπόθεση Μάρμπερι κατά Μάντισον είχε θεωρηθεί από τους περισσότερους Φεντεραλιστές και Ρεπουμπλικάνους ως αμφισβητήσιμη, γιατί ήδη ο Τζέφερσον είχε μειώσει τον αριθμό των δικαστών και είχε ήδη καταργήσει τον Judiciary Act του 1801.
Όμως ο Μάρσαλ, παρά τις αντιδράσεις των πολιτικών είχε συνειδητοποιήσει  ότι είχε μια τέλεια υπόθεση για να αναπτύξει μια βασική αρχή για μια μια δικαστική αναθεώρηση, η οποία θα εξασφάλιζε τον πρωταρχικό ρόλο του Ανώτατου Δικαστηρίου στη  ερμηνεία του Συντάγματος.
Το mandamus είναι μια δικαστική εντολή προς κατώτερο δικαστήριο, ή την κυβέρνηση ή προς κάποια δημόσια  αρχή να κάνει ή να μην κάνει κάτι.
Ο αρχιδικαστής διαπίστωσε το δίλημμα που έθετε η υπόθεση στο δικαστήριο.
Εάν λοιπόν το δικαστήριο εξέδιδε ένα mandamus ο Τζέφερσον θα μπορούσε απλώς να το αγνοήσει, επειδή το δικαστήριο δεν είχε εξουσία να το επιβάλει. Εάν, από την άλλη πλευρά, το δικαστήριο αρνιότανε  να το εκδώσει, θα φαινόταν  ότι η δικαστική εξουσία υποχωρούσε στην εκτελεστική.
Η λύση που επέλεξε έχει χαρακτηριστεί σωστά ως  tour de force δηλ κατόρθωμα . Με ένα χτύπημα, ο Μάρσαλ κατάφερε να καθιερώσει την εξουσία του δικαστηρίου σαν τον απόλυτο διαιτητή του Συντάγματος, και ταυτόχρονα να τιμωρήσει τη διοίκηση του Τζέφερσον για την αποτυχία της να συμμορφωθεί με το νόμο και να αποφύγει την αμφισβήτηση της εξουσίας του δικαστηρίου από τη διοίκηση.
Ο Μάρσαλ έθεσε την υπόθεση σε τρείς βασικές ερωτήσεις.
1-Ο Μάρμπερι είχε δικαίωμα στον διορισμό;
2- Αν το είχε, και το δικαίωμά του είχε παραβιαστεί, ο νόμος του παρείχε θεραπεία;
3- Εάν το είχε, θα ήταν η σωστή προσφυγή με ένα  mandamus από το Ανώτατο Δικαστήριο;
Το τελευταίο ερώτημα, που είναι και το κρίσιμο, αφορούσε τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου και, υπό κανονικές συνθήκες, θα είχε απαντηθεί πρώτα, καθώς μια αρνητική απάντηση θα απέκλειε την ανάγκη λήψης αποφάσεων για τα άλλα ζητήματα.
Αλλά τότε δεν θα μπορούσε ο Μάρσαλ να ασκήσει κριτική στον Τζέφερσον για αυτό που θεωρούσε ως παραβίαση του νόμου από τον πρόεδρο.
Υιοθετώντας τα επιχειρήματα του νομικού συμβούλου του Μάρμπερι,  σχετικά με τα δύο πρώτα ερωτήματα, ο Μάρσαλ αποφάνθηκε ότι ο διορισμός ισχύει από την στιγμή της υπογραφής του από τον πρόεδρο αφού αυτός τον διαβίβασε στον γραμματέα του να τον σφραγίσει και να τον παραδώσει όπως προβλέπει ο νόμος. Ενώ για τον διορισμό η δικαστική εξουσία δεν μπορεί να παρέμβει μπορεί αντίθετα να παρέμβει στην απλή διοικητική εκτέλεση που βασίζεται σε  νόμο.
Αφού αποφάσισε ότι ο Μάρμπερι  είχε το δικαίωμα στον διορισμό, στη συνέχεια στράφηκε στο ζήτημα της αποκατάστασης και αποφάνθηκε πως  μια άρνηση της παράδοσης της πράξης διορισμού του παραβίαζε τα δικαιώματα του, για τα οποία  οι νόμοι της χώρας του, του παρέχουν θεραπεία.  Αφού καταδίκασε έτσι τον Τζέφερσον και τον Μάντισον για καταπάτηση των κατοχυρωμένων δικαιωμάτων του Μάρμπερι , ο Μάρσαλ έθιξε το κρίσιμο τρίτο ερώτημα.
Ο νόμος περί δικαιοσύνης του 1789 του έδινε το δικαίωμα να αποκαταστήσει την δικαιοσύνη με ένα mandamus.
Παρ΄όλα αυτά δήλωσε ότι το δικαστήριο δεν είχε εξουσία να εκδώσει τέτοιο εντολή  διότι η σχετική διάταξη του νόμου  ήταν αντισυνταγματική!
Και αυτό γιατί το τμήμα 13 του νόμου, υποστήριξε, ήταν ασυμβίβαστο με το άρθρο ΙΙΙ, τμήμα 2 του Συντάγματος, το οποίο ορίζει εν μέρει ότι «το ανώτατο δικαστήριο θα έχει αρχική δικαιοδοσία» σε «όλες τις υποθέσεις που αφορούν πρέσβεις, άλλους υπουργούς και ύπατους, και αυτές στις οποίες θα αφορούν μια Πολιτεία  »και ότι « σε όλες τις άλλες υποθέσεις που προαναφέρθηκαν, το Ανώτατο Δικαστήριο θα έχει δευτεροβάθμια δικαιοδοσία ».
Παραδίδοντας έτσι τη δύναμη που απορρέει από το νόμο του 1789 (και δίνοντας στον Τζέφερσον πρακτικώς νίκη στην υπόθεση), ο Μάρσαλ κέρδισε για το δικαστήριο μια πολύ πιο σημαντική εξουσία, αυτή του δικαστικού ελέγχου των νόμων.
Η αριστοτεχνική ετυμηγορία του Μάρσαλ έτυχε θερμής υποδοχής γιατί καθιερώθηκε έτσι η πρωταρχική θέση του Ανώτατου Δικαστηρίου ως διερμηνέα του Συντάγματος.

Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2021

ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΧΩΡΙΣ ΜΠΑΧΑΛΟΥΣ;



Ο Αντώνης Τζανακόπουλος, επισκέπτης καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης  και αδελφός του πρώην κυβερνητικού εκπροσώπου Δημήτρη Τζανακόπουλου,τάχθηκε κατά της δημιουργίας ειδικού σώματος προστασίας στα ελληνικά ΑΕΙ, με την παραπάνω δημοσίευση του στο facebook.




 Ταχύτατα του ήρθαν οι απαντήσεις ότι η Οξφόρδη δεν είναι ξέφραγο αμπέλι και πως υπάρχει ειδική υπηρεσία για την προστασία της, με 100 κάμερες σε όλο το campus, 24 ώρες security patrols και κλειδωμένα κτίρια, ενώ τα μέλη της μπορούν, άκουσον άκουσον, να φωτογραφίζονται χαμογελαστοί χωρίς κανένα πρόβλημα μέσα σε ιστορική αίθουσα του χωρίς να κινδυνεύουν από κουκουλοφόρους αγωνιστές.

Βεβαίως δε, γίνονται και εκεί διαδηλώσεις, όπως πχ πρόσφατα για την απομάκρυνση του αγάλματος του ρατσιστή Cecil Rhodes από το ιστορικότερο κτήριο του Πανεπιστημίου, το Oriel College και με την αστυνομία να το προστατεύει.






Η γελοιογραφία δε της Εφημερίδας των Συντακτών, για την οποία ήδη διαμαρτυρήθηκε το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο της χώρας, θεωρεί πως τα Πανεπιστήμια θα γίνουν κάτι σαν το Άουσβιτς, όπως πχ το Πανεπιστήμιο King’s College στο οποίο όσοι περνάνε από την είσοδο του κτιρίου η ασφάλεια του κτιρίου τους καταγράφει τόσο τους φοιτητές όσο και τους visitors/guests. Η καγκελόπορτα του δε ανοίγει αφού ενημερωθεί η ασφάλεια του κτιρίου. Εάν γίνει  βανδαλισμός στο κτίριο έρχεται η αστυνομία.


Δεν συζητάμε βέβαια πως σε τριτοκλασάτα Πανεπιστήμια όπως το HARVARD το  PRINCETON το  COLUMBIA  κτλ υπάρχει αστυνομία η οποία δεν επιτρέπει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών, όπως γίνεται εδώ με την ανάρτηση φιλοσοφημένων πανό, όπως το παρακάτω στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο ή και την αισθητική αναβάθμιση των εξωτερικών και εσωτερικών  χώρων των δικών μας Πανεπιστημίων.  








Με την δημιουργία αστυνομίας Πανεπιστημίων αυτές οι υπέροχες εικόνες ακαδημαϊκής ελευθερίας και αξιοπρέπειας των πανεπιστημιακών, δεν θα είναι εύκολο να επαναληφθούν γιατί  σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ η κυβέρνηση εφαρμόζει  σκοταδιστικά, αυταρχικά μέτρα ίδρυσης πανεπιστημιακής αστυνομίας, εφαρμογής συστημάτων παρακολούθησης και ποινικών μέτρων που ανακυκλώνουν την συρρίκνωση της ακαδημαϊκής ελευθερίας, την απαξίωση της αξιοπρέπειας των μελών της Πανεπιστημιακής κοινότητας.
Γι αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί κάθε δημοκράτη να αγωνιστεί για την υπεράσπιση και ενίσχυση της Δημοκρατίας απέναντι σε κάθε μορφή σκοταδισμού και βίας.
Προφανώς εννοεί να αγωνιστούν οι δημοκράτες μέλη του, σε αντίστοιχες με τις  10+1 περιπτώσεις, που αναφέρει η Κατερίνα Παναγοπούλου, μόνο που στο παρελθόν δυστυχώς δεν πρόλαβαν να τρέξουν αγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ, για να μην επικρατήσουν μορφές σκοταδισμού και βίας.  



H δημοσίευση των σχολίων γίνεται μετά από έγκριση.


Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2021

Η ΕΡΩΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ




 Ο αρχιστράτηγος της επανάστασης του 1821 ήταν γνωστός για την γενναιότητα του αλλά και για την αθυροστομία του.
Στο ποστ μου ΚΑΘΕ ΠΟΥΤΣΟΣ ΚΑΙ ΤΥΡΟΠΙΤΤΑ! γράφω σχετικά με αυτό. Με την ευκαιρία του εορτασμού των 200 χρόνων από το 1821, στην ιστοσελίδα της Επιτροπής «Ελλάδα 2021», ανέβηκε ένα κείμενο  για την ερωτική ζωή του Γεώργιου Καραϊσκάκη, του καθηγητή Αριστείδη Χατζή που  είναι ειδικός στη Φιλοσοφία Δικαίου & Θεωρία Θεσμών και μέλος της Επιτροπής.
Το κείμενο προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων και ταχέως εξαφανίστηκε από την ιστοσελίδα της Επιτροπής η οποία μάλιστα, έγραψε στο Twitter ότι δεν γνωρίζει τίποτα, χαρακτηρίζοντας την υπόθεση αλλόκοτη ! Ο διευθυντής του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών κ. Καβαλλιεράκης , χαρακτήρισε το κείμενο ως «γονατογράφημα» . Η απάντηση του συγγραφέα είναι πως το κείμενο ήταν χιουμοριστικό, δεν ήταν επιστημονικό και ήταν προορισμένο να δημοσιευθεί μόνο στο facebook.
Απ΄ότι φαίνεται πάντως η Επιτροπή για τα 200 χρόνια  προφανώς δεν επιθυμεί να παρουσιάζονται στον εορτασμό κείμενα που θα απομυθοποιούν τους ήρωες της επανάστασης και θα αναδεικνύουν τις ανθρώπινες διαστάσεις τους.


Η μόνη εικόνα για την Μαργιώ που περιγράφει το κείμενο , την οποία ο Γιάννης Βλαχογιάννης την αποκαλεί «φονική μηχανή»,υπάρχει στον πίνακα του Θεόδωρου Βρυζάκη που δείχνει το στρατόπεδο του Καραϊσκάκη στα Ταμπούρια του Πειραιά. Ο ίδιος στέκεται πάνω στο λόφο και δείχνει με το χέρι τις εχθρικές θέσεις κάτω από την Ακρόπολη. Δίπλα του είναι ο Μακρυγιάννης. Οι πολεμιστές κάτω,τρώνε, πίνουν και ακούν τον οργανοπαίκτη. Κάτω δεξιά, στην άκρη του πίνακα, διακρίνεται μία γυναικεία μορφή, αρματωμένη σαν άντρας....
«Είναι αληθές ότι περί τα μέσα της επαναστάσεως, διατελών εξ ανάγκης μακράν της οικογενείας του, προσέλαβε παρ’ αυτώ νεοφώτιστον τινά νέαν, την εν τοις στρατοπέδοις πολυθρύλλητον γενομένην Μαριών, ήτις φέρουσα το ιμάτιον και τον οπλισμόν του στρατιώτου, παρηκολούθησεν αυτόν καθ’ όλας τας τελευταίας της ζωής του εκστρατείας. Αλλά δεν ηλάττωσε την προς την σύζυγον στοργήν ή της προσκαίρου εκείνης συντρόφου παρουσία, ήτις άλλως τε κατήντησεν αναπόφευκτος εις αυτόν, δια την ανάγκην ην είχεν ιδιαζούσης διηνεκούς περιποιήσεως, ένεκα της κακής καταστάσεως της υγείας του»

Στο κείμενο του Αριστείδη Χατζή η ελληνική μετάφραση του αγγλικού κειμένου είναι δική μου.

Ο Καραϊσκάκης έχει πει και έχει κάνει πολλά. Συνοψίζω με δύο λόγια τη σχέση του με τις γυναίκες που επηρεάζονται πάντα από τη σχέση του με τη μητέρα του («έφαγε σαράντα χιλιάδες πούτσαις έως να με γεννήση»). Για τις γυναίκες συνήθιζε να λέει «η γυναίκα και το άττι θέλουν καβαλάρην».
Νομίζω πήρατε μια ιδέα.
Στο παλάτι του Αλή Πασά γνώρισε την όμορφη Γκόλφω Ψαρογιαννοπούλου που ήταν μέλος του χαρεμιού. Ο Αλή Πασάς τα φρόντιζε τα κορίτσια. Αφού τελείωνε η θητεία τους, τις καλοπάντρευε. Στην Γκόλφω έδωσε τον Καραϊσκάκη. Ήταν καλός γάμος, αγαπήθηκαν, έκαναν δύο κορίτσια (Πηνελόπη και Ελένη) που επέζησαν και μετά την Επανάσταση καλοπαντρεύτηκαν. Ήταν, λοιπόν, ευχαριστημένος. Έλεγε μάλιστα και το εξής όταν τον ρωτούσαν:
«Νέος υπανδρεύθηκα, ωραίαν γυναίκα πήρα.
Ζεύκια [απολαύσεις] πολλά ετράβησα, δόξαν μεγάλην ηύρα,
Και γρόσια εκαζάντησα, όσα μου ήταν χρεία».
Αλλά ήρθε ο πόλεμος. Κατάφερε να φυγαδεύσει την οικογένειά του από τα Ιωάννινα και την έστειλε στον Κάλαμο της Λευκάδας που τον έλεγχαν οι Βρετανοί. Αλλά την άνοιξη του 1823 τον πληροφόρησαν διάφοροι καλοθελητές ότι η όμορφη και νέα Γκόλφω τον απατούσε.
Προσποιήθηκε ότι αδιαφορούσε:
«Όποιος την πρωτοπάρη να την έχη! Να την χέσω την πουτάνα!»
Αλλά πληγώθηκε και προσπάθησε να την κάνει να ζηλέψει διαδίδοντας ότι θα τη χωρίσει και θα παντρευτεί νεότερη και πλούσια. Δεν ξέρω αν η Γκόλφω ήταν αθώα ή όχι. Αλλά πέθανε νεότατη τον Αύγουστο του 1826. Λίγο πριν πεθάνει, όμως, ο Καραϊσκάκης πρόλαβε να την εκδικηθεί.
Ένα χρόνο νωρίτερα, το 1825, ο Καραϊσκάκης έπιασε αιχμάλωτη στην Πελοπόννησο μια τουρκοπούλα, μέλος χαρεμιού. Την έβαλε να βαφτιστεί χριστιανή και της έδωσε τρία ονόματα. Κανονικά Μαρία, τη φώναζε Μαργιώ αλλά και… Ζαφείρη. Διότι, για να μην προκαλεί, την έντυνε με ανδρικά ρούχα και την είχε ορντινάτσα.Η Μαργιώ τον αγάπησε, τον φρόντιζε (είχε φυματίωση) και πολεμούσε δίπλα του.
Στον γιατρό του,τον Ελβετό Gosse, φαινόταν σαν Αμαζόνα. Βέβαια πολλοί νόμιζαν ότι ο Ζαφείρης ήταν μία από τις «χατζαρούλες». Έτσι ονόμαζαν τους ανοιχτά ομοφυλόφιλους αγωνιστές, που έκαναν συχνά γυναικείες δουλειές στο στρατόπεδο, είχαν σεξουαλικές σχέσεις με αρκετά παλληκάρια και φυσικά, όταν υπήρχε ανάγκη, πολεμούσαν το ίδιο ηρωικά με τους straight. Αλλά ο Ζαφείρης ήταν γυναίκα 100%, σαν τον Πίπη, στο Αρχόντισσα και ο Αλήτης.
Λίγο πριν πεθάνει η γυναίκα του, ο Καραϊσκάκης πήγε να την επισκεφτεί στον Κάλαμο. Έφερε μαζί του και τον Ζαφείρη/Μαργιώ. Ο οποίος είχε εντολή να παριστάνει τον άνδρα για να μην την μυριστούν. Τι να κάνει και ο Ζαφείρης, την έπεφτε σε υπηρέτριες, τις τσιμπούσε, τις χούφτωνε κλπ. Υπερέβαλε λίγο και οι κοπέλες διαμαρτυρήθηκαν στην κυρά τους, τη Γκόλφω. Η Γκόλφω αγανάκτησε και το είπε στον Καραϊσκάκη: «Μάζεψε τους άνδρες σου που την πέφτουν στις ψυχοκόρες μου»! Το μπέρδεμα τον ανάγκασε να ομολογήσει ότι ο Ζαφείρης ήταν γυναίκα. Έγιναν οι σχετικές σκηνές -όχι τόσο επειδή είχε εξωσυζυγική σχέση όσο γιατί την κουβάλησε μέσα στο σπίτι της οικογένειάς του. Ο Καραϊσκάκης όμως είχε μια αφοπλιστική δικαιολογία: «Έγνοια σου μουρή, έχω και για σένα πούτσο. Μη μου χολιάζεις»!
Κράτησε τον λόγο του και πριν φύγει την άφησε έγκυο. Μάλλον στη γέννα του τρίτου παιδιού, του Σπύρου ή στις επιπλοκές μετά τη γέννα, πέθανε η άτυχη Γκόλφω. Τον μοναχογιό του, ο Καραϊσκάκης δεν τον γνώρισε ποτέ. Του άφησε μόνο το σπαθί του που το χρησιμοποιούσε ο Σπύρος ως αξιωματικός του ελληνικού στρατού. Δυστυχώς ο Καραϊσκάκης δεν πρόλαβε να καμαρώσει τον γιο του, όταν ο Σπύρος, μισό αιώνα αργότερα, έγινε Υπουργός Στρατιωτικών.


Όμως η Μαργιώ/Ζαφείρης δεν ήταν μια απλή σχέση. Ήταν η υπαρχηγός του Καραϊσκάκη. Ας αφήσουμε τους Έλληνες σεξιστές της εποχής που τους ενοχλούσε η Μαργιώ και την υποτιμούν ή την εξαφανίζουν από τις περιγραφές κι ας δούμε τι γράφει γι’ αυτήν στα απομνημονεύματά του ένας τζέντλεμαν, ο νεαρός George Cochrane, ανιψιός του θρυλικού (για τη συμμετοχή του στις επαναστάσεις της Νότιας Αμερικής) και τραγικού (για τη συμμετοχή στη δική μας), βρετανού ναυάρχου Thomas Cochrane. Ο George θα πρέπει να έπαθε την πλάκα του με την κοκκινομάλλα Μαργιώ γιατί την πέρασε από ακτινογραφία και της αφιερώνει μια ολόκληρη σελίδα:
“Among his followers was an orderly [ορντινάντσα], who attended him everywhere, – and of whom I must pause to give a brief account.
This orderly was a Turkish woman, dressed partly in man’s attire, and partly in female. She had been taken prisoner by Karaiskaki at Trippolitza, when that city fell into the hands of the Turks; and Karaiskaki became attached to her, and she to him. She watched him night and day. She carried over her shoulder a light Greek musket, and in her girdle a brace of pistols and an ataghan [γιαταγάνι].
Her countenance was very pleasing, but possessing more of the Turkish than the Greek character. Her face was rather round than oval; she had a perfectly straight nose, dark eyes and eyebrows, and a complexion not at all dark, but of a healthy and beautiful white and red. Her hair was dark auburn, and was plaited, and part of it wound round a Greek red cap with a blue tassel [κόκκινο φέσι με μπλε φούντα]. She wore white cotton trousers, with a white sheep-skin jacket, coming down to her waist only, which latter was encircled with a red leathern girdle, as I have said before, containing arms.
Her manners were very mild and inobtrusive, and when noticed by us strangers, she cast down her eyes with a very becoming and attractive modesty.
The conduct of this woman offered a fine specimen of what female attachment is capable of effecting. No danger, however great, kept her from the field; and although she did not fight, still she was regardless of her life while following her lord.”
«Ανάμεσα στους οπαδούς του ήταν μια ορντινάντσα, που  παρευρισκόταν  παντού, - και για την οποίο  πρέπει παρενθετικά  να δώσω μια σύντομη περιγραφή. Αυτή η  ορντινάντσα  ήταν μια τουρκάλα, ντυμένη εν μέρει αντρικά , και εν μέρει σα γυναίκα. Είχε φυλακιστεί από τον Καραϊσκάκη στην Τριπολιτσά, όταν η πόλη είχε πέσει  στα χέρια των Τούρκων. και ο Καραϊσκάκης προσκολλήθηκε σε αυτήν, και εκείνη σε αυτόν. Τον φρόντιζε  νύχτα και μέρα. Μετέφερε στον ώμο της ένα ελαφρύ ελληνικό μουσκέτο, και στη ζώνη της, θήκες πιστολιών και ένα γιαταγάνι. Είχε ευχάριστο παρουσιαστικό , αλλά είχε χαρακτήρα περισσότερο τουρκικό παρά ελληνικό. Το πρόσωπό της ήταν μάλλον στρογγυλό παρά οβάλ. είχε μια τέλεια ευθεία μύτη, σκούρα μάτια και φρύδια, και μια επιδερμίδα καθόλου σκούρα, αλλά με ένα υγιές και όμορφο λευκό και κόκκινο χρώμα. Τα μαλλιά της ήταν σκούρα πυκνά, και ήταν πλεγμένα σε κοτσίδα, και μέρος τους τυλιγμένο κάτω από ένα φέσι με μπλε φούντα. Φορούσε άσπρο βαμβακερό παντελόνι, με ένα άσπρο σακάκι από δέρμα προβάτου, που έφτανε μέχρι  την μέση της. Το σακάκι  ήταν ζωσμένο  με μια κόκκινη δερμάτινη ζώνη, που όπως έχω περιγράψει  προηγουμένως είχε όπλα. Οι τρόποι της ήταν πολύ ήπιοι και διακριτικοί, και όταν έβλεπε εμάς τους ξένους , κατέβαζε  τα μάτια της με μια πολύ γοητευτική και ελκυστική σεμνότητα. Η συμπεριφορά αυτής της γυναίκας προσέφερε ένα καλό παράδειγμα  του τι μπορεί να προσφέρει η γυναικεία προσήλωση. Κανένας κίνδυνος, όσο μεγάλος, δεν την κράτησε μακριά από το πεδίο της μάχης. και παρόλο που δεν πολεμούσε, αψηφούσε για  τη ζωή της, ενώ ακολουθούσε τον κύρη  της. "
Όταν γίνεται η ιστορική πρώτη σύσκεψη, μεταξύ του ναυάρχου Cochrane και του Καραϊσκάκη, η Μαργιώ έχει πρώτη θέση πίστα:
“To the right of the general was the orderly I have before spoken of, who was seated in the same position as the general. It appeared that, in the general’s tent she exercised that prerogative which her beauty and attachment had acquired for her; there she was evidently second in command.”
«Δεξιά του στρατηγού ήταν η ορντινάντσα  για την οποία έχω μιλήσει πριν, η οποία καθόταν στην ίδια θέση με τον στρατηγό. Φάνηκε ότι, στη σκηνή του στρατηγού, ασκούσε αυτό το προνόμιο που είχε αποκτήσει με την  ομορφιά και την προσκόλλησή του σε αυτήν. Εκεί ήταν προφανώς δεύτερη στη διοίκηση.
Όταν ο Καραϊσκάκης, πληγωμένος θανάσιμα, καταλαβαίνει ότι θα πεθάνει κάνει τη διαθήκη του το βράδυ της 22ης Απριλίου 1827. Θα αφήσει στη Μαργιώ 4.000 γρόσια (αγοραστική δύναμη γύρω στα €50.000) για προίκα και θα την παντρέψει με ένα από τα παλληκάρια του. Ο γάμος θα γίνει δίπλα στο κρεβάτι του ετοιμοθάνατου Καραϊσκάκη. Τα χαράματα της 23ης Απριλίου θα ξεψυχήσει με τη Μαργιώ δίπλα του. Τι απέγινε η Μαργιώ, δεν γνωρίζουμε.


Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2021

Η ΠΑΛΙΑ ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΜΠΛΟΓΚ




 Όταν ξεκίνησα αυτό μπλογκ υπήρχαν πολλά και αξιόλογα μπλογκ και έγραφαν σε αυτά άτομα με καλή παιδεία, ευφυΐα και χιούμορ. Τα μπλογκ ήσαν κάτι το νέο, το πρωτότυπο και τραβούσε το ενδιαφέρον του κοινού με αποτέλεσμα να κυκλοφορήσουν και βιβλία με κείμενα από αυτά, και μερικά από τα πιο αξιόλογα μπορείτε να δείτε στο ποστ μου ΠΟΤΕ ΠΕΡΑΣΑΝ 10 ΧΡΟΝΙΑ;
Υπήρχε συνεχής αλληλοσχολιασμός μεταξύ των μπλόγκερς, με πολλά σχόλια να προσθέτουν νέες γνώσεις και απόψεις  που  συμπλήρωναν το αρχικό κείμενο που είχε δημοσιευτεί.
Υπήρχαν επίσης και αρκετές συναντήσεις γνωριμίας μεταξύ μπλογκερς στις οποίες αναπτύχτηκαν και φιλίες.
Αξέχαστη θα μου μείνει η γνωριμία με διαδικτυακό φίλο από την Αμερική, που δυστυχώς χάθηκε πρόωρα και αιφνίδια και για τον οποίο γράφω στο ποστ  Ο LOCUS PUBLICUS ΕΦΥΓΕ ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ 
Πολλές φορές κάποιος έριχνε μια ιδέα να γράψουμε κείμενα που να αφορούν τους εαυτούς μας  με αποτέλεσμα τα ποστ μου:
5 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΕΣ, ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ, ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΠΡΟΥΣΤ,
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΤΗΝΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΘΕΟΦΟΒΟΥ και ΠΕΡΙΑΥΤΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ!
Συχνά μας έπιανε ο συγγραφικός οίστρος και γράφαμε διηγήματα όπως πχ το ΜΕΤΑ 15 ΧΡΟΝΙΑ....... , το  ΔΥΟ ΓΑΛΑΝΑ ΜΑΤΙΑ,  ΠΩΣ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΦΑΝΤΑΣΙΩΝΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ  ή το σατιρικό  ΤΡΕΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΕΡΩΤΟΣ, ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ SEX: ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΡΩΤΗ- ΝΕΚΤΑΡΙΑ που το πρώτο μέρος του το έχουν διαβάσει μέχρι στιγμής πάνω από 36.500 αναγνώστες και το οποίο κατόπιν παροτρύνσεως των σχολιογράφων έφτασε να έχει 6 συνέχειες!

Δημοσιεύονταν επίσης και κείμενα άλλων, όταν  τα βρίσκαμε ενδιαφέροντα. Έτσι είχα δημοσιεύσει πχ το ποστ  ΕΝΑΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΣΤΟΝ ΣΕΡΓΙΟ ΚΑΙ ΒΑΚΧΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ με κείμενο που μου είχε σταλεί με e-mail, αλλά αντίστοιχα υπήρχαν και μπλογκ που ο διαχειριστής τους δημοσίευε κείμενα άλλων μπλόγκερ που εκτιμούσε τα γραπτά τους.
Έτσι μου ζητήθηκε και είχα στείλει ένα από τα πιο αγαπημένα μου κείμενα το ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ…. για το οποίο έγραφα προ ημερών.
Υπήρχαν επίσης πρωτότυπες ιδέες, όπως πχ να γραφτεί μια ιστορία με τίτλους από κινηματογραφικές ταινίες. Ως κινηματογραφόφιλος θυμάμαι πως είχα γράψει μια τέτοια ιστορία, αλλά δεν μπορώ τώρα πια να θυμηθώ αν είναι σε δικό μου ποστ ή σε σχόλιο του μπλογκερ που το πρότεινε.
Δυστυχώς με την πάροδο του χρόνου πολλοί μπλόγκερς κουράστηκαν ή βαρέθηκαν να γράφουν και σίγησαν, ενώ  άλλοι προσχώρησαν στο συνεχώς αναπτυσσόμενο από τότε facebook, το οποίο με το συνεχώς ανανεούμενο περιεχόμενο του και την ευκολία του να επισημαίνεις με ένα like ή dislike αυτό που διάβασες, σε αποτρέπει, τις περισσότερες φορές, να γράψεις, όπως στα μπλογκ, ένα πληρέστερο σχόλιο.
Τα μπλογκ πρωτοεμφανίστηκαν στις αρχές αυτού του αιώνα και  ήδη παρά την ύπαρξη πλέον διεθνώς εκατομμυρίων ιστοτόπων  είναι εμφανές σήμερα ότι μετά την εκρηκτική τους αύξηση τα 10 πρώτα χρόνια ζωής τους, μέσα σε λίγα χρόνια μειώθηκε  παγκοσμίως το ενδιαφέρον γι΄αυτά.
Συνεχίζοντας λοιπόν να γράφω κάθε 4 περίπου μέρες ένα ποστ στο μπλογκ μου εδώ και 15 χρόνια σχεδόν, αισθάνομαι ότι σε λίγο θα είμαι σαν τα είδη του ζωικού βασιλείου που τείνουν προς εξαφάνιση.
Δεν πειράζει όμως!
Και τα μουσεία του αύριο κάτι πρέπει να εκθέτουν!

 
Τα σχόλια δημοσιεύονται μετά από έγκριση.


Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2021

ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ….



 

Καθώς ετοίμαζα το επόμενο ποστ, βρέθηκα μπροστά σε ένα κείμενο γραμμένο πριν 13 χρόνια και το οποίο θεωρώ και για συναισθηματικούς λόγους, από τα καλύτερα που έχω γράψει.
Εκείνη την εποχή ένα από τα πιο αξιόλογα μπλογκ της εποχής, το Φιλοξενείο,  ζητούσε από άλλους μπλογκερς που εκτιμούσε την γραφή τους, να στείλουν κείμενα τους να δημοσιευτούν εκεί. Έτσι έστειλα και εγώ, όταν μου ζητήθηκε, το ΕΝΑ ΖΕΥΓΑΡΙ….
Το κείμενο μου ευτύχησε να βρίσκεται μεταξύ πολλών άλλων, ιδιαίτερα αξιόλογων κειμένων, της αφρόκρεμας των μπλόγκερς της τότε χρυσής εποχής, της εποχής δηλαδή που τα μπλογκ βροσκόντουσαν σε άνθηση. Εδώ ,στο πλάι, μπορείτε να δείτε  μερικά από αυτά τα κείμενα.
Λόγω του ότι το κείμενο αυτό δεν έχει δημοσιευτεί ποτέ στο δικό μου μπλογκ, και επειδή αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός είναι η δυνατότητα του να διαγράψει όποτε θέλει ολόκληρο το μπλογκ του, αποφάσισα να φωτοτυπήσω το δημοσιευμένο κείμενο μαζί με τα σχόλια που είχε τότε προκαλέσει ώστε να μην χαθεί.


 
 

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2021

ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΡΙΩΝ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ



Ο Πάσχος Μανδραβέλης έγραψε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ μια πλήρη ανατομία των θεωριών συνομωσίας για τα εμβόλια και την πανδημία.

 «Ποτέ μην τα βάζεις με έναν βλάκα. Θα σε ρίξει στο επίπεδο του και μετά θα σε νικήσει λόγω εμπειρίας» είχε πει κάποιος κι αυτό συνόψισε η  αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Νοσηλευτικού Προσωπικού. Η κ. Ελένη Πέτρακα ξέσπασε κατά των συνωμοσιολόγων για το εμβόλιο: «Όταν συνδιαλλαγείς με την ανοησία κινδυνεύεις να γίνεις εσύ ο περισσότερο ανόητος, όμως αυτό το θέμα ήταν πολύ σοβαρό, διακυβεύεται η εμπιστοσύνη απέναντι στη νοσηλευτική κοινότητα και στην ιατρική, αλίμονο ο κόσμος να χάσει την εμπιστοσύνη του, να μας χρειάζεται να φοβάται και να μην έρχεται, αυτό είναι αδιανόητο» (Σκάι 29-12-20)
 Αφορμή ήταν η θεωρία που ξεπήδησε στα κοινωνικά δίκτυα (και σε κάποια περιθωριακά ΜΜΕ) από τον εμβολιασμό του πρωθυπουργού. 

«Διαβάζω και δε ξέρω πραγματικά από που να το ξεκινήσω…», σημείωσε στο Facebook (27.12.2020) η κ. Πέτρακα. «“Έκανε ο πρωθυπουργός αντί για εμβόλιο, φυσιολογικό ορό” λένε αυτοί ορμώμενοι από τη φωτογραφία που η Νοσηλεύτρια κάνει αναρρόφηση από μια αμπούλα φυσιολογικού όρου με σύριγγα. True story: Πολλά φάρμακα για να διαλυθούν και να αναμειχθούν πρέπει να προστεθεί στο φιαλίδιο διαλύτης ή αλλιώς φυσιολογικός όρος. Η τελική αναρρόφηση των ml είναι το αραιωμένο φάρμακο που θα γίνει υποδόρια ή ενδομυϊκά στους εμβολιαζόμενους ανάλογα με τις οδηγίες των φαρμάκων»


Η θεωρία συνωμοσίας, περί φυσιολογικού ορού αντί πραγματικού εμβολίου, έκανε μεγάλο σουξέ από τον τραγουδοποιό του «πανάθεμα σε δεν με λυπάσαι» κ. Παντελή Θαλασσινό. Αυτός έγραψε στο «καφενείο» (όπως το χαρακτήρισε ο ίδιος το Facebook) ότι «Εγώ που δεν πιστεύω τίποτα, που είμαι καχύποπτος, που δεν τους εμπιστεύομαι και τους θεωρώ θρασείς και δειλούς, γιατί πιστεύω ότι η ένεση που έκαναν οι ίδιοι είναι φυσιολογικός ορός; Θα μπορούσε ή μπα;» (28.12.2020)
Οι «αθώες ερωτήσεις» είναι ένα από τα εργαλεία για την συγκρότηση και την διάχυση των θεωριών ανοησίας. Κάποιος που «που δεν πιστεύει τίποτα, που είναι καχύποπτος, που δεν τους εμπιστεύεται και τους θεωρεί θρασείς και δειλούς» θα μπορούσε να ρωτήσει «γιατί πιστεύω ότι ο κ. Παντελής Θαλασσινός είναι εξωγήινος; Θα μπορούσε ή μπα;» Το κόλπο εδώ είναι να μεταφέρεις το βάρος της απόδειξης για τα λεγόμενά σου, σε εκείνους που βλέπουν ότι ο γνωστός τροβαδούρος είναι άνθρωπος, αλλά και στον ίδιο τον κ. Θαλασσινό που θα τρέχει να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας.
Το δεύτερο κόλπο για την συγκρότηση και διάχυση μιας θεωρίας ανοησίας είναι η ανάδειξη μιας ελάχιστης λεπτομέρειας πάνω στην οποία χτίζεται το οικοδόμημα της συνωμοσίας. Υπάρχουν κάποιοι που προπαγανδίζουν ότι ο άνθρωπος δεν πήγε ποτέ στη σελήνη και ότι τα βίντεο της εποχής είναι σκηνοθετημένα στο Χόλιγουντ.

 Φέρνουν δε ως «απόδειξη» ότι η αμερικανική σημαία που κάρφωσαν οι αστροναύτες δεν πέφτει λόγω της βαρύτητας, αλλά μοιάζει να κυματίζει. Η απλή εξήγηση ότι η σημαία έχει στερεωθεί σε κοντάρι (ακριβώς για να μην πέσει λόγω της βαρύτητας και να φαίνεται) δεν αρκεί. Εξάλλου οι συνωμοσιολόγοι «δεν πιστεύουν τίποτα, είναι καχύποπτοι», και αυτό δα έλειπε να  «εμπιστευτούν» τους «φονιάδες των λαών».
 Οι δίκες προθέσεων είναι τρίτο κόλπο και το μεγαλύτερο επιχείρημά τους. Οι «θρασείς και δειλοί» υπηρέτες του καπιταλισμού (κατ’ άλλους «τσιράκια των Εβραίων») «θα κάνουν τα πάντα για να αποπροσανατολίσουν τους λαούς από τα πραγματικά ζητήματα. Δεν θα μπορούσαν να σκηνοθετήσουν μια θεαματική προσσελήνωση;» Να, η «αθώα ερώτηση» και πάλι…
Στην περίπτωση του εμβολίου η κρίσιμη λεπτομέρεια είναι ο φυσιολογικός ορός που χρησιμοποιείται για την διάλυση του σωτήριου σκευάσματος. Έτσι κάποιοι ζητούν να δουν το μπουκαλάκι του εμβολίου. Κι άντε, ας πούμε ότι σε κάθε εμβολιασμό τους δείχνουν και το μπουκαλάκι. Θα αρκεσθούν σε αυτό για να πιστέψουν; Δεν μπορούν οι «θρασείς και δειλοί» που σκηνοθέτησαν την επιδημία στην Κίνα και την πανδημία σε όλο τον κόσμο, «να τυπώσουν και μερικά αυτοκόλλητα που γράφουν “εμβόλιο”»; Το επόμενο βήμα θα είναι να ζητήσουν το πιστοποιητικό του εργαστηρίου που το παρήγαγε. Κι άντε, ας πούμε ότι σε κάθε εμβολιασμό τους δείχνουν και το πιστοποιητικό. «Σε τα μάς τώρα; Σε τα μάς; Με έναν απλό εκτυπωτή του εμπορίου μπορώ να τυπώσω όσα πιστοποιητικά αγαπάει η ψυχούλα σας…» Ο πόλεμος κατά της βλακείας είναι αέναος, διότι οι ανόητοι μπορούν να μεταθέτουν διαρκώς το ζητούμενο προς απόδειξη. Αυτό είναι το τέταρτο κόλπο για την συγκρότηση και την διάχυση των θεωριών συνωμοσίας.
Σε κάθε συζήτηση με ψεκασμένους ελλοχεύει ο κίνδυνος, παρερμήνευσης της ορθολογικής εξήγησης, σε τέτοιο βαθμό που τελικώς αυτή χρησιμοποιείται για την στήριξη της θεωρίας συνωμοσίας. Στον αλήστου μνήμης αντιμνημονιακό αγώνα διατυπώθηκε η θεωρία ότι «κάποιοι χρεοκόπησαν την Ελλάδα για να κλέψουν τα αμύθητα πετρελαϊκά κοιτάσματα του Αιγαίου». Στο επιχείρημα ότι, λόγω της ελληνοτουρκικής διαμάχης, δεν έχουν γίνει έρευνες και ουδείς γνωρίζει αν υπάρχει κάτι ανοιχτά της Σαντορίνης έρχεται το αντεπιχείρημα: «είδατε; Ούτε τον πλούτο μας δεν μάς αφήνουν να μετρήσουμε».
Οι ίδιοι μπορούν επίσης να χρησιμοποιήσουν ακόμη και ένα μικρό εκφραστικό λάθος σαν τεκμήριο «επαλήθευσης» της θεωρίας των. «Κοτζάμ επιστήμονας και λέει “ως έτοιμοι από καιρό” αντί να πει “σαν έτοιμοι από καιρό”; Γράμματα γνωρίζει και το λάθος δεν είναι τυχαίο. Κάτι άλλο (και ύποπτο) ήθελε να πει, αλλά μάς το κρύβουν. Και τι εννοεί με το “σαν έτοιμοι από καιρό”; Πόσο καιρό ετοίμαζαν το σκιάχτρο της πανδημίας;»
Όλες αυτές οι παρερμηνείες των λογικών εξηγήσεων δεν εντάσσονται σε μια συγκροτημένη θεωρία με αρχή μέση και τέλος. Επικάθονται σαν ιζήματα στον πρωτογενή μύθο κι όταν μαζευτούν πολλά κάθε λογικός άνθρωπος θα σηκώσει τα χέρια ψηλά. Προφανώς κάπως έτσι, με αυτό το πέμπτο κόλπο για την συγκρότηση και διάχυση των θεωριών ανοησίας, μπούχτισε και ο γνωστός σκιτσογράφος Αρκάς, ο οποίος αποφάνθηκε πως «ο πόλεμος κατά της βλακείας τέλειωσε. Χάσαμε»

(Ακριβώς για τους λόγους που αναφέρει ο Μανδραβέλης την φοβερή αυτή ατάκα του Αρκά την έχω βάλει στην προμετωπίδα της σελίδας μου στο Facebook)
Το έκτο κόλπο είναι ο συνδυασμός μικρών αληθειών και μεγάλων ψεμμάτων, όπως επίσης και εντελώς άσχετων πραγμάτων. Έτσι για την πανδημία και το εμβόλιο είδαμε Bill Gates, τσιπάκια, 5G, δομή DNA, έμβρυα ατάκτως ερριμμένα. Τα έμβρυα είναι νέα προσθήκη. 

Ο Μητροπολίτης Κυθήρων κ. Σεραφείμ ισχυρίστηκε πως «τα νέα εμβόλια τα οποία κυκλοφορούν από σήμερα και άρχισε από τους άρχοντες η χρήση, αυτά γίνονται και παρασκευάζονται με το προϊόν των εκτρώσεων». Με τον ίδιο τρόπο ο κ. Παντελής Θαλασσινός προσπάθησε με νεότερή του ανάρτηση στο Facebook, να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα για τον εμβολιασμό δια του κ. Κώστα Σημίτη. «Δήλωσα καχύποπτος. Και ότι δεν μ αρέσουν τα πολιτικά σόου. ΟΛΩΝ… Θυμίζω τον Κ. Σημίτη που ο ίδιος παρότρυνε τον κόσμο να επενδύσει στο Χρηματιστήριο». Να θυμηθούμε, βεβαίως, ότι ο πρώην πρωθυπουργός ουδέποτε παρότρυνε οιονδήποτε να επενδύσει σε οτιδήποτε, αλλά αυτό το ψέμα του τροβαδούρου είναι πταίσμα μπροστά στα άλλα εξωφρενικά που ο «πανάθεμα σε δεν μας λυπάσαι» ισχυρίζεται.
Υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία μεταξύ των θεωριών συνωμοσίας που αναπτύχθηκαν και διέπρεψαν σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία. Τόσα, που αν ήμασταν… συνωμοσιολόγοι θα λέγαμε ότι λειτουργεί κάποιο μυστικό παγκόσμιο κέντρο, που τις δημιουργεί και τις προωθεί. Η αλήθεια όμως είναι ότι και οι αρχαϊκές μυθολογίες, που αναπτύχθηκαν σε διάφορους και μη συνδεδεμένους πολιτισμούς, έχουν πολλά κοινά στοιχεία. Αυτό σημαίνει ότι το «παγκόσμιο κέντρο» λειτουργεί από την εποχή της Θεογονίας; Όχι. Απλώς υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντα η ανάγκη των ανθρώπων να κατανοήσουν σύνθετες καταστάσεις. Ξέρουμε επίσης ότι η εξήγηση που δίνει κάποιος στα φαινόμενα εξαρτάται από το επίπεδο των γνώσεων που έχει. Όπως οι Αρχαίοι Έλληνες δεν ήξεραν τον ηλεκτρισμό, αλλά κάπως έπρεπε να εξηγήσουν τους κεραυνούς, έτσι και οι σύγχρονοι που δεν έμαθαν στο σχολείο βιολογία κάπως πρέπει να εξηγήσουν την ασθένεια και τα εμβόλια.

Του ξέφυγε όμως η άκρως επιστημονική άποψη της ηθοποιού Μαρίας Σολωμού που είπε: «Όχι, δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα κάνουν το εμβόλιο για τον κορωνοϊό. Δεν είμαι καθόλου και είμαι πάρα πολύ αρνητική για 1.500 λόγους που δεν θα τους πω. Αν γίνει υποχρεωτικό για παιδιά, καλά εκεί θα γίνω ανθρώπινη ασπίδα εγώ, μπροστά, σκοτώστε με! Είμαι πολύ «περίεργη» με τα εμβόλια».
Της απάντησε βέβαια εύστοχα ο συνάδελφος της  Χρήστος Χατζηπαναγιώτης:Δεν πειράζει… ένα περισσότερο εμβόλιο για τα παιδιά της Αφρικής που παλεύουν για την επιβίωσή τους. Τι να πω; Έχω μείνει άφωνος».
 
Πριν 7 χρόνια είχα γράψει το σχετικό ποστ ΠΕΡΙ ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Αλλά και παλιότερα πριν 11 χρόνια, όταν ήταν στο προσκήνιο ο εμβολιασμός για τον ιό Η1Ν1,  είχα γράψει τα ποστ:
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΑΣ ΠΙΑΝΟΥΝ ΚΩΤΣΟΥΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ
 ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ –ΜΙΑ ΑΜΦΙΛΕΓΟΜΕΝΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ...
Πρόσφατα στο ποστ μου ΕΜΠΡΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΨΕΚΑΣΜΕΝΟΙ….μπορεί επίσης να δει κανείς τα σχετικά με την πανδημία ποστ που έχω γράψει.